Σχόλιο Γραφείου Τύπου του Γ. Παπανδρέου

Για όσους κάνουν πως δεν θυμούνται ολόκληρη τη φράση: «Λεφτά υπάρχουν, αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Αλλά αυτά θέλουν σχέδιο και θέλουν σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων, των «ημέτερων» και των ισχυρών στη χώρα μας».

Ο Πρωθυπουργός, στην προσπάθειά του να απαντήσει στην πλειοδοσία υποσχέσεων του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, καταφεύγει σε ισχυρισμούς που τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα.

Όπως έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα και άλλοι κατά το παρελθόν, προβάλλοντας παρόμοιους ισχυρισμούς, αλλά για τους δικούς τους λόγους.

Και τούτο, γιατί:

Πρώτον, το προεκλογικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το 2009 ήταν το πιο μετριοπαθές πρόγραμμα κόμματος εξουσίας – σε ότι αφορά στις πολιτικές παροχών – στην ιστορία της Μεταπολίτευσης. Ήταν όμως ριζοσπαστικό, διότι έθετε επί τάπητος και αντιμετώπιζε ουσιαστικά και ριζικά τα χρόνια προβλήματα του ελληνικού κράτους και του πολιτικο-οικονομικού συστήματος.

Για αυτό, αγκαλιάστηκε από υγιείς παραγωγικές δυνάμεις και φορείς, ενώ στηρίχτηκε ως η μόνη λύση για τη χώρα από όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ – για όσους το έχουν ξεχάσει.

Δεύτερον, το προεκλογικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το 2009 ουδεμία απολύτως σχέση έχει με τα Ζάππεια 1, 2 και 3, τα ισοδύναμα μέτρα των 18 δις ευρώ, αλλά και τα όσα εξίσου ανεύθυνα εξαγγέλλει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, σήμερα.

Όποιος ψάχνει για λαϊκισμό, μπορεί να βρει πολύ ικανοποιητικές δόσεις σε όσα εξήγγειλαν οι κύριοι Σαμαράς και Τσίπρας ως αρχηγοί αξιωματικής αντιπολίτευσης τα τελευταία χρόνια.

Τρίτον, επίσης για όσους το έχουν ξεχάσει, δίνουμε σε πλήρη ανάπτυξη την τότε πρόταση και το ακριβές νόημα του «λεφτά υπάρχουν»: «Λεφτά υπάρχουν, αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Αλλά αυτά θέλουν σχέδιο και θέλουν σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων, των «ημέτερων» και των ισχυρών στη χώρα μας».

Είναι ακριβώς αυτά τα συμφέροντα που δείχνει να υπηρετεί όλο και περισσότερο η σημερινή κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαία η πρωτοφανής της ασυλία. Ούτε, αντιθέτως, ο πόλεμος που δέχτηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Και είναι ακριβώς αυτό που δεν κάνει η σημερινή κυβέρνηση: σχέδιο για νέο παραγωγικό πρότυπο. Καμία κουβέντα από κανέναν, ούτε από την αξιωματική αντιπολίτευση, για το πώς θα δημιουργήσουμε, υγιώς, νέο πλούτο.

Τέταρτον, αν θέλει η σημερινή κυβέρνηση να ξαναθυμηθεί «τι μας έφερε σε αυτή την κατάσταση», είναι πολύ απλό:

Ας ξαναδιαβάσουν τον προϋπολογισμό του 2013. Και για να το κάνουμε πιο λιανά, αναφερόμαστε στην αποδοχή από το σύνολο της ΝΔ, ότι το έλλειμμα του 2009 δεν ήταν το 6%, όπως επισήμως ενημέρωνε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ την ΕΕ, λίγα μόλις 24ωρα πριν από τις εκλογές, αλλά ήταν 36 δις Ευρώ, ή 15,6%.

Αποτέλεσμα; Διπλασιασμός του χρέους της χώρας μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια.

Αυτά τα δεδομένα διαμόρφωσαν το πλαίσιο της ακολουθούμενης πολιτικής, την οποία το σύνολο των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ ψήφισε κατά την ψηφοφορία για την έγκριση του προϋπολογισμού του 2013, συμπεριλαμβανομένου του κ. Καραμανλή.

Ο προϋπολογισμός έφερε την υπογραφή του κ. Πρωθυπουργού.

Ας μην κρύβονται, λοιπόν, πίσω από κατασκευασμένα συνθήματα και ας σεβαστούν την ίδια τους την υπογραφή.

Τα μνημόνια δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης εάν ήταν διαφορετικά τα δεδομένα. Αλλά αυτά τα δεδομένα μας απέκλεισαν από τις αγορές και μας οδήγησαν στο να ζητηθεί βοήθεια από τους εταίρους.

Και τα δεδομένα αυτά, δεν τα διαμόρφωσε το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ διαχειρίστηκε μια πραγματικότητα που είχε διαμορφώσει η Κυβέρνηση της ΝΔ επί 5 χρόνια.

Εκεί ας ψάξουν για τους εμπρηστές της ελληνικής οικονομίας. Μια κυβέρνηση των προσλήψεων από το παράθυρο, της παντελούς αδυναμίας ελέγχου της σπατάλης, των πελατειακών διευθετήσεων για μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, κοκ.

Πέμπτον, το πιο ανησυχητικό είναι η απόλυτη σύμπνοια σημερινής κυβέρνησης και σημερινής αντιπολίτευσης στο να μη λένε λέξη για το τι πραγματικά μας οδήγησε στην κρίση – απόλυτη σιγή για το έγκλημα σε βάρος της χώρας μέχρι το 2009.

Δείχνουν, όλοι τους, να μην έχουν καταλάβει τίποτα ή να μην θέλουν να καταλάβουν τίποτα.

Αναδεικνύεται έτσι για ακόμη μία φορά η σημασία της πρόσφατης ομιλίας του Γιώργου Παπανδρέου στα εγκαίνια της έκθεσης «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή». Δύο μόνο αποσπάσματα:

«…Δεν είναι τυχαίο, ότι οι συντηρητικοί αριστερά και δεξιά, θέτουν το κυβερνητικό τους δίλημμα, μιλώντας και οι δύο για την «Έξοδο από το Μνημόνιο» και τη «Μεταμνημονιακή Ελλάδα».

Διαγωνίζονται σε μια δήθεν φιλολαϊκή ρητορική.

Αρνούμαι να μπω στο δίλημμα αυτό.

Είναι οι δύο όψεις του ίδιου συντηρητικού νομίσματος.

Μιλούν για την μεταβατική περίοδο.

Δεν μιλούν για το που θα μεταβούμε.

Στην ουσία και οι μεν και οι δε, πράττουν ότι και με το δημοψήφισμα του 2011.

Θέτουν ένα ψευτοδίλημμα.

Κρύβονται από τα πραγματικά προβλήματα.

Γιατί;

Μήπως γιατί τους βολεύει το γνωστό πελατειακό παιχνίδι;

Αυτό της νομής της εξουσίας, αντί της αλλαγής;

Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε για τη «Μεταπελατειακή Ελλάδα».

Για την Ελλάδα των αξιών…

…Φαίνεται ότι είναι αρκετοί εκείνοι που θα ήθελαν να ξαναγυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες.

Θα έχετε ακούσει πολλούς να μιλάνε για επιστροφή στην «ομαλότητα» μετά από την περιπέτεια του Μνημονίου – και την ταυτίζουν με μια δήθεν «κανονικότητα».

Ναι, την επιστροφή στα κακώς κείμενα.

Επιστροφή στα τερατώδη ελλείμματα, τα αισχρά μαγειρέματα, το ρουσφέτι, που είχε γονατίσει το δημόσιο. Την αδιαφάνεια στις προμήθειες.

Τα χατίρια σε συμφέροντα, τραπεζίτες και μίντια – την αιχμαλωσία της πολιτικής ζωής του τόπου.

Όλα όσα δημιούργησαν τη φούσκα του 2009, ένα έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας και των παιδιών της.

Συντάσσομαι με εκείνους που λένε ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια «κανονικότητα» στην οποία πρέπει να επιστρέψουμε.

Η Ελλάδα, παρά τους αγώνες δύο δεκαετιών, για να μην πω δύο αιώνων, έχει ακόμη υστερήσεις και αγκυλώσεις μεγάλες.

Για αυτό χρειάζεται μια επανάσταση.

Την επανάσταση του αυτονόητου.

Τώρα είναι η ευκαιρία να γίνουμε μια σύγχρονη δημοκρατία, με θεσμούς και αξιοπιστία, που συνομιλεί ισότιμα με όλους γιατί είναι άξια σεβασμού από όλους».

ΥΓ. Με την ευκαιρία και με αφορμή σημερινό δημοσίευμα σχετικό με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, στην ίδια εφημερίδα που φιλοξενεί τη συνέντευξη του κ. Πρωθυπουργού, σημειώνεται τούτο:

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ό,τι έχει να πει το λέει ο ίδιος, δημοσίως και με παρρησία. Ως εκ τούτου, ούτε ανάγκη καταφυγής στον χώρο της φαντασίας υπάρχει, ούτε πολύ περισσότερο οποιασδήποτε κίνησης που θα τον ανάγκαζε να δώσει απαντήσεις.

Όλα στην ώρα τους.

Πηγή papandreou.gr

Περί ταυτοτήτων αντί «ανάπτυξη» και άλλων «επιτυχιών» της κυβέρνησης, όπως πχ στην υγεία…

Σε ένα… ενημερωτικό πρωινάδικο της τηλεόρασης σήμερα «έμαθα», γεμάτη απορία, για την «μεγάλη επιτυχία» της κυβέρνησης μας στο θέμα της έκδοσης των πλαστικοποιημένων ταυτοτήτων, οι οποίες «εκδίδονται τώρα μετά από τις διαδικασίες της κυβέρνησης, σε λιγότερο από μισή ωρίτσα». Και λέω γεμάτη απορία, διότι την καινούργια μου ταυτότητα την είχα πάρει στο τέλος του 2010 σε 10 λεπτά περίπου, μάλιστα σε ακριτική περιοχή. Άρα για μια επιτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου καυχιέται η σημερινή κυβέρνηση σαν να είναι δικό της κατόρθωμα, για άλλη μια φορά, μέσω ελληνικών ΜΜΕ.

Αυτό αντί της «ανάπτυξης» που μας υπόσχεται γελοία δυο χρόνια τώρα.

Όπως και μάλλον για να στρέψει τα βλέμματα από το θέμα της υγείας που έχει ξεφτιλιστεί τις τελευταίες ημέρες από την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου.

Έτσι, για μια άλλη επιτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν λέει κανείς ούτε λέξη στις τηλεοράσεις, σίγουρα με εντολή Σαμαρά, ο οποίος έδωσε έγκριση εκ νέου στα θαλασσοδάνεια προς αυτά… όπως άλλωστε γίνονται όλα σε αυτή την χώρα εδώ και δυο χρόνια.

Αναφέρομαι στο φακελάκι και στο γρηγορόσημο, τα οποία η κυβέρνηση Παπανδρέου τα ποινικοποίησε με νόμο ως κακουργήματα, πράγμα που σταμάτησε και ξεμπρόστιαζε εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, σε ελάχιστο χρόνο εφαρμογής και για το οποίο πήραμε και επαίνους στο εξωτερικό.

Ούτε λόγος βεβαίως για αυτό όμως, διότι ήταν ένα από τα πρώτα που ακύρωσε και αναίρεσε η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, με άλλο νόμο που θεωρεί το φακελάκι είτε από κακούργημα- «απλό πλημμέλημα», είτε καθόλου ποινικό αδίκημα, μιας και «θεωρείται προσωπικό δώρο».

Μάλιστα. Αυτό σήμερα, όταν… ξεχάσαμε ότι μόλις πέθανε άλλος ένας ασθενής σε δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο, επειδή είχε καταγγείλει ότι του ζητήθηκε φακελάκι για να γίνει η επείγουσα εγχείρηση κρίσιμη για την ζωή του. Με το καινούργιο νόμο της σημερινής κυβέρνησης δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις την εξέλιξη της υπόθεσης σε ότι αφορά τον γιατρό, ελεύθερο να το ξανακάνει, όπως και να υποστηρίζει ότι «ήταν η επιθυμία των συγγενών να μου δώσουν λεφτά» και όχι η απαίτηση του, όπως καταγγέλλουν αυτοί…

Ποιος από τους κυβερνόντες έχει όμως συμφέρον να θυμηθεί τα καλά της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, όταν οι σημερινοί υπουργοί του Σαμαρά και Βενιζέλου ακυρώνουν όλα τα σωστά, επαναφέρουν τα κακώς κείμενα με ανήθικους νόμους, επιπλέον επαναφέρουν έως και γιατρούς με αποδεδειγμένη ενοχή περί πλαστογραφίας εγγράφων κατ’ εξακολούθηση, η με μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας στις επεμβάσεις τους, όπως κάνει και το τοποθετημένο βενιζελικό τσιράκι, Λεωνίδας Γρηγοράκος???

Κανείς, από την στιγμή που όλοι αυτής της κυβέρνησης ξεχνούν πρώτα απ’ όλα τον Άνθρωπο, τον κάθε απλό πολίτη... !

Μετά και από το περιορισμό των αυτονόητων ιατρικών εξετάσεων στο δημόσιο, με σκοπό το κέρδος των ιδιωτών και πάλι, δεν τολμάμε να ονειρευτούμε καν την πιθανότητα ενός κράτους πρόνοιας με αυτή την κυβέρνηση.

