Dream on...

Πριν να δημιουργήσω τα δικά μου blogs, ήρθα σε επαφή με τα φόρουμ, από μια βαθιά ανάγκη να εκφραστώ και να υπερασπιστώ αυτόν και αυτά που έκρινα ότι είναι σωστά, όχι μόνο με την καρδιά, αλλά και με το μυαλό μου. Τότε όταν ένιωσα μόνη εδώ που ζω…

Και είμαι σίγουρη ότι έκρινα έτσι όπως έπρεπε, έτσι όπως είναι δίκαιο. Μαζί μου ήταν οι πολλοί.
Δεν μου έφτασε όμως αυτό. Ένιωσα ότι πρέπει να συνεχίζω. Και άρχισα δειλά- δειλά, ένα blog. Το όνομα του είναι αυτό που με εκφράζει σαν στάση ζωής από πάντα: “Με Αγάπη για τις Ανθρώπινες Αξίες”. Και ξαφνικά η απόσταση ανάμεσα μας ελαχιστοποιήθηκε.
Δεν είμαι δημοσιογράφος, ούτε συγγραφέας. Μπορεί να μην διαχειρίζομαι σωστά τις λέξεις, αλλά με οδηγεί η καρδιά μου… Ότι γράφω εδώ, είναι κατάθεση ψυχής ενός ανθρώπου που δεν του αρέσουν πολύ τα λόγια, αλλά οι πράξεις. Πράξεις που κάνω για τα παιδιά (και όχι μόνο) του τόπου όπου ζω, πολύ πιο πριν να ανήκω κάπου. Καμιά φορά όμως και τα γραμμένα λόγια είναι πράξη δύναμης χαρακτήρος. Έτσι γεννήθηκε και το: “Η Δύναμη της Αγάπης”.
Βρίσκομαι σχετικά λίγο καιρό στο χώρο των blogs. Αρκετό όμως, νομίζω, για να μπορέσω να διακρίνω. Όταν μάλιστα γνωρίζεις κάποιον/κάποια (στην μικρή κοινωνία όπου ζεις), που γράφει (η της τα γράφουν) και ξέρεις ότι η πράξεις του/της δεν συμβαδίζουν με τα ωραία λόγια, λες: μήπως δεν έχει νόημα; Αλλά συνέχισα, γιατί ήξερα ότι κάνω το σωστό.
Σε αυτό τον χώρο των blogs, απέκτησα @φίλους, ελπίζω τόσο αληθινούς όπως τα γραπτά τους.
Μερικοί γράφουν για την τέχνη, μερικοί γράφουν το ημερολόγιο τους, άλλοι αφήνουν αποτυπωμένη στο διαδίκτυο την έκφραση της άποψης τους και αυτό για μένα σημαίνει να τολμάμε. Αυτό για μένα σημαίνει ότι, με οποιοδήποτε κόστος, υπερασπίζουν το Ανθρώπινο Δικαίωμα στην Ελεύθερη Έκφραση! Πιστέψτε με, το να μην μπορείς να εκφράζεις ελεύθερα την άποψη σου για τα δρώμενα, να σε φιμώνουν, είναι ότι χειρότερο… Παύεις να νιώθεις Ελεύθερος Άνθρωπος. Σκεφτείτε μόνο αυτό που γίνεται στην Κίνα με τα blogs (παραλίγο να γίνει και εδώ…).
Εδώ και λίγες εβδομάδες έχω παραλάβει ένα βραβείο για τα blogs μου από έναν “μαέστρο” στο χώρο μας- και αυτό με τιμά ιδιαίτερα- έναν άνθρωπο που έχει την ίδια Αγάπη για τα παιδιά με μένα και με αυτό εκφράζει την Ανιδιοτελής Αγάπη προς το Μέλλον και τη Ζωή, έναν καλό @φίλο, τον VaD, που αποδεικνύει ότι οι Έλληνες ξέρουν να προσφέρουν, οπουδήποτε και αν ζουν και υπάρχουν... με Σεβασμό προς τις Ανθρώπινες Αξίες που ήξερε από παλιά αυτή η χώρα. Αν τις τηρείς, μακριά η όχι, γεννημένοι αλλού η εδώ, με ελληνικό αίμα η όχι, από αυτή την άποψη όλοι είμαστε Έλληνες… Με Σεβασμό στο παρελθόν, ξέρουμε ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι για το Μέλλον Όλων των παιδιών, κτίζοντας σωστά το Παρόν, με διάθεση να Δίνεσαι στους συνάνθρωπους σου και όχι να παίρνεις μόνο… Αυτή είναι και η ουσία του Ελληνισμού και της χώρας που έδωσε ότι πολυτιμότερο για την πρόοδο του ανθρώπινου είδους: την Δημοκρατία. Για σένα VaD αφιερώνω το μεγαλύτερο θαύμα του κόσμου, όπως την βρήκα εδώ.
Ο καλός μου Βασίλη (@VaD)- ο οποίος παρελάβε το βραβείο απο εναν "μαγο των blogs" Aaton- μετά από έκκληση μου, μου επέτρεψε να το δίνω σε περισσότερους από 8. Με αυτή την έννοια, το αφιερώνω σε ΟΛΟΥΣ εσάς, @φίλοι μου.
Αλλά θα μου επιτρέψετε, μια που πολλοί από σας τους οποίους σκέφτηκα (Αλέκα μου, Marianaonice, bussy bee, roadartist, Zanzibar, laplace78, skouliki, faraona, κηπουρός, πολύχρωμα όνειρα, Γλάρος, πας(χ)παλιτσα, Είμαστε ακόμα εδώ, Μερόπη, habilis, και όλοι οι άλλοι που συνηθίζω να επισκέπτομαι και σε όλους που με "παρακολουθούν" παντού), το πήρατε, να αναφερθώ και να αφιερώνω το Proximidade τώρα και σε άλλους. Σε αυτούς που δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους και είναι παράδειγμα και στήριξη για τους άλλους, όπως ο Gregory, o Μικρός Ήρωας, Η Λυδία πολεμά με τον καρκίνο και η μαμά της, η Λυγερή, η Μαμά ετών 37, ο Chrisxx, η single Mamma, η “Ξένη” , Υπάρχουμε- Συνυπάρχουμε... και βέβαια σε όλες τις ιστοσελίδες που βοηθάνε τέτοιες περιπτώσεις και όχι μόνο, όπως το Χαμομηλάκι, Η Φλόγα, ο Μετανάστης, ο Αδέσποτος, η Πίστη, Χωρίς Σύνορα, η Μέριμνα και πολλά άλλα που μπορεί να μου ξεφεύγουν τώρα (βοηθείστε με…).
Για όλους εσάς που κρατάτε αναμμένο το Φως της Ελπίδας:


