Ανδρέας Παπανδρέου -Ένας χαρισματικός ηγέτης

«Σοβεί πάντα η σύγκρουση βορρά και νότου και αυτό γιατί η ενιαία αγορά στην απουσία μιας άλλης πολιτικής σύγκλισης και συνοχής πολύ υψηλότερου επιπέδου, οξύνει τις αντιθέσεις, οξύνει τις ανισότητες». Ανδρέας Παπανδρέου

Το 1960 επιστρέφει στην Αθήνα, όπου γίνεται, κατ' αρχήν, σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος. Στην συνέχεια, ιδρύει το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών.

Το 1963 αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική και το γνωστοποιεί στους φίλους του, αμέσως μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου που φέρουν ως πρώτο κόμμα την Ένωση Κέντρου.

Το 1964 στις εκλογές του Φεβρουαρίου εκλέγεται πρώτος με μεγάλη διαφορά βουλευτής της Ένωσης Κέντρου στο νομό Αχαϊας. Και στη συνέχεια ορκίζεται υπουργός Προεδρίας. Αργότερα, ορίζεται αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού.

Το 1965, η αποστασία του Ιουλίου, η ανατροπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου και ο ανένδοτος αγώνας που αρχίζει κατά της Δεξιάς και των συνεργατών της αποστατών, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία ισχυρής κεντροαριστερής τάσης στην Ένωση Κέντρου, της οποίας και ηγείται.

Το 1966 οι εξελίξεις στην Ένωση Κέντρου επισπεύδονται, ενώ μια ισχυρή ομάδα βουλευτών της στηρίζει ανοιχτά τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Το 1967 ιδρύει τους Δημοκρατικούς Συνδέσμους, ενώ ήδη του έχει απαγγελθεί κατηγορία ότι πρωτοστάτησε στην δημιουργία οργάνωσης στον Στρατό με την ονομασία "Ασπίδα". Οι χουντικοί τον συλλαμβάνουν το βράδυ του πραξικοπήματος και τον φυλακίζουν στη συνέχεια στις Φυλακές Αβέρωφ. Κάτω από τη διεθνή κατακραυγή αποφυλακίζεται.

Το 1968, αναχωρεί την 1η Γενάρη για το εξωτερικό. Και ένα μήνα αργότερα ιδρύει το ΠΑΚ στη Στοκχόλμη. Αναπτύσσει έντονη δράση στο εξωτερικό και πρωτοστατεί σε αντιχουντικές εκδηλώσεις, κάνοντας διάβημα ακόμη και στο Στέϊτ Ντιπάρμεντ. Προχωρεί σε συνεργασία με το ΠΑΜ, αλλά γρήγορα διαφαίνονται διαφωνίες με τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις, κυρίως για τον χαρακτήρα που θα έπρεπε να λάβει ο αντιδικτατορικός αγώνας. Ξημερώματα της 1ης Νοεμβρίου πεθαίνει ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου, αλλά η χούντα δεν του επιτρέπει να έρθει στην κηδεία του. Άφησε μόνον την σύζυγό του και τα παιδιά του να πάνε στην μεγαλειώδη κηδεία, στις 3 Νοεμβρίου.

Το 1973 ο Ανδρέας Παπανδρέου σε μεγάλες συγκεντρώσεις του ΠΑΚ κηρύσσει τον αγώνα κατά της χούντας, με όλα τα μέσα.

Το 1974, είκοσι πέντε ημέρες μετά την πτώση της δικτατορίας επιστρέφει στην Ελλάδα και ιδρύει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στις πρώτες εκλογές, της μεταπολίτευσης, στις 17 Νοεμβρίου το νεοϊδρυθέν κόμμα συγκεντρώνει το 13,58% των ψήφων και 13 βουλευτές.

Το 1977 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πραγματοποιεί την πρώτη του Συνδιάσκεψη. Λίγους μήνες μετά διπλασιάζει την εκλογική του δύναμη (25,34% και 93 βουλευτές) και παίρνει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή, την οποία είχε την περίοδο '74-'77 η Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις.

Το 1981 στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου ο Ανδρέας Παπανδρέου κερδίζει περήφανη νίκη. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παίρνει το 48,06% των ψήφων και 174 έδρες.

Το 1982 παίζει καθοριστικό ρόλο στην ίδρυση της Κίνησης των "6" για την Ειρήνη, ενώ αναπτύσσει πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο υπέρ των Παλαιστινίων, αλλά και αραβικών κρατών.

Το 1985 προτείνει στις 9 Μαρτίου, στην Κ.Ε. του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τον Σαρτζετάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά. Και κερδίζει τις εκλογές με 45,82% (162 βουλευτές). Αποχωρεί από την κυβέρνηση ο Γεράσιμος Αρσένης.

Το 1987 αντιμετωπίζει με επιτυχία την ελληνοτουρκική κρίση. Αποσοβείται ο πόλεμος.

Το 1988 κάνει το μεγάλο βήμα προσέγγισης της Τουρκίας. Χαράζει την γραμμή για "μη πόλεμο" και συναντάται στο Νταβός τον Γενάρη με τον Οζάλ. Οκτώ μήνες αργότερα ασθενεί σοβαρά και φεύγει για την Αγγλία, όπου χειρουργείται στο Χέρφιλντ τον Σεπτέμβριο.

Το 1989 χάνει τις εκλογές στις 18 Ιουνίου. Εισέρχεται και πάλι στο νοσοκομείο-στο Γενικό Κρατικό-τρεις μέρες μετά τις εκλογές. Συγκροτείται κυβέρνηση Ν.Δ.-Συνασπισμού. Παραπέμπεται για την υπόθεση Κοσκωτά και για την υπόθεση των υποκλοπών από τους βουλευτές της Ν.Δ. και του Συνασπισμού. Χάνει για δεύτερη φορά τις εκλογές, στις 5 Νοεμβρίου. Συγκατίθεται για την συμμετοχή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα.

Το 1990 κερδίζει τις εκλογές η Ν.Δ. στις 8 Απριλίου και ο Κωσταντίνος Μητσοτάκης γίνεται πρωθυπουργός.

Το 1991 αρχίζει η δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο. Πεθαίνει ο Μένιος Κουτσόγιωργας.

Το 1992 το Ειδικό Δικαστήριο αθωώνει τον Α.Παπανδρέου για όλες τις κατηγορίες.

Το 1993 κερδίζει για τρίτη φορά τις εκλογές τον Οκτώβριο με 46,8% των ψήφων (και 170 έδρες στη Βουλή).

Το 1994 συναντάται με τον Αμερικάνο Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον-πρώτη επίσκεψη του ως πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο.

Το 1995 ασθενεί σοβαρά μετά το ταξίδι στην Πάτμο και εισάγεται στις 20 Νοεμβρίου στο Ωνάσειο. Δίνει σκληρή μάχη για τη ζωή κυρίως στα μέσα του Δεκεμβρίου και στα τέλη του μήνα δείχνει να επανακάμπτει.

Το 1996 παραιτείται από πρωθυπουργός στις 15 Γενάρη με γραπτή επιστολή του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εξέρχεται από το Ωνάσειο στις 21 Μαρτίου 1996. Δύο μήνες μετά, δέχεται τον Γιασέρ Αραφάτ στην Εκάλη και λίγες μέρες αργότερα δέχεται σε συνεργασία το Προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εκφράζει την πρόθεσή του να μιλήσει στο 4ο συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Συζητεί σε καθημερινή βάση με συνεργάτες του.

Ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 1996, δυόμισι ώρες μετά την τελευταία συνεργασία με κομματικά στελέχη για το Συνέδριο, χάνει τη μάχη με τον θάνατο.

Υπήρξε ηγέτης με ευρύτατη λαϊκή αποδοχή: σε έρευνα της εφημερίδας Καθημερινή το 2007, η πρώτη κυβέρνησή του αναδείχθηκε η καλύτερη της Μεταπολίτευσης και ο ίδιος ο σημαντικότερος πρωθυπουργός της περιόδου. Ομοίως, σε δημοσκόπηση για την εφημερίδα Real News το 2009, ψηφίσθηκε ως ο καλύτερος πρωθυπουργός μετά το 1974. Ήταν ίσως ο πολιτικός με τη μεγαλύτερη συμβολή στη διαμόρφωση του πολιτικού και κομματικού συστήματος στη σύγχρονη Ελλάδα. Ανέτρεψε τον κυρίαρχο πολιτικό διαχωρισμό «Εθνικόφρονες-Κομμουνιστές» και στη θέση του επέβαλλε το δίπολο «Δεξιά-Αντιδεξιά». Το ΠΑΣΟΚ που δημιούργησε ήταν το πρώτο κόμμα εξουσίας στην ελληνική ιστορία με μαζική οργάνωση, αντί του παραδοσιακού κόμματος στελεχών, ένα πρότυπο οργάνωσης που θα υιοθετούσε από τον Παπανδρέου και η Νέα Δημοκρατία. Από το κυβερνητικό του έργο ξεχωριστή θέση στη νεοελληνική πολιτική ιστορία έχουν η αναγνώριση των ΕΑΜ/ΕΛΑΣ ως οργανώσεων της Εθνικής Αντίστασης, ο εκδημοκρατισμός του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του ΑΣΕΠ και η συνταγματική αναθεώρηση του 1985-1986..

Άλλες σημαντικές αλλαγές των κυβερνήσεών του ήταν η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, η ψήφος στα 18, η εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος γραφής (1982), οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο όπως η καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων και η απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, η κατάργηση πλείστων μεταξικών και μετεμφυλιακών νόμων, όπως αυτοί του τεντιμποϊσμού και της κατασκοπείας, η άσκηση ακηδεμόνευτης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και η μεγάλη ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η παραχώρηση άδειας επιστροφής στην Ελλάδα στους πολιτικούς πρόσφυγες του Δημοκρατικού Στρατού.

Στην πολυκύμαντη ζωή του κατάφερε να αποδείξει ότι ήταν ένα πραγματικό "πολιτικό όν", με την έννοια που έδωσε στον όρο ο Αριστοτέλης.

περισσότερα 

Ο Θεός επιμένει!

Όταν ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο δεν έδωσε τα φασόλια και τα αγριολούλουδα στους πολλούς και ούτε το χαβιάρι και τις ορχιδέες στους λίγους, αλλά τα μοίρασε ισότιμα για όλους. Μετά οι λίγοι προσπάθησαν να διώξουν τον Θεό από την γη. Αλλά ο Θεός επιμένει!

ΓΙΑΤΙ?????

Και αν ξέρετε ποια ήταν η σπατάλη και διαφθορά στους δήμους, στις νομαρχίες και στις περιφέρειες, ΓΙΑΤΙ δεν κάνετε έλεγχο για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό που επιδεικνύουν δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες, σύμβουλοι, κτλπ????? Και κατάσχεση της παράνομης περιουσίας εκεί οπού υπάρχει, όπως γίνεται στο εξωτερικό???

ΑΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΕΚΕΙ!

O πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Ηλ. Μόσιαλος, πρότεινε με άρθρο του στην Athens Voice, ότι είναι απαραίτητος ένας νέος ρεαλιστικός - μεταρρυθμιστικός πόλος, τον οποίο βλέπει στην ένωση μέρους του ΠΑΣΟΚ με τις κεντρώες δυνάμεις της ΝΔ και με τη ΔΗΜΑΡ, για να δημιουργηθεί ένας νέος πολιτικός χώρος .

"Το νέο αυτό πολιτικό υποκείμενο, εφόσον δημιουργηθεί, θα κριθεί από το αν θα μπορέσει ν΄αλλάξει ριζικά το μεταπολιτευτικό μοντέλο" αναφέρει για να καταλήξει: "Σ΄ αυτό το νέο, μακράς πνοής χώρο, θα μπορούσαν να συμμετέχουν η ΔΗΜΑΡ, ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ και της κεντρώας ΝΔ, οι πολιτικές κινήσεις στο χώρο της κεντροαριστεράς, οι κεντρώες φιλελεύθερες δυνάμεις και τα εκατομμύρια των ανένταχτων πολιτών. Όσο πιο γρήγορα ξεκινήσουμε, τόσο το καλύτερο για την κοινωνία και την πατρίδα".