Το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι πόσο μακριά -η κοντά- βρίσκεται η σημερινή ελληνική κυβέρνηση από τις προτάσεις της υπουργού της Λιθουανίας, περί της ευθανασίας για τους ασθενείς που δεν έχουν να πληρώσουν την θεραπεία τους… 

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και όχι στους τραπεζίτες!

Για να θυμηθούμε και κάτι άλλο τώρα…

Τα ελληνικά ΜΜΕ επί της πενταετίας του Κώστα Καραμανλή ανακοίνωναν καθημερινά γεμάτα περηφάνια την πρωτιά του κέρδους των ελληνικών τραπεζικών ομίλων στην Ευρώπη και Ασία. Εντωμεταξύ τα δάνεια δίνονταν σε όλους, μέχρι και στους άπορους απελπισμένους, δάνεια για κηδεία, για θέρμανση και για σουπερμάρκετ όπως λεγότανε, με εγγύηση κανένα σπίτι συνήθως. Την ίδια στιγμή οι τιμές των βασικών αγαθών πήραν τα ύψη. Η κυβέρνηση Καραμανλή εγγυόταν δημοσίως την μακάρια ευημερία του λαού, την ίδια στιγμή που οι σπατάλες στα υπουργεία και τα συνεχιζόμενα σκάνδαλα της διαπλοκής πολιτικών με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, μας χρέωσαν με 180 δισεκατομμύρια ευρώ κρατικά χρέη.

Φυσιολογικό λοιπόν, αναγκαστήκαμε να απευθυνθούμε υπερχρεωμένοι και ετοιμόρροποι στο ΔΝΤ –ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΖΕ ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΑ- και αυτό με τα χίλια ζόρια και με υπεράνθρωπες προσπάθειες από τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έκανε τρεις φορές το γύρο του κόσμου σε έξι μήνες ώστε να μην φτάσουμε σε «ξαφνικό θάνατο» με αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, μέχρι που εξασφάλισε τον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ, μηχανισμός που αποδείχτηκε σωτήριος και για άλλες χώρες του Νότου στην συνέχεια.

Το πρώτο μνημόνιο, όπως και η διαπραγμάτευση της τότε κυβέρνησης Παπανδρέου με την τρόικα, εξασφάλιζε ότι στα χρέη θα συμμετάσχουν και οι μεγάλοι επωφελούμενοι από τις πολιτικές των προηγουμένων κυβερνήσεων έως το 2009. Έτσι, η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί να πάρει τα ηνία, ζητάει τις λίστες με τους λογαριασμούς των μεγάλων φοροφυγάδων στο εξωτερικό, σε φορολογικούς παραδείσους, για κότερα, για ακίνητα στο εξωτερικό των Ελλήνων υπηκόων, για οφσορ εταιρίες  (λίστες για τις οποίες τότε δεν υπήρχε δυνατότητα να παραδίδονται επίσημα). Έτσι, όταν τα μεγαλοστελέχη του ΣΔΟΕ παίρνουν τις εντολές για έλεγχο ονομάτων (ελεγκτικό οργανισμό για το οποίο στο εξωτερικό όλοι εκφέρουν δυνατές αμφιβολίες λόγου διαφθοράς), υπάρχουν διαρροές και όλο το έως τότε σύστημα βράζει τρομαγμένο.

Έτσι το Ιούνιο 2011 μια ομάδα «εκσυγχρονιστών» βουλευτών αποφασίζει ότι δεν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, διότι «ο λαός δεν αντέχει άλλο». (Προηγήθηκε βεβαίως η τοποθέτηση του Σημίτη εναντίον της κυβέρνησης και του μνημονίου, «όλο τυχαίος» μιας και δεν προτάθηκε τότε ως πρόεδρος της Δημοκρατίας -ο κρυφός του πόθος- και «ξεχνώντας» ότι ήταν ο ίδιος που το 2008 έλεγε στην Βουλή ότι «η κυβέρνηση Καραμανλή θα μας στείλει στο ΔΝΤ στο τέλος».) Η ίδια ομάδα βουλευτών ησυχάζει «εκ θαύματος», μετά την τοποθέτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου ως υπουργός Οικονομικών και βεβαίως μετά από την τοποθέτηση των λιστών σε συρτάρια. (Συρτάρια όπου παραμείνουν και τώρα, μετά δυόμιση χρονιές της σημερινής κυβέρνησης, από τι φαίνεται…)  

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί επί ενάμιση χρόνο να περάσει στην Βουλή την τροπολογία για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, η οποία απορρίπτεται από την πλειοψηφία της βουλής δυο φορές, έως το καλοκαίρι του 2011, όταν επιτέλους, περνώντας για τρίτη φορά, γίνεται δεκτή. Οι τοποθετημένοι βουλευτές υπάκουοι συμφερόντων, νιώθουν ότι χάνουν το παιχνίδι από τα χέρια τους, από την στιγμή που θα υπήρχε η δυνατότητα να αποφασίσει ο λαός για την τύχη του (και όχι μονό αυτοί πια), το πιο πιθανών να αποφασίζει ο λαός και για νόμους που θα είχαν αποκόψει τα συμφέροντα και τους μπατακτζίδες από το έως τότε υπερκέρδος τους επί δυο δεκαετίες.

Το μεγάλο χτύπημα εναντίον στα συμφέροντα, συμβαίνει όμως όταν ο Παπανδρέου πετυχαίνει να συμπεριλάβει ανάμεσα στα μέτρα και τις κοινές μετοχές των τραπεζών, δηλαδή όπως το είχε πει τότε ο Παπανδρέου, «να πληρώσουν και οι έχοντες το μερίδιο που τους αναλογεί, ώστε να μην πληρώσουν πια μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι », μέτρα που εξασφαλιζόταν στο πρώτο μνημόνιο. Το βρόμικο σύστημα τρομοκρατείται, τα ελληνικά ΜΜΕ που κατέχουν επίσης οι τραπεζίτες, λοιδορούν και ξεσηκώνουν τον κόσμο ώστε να «αγανακτεί» μπροστά στην Βουλή. Ο Παπανδρέου συνεχίζει, αποφασισμένος να μην κόψει το 13^ο μισθό, και χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι στους Μερκοζί με το περίφημο «μην διανοηθεί κανείς ότι οι μισθοί των Ελλήνων θα γίνουν μισθοί Βουλγαρίας και Ρουμανίας!». Στάση που διακωμωδούσαν τα ελληνικά ΜΜΕ, όπως έκαναν και με άλλες τόσες γενναίες προσπάθειες που έκανε.

Στις Κάννες στο τέλος του Οκτωβρίου 2011, ο Παπανδρέου πετυχαίνει το μεγαλύτερο πακέτο στήριξης που θα είχε δοθεί ποτέ στην ιστορία σε μία χώρα, με τους καλυτέρους δυνατούς όρους υπέρ των συμφερόντων των πολλών δοκιμασμένων Ελλήνων. Αλλά όχι και υπέρ λίγων ελληνικών ιδιοτήτων μεγάλων συμφερόντων.

Στις Κάννες ο Παπανδρέου προειδοποιεί επίσης ότι μπορεί να φτάσουμε σε δημοψήφισμα του λαού για τους όρους, πράγμα που θα ήταν καλύτερο, αφού θα τον είχαν ενημερώσει σωστά, παρά να απορριφθεί από την ΤΟΤΕ «αντιμνημονιακή» αντιπολίτευση.

Στο διπλανό δωμάτιο, στην συνεδρίαση των υπουργών οικονομικών, ο Βενιζέλος επισήμανε στα αυτιά του Σόϊμπλε ποσό επικίνδυνο είναι το επιχείρημα του δημοψηφίσματος, όπως και των κοινών μετοχών. Ο ίδιος Βενιζέλος που, δυο μέρες πριν, από τα έδρανα της Βουλής μίλαγε περί του δημοψηφίσματος ως «αναγκαίο και επαναστατικό εγχείρημα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος». Για την συζήτηση με τον Σόϊμπλε δεν είχε ενημερώσει μετά τον τότε πρωθυπουργό, ούτε για την δήλωση που θα είχε κάνει αμέσως με την άφιξη του στην Αθήνα, όπου, «όλο τυχαίος» τον περίμεναν όλοι οι δημοσιογράφοι του «συγκροτήματος» με τιμές αρχηγού κράτους, «ξεχνώντας» εντελώς τον Παπανδρέου και το μεγαλύτερο πακέτο στήριξης για τους Έλληνες πολίτες. Είναι η στιγμή που ο Βενιζέλος δηλώνει ευθαρσώς και ξαφνικά πως «το εγχείρημα του ευρώ δεν μπορεί να διακινδυνέψει λόγου δημοψηφίσματος». Ο ίδιος δυο χρόνια μετά, λέει ότι ως υπουργός οικονομικών άκουσε ένα SMS της κόρης του, που έλεγε «μπαμπά, ότι είναι να κάνεις, κάντο τώρα»…

Τα υπόλοιπα γνωστά λίγο-πολύ… οι μούντζες στις παρελάσεις προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, οι ελληνικές δυνάμεις που πήραν φωτιά ξαφνικά (οι ίδιες που στην πλειοψηφία τους ψήφισαν ΝΔ και ΧΑ στην συνέχεια), έως το κοιλιακό άλγος του τότε υπουργού οικονομικών, ακριβώς στις μέρες που οι ίδιοι βουλευτές εκβιάζονταν τον Πρωθυπουργό εκ νέου με το ψήφο εμπιστοσύνης, αναγκάζοντας τον να παραιτηθεί, μαζί με τα ελληνικά ΜΜΕ και τους «αγανακτισμένους», οι οποίοι στην συνέχεια εξαφανίστηκαν. Σε όλα αυτά συμπεριλαμβάνεται και η τότε στάση ΟΛΩΝ των κομμάτων, τα οποία θεώρησαν το δημοψήφισμα «επικίνδυνο» για τους δικούς τους τυχοδιωκτικούς λόγους, όπως αποδείχτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν.

Μπροστά στο κίνδυνο αποσταθεροποίησης της χώρας και μην υπολογίζοντας το προσωπικό του πολιτικό κόστος, ο Παπανδρέου προτείνει μια κυβέρνηση συνεργασίας, με τον όρο ότι θα σεβαστούν τις κατακτήσεις της διαπραγμάτευσης που θα είχε ελαφρύνει τους πολλούς Έλληνες. Βάση καλής πίστεως λοιπόν, προτείνει για Πρωθυπουργό μιας τέτοιας κυβέρνησης τον Πετσάλνικο, όπως άλλωστε ήταν και αυτονόητο θεσμικά και συνταγματικά, ο οποίος εκτελούσε τότε χρέη Προέδρου της Βουλής. Εναντιώνονται όμως οι συνήθεις ύποπτοι βουλευτές, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ο Παπαδήμας, ο οποίος ξαφνικά «τοποθετείται ανοιχτά υπέρ των προνομιούχων μετοχών ή ενός μεικτού μοντέλου κοινών άνευ ψήφου-προνομιούχων και ομολογιακών δανείων (coco’s) προκειμένου οι Έλληνες τραπεζίτες να διατηρήσουν το management των τραπεζών τους».

Η τρόικα η οποία έως τότε συμφώνησε και επισφράγισε επί του Παπανδρέου στο πρώτο μνημόνιο τις τραπεζικές κοινές μετοχές, δεν συμφωνεί εκ νέου, διότι «δεν εμπιστεύονται πια το κράτος στο ρόλο του manager», όπως γράφουν και οι εφημερίδες το 2011.

Από τον τότε τύπο διαβάζω και άλλα αποσπάσματα, όπως…

«Ευάγγελος Βενιζέλος: Αρχικά υπέρμαχος των κοινών μετοχών (με δικαίωμα ψήφου) ως Υπουργός Οικονομικών του Γ. Παπανδρέου. Μάλιστα, επισφράγισε την άποψη αυτή ψηφίζοντας νόμο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κοινές μετοχές τις οποίες το δημόσιο θα διατηρούσε για 2 χρόνια και θα μεταπωλούσε σε ιδιώτες. Επίσης, προβλεπόταν η υποχρέωση των παλαιών μετόχων να συμμετέχουν κατά 10% τουλάχιστον στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που θα γίνονταν μέσω ΤΧΣ, ενώ για το Ταμείο προβλεπόταν και discount (χαμηλότερη τιμή) σε σχέση με τους ιδιώτες- κάτω από το μισό της αξίας των μετοχών που θα αγόραζε (προκειμένου να ανακεφαλαιοποιούνταν οι τράπεζες και το ίδιο να αποκόμιζε κάποιο κέρδος μελλοντικά για το κράτος).

Οι αντιδράσεις που ακολούθησαν από τους τραπεζίτες ήταν σφοδρές και η διαδικασία δεν προχώρησε.. Ο Παπανδρέου έπεσε και ανέλαβε ο Παπαδήμας, επί του οποίου ο Βενιζέλος χαλάρωσε πολύ την άποψή του περί κοινών με ψήφο μετοχών, μέχρι που την άλλαξε και ψηφίστηκε νέος νόμος (Εφαρμοστικός Βενιζέλου) -που καταργούσε τον προηγούμενο νόμο Βενιζέλου!!»

