Για τα "μωρα μου"... το εγραψα 30 Οκτωβριου 2021- πριν δυο χρονια δηλαδη- στο fb

 Θυμαμαι τωρα χαμογελοντας τοτε που ημουν ΓΓ του ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ.

Επειδη δεν επετρεψα ηλικιες μεγαλυτερες να αγωνιζονται με μικροτερες (για δικαιωμα ψηφου το εκαναν πριν απο μενα, αλλα μετα περηφανευοτανε για τα μεταλλια μια που οι 17χρονοι τα εβαλαν με 12χρονα...), μου εκαναν εναν ανελεητο πολεμο, ψυχολογικο πρωτα απ 'ολα.

Τα παιδια του σωματειου μου με αποκαλουσαν "μαμα" και μερικοι των ομαδικων αθληματων φοβοτανε διοτι θα ηταν για πρωτοι φορα αντιμετωποι με τον εαυτο τους και μονο. Επρεπε να ειμαι τρυφερη και αποφασισμενη ταυτοχρονα πως πρεπει να τα δωσουν ολα.

Στο γηπεδο οταν μπηκα, η μονη γυναικα παραγοντας ποτε εως τοτε, ειδα ενα πληθος κοσμο στις κερκιδες -γονεις, προπονητες και θεατες- οι οποιοι ηταν γεματοι ενθουσιασμο. Χιλιαδες παιδια στο γηπεδο να περιμενουν απο ολα τα σωματεια. Με το που μπηκα, ειδα το εξης εκπληκτικο: Να σταματησει ολος ο θορυβος -και στις κερκιδες και στο γηπεδο, με ολα τα παιδια να καθονται κατω στο γρασιδι με τις αθλητικες ταυτοτητες στο χερι.

Οπα, λεω στον εαυτο μου, κατι δεν παει καλα εδω. Μιλαω με τον εφορο κριτων πως και τρομαξαν ετσι τα μωρα. Περναω αναμεσα σε φατσουλες, τους χαιδευω, τους λεω να σηκωθουν και πως ολα ειναι ΚΑΙ δικα μου παιδια και δεν θελω κανεις να τους αδικησει. Το ακολουθο ηταν πως σηκωθηκαν, πηραν τα μετταλια τους εντιμα, χωρις να τους τα κλεψει κανεις μεγαλυτερος σαν ηλικια και με φιλησαν στο τελος των αγωνων απευθυνωμενοι με το ονομα μου που το εμαθαν απ 'εξω.

Η πλακα ειναι πως βεβαιως πως τα ελεγξα ολα και πως δεν επετρεψα ουτε στους δικους μου αθλητες να προσθετουν ουτε καν ενα ποντο στην οποια ριψη και αν εκαναν. Και αυτο τα παιδια το ειδαν με εκπληξη. Και με αγγαλιασαν ΟΛΑ στο τελος.

Το γιατι, το πως εγινε μια προβοκατσια μου σε αλλο γηπεδο, οπου δεν απαντησα και θα ειχε απαντησει οποιοσδηποτε αλλος που δεν θα ειχε κρατησει τα νευρα του απολυτως, το πως το εκανα βαση του κανονισμου μετα και πως το σταματησα διοτι εγω το ηθελα να μην δωσω συνεχεια, να τους κοιταζω στα ματια ομως τους υπευθυνους και να τους πω πως ποτε κανεις τους δεν θα με εμπαιζει... το ποσο πολυ αγαπαω τα παιδια και τα αδυναμα πλασματα, το ξερω εγω και ο Θεος.

Τον τοτε Προεδρο με το οποιο τα εβαλα απο τον πρωτο συνεδριο και ο οποιος με περιμενε στην ακροαση την αμεσως επομενη μερα μετα απο την δημοσια απαιτηση μου, τον θυμαμαι με αγαπη και σεβασμο. Το πρωτο που με ρωτησε την επομενη μερα ηταν "Τι πλατη εχεις;". Και του απαντησα με αυτο που ηξερα αθλητικα και ελληνικα τοτε- γυρισα και του εδειξα τις πλατες μου. Εμεινε καταπληκτος και μου χαμογελασε, μπορω να πω πως ελαμψε απο θαυμασμο διοτι καταλαβε πως δεν καταλαβα τι εννοουσε. Και η αληθεια ηταν αυτη ετσι και αλλιως. Θα τον θυμαμαι ΠΑΝΤΑ με αγαπη και σεβασμο.