Ο Μόσιαλος δεν είναι ο μόνος που θέτει τέτοιο ζήτημα.   Ο Ανδρέας Λοβέρδος υποστηρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα και εμπιστοσύνη στον κόσμο, με τα σημερινά δεδομένα και πιστεύει οτι το κόμμα δεν είχε ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα ούτε επί ηγεσίας Γ. Παπανδρέου.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Γιώργος Σιακαντάρης ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΣΤΑΜΕ, ο οποίος έθεσε θέμα "τελευταίου" συνεδρίου με το ίδιο όνομα και σύμβολα και την προκήρυξη νέου συνεδρίου "από μηδενική βάση, όλων των δυνάμεων του ελληνικού σοσιαλδημοκρατικού και αριστερού δημοκρατικού χώρου, με αντικείμενο αφενός την κατάθεση ιδεών και προγραμματικών θέσεων, αφετέρου τη συνδιαμόρφωση του νέου πολιτικού φορέα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας".

Το γεγονός ότι ο"χώρος" ανάμεσα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ "κατοικείται", ήδη, δεν φαίνεται να απασχολεί κανένα. Γενικά το "σύστημα" φαίνεται να έχει αποφασίσει ότι θέλει τη δημιουργία άλλου κόμματος, δήθεν κεντροαριστερού. Έτσι  έθεσαν και το ερώτημα σε πρόσφατη δημοσκόπηση του ΜΕΓΚΑ, για την ύπαρξη κόμματος ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Τι "βολεύει" το σύστημα; Μα σίγουρα ένα μικρό ΠΑΣΟΚ, που να συμμετέχει στις κυβερνήσεις συνασπισμού, αλλά να μη δημιουργεί πονοκεφάλους.... Το ζήτημα είναι ποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ -όλων των κλάσεων(!) - θα θελήσουν να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση.

Επιπλέον, εκείνο που προξενεί εντύπωση είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, δια στόματος στελεχών του, θέλει να "αυτοδιαλυθεί". Αλλά, εκφράζουν αυτά τα στελέχη τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ; Η αίσθηση που κυριαρχεί είναι ότι υπάρχει μια προσωπική αντιπαράθεση στελεχών που τσακώνονται μεταξύ τους, με στόχο την προσωπική τους πολιτική επιβίωση και όχι του φορέα, που τα ανέδειξε. Όλα αυτά έχουν κουράσει τον κόσμο που αντιμετωπίζει τα δικά του πολύ σοβαρά προβλήματα. Ουδείς προσπαθεί επι της ουσίας να εξηγήσει στον λαό, για τις επιλογές της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ενώ η δικαίωση που έρχεται σε κάθε βήμα, δεν αξιοποιείται, σαν να είναι ταμπού, σαν να θέλουν να ξεχάσουν, να "ξαναγεννηθούν" μέσα από ένα άλλο χώρο...

Ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για την τύχη του Κινήματος είναι ο λαός του. Σε ένα ανοιχτό συνέδριο, ας τον αφήσουν να μιλήσει....

πηγή

ΑΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΕΚΕΙ!

Μια που τελευταία στο facebook βλέπω πολλούς να διαδίδουν άρθρα του Μοσιαλου και του Λοβερδου (τέλος- πάντων- ένας από του 4-εις, μία που το ΒΒ θεωρείται "καμμενο χαρτί"… αλλιώς έχουμε και την «ηλικία»- βλέπε 30-αρις Νίκος Ανδρουλάκης&ΣΙΑ), θυμίζω ένα δικό μου λίγο πριν:

Η Μιλένα Αποστολάκη, που στα 47 της είναι συνταξιούχος της Ολυμπιακής εδώ και κάποια χρόνια, δήλωσε ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια δυνατή κεντροαριστερά

Ναι βρε, σας βρήκα και σύνθημα: "Λαός, αγών, Λουί Βιτόν"

Άλλη φορά όταν μιλάτε για «ανακαλύψεις» και για αυτούς που τον πούλησαν τον ΓΑΠ, να θυμάστε την τετράδα – ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΗΤΑΝ! 

ΣΙΑ= «όπου φυσάει ο άνεμος» (όπου και να βρισκότανε δίπλα μέχρι εχθές, σε διάφορα γραφεία,  αρκεί από εδώ και μπρος με ποιους θα πάνε...), το δικό τους να περάσει και ας να παραμυθιάζουν οι «στατικές βόμβες», για άλλη μια φορά… 
ΛΥΣΕΙΣ- ΕΚΤΩΣ ΑΠΟ "ΚΕΝΤΡΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΛΟΓΙΑ- ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ!

Λαός, αγών, Λουί Βιτόν...

Αντώνης Σαμαράς... κερνάει, Αλέξανδρος Σαμαράς... πίνει!

Ο λαός πεινάει και αυτοί μοιράζουν μεταξύ τους 20 εκατ. ευρώ σαν να είναι... στραγάλια!

Πως συνδέονται ο Αντώνης Σαμαράς, ο αδελφός του Αλέξανδρος, ο περιφερειάρχης Αττικής, Γιάννης Σγουρός και 20 εκατ. ευρώ;

Το newsbomb.gr αποκαλύπτει...

Ήταν μόλις πριν λίγους μήνες όταν ο περιφερειάρχης Αττικής, κ. Γιάννης Σγουρός έφερε στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής το θέμα της επιδότησης με 11,5 εκατ. ευρώ του Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου, «για τη βελτίωση των κτιριακών του υποδομών».

Βέβαια με το τεράστιο αυτό ποσό χτίζεται ένα ολοκαίνουριο κτίριο για τις ανάγκες (μικρές έτσι κι αλλιώς) του Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου.

Αλλά υπάρχει σοβαρός λόγος για τη διάθεση των χρημάτων αυτών:

Ονομάζεται Αλέξανδρος Σαμαράς, είναι πρόεδρος στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο και είναι ο αδελφός του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.

Τελικά μόλις 22 ημέρες (!) αφού ορκίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Αντώνης Σαμαράς το ΜΦΙ πήρε τελικά την επιχορήγηση των 11,5 εκατ. ευρώ από την Περιφέρεια Αττικής για τις κτιριακές του ανάγκες.

Το εντυπωσιακό μάλιστα της υπόθεσης είναι ότι πρόκειται για μια επιχορήγηση που διεκδικούσε τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά την πήρε μόλις ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ μέρες αφού έγινε πρωθυπουργός ο αδελφός του προέδρου του!

Και μια σημαντική λεπτομέρεια: Το θέμα συζητήθηκε και εγκρίθηκε εκτός ημερήσιας διάταξης.

Λίγο καιρό αργότερα, τον περασμένο Ιούλιο, ο κ. Σγουρός φέρνει στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής νέα πρόταση, αυτή τη φορά για 8,5 εκατ. ευρώ για την τουριστική προβολή της Αττικής.

Ξεσπά τότε σάλος μέσα στην Περιφέρεια. Παραιτείται η κ. Άννα Ροκόφυλλου (Περιφερειακή Σύμβουλος στο ψηφοδέλτιο του κ. Σγουρού) η οποία μάλιστα καταγγέλλει σημεία και τέρατα για την εταιρεία που πήρε τη δουλειά και για τα εξωφρενικά μισθολόγια.

Οι αντιδράσεις αυτές οδηγούν την υπουργό Τουρισμού κ. Κεφαλογιάννη να διστάζει να υπογράψει και να επικυρώσει τη σύμβαση τους τέσσερις επόμενους μήνες μέχρι που στις αρχές Οκτώβρη, 31 βουλευτές της ΝΔ με ερώτησή τους στη βουλή καταγγέλλουν τον Γιάννη Σγουρό γι' αυτή την «γαλαντομία» του. Η απάντηση του Σγουρού δίνεται με επιστολή διαμαρτυρίας στον Σαμαρά και στον Γερμανό γκαουλάιτερ Ράιχενμπαχ, όπου κατηγορεί τους 31 βουλευτές της ΝΔ ότι δεν ανοίγουν το δρόμο για την ανάπτυξη του τουρισμού.

Και ως εκ θαύματος μία εβδομάδα μετά τη διαμαρτυρία προς Σαμαρά, το Υπουργείο Τουρισμού εγκρίνει τη σύμβαση με τις εξωφρενικές κοστολογήσεις των 8,5 εκατ. ευρώ σε ημερομηνία που η κ. Κεφαλογιάννη βρισκόταν στην Αμερική.
Το σχετικό τηλεφώνημα είχε γίνει προφανώς από το Μέγαρο Μαξίμου και η χρυσή εποχή της αγαστής συνεργασίας μεταξύ Σαμαρά-Σγουρού είχε αρχίσει «χρυσωμένη» με 20 εκατ. ευρώ του ελληνικού λαού.

Και, μάλιστα, την ώρα που ο ελληνικός λαός πεινάει βρίσκονται 11,5 εκατ. ευρώ (!) για... κτίρια του ινστιτούτου που ο περισσότερος κόσμος δεν έχει ακούσει ποτέ την ύπαρξή του, αλλά –όλως τυχαίως...- παρότι τα ελλείμματά του χρηματοδοτούνται από το ελληνικό δημόσιο (από τις τσέπες μας, δηλαδή), κουμάντο κάνουν (δια νόμου) οι κληρονόμοι του Μπενάκη: η οικογένεια Σαμαρά, δηλαδή.

Ναι, καλά διαβάσατε: Έχουμε, δια νόμου, παραχωρήσει τη διοίκηση ενός φορέα που πληρώνει ο ελληνικός λαό σε μια οικογένεια.

Και τον -μονίμως ελλειμματικό- αυτό φορέα, που διεκδικούσε πέντε χρόνια επιχορήγηση για να κάνει... κτίρια τον επιχορηγήσαμε με τόσα εκατομμύρια (όλως συμπτωματικώς) 22 μέρες αφού ο αδελφός του προέδρου του έγινε πρωθυπουργός. Κι όλα αυτά, με κατεπείγουσα διαδικασία εκτός ημερήσιας διάταξης!

Κύριε Σαμαρά, τι θα πείτε στη γιαγιά που της κόβετε τα φάρμακα, όταν σας ρωτήσει γιατί για τα φάρμακά σας δεν υπάρχουν λεφτά, αλλά για τον αδελφό σας (έστω, για το Ινστιτούτο στο οποίο προεδρεύει) υπάρχουν 11,5 ολόκληρα εκατομμύρια;

Θα έχετε το κουράγιο να την κοιτάξετε στα μάτια;

πηγή

«Σοσιαλιστικά και δημοκρατικά»,

Η «ανακάλυψη του ΓΑΠ», όπως την ονομάζουν κάποιοι, υπάρχει στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. πριν από αυτούς και βέβαια είναι ανακάλυψη του Ιδρυτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (όπως και ΠΟΛΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που τόσο πολύ τον στήριξαν- πριν από την εποχή του πρώτου Ζάππειου και συνεχίζουν- οι ίδιοι που φορτώνουν στον ΓΑΠ την «ανακάλυψη»). Νομίζω ότι το να γραφείς άρθρα για πολιτικές λύσεις είναι απόλυτα συμβατό με τις αξίες του Ιδρύματος οπού τοποθετήθηκε κάποια σαν μόνιμο μέλος του Δ.Σ., την στιγμή που ο σύζυγος διατελούσε πρόεδρος του ιδίου Ιδρύματος (1995- 2004). Επειδή η ίδια που μιλάει κατά αυτόν τον τρόπο στο twitter της, έχει γράψει στο παρελθόν μετά από δημοσίευση μου στην σελίδα του fb (οπού δεν έγραψα ούτε μια φορά το όνομα του σημερινού προέδρου!) :

«Νομίζω ότι η ομάδα του Ινστιτουτου στο FB, πρέπει να έχει απόλυτη συνέχεια και συνέπεια με το Ινστιτούτο και όχι να γίνεται σελίδα για να αναρτώνται άσχετα με το Ινστιτούτο θέματα, αλλά και θέματα που μπορεί να δημιουργήσουν σύγχυση στους φίλους και μέλη του ΠΑΣΟΚ. Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος , πρόσφατα εκλεγμένος, τελεία και παύλα. Αν αυτό συνεχιστεί, εγώ θα αποχωρήσω από την σελίδα αυτή διαμαρτυρόμενη. Εκείνοι που συνέταξαν την σελίδα, έχουν και την ευθύνη αυτών που αναρτώνται. Πλυντήριο κανενός δεν είναι το ΙΣΤΑΜΕ και ότι το αφορά.»

