«Να μην προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας.»

Αλβέρτος Αϊνστάιν

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Γίνε άνθρωπος αξίας...

Χωρίς ούτε ένα ευρώ από τον μισθό και πάλι, παρακαλώ!!! Τράπεζα Πειραιώς παρανόμως, αυθαίρετα και καταχρηστικά, μην υπακούοντας στο άρθρου 20 του Ν.4161/2013, ο οποίος προστατεύει το ακατάσχετο των 1500 ευρώ από αριθμό λογαριασμού μισθοδοσίας. Παρόλο που έστειλα επιστολή προς την τράπεζα. Παρόλο που ο λογαριασμός είναι μισθοδοσίας και είναι το μόνο οικογενειακό εισόδημα.
Παρόλο που τα λεφτά μπήκαν μέσα την παρασκευή το απόγευμα, παρόλο που η τράπεζα δεν δουλεύει Σάββατο και Κυριακή. Παρόλο που ο λογαριασμός ήταν κλεισμένος. Και όμως Σάββατο/Κύριακο κάποιος από αυτή την τράπεζα μας πήρε ολόκληρο το μισθό ΚΑΙ ΠΑΛΙ. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΜΕΣΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ.
Καπάκι από χθες δεν λειτουργεί το τηλέφωνο ξαφνικά, το ιντερνετ με διαλλείματα όπως 2 λεπτά ναι, 10 λεπτά όχι.
ΚΑΝΕΙΣ -από εκείνους που γνωρίζοντας η όχι, υποστήριξα σε κάθε περίπτωση- δεν μου είχε πει μια λέξη καν, δεν μου έκαναν μια ερώτηση όταν το αναδημοσίεψα στο φεισμπουκ από το Μάιο ακόμα. Δεν με έχει πάρει κανείς τηλέφωνο από το Μάιο, παρά μόνο αν και εφόσον είχε καμιά ανάγκη.
Όλη η κατάσταση είναι εξωφρενική, ειδικά όταν η ίδια τράπεζα μου στέλνει ευχαριστήρια επιστολή η οποία φτάνει στα χέρια μου το σαββατοκύριακο,  όπου με καλωσορίζει στο… εξωτερικό, σε παράρτημα της… ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΟ, όλη η κατάσταση βγάζει γέλιο. Σαν να μου λένε «σήκω, φύγε από την Ελλάδα»…
Βενζίνη για να πας στην δουλειά που είναι 50 χλμ πήγαινε- έλα καθημερινά, δεν υπάρχει. ΔΕΗ πώς να πληρώνεις??? Φαγητό τουλάχιστον, ούτε καν. Αναρωτιέσαι αν χάνεις πρώτα την δουλειά σου αν δεν μπορείς να παρουσιάζεσαι η πρώτα το στομάχι σου, αφού δεν έχεις με τι να το γεμίσεις.
Ο Συνήγορος του καταναλωτή θα λάβει μέρος στις καλένδες στην αδικία. Όπως και άλλοι φορείς μάλλον. Αν και, όπως μου είχαν πει και πάλι, είμαστε η μοναδική τέτοια περίπτωση, που έχουν να συναρτήσουν από λογαριασμούς μισθοδοσίας και ΟΧΙ καταθέσεων, από το τέλος του 2011, όταν η τράπεζες πλήρωναν ακόμα πρόστιμο για τέτοιες παράνομες συμπεριφορές… Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ…
Η μοναδική στην Ελλάδα με παράνομη κατάθεση ολόκληρου μισθού από την τράπεζα. Και ΚΑΝΕΙΣ δεν μιλάει. ΚΑΝΕΙΣ δεν κάνει μια ερώτηση. ΚΑΝΕΙΣ δεν ενδιαφέρεται. Σαν να μου λένε «καλά να πάθεις». Ποιος σε έβαλε να παλεύεις εσύ για όλους???
Να γράφω, να ξεδίνω, να πληροφορήσω ΠΟΙΟΝ???
Μια πλήρης αδιαφορία.
Να πάω Αθήνα να παλέψω για το δίκιο μου… Τα εισιτήρια για κατάστρωμα στο καράβι είναι 50 ευρώ να πάω, 50 να γυρίσω. Όταν για Κρήτη πχ είναι 20 ευρώ και διπλάσια η απόσταση. Το εισιτήριο για αεροπλάνο γύρο στο 100 με 120 ευρώ. Όταν ένα ΑΜΕΣΟ εισιτήριο για αεροπλάνο από την Ρόδο, η οποία είναι πιο μακρινή,  είναι 50 ευρώ. Ξενοδοχεία, φαγητά, μέσα μαζικής μεταφοράς…
ΚΑΝΕΙΣ δεν μιλάει για την αδικία εις βάρος όλων μας σε αυτό το νησί, δεκαετίες τώρα. ΚΑΝΕΙΣ δεν μιλάει για την αδικία εις βάρος μου μήνες τώρα. ΚΑΝΕΙΣ δεν με ρωτάει καν τίποτα. Παρά μόνο όταν έχουν ανάγκη…
Γίνε άνθρωπος αξίας και όχι επιτυχίας… ποια είναι η πραγματική ΑΞΙΑ του αληθινού ΑΝΘΡΩΠΟΥ…?


Υ.Γ. Το άρθρο το έγραψα για να είμαι εντάξει μαζί μου.


Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Σχόλιο Γραφείου Τύπου του Γ. Παπανδρέου

