«Να μην προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας.»

Αλβέρτος Αϊνστάιν

Σάββατο 26 Απριλίου 2008

Ημέρες της Αγάπης



Όλες αυτές τις ημέρες μας υπενθυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι.

Γιατί μόνο τώρα νιώθουμε την ανάγκη να είμαστε κοντά ο ένας στον άλλον??? Είτε πρόκειται για συγγενείς η για άλλους?

Όλη αυτή η θυσία, ανθρώπου η Θεού, δεν πήγε χαμένη... Όλη αυτή η αναζήτηση, πιστεύουμε η όχι, ήταν η όχι Θεός, είναι για το καλό. Υπάρχει πνεύμα, υπάρχει αναζήτηση, υπάρχει κάτι παραπέρα από την φθορά της ύλης? Μόνο η ερώτηση αρκεί. Εμείς πάμε παραπέρα. Και το πνεύμα υπάρχει έτσι, με αυτή την ερώτηση, μέσα μας.

Δεν ξέρω να γράφω καλά, δεν έχω την φιλοδοξία να «δείξω» κάτι που δεν είμαι, απλά, οποιαδήποτε τέτοια ερώτηση- είμαι σίγουρη ότι την κάνετε και εσείς κατά καιρούς- και την έχω κάνει και εγώ. Εδώ και τώρα, με πολύ απλά και φτωχά ελληνικά που διαθέτω, θα κάνω την αναζήτηση μου. Ευτυχώς για μένα, τώρα μπορώ να έχω κάτι παραπάνω από ημερολόγιο. Και ακόμα καλύτερα, να είμαι «κρυμμένη», αλλά να ζητάω και γνώμες πάνω στην αυτοανάλυση μου.

Αν δεν θα υπήρχε Χριστός, Άνθρωπος η Θεός, θα είχαμε πάει στην αναζήτηση?

Ναι, μας λένε η γραφές. Ναι, γιατί πριν από αυτόν ήταν ο Βούδας, ο Τάο και άλλοι.

Όχι, μου απαντάω εγώ, γιατί κανένας πριν από αυτόν δεν μας είχε βάλει σε δίλημμα- αν δεν ήταν Θεός, τότε- με τις πράξεις του- ένας Άνθρωπος (Αληθινά Άνθρωπος), μπορεί να κάνει «θεϊκές» πράξεις?

Όσο γράφω, αρχίζω να θολώνομαι… Μπας και λέω πολλά? Μπας και ξεπερνάω τα όρια? Και πια είναι τα όρια? Και ποιος είναι αυτός που τα ορίζει? Γιατί ο Θεός δεν τα ορίζει…Μήπως υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να μας βάζουνε όρια? Για να μην ψαχνόμαστε? Μα ο Χριστός είχε πει «Ψάξε και θα βρεις». Ψάξε μέσα σου και θα με βρεις. Αυτά τα κρυμμένα ευαγγέλια, ειδικά της Μαρίας Μαγδαληνής… Ψάξε μέσα σου, Άνθρωπε και θα με βρεις. Γιατί και εσύ έχεις τον Θεό μέσα σου. Αρκεί να τον βρεις.

Όταν έπλυνε τα πόδια των μαθητών του- σπουδαίο μάθημα. Κανείς δεν είναι πάνω από τους άλλους. Εμείς «κάνουμε» τον εαυτό μας κατώτερο η ανώτερο και όχι με το να είμαστε πιο πλούσιοι, αλλά με το να είμαστε πιο Ανθρώπινοι η πιο κτήνη...

Και εσύ έχεις τον Θεό μέσα σου- αρκεί να ψάξεις. Ψάχνουμε, η μας συμφέρει να πιστεύουμε, τι είναι πιο εύκολο για μας, ότι δεν χρειάζεται μεγάλο κόπο- πνευματικό η σωματικό. Άλλο είναι να προσποιηθούμε ότι «πιστεύουμε»,να ακολουθήσουμε δόγματα και να «πληρώσουμε» τις αμαρτίες μας με χρήματα στις εκκλησίες…και άλλο είναι να προσπαθήσουμε να κάνουμε το σωστό για μας και για όλους τους άλλους, γιατί αυτό νιώθουμε μέσα μας. Άλλο είναι, με λίγα και απλά λόγια να φοβόμαστε τον Θεό και να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών και άλλο να αγαπάμε τον Θεό (που ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, σε όλους και σε όλα) και να κάνουμε το καλό από αγάπη και μόνο, σε οτιδήποτε υπάρχει πάνω στην γη και όχι μόνο.

Δεν ξέρω αν ο Θεός θα πάρει, στις πρώτες θέσεις στο παράδεισο- αυτούς που κλέβουν με διάφορους τρόπους τους άλλους, επειδή θα πληρώσουν παραπάνω το «χρέος» τους στις εκκλησίες. Και δεν ξέρω αν αυτοί, που για μας είναι οι «ονειροπόλοι» σήμερα, δεν είναι και οι σωστοί. Η αν θα πάρει δίπλα του- τους «άθεους», που δεν πατάνε στην εκκλησία, αλλά κάνουνε μόνο πράξεις αγάπης και σεβασμού προς όλες τις μορφές ζωής η ενέργειας πάνω στην γη. Και όχι από «φόβο» στο Θεό, αλλά από αγάπη προς αυτό που είναι Δημιούργημα του Θεού. Και φτάνω, άθελα μου, στο ερώτημα- τι είναι η Αγάπη?

Είναι κάτι που μπορείς να το αποστομίζεις αν δεν το νιώθεις? Είναι κάτι που μπορεί ο καθένας να το νιώσει?

Η Αγάπη, τόσο μέσα στον κόσμο της εκδήλωσης όσο και στον αόρατο κόσμο, αποτελεί το θεμελιώδη λίθο της δημιουργίας. Eίναι μια δύναμη που διαχέεται παντού, αγκαλιάζει και υπάρχει μέσα στα πάντα, υπάρχει στη φύση, στον περιβάλλοντα αέρα, ακτινοβολεί σε όλη τη γήινη αύρα όπως και σε όλο το Σύμπαν. Η Αγάπη από τη φύση της, είναι μία από τις λίγες δυνάμεις που μπορούν να λειτουργήσουν ενωτικά και καταπραϋντικά μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Η Αγάπη είναι μια από τις ισχυρότερες κινητήριες δυνάμεις που χαρακτηρίζεται από απόλυτη αρμονία. Είναι μια δύναμη που υπάρχει διάχυτη σε όλη την ύπαρξη και επιφέρει ισορροπία. Τα ενεργειακά της ρεύματα διαποτίζουν τα πάντα και δημιουργείται μια ανταποδοτική διαδικασία. Η Αγάπη, ως εκδηλωμένη ενέργεια, έχει την ιδιότητα της εξάπλωσης, της μετάδοσης, της διάχυσης της δυναμικής της.

Η αρχέτυπη όψη της Αγάπης δεν έχει σχέση με την όψη της Αγάπης που εμείς γνωρίζουμε σήμερα, αλλά και γενικότερα οι άνθρωποι, χαρακτηρίζουμε ως τέτοια και που κύρια λειτουργεί με το συναίσθημα. Η Αγάπη παρομοιάζεται σαν μια ενεργειακή θάλασσα που διαποτίζει τα πάντα, χωρίς να χρωματίζει με κάποιες μορφές συναισθημάτων. Η Αγάπη μεταδίδει την άπλετη ισορροπία και την εσωτερική γαλήνη που μέσα στην ίδια την εκδήλωση εξαπλώνει στα πάντα.

Στην υλική-καθημερινή έκφρασή της, χρησιμοποιούμε την αγάπη σαν μέσο επικοινωνίας, σαν μέσο ανταλλαγής και επιρροής ανάμεσα στους ανθρώπους και όχι μόνο. Το μεγαλύτερο τμήμα της ανθρωπότητας, σχεδόν, συλλαμβάνει τα ενεργειακά ρεύματα της αγάπης εντελώς ασυνείδητα και ευκαιριακά. Η έλλειψη δεκτικότητας, η αδυναμία διεύρυνσης, ο ανύπαρκτος συντονισμός, είναι οι κύριες αιτίες για τη μη ολοκληρωμένη ή ατελή λειτουργία του ανθρώπου, για την ύπαρξη της αδυναμίας του να λειτουργήσει με αγάπη, να λάβει και να προσφέρει αγάπη. Αυτή η έλλειψη δημιουργεί μια απομόνωση και ένα επιπλέον κλείσιμο από τα ενεργειακά ρεύματα της αγάπης.

Η πραγματική ενεργειακή ροή της Αγάπης είναι εντελώς διαχωρισμένη από το ανθρώπινο συναίσθημα, πρόκειται για μια υπερβατική δύναμη που αγκαλιάζει, ενεργοποιεί, μαγνητίζει, αλλά δεν δεσμεύει. Το συναίσθημα, που όλοι βιώνουμε στην πορεία της καθημερινότητάς μας, λειτουργεί δεσμευτικά-κτητικά, ενώ η Αγάπη, από τη φύση της, λειτουργεί απελευθερωτικά. Η Αγάπη μας ανοίγει τους ορίζοντες της ίδιας μας της ψυχής, η Αγάπη δίνει φτερά στην ύπαρξή μας και την οδηγεί στην υπέρβαση της καθημερινότητας, ενώ το συναίσθημα λειτουργεί και δραστηριοποιείται μέσα σε συγκεκριμένα και στενά πλαίσια ενώ παράλληλα καθορίζει την προσωπική μας ταυτότητα προς τα έξω..

Η δύναμη της Αγάπης, είναι ο λόγος που υφίσταται σαν ολότητα το σύμπαν. Από τη στιγμή όμως που υλοποιείται η σύλληψή της από τον ανθρώπινο νου, αρχίζει και η χροιά που μπορεί να της δώσει ο καθένας από μας, που ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, την αντίληψη που έχει για την ζωή, τα βιώματα και την βιολογική του εξέλιξη, οριοθετείται και η καθαρότητα της επαφής της συνείδησης του με την αγνή όψη της Αγάπης.

Η Αγάπη λοιπών είναι άνευ όρων και δεν έχει παρά μόνο απόλυτη έννοια. Είναι στενά συνδεδεμένη με την Ελευθέρια της ψυχής. Λέμε «Η αγάπη δίνει φτερά». Η αγάπη ελευθερώνει από τα κοινά δεσμά της γης και της ύλης, προσβλέπει στις ουράνιες ενέργειες και η σκέψη της, ονειροπόλα και αισιόδοξη, δεν αφήνεται να βυθιστεί στο βούρκο της απαισιοδοξίας και της φθοράς. Η αγάπη από την φύση της είναι αισιόδοξη, γιατί δίνει ελπίδα και γαληνή και όλα αυτά μας δίνουν την πίστη ότι η αγάπη δεν τελειώνει και ότι υπάρχει και πέρα από την ζωή, με την όψη που γνωρίζουμε τώρα και ακόμα παραπάνω. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη συνείδηση του εαυτού μας, αλλά και με το ένστικτο, με την υποσυνείδηση. Όπως έχει άμεση σύνδεση και με την αληθινή ατομική ελευθέρια. Π.χ. αν γνωρίζεις υποσυνείδητα (ενστικτωδώς) τι είναι ο πόνος, προσπαθείς να μην το προκαλείς στους άλλους, τουλάχιστον όχι στους κοντινούς, και αυτή την προστασία, την αλληλέγγυα σου, την προσφέρει απλά η αγάπη. Έχεις όμως την ελευθέρια να την ακολουθήσεις συνειδητά η να τους δεσμεύεις εγωιστικά (τους κοντινούς σου), στο όνομα της.

Επίσης η επίδραση του ανθρώπου μέσω της Αγάπης πάνω σε όλα τα όντα του πλανήτη δεν πρέπει να θεωρηθεί ως κυριαρχία ή ως θέση ισχύος, αλλά ως μια ευκαιρία απέναντι στην εξελικτική του διαδικασία, απέναντι στην ίδια την εξέλιξη στην οποία και ο ίδιος μετέχει ενεργά.

Η ανθρωπότητα ως σύνολο έχει κατορθώσει ελάχιστα να συλλάβει και να εξαπλώσει την αγάπη, όχι μόνο απέναντι στα μέλη της αλλά και σε άλλες υπάρξεις . Είναι γνωστό πως οι φόβοι και ειδικότερα η άγνοια του ίδιου μας του εαυτού, προκαλούν αναστολές της γενικής δεκτικότητάς μας και επομένως της απορρόφησης της αγάπης.

Για αυτό η γνώση του εαυτού μας θα μας απελευθερώσει και με την σειρά μας θα μπορέσουμε να παρέχουμε ελευθέρια, αρχίζοντας από τους διπλανούς μας. Με αυτό ελευθερώνουμε την ψυχή, το υποσυνείδητο μας και μετά την ανθρώπινη μας συνείδηση.

Όπως λέγεται συχνά, ο Νόμος που διέπει την ελευθερία είναι: «Είσαι ελεύθερος, όσο δε στερείς την ελευθερία του διπλανού σου».

Τι πιο όμορφο από το να μάθεις ένα παιδί, (το παιδί σου η άλλο, που θα μπορούσε να ήταν δικό σου) να είναι αληθινά ελεύθερος. Να λέει ελεύθερα την γνώμη του, να κάνει και να θέλει να κάνει, σωστές πράξεις, από αγάπη και όχι από φόβο. Αυτό είναι θεϊκό. Η ελευθερία της γνώμης και της πεποίθησης, πρέπει να εξαπλώνεται στους γύρο μας και όχι να την έχουμε κλείσει μέσα μας. Για αυτό και η ανάγκη για αυτό- ανάλυση. Η γνώση ελευθερώνει. Και εμάς και την συνείδηση μας. Και αυτό που νομίζουμε με το ένστικτο (υποσυνείδητο) ότι είναι σωστό, με την γνώση του εαυτού μας, μπορεί να γίνει ελπίδα. Η ελπίδα είναι η πίστη ότι κάτι μπορεί να γίνει, χωρίς να είμαστε βέβαιοι ότι θα γίνει. Αυτό μας πάει στη πίστη. «Αφήστε τα παιδιά να’ έρθουνε σε μένα». Μα τι είναι τα παιδιά, παρά μόνο εμείς, η καλύτερα οι ανθρώπινες μας ψυχές?

Ελπίδα, πίστη, ελευθέρια της ψυχής, αγάπη. Αυτά είναι η Αλήθεια. Αυτός είναι ο Δρόμος προς μια ανώτερη συνείδηση και αυτός είναι ο Λόγος ύπαρξης μας. Οποίος τα έχει βρει όλα αυτά, έχει βρει την γαλήνη. Ότι υπάρχουνε αυτοί οι «ονειροπόλοι» και οι ιδεολόγοι που πιστεύουν όντως, (οι οποίοι βρήκαν την απλή απάντηση στην αναζήτηση της ψυχής) μας δίνει Εμπιστοσύνη ότι υπάρχει Ελπίδα σε έναν μέλλον με αγάπη, που μπορεί να μας απελευθερώνει σαν ανθρωπότητα.

Μέχρι να τους καταλαβαίνουμε- όλους αυτούς που μας πάνε μπροστά- ας ψάξουμε βαθιά μέσα μας. Που ξέρεις, μπορεί να ελευθερώσουμε κανένα «παιδί» από τα δεσμά του «πρέπει» έτσι όπως τα αντιλαμβάνουμε εμείς τώρα. Και μπορεί η Ελπίδα να γίνει Εφικτή.

Μην θυσιάζετε άλλο την Αγάπη. Είμαστε στην εποχή του Υδροχόου. Απελευθερώστε την. Απλά, για να έχουμε μέλλον και Ελπίδα για το κόσμο.

Το να αγαπάμε τον εαυτό μας σημαίνει, για μένα, να γνωρίζουμε την ψυχή μας και να μην δώσουμε σημασία στην ύλη. Με αυτό θα αυτό- ελευθερωθούμε και θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε το Δρόμο του Θεού και την μόνη Αλήθεια. Θα καταλάβουμε ότι όλοι μας είμαστε ένα σύνολο στον μεγάλο ωκεανό του σύμπαν και θα μπορέσουμε να βρούμε την γαλήνη στην αναζήτηση μας προς την απόλυτη Αγάπη.

«Αφήστε τα παιδιά να έρθουνε σε μένα». Και με αυτά τα λόγια νιώθω την Αγάπη Του να με πλημμυρίζει. Ξέρω ότι βρήκα το Δρόμο.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Xριστός Ανέστη.
η σειρά μας πότε;

Σπύρος είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ :)

KAΛΟ ΜΗΝΑ :)