(“Πλυντήριο” εμπάθειας όμως το κατάντησε η ίδια με τις επόμενες της δημοσιεύσεις…)

Θέλω να επισημάνω ότι την μαύρη εποχή των εκβιασμών την ξεπεράσαμε από το 1996 και θέλουμε να την αφήσουμε πίσω!!! Και μια που «θέλετε να τελειώσετε με όλη την παρέα του Γ.Α.Παπανδρέου», για ποιο ΠΑ.ΣΟ.Κ. μιλάτε και το πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ- ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ?! Δεν σας μάθανε τις αρχές και τις αξίες εκεί στο Ινστιτούτο, οπού είναι διορισμένο σαν επιστημονικό προσωπικό και το τέκνο σας?

Και μια που βλέπω ότι η οικογένεια σας έχει μέσον στο «Βήμα» και γενικά με όλο το συγκρότημα ΔΟΛ, άλλη φορά να επιβάλετε στον καθένα ότι μόνο εκεί μπορεί να γράφει! «Σοσιαλιστικά και δημοκρατικά», εφόσον θα του δώσετε την «άδεια»…

Θυμίζω και την απάντηση μου τότε, σε ότι με αφορά, σε συνεχείς ενοχλήσεις της εν λόγου "κυρίας" (&τσιράκια) εδώ.

Όσο για τον πληρωμένο κάφρο που διαδίδει στα blogs την ίδια έκφραση- δηλαδή «η μεγάλη ανακάλυψη του ΓΑΠ»- του συνιστώ να ξεστραβωθεί να διαβάζει βιογραφικά πριν να μιλήσει!

 Όπως και διαδώσανε την ίδια ειρωνική έκφραση χθες από το διαδύκτιο... πχ ΕΔΩ- ολοτυχαίος(???) από τα ίδια blogs που τον πολέμησαν υβριστικά και λυσσαλέα το 2007 τον ΓΑΠ. Ενώ οι δικές σας «ανακαλύψεις» βεβαίως, μαζί με το ΔΟΛ και την ΝΔ, όπως και με άλλα οργανωμένα συμφέροντα που τόσο πολέμησαν τον ΓΑΠ, είναι εκτός οποιασδήποτε κριτικής, έτσι?

Και μια ερώτηση: Αν θέλετε να διώξετε ΕΣΕΙΣ "ΟΛΟΥΣ τους παπανδρεικους",όπως ομολογήσατε γραπτώς οι ίδιοι της γνωστής «παλιοπαρέας», γιατί δεν κάνετε ειρωνικά σχόλια προς τους εαυτούς σας ΚΑΙ ΜΟΝΟ?!!!!! Αφού ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ- για το κόμμα- ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ, στο όνομα ποιου ΠΑ.ΣΟ.Κ. μιλάτε?!!!

Ρατσιτική επίθεση με πέτρες εναντίον μεταναστών στη Μυτιλήνη

Απεργία πείνας ξεκίνησαν από χθες οι μετανάστες που κρατούνται στην Αστυνομική Διεύθυνση Λέσβου  διαμαρτυρόμενοι με τις άθλιες  συνθήκες κράτησής τους. Στο μεταξύ αίσθηση προκαλούν καταγγελίες που μεταδίδει η ΕΡΑ Αιγαιου για ρατσιστικό επεισόδιο σε βάρος μεταναστών στο λιμάνι της Μυτιλήνης όταν άγνωστοι επιτέθηκαν με πέτρες και τραυμάτισαν εγκυμονούσα παράνομη μετανάστρια.

Ειδικότερα όπως μεταδίδει η ΕΡΑ Αιγαίου αδιευκρίνιστος παραμένει ο  αριθμός των μεταναστών που συνεχίζουν την απεργία πείνας, ενώ από αστυνομικές πηγές έγινε γνωστό πως σύντομα θα αφεθούν ελεύθεροι. Στο λιμάνι της Μυτιλήνης διανυκτέρευσαν χθες πάνω από 25 μετανάστες, ανάμεσά τους δυο εγκυμονούσες και δυο παιδιά. Μάλιστα η μία από τις δύο γυναίκες μεταφέρθηκε χθες στο νοσοκομείο Μυτιλήνης όπου διαπιστώθηκαν σοβαρά προβλήματα στην υγεία της και η δεύτερη μεταφέρθηκε σήμερα το πρωί.  Νωρίτερα το απόγευμα οι μετανάστες προσπάθησαν να επιβιβαστούν σε πλοίο της γραμμής με προορισμό την Αθήνα, πράγμα που τελικά δεν έγινε διότι δεν είχαν υπηρεσιακά σημειώματα προσωρινής διαμονής.

Και ρατσιστική επίθεση;

Σύμφωνα πάντα με την ΕΡΑ Αιγαίου, επίθεση με πέτρες κατήγγειλαν ότι δέχθηκαν οι μετανάστες που διανυκτέρευσαν χθες το βράδυ στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Ειδικότερα σύμφωνα με τις καταγγελίες  αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν άγνωστοι σταμάτησε στο χώρο του λιμανιού και οι επιβαίνοντες σε αυτό πέταξαν πέτρες εναντίων των μεταναστών. Αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστεί στο μέτωπο η έγκυος γυναίκα που ήταν ανάμεσά τους. Τρομοκρατημένοι οι μετανάστες περιέθαλψαν πρόχειρα τη γυναίκα, η οποία μεταφέρθηκε σήμερα το πρωί στο νοσοκομείο, ενώ πολλοί από αυτούς παρέμειναν ξάγρυπνοι όλη τη νύχτα υπό το φόβο νέας επίθεσης.

πηγή: ΕΡΑ Αιγαίου

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΔΗΛΩΝΕΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ 

Η Χρυσή Αυγή κατά των φόρων στους εφοπλιστές

Κόντρα για την φορολόγηση των εφοπλιστών έγινε στην Βουλή στην διάρκεια της συζήτησης στην Επιτροπή για τον προϋπολογισμό με την «Χρυσή Αυγή» να παίρνει ξεκάθαρη θέση κατά της φορολογίας των υπό ελληνική σημαία πλοίων προτείνοντας να δοθούν και άλλα κίνητρα στους εφοπλιστές για την πρόσληψη ελληνικών πληρωμάτων.

Όπως μετέδωσε το in.gr ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γιώργος Γερμενής καταφέρθηκε κατά της φορολογίας των υπό ελληνική σημαία πλοίων με βάση το τονάζ τους ενώ νωρίτερα ο εισηγητής της Χ.Α. Ηλίας Παναγιώταρος, είχε προτείνει μάλιστα και κίνητρα στους εφοπλιστές για την πρόσληψη ελληνικών πληρωμάτων…

«Η πρότασή σας για επιδότηση των εφοπλιστών θα έπρεπε να σοκάρει τους ιδιοκτήτες των περιπτέρων», απάντησε στους βουλευτές της Χ.Α. ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος και συμπλήρωσε: «Ο ακτιβισμός σας φτάνει έως εκεί που σας επιτρέπουν τα αφεντικά σας».

Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2013 θα πρέπει να εισπραχτούν 80 εκατομμύρια ευρώ από την αύξηση της φορολόγησης των εφοπλιστών, πάντα με βάση το τονάζ των πλοίων.

Την ίδια ώρα, όμως, περικόπτονται από τους ανάπηρους 82 εκατομμύρια ευρώ….

Με δύο λόγια, οι ανάπηροι καλούνται να προσφέρουν περισσότερα απ’ ότι οι…. Αναξιοπαθούντες εφοπλιστές!

πηγή

Συγκρατημένη αισιοδοξία

ΑΘΗΝΑ...!!!

Σωτήριο έτος...2045 ΜΧ...!!!

"Μήτσο μου έχεις κανένα νέο ..??

Την πήραμε τη δόση των ...31,5 δις ευρώ...???"

Θυμίζω απλά ότι την δόση αυτή θα την είχαμε πάρει ήδη από τον Απρίλιο η και πιο νωρίς, εάν ΔΕΝ είχαμε πάει σε εκλογές! Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα σήμερα! Κάποια μέρα θα κάνουμε απολογισμό στο τι μας κόστισαν αυτές οι εκλογές.. τι χάσαμε ως χώρα και τι κερδίσαμε! Κατά την γνώμη μου ο ΜΟΝΟΣ που κέρδισε ήταν ο Σαμαράς! Αξίζει να παίζει όλη η χώρα το μέλλον της για τις φιλοδοξίες κάποιου;;

Εξαίρεσε τη σύζυγο Λοβέρδου από τη διαθεσιμότητα ο Μανιτάκης;

Αρχή από το υπουργείο του κάνει ο Αντ. Μανιτάκης με τη διαθεσιμότητα.

Είκοσι έξι υπάλληλοι είναι η πρώτη «φουρνιά» που εμπίπτει στις διαδικασίες της διαθεσιμότητας στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, του οποίου προΐσταται ο… Αντώνης Μανιτάκης. Ανάμεσά τους και πολύτεκνοι…

Μαθαίνουμε ότι ο κ. Μανιτάκης κάνει την αρχή βγάζοντας στη διαθεσιμότητα 13 από τους 26 υπαλλήλους. Μαθαίνουμε επίσης ότι στο υπουργείο διατυπώνονται ήδη πολλά παράπονα γιατί εξαιρέθηκε από την πρώτη «φουρνιά» των προς διαθεσιμότητα υπαλλήλων, και υπάλληλος η οποία διορίστηκε το 2010 στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης αλλά δεν υπηρέτησε σε αυτό ούτε μία μέρα γιατί αμέσως αποσπάστηκε στο γραφείο του συζύγου της, Ανδρέα Λοβέρδου, πρώην Υπουργού του ΠΑΣΟΚ και νυν βουλευτή του.

Οι συνάδελφοι της στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης αναφέρουν ότι η εν λόγω κυρία, η οποία, εκτός από υπάλληλος δηλώνει και αγιογράφος, πήρε πρώτα το εφάπαξ φεύγοντας από την προηγούμενη δουλειά της.

Μπήκε χωρίς διαγωνισμό του ΑΣΕΠ στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης το 2010, ως υπάλληλος με σύμβαση αορίστου χρόνου σε προσωποπαγή θέση, με απόφαση των κ.κ. Γ. Ντόλιου, Φ. Σαχινίδη και Δ. Ρέππα και αμέσως αποσπάστηκε στο πολιτικό γραφείο του άνδρα της.

Η απορία των υπαλλήλων είναι αν θα βρίσκεται στη δεύτερη δόση των υπαλλήλων που θα τεθούν διαθεσιμότητα ή εξαιρείται επειδή είναι αποσπασμένη στο γραφείο του άντρα της.

πηγή

Την πραγματικότητα θα την βρούμε στην μέση

Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, καταλάβαμε, ότι όλα αυτά που μας έλεγαν για το κομουνισμό ήταν ψέματα και όλα εκείνα που μας έλεγαν για τον καπιταλισμό ήταν αλήθεια. Την πραγματικότητα θα την βρούμε στην μέση, αλλά προς το παρόν την εξαφανίζουμε. Είμαστε ακόμα στα άκρα.

Κάτοικος της πρώην Ανατολικής Γερμανίας

Έχουμε δρόμο μπροστά μας

Από το 2004 έχω μπει για πρώτη φορά στη ζωή μου σε ένα κόμμα, παρόλο που όλη μου η ζωή μέχρι τότε ήταν μια κατάθεση της ψυχής μου απόλυτα για την ιδεολογία που πρεσβεύει και που πιστεύω ακράδαντα ότι είναι το μοναδικό μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν είχα ανάγκη ταμπέλες για να την κάνω πράξη. Είχα συναντήσει από τότε (2004) αρκετούς που δεν ήταν εκεί παρά μόνο για το προσωπικό τους συμφέρον. Δυστυχώς άφησα τον εαυτό μου να τον πατάνε, νόμιζα ότι το έκανα για το καλό… Κατάλαβα γιατί οι καλοί δεν θέλουν να ασχοληθούν… επειδή παραγκωνίζονται, για να μην υπάρχει μέτρο σύγκρισης με αυτούς που ροκανίζουν και γλύφουν, με αυτούς που φτύνουν οπού χθες έγλυψαν, με αυτούς που έμαθαν να σέρνονται και να δηλητηριάζουν οτιδήποτε καθαρό, με αυτούς τους «φελούς» που πάνε «όπου φυσάει ο άνεμος». Όταν είπα ότι ο κόσμος διψάει για νέα μυαλά (και όχι για νέες ηλικίες οπωσδήποτε!), για έντιμους χαρακτήρες, είχα και πάλι δίκιο. Διότι για άλλη μια φορά είδα ότι παλιά μυαλά υπάρχουν σε όλα τα σώματα, νέα η παλιά. Αλλά θα μου πείτε, ότι έμαθε ο καθένας… Η ότι επιλέγει στην ζωή! Εγώ επιλεγώ να μείνω και να παλέψω για το δίκαιο. Και δεν θα με κουνήσει κανείς και τίποτα. Έχω αναπτύξει ανοσία σε όλα τα είδη “δηλητηρίων”. Προχωράω μπροστά! Αλλά από εδώ και μπρος “πατάω” τα “φίδια”!