Οπως και τον αλλο μου προεδρο στον οποιο ελεγε η γραμματεα "Κυριε, ηρθε η Καρμεν, παρτε τα χαπια για την καρδια"... χαχαχαχα μια που θα τα ειχα ελεγξει ολα οσο μπορουσα.

Με ολη μου την αγαπη προς ολα τα προσωπα παντα, οπως βγηκα τοτε αναμεσα στους μεν και τους δε, αναμεσα σε ολους τους ανδρες, οπως ξερω πως με αγαπησατε ολοι οπως και εγω ολους εσας. Και τους αθλητες.

Διοτι παντα πρεπει να υπαρχει ευγενης αμιλλα στον αθλητισμο. Οπως και στην ζωη, αν θελουμε να λεγομαστε ανθρωποι.

Ευχαριστω πολυ και να ειναι καλα εκει οπου ειναι στον μοναδικο δημοσιογραφο που εγραψε στην εθνικη εφημεριδα για το θαυμα ενος αθλητικου σωματειο οπου αναμεσα στην πανελληνια δωδεκαδα ηταν τρεις αθλητες χωρις γηπεδο προπονησης, οι οποιοι βρισκονταν και στα μεταλλια πανελλαδικα και μετα με διακριση βαλκανικα, επισης σαρωσαμε τα πρωτα μεταλλια και στους μαθητικους και στρατιωτικους αγωνες, αλλα για μας δεν ηθελε να γραψει κανενα τοπικο μεσω ενημερωσης ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ, διοτι ετσι πηραν εντολες. Μονο ενας πολίτικος πολιτικος παραγωντας μας τιμησε, να ειναι καλα οπου και να'ναι. Οπως θυμαμαι και τους μεγαλους αθλητες, προπονητες και τους μεγαλους παραγοντες που μας εδωσαν συγχαρητηρια μπροστα σε ολους. Πανελλαδικα. Και ευχαριστω και σε οποιον ειχε την ανθρωπια να με διαλεξει να συνοδευω τα παιδια οταν πηραν Βραβειο στην Βουλη για τις διακρισεις τους. Ομολογω πως δεν γνωριζα κανεναν και με επελεξαν χωρις να εχω "δοντι". Ηταν μια σιωπηλη αναγνωριση που με γεμισε χαρα, εστω ως θεατης.

Βασικα ειμαι περηφανοι για ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ειτε πηραν, ειτε δεν πηραν διακρισεις. Ειναι νικητες ΟΛΟΙ στην μου

Με απεραντη στον συζηγο μου που καταλαβε ποση "τρελα" κουβαλαει η καρδια μου και με ακολουθησε 100% σε αυτο το ομορφο ταξιδι.

(Μια που εκανα κουβεντα για τα παλια, ενιωσα για πρωτη φορα την αναγκη να την μοιραστω.)

Υ.Γ. Το πολυ σημαντικο δεν ειναι πως τα εβαλα με τον τοτε υπουργο αθλητισμου μπροστα σε ολους για τους εθνικους μας και παγκοσμιους προταθλητες και για το δικαιο, ουτε που δεν ειχαμε ΚΑΜΜΙΑ οικονομικη βοηθεια εκτος απο το μισθος υου συζηγου μου, το πιο σημαντικο ειναι πως ζητησα να γινει ελεγχος ντοπινγκ και σε μικροτερες ηλικιες και ετσι και εγινε. Και ετσι και κερδισαν τα παιδια μας παννελαδικα! Και οποιος καταλαβε, καταλαβε. Και ΚΑΝΕΝΑΣ απο τους αθλητες μας ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΖΩΝΗ. Για τους γνωστες. Ο Γκατσιουδης μας κοιταζε με θαυμασμο. Οπως και εμεις εχουμε θαυμασμο απεναντι του και σε ολους τους μεγαλους -προπονητες και αθλητες.

Υ.Γ.2 Σημερα 30/10/2023. Πολυ πολεμο εχουν οι καθαροι και οι εντιμοι σε ολους τους τομεις... Μα σε ολους