Για όσους κάνουν πως δεν θυμούνται ολόκληρη τη φράση: «Λεφτά υπάρχουν, αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Αλλά αυτά θέλουν σχέδιο και θέλουν σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων, των «ημέτερων» και των ισχυρών στη χώρα μας».
Ο Πρωθυπουργός, στην προσπάθειά του να απαντήσει στην πλειοδοσία υποσχέσεων του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, καταφεύγει σε ισχυρισμούς που τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα.
Όπως έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα και άλλοι κατά το παρελθόν, προβάλλοντας παρόμοιους ισχυρισμούς, αλλά για τους δικούς τους λόγους.
Και τούτο, γιατί:
Πρώτον, το προεκλογικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το 2009 ήταν το πιο μετριοπαθές πρόγραμμα κόμματος εξουσίας – σε ότι αφορά στις πολιτικές παροχών – στην ιστορία της Μεταπολίτευσης. Ήταν όμως ριζοσπαστικό, διότι έθετε επί τάπητος και αντιμετώπιζε ουσιαστικά και ριζικά τα χρόνια προβλήματα του ελληνικού κράτους και του πολιτικο-οικονομικού συστήματος.
Για αυτό, αγκαλιάστηκε από υγιείς παραγωγικές δυνάμεις και φορείς, ενώ στηρίχτηκε ως η μόνη λύση για τη χώρα από όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ – για όσους το έχουν ξεχάσει.
Δεύτερον, το προεκλογικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το 2009 ουδεμία απολύτως σχέση έχει με τα Ζάππεια 1, 2 και 3, τα ισοδύναμα μέτρα των 18 δις ευρώ, αλλά και τα όσα εξίσου ανεύθυνα εξαγγέλλει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, σήμερα.
Όποιος ψάχνει για λαϊκισμό, μπορεί να βρει πολύ ικανοποιητικές δόσεις σε όσα εξήγγειλαν οι κύριοι Σαμαράς και Τσίπρας ως αρχηγοί αξιωματικής αντιπολίτευσης τα τελευταία χρόνια.
Τρίτον, επίσης για όσους το έχουν ξεχάσει, δίνουμε σε πλήρη ανάπτυξη την τότε πρόταση και το ακριβές νόημα του «λεφτά υπάρχουν»: «Λεφτά υπάρχουν, αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Αλλά αυτά θέλουν σχέδιο και θέλουν σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων, των «ημέτερων» και των ισχυρών στη χώρα μας».
Είναι ακριβώς αυτά τα συμφέροντα που δείχνει να υπηρετεί όλο και περισσότερο η σημερινή κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαία η πρωτοφανής της ασυλία. Ούτε, αντιθέτως, ο πόλεμος που δέχτηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Και είναι ακριβώς αυτό που δεν κάνει η σημερινή κυβέρνηση: σχέδιο για νέο παραγωγικό πρότυπο. Καμία κουβέντα από κανέναν, ούτε από την αξιωματική αντιπολίτευση, για το πώς θα δημιουργήσουμε, υγιώς, νέο πλούτο.
Τέταρτον, αν θέλει η σημερινή κυβέρνηση να ξαναθυμηθεί «τι μας έφερε σε αυτή την κατάσταση», είναι πολύ απλό:
Ας ξαναδιαβάσουν τον προϋπολογισμό του 2013. Και για να το κάνουμε πιο λιανά, αναφερόμαστε στην αποδοχή από το σύνολο της ΝΔ, ότι το έλλειμμα του 2009 δεν ήταν το 6%, όπως επισήμως ενημέρωνε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ την ΕΕ, λίγα μόλις 24ωρα πριν από τις εκλογές, αλλά ήταν 36 δις Ευρώ, ή 15,6%.
Αποτέλεσμα; Διπλασιασμός του χρέους της χώρας μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια.
Αυτά τα δεδομένα διαμόρφωσαν το πλαίσιο της ακολουθούμενης πολιτικής, την οποία το σύνολο των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ ψήφισε κατά την ψηφοφορία για την έγκριση του προϋπολογισμού του 2013, συμπεριλαμβανομένου του κ. Καραμανλή.
Ο προϋπολογισμός έφερε την υπογραφή του κ. Πρωθυπουργού.
Ας μην κρύβονται, λοιπόν, πίσω από κατασκευασμένα συνθήματα και ας σεβαστούν την ίδια τους την υπογραφή.
Τα μνημόνια δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης εάν ήταν διαφορετικά τα δεδομένα. Αλλά αυτά τα δεδομένα μας απέκλεισαν από τις αγορές και μας οδήγησαν στο να ζητηθεί βοήθεια από τους εταίρους.
Και τα δεδομένα αυτά, δεν τα διαμόρφωσε το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ διαχειρίστηκε μια πραγματικότητα που είχε διαμορφώσει η Κυβέρνηση της ΝΔ επί 5 χρόνια.
Εκεί ας ψάξουν για τους εμπρηστές της ελληνικής οικονομίας. Μια κυβέρνηση των προσλήψεων από το παράθυρο, της παντελούς αδυναμίας ελέγχου της σπατάλης, των πελατειακών διευθετήσεων για μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, κοκ.
Πέμπτον, το πιο ανησυχητικό είναι η απόλυτη σύμπνοια σημερινής κυβέρνησης και σημερινής αντιπολίτευσης στο να μη λένε λέξη για το τι πραγματικά μας οδήγησε στην κρίση – απόλυτη σιγή για το έγκλημα σε βάρος της χώρας μέχρι το 2009.
Δείχνουν, όλοι τους, να μην έχουν καταλάβει τίποτα ή να μην θέλουν να καταλάβουν τίποτα.
Αναδεικνύεται έτσι για ακόμη μία φορά η σημασία της πρόσφατης ομιλίας του Γιώργου Παπανδρέου στα εγκαίνια της έκθεσης «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή». Δύο μόνο αποσπάσματα:

«…Δεν είναι τυχαίο, ότι οι συντηρητικοί αριστερά και δεξιά, θέτουν το κυβερνητικό τους δίλημμα, μιλώντας και οι δύο για την «Έξοδο από το Μνημόνιο» και τη «Μεταμνημονιακή Ελλάδα».
Διαγωνίζονται σε μια δήθεν φιλολαϊκή ρητορική.
Αρνούμαι να μπω στο δίλημμα αυτό.
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου συντηρητικού νομίσματος.
Μιλούν για την μεταβατική περίοδο.
Δεν μιλούν για το που θα μεταβούμε.
Στην ουσία και οι μεν και οι δε, πράττουν ότι και με το δημοψήφισμα του 2011.
Θέτουν ένα ψευτοδίλημμα.
Κρύβονται από τα πραγματικά προβλήματα.
Γιατί;
Μήπως γιατί τους βολεύει το γνωστό πελατειακό παιχνίδι;
Αυτό της νομής της εξουσίας, αντί της αλλαγής;
Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε για τη «Μεταπελατειακή Ελλάδα».
Για την Ελλάδα των αξιών…

…Φαίνεται ότι είναι αρκετοί εκείνοι που θα ήθελαν να ξαναγυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες.
Θα έχετε ακούσει πολλούς να μιλάνε για επιστροφή στην «ομαλότητα» μετά από την περιπέτεια του Μνημονίου – και την ταυτίζουν με μια δήθεν «κανονικότητα».
Ναι, την επιστροφή στα κακώς κείμενα.
Επιστροφή στα τερατώδη ελλείμματα, τα αισχρά μαγειρέματα, το ρουσφέτι, που είχε γονατίσει το δημόσιο. Την αδιαφάνεια στις προμήθειες.
Τα χατίρια σε συμφέροντα, τραπεζίτες και μίντια – την αιχμαλωσία της πολιτικής ζωής του τόπου.
Όλα όσα δημιούργησαν τη φούσκα του 2009, ένα έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας και των παιδιών της.
Συντάσσομαι με εκείνους που λένε ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια «κανονικότητα» στην οποία πρέπει να επιστρέψουμε.
Η Ελλάδα, παρά τους αγώνες δύο δεκαετιών, για να μην πω δύο αιώνων, έχει ακόμη υστερήσεις και αγκυλώσεις μεγάλες.
Για αυτό χρειάζεται μια επανάσταση.
Την επανάσταση του αυτονόητου.
Τώρα είναι η ευκαιρία να γίνουμε μια σύγχρονη δημοκρατία, με θεσμούς και αξιοπιστία, που συνομιλεί ισότιμα με όλους γιατί είναι άξια σεβασμού από όλους».

