Απερρίφθει από το ΔΙΚΑΤΣΑ και τώρα διαπρέπει στο εξωτερικό ως επιστήμονας. (Στην Ελλάδα θα είχε καταγγελθεί για «πλαστό πτυχίο» μάλλον, την ίδια στιγμή που κατασκευάζονται «επιστήμονες» με… πραγματικά πτυχία εδώ και αλλού)

Η ΔΙΚΑΤΣΑ όπως και το ΔΟΑΤΑΠ παρουσιάζουν τεράστια προβλήματα στην Ελλάδα, ασυμβίβαστα με την υπόλοιπη Ευρώπη τουλάχιστον, μην αναγνωρίζοντας πτυχία άλλων χωρών που αναγνωρίζονται παντού, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο.Πολλές φορές πτυχία και από χώρες της Ευρώπης. Και βέβαια όλα αυτά, ώστε να εξυπηρετηθεί ένα καθεστώς των δημοσίων πανεπιστημίων και Ελλήνων πανεπιστημιακών που λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει». Νομίζω ότι η λύση είναι ένα πραγματικό ΑΣΕΠ για όλους τους πτυχιούχους ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ, ένα ΑΣΕΠ χωρίς παράξενες συνεντεύξεις και χρηματικά ποσά «κάτω από το τραπέζι», με ανεξάρτητους καθηγητές και από το εξωτερικό, ώστε να δούμε τα ποσοστά επιτυχίας των Ελλήνων σπουδαστών και πόση ουσιαστική γνώση παρέχει η ελληνική δημόσια εκπαίδευση στ’ αλήθεια. Παρά μόνο αν φοβούνται ότι δεν θα δείξει τα αποτελέσματα με τα οποία περηφανεύονται οι Έλληνες πρυτάνεις των διαφόρων δημοσίων ΑΕΙ και ΤΕΙ…!!! Άλλη μια καμόρα που χρειάζεται «καθάρισμα».

 Άλλη μια ξέφρενη τέτοια περίπτωση, αφορά άρνηση αναγνώρισης σε ένα πραγματικό πτυχίο και λαμπρό επιστήμονα, όταν στο πρόσφατο παρελθόν αναγνωρίστηκε από το ίδιο πανεπιστήμιο όμως το μάστερ που δόθηκε πριν το πτυχίο στην σύζυγο του πρώην πρωθυπουργού της «χρυσής πενταετίας» Κώστα Καραμανλή.

Μάλλον η καρδιολόγος Αγγελική Ασημάκη στην Ελλάδα θα είχε καταγγελθεί για… πλαστό πτυχίο… την ίδια στιγμή που η Νατάσσα λειτουργεί ως χειρουργός στα δημόσια νοσοκομεία. .

Για του λόγου το αληθές:

Η Αγγελική Ασημάκη δεν είναι μόνο λαμπρή επιστήμονας. Είναι κι από τους ανθρώπους που χαίρεσαι να μιλάς μαζί τους. Ξεκίνησε από την Αθήνα και κατέκτησε τον κόσμο. Καρδιοπαθής και η ίδια, έβαλε βηματοδότη στα 15 κι έκανε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στα 30. «Από μικρή ήθελα να γίνω γιατρός. Οταν ανακάλυψα το πρόβλημά μου, αποφάσισα να ασχοληθώ με την καρδιά». Το είπε και το έκανε.

Μετά από πέντε χρόνια έρευνας, ανακάλυψε με την ομάδα της μια ουσία που μπορεί να βοηθήσει όσους πάσχουν από καρδιακές αρρυθμίες. «Καταφέραμε να βρούμε ένα φάρμακο για την αρρυθμογενική καρδιομυοπάθεια δεξιάς κοιλίας, το νόσημα που δίνει τις περισσότερες και πιο άσχημες αρρυθμίες. Μένει να αποδειχθεί αν αυτό μπορεί να βοηθήσει και ανθρώπους που υποφέρουν από αρρυθμίες για άλλους λόγους».

Η πολύ σημαντική ανακάλυψη έγινε με πειράματα σε ψάρι - ζέβρα, ενώ ακολούθησαν δοκιμές σε ποντίκια, που απέδειξαν πως η ουσία επιδρά ευεργετικά και σε θηλαστικά. Πειράματα έγιναν και σε ανθρώπινα κύτταρα, με ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Σήμερα η μόνη διαθέσιμη θεραπεία για τις καρδιακές αρρυθμίες που μπορεί να οδηγήσουν και στον θάνατο είναι ο εμφυτεύσιμος απινιδωτής. «Η συγκεκριμένη χημική ουσία είχε χρησιμοποιηθεί στον άνθρωπο πριν από 20 χρόνια για τη διπολική διαταραχή. Στο νευρολογικό πρόβλημα δεν βοήθησε αλλά δεν είχε και καμία παρενέργεια. Αυτό είναι για μας ελπιδοφόρο». Η ανακάλυψη βρίσκεται πια στα χέρια της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Συνήθως απαιτείται μια 5ετία για να βγει ένα τέτοιο φάρμακο στην αγορά. Η Ελληνίδα ερευνήτρια εργάζεται ήδη για τους επόμενους στόχους με μετριοφροσύνη -«εγώ απλώς τη δουλειά μου έκανα και θα συνεχίσω να την κάνω»- ελπίζοντας πως το φάρμακο θα μπορέσει να βοηθήσει τελικά και την ίδια.

Η απόρριψη στην Ελλάδα

Πριν από μερικά χρόνια, όταν η Αγγ. Ασημάκη προσπάθησε να αναγνωρίσει στην Ελλάδα τα πτυχία της από το UCL και το Χάρβαρντ, σκεπτόμενη το ενδεχόμενο μιας ακαδημαϊκής καριέρας στην πατρίδα της, συνειδητοποίησε τι σημαίνει: η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. «Ημουν ήδη κλινικός ερευνητής στο Χάρβαρντ και μου απάντησαν πως μου λείπει ένας χρόνος σπουδών. Μπορούσα να αναγνωρίσω έναν τίτλο αντίστοιχο με ΤΕΙ ιατρικών εργαστηρίων». Απογοητεύτηκε κι εγκατέλειψε τον νόστο... Τώρα, το e-mail και ο λογαριασμός της στο facebook γέμισαν με δεκάδες μηνύματα από Ελληνες που θέλουν να τη συγχαρούν, από μητέρες που θέλουν να εμψυχώσει τα παιδιά τους... «Αισθάνομαι μόνο τιμή και συγκίνηση».

πηγή