Kαινούργια μέρα

Είμαι σίγουρη ότι ένας άνθρωπος που παίρνει 5- 8οοο δεν θα πιστεύει ποτέ έναν με 500 (για οικογένεια). Δεν θα σκεφτεί ποτέ ότι είναι αβάσταχτο να κάνει καν μια απονεύρωση, όταν η πιο φθηνή είναι 90 ε και έχει να πληρώσει και ρεύμα, τηλέφωνο, Ιντερνετ, φαγητό, βενζίνη, κτλπ, γιατί δεν υπάρχουν παντού μέσα μεταφοράς. Μόνο ένας τέτοιος θα τους είχε καταλάβει όλους που υποφέρουν πραγματικά σαν και αυτός, θα είχε το κουράγιο -και μάλλον μαζί με το χάρισμα-να κάνει το αδύνατο δυνατό. Αυτό που όμως ξέρω σίγουρα είναι ότι σε ένα “σπίτι” οπού τα “κεραμίδια” πάλιωσαν και “σάπισαν”, ο άνθρωπος που είναι μέσα “βρέχεται”. Και τα παλιά τα “κεραμίδια” θα συνεχίζουν για πάντα το άρρωστο τους παιχνίδι, συνενοημένα μεταξύ τους, από φόβο ότι επιτέλους θα καταλάβει ο άνθρωπος ότι τα καινούργια χαρισματικά “κεραμίδια” επιτέλους θα φτιάξουν ένα γερό “οικοδόμημα”.

Σκέπτομαι επίσης όταν κάποιος επισκέπτεται κάποιο νησί, πάντα θα παινεύει έναν που τον ταΐζει και του κάνει όλα τα χατίρια και ας είναι και ψεύτης, η και πιο ανάξιος από άλλους. Τα κονέ καλά κρατάνε, έστω και αν οι "βίδες" λασκάρουν…

Προς τι τότε να τα καταλάβεις όλα, προς τι να καταλάβεις ποιος είσαι και γιατί είσαι, όταν απλά δεν σε αφήνουν να κάνεις αυτό που πρέπει;;;

Νυστάζω, πονάω, πληγώθηκα. Σήμερα τα διάβαζα όλα, σήμερα έπρεπε να έχω αμφιβολίες, να ρωτώ γιατί αυτή η αυτός εκεί. Το “παιχνίδι” είναι βρόμικο και ακόμα παίζεται από πολλούς.

 Όλα καλά όμως. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα. Και θα την φτιάξω μαζί! Γιατί έτσι θέλω, γιατί έτσι πρέπει! Γιατί το σωστό είναι τα καινούργια γερά "κεραμίδια" να μην μουχλιάζουν αχρησιμοποίητα μόνα τους έξω στην βροχή.

Και ο λόγος είναι αδύναμος μπροστά στην κραυγή της καρδιάς.

Έστω και αν προσπαθώ πάλι να χαμογελάω.

περισσότερα