Υ.Γ. Θα το πράξω απλά, ενάντια σε κάθε πραγματικά πληρωμένο κάφρο, ανεγκέφαλο η κακοθελητή, που προσποιείτε ότι δεν καταλαβαίνει ΟΥΤΕ ΤΩΡΑ, ότι ο ΓΑΠ ήταν ότι καλύτερο για την Ελλάδα στην χειρότερη εποχή της μεταπολίτευσης.

Το κάνω για όλους που, σαν και εμένα, δεν θέλανε ποτέ ρουσφέτια, ούτε κάτι παράλογο, αλλά απλά ότι πιο ανθρώπινο- ίσες ευκαιρίες! Είμαι σίγουρη ότι τα Φώτα της Δημοκρατίας μόνο ΑΥΤΟΣ που αξίζει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, μπορεί να τα δώσει και πάλι!

Επισημαίνω ότι οι αναρτήσεις μου που δεν έχουν «πηγή» είναι γραμμένες από μένα.

Αποδεικνύει ότι αξίζει παραπάνω από όλους τους άλλους μαζί!

Όταν ο Ένας άφησε την πρωθυπουργική του θέση για το καλό της Ελλάδας, άλλοι περίμεναν σαν τηλεκατευθυνόμενα ρομποτάκια να απολαμβάνουν την δόση- μαμούθ και να την μοιραστούν με τα αφεντικά τους. Όταν μόνο ο Ένας πάλευε για τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο και φώναζε στους ξένους ότι το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και η Ευρώπη πρέπει να μην ενδώσει στις απαιτήσεις των αγορών, άλλοι εδώ μαζί με τα αφεντικά τους γελάγανε σε όλα τα ΜΜΕ, προσπαθώντας να ρίξουν στις πλάτες του το χρέος που οι ίδιοι δημιούργησαν χρόνια πριν. Ταυτόχρονα τον καθυστερούσαν στο έργο σωτηρίας της χώρας και του λαού, για να ροκανίζουν την πρωθυπουργική «καρέκλα», την οποία την πήραν σαν δικό τους λάφυρο. Τώρα όταν πολλοί μαζί με τους δημοσιογράφους και τα αφεντικά τους τον βρίζουν, ο Ένας και μόνο τρέχει παντού για να προσπαθήσει πάλι για την χώρα και για μας! Οι άλλοι μιλάν με τα κομματικά τους όργανα, προσπαθώντας να κρατήσουν την όποια μοναχική «καρέκλα» τους απέμεινε. Τώρα στην ύστατη στιγμή, θα το ξαναπώ άλλη μια φορά: όταν η κατάσταση γίνεται ζόρικη οι ζόρικοι συνεχίζουν, διότι σκέφτονται την πατρίδα τους και όχι τις επόμενες εκλογές!!! Και δυστυχώς, εμείς έχουμε μόνο Έναν! Αλλά και πάλι ΕΥΤΥΧΩΣ που τον έχουμε! Και μας αποδεικνύει ότι αξίζει παραπάνω από όλους τους άλλους μαζί!

Spiegel: Οι Κροίσοι της Ελλάδας ζούν στον κόσμο τους και δεν πληρώνουν φόρους!

- Ρεπορτάζ - καταπέλτης του γερμανικού περιοδικού για την "αφασία" ζάμπλουτων ελλήνων

- Το περιοδικού γράφει ότι ζούν ζωή μέσα στην χλιδή και δεν πληρώνουν φόρους

- Πως ζει το 1% των ελλήνων

Χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως "η φιλανθρωπία, αν και ελληνική λέξη, δεν είναι διαδεδομένη στην πράξη" και "η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους", το περιοδικό περνάει γενεές δεκατέσσερις με πολύ κομψό ομολογουμένως τρόπο, τους πάμπλουτους Έλληνες.

Γράφει: "Στα ακριβά προάστια, στην Κηφισιά και στη Γλυφάδα, βλέπεις ακόμη Porsche Cayenne να τρέχουν στους δρόμους και κυρίες να πίνουν καφέ κρατώντας τσάντες Hermes. Οι οίκοι Gucci, Balenciaga και Dior έχουν καταστήματα στην Αθήνα".

"Οι πιο πλούσιοι Ελληνες δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει κρίση. Πολλοί δεν πληρώνουν καθόλου φόρους, και κάποιοι προτιμούν να φοροδιαφεύγουν", γράφει το Spiegel και παραθέτει την άποψή του χωρίς φόβο και πάθος για έλληνες που ανήκουν στο 1% του πληθυσμού.

"Ευχαρίστως να συζητήσει μαζί σας για τέχνη", λέει η εκπρόσωπος του μεγαλύτερου έλληνα εφοπλιστή, στην είσοδο της βίλας του στο Μαρούσι.

"Ισως μας πει τις σκέψεις του για τη συλλογή του, και το έργο του Μποτέρο που αγόρασε προσφάτως με 330.000 ευρώ", γράφει η ρεπόρτερ του Spiegel και συνεχίζει: "Ο δισεκατομμυριούχος Γιώργος Οικονόμου θα προτιμούσε να μην συζητήσει καθόλου για την πατρίδα του. Εξηγεί, τσιμπώντας κάτι από τον μπουφέ στα εγκαίνια της πρώτης έκθεσης με τη συλλογή του, ότι βλέπει την τέχνη σαν κάτι περισσότερο από επένδυση. Το μικρό κομμάτι στον παράδεισο του Οικονόμου προστατεύεται καλά, από πύλη ασφαλείας, φρουρά και ένα μηχάνημα αναγνώρισης δακτυλικών αποτυπωμάτων. Μέσα στη Mercedes της, η κόρη του Αλεξάνδρα λέει ότι η Ελλάδα δεν είναι τόσο ασφαλής όσο παλιά. Φοβάται ότι μπορεί να πέσει θύμα απαγωγής. Ναι, ακόμη και οι πλούσιοι στην Ελλάδα, έχουν τα βάσανά τους".

Εντυπωσιακή είναι η παράθεση των στοιχείων από το περιοδικό και η αντιπαραβολή τους με όσα ΔΕΝ κάνουν οι πλούσιοι Έλληνες για την πατρίδα τους.

"Οι ανεξόφλητες οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες ανέρχονται σε 9 δισ. ευρώ. Αλλά ακόμη και σήμερα, ύστερα από τρία χρόνια κρίσης, το κράτος εξακολουθεί να απαλλάσσει από όλους τους φόρους τις εφοπλιστικές εταιρείες, που αποτελούν τον πιο επιτυχημένο τομέα της οικονομίας. Διάφορες φοροαπαλλαγές για τους πλουσίους, 57 μόνο για τους εφοπλιστές, φορτώνουν άλλο ένα βάρος στις πλάτες των φτωχών", τονίζει το ρεπορτάζ.

Και εδώ έρχονται τα παραδείγματα:

Ο Λέων Πατίτσας, γράφει το Spiegel, 38χρονος κληρονόμος εφοπλιστικής εταιρείας, είναι ένας από τους κερδισμένους από αυτές τις απαλλαγές. Είναι επικεφαλής της Atlas Maritime, με έξι τάνκερ και ένα έβδομο υπό κατασκευή στη Σαγκάη.

"Ο στόλος της εμπορικής ναυτιλίας είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο", λέει ο Πατίτσας. Πιστεύει ότι οι φοροαπαλλαγές για τη βιομηχανία αυτή είναι μάλλον αναγκαιότητα, παρά προνόμιο. "Η ναυτιλία εξασφαλίζει 400.000 θέσεις εργασίας σε ελληνικά ναυπηγεία, που θα μπορούσαν να πάνε αλλού ανά πάσα στιγμή", γράφει το γερμανικό περιοδικό.

Και συνεχίζει: "Η οικογένεια Πατίτσα κατάγεται από τις Οινούσσες, όπως πολλές εφοπλιστικές οικογένειες, ανάμεσά τους η οικογένεια της Ελλης Πατέρα. Είναι ανάμεσα στους Ελληνες που τα έχουν όλα, και πάντα τα είχαν. Πριν από δέκα χρόνια, η Πατέρα άνοιξε τη δική της κτηματομεσιτική εταιρεία, επειδή είχε βαρεθεί να είναι απλώς μια κληρονόμος. Η 47χρονη μας μιλάει από τη Μύκονο, ένα νησί που δεν το άγγιξε ποτέ η κρίση. Στο μπαρ Nammos στην παραλία της Ψαρούς ένα μπουκάλι σαμπάνια Armand de Brignac ανοίγει για τον πελάτη έναντι 120.000 ευρώ τονίζει το Spiegel.

Τέλος, ο Πέτρος Κόκκαλης. Γράφει το Spiegel: Γόνος της οικογένειας που μάλλον ασκεί τη μεγαλύτερη επιρροή στην Ελλάδα, έχει δημιουργήσει έναν οικολογικό κήπο σε μία από τις πιο φτωχές περιοχές της Αθήνας. Λέει ότι η κρίση του άνοιξε τα μάτια, και ότι έχει μεγάλη επίγνωση των προβλημάτων της πατρίδας του. Για παράδειγμα, λέει, έπρεπε να περιμένει έξι μήνες για να πάρει άδεια απλώς και μόνο για ένα μπαρ με ψυγείο στον κήπο του. "Εχετε βγάλει πολλά λεφτά στο εξωτερικό"; "Σίγουρα όχι όλα...", απαντάει αστειευόμενος».

πηγή

Η μεγάλη απάτη με την δήθεν ανακεφαλαιοποίηση των...τραπεζών...!!!

Η μεγάλη απάτη με την δήθεν ανακεφαλαιοποίηση των...τραπεζών...!!!

Δεν χρηματοδοτουνται οι....τραπεζίτες, αλλά το τραπεζικό σύστημα και διασφαλίζονται οι μικροκαταθέτες και η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, υποστηρίζουν, με εμφαντικό τρόπο, θα έλεγα με φανατισμό, οι υπέρμαχοι της....μεταφοράς 25 και πλέον δις ευρώ από τη χρηματοδότηση της Ε.Ε και του ΔΝΤ προς τις τράπεζες...!!!

Δηλαδή Σαμαράς και Βενιζέλος και λιγότερο Κουβέλης...!!!

Προς τις τράπεζες που έχουν "ρουφήξει" άλλα 200 δις ευρώ τα τελευταία χρόνια και θα...τιναχθούν στον αέρα -κατά τους κυβερνώντες-την ίδια στιγμή που αποσιωπάται πως τα αφεντικά των τραπεζών έχουν γεμίσει τις ελβετικές τράπεζες με... διακινούμενο χρήμα...!!!

Προς τις τράπεζες που ως το 2008 είναι ετήσια αύξηση των κερδών κατά...300%...!!!

Προς τις τράπεζες, όπως πχ την Proton Bank, που ο ιδιοκτήτης της μεγαλομέτοχος Λαυρέντης Λαυρεντιάδης υπεξαίρεσε 750.000.000 ευρώ και τα μοίρασε εδώ και εκεί (Τράγκας, Τριανταφυλλόπυλος, Στάδιο Καραϊσκάκη, Flash, κλπ), ενώ ο τότε υπουργός Οικονομικών Βενιζέλος έσπευσε να βγάλει από τα δημόσια ταμεία 1 δις ευρώ και να καλύψει το "άνοιγμα" της τράπεζας, δήθεν για να διαφυλαχθούν οι καταθέσεις των πολιτών στην Proton Bank (ξέρετε κανένα εργαζόμενο ή συνταξιούχο που να είχε καταθέσεις στην τράπεζα αυτή..???). Εγώ ξέρω πως οι μόνοι που διαφυλάχθηκαν ήταν τα αφεντικά της Τράπεζας Πειραιώς (Σάλλας, Βαρδινογιάννης κλπ) μεγαλομέτοχοι της Proton Bank...!!!