Όσο για τον κ. Γιώργο Παπανδρέου ο τύπος έγραψε «Γιώργος Παπανδρέου: Τον θυμόμαστε στη Βουλή, απευθυνόμενο στην Κοινοβουλευτική του ομάδα, να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και να υπερασπίζεται την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αποκλειστικά με κοινές με ψήφο μετοχές, περισσότερο ίσως λόγω των σοσιαλιστικών εμμονών που τον κατατρέχουν» (το Βήμα).

Η ίδια εφημερίδα «ξεχνάει» να γράψει κάτι για την στάση του Σαμαρά, ο οποίος ξαφνικά γίνεται υπέρμαχος του μνημονίου 2, σε απόλυτη συμφωνία με τον Παπαδήμα και με τον Βενιζέλο ως υπουργός οικονομικών, αμέσως μετά την εξασφάλιση των προνομιούχων μετοχών υπέρ των τραπεζιτών.

Τη συνέχεια την γνωρίζουμε… το Μάρτη 2012 ο Βενιζέλος διατηρεί την μοναδική υποψηφιότητα για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, με την στήριξη 189 υπογραφών βουλευτών και μελών του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ από όλες τις πτέρυγες… Αμέσως μετά που γίνεται επίσημα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ακολουθούν οι δημόσιες στηρίξεις του Βενιζέλου και του Λοβέρδου προς το πρόσωπο του Σαμαρά ως πρωθυπουργός, εξασφαλίζοντας τον έτσι για την πρόθεση τους και ωθώντας τον να προκαλέσει εκλογές ως πλειοψηφούσα αντιπολίτευση, σίγουρος πια για την ευτυχές για εκείνον κατάληξη.

Ακολουθούν οι υποσχέσεις Σαμαρά, η κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργός τον Σαμαρά, το κόψιμο του 13ου και του 14^ου μισθού, το κλείσιμο της ΕΡΤ, η απόλυτη συμφωνία υπουργών της ΝΔ με την ΧΑ στην Βουλή, έως και το «μεταναστευτικό νόμο» που θα έπρεπε να μας καθησυχάζει ότι «για όλα φταίνε οι ξένοι μετανάστες και όχι οι ντόπιοι τραπεζίτες κτλπ συμφέροντα», η ξαφνική «αθώωση» των εμπλεκομένων στα μεγάλα σκάνδαλα (Βατοπέδι, Ζίμενς, εξοπλιστικά, ασφαλιστικά ταμεία, υποκλοπές, έως και ποδοσφαιριστηκά, κτλπ, που προωθηθήκαν στην δικαιοσύνη επί Παπανδρέου), ο νόμος Στουρνάρα για τον φόρο στα καύσιμα που είχε ως σκοπό μόνο το κέρδος των μεγαλοεμπόρων καυσίμων (στο οποίο έβαλε μαχαίρι η κυβέρνηση Παπανδρέου),  τα θαλασσοδάνεια προς καναλάρχες- μεγαλοεκδότες- τραπεζίτες (τα οποία είχε κόψει ο Παπανδρέου), έως και πριν κάτι μήνες την εξασφάλιση του νόμου υπέρ των τραπεζιτών, νόμο που αρνήθηκε κατηγορηματικά να ψηφίζει ο Παπανδρέου, ανάμεσα σε άλλα άδικα που επίσης δεν είχε ψηφίσει κατά καιρούς, τα οποία με μια άλλη πολιτική θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Σήμερα, το όνειρο του Σημίτη, που είχε δηλώσει το 2010 ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει όνομα, όπως και οι προεκλογικές υποσχέσεις του Σαμαρά το 2012 «εγώ θα τελειώσω με το ΠΑΣΟΚ. Σας υπόσχομαι» είναι κοντά στην υλοποίηση τους από τον ίδιο σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, μετά από τις άλλες δυο αποτυχημένες προσπάθειες των «58» και της «ελιάς»… η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ που την είχαν προσπαθήσει επί δεκαετίες, είναι κοντά... και με την βούλα. Γίνεται ένα κόμμα ιδιόκτητο των συμφερόντων…

Για την μοναδική οικογένεια πολιτικών και γενεών Πρωθυπουργών που έφεραν την Αλλαγή στην χώρα, θα θυμίζω για άλλη μια φορά τα λόγια του αείμνηστου ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ

(Αν και πάνε καλά μαζί με τα λόγια άλλου μεγάλου Έλληνα, επίκαιρο τις μέρες μας, του Μέγα Αλέξανδρου… «Για μένα, κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο»)…

Υ.Γ. Πως βάφτισε ο απόλυτα ελεγχόμενος ελληνικός τύπος τον πόλεμο υπέρ αδύνατων και εναντίον των συμφερόντων… «σοσιαλιστικές εμμονές»?… Μάλιστα. 

Είμαι περήφανη λοιπόν ότι με διακατέχουν προσωπικά αυτές οι σοσιαλιστικές «εμμονές» και επιμένω για το όραμα μιας εντελώς άλλης Ελλάδας, με δίκαιο πρόσωπο για τους πολλούς και όχι μόνο για τους λίγους. Διότι δεν είναι δείγμα υγείας να είσαι καλά προσαρμοσμένος σε μια βαθιά άρρωστη κοινωνία. Άλλωστε μόνο τα νεκρά ψάρια πάνε με το ρεύμα…

Δηλώνω επίσης ότι δεν μπορώ και δεν θέλω να κόψω και να ράψω την συνείδηση μου για να ταιριάξει στην πολιτική φετινή μόδα!

Αυτά τα ΠΙΣΤΕΥΩ μας όμως, κύριοι, δεν μπορείτε να τα ταυτίζετε με το «τζιχάντ» και με το τι πρεσβεύει!!! ΧΑΟΤΙΚΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ!!!!!!!!!

ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!!!

Πώς να σωπάσω?

Υπάρχουν άνθρωποι και Άνθρωποι.

Άτομα διαφόρων χρωμάτων ψυχής. Άνθρωποι με χαμόγελα στα χρώματα του ουράνιου τόξου, άλλοι με γκρίζα προσποιητά. Άνθρωποι οι οποίοι αυτά που λένε τα εννοούν και άτομα που έκαναν το ψέμα τρόπο ζωής. Άνθρωποι που πράττουν και άτομα των λέξεων.

Έτσι συνάντησα, όπως όλος ο κόσμος, απ’ όλους που έχει ο «μπαχτσές». Πολλοί που περίμεναν «που θα κάτσει η μπίλια» και επιδίωκαν να είναι καλά με όλους. Και με το σωστό και με το άδικο. Άλλοι που ήθελαν να αρέσουν σε όλους. Φωτογραφίες, τραγουδάκια, καλές κουβέντες από μπροστά για φίλους και αρκετές φορές όχι και τόσο καλές από πίσω, αν και μίλαγαν για «αδέλφια». Άλλοι που μίλαγαν (και έγραψαν κιόλας) για «συνεννόηση» ανάμεσα σε σωστό και λάθος και ότι «όλα θα πάνε καλά», υπονοώντας όμως ψέματα εις βάρος του δίκαιου. Τα ψέματα έχουν κοντά πόδια όμως. Και τα βλέπεις και γρήγορα καμιά φορά. Διότι τίποτα δεν μπορεί να πάει καλά όταν είσαι και με τον αστυφυλαξ και με τον χωροφυλαξ. Άτομα που μου είχαν δώσει συμβουλές για να πάω με το ρεύμα «για το καλό μου». Άλλοι που μου έλεγαν να μην στηρίζω τις πεποιθήσεις μου διότι αυτοί (τον) γνωρίζουν «προσωπικά» και διότι «κάνεις κακό, δεν το καταλαβαίνεις?». Άτομα που δείχνουν ότι υπερασπίζουν κάτι και επιβράβευαν τον αντίπαλο, ξεχνώντας ότι όλα φαίνονται αργά η γρήγορα. Αντίπαλοι που με πολέμησαν λυσσαλέα και αισχρά είτε εμένα είτε τις πεποιθήσεις μου, μερικοί ύπουλα, μιλώντας ταυτόχρονα για δήθεν αρχές και αξίες «που δεν έχεις» διότι… τόλμησα να τους απαντήσω πάντα ευπρεπώς αλλά δυνατά και με επιχειρήματα. Άλλοι που έκαναν τους φίλους, αλλά παρακολούθησαν ως απλοί θεατές, χωρίς να θέλουν να με στηρίζουν, όπως τους στήριξα όμως σε ανάλογες περιπτώσεις. Αν και διάβασαν πως με έβρισαν η και με απείλησαν (με γρόνθους ακόμα) οι «φίλοι» η οι εχθροί, ένα- δυο απ’ τους κανονικούς… φίλους μου είχανε πει απλά «θα σε πάρω εγώ τηλέφωνο» πριν μήνες. Ακόμα περιμένω στο ακουστικό… Οι ίδιοι που, όταν είχαν ανάγκη, θα με ήθελαν τουλάχιστον δίπλα τους, αν όχι να δείχνω δημόσια ότι τους στηρίζω στις προηγούμενες εκλογές. Οι οποίοι, παρόλο που είδαν ότι περνάω άσχημα εξαιτίας των αδικιών αυτών που εκτελούσαν εντολές υπό σκιάς, δεν μου είχαν πει ούτε μια λέξη παρηγοριάς. Μην τυχών και χαλάσουν τις… δημόσιες σχέσεις τους. Άλλοι που όταν με κοροϊδεύανε η και με απειλούσαν οι «φίλοι» μου, τους έκαναν  like. Άλλοι που χαμογελούν η κλαίνε υποκριτικά. Και πολλοί άλλοι που έκαναν άλλα τόσα… Επειδή δεν με νοιάζει να σπαταλήσω το χρόνο και την ενέργεια μου για φιλοσοφικές αναλύσεις παρεών, ούτε ψυχολογιών του καθενός, σταματώ εδώ με δαύτους που αποδείχθηκαν «άνθρακες» τελικά.

Για αυτό που είμαι σίγουρη λοιπόν, είναι ο εαυτός μου. Και με γουστάρω- μπορώ να πω πια με σιγουριά. Δεν προσποιήθηκα, δεν «μάσαγα», δεν έχω ανάγκη καν καμιά βοήθεια. Ούτε δεν ζητώ. Δεν έδωσα σε κανέναν συμβουλές, δεν επέδειξα σε κανένα τι να κάνει, διότι «ο καθένας έχει το μυαλό και την καρδιά και ξέρουν τι πρέπει να κάνει για να είναι σωστός» όπως τους έλεγα, απλά έδειξα το σωστό δρόμο με επιχειρήματα και το πολύ τους έλεγα τι θα πράττω προσωπικά. Το πιο σημαντικό- και μάλλον εκεί «χαλάω την σούπα»- είναι ότι συνεχίζω για όλους τους αδικημένους συνειδητά. Και ας είμαι ανάμεσα στους αδικημένους, δεν ψάχνω μόνο για το δίκιο μου, αλλά όλων. Γιατί το δίκιο του ενός δεν έχει σημασία αν δεν θέλει να λύνει και τα προβλήματα των άλλων σαν και αυτόν. Για μας τους «δούλους» λοιπόν όπως μου είπανε. Και επειδή «αφέντες» δεν πρέπει να υπάρχουν πάνω στην Γη.

Προχωρώ έτσι όπως άρχισα. Με την συνείδηση μου. Δεν μπορώ και δεν θέλω να κόψω και να ράψω την συνείδηση μου για να ταιριάξω στην φετινή πολιτική μόδα (αν και τώρα κρατάει πάνω από δυο χρόνια). Ούτε να γίνω αρεστή σε παρέες. Τι να το κάνω, αφού με τέτοιες παρέες στο τέλος δεν θα αρέσω πια σε μένα?

Με το βάθη μου ΠΙΣΤΕΥΩ. Νιώθω ότι για αυτό χτυπάει η καρδιά μου. Όπως χτυπάει λοιπόν –κρυστάλλινα- έτσι και πορεύομαι. Την ξέρω καλά και γουστάρω που χτυπάει σταθερά για την επιλογή που έκανε προ πολλού- να παραμείνει ειλικρινής απέναντι σε αυτήν.

Με μια ψηλορομαντική κυριακάτικη διάθεση λοιπόν, μου αφιερώνω ένα τραγούδι από τα παλιά, άλλα καλά

Υ.Γ. Τώρα που το διαβάζω πάλι, καταλαβαίνω ότι, όταν είμαι στεναχωρημένη με την (μάλλον) υποκριτική συμπεριφορά στο διαδίκτυο ενός ανθρώπου (η και πιο πολλών) που ούτε καν γνωρίζω προσωπικά, δεν θα πρέπει να νιώθω όμως και εντελώς μόνη. Ούτε να εξωτερικεύω εδώ τις όποιες σκέψεις μου.

Όλα καλά. Πέρασε και αυτό. Συνεχίζω. 

Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή: Ζάππειο Μέγαρο, 1-7 Σεπτεμβρίου 2014

Έκθεση ιστορικού υλικού

Ζάππειο Μέγαρο, 1-7 Σεπτεμβρίου 2014

Έκθεση ιστορικού υλικού, διοργανώνει το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου, με αφορμή την συμπλήρωση 40 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και 50 χρόνων από την εκλογική νίκη της Ένωσης Κέντρου, με θέμα:

«Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή»

Τα εγκαίνια της Έκθεσης, που θα στεγαστεί στο Ζάππειο Μέγαρο, θα πραγματοποιηθούν την 1η Σεπτεμβρίου, με ειδική εκδήλωση στην οποία ομιλητής θα είναι ο Γιώργος Α. Παπανδρέου.