ΥΓ. Με την ευκαιρία και με αφορμή σημερινό δημοσίευμα σχετικό με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, στην ίδια εφημερίδα που φιλοξενεί τη συνέντευξη του κ. Πρωθυπουργού, σημειώνεται τούτο:

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ό,τι έχει να πει το λέει ο ίδιος, δημοσίως και με παρρησία. Ως εκ τούτου, ούτε ανάγκη καταφυγής στον χώρο της φαντασίας υπάρχει, ούτε πολύ περισσότερο οποιασδήποτε κίνησης που θα τον ανάγκαζε να δώσει απαντήσεις.

Όλα στην ώρα τους.

Πηγή papandreou.gr

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Περί ταυτοτήτων αντί «ανάπτυξη» και άλλων «επιτυχιών» της κυβέρνησης, όπως πχ στην υγεία…

Σε ένα… ενημερωτικό πρωινάδικο της τηλεόρασης σήμερα «έμαθα», γεμάτη απορία, για την «μεγάλη επιτυχία» της κυβέρνησης μας στο θέμα της έκδοσης των πλαστικοποιημένων ταυτοτήτων, οι οποίες «εκδίδονται τώρα μετά από τις διαδικασίες της κυβέρνησης, σε λιγότερο από μισή ωρίτσα». Και λέω γεμάτη απορία, διότι την καινούργια μου ταυτότητα την είχα πάρει στο τέλος του 2010 σε 10 λεπτά περίπου, μάλιστα σε ακριτική περιοχή. Άρα για μια επιτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου καυχιέται η σημερινή κυβέρνηση σαν να είναι δικό της κατόρθωμα, για άλλη μια φορά, μέσω ελληνικών ΜΜΕ.
Αυτό αντί της «ανάπτυξης» που μας υπόσχεται γελοία δυο χρόνια τώρα.
Όπως και μάλλον για να στρέψει τα βλέμματα από το θέμα της υγείας που έχει ξεφτιλιστεί τις τελευταίες ημέρες από την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου.
Έτσι, για μια άλλη επιτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν λέει κανείς ούτε λέξη στις τηλεοράσεις, σίγουρα με εντολή Σαμαρά, ο οποίος έδωσε έγκριση εκ νέου στα θαλασσοδάνεια προς αυτά… όπως άλλωστε γίνονται όλα σε αυτή την χώρα εδώ και δυο χρόνια.
Αναφέρομαι στο φακελάκι και στο γρηγορόσημο, τα οποία η κυβέρνηση Παπανδρέου τα ποινικοποίησε με νόμο ως κακουργήματα, πράγμα που σταμάτησε και ξεμπρόστιαζε εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, σε ελάχιστο χρόνο εφαρμογής και για το οποίο πήραμε και επαίνους στο εξωτερικό.
Ούτε λόγος βεβαίως για αυτό όμως, διότι ήταν ένα από τα πρώτα που ακύρωσε και αναίρεσε η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, με άλλο νόμο που θεωρεί το φακελάκι είτε από κακούργημα- «απλό πλημμέλημα», είτε καθόλου ποινικό αδίκημα, μιας και «θεωρείται προσωπικό δώρο».
Μάλιστα. Αυτό σήμερα, όταν… ξεχάσαμε ότι μόλις πέθανε άλλος ένας ασθενής σε δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο, επειδή είχε καταγγείλει ότι του ζητήθηκε φακελάκι για να γίνει η επείγουσα εγχείρηση κρίσιμη για την ζωή του. Με το καινούργιο νόμο της σημερινής κυβέρνησης δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις την εξέλιξη της υπόθεσης σε ότι αφορά τον γιατρό, ελεύθερο να το ξανακάνει, όπως και να υποστηρίζει ότι «ήταν η επιθυμία των συγγενών να μου δώσουν λεφτά» και όχι η απαίτηση του, όπως καταγγέλλουν αυτοί…
Ποιος από τους κυβερνόντες έχει όμως συμφέρον να θυμηθεί τα καλά της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, όταν οι σημερινοί υπουργοί του Σαμαρά και Βενιζέλου ακυρώνουν όλα τα σωστά, επαναφέρουν τα κακώς κείμενα με ανήθικους νόμους, επιπλέον επαναφέρουν έως και γιατρούς με αποδεδειγμένη ενοχή περί πλαστογραφίας εγγράφων κατ’ εξακολούθηση, η με μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας στις επεμβάσεις τους, όπως κάνει και το τοποθετημένο βενιζελικό τσιράκι, Λεωνίδας Γρηγοράκος???
Κανείς, από την στιγμή που όλοι αυτής της κυβέρνησης ξεχνούν πρώτα απ’ όλα τον Άνθρωπο, τον κάθε απλό πολίτη... !
Μετά και από το περιορισμό των αυτονόητων ιατρικών εξετάσεων στο δημόσιο, με σκοπό το κέρδος των ιδιωτών και πάλι, δεν τολμάμε να ονειρευτούμε καν την πιθανότητα ενός κράτους πρόνοιας με αυτή την κυβέρνηση.

Το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι πόσο μακριά -η κοντά- βρίσκεται η σημερινή ελληνική κυβέρνηση από τις προτάσεις της υπουργού της Λιθουανίας, περί της ευθανασίας για τους ασθενείς που δεν έχουν να πληρώσουν την θεραπεία τους… 

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και όχι στους τραπεζίτες!

Για να θυμηθούμε και κάτι άλλο τώρα…
Τα ελληνικά ΜΜΕ επί της πενταετίας του Κώστα Καραμανλή ανακοίνωναν καθημερινά γεμάτα περηφάνια την πρωτιά του κέρδους των ελληνικών τραπεζικών ομίλων στην Ευρώπη και Ασία. Εντωμεταξύ τα δάνεια δίνονταν σε όλους, μέχρι και στους άπορους απελπισμένους, δάνεια για κηδεία, για θέρμανση και για σουπερμάρκετ όπως λεγότανε, με εγγύηση κανένα σπίτι συνήθως. Την ίδια στιγμή οι τιμές των βασικών αγαθών πήραν τα ύψη. Η κυβέρνηση Καραμανλή εγγυόταν δημοσίως την μακάρια ευημερία του λαού, την ίδια στιγμή που οι σπατάλες στα υπουργεία και τα συνεχιζόμενα σκάνδαλα της διαπλοκής πολιτικών με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, μας χρέωσαν με 180 δισεκατομμύρια ευρώ κρατικά χρέη.

Φυσιολογικό λοιπόν, αναγκαστήκαμε να απευθυνθούμε υπερχρεωμένοι και ετοιμόρροποι στο ΔΝΤ –ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΖΕ ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΑ- και αυτό με τα χίλια ζόρια και με υπεράνθρωπες προσπάθειες από τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έκανε τρεις φορές το γύρο του κόσμου σε έξι μήνες ώστε να μην φτάσουμε σε «ξαφνικό θάνατο» με αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, μέχρι που εξασφάλισε τον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ, μηχανισμός που αποδείχτηκε σωτήριος και για άλλες χώρες του Νότου στην συνέχεια.

Το πρώτο μνημόνιο, όπως και η διαπραγμάτευση της τότε κυβέρνησης Παπανδρέου με την τρόικα, εξασφάλιζε ότι στα χρέη θα συμμετάσχουν και οι μεγάλοι επωφελούμενοι από τις πολιτικές των προηγουμένων κυβερνήσεων έως το 2009. Έτσι, η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί να πάρει τα ηνία, ζητάει τις λίστες με τους λογαριασμούς των μεγάλων φοροφυγάδων στο εξωτερικό, σε φορολογικούς παραδείσους, για κότερα, για ακίνητα στο εξωτερικό των Ελλήνων υπηκόων, για οφσορ εταιρίες  (λίστες για τις οποίες τότε δεν υπήρχε δυνατότητα να παραδίδονται επίσημα). Έτσι, όταν τα μεγαλοστελέχη του ΣΔΟΕ παίρνουν τις εντολές για έλεγχο ονομάτων (ελεγκτικό οργανισμό για το οποίο στο εξωτερικό όλοι εκφέρουν δυνατές αμφιβολίες λόγου διαφθοράς), υπάρχουν διαρροές και όλο το έως τότε σύστημα βράζει τρομαγμένο.
Έτσι το Ιούνιο 2011 μια ομάδα «εκσυγχρονιστών» βουλευτών αποφασίζει ότι δεν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, διότι «ο λαός δεν αντέχει άλλο». (Προηγήθηκε βεβαίως η τοποθέτηση του Σημίτη εναντίον της κυβέρνησης και του μνημονίου, «όλο τυχαίος» μιας και δεν προτάθηκε τότε ως πρόεδρος της Δημοκρατίας -ο κρυφός του πόθος- και «ξεχνώντας» ότι ήταν ο ίδιος που το 2008 έλεγε στην Βουλή ότι «η κυβέρνηση Καραμανλή θα μας στείλει στο ΔΝΤ στο τέλος».) Η ίδια ομάδα βουλευτών ησυχάζει «εκ θαύματος», μετά την τοποθέτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου ως υπουργός Οικονομικών και βεβαίως μετά από την τοποθέτηση των λιστών σε συρτάρια. (Συρτάρια όπου παραμείνουν και τώρα, μετά δυόμιση χρονιές της σημερινής κυβέρνησης, από τι φαίνεται…)  

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί επί ενάμιση χρόνο να περάσει στην Βουλή την τροπολογία για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, η οποία απορρίπτεται από την πλειοψηφία της βουλής δυο φορές, έως το καλοκαίρι του 2011, όταν επιτέλους, περνώντας για τρίτη φορά, γίνεται δεκτή. Οι τοποθετημένοι βουλευτές υπάκουοι συμφερόντων, νιώθουν ότι χάνουν το παιχνίδι από τα χέρια τους, από την στιγμή που θα υπήρχε η δυνατότητα να αποφασίσει ο λαός για την τύχη του (και όχι μονό αυτοί πια), το πιο πιθανών να αποφασίζει ο λαός και για νόμους που θα είχαν αποκόψει τα συμφέροντα και τους μπατακτζίδες από το έως τότε υπερκέρδος τους επί δυο δεκαετίες.

Το μεγάλο χτύπημα εναντίον στα συμφέροντα, συμβαίνει όμως όταν ο Παπανδρέου πετυχαίνει να συμπεριλάβει ανάμεσα στα μέτρα και τις κοινές μετοχές των τραπεζών, δηλαδή όπως το είχε πει τότε ο Παπανδρέου, «να πληρώσουν και οι έχοντες το μερίδιο που τους αναλογεί, ώστε να μην πληρώσουν πια μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι », μέτρα που εξασφαλιζόταν στο πρώτο μνημόνιο. Το βρόμικο σύστημα τρομοκρατείται, τα ελληνικά ΜΜΕ που κατέχουν επίσης οι τραπεζίτες, λοιδορούν και ξεσηκώνουν τον κόσμο ώστε να «αγανακτεί» μπροστά στην Βουλή. Ο Παπανδρέου συνεχίζει, αποφασισμένος να μην κόψει το 13ο μισθό, και χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι στους Μερκοζί με το περίφημο «μην διανοηθεί κανείς ότι οι μισθοί των Ελλήνων θα γίνουν μισθοί Βουλγαρίας και Ρουμανίας!». Στάση που διακωμωδούσαν τα ελληνικά ΜΜΕ, όπως έκαναν και με άλλες τόσες γενναίες προσπάθειες που έκανε.
Στις Κάννες στο τέλος του Οκτωβρίου 2011, ο Παπανδρέου πετυχαίνει το μεγαλύτερο πακέτο στήριξης που θα είχε δοθεί ποτέ στην ιστορία σε μία χώρα, με τους καλυτέρους δυνατούς όρους υπέρ των συμφερόντων των πολλών δοκιμασμένων Ελλήνων. Αλλά όχι και υπέρ λίγων ελληνικών ιδιοτήτων μεγάλων συμφερόντων.
Στις Κάννες ο Παπανδρέου προειδοποιεί επίσης ότι μπορεί να φτάσουμε σε δημοψήφισμα του λαού για τους όρους, πράγμα που θα ήταν καλύτερο, αφού θα τον είχαν ενημερώσει σωστά, παρά να απορριφθεί από την ΤΟΤΕ «αντιμνημονιακή» αντιπολίτευση.
Στο διπλανό δωμάτιο, στην συνεδρίαση των υπουργών οικονομικών, ο Βενιζέλος επισήμανε στα αυτιά του Σόϊμπλε ποσό επικίνδυνο είναι το επιχείρημα του δημοψηφίσματος, όπως και των κοινών μετοχών. Ο ίδιος Βενιζέλος που, δυο μέρες πριν, από τα έδρανα της Βουλής μίλαγε περί του δημοψηφίσματος ως «αναγκαίο και επαναστατικό εγχείρημα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος». Για την συζήτηση με τον Σόϊμπλε δεν είχε ενημερώσει μετά τον τότε πρωθυπουργό, ούτε για την δήλωση που θα είχε κάνει αμέσως με την άφιξη του στην Αθήνα, όπου, «όλο τυχαίος» τον περίμεναν όλοι οι δημοσιογράφοι του «συγκροτήματος» με τιμές αρχηγού κράτους, «ξεχνώντας» εντελώς τον Παπανδρέου και το μεγαλύτερο πακέτο στήριξης για τους Έλληνες πολίτες. Είναι η στιγμή που ο Βενιζέλος δηλώνει ευθαρσώς και ξαφνικά πως «το εγχείρημα του ευρώ δεν μπορεί να διακινδυνέψει λόγου δημοψηφίσματος». Ο ίδιος δυο χρόνια μετά, λέει ότι ως υπουργός οικονομικών άκουσε ένα SMS της κόρης του, που έλεγε «μπαμπά, ότι είναι να κάνεις, κάντο τώρα»…