Θα ήθελα επίσης να αφιερώνω το βραβείο και σε όλους αυτούς που τόσο πολύ με εμπνέουν με το θάρρος της ελεύθερης άποψης τους (το ξέρω ότι δεν έχετε ανάγκη κανένα βραβείο για να συνεχίζετε): @ρ@τε πύλ@ς, Γεώργιος Κρόγιας, Chouvi, Alzap, Barel, G700, Ellie, Leondokardos, Matrix, Πλωμάρι, Ο Πολίτης, Rec-on, ο Νίκος Λαγκαδινός (και στο- Το Δίκτυο), Πολιτική Αφύπνιση, Ασκαρδαμυκτί, Ένα γελαστό απόγευμα, Μια κοινωνία για όλους, Μοναχικός Λύκος, Ο Ανάρχας τση Ζάκυνθος, Στέφανος Παπανώτας, sibilla, Νάσος, Δημήτρης Καραμίτσας, Τσουκνίδα, Όχι στο Όνομα μας, κ.α. που μπορεί να ξέχασα προς στιγμή. Σας ευχαριστώ και υποκλίνομαι. Συνεχίστε το Όραμα.

Ένα βραβείο και για τον Leviathan, για την εξαίρετη μορφή του blog του και γιατί μου αρέσει πολύ το σινεμά.
Το αφιερώνω βέβαια και σε όλους που με “παρακολουθούν” στα blogs μου, σε όλους που συνηθίζω να επισκέπτομαι, σε όλους που απαρτίζουμε τον Έφηβο και στους καινούργιους μου @φίλους στο sync me.
Ας μείνουμε πάντα έφηβοι στην ψυχή μας…
Σας ευχαριστώ όλους εσάς, τους συνοδοιπόρους μου στο Όνειρο… όλους εσάς που ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί σε αυτή την ζωή και το μόνο που αφήνουμε πίσω μας είναι ο δρόμος που ανοίγουμε για τους άλλους που έρχονται… Συνεχίστε μέχρι τα Όνειρα σας να γίνουν Αληθινά…