Κείμενα, φωτογραφίες, αφίσες και άλλο ανέκδοτο υλικό από τα αρχεία των Ιδρυμάτων Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου, θα διαμορφώσουν με την έκθεσή τους ένα ιστορικό παζλ μέσα από το οποίο θα αναδεικνύονται σημαντικοί σταθμοί της πρόσφατης ιστορίας της χώρας, που με τη σειρά τους θα καταγράφουν την πορεία και τους αγώνες του Ελληνικού λαού για την κατοχύρωση της Δημοκρατίας αλλά και την Αλλαγή μιας χώρας που ταλανίστηκε επί δεκαετίες από την κυριαρχία μιας αυταρχικής συντήρησης και την επιβολή μιας δικτατορίας.

Σκοπός της Έκθεσης, οι παλαιότεροι να ανακαλέσουν στη μνήμη τους γεγονότα που σημάδεψαν τον τόπο και που είτε έζησαν οι ίδιοι είτε παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο και οι νεότεροι να «ανακαλύψουν» μέσα από μια ολοκληρωμένη παρουσίαση, που και αυτή με τον χρόνο θα εμπλουτίζεται, ιστορικά γεγονότα που καθόρισαν την πορεία της Ελλάδας, αναδεικνύοντας τη σημασία της γνώσης και της ιστορικής μνήμης στην δημιουργία ενός μέλλοντος αντάξιου των αγώνων των Ελλήνων αλλά και των δυνατοτήτων της χώρας και της Ελληνικής κοινωνίας.

Παράλληλα, σκοπός της Έκθεσης είναι να αποτελέσει το έναυσμα για την ανάπτυξη ενός δημιουργικού διαλόγου, που θα συμβάλλει στην οικοδόμηση μιας οραματικής, αλλά συνάμα ρεαλιστικής και αποτελεσματικής πρότασης για τη συγκρότηση μιας προοδευτικής συμμαχίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που συνεχίζουν να αγωνιούν για το μέλλον της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού. Προοδευτικών δυνάμεων, που κατανοούν ότι οι ίδιες οφείλουν να αποτελέσουν την Αλλαγή που οραματίζονται και αναζητούν την ανατροπή των πελατειακών αντιλήψεων, νοοτροπιών και συμπεριφορών που συνεχίζουν να κρατούν σε ομηρία τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.

Γιατί, όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο Ανδρέας Παπανδρέου, μιλώντας τον Ιούλιο του 1991, στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης,

«Εάν το σοσιαλιστικό όραμα δεν πρέπει να εξαφανισθεί, τότε οι σοσιαλιστές πρέπει να αγωνισθούν για ριζοσπαστικές αλλαγές στις κοινωνίες – ακόμη και αν αυτές είναι σήμερα εγκλωβισμένες – στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα».

Πηγή: papandreou.gr

Εντολή τρόικας: «Ψάξτε στην Ελλάδα 505 σούπερ πλούσιους» Πηγή: Εντολή τρόικας: «Ψάξτε στην Ελλάδα 505 σούπερ πλούσιους»

Μυστικό ραπόρτο της ελβετικής τράπεζας UBS κατατάσσει τη χώρα μας «πρώτη δύναμη», με τη μεγαλύτερη αύξηση πλούτου για το 2013 - Εντολή να ερευνήσει τη λίστα της ελβετικής τράπεζας UBS που αφορά στους μεγάλους πελάτες της και να εντοπίσει τους 505 «σούπερ πλούσιους» που φέρονται να ζουν στη χώρα μας δίνει η τρόικα στην κυβέρνηση.

Στους ξένους τοποτηρητές προκαλεί κατάπληξη το μυστικό ραπόρτο της UBS, το οποίο κατατάσσει την Ελλάδα «πρώτη δύναμη» με τη μεγαλύτερη αύξηση πλούτου για το 2013. Οι ελεγκτές θεωρούν ότι οι ελβετικές τράπεζες (όπως και η HSBC από την οποία διέρρευσε η λίστα Λαγκάρντ) γνωρίζουν καλύτερα από την Εφορία πόσοι και ποιοι είναι πραγματικά οι έχοντες και κατέχοντες που ζουν στη χώρα μας.

 Σύμφωνα με πληροφορίες, στις συζητήσεις που είχε πριν από λίγες μέρες ο κ. Χορστ Ράιχενμπαχ στην Αθήνα με τον υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη κυριάρχησε το ζήτημα της φορολόγησης των πλουσίων. Ο επικεφαλής της Task Force εμφανίστηκε πρόθυμος να συνδράμει με κάθε τρόπο την ελληνική φορολογική διοίκηση στον εντοπισμό και στη φορολόγηση των υπερβολικά πλουσίων, οι οποίοι περιγράφονται με λεπτομέρεια στη σχετική μυστική έκθεση της UBS.

Πρώτη σε αύξηση πλούτου η Ελλάδα!

Πρόκειται για την ετήσια απογραφή των προσώπων «εξαιρετικά υψηλού καθαρού πλούτου» (Ultra High Net Worth) που εκπόνησαν ο τραπεζικός κολοσσός UBS (που έχει έδρα τη Ζυρίχη της Ελβετίας και παρουσία σε 50 χώρες) και ο εξειδικευμένος στην παροχή πληροφοριών στους πολυεκατομμυριούχους όλου του κόσμου οίκος Wealth-X.

Και μόνο το γεγονός ότι η έκθεση απευθύνεται στους 200.000 πιο ισχυρούς ανθρώπους του πλανήτη και περιέχει λεπτομερή στοιχεία για το προφίλ και τις τάσεις της κάστας των πολυεκατομμυριούχων που ζουν ανάμεσά μας (ακόμα και για το πόσοι είναι... παντρεμένοι και πόσοι ελεύθεροι) πείθει για το αυξημένο ειδικό βάρος της και δείχνει κατά πόσο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη απ’ όσους παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον της χώρας.

Σύμφωνα με την έκθεση που υπογράφουν η Wealth-X και η UBS, ο αριθμός των «υπερβολικά πλούσιων» που ζουν στη χώρα μας αυξάνεται με ξέφρενους ρυθμούς - που μόνο με τα ποσοστά της ανεργίας ή της απώλειας εισοδήματος για τους απλούς πολίτες της μπορούν να συγκριθούν!

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση:

- Το 2012 στην Ελλάδα ζούσαν 455 πολυεκατομμυριούχοι με κινητή και ακίνητη περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ συνολικά.

- Το 2013 καταμετρήθηκαν 505 πολυεκατομμυριούχοι στη χώρα μας, δηλαδή ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 11% σε μια τόσο δύσκολη για τους Ελληνες περίοδο.

- Η αύξηση της περιουσίας τους όμως ήταν διπλάσια και έφτασε στο 20%. Το σύνολο της περιουσίας τους έφτασε στα 60 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, οι 505 πάμπλουτοι αντιπροσωπεύουν το 30% του ΑΕΠ της χώρας!

 Η αύξηση των πλουσίων στη χώρα μας ήταν η υψηλότερη στην Ε.Ε. και από τις υψηλότερες στον κόσμο: το 2013 η έκθεση αριθμούσε 199.235 «σούπερ πλούσιους» σε όλο τον πλανήτη οι οποίοι κατείχαν περιουσία 27,7 τρισ. δολαρίων. Αυξήθηκαν έναντι του 2012 κατά 6,3% σε πληθυσμό και κατά 7,7% σε αξία περιουσιακών στοιχείων.

 Στην Ευρώπη το 2013 ζούσαν 58.065 «σούπερ πλούσιοι» - άρα 1 στους 100 βρισκόταν στην Ελλάδα. Αυξήθηκαν από το 2012 κατά 8,7% σε αριθμό και 10,4% σε περιουσία. Με βάση τα στοιχεία αυτά, μόνο στην Αυστρία πλούτισαν τόσο πολύ οι «υπερβολικά πλούσιοι» όσο στη χώρα μας. Αν και οι συντάκτες της έκθεσης δεν αποκαλύπτουν τις πηγές από τις οποίες αντλούν πληροφορίες, είναι γνωστό ότι η Wealth-X έχει διασυνδέσεις και συνεργασίες με ιδιωτικές τράπεζες, επιστημονικά ιδρύματα, φιλανθρωπικές οργανώσεις, αλλά και διεθνή luxury brands, που της επιτρέπουν να γνωρίζει όσα δεν γνωρίζουν οι επίσημες αρχές των χωρών στις οποίες απλώνεται το δίκτυό της. Σκοπός της άλλωστε είναι ακριβώς να παρέχει στην υψηλή πελατεία της ιδιαίτερη γνώση και πληροφόρηση που δεν θα την είχε από πουθενά αλλού.

πηγή

Σχετικό άρθρο εδώ

Πραγματική ευεργέτησα- Μια άνεργη Ιρλανδή κέρδισε 27 εκατ. λίρες στο λαχείο και με τα 26 εκατ. δημιουργεί επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας για τους συντοπίτες της

Είναι ο ορισμός του καλού Σαμαρείτη! Η 48χρονη 48χρονη Margaret Loughrey, από την πόλη Strabane της Βορείου Ιρλανδίας, η οποία ήταν άνεργη για μεγάλο χρονικό διάστημα και ζούσε με 58 λίρες την εβδομάδα από το Ταμείο Ανεργίας!

Ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, όμως, δεν ενδιαφέρθηκε για το πλατύ χαμόγελο της τύχης και για τις 27 εκατ. λίρες που κέρδισε στο λαχείο.

Όπως η ίδια δήλωσε, μια μέρα, τον περασμένη Δεκέμβριο, καθώς επέστρεφε από το «Κέντρο Εργασίας», αγόρασε ένα λαχείο και κέρδισε 27 εκατ. λίρες.

Η 48χρονη δήλωσε στην εφημερίδα «Sunday Life» ότι θα κρατήσει για τον εαυτό της μόνο το ένα εκατομμύριο λίρες και τα υπόλοιπα χρήματα θα τα χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας για τους συντοπίτες της.

Η ίδια ανέφερε ότι έχει περάσει την μισή ενήλικη ζωή της στο Ταμείο Ανεργίας και την υπόλοιπη μισή εργαζόταν με χαμηλό ημερομίσθιο και έτσι γνωρίζει από «πρώτο χέρι» τι σημαίνει να περνά κανείς δύσκολα.

Μέχρι τώρα η γυναίκα έχει δημιουργήσει εννιά επιχειρήσεις και έχει προσφέρει εργασία στους συμπατριώτες της, ενώ δηλώνει ότι έδωσε ένα εκατομμύριο λίρες για να δημιουργήσει στον τόπο της τουριστικό χωριό και να δώσει δουλειά σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους.

Η Margaret Loughrey αναφέρει: «Όλοι έχουν το δικαίωμα να εργαστούν για να ζήσουν, να υποστηρίξουν τις οικογένειές τους, να αγοράσουν το δικό τους σπίτι, να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση. Πρέπει να δίνονται ευκαιρίες στους ανθρώπους»!

πηγή

Venceremos

Ένα και δυο: τη μοίρα μας δεν θα την πει κανείς

Ένα και δυο: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμ' εμείς.

Όλοι οι ανεύθυνοι λαϊκιστές που ξεχάσατε και συνεχίζετε να ξεχνάτε την Ελλάδα...

Επειδή είδαμε όλοι εκ νέου τις εικόνες με την Αργεντινή του 2001 και διότι ακούσαμε πολύ εκμετάλλευση και διαστρέβλωση των γεγονότων από τους συνήθεις ύποπτους, οι οποίοι γνωρίζουν ότι μετράνε μέρες μέχρι το πολιτικό τους τέλος…

Άλλο η Αργεντινή το 2001 με την χρεοκοπία- «ξαφνικό θάνατο»- με στάση πληρωμών μισθών και συντάξεων, άλλο τώρα με ελεγχόμενη οικονομική μεταρρύθμιση, ώστε να μην πληρώσουν και οι γενιές που ακόμα δεν γεννήθηκαν- την αισχροκέρδεια των παγκοσμίων τραπεζικών κορακιών.

Αναρωτήθηκε κανείς ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ απέκτησαν αυτά τα «κοράκια» τόσα δισεκατομμύρια, με τα οποία μπορούν να ζημιώνουν ολόκληρα κράτη πάνω στην Γη?? Δίνουν κανένα λογαριασμό απέναντι στην ανθρωπότητα?!!! Υπάρχουν παγκόσμιοι οργανισμοί διαφάνειας και δικαιοσύνης που να τους υποχρεώνουν να μας δείξουν -σε όλους μας- τα στοιχεία σε ότι αφορά τον πλουτισμό τους, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει λόγος περί παράνομου πλουτισμού?!! Διότι, πολύ απλό, έναν κλέφτη δεν τον επιβραβεύεις και δεν τον βοηθάς να συνεχίζει τα εγκλήματα του, ειδικά που τώρα θεωρώ ότι είναι εγκλήματα κατά ολόκληρων λαών και γενεών, με λίγα λόγια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για τα οποία θα έπρεπε να λογοδοτήσουν μπροστά σε διεθνής δικαστήρια, όπως και οι άλλοι όμοιοι εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας στο παρελθόν!!! Έστω και αν τώρα οι σφαίρες είναι και «οικονομικές».

