Σχόλιο Γραφείου Τύπου του Γ. Παπανδρέου

Για όσους κάνουν πως δεν θυμούνται ολόκληρη τη φράση: «Λεφτά υπάρχουν, αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Αλλά αυτά θέλουν σχέδιο και θέλουν σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων, των «ημέτερων» και των ισχυρών στη χώρα μας».

Ο Πρωθυπουργός, στην προσπάθειά του να απαντήσει στην πλειοδοσία υποσχέσεων του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, καταφεύγει σε ισχυρισμούς που τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα.

Όπως έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα και άλλοι κατά το παρελθόν, προβάλλοντας παρόμοιους ισχυρισμούς, αλλά για τους δικούς τους λόγους.

Και τούτο, γιατί:

Πρώτον, το προεκλογικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το 2009 ήταν το πιο μετριοπαθές πρόγραμμα κόμματος εξουσίας – σε ότι αφορά στις πολιτικές παροχών – στην ιστορία της Μεταπολίτευσης. Ήταν όμως ριζοσπαστικό, διότι έθετε επί τάπητος και αντιμετώπιζε ουσιαστικά και ριζικά τα χρόνια προβλήματα του ελληνικού κράτους και του πολιτικο-οικονομικού συστήματος.

Για αυτό, αγκαλιάστηκε από υγιείς παραγωγικές δυνάμεις και φορείς, ενώ στηρίχτηκε ως η μόνη λύση για τη χώρα από όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ – για όσους το έχουν ξεχάσει.

Δεύτερον, το προεκλογικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το 2009 ουδεμία απολύτως σχέση έχει με τα Ζάππεια 1, 2 και 3, τα ισοδύναμα μέτρα των 18 δις ευρώ, αλλά και τα όσα εξίσου ανεύθυνα εξαγγέλλει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, σήμερα.

Όποιος ψάχνει για λαϊκισμό, μπορεί να βρει πολύ ικανοποιητικές δόσεις σε όσα εξήγγειλαν οι κύριοι Σαμαράς και Τσίπρας ως αρχηγοί αξιωματικής αντιπολίτευσης τα τελευταία χρόνια.

Τρίτον, επίσης για όσους το έχουν ξεχάσει, δίνουμε σε πλήρη ανάπτυξη την τότε πρόταση και το ακριβές νόημα του «λεφτά υπάρχουν»: «Λεφτά υπάρχουν, αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Αλλά αυτά θέλουν σχέδιο και θέλουν σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων, των «ημέτερων» και των ισχυρών στη χώρα μας».

Είναι ακριβώς αυτά τα συμφέροντα που δείχνει να υπηρετεί όλο και περισσότερο η σημερινή κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαία η πρωτοφανής της ασυλία. Ούτε, αντιθέτως, ο πόλεμος που δέχτηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Και είναι ακριβώς αυτό που δεν κάνει η σημερινή κυβέρνηση: σχέδιο για νέο παραγωγικό πρότυπο. Καμία κουβέντα από κανέναν, ούτε από την αξιωματική αντιπολίτευση, για το πώς θα δημιουργήσουμε, υγιώς, νέο πλούτο.

Τέταρτον, αν θέλει η σημερινή κυβέρνηση να ξαναθυμηθεί «τι μας έφερε σε αυτή την κατάσταση», είναι πολύ απλό:

Ας ξαναδιαβάσουν τον προϋπολογισμό του 2013. Και για να το κάνουμε πιο λιανά, αναφερόμαστε στην αποδοχή από το σύνολο της ΝΔ, ότι το έλλειμμα του 2009 δεν ήταν το 6%, όπως επισήμως ενημέρωνε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ την ΕΕ, λίγα μόλις 24ωρα πριν από τις εκλογές, αλλά ήταν 36 δις Ευρώ, ή 15,6%.

Αποτέλεσμα; Διπλασιασμός του χρέους της χώρας μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια.

Αυτά τα δεδομένα διαμόρφωσαν το πλαίσιο της ακολουθούμενης πολιτικής, την οποία το σύνολο των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ ψήφισε κατά την ψηφοφορία για την έγκριση του προϋπολογισμού του 2013, συμπεριλαμβανομένου του κ. Καραμανλή.

Ο προϋπολογισμός έφερε την υπογραφή του κ. Πρωθυπουργού.

Ας μην κρύβονται, λοιπόν, πίσω από κατασκευασμένα συνθήματα και ας σεβαστούν την ίδια τους την υπογραφή.

Τα μνημόνια δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης εάν ήταν διαφορετικά τα δεδομένα. Αλλά αυτά τα δεδομένα μας απέκλεισαν από τις αγορές και μας οδήγησαν στο να ζητηθεί βοήθεια από τους εταίρους.