Προς τις τράπεζες που έχουν ξεζουμίσει τους μικροδανειολήπτες με υπέρογμα επιτόκια, που εκβιάζουν και τρομοκρατούν όσους καθυστερήσουν έστω και μια δόση, που λειτουργούν ως οικονομική αστυνομία απειλώντας με δικαστήρια, κατασχέσεις κλπ...!!!

Και καλά όλα αυτά...!!!

Ας έρθουμε στα επιχειρήματα της κυβέρνησης για την ενίσχυση των τραπεζών με τα 25 δις ευρώ:

1-Ποιός μας εξασφαλίζει πως τα χρήματα αυτά θα πάνε σε κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών και όχι στο να καλύψουν τις "μαύρες τρύπες του"...!!! Αφου οι μετοχές (με την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου από την χρηματοδότηση) δεν θα είναι ονομαστικές αλλά ανώνυμες και επομένως οι ιδιώτες-μέτοχοι θα έχουν τον πλήρη ελέγχο των τραπεζών. Και μη μου πείτε πως θα τις ελέγχει ο....Προβόπουλος γιατί θα σκάσω στα γέλια...!!

2-Ποιοί μικροκαταθέτες διασφαλίζονται..!! Υπάρχουν ακόμη έλληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι που έχουν καταθέσεις στις τράπεζες. Εκτός και αν εννοούν οι μισθοί και οι συντάξεις που κατατίθενται στο τέλος του μηνός...!! Οι μεγαλοκαταθέτες-επιχειρηματίες, τσοντοκαναλάρχες και κρατικοδίαιτοι, διασφαλίζονται...!!! Μην μας δουλεύουν...!!!

3-Οσο για το επιχείρημα πως θα δημιουργηθούν προύποθέσεις για χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι αστείο και να το συζητάμε. Τα χρήματα, όσα πάνε σε δάνεια, θα τα ρουφήξουν και αυτά οι μεγαλοεργολάβοι, τα κανάλια, οι Ψυχάρηδες (που περιμένει πως και πως), οι Μπομπολαίοι και τα τρωκτικά των payt-roll των τραπεζών...

Αυτά και έπεται ...συνέχεια...!!!

πηγή

Ο «χάρτης» του χρήματος στην Ελλάδα : Από το Π. Ψυχικό στη Ροδόπη

Σε συγκεκριμένες περιοχές της Αθήνας, κυρίως, και της Θεσσαλονίκης κατά δεύτερο λόγο, βρίσκεται συγκεντρωμένος ο πλούτος στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών, μετά την επεξεργασία των φορολογικών δηλώσεων του 2011.

Από τα στοιχεία προκύπτουν και τεράστιες αντιθέσεις σε ό,τι έχει να κάνει με το εισόδημα των Ελλήνων, καθώς οι πιο πλούσιοι Έλληνες δηλώνουν 26 φορές υψηλότερο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα από τους φτωχότερους, κάτι το οποίο σε ευρώ μεταφράζεται σε 535.000 ευρώ! Οι πλουσιότεροι Έλληνες κατοικούν στο Παλαιό Ψυχικό και οι φτωχότεροι στην Οργάνη Ροδόπης.

Πιο αναλυτικά, από τα στοιχεία προκύπτει ότι ο οικονομικός πλούτος της χώρας βρίσκεται συγκεντρωμένος στο Ψυχικό, την Εκάλη, το Κολωνάκι, το Κέντρο Αθηνών, το Ρουφ, την Κηφισιά, τη Νέα Ερυθραία, τη Δροσιά, τη Ροδόπολη, τον Διόνυσο, την Άνω Γλυφάδα, τη Βούλα, τη Βουλιαγμένη Αττικής, την Πυλαία και το Πανόραμα Θεσσαλονίκης.

Στον αντίποδα, οι φτωχότεροι φορολογούμενοι κατοικούν σε περιοχές των νομών Αιτωλοακαρνανίας, Αρκαδίας, Άρτας, Αχαΐας, Δωδεκανήσου, Έβρου, Ευρυτανίας, Ηλείας, Ημαθίας, Ιωαννίνων, Καβάλας, Καρδίτσας, Καστοριάς, Κοζάνης, Λακωνίας, Λάρισας, Μεσσηνίας, Ξάνθης, Πειραιά, Ροδόπης και Τρικάλων. 

Όπως προκύπτει από την επεξεργασία του μέσου ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος με βάση τον Ταχυδρομικό Κώδικα των διάφορων περιοχών της χώρας, οι πλέον πλούσιοι φορολογούμενοι είναι 15 οικογένειες που κατοικούν στην περιοχή του Παλαιού Ψυχικού. Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής, δήλωσαν κατά μέσο όρο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα 544.601 ευρώ. Στη δεύτερη θέση βρίσκονται 2.883 κάτοικοι της Εκάλης, με μέσο οικογενειακό εισόδημα 122.879 ευρώ. Συνολικά, σε 35 περιοχές της χώρας, το μέσο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα κυμάνθηκε από 40.000 ευρώ έως 544.600 ευρώ.

Στον αντίποδα, οι περισσότερες περιοχές με νοικοκυριά πολύ χαμηλού εισοδήματος βρίσκονται στον νομό Αιτωλοακαρνανίας, ενώ γενικότερα το μέσο ετήσιο δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα στις εισοδηματικά αδύναμες περιοχές κυμάνθηκε από 8.600 ευρώ έως 12.000 ευρώ.

Αναλυτικότερα, με βάση τα στοιχεία της ΓΓΠΣ, πλουσιότεροι όλων των Ελλήνων εμφανίζονται να είναι:

• 15 φορολογούμενοι στο Παλαιό Ψυχικό με μέσο οικογενειακό εισόδημα 544.601 ευρώ.

• 2.883 φορολογούμενοι που ζουν στην Εκάλη και δηλώνουν μέσο οικογενειακό εισόδημα 122.879 ευρώ.

• 1.454 φορολογούμενοι στο Κολωνάκι, που εμφανίζονται στην Εφορία με μέσο οικογενειακό εισόδημα 77.419 ευρώ.

• 3.923 φορολογούμενοι που ζουν σε Ψυχικό - Φιλοθέη και δήλωσαν μέσο οικογενειακό εισόδημα 74.798 ευρώ.

• 16 φορολογούμενοι στο Νέο Ψυχικό, με μέσο οικογενειακό εισόδημα 72.406 ευρώ

• 18 φορολογούμενοι που κατοικούν στην Πυλαία-Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, με μέσο εισόδημα 68.557 ευρώ.

• 10 φορολογούμενοι που κατοικούν στην περιοχή του Ρουφ, που δηλώνουν μέσο οικογενειακό εισόδημα 67.891 ευρώ.

• 6.201 φορολογούμενοι στην Κηφισιά, με μέσο οικογενειακό εισόδημα 66.521 ευρώ.

• 1.245 φορολογούμενοι στο κέντρο της Αθήνας με μέσο οικογενειακό εισόδημα 59.932 ευρώ

• 2.786 κάτοικοι του Διονύσου, που δηλώνουν μέσο οικογενειακό εισόδημα 56.150 ευρώ

• 2.039 φορολογούμενοι στην Αθήνα, στις οδούς Σίνα, Σκουφά, κ.λπ. με μέσο οικογενειακό εισόδημα 49.657 ευρώ.

• 1.834 φορολογούμενοι στο Κολωνάκι, στις οδούς Κανάρη, Πατριάρχου Ιωακείμ, Πλατεία Δεξαμενής κ.λπ., με μέσο οικογενειακό εισόδημα 48.426 ευρώ

Στον αντίποδα, οι φτωχότεροι πολίτες είναι:

• 773 φορολογούμενοι στην Οργάνη Ροδόπης με μέσο οικογενειακό εισόδημα μόλις 8.620 ευρώ

• 87 φορολογούμενοι στην περιοχή Δάφνη Αγίου Όρους, με εισόδημα 8.664 ευρώ

• 553 φορολογούμενοι που κατοικούν στα μικρά νησιά των Δωδεκανήσων (Λειψοί, Αγαθονήσι, Αρκοί και Μάραθος) και δηλώνουν μέσο οικογενειακό εισόδημα 9.573 ευρώ τον χρόνο

• 23 φορολογούμενοι που κατοικούν στο Βασιλικό Ανω Πωγωνίου Ιωαννίνων, με μέσο οικογενειακό εισόδημα 9.959 ευρώ ετησίως
πηγή

Αν είσαστε άντρες, ελάτε από κοντά

Ο 17χρονος που τα έβαλε με τη χούντα‏

Μία μπλούζα αιματοβαμμένη και σκισμένη βρίσκεται ανάμεσα στα εκθέματα των θυμάτων του Πολυτεχνείου, είναι εκείνη που φορούσε ο 17χρονος μαθητής Διομήδης Κομνηνός, ο οποίος έπεσε νεκρός τη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973. Ηταν ένα από τα 24 θύματα που οι άνθρωποι της χούντας δολοφόνησαν, ένα από τα πρώτα θύματα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Το βράδυ εκείνης της Παρασκευής εκατοντάδες διαδηλωτές, πολίτες, φοιτητές, μαθητές βρέθηκαν βρίσκονταν εντός και εκτός του προαυλίου του Πολυτεχνείου στην οδό Πατησίων.

Ανάμεσα τους και ο Κύπριος Διομήδης Κομνηνός, μαθητής λυκείου μέσα στο Πολυτεχνείο, ο οποίος βγήκε από το προαύλιο του ιδρύματος και μαζί με άλλους συνομήλικους του βρέθηκαν στη στη γωνία 3ης Σεπτεμβρίου, Μάρνη και Αβέρωφ. Η ώρα ήταν μεταξύ 21:30 και 21:45 όλοι τους έκαναν τους τραυματιοφορείς, βοηθούσαν τους τραυματίες και προσπαθούσαν να τους προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες, ώσπου μία σφαίρα καρφώθηκε στην καρδιά του άτυχου Διομήδη Κομνηνού. Ο δολοφόνος του βρισκόταν μόλις 10 μέτρα μακριά. Ηταν ένας από τους άνδρες της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.

 Αμέσως οι υπόλοιποι διαδηλωτές που ήταν μαζί του τον μετέφεραν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ, ωστόσο ήταν αργά. Ο 17χρονος μαθητής Διομήδης Κομνηνός ήταν νεκρός, οι χουντικοί τον είχαν δολοφονήσει εν ψυχρώ γιατί έκανε το λάθος να βοηθήσει τραυματισμένους πολίτες.

 Το άψυχο κορμί του μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, το μετέπειτα Γενικό Κρατικό.

 Τραγική ειρωνεία ήταν πως λίγο καιρό πριν του αφαιρέσουν τόσο βίαια, τόσο άδικα και αδίστακτα τη ζωή, ο 17χρονος Διομήδης Κομνηνός είχε περάσει τις εισαγωγικές εξετάσεις του Πολυτεχνείου και μάλιστα με πολύ υψηλή βαθμολογία.

 Η σκισμένη μπλούζα του βρίσκεται σε έκθεμα θυμάτων του Πολυτεχνείου και χρησιμοποιήθηκε από τη χήρα του Σαλβαδόρ Αλιέντε, Χορτένσια, για να σκουπίσει τα δάκρυά της.

 Η κηδεία του νεαρού έγινε σε μία έρημη γωνιά του νεκροταφείου της Αθήνας, παρουσία λίγων συγγενών. Ωστόσο μετά την πτώση της δικτατορίας, στο μνημόσυνο που έγινε για τον άτυχο μαθητή πλήθος κόσμου βρέθηκε εκεί για να τον τιμήσει ως ήρωα.

 Το άρθρο του ανταποκριτή της δανέζικης και βελγικής τηλεόρασης

 Το 9ο δημοτικό σχολείο Πετρούπολης έχει ονομαστεί σε «Διομήδης Κομνηνός» και στην ιστοσελίδα του φιλοξενεί ένα άρθρο του δημοσιογράφου Albert Coenrant, ανταποκριτή της δανέζικης και βελγικής τηλεόρασης στην Ελλάδα. Το άρθρο έχει τίτλο «Το αγόρι που νίκησε τα τανκ», «The boy who braved the tanks».

 Αυτή η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τον ηρωικό θάνατο του Διομήδη Κομνηνού ενός άξιου τέκνου της Ελλάδας. Το Νοέμβριο του1973 μπήκε στο Πολυτεχνείο για να αγωνιστεί την απελευθέρωση της χώρας. Δε θα επέστρεφε σπίτι του πότε.