Τα υπόλοιπα γνωστά λίγο-πολύ… οι μούντζες στις παρελάσεις προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, οι ελληνικές δυνάμεις που πήραν φωτιά ξαφνικά (οι ίδιες που στην πλειοψηφία τους ψήφισαν ΝΔ και ΧΑ στην συνέχεια), έως το κοιλιακό άλγος του τότε υπουργού οικονομικών, ακριβώς στις μέρες που οι ίδιοι βουλευτές εκβιάζονταν τον Πρωθυπουργό εκ νέου με το ψήφο εμπιστοσύνης, αναγκάζοντας τον να παραιτηθεί, μαζί με τα ελληνικά ΜΜΕ και τους «αγανακτισμένους», οι οποίοι στην συνέχεια εξαφανίστηκαν. Σε όλα αυτά συμπεριλαμβάνεται και η τότε στάση ΟΛΩΝ των κομμάτων, τα οποία θεώρησαν το δημοψήφισμα «επικίνδυνο» για τους δικούς τους τυχοδιωκτικούς λόγους, όπως αποδείχτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν.

Μπροστά στο κίνδυνο αποσταθεροποίησης της χώρας και μην υπολογίζοντας το προσωπικό του πολιτικό κόστος, ο Παπανδρέου προτείνει μια κυβέρνηση συνεργασίας, με τον όρο ότι θα σεβαστούν τις κατακτήσεις της διαπραγμάτευσης που θα είχε ελαφρύνει τους πολλούς Έλληνες. Βάση καλής πίστεως λοιπόν, προτείνει για Πρωθυπουργό μιας τέτοιας κυβέρνησης τον Πετσάλνικο, όπως άλλωστε ήταν και αυτονόητο θεσμικά και συνταγματικά, ο οποίος εκτελούσε τότε χρέη Προέδρου της Βουλής. Εναντιώνονται όμως οι συνήθεις ύποπτοι βουλευτές, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ο Παπαδήμας, ο οποίος ξαφνικά «τοποθετείται ανοιχτά υπέρ των προνομιούχων μετοχών ή ενός μεικτού μοντέλου κοινών άνευ ψήφου-προνομιούχων και ομολογιακών δανείων (coco’s) προκειμένου οι Έλληνες τραπεζίτες να διατηρήσουν το management των τραπεζών τους».

Η τρόικα η οποία έως τότε συμφώνησε και επισφράγισε επί του Παπανδρέου στο πρώτο μνημόνιο τις τραπεζικές κοινές μετοχές, δεν συμφωνεί εκ νέου, διότι «δεν εμπιστεύονται πια το κράτος στο ρόλο του manager», όπως γράφουν και οι εφημερίδες το 2011.

Από τον τότε τύπο διαβάζω και άλλα αποσπάσματα, όπως…

«Ευάγγελος Βενιζέλος: Αρχικά υπέρμαχος των κοινών μετοχών (με δικαίωμα ψήφου) ως Υπουργός Οικονομικών του Γ. Παπανδρέου. Μάλιστα, επισφράγισε την άποψη αυτή ψηφίζοντας νόμο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κοινές μετοχές τις οποίες το δημόσιο θα διατηρούσε για 2 χρόνια και θα μεταπωλούσε σε ιδιώτες. Επίσης, προβλεπόταν η υποχρέωση των παλαιών μετόχων να συμμετέχουν κατά 10% τουλάχιστον στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που θα γίνονταν μέσω ΤΧΣ, ενώ για το Ταμείο προβλεπόταν και discount (χαμηλότερη τιμή) σε σχέση με τους ιδιώτες- κάτω από το μισό της αξίας των μετοχών που θα αγόραζε (προκειμένου να ανακεφαλαιοποιούνταν οι τράπεζες και το ίδιο να αποκόμιζε κάποιο κέρδος μελλοντικά για το κράτος).
Οι αντιδράσεις που ακολούθησαν από τους τραπεζίτες ήταν σφοδρές και η διαδικασία δεν προχώρησε.. Ο Παπανδρέου έπεσε και ανέλαβε ο Παπαδήμας, επί του οποίου ο Βενιζέλος χαλάρωσε πολύ την άποψή του περί κοινών με ψήφο μετοχών, μέχρι που την άλλαξε και ψηφίστηκε νέος νόμος (Εφαρμοστικός Βενιζέλου) -που καταργούσε τον προηγούμενο νόμο Βενιζέλου!!»

Όσο για τον κ. Γιώργο Παπανδρέου ο τύπος έγραψε «Γιώργος Παπανδρέου: Τον θυμόμαστε στη Βουλή, απευθυνόμενο στην Κοινοβουλευτική του ομάδα, να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και να υπερασπίζεται την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αποκλειστικά με κοινές με ψήφο μετοχές, περισσότερο ίσως λόγω των σοσιαλιστικών εμμονών που τον κατατρέχουν» (το Βήμα).

Η ίδια εφημερίδα «ξεχνάει» να γράψει κάτι για την στάση του Σαμαρά, ο οποίος ξαφνικά γίνεται υπέρμαχος του μνημονίου 2, σε απόλυτη συμφωνία με τον Παπαδήμα και με τον Βενιζέλο ως υπουργός οικονομικών, αμέσως μετά την εξασφάλιση των προνομιούχων μετοχών υπέρ των τραπεζιτών.

Τη συνέχεια την γνωρίζουμε… το Μάρτη 2012 ο Βενιζέλος διατηρεί την μοναδική υποψηφιότητα για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, με την στήριξη 189 υπογραφών βουλευτών και μελών του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ από όλες τις πτέρυγες… Αμέσως μετά που γίνεται επίσημα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ακολουθούν οι δημόσιες στηρίξεις του Βενιζέλου και του Λοβέρδου προς το πρόσωπο του Σαμαρά ως πρωθυπουργός, εξασφαλίζοντας τον έτσι για την πρόθεση τους και ωθώντας τον να προκαλέσει εκλογές ως πλειοψηφούσα αντιπολίτευση, σίγουρος πια για την ευτυχές για εκείνον κατάληξη.

Ακολουθούν οι υποσχέσεις Σαμαρά, η κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργός τον Σαμαρά, το κόψιμο του 13ου και του 14ου μισθού, το κλείσιμο της ΕΡΤ, η απόλυτη συμφωνία υπουργών της ΝΔ με την ΧΑ στην Βουλή, έως και το «μεταναστευτικό νόμο» που θα έπρεπε να μας καθησυχάζει ότι «για όλα φταίνε οι ξένοι μετανάστες και όχι οι ντόπιοι τραπεζίτες κτλπ συμφέροντα», η ξαφνική «αθώωση» των εμπλεκομένων στα μεγάλα σκάνδαλα (Βατοπέδι, Ζίμενς, εξοπλιστικά, ασφαλιστικά ταμεία, υποκλοπές, έως και ποδοσφαιριστηκά, κτλπ, που προωθηθήκαν στην δικαιοσύνη επί Παπανδρέου), ο νόμος Στουρνάρα για τον φόρο στα καύσιμα που είχε ως σκοπό μόνο το κέρδος των μεγαλοεμπόρων καυσίμων (στο οποίο έβαλε μαχαίρι η κυβέρνηση Παπανδρέου),  τα θαλασσοδάνεια προς καναλάρχες- μεγαλοεκδότες- τραπεζίτες (τα οποία είχε κόψει ο Παπανδρέου), έως και πριν κάτι μήνες την εξασφάλιση του νόμου υπέρ των τραπεζιτών, νόμο που αρνήθηκε κατηγορηματικά να ψηφίζει ο Παπανδρέου, ανάμεσα σε άλλα άδικα που επίσης δεν είχε ψηφίσει κατά καιρούς, τα οποία με μια άλλη πολιτική θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Σήμερα, το όνειρο του Σημίτη, που είχε δηλώσει το 2010 ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει όνομα, όπως και οι προεκλογικές υποσχέσεις του Σαμαρά το 2012 «εγώ θα τελειώσω με το ΠΑΣΟΚ. Σας υπόσχομαι» είναι κοντά στην υλοποίηση τους από τον ίδιο σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, μετά από τις άλλες δυο αποτυχημένες προσπάθειες των «58» και της «ελιάς»… η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ που την είχαν προσπαθήσει επί δεκαετίες, είναι κοντά... και με την βούλα. Γίνεται ένα κόμμα ιδιόκτητο των συμφερόντων…

Για την μοναδική οικογένεια πολιτικών και γενεών Πρωθυπουργών που έφεραν την Αλλαγή στην χώρα, θα θυμίζω για άλλη μια φορά τα λόγια του αείμνηστου ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ

(Αν και πάνε καλά μαζί με τα λόγια άλλου μεγάλου Έλληνα, επίκαιρο τις μέρες μας, του Μέγα Αλέξανδρου… «Για μένα, κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο»)…

Υ.Γ. Πως βάφτισε ο απόλυτα ελεγχόμενος ελληνικός τύπος τον πόλεμο υπέρ αδύνατων και εναντίον των συμφερόντων… «σοσιαλιστικές εμμονές»?… Μάλιστα. 

Είμαι περήφανη λοιπόν ότι με διακατέχουν προσωπικά αυτές οι σοσιαλιστικές «εμμονές» και επιμένω για το όραμα μιας εντελώς άλλης Ελλάδας, με δίκαιο πρόσωπο για τους πολλούς και όχι μόνο για τους λίγους. Διότι δεν είναι δείγμα υγείας να είσαι καλά προσαρμοσμένος σε μια βαθιά άρρωστη κοινωνία. Άλλωστε μόνο τα νεκρά ψάρια πάνε με το ρεύμα…

Δηλώνω επίσης ότι δεν μπορώ και δεν θέλω να κόψω και να ράψω την συνείδηση μου για να ταιριάξει στην πολιτική φετινή μόδα!

Αυτά τα ΠΙΣΤΕΥΩ μας όμως, κύριοι, δεν μπορείτε να τα ταυτίζετε με το «τζιχάντ» και με το τι πρεσβεύει!!! ΧΑΟΤΙΚΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ!!!!!!!!!

ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!!!

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Πώς να σωπάσω?


Υπάρχουν άνθρωποι και Άνθρωποι.
Άτομα διαφόρων χρωμάτων ψυχής. Άνθρωποι με χαμόγελα στα χρώματα του ουράνιου τόξου, άλλοι με γκρίζα προσποιητά. Άνθρωποι οι οποίοι αυτά που λένε τα εννοούν και άτομα που έκαναν το ψέμα τρόπο ζωής. Άνθρωποι που πράττουν και άτομα των λέξεων.
Έτσι συνάντησα, όπως όλος ο κόσμος, απ’ όλους που έχει ο «μπαχτσές». Πολλοί που περίμεναν «που θα κάτσει η μπίλια» και επιδίωκαν να είναι καλά με όλους. Και με το σωστό και με το άδικο. Άλλοι που ήθελαν να αρέσουν σε όλους. Φωτογραφίες, τραγουδάκια, καλές κουβέντες από μπροστά για φίλους και αρκετές φορές όχι και τόσο καλές από πίσω, αν και μίλαγαν για «αδέλφια». Άλλοι που μίλαγαν (και έγραψαν κιόλας) για «συνεννόηση» ανάμεσα σε σωστό και λάθος και ότι «όλα θα πάνε καλά», υπονοώντας όμως ψέματα εις βάρος του δίκαιου. Τα ψέματα έχουν κοντά πόδια όμως. Και τα βλέπεις και γρήγορα καμιά φορά. Διότι τίποτα δεν μπορεί να πάει καλά όταν είσαι και με τον αστυφυλαξ και με τον χωροφυλαξ. Άτομα που μου είχαν δώσει συμβουλές για να πάω με το ρεύμα «για το καλό μου». Άλλοι που μου έλεγαν να μην στηρίζω τις πεποιθήσεις μου διότι αυτοί (τον) γνωρίζουν «προσωπικά» και διότι «κάνεις κακό, δεν το καταλαβαίνεις?». Άτομα που δείχνουν ότι υπερασπίζουν κάτι και επιβράβευαν τον αντίπαλο, ξεχνώντας ότι όλα φαίνονται αργά η γρήγορα. Αντίπαλοι που με πολέμησαν λυσσαλέα και αισχρά είτε εμένα είτε τις πεποιθήσεις μου, μερικοί ύπουλα, μιλώντας ταυτόχρονα για δήθεν αρχές και αξίες «που δεν έχεις» διότι… τόλμησα να τους απαντήσω πάντα ευπρεπώς αλλά δυνατά και με επιχειρήματα. Άλλοι που έκαναν τους φίλους, αλλά παρακολούθησαν ως απλοί θεατές, χωρίς να θέλουν να με στηρίζουν, όπως τους στήριξα όμως σε ανάλογες περιπτώσεις. Αν και διάβασαν πως με έβρισαν η και με απείλησαν (με γρόνθους ακόμα) οι «φίλοι» η οι εχθροί, ένα- δυο απ’ τους κανονικούς… φίλους μου είχανε πει απλά «θα σε πάρω εγώ τηλέφωνο» πριν μήνες. Ακόμα περιμένω στο ακουστικό… Οι ίδιοι που, όταν είχαν ανάγκη, θα με ήθελαν τουλάχιστον δίπλα τους, αν όχι να δείχνω δημόσια ότι τους στηρίζω στις προηγούμενες εκλογές. Οι οποίοι, παρόλο που είδαν ότι περνάω άσχημα εξαιτίας των αδικιών αυτών που εκτελούσαν εντολές υπό σκιάς, δεν μου είχαν πει ούτε μια λέξη παρηγοριάς. Μην τυχών και χαλάσουν τις… δημόσιες σχέσεις τους. Άλλοι που όταν με κοροϊδεύανε η και με απειλούσαν οι «φίλοι» μου, τους έκαναν  like. Άλλοι που χαμογελούν η κλαίνε υποκριτικά. Και πολλοί άλλοι που έκαναν άλλα τόσα… Επειδή δεν με νοιάζει να σπαταλήσω το χρόνο και την ενέργεια μου για φιλοσοφικές αναλύσεις παρεών, ούτε ψυχολογιών του καθενός, σταματώ εδώ με δαύτους που αποδείχθηκαν «άνθρακες» τελικά.
Για αυτό που είμαι σίγουρη λοιπόν, είναι ο εαυτός μου. Και με γουστάρω- μπορώ να πω πια με σιγουριά. Δεν προσποιήθηκα, δεν «μάσαγα», δεν έχω ανάγκη καν καμιά βοήθεια. Ούτε δεν ζητώ. Δεν έδωσα σε κανέναν συμβουλές, δεν επέδειξα σε κανένα τι να κάνει, διότι «ο καθένας έχει το μυαλό και την καρδιά και ξέρουν τι πρέπει να κάνει για να είναι σωστός» όπως τους έλεγα, απλά έδειξα το σωστό δρόμο με επιχειρήματα και το πολύ τους έλεγα τι θα πράττω προσωπικά. Το πιο σημαντικό- και μάλλον εκεί «χαλάω την σούπα»- είναι ότι συνεχίζω για όλους τους αδικημένους συνειδητά. Και ας είμαι ανάμεσα στους αδικημένους, δεν ψάχνω μόνο για το δίκιο μου, αλλά όλων. Γιατί το δίκιο του ενός δεν έχει σημασία αν δεν θέλει να λύνει και τα προβλήματα των άλλων σαν και αυτόν. Για μας τους «δούλους» λοιπόν όπως μου είπανε. Και επειδή «αφέντες» δεν πρέπει να υπάρχουν πάνω στην Γη.
Προχωρώ έτσι όπως άρχισα. Με την συνείδηση μου. Δεν μπορώ και δεν θέλω να κόψω και να ράψω την συνείδηση μου για να ταιριάξω στην φετινή πολιτική μόδα (αν και τώρα κρατάει πάνω από δυο χρόνια). Ούτε να γίνω αρεστή σε παρέες. Τι να το κάνω, αφού με τέτοιες παρέες στο τέλος δεν θα αρέσω πια σε μένα?
Με το βάθη μου ΠΙΣΤΕΥΩ. Νιώθω ότι για αυτό χτυπάει η καρδιά μου. Όπως χτυπάει λοιπόν –κρυστάλλινα- έτσι και πορεύομαι. Την ξέρω καλά και γουστάρω που χτυπάει σταθερά για την επιλογή που έκανε προ πολλού- να παραμείνει ειλικρινής απέναντι σε αυτήν.

Με μια ψηλορομαντική κυριακάτικη διάθεση λοιπόν, μου αφιερώνω ένα τραγούδι από τα παλιά, άλλα καλά


Υ.Γ. Τώρα που το διαβάζω πάλι, καταλαβαίνω ότι, όταν είμαι στεναχωρημένη με την (μάλλον) υποκριτική συμπεριφορά στο διαδίκτυο ενός ανθρώπου (η και πιο πολλών) που ούτε καν γνωρίζω προσωπικά, δεν θα πρέπει να νιώθω όμως και εντελώς μόνη. Ούτε να εξωτερικεύω εδώ τις όποιες σκέψεις μου.

Όλα καλά. Πέρασε και αυτό. Συνεχίζω. 

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή: Ζάππειο Μέγαρο, 1-7 Σεπτεμβρίου 2014


Έκθεση ιστορικού υλικού
Ζάππειο Μέγαρο, 1-7 Σεπτεμβρίου 2014

Έκθεση ιστορικού υλικού, διοργανώνει το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου, με αφορμή την συμπλήρωση 40 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και 50 χρόνων από την εκλογική νίκη της Ένωσης Κέντρου, με θέμα:
«Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή»

Τα εγκαίνια της Έκθεσης, που θα στεγαστεί στο Ζάππειο Μέγαρο, θα πραγματοποιηθούν την 1η Σεπτεμβρίου, με ειδική εκδήλωση στην οποία ομιλητής θα είναι ο Γιώργος Α. Παπανδρέου.

Κείμενα, φωτογραφίες, αφίσες και άλλο ανέκδοτο υλικό από τα αρχεία των Ιδρυμάτων Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου, θα διαμορφώσουν με την έκθεσή τους ένα ιστορικό παζλ μέσα από το οποίο θα αναδεικνύονται σημαντικοί σταθμοί της πρόσφατης ιστορίας της χώρας, που με τη σειρά τους θα καταγράφουν την πορεία και τους αγώνες του Ελληνικού λαού για την κατοχύρωση της Δημοκρατίας αλλά και την Αλλαγή μιας χώρας που ταλανίστηκε επί δεκαετίες από την κυριαρχία μιας αυταρχικής συντήρησης και την επιβολή μιας δικτατορίας.
Σκοπός της Έκθεσης, οι παλαιότεροι να ανακαλέσουν στη μνήμη τους γεγονότα που σημάδεψαν τον τόπο και που είτε έζησαν οι ίδιοι είτε παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο και οι νεότεροι να «ανακαλύψουν» μέσα από μια ολοκληρωμένη παρουσίαση, που και αυτή με τον χρόνο θα εμπλουτίζεται, ιστορικά γεγονότα που καθόρισαν την πορεία της Ελλάδας, αναδεικνύοντας τη σημασία της γνώσης και της ιστορικής μνήμης στην δημιουργία ενός μέλλοντος αντάξιου των αγώνων των Ελλήνων αλλά και των δυνατοτήτων της χώρας και της Ελληνικής κοινωνίας.

Παράλληλα, σκοπός της Έκθεσης είναι να αποτελέσει το έναυσμα για την ανάπτυξη ενός δημιουργικού διαλόγου, που θα συμβάλλει στην οικοδόμηση μιας οραματικής, αλλά συνάμα ρεαλιστικής και αποτελεσματικής πρότασης για τη συγκρότηση μιας προοδευτικής συμμαχίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που συνεχίζουν να αγωνιούν για το μέλλον της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού. Προοδευτικών δυνάμεων, που κατανοούν ότι οι ίδιες οφείλουν να αποτελέσουν την Αλλαγή που οραματίζονται και αναζητούν την ανατροπή των πελατειακών αντιλήψεων, νοοτροπιών και συμπεριφορών που συνεχίζουν να κρατούν σε ομηρία τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.

Γιατί, όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο Ανδρέας Παπανδρέου, μιλώντας τον Ιούλιο του 1991, στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης,

«Εάν το σοσιαλιστικό όραμα δεν πρέπει να εξαφανισθεί, τότε οι σοσιαλιστές πρέπει να αγωνισθούν για ριζοσπαστικές αλλαγές στις κοινωνίες – ακόμη και αν αυτές είναι σήμερα εγκλωβισμένες – στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα».

Πηγή: papandreou.gr

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Εντολή τρόικας: «Ψάξτε στην Ελλάδα 505 σούπερ πλούσιους» Πηγή: Εντολή τρόικας: «Ψάξτε στην Ελλάδα 505 σούπερ πλούσιους»

Μυστικό ραπόρτο της ελβετικής τράπεζας UBS κατατάσσει τη χώρα μας «πρώτη δύναμη», με τη μεγαλύτερη αύξηση πλούτου για το 2013 - Εντολή να ερευνήσει τη λίστα της ελβετικής τράπεζας UBS που αφορά στους μεγάλους πελάτες της και να εντοπίσει τους 505 «σούπερ πλούσιους» που φέρονται να ζουν στη χώρα μας δίνει η τρόικα στην κυβέρνηση.

Στους ξένους τοποτηρητές προκαλεί κατάπληξη το μυστικό ραπόρτο της UBS, το οποίο κατατάσσει την Ελλάδα «πρώτη δύναμη» με τη μεγαλύτερη αύξηση πλούτου για το 2013. Οι ελεγκτές θεωρούν ότι οι ελβετικές τράπεζες (όπως και η HSBC από την οποία διέρρευσε η λίστα Λαγκάρντ) γνωρίζουν καλύτερα από την Εφορία πόσοι και ποιοι είναι πραγματικά οι έχοντες και κατέχοντες που ζουν στη χώρα μας.

 Σύμφωνα με πληροφορίες, στις συζητήσεις που είχε πριν από λίγες μέρες ο κ. Χορστ Ράιχενμπαχ στην Αθήνα με τον υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη κυριάρχησε το ζήτημα της φορολόγησης των πλουσίων. Ο επικεφαλής της Task Force εμφανίστηκε πρόθυμος να συνδράμει με κάθε τρόπο την ελληνική φορολογική διοίκηση στον εντοπισμό και στη φορολόγηση των υπερβολικά πλουσίων, οι οποίοι περιγράφονται με λεπτομέρεια στη σχετική μυστική έκθεση της UBS.

Πρώτη σε αύξηση πλούτου η Ελλάδα!

Πρόκειται για την ετήσια απογραφή των προσώπων «εξαιρετικά υψηλού καθαρού πλούτου» (Ultra High Net Worth) που εκπόνησαν ο τραπεζικός κολοσσός UBS (που έχει έδρα τη Ζυρίχη της Ελβετίας και παρουσία σε 50 χώρες) και ο εξειδικευμένος στην παροχή πληροφοριών στους πολυεκατομμυριούχους όλου του κόσμου οίκος Wealth-X.

Και μόνο το γεγονός ότι η έκθεση απευθύνεται στους 200.000 πιο ισχυρούς ανθρώπους του πλανήτη και περιέχει λεπτομερή στοιχεία για το προφίλ και τις τάσεις της κάστας των πολυεκατομμυριούχων που ζουν ανάμεσά μας (ακόμα και για το πόσοι είναι... παντρεμένοι και πόσοι ελεύθεροι) πείθει για το αυξημένο ειδικό βάρος της και δείχνει κατά πόσο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη απ’ όσους παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον της χώρας.

Σύμφωνα με την έκθεση που υπογράφουν η Wealth-X και η UBS, ο αριθμός των «υπερβολικά πλούσιων» που ζουν στη χώρα μας αυξάνεται με ξέφρενους ρυθμούς - που μόνο με τα ποσοστά της ανεργίας ή της απώλειας εισοδήματος για τους απλούς πολίτες της μπορούν να συγκριθούν!
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση:

- Το 2012 στην Ελλάδα ζούσαν 455 πολυεκατομμυριούχοι με κινητή και ακίνητη περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ συνολικά.
- Το 2013 καταμετρήθηκαν 505 πολυεκατομμυριούχοι στη χώρα μας, δηλαδή ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 11% σε μια τόσο δύσκολη για τους Ελληνες περίοδο.
- Η αύξηση της περιουσίας τους όμως ήταν διπλάσια και έφτασε στο 20%. Το σύνολο της περιουσίας τους έφτασε στα 60 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, οι 505 πάμπλουτοι αντιπροσωπεύουν το 30% του ΑΕΠ της χώρας!

 Η αύξηση των πλουσίων στη χώρα μας ήταν η υψηλότερη στην Ε.Ε. και από τις υψηλότερες στον κόσμο: το 2013 η έκθεση αριθμούσε 199.235 «σούπερ πλούσιους» σε όλο τον πλανήτη οι οποίοι κατείχαν περιουσία 27,7 τρισ. δολαρίων. Αυξήθηκαν έναντι του 2012 κατά 6,3% σε πληθυσμό και κατά 7,7% σε αξία περιουσιακών στοιχείων.


 Στην Ευρώπη το 2013 ζούσαν 58.065 «σούπερ πλούσιοι» - άρα 1 στους 100 βρισκόταν στην Ελλάδα. Αυξήθηκαν από το 2012 κατά 8,7% σε αριθμό και 10,4% σε περιουσία. Με βάση τα στοιχεία αυτά, μόνο στην Αυστρία πλούτισαν τόσο πολύ οι «υπερβολικά πλούσιοι» όσο στη χώρα μας. Αν και οι συντάκτες της έκθεσης δεν αποκαλύπτουν τις πηγές από τις οποίες αντλούν πληροφορίες, είναι γνωστό ότι η Wealth-X έχει διασυνδέσεις και συνεργασίες με ιδιωτικές τράπεζες, επιστημονικά ιδρύματα, φιλανθρωπικές οργανώσεις, αλλά και διεθνή luxury brands, που της επιτρέπουν να γνωρίζει όσα δεν γνωρίζουν οι επίσημες αρχές των χωρών στις οποίες απλώνεται το δίκτυό της. Σκοπός της άλλωστε είναι ακριβώς να παρέχει στην υψηλή πελατεία της ιδιαίτερη γνώση και πληροφόρηση που δεν θα την είχε από πουθενά αλλού.

πηγή

Σχετικό άρθρο εδώ