Σε ότι μας αφορά εδώ στην Ελλάδα, άλλο η Νέα Δημοκρατία το 2009, 2010 και 2011 που ΗΞΕΡΕ -διότι το ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ η ίδια ως κυβέρνηση- ότι θα χρεοκοπήσουμε… και όμως αντιστάθηκε σε όποια μεταρρύθμιση που θα μας είχε φέρει πιο γρήγορα στο φυσιολογικό, με πρόθεση των δεξιών να συμβεί ΤΟΤΕ όντως μια κατάσταση ανάλογη της Αργεντινής του 2001, μην λογαριάζοντας ούτε στιγμή τους μικρομεσαίους και τους φτωχούς Έλληνες, δεξιοί έτοιμοι να προκαλέσουν ένα ελληνικό «ξαφνικό θάνατο» που θα τον είχαν φορτώσει σε μια σοσιαλιστική κυβέρνηση και στον Γ. Παπανδρέου, ειδικά στις στιγμές της αποκορύφωσης της υπεράνθρωπης του προσπάθειας ως τότε Πρωθυπουργός… και άλλο ο λαϊκισμός και η ψεύτικη προπαγάνδα που κάνει τώρα η ΝΔ &Σια, μάλιστα μετά από πολιτικό πραξικόπημα εναντίον του Παπανδρέου, με απώτερο σκοπό την στήριξη των Ελλήνων τραπεζιτών και εφοπλιστών, ώστε να μην πληρώσουν ούτε ένα σεντς από αυτά που τους αναλογούν.

Με την ευκαιρία, πότε κάποιος εισαγγελέας θα καλέσει -για κακούργημα και για ζημιογόνα απάτη εις βάρος του ελληνικού λαού- αυτούς τους Έλληνες βρισκόμενους σε υψηλές θεσμικές θέσεις του κράτους, οι οποίοι δεν έχουν καμιά πρόθεση να ελέγξουν τις λίστες Λαγκάρντ- Φαλτσιάνι και άλλες 49 τόσες άλλες λίστες που έφερε στην χώρα η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου??? Λίστες που ανεκμετάλλευτες μας ζημιώνουν με δισεκατομμύρια ευρώ, που πρέπει να πληρώσουμε εκ νέου εμείς οι πολλοί, με άλλα μέτρα που θα μας επιβάλουν οι πολιτικοί υπηρέτες που διόρισε η ελληνική πάμπλουτη ολιγαρχία στην βουλή. Δισεκατομμύρια που άλλες χώρες έχουν κερδίσει όλο αυτό το καιρό από την φορολόγηση και κατάσχεση περιουσιών ανάλογων λιστών!!!

Αντί να πληρώσουν οι πλούσιοι, επιπλέον η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου μας επιβάλλει με νόμο να πληρώνουμε εμείς τις αυξήσεις οι οποίες θα καλύψουν το τσάμπα ηλεκτρικό ρεύμα που θα χαρίσουν στους μεγάλους βιομήχανους, τα θαλασσοδάνεια στους τραπεζίτες, καναλάρχες, την ανύπαρκτη φορολόγηση των εφοπλιστών, η των κερδών των τραπεζιτών επί δεκαετίες και πολλά άλλα τέτοια.

«Μάλλιασε η γλώσσα μου» να τα γράφω τόσα χρόνια, κανενός το αυτί δεν ιδρώνει όμως… ούτε καν εκείνων που παλιά αγανακτήσανε για το τίποτα σε σύγκριση με αυτά που περνάμε δυόμιση χρόνια τώρα…
Καμιά φορά νομίζω ότι, σε ότι αφορά τέτοιους αναίσθητους, μήπως θα ήταν καλύτερα να είχε σηκώσει ψηλά τα χέρια ο Παπανδρέου το 2010, να είχε υπολογίσει το πολιτικό του κόστος πάνω από το εθνικό, όπως κάνουν όλοι οι άλλοι (!), να είχε περάσει τα πρώτα μέτρα με 180 βουλευτές, όπως λέει ο Βενιζέλος ότι ήθελε, ώστε να είχε πει ο Σαμαράς και η ΝΔ τότε «όχι» λαϊκίστικα και άκρως ανεύθυνα, και ως συνέχεια να είχαμε αναγκαστεί και εμείς ως χώρα σε στάση πληρωμών μισθών και συντάξεων, ώστε να αγανακτήσει αυτός ο λαός με τους πραγματικούς υπεύθυνους της ελληνικής κρίσης, με τους αληθινούς λαϊκιστές και πολιτικούς απατεώνες και με τα αισχρά τους αφεντικά…!

Όλοι οι ανεύθυνοι λαϊκιστές που ξεχάσατε και συνεχίζετε να ξεχνάτε την Ελλάδα, σηκώνετε δήθεν ανάστημα για την Αργεντινή τώρα… η για τις «καρέκλες» να πω σωστότερα, διότι αυτό κάνατε πάντα.  ΝΤΡΟΠΗ!

Αυτό ακριβώς...

Κάλεσμα της Σοσιαλιστικής Διεθνής για την άμεση παύση του πυρός στην κρίση της Γάζας. Socialist International calls for immediate ceasefire in the ongoing crisis in Gaza

The Socialist International, deeply concerned about the ongoing crisis in Gaza and the increasing civilian death toll, urges both Israeli and Palestinian leaders to immediately de-escalate the crisis, to restore calm and re-establish the ceasefire of November 2012, as called for by the Security Council of the United Nations on 12 July.

The respect for humanitarian law, and in particular the protection of civilians, is fundamental, as the loss of life and the suffering that the world has witnessed in the past days is totally unacceptable.

As the Socialist International has stated on numerous occasions, lasting peace and stability in the region will only be possible through the existence of a Palestinian state living side by side with the State of Israel, both within mutually recognised and respected borders.

The launching of rockets from Gaza, where the people are forced to live in unbearable conditions, into Israel and the devastating bombing of the city of Gaza by the Israeli army are utterly deplorable. These attacks only serve to extend the suffering and loss of life, they lead to more violence, and make peace more distant.

The urgent resumption of negotiations to resolve the Palestinian-Israeli conflict cannot be postponed any longer. It is the only way forward and in this regard the international community has a special responsibility.

Source: Socialist International

Νέλσον Μαντέλα Γεννήθηκε σαν σήμερα 18 Ιουλίου 1918

“Ένα έξυπνο μυαλό με μια καλή καρδιά είναι πάντα ένας ανίκητος συνδυασμός.”

“Την φτώχια δεν την πολεμάς με την ελεημοσύνη, αλλά με την δικαιοσύνη.”
”Θάρρος δεν είναι η απουσία φόβου, αλλά ο θρίαμβος εναντίον του.”

“Πάντα δείχνει αδύνατο μέχρι που το καταφέρνεις.”

“Δεν πρέπει να αξιολογείς έναν άνθρωπο βάση των επιτυχιών του, αλλά με πόσες φορές έχει πέσει και έχει σηκωθεί.”

Νέλσον Μαντέλα 

Απερρίφθει από το ΔΙΚΑΤΣΑ και τώρα διαπρέπει στο εξωτερικό ως επιστήμονας. (Στην Ελλάδα θα είχε καταγγελθεί για «πλαστό πτυχίο» μάλλον, την ίδια στιγμή που κατασκευάζονται «επιστήμονες» με… πραγματικά πτυχία εδώ και αλλού)

Η ΔΙΚΑΤΣΑ όπως και το ΔΟΑΤΑΠ παρουσιάζουν τεράστια προβλήματα στην Ελλάδα, ασυμβίβαστα με την υπόλοιπη Ευρώπη τουλάχιστον, μην αναγνωρίζοντας πτυχία άλλων χωρών που αναγνωρίζονται παντού, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο.Πολλές φορές πτυχία και από χώρες της Ευρώπης. Και βέβαια όλα αυτά, ώστε να εξυπηρετηθεί ένα καθεστώς των δημοσίων πανεπιστημίων και Ελλήνων πανεπιστημιακών που λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει». Νομίζω ότι η λύση είναι ένα πραγματικό ΑΣΕΠ για όλους τους πτυχιούχους ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ, ένα ΑΣΕΠ χωρίς παράξενες συνεντεύξεις και χρηματικά ποσά «κάτω από το τραπέζι», με ανεξάρτητους καθηγητές και από το εξωτερικό, ώστε να δούμε τα ποσοστά επιτυχίας των Ελλήνων σπουδαστών και πόση ουσιαστική γνώση παρέχει η ελληνική δημόσια εκπαίδευση στ’ αλήθεια. Παρά μόνο αν φοβούνται ότι δεν θα δείξει τα αποτελέσματα με τα οποία περηφανεύονται οι Έλληνες πρυτάνεις των διαφόρων δημοσίων ΑΕΙ και ΤΕΙ…!!! Άλλη μια καμόρα που χρειάζεται «καθάρισμα».

 Άλλη μια ξέφρενη τέτοια περίπτωση, αφορά άρνηση αναγνώρισης σε ένα πραγματικό πτυχίο και λαμπρό επιστήμονα, όταν στο πρόσφατο παρελθόν αναγνωρίστηκε από το ίδιο πανεπιστήμιο όμως το μάστερ που δόθηκε πριν το πτυχίο στην σύζυγο του πρώην πρωθυπουργού της «χρυσής πενταετίας» Κώστα Καραμανλή.

Μάλλον η καρδιολόγος Αγγελική Ασημάκη στην Ελλάδα θα είχε καταγγελθεί για… πλαστό πτυχίο… την ίδια στιγμή που η Νατάσσα λειτουργεί ως χειρουργός στα δημόσια νοσοκομεία. .

Για του λόγου το αληθές:

Η Αγγελική Ασημάκη δεν είναι μόνο λαμπρή επιστήμονας. Είναι κι από τους ανθρώπους που χαίρεσαι να μιλάς μαζί τους. Ξεκίνησε από την Αθήνα και κατέκτησε τον κόσμο. Καρδιοπαθής και η ίδια, έβαλε βηματοδότη στα 15 κι έκανε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στα 30. «Από μικρή ήθελα να γίνω γιατρός. Οταν ανακάλυψα το πρόβλημά μου, αποφάσισα να ασχοληθώ με την καρδιά». Το είπε και το έκανε.

Μετά από πέντε χρόνια έρευνας, ανακάλυψε με την ομάδα της μια ουσία που μπορεί να βοηθήσει όσους πάσχουν από καρδιακές αρρυθμίες. «Καταφέραμε να βρούμε ένα φάρμακο για την αρρυθμογενική καρδιομυοπάθεια δεξιάς κοιλίας, το νόσημα που δίνει τις περισσότερες και πιο άσχημες αρρυθμίες. Μένει να αποδειχθεί αν αυτό μπορεί να βοηθήσει και ανθρώπους που υποφέρουν από αρρυθμίες για άλλους λόγους».

Η πολύ σημαντική ανακάλυψη έγινε με πειράματα σε ψάρι - ζέβρα, ενώ ακολούθησαν δοκιμές σε ποντίκια, που απέδειξαν πως η ουσία επιδρά ευεργετικά και σε θηλαστικά. Πειράματα έγιναν και σε ανθρώπινα κύτταρα, με ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Σήμερα η μόνη διαθέσιμη θεραπεία για τις καρδιακές αρρυθμίες που μπορεί να οδηγήσουν και στον θάνατο είναι ο εμφυτεύσιμος απινιδωτής. «Η συγκεκριμένη χημική ουσία είχε χρησιμοποιηθεί στον άνθρωπο πριν από 20 χρόνια για τη διπολική διαταραχή. Στο νευρολογικό πρόβλημα δεν βοήθησε αλλά δεν είχε και καμία παρενέργεια. Αυτό είναι για μας ελπιδοφόρο». Η ανακάλυψη βρίσκεται πια στα χέρια της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Συνήθως απαιτείται μια 5ετία για να βγει ένα τέτοιο φάρμακο στην αγορά. Η Ελληνίδα ερευνήτρια εργάζεται ήδη για τους επόμενους στόχους με μετριοφροσύνη -«εγώ απλώς τη δουλειά μου έκανα και θα συνεχίσω να την κάνω»- ελπίζοντας πως το φάρμακο θα μπορέσει να βοηθήσει τελικά και την ίδια.

Η απόρριψη στην Ελλάδα

Πριν από μερικά χρόνια, όταν η Αγγ. Ασημάκη προσπάθησε να αναγνωρίσει στην Ελλάδα τα πτυχία της από το UCL και το Χάρβαρντ, σκεπτόμενη το ενδεχόμενο μιας ακαδημαϊκής καριέρας στην πατρίδα της, συνειδητοποίησε τι σημαίνει: η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. «Ημουν ήδη κλινικός ερευνητής στο Χάρβαρντ και μου απάντησαν πως μου λείπει ένας χρόνος σπουδών. Μπορούσα να αναγνωρίσω έναν τίτλο αντίστοιχο με ΤΕΙ ιατρικών εργαστηρίων». Απογοητεύτηκε κι εγκατέλειψε τον νόστο... Τώρα, το e-mail και ο λογαριασμός της στο facebook γέμισαν με δεκάδες μηνύματα από Ελληνες που θέλουν να τη συγχαρούν, από μητέρες που θέλουν να εμψυχώσει τα παιδιά τους... «Αισθάνομαι μόνο τιμή και συγκίνηση».

πηγή

Έκκληση να βρεθεί λύση για τη φοίτηση του 19χρονου τυφλού αριστούχου μαθητή.

Το Φυσικό Τμήμα του ΑΠΘ δε δέχεται φοιτητές με προβλήματα όρασης.