 Κατά τη διάρκεια των θλιβερών εβδομάδων μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ένας επισκέπτης εμφανίστηκε στο γραφείο μου «Απλά λέγε με Γιάννη» είπε. «Άκουσα ότι έχετε αποσιωπήσει την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σε παρακαλώ πες μου ό,τι έχεις δει». Καθώς ήταν ένας φιλικός έξυπνος άνθρωπος δέχτηκα να μιλήσω. Του διηγήθηκα κάποιες σκηνές απίστευτου θάρρους στις οποίες είχα γίνει μάρτυρας-σήμερα πασίγνωστες χάρη σε αναρίθμητα άρθρα εφημερίδων και ντοκιμαντέρ που προβάλλονται ανελλιπώς από την τηλεόραση. Ήμουν επίσης σε θέση να περιγράψω περιστατικά άγνωστα στην κοινή γνώμη.

 Εντυπωσιάστηκε από την περιγραφή μου σχετικά με το ξενοδοχείο Ακρόπολη απέναντι από το Πολυτεχνείο εκείνη τη διάσημη μέρα. Άκουσε επίσης, πως έπρεπε να προφυλαχτώ από τις σφαίρες ελεύθερων σκοπευτών σε ένα κτίριο που ήταν γεμάτο όχι μόνο από φοιτητές αλλά επίσης και από μαθητές. Εντυπωσιάστηκε όταν άκουσε πως ο ίδιος ο διευθυντής του ξενοδοχείου πρόσφερε τα πιάτα με τα σάντουιτς και έλεγε «Δεν είναι καλό να μάχεσαι για τη χώρα σου με άδειο στομάχι». Άκουσε επίσης πως παρά τη βροχή από σφαίρες ένας φοιτητής διαδήλωνε απ' έξω και χτυπήθηκε λίγα μέτρα μακρύτερα από την πόρτα του ξενοδοχείου.

 Εξήγησα πώς δύο μαθήτριες δε δίστασαν να τρέξουν έξω, όπως οι νοσοκόμες στο πεδίο της μάχης, σαν την Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, για να βοηθήσουν το αγόρι και να το μεταφέρουν στο ξενοδοχείο, όταν ένας αστυνομικός το άρπαξε από τα χέρια τους. Άκουσε προσεκτικά την ιστορία μιας Νορβηγίδας, μιας ανυποψίαστης τουρίστριας, που χτυπήθηκε από αδέσποτη σφαίρα στο λαιμό και πέθανε ξαπλωμένη μέσα στο ξενοδοχείο. Η κοπέλα πήγαινε να κάνει ένα τηλεφώνημα στους γονείς της από το κτίριο του Ο.Τ.Ε. λίγα μέτρα μακρύτερα στην οδό Πατησίων, για να τους πει για τις θαυμάσιες εμπειρίες που είχε από την Ελλάδα. Δεν θα ξεχάσω την έκφρασή του όταν περιέγραψα το πώς οι φοιτητές καλούσαν απελπισμένα από τα μεγάφωνα για ιατρική βοήθεια και ασθενοφόρα.

 Τα ασθενοφόρα πράγματι έφθασαν με τις σειρήνες να ουρλιάζουν-όχι γεμάτα από γιατρούς ή νοσοκόμες, αλλά αιμοδιψείς αστυνομικούς μερικούς μεταμφιεσμένους σε γιατρούς. Και μετά η πιο φρικτή σουρεαλιστική σκηνή από όλες που δε θα σβήσει ποτέ από το μυαλό μου. Τα τανκ - περισσότερα από είκοσι πέντε – έφθασαν σα να έπρεπε να κατακτήσουν ένα οχυρωμένο κάστρο και όχι ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα γεμάτο από παιδιά που φώναζαν για λευτεριά. Ήρθαν κυλώντας αργά, σχεδόν τα μεσάνυχτα. Ένα τεράστιο γκρίζο τέρας στάθηκε ακριβώς μπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου. Από το άνοιγμα εμφανίστηκε ένας αξιωματικός με ένα όπλο στα χέρια. Οι φοιτητές ικέτευσαν το στρατό να μη χρησιμοποιήσει βία και να μην τους χτυπήσει. Ο αξιωματικός φώναξε από το τανκ ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις δεν διαπραγματεύονται με αναρχικούς. Στο ξενοδοχείο Ακρόπολη τα παιδιά έκλαιγαν και πολλοί γονάτιζαν και προσεύχονταν στο Θεό να σταματήσει αυτή την τρέλα.

 Ένα από τα πιο απίστευτα και ντροπιαστικά πράγματα ήταν, ότι την ίδια στιγμή που τα παιδιά της Ελλάδας ήταν έτοιμα να θυσιαστούν για την ελευθερία, στο ίδιο ξενοδοχείο σε μικρή απόσταση από την επερχόμενη καταστροφή υπήρχε ένα δωμάτιο γεμάτο από καμιά διακοσαριά άτομα, κυρίως γυναίκες αλλά και κάποιους άντρες που έπαιζαν χαρτιά τελείως αδιάφοροι για την αγωνιζόμενη και δοκιμαζόμενη νεολαία της χώρας.

 Ο επισκέπτης μου είπε ότι ο γιος του ήταν ένας από τους νεαρούς του Πολυτεχνείου εκείνη την ημέρα, αλλά ήταν πολύ μετριόφρων για να μιλήσει γι' αυτό. Ο άντρας μου ζήτησε την άδεια για να ξανάρθει. Κατά τη διάρκεια της επόμενης επίσκεψης είπε ότι αισθανόταν βαθιά συγκινημένος από τον ηρωισμό που επέδειξε η ελληνική νεολαία εκείνη την εποχή.

 Θεωρούσε ότι τα περισσότερα παιδιά είναι κακομαθημένα σήμερα ακόμη και στις πιο φτωχές οικογένειες. Μου είπε υπέροχα ανέκδοτα και αστεία για να το αποδείξει. «Ήξερες, μου είπε, ότι ο Χριστός ήταν Έλληνας;». «Αλήθεια;» ρώτησα χωρίς να είναι απόλυτα σίγουρος ότι ήταν σοβαρός. «Ναι» μου απάντησε με ένα φαρδύ χαμόγελο στο πρόσωπο. «Αυτός πίστευε ότι η μητέρα του ήταν παρθένα και τον θεωρούσε Θεό. Κι όχι μόνο αυτά, ξεκίνησε να δουλεύει όταν ήταν τριάντα χρόνων». Και ανέφερε άλλη μια ιστορία σχετικά με τις -μερικές φορές -ανόητες φιλοδοξίες που έχουν οι Έλληνες γονείς για τα παιδιά τους.

 Είχε κάποτε μια γειτόνισσα μητέρα δίδυμων αγοριών περίπου δύο ετών. Μια μέρα τη συνάντησε στο δρόμο και τη ρώτησε τι κάνει ένα από τα παιδιά της.» Ποιον εννοείς, το γιατρό ή το δικηγόρο;» ρώτησε η γυναίκα. Μια μέρα ο επισκέπτης μου άρχισε να μιλά για το δεκαεξάχρονο γιο του. Τον περιέγραφε σαν ένα σοβαρό παιδί ανυπομονούσε να 'ρθει η μέρα που θα πήγαινε στο Πανεπιστήμιο, το περίφημο Πολυτεχνείο για να γίνει μηχανικός ή αρχιτέκτονας. «Ο Θεός με ευλόγησε δίνοντάς μου αυτό το παιδί», πρόσθεσε «είναι τόσο έξυπνο και επιμελές. Αλλά μη νομίζεις ότι είναι και καλόγερος» πρόσθεσε χαμογελώντας. «Αγαπάει τα κορίτσια και αυτές τον αγαπούν». Μου έδειξε τη φωτογραφία ενός όμορφου αγοριού. Από μέσα μου χαμογέλασα ακούγοντας τους επαίνους και σκέφτηκα ότι είναι ειρωνικό να ακούω άλλον έναν περήφανο Έλληνα γονιό.

 Ο επισκέπτης μου συνέχιζε να έρχεται. Πάντα κουβαλούσε πακέτα, μια φορά παιχνίδια για τα φτωχά παιδάκια του φτωχοκομείου και μια άλλη φορά βιβλία με δερμάτινο εξώφυλλο για το γιο του. Συνήθιζε να μιλά για διάφορα θέματα, φαινόταν μορφωμένος αλλά η συζήτηση κατέληγε πάντα στο ίδιο σημείο -με επαίνους για τον πολυαγαπημένο του γιο. Μια μέρα η διάθεσή του φαινόταν διαφορετική και κοίταζε επίμονα έξω από το παράθυρο. Τότε έμενα δίπλα σε ένα νεκροταφείο. Ξαφνικά βγήκε από τη μελαγχολία του και αναφώνησε: Είμαι ευτυχισμένος που ο γιος μου έχει ολόκληρη τη ζωή μπροστά του, είναι τόσο νέος».

 Αρκετές φορές τον ρώτησα γιατί δεν έφερνε το παιδί - θαύμα να το γνωρίσω. «Είναι πολύ απασχολημένος με το διάβασμα και το φλερτ με τα κορίτσια» ήταν η συνηθισμένη του απάντηση. Μετά από αρκετά συχνές επισκέψεις ο επισκέπτης μου χάθηκε για ένα δύο χρόνια. Άρχισε να μου λείπει. Αλλά ξαφνικά εμφανίστηκε πάλι. Αυτή τη φορά έλαμπε! Ο γιος του είχε περάσει τις εξετάσεις για το Πολυτεχνείο- με πολύ υψηλή βαθμολογία. Πάλι κουβάλαγε πακέτα και πακέτα και ένα αεροπορικό εισιτήριο στο όνομα του γιου του. Ο νεαρός θα έμενε με συγγενείς στην Αμερική το καλοκαίρι.

 Έγινε κι ένα μεγάλο πάρτι με τουλάχιστον πενήντα αγόρια και κορίτσια-ο νεαρός ήταν πολύ δημοφιλής. Όταν έφυγε ο επισκέπτης μου πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο για να βρω τον αριθμό του τηλεφώνου του. Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να αγοράσω ένα δώρο για το γιο του που τον ένιωθα σαν ένα φίλο που δε γνώρισα ποτέ.

 Όταν χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού του Γιάννη μου άνοιξε μια κυρία και τη ρώτησα αν ήταν η μητέρα του αγοριού. «Θέλω να σας συγχαρώ για τον εξαιρετικό γιο σας. Άκουσα ότι πέρασε από τους πρώτους στις εξετάσεις. Ο σύζυγός σας μου είπε ότι θα γίνει μηχανικός. Μπορώ να περάσω για να του δώσω ένα μικρό δώρο;». «Ο γιος μου, απάντησε με θλίψη στη φωνή, δε θα γίνει ποτέ μηχανικός και δε θα μπει ποτέ στο Πανεπιστήμιο, πέθανε πριν από τρία χρόνια». Μετά η φωνή της πνίγηκε σε ένα λυγμό, «Σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού στην πύλη του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973».

 «Αν είσαστε άντρες, ελάτε να μας χτυπήσετε από κοντά»

 Και η συγγραφέας Έφη Πανσελήνου στο μυθιστόρημα της «Καταχτημένη χώρα» από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή γράφει για τον 17χρονο ήρωα.

 «...O Διομήδης Κομνηνός, βγήκε ξαφνικά στη μέση του δρόμου, σήκωσε τα χέρια, βλέποντας προς τη μεριά των αστυνομικών, που βρίσκονταν σε απόσταση σαράντα περίπου μέτρων και είπε: " Αν είσαστε άντρες, ελάτε να μας χτυπήσετε από κοντά" . Κι αμέσως ακούστηκε καταιγισμός πυροβολισμών. Κι ο Διομήδης έπεσε κάτω".

 Το ακροατήριο , βουβό, κρατάει την ανάσα και δύσκολα τη συγκίνησή του, όταν ο μάρτυρας , συνεχίζει:

 " Μαζί μ' έναν άλλον, βγήκαμε έρποντας από την πολυκατοικία που είχαμε καταφύγει. Κινηθήκαμε προς το σημείο που είχε πέσει ο Κομνηνός. Οι πυροβολισμοί δεν σταματούσαν. Κατορθώσαμε και τον στήσαμε στον τοίχο όρθιο. Το κορμί του έγειρε λίγο δεξιά. Δεν μιλούσε. Στα μάτια του είχανε μπει μικρά θραύσματα από τα τζάμια ενός αυτοκινήτου. Είχα λίγο βαμβάκι στην τσέπη μου. Ήρθε μια γυναίκα με νερό. Κι εγώ με βαμβάκι προσπάθησα να του αφαιρέσω τα τζαμάκια από τα μάτια. Τότε έκανε μια κίνηση με το χέρι του, προσπαθώντας να σηκώσει το πουλόβερ που φορούσε.