Και τα δεδομένα αυτά, δεν τα διαμόρφωσε το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ διαχειρίστηκε μια πραγματικότητα που είχε διαμορφώσει η Κυβέρνηση της ΝΔ επί 5 χρόνια.

Εκεί ας ψάξουν για τους εμπρηστές της ελληνικής οικονομίας. Μια κυβέρνηση των προσλήψεων από το παράθυρο, της παντελούς αδυναμίας ελέγχου της σπατάλης, των πελατειακών διευθετήσεων για μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, κοκ.

Πέμπτον, το πιο ανησυχητικό είναι η απόλυτη σύμπνοια σημερινής κυβέρνησης και σημερινής αντιπολίτευσης στο να μη λένε λέξη για το τι πραγματικά μας οδήγησε στην κρίση – απόλυτη σιγή για το έγκλημα σε βάρος της χώρας μέχρι το 2009.

Δείχνουν, όλοι τους, να μην έχουν καταλάβει τίποτα ή να μην θέλουν να καταλάβουν τίποτα.

Αναδεικνύεται έτσι για ακόμη μία φορά η σημασία της πρόσφατης ομιλίας του Γιώργου Παπανδρέου στα εγκαίνια της έκθεσης «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή». Δύο μόνο αποσπάσματα:

«…Δεν είναι τυχαίο, ότι οι συντηρητικοί αριστερά και δεξιά, θέτουν το κυβερνητικό τους δίλημμα, μιλώντας και οι δύο για την «Έξοδο από το Μνημόνιο» και τη «Μεταμνημονιακή Ελλάδα».

Διαγωνίζονται σε μια δήθεν φιλολαϊκή ρητορική.

Αρνούμαι να μπω στο δίλημμα αυτό.

Είναι οι δύο όψεις του ίδιου συντηρητικού νομίσματος.

Μιλούν για την μεταβατική περίοδο.

Δεν μιλούν για το που θα μεταβούμε.

Στην ουσία και οι μεν και οι δε, πράττουν ότι και με το δημοψήφισμα του 2011.

Θέτουν ένα ψευτοδίλημμα.

Κρύβονται από τα πραγματικά προβλήματα.

Γιατί;

Μήπως γιατί τους βολεύει το γνωστό πελατειακό παιχνίδι;

Αυτό της νομής της εξουσίας, αντί της αλλαγής;

Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε για τη «Μεταπελατειακή Ελλάδα».

Για την Ελλάδα των αξιών…

…Φαίνεται ότι είναι αρκετοί εκείνοι που θα ήθελαν να ξαναγυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες.

Θα έχετε ακούσει πολλούς να μιλάνε για επιστροφή στην «ομαλότητα» μετά από την περιπέτεια του Μνημονίου – και την ταυτίζουν με μια δήθεν «κανονικότητα».

Ναι, την επιστροφή στα κακώς κείμενα.

Επιστροφή στα τερατώδη ελλείμματα, τα αισχρά μαγειρέματα, το ρουσφέτι, που είχε γονατίσει το δημόσιο. Την αδιαφάνεια στις προμήθειες.

Τα χατίρια σε συμφέροντα, τραπεζίτες και μίντια – την αιχμαλωσία της πολιτικής ζωής του τόπου.

Όλα όσα δημιούργησαν τη φούσκα του 2009, ένα έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας και των παιδιών της.

Συντάσσομαι με εκείνους που λένε ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια «κανονικότητα» στην οποία πρέπει να επιστρέψουμε.

Η Ελλάδα, παρά τους αγώνες δύο δεκαετιών, για να μην πω δύο αιώνων, έχει ακόμη υστερήσεις και αγκυλώσεις μεγάλες.

Για αυτό χρειάζεται μια επανάσταση.

Την επανάσταση του αυτονόητου.

Τώρα είναι η ευκαιρία να γίνουμε μια σύγχρονη δημοκρατία, με θεσμούς και αξιοπιστία, που συνομιλεί ισότιμα με όλους γιατί είναι άξια σεβασμού από όλους».

ΥΓ. Με την ευκαιρία και με αφορμή σημερινό δημοσίευμα σχετικό με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, στην ίδια εφημερίδα που φιλοξενεί τη συνέντευξη του κ. Πρωθυπουργού, σημειώνεται τούτο:

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ό,τι έχει να πει το λέει ο ίδιος, δημοσίως και με παρρησία. Ως εκ τούτου, ούτε ανάγκη καταφυγής στον χώρο της φαντασίας υπάρχει, ούτε πολύ περισσότερο οποιασδήποτε κίνησης που θα τον ανάγκαζε να δώσει απαντήσεις.

Όλα στην ώρα τους.

Πηγή papandreou.gr