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα μέχρι την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς και ο 19χρονος αριστούχος μαθητής Αργύρης Κουμτζής, δε γνωρίζει ακόμα αν και που θα φοιτήσει, καθώς το ζήτημα, που έχει προκύψει από τον περασμένο Φεβρουάριο με την εισαγωγή  στο Φυσικό Τμήμα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου,δεν έχει λυθεί, αφού ο Εσωτερικός Κανονισμός της Σχολής Φυσικών Επιστημών δεν δέχεται ως φοιτητές άτομα με κινητική αναπηρία στα δύο άνω άκρα ή προβλήματα όρασης. Ωστόσο, σε αντίθεση με το ΑΠΘ, στα αντίστοιχα τμήματα των Πανεπιστημίων της Αθήνας και των Ιωαννίνων η εισαγωγή είναι ελεύθερη για τους φοιτητές με προβλήματα όρασης.

Με επιστολή της, η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία παρεμβαίνει στο θέμα και ζητεί από τον Κάρολο Παπούλια να προτείνει την τροποποίηση του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, με το οποίο καθορίζεται ότι τα τμήματα των σχολών αποφασίζουν σε ποιους πάσχοντες θα επιτρέπεται να φοιτήσουν, αποκλείοντας κατά το δοκούν υποψήφιους με αναπηρίες.

Είχε προηγηθεί η επιστολή του Δημάρχου Νεάπολης-Συκεών Σίμου Δανιηλίδη,ο οποίος ζήτησε την άμεση παρέμβαση του υπουργού Παιδείας προκειμένου να αρθούν τα εμπόδια εισαγωγής στο… Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς όπως επισημαίνει κρίνει ως επιτακτική την ανάληψη πρωτοβουλιών εκ μέρους του κ. Λοβέρδου για την επίλυση, όπως αναφέρει, «ενός ζητήματος το οποίο, κατά την άποψή μας, δεν θα έπρεπε καν να τίθεται στη σύγχρονη Ελλάδα, ακόμα και υπό τις παρούσες συνθήκες οικονομικής κρίσης, αφού θα έπρεπε να είχε λυθεί και ρυθμιστεί προ πολλού, ως αυτονόητη υποχρέωση της Πολιτείας απέναντι στους νέους με ειδικά προβλήματα, με βάση τις αρχές της ισονομίας, ισοτιμίας και ισοπολιτείας, που αποτρέπουν κι αποκλείουν κάθε έννοια άνισης μεταχείρισης και αποκλεισμού».

πηγή

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΗ! Πανεπιστημιακά καθεστώτα ΤΕΛΟΣ! Ντροπή.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΦΤΩΧΟΙ! ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ Η ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΤΕ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΚΕΙ!!! ΞΕΣΚΙΣΑΤΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ. ΚΑΝΑΤΕ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΛΑΟ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΕΝΑ «ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΘΕΟ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ. ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ! ΩΣ ΕΔΩ! ΤΕΛΟΣ!

Βενιζέλος: «θα ήταν εξαιρετικά αποπροσανατολιστικό να πούμε ότι οργανώνουμε και ένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ»...

Αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από την ομιλία του πρόεδρου (για όσο υπάρχει) ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλου, στην οποία προαναγγέλλει σαφώς την υποκατάσταση του "υπαρκτού" ΠΑΣΟΚ από μια αόριστη έννοια "Δημοκρατική Παράταξη", κλείνοντας από την πλευρά του την οποιαδήποτε κουβέντα περί Συνεδρίου ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα προετοιμάζει την βάση του ΠΑΣΟΚ για μια πολιτική νεκρολογία στη Συνδιάσκεψη της 3ης του Σεπτέμβρη. Ειδικότερα: [evenizelos]

 "Δε θα μιλήσω σήμερα για το τι σημαίνει το εκλογικό αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ και της Ελιάς για το 8%. Μίλησα αναλυτικά γι' αυτό και στη συνάντηση των υποψηφίων μας που έδωσαν τη μάχη των ευρωεκλογών μ' έναν θαυμάσιο τρόπο και στην προχθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου.

Θα πω πολύ συνοπτικά πως φυσικά για μια παράταξη με την ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, αυτό το εκλογικό ποσοστό ούτε επαρκές ούτε ικανοποιητικό είναι, είναι ένα ποσοστό ανάγκης ενόψει των συνθηκών, δεν είναι όμως ένα ευκαταφρόνητο εκλογικό ποσοστό. Γιατί διαφύλαξε όλα αυτά που ήδη ανέφερα, την προοδευτική σταθερότητα που θέλαμε, τις θυσίες των πολιτών, την πορεία της οριστικής και ασφαλούς εξόδου από την κρίση.

Και κυρίως, το επαναλαμβάνω, στην πραγματικότητα αυτή η εκλογική επίδοση του ΠΑΣΟΚ και της Ελιάς είναι που άνοιξε το διάλογο για την Κεντροαριστερά.

Ο Βενιζέλος τι μας λέει; Ότι η σμίκρυνση στα χέρια του του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές άνοιξε το διάλογο για την κεντροαριστερά. Πριν από το "μη ευκαταφρόνητο ποσοστό" τι υπήρχε; Όλα πήγαιναν καλώς; Το ΠΑΣΟΚ λειτουργούσε κανονικά και θεσμικά; Επίσης ο ίδιος τι προσπάθησε να κάνει με την "Ελιά" πριν τις ευρωεκλογές; Δεν έβαλε το ΠΑΣΟΚ ισότιμο συνομιλητή των "58"; Ποιος σκαρφίστηκε την "Ελιά"; Μοναχός του ο Μπίστης;

[...] Γιατί η Κεντροαριστερά στην πραγματικότητα είναι ένας κορμός ΠΑΣΟΚογενής πολύ μεγάλων διαστάσεων, με μια μικρότερη αλλά διακριτή συμμετοχή δυνάμεων που προέρχονται από την παράδοση, την αξιόλογη, τη σημαντική παράδοση της ανανεωτικής Αριστεράς.

Κρατήστε αυτή την αποστροφή για παρακάτω

Φτάνουμε έτσι στην ομόφωνη απόφαση-πρόταση προς την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή- του Πολιτικού Συμβουλίου που στην προχθεσινή του συνεδρίαση αποδέχθηκε τη δήλωση που είχα κάνει στις 25 Μαΐου για την ανάγκη ενός ιδρυτικού συνεδρίου της παράταξης.

[..] Αυτό το συνέδριο είναι μια πρότασή μας προς τις άλλες δυνάμεις, προς συλλογικούς φορείς και πρόσωπα. Δεν είναι μια μονομερής πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ αλλά είναι μια πρωτοβουλία η οποία ξεκινάει και θέλουμε να ωθήσει τα πράγματα, με όλες τις εγγυήσεις σεβασμού. Χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς όπως είπα και χωρίς να προκαταλαμβάνουμε κανέναν.

Υπό την έννοια αυτή, το ιδρυτικό συνέδριο της Παράταξης δεν είναι η αφετηρία, αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό η κατάληξη ενός έντιμου, ισότιμου προγραμματικού διαλόγου που πρέπει να ξεκινήσει. Και φυσικά θα κορυφωθεί στο συνέδριο και μετά το συνέδριο.

Γι' αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία η συγκρότηση αυτής της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου στην οποία το ΠΑΣΟΚ εκπροσωπείται, δεν είναι δική του, και καλεί να εκπροσωπηθούν κι όλοι οι άλλοι, μέχρι και πρόσωπα σημαντικά, εμβληματικά, τα οποία το Πολιτικό Συμβούλιο επέμενε ότι πρέπει ν' αναλάβω κι εγώ προσωπικά την πρωτοβουλία, να τα καλέσω και να τα παροτρύνω να ενεργοποιηθούν είτε να ξαναενεργοποιηθούν. Αλλά αυτή η Εθνική Οργανωτική Επιτροπή δεν είναι μόνο του συνεδρίου, είναι και του διαλόγου.

Για να συγκροτηθεί αυτό το ρεύμα της Κεντροαριστεράς, της Δημοκρατικής Παράταξης, Συμπαράταξης, όπως θέλετε πείτε το. Όλοι αντιλαμβανόμαστε πού απευθυνόμαστε και γιατί, σε ισότιμη βάση. Είναι λοιπόν μια ανοιχτή διαδικασία. Θα έλεγα, γιατί αυτά συνηθίζονται τα στερεότυπα, όχι κορυφής αλλά βάσης, είπα προηγουμένως για να είμαι και πιο ειλικρινής, και κορυφής και βάσης.

Χωρίς τη βάση όμως δε γίνεται τίποτα. Γι' αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία ο προγραμματικός διάλογος να μην είναι ένας διάλογος γενικοτήτων και στερεοτύπων ούτε υπεκφυγών. Αλλά ένας πολύ συγκεκριμένος διάλογος που αφορά τον πολίτη και τα προβλήματά του.

Κρατήστε κι αυτή τη δήλωση ως κρατούμενο

Υπό την έννοια αυτή, πρέπει να πούμε ότι ο χρόνος δε σταματά. Δεν περιμένει ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε την Ελιά, ούτε τή Δημοκρατική Παράταξη, ούτε κανέναν άλλον. Ο χρόνος τρέχει. Και στην Ευρώπη και στον κόσμο και στην Ελλάδα. Τα προβλήματα τρέχουν.

Προχωράμε στο Συνέδριο αυτό, όπως το έχουμε προσδιορίσει, με το ΠΑΣΟΚ ζωντανό, συντεταγμένο, ισχυρό. Κανέναν δεν ενδιαφέρει περισσότερο από εμένα που είμαι Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ η υπόσταση του ΠΑΣΟΚ. Κανέναν.

Και αυτό αφορά την ιστορία του ΠΑΣΟΚ, τα εμβλήματά του, την οργάνωσή του, την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και το βάρος που κουβαλάει, τους ευρωβουλευτές του, την εκπροσώπησή του στην Κυβέρνηση που είναι υψηλού επιπέδου, την έκφρασή του στην Αυτοδιοίκηση, στο Συνδικαλιστικό Κίνημα και για να είμαστε και ειλικρινείς απέναντι στους πολίτες αυτό αφορά και τα χρέη του ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο δημιουργήθηκαν και του χρόνου στον οποίο δημιουργήθηκαν.

Δεν κρυβόμαστε, ούτε υποστέλλουμε τις σημαίες. Και έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία ο αυτοσεβασμός του χώρου και η αυτοπροστασία του πολιτικού μας κεφαλαίου.

Έχει πολύ μεγάλη σημασία να συνεχίσουμε αδιατάρακτα τη δουλειά μας στη Βουλή και την Κυβέρνηση γιατί αυτή η δουλειά είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την ελληνική κοινωνία και τη πατρίδα. Και θα έχουμε την ευκαιρία στις 3 του Σεπτέμβρη στη Συνδιάσκεψη που θα οργανώσουμε για να τιμήσουμε την επέτειο, να τα πούμε όλα αυτά μιλώντας με ειλικρίνεια, ένα λόγο σύγχρονο, αληθινό, αυτοκριτικό, ένα λόγο οραματικό που δίνει προοπτική.

Αλλά ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η πρόσκληση αυτοοργάνωσης. Αυτό είναι το κομβικό σημείο. Πρόσκληση αυτοοργάνωσης, δίνει ένα κίνητρο στους πολίτες. Τους πολίτες που ανήκουν στην Παράταξη πρωτίστως με την έννοια του ΠΑΣΟΚ, που ψήφισαν Ελιά, ΠΑΣΟΚ στις εκλογές τώρα, αλλά που ψήφισαν πολύ μαζικότερα τις δημοτικές και περιφερειακές μας Παρατάξεις, που έχουν κρατήσει ένα έστω πυρήνα, σκληρό πυρήνα επαφής με τη διαδρομή μας.

Όχι καλέ, αυτοί που πήγαν και ψήφισαν "Ελιά" δεν ήταν όλοι ΠΑΣΟΚοι, δεν ψήφισαν για το ΠΑΣΟΚ, αλλά για να επικροτήσουν το εγχείρημα της Ελιάς. Είδε ο κάθε ΠΑΣΟΚος το ελαιόδεντρο στο ψηφοδέλτιο και αγαλλίασε η καρδούλα του

Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι εκτός του ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν οι εταίροι μας της Ελιάς, αυτούς αφορά βεβαίως πρώτους απ' όλους η πρόσκλησή μας, η ισότιμη συμμετοχή φορέων και προσώπων στην Εθνική Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου και του διαλόγου. Αλλά και πέραν αυτού, γιατί η Ελιά ήταν ένα πρώτο βήμα με όσους προσήλθαν και έλαβαν μέρος σε μια προσπάθεια δύσκολη, που στέφθηκε όμως από μια θα έλεγα σχετική επιτυχία ενόψει των συνθηκών και αυτό είναι καταλυτικό.

Ποιοι είναι οι εταίροι της "Ελιάς"; Ο Λοβέρδος; Ο Μόσιαλος; Ή όποιος από τους "58" δεν πήγε στο Ποτάμι;

Γιατί αυτή η συμπεριφορά είναι μια συμπεριφορά που τιμήθηκε σε σχέση με άλλες επιλογές οι οποίες καταβαραθρώθηκαν και αυτό είναι κι ένα καλό μάθημα γι' αυτούς οι οποίοι έρχονται τώρα, επαγγελλόμενοι το νέο το καινούργιο το άφθαρτο, το προϊόν της παρθενογένεσης και λένε «Δεν συνεργαζόμαστε με το παλιό και το φθαρμένο». Βεβαίως στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνεργάζονται με τα Σοσιαλιστικά Κόμματα που έχουν ιδρυθεί το 19ο αιώνα και έχουν μια συνεχή διαδρομή στην πατρίδα τους και στην Ευρώπη, αλλά δεν έχει σημασία.