 Σήκωσα το πουλόβερ και είδα το αίμα να τρέχει από τη δεξιά στην αριστερή κοιλιακή χώρα. Κατάλαβα ότι είχε χτυπηθεί άσκημα.

 Τότε άκουσα τη σειρήνα ενός ασθενοφόρου. Σκυφτός και με ζιγκ-ζαγκ για ν' αποφύγω τις σφαίρες, κινηθήκα προς τα εκεί , να φέρω το φορείο. Τρέχοντας όμως γλίστρησα, έπεσα και χτύπησα στα χέρια και στα πόδια. Δεν μπορούσα να κινηθώ, έτρεξαν φοιτητές να με βάλουν στο ασθενοφόρο . Τους είπε: δεν χρειάζομαι εγώ, αλλά ο Κομνηνός..."

 Η φωνή σπάει. Και ο Άλκης που παρακολουθεί με τη ψυχή στα δόντια, όπως όλο το ακροατήριο θυμάται μιαν άλλη ραγισμένη φωνή. Του πατέρα Κομνηνού. Στο μνημόσυνο του παιδιού του, πριν ένα χρόνο...

 "Με οδηγούν στον ψυκτικό θάλαμο. Σέρνουν ένα συρτάρι. Ο Διομήδης μου νεκρός. Ο μονάκριβός μου γιος. Προσπαθώ να κρατηθώ. Τι όμορφος...Ω γλυκύ μου , έαρ...έχει μια τρύπα στην καρδιά. Προσπαθώ να κρατηθώ. Του μιλώ: " Διομήδη, βοήθησέ με να φανώ άξιός σου!". Του φιλώ τα μαλλιά. Τι όμορφος! Ίδιο καθαρόαιμο άτι. Τα μάτια του μισάνοιχτα. Γεμάτα απορία. Προσπαθώ, προσπαθώ να κρατήσω ζωντανή τη μορφή του".

 Η φωνή του τρέμει:

 " Έπειτα φέρνω βόλτα το συρτάρι. Σκύβω απάνω του. Φιλώ το τραύμα του στην καρδιά. Τον προσκυνώ..."

 Η φωνή σπάει.

 " Είτανε δέκα εφτά χρονώ"».

“ΣΗΜΑΔΕΨΕ, ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ, ΣΚΟΤΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΕ”

Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα.

Στις 12:00 το μεσημέρι, στις 18/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του στρατού (συνταγματάρχης Νικόλαος ΝτερτιλήςΉ). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ (Γ΄ Σεπτεμβρίου) σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

Αυτόπτης μάρτυρας της σκηνής ήταν και ο συνθέτης Μίμης Τραϊφόρος, που κατοικούσε τότε με τη σύντροφό του Σοφία Βέμπο στην οδό Στουρνάρη. Η κατάθεσή του είναι συγκλονιστική:  “περί ώραν 2:15 της Κυριακής 18/11/1973 ευρισκόμουν εις το μπαλκόνι του σπιτιού μου επί της οδού Πατησίων και αντελήφθην έναν νεαρό άνδρα, ύψους περίπου 1,80 μ. με μακριά μαλλιά, να κατέρχεται την οδόν Στουρνάρη, ήσυχος και αδιάφορος. Καθώς είχεν φθάσει εις το μέσον της διασταυρώσεως των άνω οδών, φαίνεται ότι κάποιος από το Πολυτεχνείο του φώναξε κάτι, εγώ δεν άκουσα τίποτε, αλλά το συμπεραίνω, διότι τον είδα να επιταχύνη το βήμα του και στον τρίτο – τέταρτο βηματισμό του άκουσα δύο πυροβολισμούς. Εκ των υστέρων έμαθα ότι ο ανωτέρω αποβιώσας ωνομάζετο Μυρογιάννης, υιός θυρωρού, ο οποίος πήγαινε να επισκεφθή τον πατέρα του εις κάποιαν πολυκατοικίαν επί της οδού Γ΄ Σεπτεμβρίου. Ο πατέρας του επεσκέφθη την σύζυγόν μου, Σοφίαν Βέμπο, και της άφηκε μιαν φωτογραφίαν του νεκρού με αφιέρωσιν, εγώ έλειπα κατά την επίσκεψιν του ανωτέρω."

(στοιχεία από το περιοδικό Ταχυδρόμος /2003)

«Με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!».

Aυτά ήταν τα λόγια του ταγματάρχη Νικόλαου Ντερτιλή στον οδηγό του, το μεσημέρι της 18ηςΝοεμβρίου 1973. Ο Ντερτιλής μόλις είχε δολοφονήσει εν ψυχρώ με το υπηρεσιακό του όπλο τον 20χρονο Μιχάλη Μυρογιάννη, στη γωνία Στουρνάρη και Πατησίων.

Μία ημέρα μετά την αιματηρή κατάπνιξη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η περιοχή του κέντρου της Αθήνας θύμιζε πεδίο μάχης. Αστυνομία και στρατός συνέχιζαν να συλλαμβάνουν, να κακοποιούν και να «εξαφανίζουν» όποιον έμοιαζε ύποπτος για συμμετοχή στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Παράλληλα, με μεγάλες μάνικες έπλεναν τον προαύλιο χώρο της σχολής από αποκαΐδια, αίματα και άλλα σημάδια που θα μπορούσαν να προδώσουν τι είχε συμβεί το περασμένο βράδυ.

Σύμφωνα με την κατάθεση του οδηγού του, Αντώνη Αγριτέλη, στη δίκη των δικατόρων, ο Ντερτιλής μετά τη δολοφονία τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και μπήκε πάλι στο αυτοκίνητό του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Είχε πυροβολήσει τον Μιχάλη Μυρογιάννη γιατί του φάνηκε «ύποπτος». Ο 20χρονος νεαρός ήταν από τη Μυτιλήνη και εργαζόταν σαν ηλεκτρολόγος. Όμως δεν δολοφονήθηκε μόνο επειδή βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Ο Μυρογιάννης σκοτώθηκε γιατί είχε μακριά μαλλιά. Το χαρακτηριστικό του αυτό, το πλήρωσε με τη ζωή του.

Η φωτογραφία του Ντερτιλή με το πιστόλι στο χέρι χρονολογείται από τις μέρες της εξέγερσης. Ο Μιχάλης Μυρογιάννης ίσως να μην ήταν το μόνο θύμα του. Δεκάδες άλλοι σαν τον Μυρογιάννη κακοποιήθηκαν, τραυματίστηκαν και δολοφονήθηκαν τις ημέρες του πολυτεχνείου από τους επιόρκους αξιωματικούς της χούντας και τους αστυνομικούς που συνεργάστηκαν μαζί τους.

Βεβαίωση με ένορκη κατάθεση του Αντώνη Αγριτέλλη, οδηγού του Ντερτιλή, την ημέρα της σφαγής του Πολυτεχνείου*
«Είδα τον Ντερτιλή να δολοφονεί το Μυρογιάννη» 



«Είδα τον Ν. Ντερτιλή να βγάζει το περίστροφό του και να σκοτώνει ένα νεαρό στην οδό Πατησίων. Μια κόκκινη λιμνούλα από αίμα σχηματίστηκε γύρω από το κεφάλι του νεαρού στην άσφαλτο και μια ακόμα μικρότερη άσπρη από χυμένα μαλλιά.» 
Η ένορκη βεβαίωση που κατατέθηκε στο Δικαστήριο έχει ως εξής: «Ήμουνα προσωπικός οδηγός του Συνταγματάρχη Ντερτιλή. Την Παρασκευή το απόγευμα (16ης Νοεμβρίου) τον παρέλαβα από το σπίτι του και τον μετέφερα με το τζιπ στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών στην οδό Σταδίου 10, γύρω στις 7 το βράδυ. Κατά τις 10 η ώρα βγήκε ο Ντερτιλής μαζί με κάποιον ανώτερο αξιωματικό της Αστυνομίας και έφυγαν. Πότε επέστρεψαν δεν τους αντελήφθην.
Στις 4 ή 4:30 ξημερώνοντας Σάββατο παρέλαβα τον Ντερτιλή και τον μετέφερα από την ΑΣΔΕΝ στο Πολυτεχνείο με το τζιπ. Σταμάτησα κοντά στην κατεστραμμένη πύλη, ο Ντερτιλής κατέβηκε και συζητούσε με κάποιον αξιωματικό της Αστυνομίας. Ξαφνικά αντελήφθην φασαρία και φωνές προς τη μεριά της διασταύρωσης Πατησίων και Στουρνάρα. Παρετήρησα ότι αστυφύλακες έδερναν έναν νεαρό. Ξαφνικά αυτός κατόρθωσε να αποσπασθεί από τους αστυφύλακες. Τότε ο Ντερτιλής, που μόλις είχε αντιληφθεί το επεισόδιο, έβγαλε από το μπουφάν του το περίστροφό του και πυροβόλησε χωρίς να πολυσκεφθεί.
Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο. Έμεινε επί τόπου ακριβώς στην διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρα, προς την πλευρά της Ομόνοιας. Εγώ φαντάστηκα ότι του έριξε στα πόδια και περίμενα να κινηθεί. Όταν όμως είδα να σχηματίζεται μια λίμνη από αίμα και μια μικρή άσπρη λιμνούλα από μυαλά, κατάλαβα ότι τον πυροβόλησε στο κεφάλι και ήταν ήδη νεκρός.
Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και κτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε “με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μια τον πέτυχα στο κεφάλι”. Εγώ τα είχα χάσει και ήμουνα φοβερά ταραγμένος και φοβισμένος. Συνεχίσαμε προς την Πατησίων και φθάσαμε στο Μουσείο. Εκεί κάποιος υπάλληλος των τρόλεϋ ήταν μπλοκαρισμένος και οι αστυφύλακες του φώναζαν και τον έσπρωχναν. Ο Ντερτιλής κατέβηκε απ’ το τζιπ, κόλλησε το περίστροφό του στο στομάχι του ανθρώπου και τον φοβέριζε ότι θα τον σκοτώσει αν δεν εξαφανιστεί.
Μετά προχωρήσαμε προς τον ΟΤΕ όπου ευρίσκοντο αρκετοί πολίτες.
Ο Ντερτιλής έβγαλε το περίστροφό του και άρχισε να πυροβολεί χωρίς να μπορώ να διαπιστώσω αν χτυπήθηκε κανείς. Από τον ΟΤΕ γυρίσαμε πίσω και φθάσαμε στα Χαυτεία ακριβώς έξω από τον ΜΠΡΑΒΟ. Ενώ δεν είχαμε σταματήσει ακόμη, ο Ντερτιλής αντελήφθη πάνω από τον Κινηματογράφο “Αλάσκα” πολίτες που είχαν αποκλεισθεί. Κατέβηκε αμέσως από το αυτοκίνητό του και διέταξε τους ΛΟΚατζήδες να κάνουν έφοδο και να τους πιάσουν. Ο ίδιος έδινε διαταγές με το περίστροφο στο χέρι λέγοντας: “Βαράτε στο ψαχνό, πέντε παληόπαιδα θα μας κάνουν ό,τι θέλουν;” Μετά από λίγο, οι ΛΟΚατζήδες κατέβασαν τριάντα περίπου άτομα και τους έβαλαν επάνω σε καμιόνια και τους πήραν.
Από το σημείο εκείνο φύγαμε και πήγαμε στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου και Μάρνη, σε μια υπηρεσία της Χωροφυλακής. Το διεπίστωσα αυτό, γιατί μόλις κατέβηκε ο Ντερτιλής έτρεξαν οι Χωροφύλακες και τον υποδέχτηκαν.
Αυτός όμως τους είπε, σαν να τους μάλωνε, “τι φοβάστε ρε; Βαράτε στο ψαχνό, εγώ έκανα την αρχή.”. Τότε κατάλαβα ότι είχε μαθευτεί η πράξις του Ντερτιλή.
Μετά από μέρες με ρώτησε ο Ντερτιλής: “Θυμάσαι ρε, αυτόν που πυροβόλησα στο Πολυτεχνείο; Ε, τη γλύτωσε τελικά.”
Φυσικά ήταν προφανής ο σκοπός του, ήθελε να απαλύνει την τρομερή εντύπωση που μου είχε δημιουργήσει με τον φόνο που έκανε εν ψυχρώ και να τον λησμονήσω. Αλλά το φοβερό αυτό γεγονός θα το θυμάμαι σ’ όλη μου τη ζωή. Έκανα πως τον πίστεψα αλλά δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι ο νεαρός ήταν νεκρός. Πράγμα που το διάβασα αργότερα στις εφημερίδες.
Μετά από αρκετές μέρες μ’ έδιωχναν με δυσμενή μετάθεση στο Πολύκαστρο. Με κάλεσε ο Ντερτιλής και μου είπε: “Παιδί μου, δεν πρέπει να ξεχνάς ένα πράγμα, ότι στην Υπηρεσία μας ό,τι ακούμε και ό,τι βλέπουμε μένει για την Υπηρεσία, δεν το λέμε αυτό ούτε στην μάνα μας.”
Κατάλαβα τι εννοούσε. Η μετάθεσή μου στο Πολύκαστρο γινόταν επειδή ήμουν προσωπικός οδηγός του Ντερτιλή. Την δικαιολόγησαν όμως ότι είχα σπάσει τον καθρέπτη του αυτοκινήτου του και για τιμωρία έπαιρνα την μετάθεση αυτή.
Επίσης, θέλω να προσθέσω ότι κατά την διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου ο Ντερτιλής έλεγε συνεχώς σε όποιον συναντούσε, “βαράτε στο ψαχνό”. Έλεγε ακόμη σε μερικούς άλλους ότι: “Όταν δείτε τέσσερα, άτομα τον έναν να τον σκοτώνετε και τους τρεις να τους βάζετε στο καμιόνι”.».

Aυτοί είναι οι νεκροί του Πολυτεχνείου

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ’ Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ

ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!!

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ!!!!! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΠΟΤΥΠΩΔΗΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ!!!!! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΝΑ ΤΟ ΕΜΠΕΔΩΣΕΤΕ! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ- ΜΗΝ ΒΑΖΕΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑ ΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΤΕ ΟΛΑ! ΚΑΙ ΠΡΩΤΑ Π’ ΟΛΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!!!!! ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ! ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ ΛΟΓΙΑ! ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΝΤΥΠΑ! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!!

Kαινούργια μέρα

Είμαι σίγουρη ότι ένας άνθρωπος που παίρνει 5- 8οοο δεν θα πιστεύει ποτέ έναν με 500 (για οικογένεια). Δεν θα σκεφτεί ποτέ ότι είναι αβάσταχτο να κάνει καν μια απονεύρωση, όταν η πιο φθηνή είναι 90 ε και έχει να πληρώσει και ρεύμα, τηλέφωνο, Ιντερνετ, φαγητό, βενζίνη, κτλπ, γιατί δεν υπάρχουν παντού μέσα μεταφοράς. Μόνο ένας τέτοιος θα τους είχε καταλάβει όλους που υποφέρουν πραγματικά σαν και αυτός, θα είχε το κουράγιο -και μάλλον μαζί με το χάρισμα-να κάνει το αδύνατο δυνατό. Αυτό που όμως ξέρω σίγουρα είναι ότι σε ένα “σπίτι” οπού τα “κεραμίδια” πάλιωσαν και “σάπισαν”, ο άνθρωπος που είναι μέσα “βρέχεται”. Και τα παλιά τα “κεραμίδια” θα συνεχίζουν για πάντα το άρρωστο τους παιχνίδι, συνενοημένα μεταξύ τους, από φόβο ότι επιτέλους θα καταλάβει ο άνθρωπος ότι τα καινούργια χαρισματικά “κεραμίδια” επιτέλους θα φτιάξουν ένα γερό “οικοδόμημα”.

Σκέπτομαι επίσης όταν κάποιος επισκέπτεται κάποιο νησί, πάντα θα παινεύει έναν που τον ταΐζει και του κάνει όλα τα χατίρια και ας είναι και ψεύτης, η και πιο ανάξιος από άλλους. Τα κονέ καλά κρατάνε, έστω και αν οι "βίδες" λασκάρουν…

Προς τι τότε να τα καταλάβεις όλα, προς τι να καταλάβεις ποιος είσαι και γιατί είσαι, όταν απλά δεν σε αφήνουν να κάνεις αυτό που πρέπει;;;

Νυστάζω, πονάω, πληγώθηκα. Σήμερα τα διάβαζα όλα, σήμερα έπρεπε να έχω αμφιβολίες, να ρωτώ γιατί αυτή η αυτός εκεί. Το “παιχνίδι” είναι βρόμικο και ακόμα παίζεται από πολλούς.

 Όλα καλά όμως. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα. Και θα την φτιάξω μαζί! Γιατί έτσι θέλω, γιατί έτσι πρέπει! Γιατί το σωστό είναι τα καινούργια γερά "κεραμίδια" να μην μουχλιάζουν αχρησιμοποίητα μόνα τους έξω στην βροχή.

Και ο λόγος είναι αδύναμος μπροστά στην κραυγή της καρδιάς.

Έστω και αν προσπαθώ πάλι να χαμογελάω.

περισσότερα

Ζαβαρακατρανέμια

Ξεπουλιέται μόνο αυτός που δεν έχει αξία σαν άνθρωπος!

Κύριε Στουρνάρα, ΑΝ ήθελες ΟΝΤΩΣ...

Κύριε Στουρνάρα,

ΑΝ ήθελες ΟΝΤΩΣ να βάζεις στο ίδιο μισθολογικό καθεστώς τους όποιους υπαλλήλους (και της βουλής συμπεριλαμβανομένους) θα έπρεπε να το είχες κάνει από την αρχή και να τους είχες βάλει στο νομοσχέδιο. Το ότι οι άλλοι τσίμπησαν το δόλωμα, με πρόφαση την αντισυνταγματικότητα, δεν σας βγάζει από την ευθύνη ότι δεν έβλεπες (ΑΝ όντως δεν έβλεπες!) αυτό που είναι κάτω από την μύτη σου! Όπως πήρες πίσω από χθες το πρωί (και κανείς δεν αντέδρασε!) την μείωση μισθών για φοροτεχνικούς και τελωνιακούς (μια που έχετε πολλούς από δ’ άυτους στους κομματικούς μηχανισμούς!), μπορούσες να είχες αντιδράσει έγκυρα για όλα. Και όχι με δυο μέτρα και δυο σταθμά, όπως και οπότε σας «καπνίζει», ώστε να προκαλείτε εντυπώσεις (όχι πως δεν καταλάβαμε -και αυτούς και εσάς).. Έτσι μπορούσες να τους είχες βάλει στο ίδιο καθεστώς όλους- ΚΑΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ- ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ!!! Όχι, δεν με εκφράζει κανένας άλλος που λέει κάτι το ίδιο, μόνο επειδή τα αφεντικά του τον βάλανε να είναι λαοπλάνος εκεί στην βουλή! Η βουλή έδειξε χθες ότι είναι ναός των βολεμένων και όχι της δημοκρατίας, από την στιγμή που έχετε μέσα τους περισσοτέρους που λυγίζουν σε οποιοδήποτε οικονομικό και προσωπικό συμφέρον, από τι στιγμή που μου μιλάνε εκ μέρος των κομμάτων που ΔΗΘΕΝ αντιπροσωπεύουν τον λαό, όλοι που θα κάνουν όλες τις κωλοτούμπες στα μέσα και έξω αφεντικά, μόνο για να επιβιώσουν «πολιτικά». Και αν μου έδειξες ότι οι άλλοι είναι πολύ μικροί πολιτικά και κάνουν στείρα αντιπολίτευση και φωνάζουν δίχως ουσία, τόσο πιο πολύ κατάλαβα ότι όλοι σας ξεβρακωθήκατε χθες και φαινόταν με καθαρό μάτι όλη η σκηνοθεσία, μια που μέχρι και η Αλέκα την κατάλαβε. Αν ήθελες ΟΝΤΩΣ να μειώσεις τους μισθούς, ας το έκανες ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ και ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! Αυτό που ήθελες όντως, ήταν να θολώσετε τα νερά, έτσι ώστε να νιώσει μια γεύση παρηγοριάς ο πικραμένος λαός πριν να πάρετε τα μέτρα. Το μεγάλο μας τσίρκο… Καρώτο- μαστίγιο… Και επειδή δεν αφήνετε ΠΟΤΕ κανέναν όντως άξιο, που να ταρακουνήσει και να κινήσει τα πάντα μπροστά, αρκείστε στο ποιος είναι ο μονόφθαλμος ανάμεσα στους τυφλούς! Έχετε τελειώσει και δεν το πήρατε καν πάρει χαμπάρι! Άλλους σαν και εσάς, ΔΗΘΕΝ «άφθαρτους» (στην ουσία τα τσιράκια σας), οι οποίοι περιμένουν με τα κουταλοπήρουνα στα χέρια, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ! Θέλουμε ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΥΣ !!!!! ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΤΕ, ΜΑ ΠΟΤΕ, ΜΕΤΡΟ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΓΙΑ ΜΑΣ!!!!! ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΑΣ!!!!! Ξεγυμνωθήκατε! ΟΛΟΙ!!!!! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!!!

Υ.Γ. ΜΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ  ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ!!!!!

Αρκετά πια.

Από το γραφείο του Γιώργου Α. Παπανδρέου εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Το δημοσίευμα της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, που αφορά τον Γιώργο Α. Παπανδρέου, διαπνέεται από αγοραία αντίληψη για την δημοσιογραφία και την αποστολή της.

Αντίληψη, η οποία είναι προφανές ότι χαρακτηρίζει το όλο εγχείρημα της συγκεκριμένης εφημερίδας, που υλοποιείται συνειδητά και με εντεινόμενους ρυθμούς την τελευταία περίοδο.

Όπου εγχείρημα, η εργολαβία κατασυκοφάντησης του Γιώργου Παπανδρέου.

Αυτή είναι η δημοσιογραφία που υπηρετούν.

Τα δήθεν στοιχεία τους, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Το δημοσίευμα βρίθει ασύστολων ψευδών και ανακριβειών. Όπως, το ότι ανακάλυψαν 18 ομιλίες του Γιώργου Παπανδρέου με την μυθική αμοιβή του 1 εκατ. δολαρίων.

Η κατασυκοφάντηση θα αποδεικνύεται άμεσα, από τη φορολογική του δήλωση και το πόθεν έσχες. Εκεί καταγράφονται τα πάντα.

Μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο και οι συκοφάντες του Γιώργου Παπανδρέου;

Και όλα αυτά, ενώ σε όλο τον κόσμο αναγνωρίζεται ότι, η παρουσία πολιτικών ηγετών σε διεθνείς εκδηλώσεις αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία προβολής εθνικών θέσεων, όπως και προβολής των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε χώρας για επενδύσεις.

Γιατί αυτό είναι το αντικείμενο των ομιλιών του Γιώργου Παπανδρέου: η Ελλάδα, οι μεγάλες θυσίες των Ελλήνων και τα πρωτοφανή αποτελέσματά τους, οι αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί, οι δυνατότητες της Ελλάδας, οι προοπτικές της, όπως και οι εξελίξεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, μαζί με τις θεσμικές αλλαγές που πρέπει να προωθηθούν άμεσα στην Ευρώπη και διεθνώς, αλλά και οι πολιτικές που πρέπει να υιοθετηθούν για την ρύθμιση και τον έλεγχο των αγορών και των φορολογικών παραδείσων.

Όσο περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες και προσωπικότητες της χώρας θα μπορούσαν να συμμετέχουν και σε όσο το δυνατόν περισσότερες διεθνείς εκδηλώσεις, τόσο το καλύτερο για τη χώρα.

Είναι ηλίου φαεινότερον όμως, ότι αυτά δεν εμπίπτουν στο πεδίο ενδιαφέροντος της λαμπρής σκέψης που χαρακτηρίζει τους πάσης φύσεως τιμητές.

Μέχρι σήμερα, ο Γιώργος Παπανδρέου, αντιμετώπιζε είτε με τη σιωπή, είτε με πολιτικά μέσα τους εργολάβους επικριτές του. Δυστυχώς, κάποιοι εκλαμβάνουν την ευγένεια και την αξιοπρέπεια ως αδυναμία που τους επιτρέπει να εξαπολύσουν και νέες αήθεις επιθέσεις.

Κάτι τέτοιο όμως, δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Αρκετά πια.