Σημασία έχει ότι η αλαζονεία απέναντι στο χώρο αυτό, τις ρίζες του, την ιστορία του και τη δυναμική του δεν οδηγεί σε καλά αποτελέσματα. Γιατί εμείς έχουμε αντοχή, δεν είμαστε προϊόν της συγκυρίας και ξέρουμε να αντιμετωπίζουμε κρίσεις.

Και επειδή άκουσα και στο Πολιτικό Συμβούλιο την ιδέα την οποία κι εγώ την έθεσα με τη μορφή ερωτήματος «μήπως και Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ;». Η απάντηση είναι ότι θα ήταν εξαιρετικά αποπροσανατολιστικό να πούμε ότι οργανώνουμε και ένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ταυτόχρονα και προσκαλούμε σε μια αυτοοργάνωση της βάσης και για το ΠΑΣΟΚ και για τη Δημοκρατική Παράταξη ταυτόχρονα, αυτό θα ήταν η απόλυτη σύγχυση.

Το ΠΑΣΟΚ έκανε Συνέδριο πριν από λιγότερο από ενάμιση χρόνο, το Μάρτιο του 2013, έχουμε πολύ συγκεκριμένες αποφάσεις που καλό είναι να τις θυμηθούμε, έχουμε κινηθεί στη γραμμή αυτή με καθαρότητα και σταθερότητα και με την πρότασή μας απευθυνόμαστε σε αυτούς που μπορούν αυτή τη στιγμή να ανταποκριθούν, που θέλουν να συστρατευτούν και που αναγνωρίζουν και σε εμάς το ρόλο που ο ελληνικός λαός μας έχει αναγνωρίσει.

Epikairo: Διαβάζοντας την ομιλία του Βενιζέλου, εντοπίζεται μια μεγάλη αντίφαση, που δεν λύνεται ακόμα και μέσα στον ακατάσχετο βερμπαλισμό του. Όπως επισημάναμε και παραπάνω, ο Βενιζέλος ομολογεί ότι η κεντροαριστερά αποτελείται από ΠΑΣΟΚογενείς κινήσεις. Παράλληλα παράδεχεται ότι η βάση του ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει ενεργό ρόλο στις εξελίξεις. Επιπρόσθετα αναγνωρίζει τον ιστορικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ, τα σύμβολα και τις ιδέες του. Αλλά τι προτιμά να κάνει για όλα αυτά; Να πει ορθά κοφτά ότι δεν κρίνει απαραίτητη τη σύγκλιση συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, που και εν πολλοίς είναι η κεντροαριστερά και οργανωμένη βάση διαθέτει.

Αντ' αυτού τι μας λέει ο Βενιζέλος; Ότι σώνει και ντε, το υπαρκτό ΠΑΣΟΚ, με τη βάση, τις δομές και την ιστορία του να γίνει συνιστώσα μιας αόριστης-ανύπαρκτης έννοιας (Δημοκρατική Πσράταξη) και με το ζόρι να μικρύνει το ίδιο, μόνο και μόνο για να είναι ομοτράπεζο του Λοβέρδου ή του Μπίστη. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Βενιζέλος μας λέει και το εξής παράλογο. Το ΠΑΣΟΚ, που για εκείνον δεν είναι η ολόκληρη η παράταξη, αποφάσισε μέσω του πολιτικού συμβουλίου να ανασυγκροτηθεί η παράταξη, αλλά χωρίς το ΠΑΣΟΚ να μπορεί να κάνει Συνέδριο. Δηλαδή το κομματικό όργανο αποφάσισε για την δημοκρατική παράταξη, αλλά το κόμμα το οποίο εκπροσωπεί θα πρέπει να κάνει "μόκο" στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης.

Τι αρμόζει στο ΠΑΣΟΚ, με τα σύμβολα, τη βάση και τις δομές; Να κάνει μια νεκρολογία την 3η του Σεπτέμβρη, όπου εκεί μπορεί και να ανακοινωθεί η ληξιαρχική πράξη θανάτου του ΠΑΣΟΚ και να πάμε όλοι αλλαλάζοντες στην "Δημοκρατική Παράταξη", η οποία θα στηριχθεί στις δομές, τη βάση και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ! Πραγματικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι έχει πιάσει τον Βενιζέλο και θέλει χαμέτι μου χαμέτι να καταργήσει το ΠΑΣΟΚ, ενώ το ΠΑΣΟΚ θα είναι η ραχοκοκκαλιά της "Δημοκρατικής Παράταξης" που ορέγεται.

Αλήθεια, αυτοί που ψήφισαν "Ελιά", την ψήφισαν για τα μάτια των υποψηφίων του Λοβέρδου ή του Μόσιαλου, ή για τις κινήσεις των τριμελών επιτροπών από πέντε άτομα. ΠΑΣΟΚ ψήφισαν, αλλά ποιήσαν την ανάγκη φιλοτιμία για συναισθηματικούς λόγους ή για λόγους στενού πολιτικού συμφέροντος. Γιατί λοιπόν ο Βενιζέλος έχει βαλθεί να καταργήσει το ΠΑΣΟΚ, δίχως να ρωτήσει την βάση του κινήματος. Από που αρύει νομιμοποίηση για τις αποφάσεις του;

Δεν κρίνει σκόπιμο ο ίδιος να γίνει Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αλλά κρίνεται σκόπιμο η βάση, η ψυχή της δημοκρατικής παράταξης, που είναι το ΠΑΣΟΚ, να τοποθετηθεί για την μοίρα και την ύπαρξη του Κινήματος. Πρέπει να καταλάβει ο Βενιζέλος ότι λογοδοτεί σε μια βάση που μοιάζει απηυδυσμένη, αμήχανη, απογοητευμένη και αποξενωμένη από το ΠΑΣΟΚ που ίδιος κατήντησε. Επειδή η ελληνική σοσιαλδημοκρατία εκπροσωπείται δικαιωματικά από το ΠΑΣΟΚ και επειδή, ας μην γελιόμαστε, η δημοκρατική παράταξη είναι το ΠΑΣΟΚ, ας πάρει γραμμή ο Βενιζέλος ότι το ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ, μόνο και μόνο για να αποσείσει ο ίδιος τις θεμελιώδες ιστορικές ευθύνες απαξίωσης της παράταξης..

πηγή

Σχόλιο μου
Ο Βενιζέλος το είπε ΞΕΚΑΘΑΡΑ χθες: “Να μην μπερδευτούν οι άνθρωποι- το συνέδριο ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, αλλά θα είναι ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης και ΟΧΙ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ.” Τον ακούσαμε ΟΛΟΙ από τις τηλεοράσεις. Και ειδικά στο ΝΕΡΙΤ. και ας να «ξέχασαν» να γράφουν σήμερα αυτά του τα λόγια.  Σε αυτό το συνέδριο της “ένωσης κέντρου” που μας γυρίζει πίσω πολλές δεκαετίες, δίπλα στους δεξιούς και που ουσιαστικά βρίζει την όποια αριστερά, όπως και ο σημερινός του πρόεδρος:

1. Βεβαίως και δεν χωράει η λέξη “σοσιαλισμός”

2. Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν θα είχε συμμετάσχει

3. Σίγουρα, αυτοί που θα συμμετάσχουν, συμφωνούν και ομολογούν με την παρουσία τους ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δεν είναι Σοσιαλιστές.

Υ.Γ. Με μια παρουσία γύρο των 50 μελών αντί για 180 της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ, συμφωνήθηκε ότι το συνέδριο ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αν είναι δυνατόν... !!! (Αρκετοί από τους διαφωνούντες έλειπαν.)

Αυτά τα λίγα συμπεράσματα από μένα έως τώρα… για να μην το παίζουν και πάλι “μπερδεμένοι” μερικοί…

Αν είναι να φύγει ο ήλιος, καλύτερα να φύγουμε και εμείς μαζί του.

Παραθέτουμε την ομιλία Παύλου Γερουλάνου στην ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι σήμερα πολιτικά άστεγη.  Ψηφίζει αλλά δεν ελπίζει σε τίποτα.

Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικά άστεγων ψηφοφόρων ανήκει ή έχει υπάρξει στον χώρο μας.

Γιατί μας γύρισαν την πλάτη;

Αξιοπιστία στην πολιτική χτίζεις τηρώντας τις δεσμεύσεις σου.

Θέτοντας στόχους και κάνοντάς τους πράξη.  Κινητοποιώντας την κοινωνία γύρω από κοινά οράματα.

Στην πολιτική δεν είσαι ότι δηλώσεις.  Είσαι ότι πράξεις.

Είσαι οι προτεραιότητες που επεξεργάζεσαι και υλοποιείς.

Εμείς δηλώνουμε Έλληνες σοσιαλιστές αλλά κάναμε πράξη ένα Ευρωπαϊκό νεο-φιλελεύθερο Μνημόνιο.  Ένα οικονομικό σχέδιο αποπληρωμής των χρεών μας χωρίς σεβασμό στις Εθνικές μας ιδιαιτερότητες και στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.

Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γιατί έγινε αυτό, όμως αν πρέπει να απομονώσω ένα λόγο που εξηγεί γιατί στο ΠΑΣΟΚ χάσαμε την αξιοπιστία μας, αυτός είναι η ασυνέπεια λόγων και πράξεών μας.

Το ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι αν μπορούμε να κερδίσουμε την χαμένη μας αξιοπιστία και να εκπροσωπήσουμε την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων που αισθάνονται πολιτικά ορφανοί.

Δεν θα ήμουν εδώ αν πίστευα ότι ο πολιτικός μας χώρος εκπροσωπεί μια μικρή ζώνη ισορροπιστικών απόψεων στην μάχη Αριστεράς – Δεξιάς.

Εκπροσωπεί πιστεύω την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων προοδευτικών που πιστεύουμε σε ένα σοσιαλιστικό κέντρο που απομονώνει πολιτικά τις δυνάμεις των άκρων.

Με άλλα λόγια, πιστεύω βαθύτατα ότι δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε εμείς στη μέση της δικής τους μάχης

αλλά να πορευόμαστε με την αυτοπεποίθηση ότι αυτοί βρίσκονται στα άκρα της δικής μας άποψης για τη χώρα και την κοινωνία.

Αρκεί να την εκφράσουμε και να ξαναχτίσουμε την αξιοπιστία μας.

Εμείς όμως τι κάνουμε;

Εκφράζουμε τα πιστεύω μας;  Κινητοποιούμε την κοινωνία;  Όχι.

Θέτουμε Εθνικούς στόχους;

Ακόμα και όταν το κάνουμε, τους κατακρεουργούμε.

Αναμφίβολα, η πολιτική σταθερότητα συμβάλει στον στόχο της μείωσης του χρέους που είναι Εθνική υπόθεση.  Αυτό όμως δεν κάνει την κυβερνητική σταθερότητα, από μόνη της, Εθνικό στόχο.

Εθνικός στόχος δεν είναι ένα δίλημμα που εκβιάζει και φοβίζει.

Είναι ένας στόχος που αγκαλιάζει η κοινωνία.  Που γεννιέται από την κοινωνία και αφορά την ίδια και την πορεία της.

Με αυτή την λογική ούτε η ίδρυση της Ελιάς μπορεί να θεωρηθεί Εθνικά σημαντική.

Γιατί γεννήθηκε η Ελιά;

Πρώτον, με την ελπίδα ότι η αλλαγή των συμβόλων ή της ταμπέλας κάνει τον πολίτη να ξεχάσει τα λάθη μας.

Αλήθεια Πρόεδρε πιστεύεις ότι ο κόσμος σε βλέπει διαφορετικά επειδή μιλάς μπροστά σε μια ελιά;

Αλήθεια μέλη του Συμβουλίου πιστεύετε ότι ο κόσμος θα μας δει αλλιώς επειδή θα μιλούμε μπροστά σε μια ταμπέλα που λέει Δημοκρατική Παράταξη;

Δεν βλέπετε ότι σαν σύμβολα είστε μεγαλύτερα από οτιδήποτε νέο υιοθετήσουμε;

Και ότι θα στιγματίσουμε (θετικά και αρνητικά) το όποιο όνομα και το όποιο σύμβολο ανάλογα με την άποψη που έχει για μας ο κόσμος;

Εξηγείστε μου λοιπόν τι λέμε σήμερα στον κόσμο;  Ότι εμείς στέκουμε καλά αλλά ο ήλιος έχει πρόβλημα;

Αν θέλετε να το δείτε στεγνά επικοινωνιακά, αν είναι να φύγει ο ήλιος, καλύτερα να φύγουμε και εμείς μαζί του.

Ο δεύτερος λόγος για την ίδρυση της Ελιάς είναι για να απο-Παπανδρεοποιήσουμε το Κίνημα.

Καταλαβαίνω την αγωνία κάποιων να το κάνουν αυτό.  Όμως δεν ξεφορτωνόμαστε έναν Παπανδρέου.  Ξεφορτωνόμαστε δύο.

Και αν διαφωνούμε για τον έναν και τι έχει προσφέρει στην Παράταξη, ας μην ξεχνάμε τι έδωσε ο άλλος.

Στραπατσάρουμε ένα ακόμα σύμβολο.

Έχουμε με κάτι να το αναπληρώσουμε;

Δεν θέλω να κρίνω του λόγους ίδρυσης της Ελιάς, της Δημοκρατικής Παράταξης ή ότι άλλο βάλετε στο τραπέζι.

Μπορώ όμως να τους συγκρίνω.

Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε για να υπηρετεί τον λαό και την Πατρίδα.

Η Ελιά γεννήθηκε για να υπηρετεί την ηγεσία της και την κυβέρνηση.

Καμία σχέση.

Αυτό πιστεύει ο κόσμος εκεί έξω και άρα ότι κάνουμε εμείς εδώ δεν αφορά κανέναν.

Το ερώτημα σήμερα είναι «Τι πρέπει να κάνουμε για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού και να εκπροσωπήσουμε την πλειοψηφία του;»

Η διαδικασία, στον σχεδιασμό της τουλάχιστον, είναι απλή:

Πρώτα θέσεις,

μετά πρόσωπα, και

τέλος σύμβολα.

Η πρώτη δουλειά που πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ή να διατηρήσουμε έναν πολιτικό χώρο είναι να εκφράσουμε αυτά που πιστεύουμε.

Όχι ευκαιριακά, σπασμωδικά και ασύνδετα.  Με αρχή μέση και τέλος.

Όπου αρχή είναι οι αρχές και οι αξίες μας,

μέση είναι οι θέσεις που απορρέουν από τις αρχές και τις αξίες μας,

και τέλος είναι οι πολιτικές προτάσεις που απορρέουν από τις θέσεις αυτές.

Επίπονη, αλλά εξαιρετικά σημαντική διαδικασία.

Σε ότι αφορά τις αρχές και τις αξίες μας, το πολιτικό πλαίσιο που εκπροσωπούμε και τους ευρύτερους στόχους μας για την Ελληνική κοινωνία, δεν χρειάζεται να κάνουμε μεγάλη συζήτηση.

Έχουν εκφραστεί και είναι όσο επίκαιρες ήταν τότε που γράφτηκαν.

Εκτός αν αυτά που πιστεύαμε τόσα χρόνια δεν τα πιστεύουμε πια;

Θα άκουγα με μεγάλο ενδιαφέρον όποιον μπορεί να αποδομήσει τους πολιτικούς στόχους που έθεσε το ΠΑΣΟΚ για την Ελλάδα το 1981.  Εννοώ στην ουσία τους και όχι στη γλώσσα της εποχής.

Όμως, τις θέσεις και τις πολιτικές προτάσεις μας που αφορούν στην Ελλάδα μετά το Μνημόνιο πρέπει να τις επεξεργαστούμε ξανά.

Πολλά είναι όπως τα είπαμε το 2009.  Πολλά έχουν αλλάξει.

Αν όμως θέλουμε να κερδίσουμε την αξιοπιστία μας, η δουλειά αυτή δεν πρέπει να γίνει στις κλειστές πόρτες της Χαριλάου Τρικούπη, αλλά μέσα στην κοινωνία.

Σε κάθε άκρη της Ελλάδας από όποιον είναι έτοιμος να συμβάλει στην διαδικασία.

Εδώ είναι η ευκαιρία να καλέσουμε και τις άλλες δυνάμεις του χώρου να συμβάλουν.

Στην αρχή δεν θα είναι πολλοί, αλλά αν δείξουμε πραγματική διάθεση για σύνθεση θα αυξηθούν στην πορεία.

Και όταν καταγράψουμε τις θέσεις και τις προτάσεις μας θα μπορούμε να αποφασίσουμε με ποιον και γιατί θα συμπορευόμαστε, με ποιον και γιατί θα συνεργαζόμαστε, ποιον και γιατί στηρίζουμε.

Μόνο τότε.

Για αυτό χρειαζόμαστε ένα Συνέδριο ΠΑΣΟΚ.

Όχι βιαστικό και ανούσιο.

Αλλά ουσιαστικό ως αποτέλεσμα ενός προγραμματικού διαλόγου στον οποίο θα συμμετέχει όποιος νοιάζεται για το Κίνημα και το μέλλον του.

Άκουσα τον Πρόεδρο να λέει ότι ο χρόνος κυλάει.

Το σέβομαι.

Όμως μην διανοηθούμε να χρησιμοποιήσουμε την δικαιολογία του χρόνου για να κρατήσουμε την κοινωνία μακριά από την συζήτηση για τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ.

Θα το πληρώσουμε.

Αφού καταγράψουμε αυτά που πιστεύουμε, πρέπει να δούμε ποιοι θα τα υπηρετήσουν.

Ποια είναι τα πρόσωπα που μπορούν πρώτα να εκπροσωπήσουν τις θέσεις μας και αργότερα να υλοποιήσουν τις προτάσεις μας;

Τα λάθος πρόσωπα στις λάθος θέσεις δεν χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνης.

Αν όλα αυτά τα κάνουμε σωστά θα έρθει η ώρα να ανοίξουμε το θέμα των συμβόλων.

Γιατί στο τέλος;

Διότι ένα νέο σύμβολο πρέπει να υπογράψει μια ουσιαστική πολιτική αλλαγή και όχι να σηματοδοτήσει μια επιφανειακή επικοινωνιακή στάση.

Άρα, πρώτα θέσεις, μετά πρόσωπα, και μετά σύμβολα.  Όχι ανάποδα.

Σύντροφοι συντρόφισσες,

Μπορεί να γίνει η γέννηση κάτι νέου ή η αναγέννηση κάτι παλιού Εθνικά σημαντική;

Και βέβαια μπορεί.  Αυτό περιμένει το μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων που ανήκει στον χώρο μας.

Για να το πετύχουμε όμως πρέπει να πείσουμε ότι αγωνία μας είναι οι αγωνίες της κοινωνίας.

Ότι ξέρουμε και καταλαβαίνουμε τα προβλήματα και ότι είμαστε έτοιμοι να προτείνουμε λύσεις που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Λύσεις που γεννήθηκαν μέσα από την κοινωνία ώστε να τις στηρίξει η ίδια η κοινωνία.

Μέχρι τότε όμως έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας.

Και αν κάνουμε πως την αποφεύγουμε θα χάσουμε και την τελευταία ελπίδα να πείσουμε τον Ελληνικό λαό ότι υπάρχει λόγος να υπάρχουμε.

πηγή

Η τοποθέτηση του Τσόμσκι για το δημοψήφισμα του 2011 αποτελεί μια ακόμη σπουδαία αναγνώριση του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά ταυτόχρονα και ένα ράπισμα προς όλους τους επικριτές του!

Μετά τον Γιούργκεν Χάμπερμας, ένας ακόμα επιφανής φιλόσοφος, γνωστότερος σε μας, ο Νόαμ Τσόμσκι, επαινεί δημοσίως την πρωτοβουλία δημοψηφίσματος τον Νοέμβριο του 2011 από τον Γιώργο Παπανδρέου. Τον Τσόμσκι δεν τον λες "συστημικό", ενώ αν επισκεφτείς την βιβλιοθήκη ενός αριστερού αντικαπιταλιστή, όλο και κάποιο βιβλίο του θα δεις, μιας και ο Τσόμσκι ήταν και είναι από τους επιφανέστερους επικριτές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Ο Τσόμσκι λοιπόν μνημόνευσε τον Παπανδρέου και μάλιστα με το credit ότι δεν ζήτησε την γνώμη του λαού με "άνωθεν" εντολές. Υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση, αλλά και σπουδαιότερη απάντηση σε όλους εκείνους που τη διετία 2009-2011, αλλά και ακόμα και σήμερα, υποστηρίζουν ότι ο Παπανδρέου κυβέρνησε ως "εντολοδόχος των δανειστών", ως προδότης του ελληνικού λαού, μετέχοντας στην μεγαλύτερη συνωμοσία εις βάρος των συμφερόντων του "περιούσιου" λαού μας;

Επίσης η τοποθέτηση Τσόμσκι αποτελεί και ράπισμα σε όσους εκείνους υποστήριξαν το 2011 ότι ο Παπανδρέου πρότεινε δημοψήφισμα, ώστε να δραπετεύσει από την εξουσία μ' έναν εύσχημο τρόπο, μ' ένα "πυροτέχνημα" δημοκρατικότητας. Έλα όμως που ο Παπανδρέου πίστευε και πιστεύει στην δημοκρατία και στην εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών. Δεν πήραν ποτέ στα σοβαρά την αποστροφή Παπανδρέου στην πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όταν προέτρεπε τους υπουργούς του να γίνουν "αντιεξουσιαστές στην εξουσία". Ευτυχώς όμως που υπάρχει ένας Τσόμσκι ή ένας Χάμπερμας για να μας λεν αυτό που η μυωπική ελληνική πραγματικότητα δεν μας το επιτρέπει:

Η πρωτοβουλία δημοψηφίσματος για την επικύρωαη ή όχι της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου 2011 ήταν η πιο προωθημένη ιδέα  που διατυπώθηκε εκείνη τη διετία του μεγάλου θυμού και της μεγάλης ανασφάλειας εκ μέρων των ευρωπαϊκών ηγεσιών, οι οποίες αντί να παραδειγματιστούν και να στρέψουν το τιμόνι στην εμβάθυνση των δημοκρατικών αξιών, αποφάσισαν να "σκοτώσουν" το δημοψήφισμα, αποτρέποντας τον ελληνικό λαό να αποφανθεί κυρίαρχα για την μοίρα του, να αποφανθεί υπέρ της Ευρώπης και υπέρ του Ευρώ.

Πηγή

Νόαμ Τσόμσκι για δημοψήφισμα Παπανδρέου: «Ήταν η τελευταία φορά που ένας ευρωπαίος πολιτικός ζήτησε τη γνώμη του λαού χωρίς άνωθεν εντολές»

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η ομιλία του Καθηγητή Νόαμ Τσόμσκυ που έγινε μέσα στα πλαίσια της σειράς διαλέξεων » Durham Castle Lecture Series» με θέμα «επιβιώνοντας στον 21ο αιώνα«. Η ομιλία έγινε στην αίθουσα Great Hall του κάστρου του Durham και συγκεκριμένα, ένα χώρο μοναδικής ομορφιάς και ιστορικής αξίας, χτισμένο τον 14ο αιώνα όπου 250 προσκεκλημένοι είχαν την ευκαιρία να απολαύουν την ομιλία 85χρονου καθηγητή που εδρεύει εδώ και χρόνια στο ΜΙΤ (Massachusetts Institute of Technology). Η σειρά των διαλέξεων διοργανώθηκε από τους Professor David Held και Mr Patrick Knaap υπό την αιγίδα του πανεπιστημίου του Durham.

Ο Καθηγητής Τσόμσκυ ξεκίνησε την ομιλία του με μια ιστορική αναφορά στο οικονομικοπολιτικό περιβάλον του 20ου αιώνα.

Στη συνέχεια διηγήθηκε στο κοινό για τους τρόπους που η «οικονομική ελίτ» – κυριώς στην Αμερική αλλά και οι υπόλοιπες οικονομικές ελίτ ανα τον κόσμο δημιουργούν τεχνηέντως όλες τις απαραίτητες εκείνες συνθήκες -εκμεταλευόμενοι τις τεχνολογικές εξελίξεις και νομοθεσίες που οι ίδιοι δημιουργούν – που τους επιτρέπουν να προστατέυουν τα συμφέροντα τους χωρίς να έχουν κανένα ηθικό ενδοιασμό, – για τις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχουν οι πράξεις τους στα μεσαία και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα η στο περιβάλλον.

Εκτός των παραπάνω, ο εκ των μεγαλυτέρων αν όχι ο μεγαλύτερος εν ζωή στοχαστής, έκανε αναφορά στην κίνηση του Γ.Α Παπανδρέου να ζητήσει τη γνώμη του λαού σε θέματα πολιτικής μέσω δημοψηφίσματος referendum.

Αυτή ήταν και η τελευταία φορά , σύμφωνα με τον Τσόμσκυ , που ένας Ευρωπαίος πολιτικός ζήτησε τη γνώμη του λαού χωρίς «ανωθεν» εντολές.

Ο Καθηγητής Τσόμσκυ έκλεισε την ομιλία του λέγοντας πως η επιβίωση μας ως ανθρωπότητα «εξαρτάται από τα προσόντα που έχουμε , αλλα είναι και θέμα τύχης και φυσικά υπάρχει πάντοτε ο παράγοντας που ονομάζουμε «από μηχανής θεό»»

Μια ταχύτητα παραπάνω

Ρωτήσαμε τον Καθηγητή Τσόμσκυ «Γιατί οι πολιτικοί λένε ψέμματα» (Why politicians lie) 3 Λέξεις στην Αγγλική γλώσσα.

Ο πολυπράγμων Καθηγητής / ακτιβιστής/ φιλόσοφος των λέξεων , αρχιτέκτωνας του λόγου και του χρώματος της φωνής μας απάντησε λιτά και περιεκτικά, κάνοντας μας, με τον τρόπο που μόνο αυτός ξέρει. Μετατρέποντας την “τρίλεκτη” ερώτηση μας σε απάντηση τεσσάρων λέξεων. Τέσσερις λέξεις που αβίαστα συνθέτουν μια περιεκτική απάντηση, τόσο απλή όσο και τα περίπλοκα των riff του Nile Rodgers*.

«Because we let them» – «Επειδή εμείς τους αφήνουμε».

Όπως είχει πει παλιότερα και ο Κορνήλιος Καστοριάδης: «Κάθε λαός-σε κάθε χώρα- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του»…

Πηγή: ΕΡΤ/ERTOPEN απο Newcastle

Ακολουθεί το video της διάλεξης στα αγγλικά: