Για την καραμέλα του «πιστού» κομματάρχη που μένει και για την πιπίλα του «ιδεολόγου» που έφυγε…

Τελευταία βρίσκομαι ανάμεσα στην σκύλα και στην Χάρυβδη, όπως και αρκετοί από εμάς.... «Ναι, εδώ μένουν μόνο αυτοί που ξέρουν να δίνουν. Τα ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο όταν βυθίζεται» λένε οι μεν… «Όχι, εσείς που μείνατε ακόμα δεν καταλαβαίνετε ότι δεν υπάρχει πια ιδεολογία να στηρίζετε» λένε οι δεν. Ανάμεσα σε όλους ένα άρρωστο παιχνίδι του «εγώ είμαι πιο πολύ με αυτόν η με τον άλλον, εγώ είμαι… ταμπέλα, εγώ είμαι… ιδεολόγος, κτλπ. Που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόση τρέλα υπάρχει στον κόσμο, όταν μάλιστα πάνω από το μισό της κοινωνίας γυρίζει τις πλάτες της σε όλους αυτούς που φωνάζουν εις ονόματος της…

Σε ότι με αφορά, εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Πιστεύω ακράδαντα ότι Άνθρωπος είναι αυτός που προσπαθεί για τον διπλανό του όπως προσπαθεί και για τον εαυτό του. Επίσης ότι Πολιτικό ον είναι αυτός που θέλει να πάει την κοινωνία μπροστά, να αλλάξει αρρωστημένες νοοτροπίες που την σάπιζαν έως τώρα, που βάζει το καλό της πατρίδας και του λαού του πάνω από τον οποιοδήποτε θώκο. Για αυτό και δεν έχω ανάγκη ούτε να αλλάξω ταμπέλες (τα οποία βασικά δεν μου χρειάζονται για να είμαι αυτή που είμαι), ούτε να αποδεικνύω την ιδεολογία μου, από την στιγμή που την κάνω πράξη και δεν μένω στα λόγια. Όταν μένω όμως σε ένα κόμμα, απαιτώ από τα όργανα να έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά, τουλάχιστον. Μια τοπική συγκέντρωση με ελάχιστο αριθμό συμμετεχόντων, οπού οι περισσότεροι ήταν αυτοί που έκαναν λευκή απεργία επί 9 χρόνια η και πολύ έντονη και αβάσιμη κριτική -μέσα η έξω από το κόμμα- αποδεικνύει τρανταχτά ότι στο κόμμα δεν έμειναν οι αγνοί μόνο, όπως θέλουν να το παρουσιάζουν συγκεκριμένοι κύκλοι. Και μάλιστα όταν αρκετοί από αυτούς είναι γνωστοί «οικονομικά καταφερτζήδες» (για να το πω κομψά…) κατά τόπους. Όταν μάλιστα τους λες ότι με τέτοια παραδείγματα δεν τραβάς κόσμο, παρά μόνο στα χαρτιά, σου απαντάνε ένα «θεσμικά να απευθύνεστε κυρία μου. Και αν δεν σας αρέσει σήκω φύγε!» Θα συνεχίζω να θέλω το καλό της παράταξης και να κρούω τον κώδωνα του κινδύνου, θέλουν η όχι μερικοί. Όπως κάνω και όταν ρωτάω γιατί η ηγεσία του κόμματος – η οποία μπορεί να περάσει όποιο νόμο θέλει στην κυβέρνηση (απόδειξη αυτό που προετοιμάζεται αυτές τις ημέρες… και που ουσιαστικά θα μας διχάζει ακόμα περισσότερο), δεν ρωτάει τουλάχιστον πως και σταμάτησαν τόσες καλές μεταρρυθμίσεις που η ίδια πέτυχε όταν ήταν μέλος της κυβέρνησης Παπανδρέου. Πως και έκλεισε το πρόγραμμα «διαύγεια» οπού μπορούσαμε εμείς οι πολίτες, να δούμε στο διαδίκτυο και όχι μόνο, τι ποσά και που τα ξοδεύει ο κάθε δήμαρχος, περιφερειάρχης η υπουργός, δίχως ούτε καν μια επίσημη ερώτηση στην βουλή εκ μέρος μας; Πως και αφήνει μια κραυγαλέα πράξη όπως το «φακελάκι» να γίνει από ποινικά δικάσιμο- ούτε καν πλημμέλημα, διότι ο καινούργιος νόμος που πέρασε τώρα το βάφτισε απλά «εκδήλωση ευγνωμοσύνης»;  Ξεχάσαμε ξαφνικά τους εκατοντάδες γιατρούς που βρεθήκανε με τεράστιες αδικαιολόγητες περιουσίες, κοκ… η μήπως αυτό βολεύει και τους βουλευτές; Η πως και επιτρέπουν να διώχνουν 25 000 δημοσίους υπαλλήλους, όταν μάλιστα θα αντικαταστούν με τον ίδιο αριθμό; Προς τι ο λόγος;;; Και για ποια «αξιοκρατικά κριτήρια» μιλάμε, όταν μάλιστα στο παρελθόν μας τα «αποδείκνυαν» με «γαλάζιες συνεντεύξεις» η με καταγγελίες στην βουλή για χρηματικές δωροδοκίες έναντι θέσεων στο δημόσιο; Γιατί δεν ρωτάει η ηγεσία του κόμματος για ποιο λόγο καταργήθηκε ο νόμος περί ιθαγένειας (ειδικά για ανθρώπους που την μόνη γλώσσα που ξέρουν είναι η ελληνική), γιατί μας χωρίζει σε 2 και 3 κατηγορίες ανθρώπων, με τα σημερινά αποτελέσματα της Μανωλάδας, οπού ο κάθε «ελληναράς» νομίζει ότι έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους ξένους «δούλους»;

Με όλα αυτά που ρωτάω και με άλλα τόσα, βασικά αναρωτιέμαι προς τι όλη αυτή η πρεμούρα (στο παρελθόν, επί δυο χρόνια που ήμασταν κυβέρνηση) της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, όπως και την κριτική  που ασκούσε τότε για … την δήθεν μικρή ταχύτητα των μεταρρυθμίσεων, όταν βασικά τώρα, επί ενάμιση χρόνο καταργούνται πολλά από αυτά, από μια κυβέρνηση οπού συμμετέχει χωρίς να μιλά; Μάλιστα «ξεχνώντας» ότι πάνω απ’όλα πρέπει να στηρίζουμε την χώρα για να μην γυρίσουμε 100 χρόνια πίσω, σε όλα αυτά που μας οδήγησαν εδώ και είναι η ρίζα του κακού!

Και θα ρωτήσω από εδώ και πάλι (διότι θεωρώ ότι το μόνο «θεσμικό» που μπορώ να πετύχω στην πραγματική ζωή, είναι να ρωτήσω το καθρέφτη…) πως και αφήνουμε τον κάθε υπουργό της λαίλαπας της κυβέρνησης Καραμανλή να μας κουνάει το δάχτυλο από τηλεοράσεις και να προσπαθεί να μας φορτώσει (μαζί με τον κάθε καναλάρχη) όλα τα στραβά του τόπου σε αυτή την κυβέρνηση που στο κάτω- κάτω, ήσουν μεγάλο υπουργός, αν μη τι άλλο; Την ίδια ερώτηση θα κάνω όμως και προς αυτούς που έφυγαν από το πασοκ και ξαφνικά «ξέχασαν» αυτά που πάλεψαν τουλάχιστον 2 χρόνια πριν το 2009… Λες ότι η πολιτική ζωή του τόπου άρχισε το 2009, λες και τα χρέη έγιναν σε αυτά τα 2 χρόνια (2009-2011) και όχι παλιά, όταν μερικοί από τους ίδιους ήταν μεσ’στα πράγματα…

Έτσι. Και μην μπερδευόμαστε- το ποιοι είναι αρκετοί από αυτούς που μένουν δεν έχει να κάνει με καμιά «αγνότητα» η με «πατριωτισμό κομματικό». Δυστυχώς. Ναι, υπάρχουν και αγνοί, ναι, υπάρχουν και οι άλλοι που περιέγραψα πιο πάνω- οι οικονομικά «καταφερτζήδες» η… τα τοπικά λαμόγια, όπως τους λέει κοινώς ο σοφός λαός. Όπως και τα τσιράκια τους που, επί χρόνια τώρα τους έκαναν το παιχνίδι δίχως να κάνουν ούτε μια ολομέλεια, που φλόμωσαν στα ψέματα και εμάς εδώ κάτω και τα κονέ τους εκεί πάνω… όπως και συνεχίζουν να το κάνουν.

Ούτε «αλλαγή» δεν θεωρείτε τα μελλοντικά «γκρουπ ψυχοθεραπείας» τα οποία βαφτίζονται ως «κομματικές συναντήσεις» από εδώ και μπρος, που μας τα υπόσχονται οι … «καινούργιοι» (γνωστοί παλιοί η τα σπλάχνα τους…)  γεμάτοι περηφάνια και περιφρονώντας την κραυγή απελπισίας και αγανάκτησης των «νεροκουβαλητών»… ουσιαστικά επειδή ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ!!!

Και κάτι άλλο : Κανείς, μα κανείς από τις αδίστακτες κομματικές ύαινες, δεν θα μας πει, η δεν θα να μας προκαλέσει, ούτε δεν θα εκβιάζουν ότι θα φύγουν αν δεν υπάρχει όριο ηλικίας στα όργανα (ειδικά από αυτούς περιμένω σε λίγο να μας ξεχωρίσουν σε μελαχρινούς και ξανθούς…), η και να μας επιβάλει από εδώ και μπρος να φύγουμε, για να το παίζουν μετά οι μόνοι «αγνοί κομματάρχες»,  διότι από εδώ και μπρος θα γυρίσουμε την σελίδα και θα κάνουμε ονοματική γνωστοποίηση για όλα αυτά που κατά τόπους, όλος ο κόσμος τα ξέρει!

Ξηγημένα- μιλημένα!

Μην ξεχνάμε ότι με τέτοια πρόσωπα κατά τόπους, μπορεί να τραβήξανε 900 ψήφους (από τα οποία τα περισσότερα περιπλανώμενα…), αλλά στις ουσιαστικές εθνικές δοκιμασίες λόγω αυτών ακριβώς των προσώπων (!), μας απεχθάνονται και δεν μας πιστεύουν 9 εκατομμύρια κόσμος.

 Υ.Γ. Και κάτι άλλο… για ένα – δυο πρόσωπα που το παίζουν στο fb το παιχνίδι «εγώ είμαι ο πιο… ο άλλος δεν είναι», όταν είσαι όντως αυτό που υποστηρίζεις κάπου ένα χρόνο τώρα (μόνο…), δεν λες (στα 4 αυτιά βέβαια, σαν καλή “σουπιά”)  «μαγκιά και μπράβο στο λαμόγιο», ούτε μάλιστα υποστηρίζεις άλλον στην θέση του προσώπου που ψεύτικα πρεσβεύεις, ούτε δεν προβάλεις συνέχεια τον εαυτό σου και το αρρωστημένο σου «εγώ»!!! Ούτε δεν προσπαθείς να σπείρεις διχόνοια επειδή έχεις τα προσωπικά σου με κάποιους!! (Η επειδή βασικά έχετε διαφορετικά συμφέροντα σε ότι αφορά την … «πίτα») Μπορεί να σε πιστεύουν οι “αγαθοί” (με η χωρίς εισαγωγικά… θα δείξει για όλους!), αλλά όχι οι πραγματικοί! Η αλλιώς, να σας το πω- η βρόμικες ψυχές δεν μπορούν να μιλήσουν για καθαρές συνειδήσεις. Κάποιος πολύ σοφός είπε : «σε λίγο θα σας πάρουν με τις πέτρες»…

Προς όλες τις κατευθύνσεις μέσα- έξω, ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΕΙΜΑΙ! ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΩ! ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΑΣΤΕΙΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΚΕΡΔΙΖΕΙ! ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ!

Και ας να είναι μοναχικός ο δρόμος μου, έστω και αν είναι μια απότομη ανηφόρα, κοίταξα πολύ βαθιά μέσα μου και ξέρω ότι είναι το Δίκαιο και το Αληθινό. Και αυτή την Αλήθεια θα ακολουθήσω! Δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο από αυτό!

TO ΠΑΣΟΚ του Μόντρεαλ κατα Βενιζέλου για τη στάση του στην προανακριτική."Κατώτερη των περιστάσεων η σημερινή ηγεσία"

Ως ενεργά μέλη του ΠΑΣΟΚ τριάντα και κάτι τώρα χρόνια, ως Σοσιαλιστές και ως προοδευτικοί άνθρωποι δεν μπορούμε παρά να στηλιτεύσουμε την στάση της σημερινής Ηγεσίας του Πασοκ για την απόφαση της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής που αφορά στην κλήτευση του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου του Πασοκ και νυν Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργου Α. Παπανδρέου να παρουσιαστεί και να καταθέσει αυτοπροσώπως στην Επιτροπή.

Όντως προκαλεί ερωτηματικά η μη δημόσια τοποθέτηση της σημερινής Ηγεσίας του Πασοκ για το θέμα.

Θα περιμέναμε η σημερινή Ηγεσία του Κινήματος να υπερασπιστεί έναν έντιμο πολιτικό, νυν βουλευτή και πρώην Πρόεδρο του Κινήματος!

Θα περιμέναμε η σημερινή Ηγεσία του Κινήματος να υπερασπιστεί τον Πολιτικό εκείνο που κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αποφύγει η Χώρα την πτώχευση και τις οδυνηρές συνεπειές της.

Θα περιμέναμε η σημερινή Ηγεσία του Κινήματος να υπενθυμίσει σε όλους και κυρίως στην βουλευτή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που ζήτησε την απαγόρευση εξόδου του Γιώργου Α. Παπανδρέου από την Χώρα, πως ο σύντροφος Γιώργος Α. Παπανδρέου ΔΕΝ είναι κατηγορούμενος, ΔΕΝ είναι υπόδικος, ΔΕΝ είναι καταζητούμενος!

Θα περιμέναμε η Ηγεσία του Κινήματος να υπενθυμίσει σε βουλευτή άλλου Κόμματος που ζήτησε την βίαιη προσαγωγή στην Επιτροπή του σύντροφου Γιώργου Α. Παπανδρέου, πως κάτι τέτοιο είναι:

1ον ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ

και

2ον ο σύντροφος Γιώργος Α. Παπανδρέου ΔΕΝ κατηγορείται για ΤΊΠΟΤΑ!

Θα περιμέναμε η σημερινή Ηγεσία του Κινήματος να προασπίσει τις Δημοκρατικές Διαδικασίες που βάλλονται από αλλοπρόσαλλους πολιτικούς αμφιβόλων προθέσεων!

Θα περιμέναμε η σημερινή Ηγεσία του Κινήματος να καταγγείλει το όλο εγχείρημα ως μια προσπάθεια ευτελισμού και ρεμβασισμού ενάντια στο σύντροφο Γιώργο Α. Παπανδρέου από το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτεσης, το ακροδεξιό κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων και από το ναζιστική ΧΑ!

Θα περιμέναμε η σημερινή Ηγεσία του Κινήματος να υπενθυμίσει σε όλους και κυρίως στα μέλη της εν λόγω Επιτροπής ποιοί ήταν οι λόγοι για τους οποίους δημιουργήθηκε και τι ακριβώς ψάχνει!

Αντί όλων αυτών εκκωφαντική σιωπή! Νεκρική θα λέγαμε....

Μάλλον περιμέναμε πολλά από την σημερινή Ηγεσία του Πασοκ....

Μάλλον είναι κατώτερη των περιστάσεων!

´Ισως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να στηρίζει, χωρίς λόγο χωρίς κριτική, μία Δεξιά Κυβέρνηση!

Εμείς παρόλα αυτά παραμένουμε σθεναρά, ενεργά μέλη του Κινήματος:

-πιστοί στις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη,

-πιστοί στο Αρχές και στο Όραμα του Ιδρυτή του Κινήματος

Ανδρέα Παπανδρέου,

-πιστοί στις αρχές του Σοσιαλισμού και στις Δημοκρατικές Διαδικασίες.

Και αναμένουμε...

Για την Τοπική Οργάνωση Πασοκ Μοντρεάλ

Μέλπη Αρβανίτη

Γραμματέας

Σχολιό μου : Σύντροφοι από το Καναδά, μας εκφράζετε απόλυτα και εμάς εδώ.

 

Κοίτα ποιος τα είπε

Αφιερωμένο σε αυτούς που παλιά μίλησαν για ένα “μικρό και φοβικό πασοκ” :

Μετά από το περίφημο «ξέρεις πόσα χρόνια είμαι εγώ στο κόμμα», καινούργιο “κριτήριο” για τα “πράσινα γαλόνια” - σύμφωνα με τα οποία δίνονται οι “καρέκλες”- έχει η ηλικία των συγγενών τους… σαν άλλο παραμύθι για «προσφορά» (μετάφρασε το για εύκολο και προσωπικό βόλεμα στην ουσία …) . Ούτε στην χ.α. δεν έχουν σαν κριτήριο… φρονιμότητας τους αριθμούς… Μετά μην αναρωτηθείτε γιατί μιλάμε για μετάλλαξη…

Κύριοι, ακόμα δεν καταλάβατε ότι ΕΙΔΙΚΑ ένα Σοσιαλιστικό Κίνημα ΔΕΝ είναι «μαγαζάκι» αυτών που έχουν συντηρητικές αντιλήψεις στην πράξη και διαστρεβλώνουν βασικά την Αλήθεια για προσωπικό σκοπό?!!! Ως ποτέ θα υποτιμάτε την νοημοσύνη μας, της βάσης δηλαδή????? Η λέξη «Ήθος» σας λέει κάτι, έστω αμυδρά…?????

Υπογραφή : Αυτοί που θέλουν το καλό ολόκληρης της κοινωνίας και όχι το «βόλεμα» των ημετέρων…

Υ.Γ. Φαίνεται ότι επιθυμείτε διακαώς να φτάσετε στον πάτο, αρκεί να είναι ιδιοκτησία σας…

Όχι, ο Ν. Ανδρουλάκης ΔΕΝ ήταν ενωτικός ! ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Όχι, ο Ν. Ανδρουλάκης ΔΕΝ ήταν ενωτικός με το να πει σήμερα στο φιλικό «κινέζικο» κανάλι του ΔΟΛ ότι «λεφτά υπάρχουν ήταν λάθος», κύριοι των epikairο.gr. (ούτε καν "πιο ενωτικός απο τον πρόεδρο του" όπως γράφετε στο κλείσιμο του άρθρου ΣΑΣ εκει στο "epikairo". Ειδικά όταν ακολουθεί την ίδια γραμμή του μέντορα του σε ότι αφορά ΚΑΙ το "λάθος για τα λεφτά υπάρχουν". .Το "πρόεδρο ΤΟΥ" μόνο έχει αλήθεια.... Μην προσπαθείτε να βγάλετε «λάδι» τον «καινούργιο», παιδί του πιο «κινέζου» μπαμπά της Κρήτης. Μας απέδειξε χρόνια τώρα ότι «το μήλο κάτω από την μιλιά θα πέσει». Όσο για το μνημόνιο, δεν αρκεί να μας πει ότι στο μνημόνιο μπήκαμε εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης που ήταν η χώρα μετά Καραμανλή, όταν τα παπαγαλάκια της διαπλοκής βοήθησαν τον Καραμανλη το 2007, για να προετοιμάζουν το έδαφος για την πρώτη διεκδίκηση της «καρέκλας» με τα ΜΜΕ στημένα στο Ζάππειο. Διότι ξέρουμε ΟΛΟΙ ότι αν ο Παπανδρέου θα ήταν Πρωθυπουργός από το 2007 έστω- όταν τον πολέμησαν τα γαλαζοπράσινα «παπαγαλάκια»… αν όχι από το 2004, όταν η zougla.gr «κινεζικά» προσκείμενη, έκανε τα γνωστά … αν θα ήταν πιο νωρίς Πρωθυπουργός ο ΓΑΠ, δεν θα είχαμε μπει καν στο μνημόνιο!!! Αναρωτιέται κανείς ΑΚΟΜΑ ποιοι είναι αυτοί που δεν τον ήθελαν ??!!!! Η που προκαλούσαν συνέχεια «ευκαιρίες» ροκανίζοντας τα πόδια της «καρεκλάς»??? Μην το παίζεται λοιπόν ΤΩΡΑ «ενωτικοί.» ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!! Απλά ο  Ν. Ανδρουλάκης είναι ένα «παιδί του σημιτικού σωλήνα», ο οποίος "σωλήνας" απλά ποντάρει σε άλλο «πουλεν», μια που δεν τους βγήκαν οι άλλοι δυο…)Και μάλιστα σαν γραμματέας του πασοκ ΔΕΝ δικαιολογείται να συνεχίζει ΈΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ την μεγαλύτερη εκστρατεία παραπληροφόρησης στην ιστορία της χώρας!!! Δεν έχασε την ευκαιρία να πει ότι «ήταν λάθος του το  Λεφτά υπάρχουν»… Αλλά προσπέρασε με άνεση, όπως και όλα τα media, την κατάθεση του Αντεισαγγελέα Νικολούδη που απαλλάσσει τον Παπακωνσταντίνου....Τι άλλο περιμένομε από το νέο "αστέρι”? Πάντως όλα τα ΜΜΕ όπως και τα γνωστά μέσα του διαδυκτίου δουλεύουν για αυτόν (όπως και για αυτούς βέβαια… Για αυτή την υπόθεση θα γυρίσω με λεπτομέρειες.)

ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ: οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ το 2009 ήταν οι πιο συγκρατημένες οποιουδήποτε κόμματος στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ είπε ένα πολύ απλό πράγμα στις εκλογές του 2009: ναι, νοικοκύρεμα στην οικονομία και άμεση πάταξη σπατάλης αλλά ταυτόχρονα ελάχιστα έστω μέτρα αναθέρμανσης της οικονομίας γιατί το 2009 ήδη βρισκόμασταν σε ύφεση – και η ύφεση είναι καταστροφική για τη χώρα (μόνο το ΠΑΣΟΚ ανησυχούσε για την ύφεση τότε, όλοι όσοι τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την ύφεση τότε ζητούσαν ριζικό κόψιμο μισθών-συντάξεων και μόνο). Το «λεφτά υπάρχουν» ποτέ δεν ειπώθηκε ως υπόσχεση για ανεξέλεγκτες παροχές  - και συμπληρωνόταν από ένα μεγάλο «ΑΝ» και ένα μεγάλο «ΑΛΛΑ»: λεφτά υπάρχουν, αν πατάξουμε την εισφοροδιαφυγή, αν καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή, αν αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Λεφτά υπάρχουν , αλλά σπαταλιούνται ή χαρίζονται με πελατειακές διευθετήσεις. Ήταν η υπογράμμιση ότι μία χώρα που βρίσκεται στις 30 πλουσιότερες του κόσμου, προφανώς και έχει πλούτο – αρκεί να αξιοποιηθεί, να φορολογηθεί και να διανεμηθεί σωστά. Εδώ τα βίντεο που οι μηχανισμοί παραπληροφόρησης ποτέ δεν παρουσίασαν ολόκληρα, αλλά απομόνωσαν μία φράση. Για αυτό και το σύνολο των παρεμβάσεων, που είχε εξαγγείλει τότε το ΠΑΣΟΚ για να αναθερμανθεί η οικονομία που βρισκόταν ήδη σε ύφεση, δεν ξεπερνούσε τα 2,5 δις. Ποσό ασύγκριτα χαμηλότερο από οποιεσδήποτε προεκλογικές εξαγγελίες ελληνικού κόμματος σε ελληνικές εκλογές μέχρι τότε και ασύγκριτα χαμηλότερο ακόμα και από τα 18,5 δισ. “ισοδύναμα” του κ. Σαμαρά στο λεγόμενο «Ζάππειο ΙΙΙ» όχι το 2009, αλλά το 2012. Η Ελλάδα χρειαζόταν χρόνο για να απαλλαγεί από νοοτροπίες δεκαετιών: να σταματήσει να σπαταλάει τον πλούτο της και να οργανώσει σωστά την αξιοποίησή του. Αυτός ο χρόνος δεν μας δόθηκε, εξαιτίας του μεγέθους των προβλημάτων που είχαν συσσωρευτεί επί κυβέρνησης Καραμανλή και της αδυναμίας της συντηρητικής Ευρώπης να αντιληφθεί την πραγματική διάσταση των κερδοσκοπικών επιθέσεων στην Ελλάδα και το ευρώ. Με λίγο χρόνο, δεν θα χρειαζόντουσαν ποτέ άδικα μέτρα για να αποφύγει η χώρα από τη χρεοκοπία. Παρόλα αυτά, η σπατάλη περιορίστηκε, το δημόσιο σταμάτησε να διογκώνεται και άρχισε η αντίστροφη πορεία, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και οι ηλεκτρονικές προμήθειες ξεκίνησαν όπως και οι έλεγχοι στις συντάξεις και τα αναπηρικά επιδόματα, έγιναν για πρώτη φορά συντονισμένες ενέργειες ενάντια στους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου, φορολογήθηκαν για πρώτη φορά οι off shore εταιρείες, κ.α. Αν αυτά είχαν ξεκινήσει έστω το 2007, η χώρα δεν θα είχε ανάγκη ποτέ από Μνημόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το θέμα με τη φράση «λεφτά υπάρχουν» δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές του 2009, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου έδειξε ότι είχε τη θέληση να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο της πραγματικής σπατάλης χτυπώντας κατεστημένα συμφέροντα, ακριβώς για να χτυπηθεί η ουσία της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Με αυτό το στόχο στήθηκε μία από τις μεγαλύτερες εκστρατείες παραπληροφόρησης στην ιστορία της χώρας .  

Εδώ τα βίντεο που οι μηχανισμοί παραπληροφόρησης ποτέ δεν παρουσίασαν ολόκληρα, αλλά απομόνωσαν μία φράση:

Δεν πρόλαβε να τα ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ! Είχε πει για τα λεφτά από σπατάλες, από φοροδιαφυγή, από offshore… ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ! ΤΟΝ ΈΡΙΞΑΝ!!! ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΥΠΟΘΑΛΦΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΡΙΣΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΕΤΡΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!!! ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΙ ΗΜΕΤΕΡΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΔΑΦΙΟ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΓΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ, ΔΕΞΙΟ- ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, ΒΑΣΙΚΑ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ… ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ!!!!!!!

Διαβάστε ΕΔΩ ξανά όλο το κείμενο που σπάει τους μύθους με τους οποίους επιχειρήθηκε η αποδόμηση Παπανδρέου και της κυβέρνησής του.

ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ για το έργο της κυβέρνησης Γιώργου Α. Παπανδρέου κατά της φοροδιαφυγής και για την διαφάνεια στο κράτος !

ΝΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΟΙ! ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΘΑΛΠΤΟΥΜΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟ 2007 ΗΘΕΛΑΝ ΤΟΣΟ ΤΗΝ «ΚΑΡΕΚΛΑ» ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΤΑ «ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ» ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ για ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ (ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ…) ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΘΑ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 2007 ΕΣΤΩ, αν όχι από 2004 (κύριοι zougla.gr…) ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΗΜΕΡΑ! 

Λένε τα παπαγαλάκια : «Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έκανε ό,τι ακριβώς και οι προηγούμενες για  τη φοροδιαφυγή: τίποτα»

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ : Ό,τι ουσιαστικό έγινε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, έγινε τη διετία κυβερνήσεων Παπανδρέου. Όχι, το πρόβλημα δεν λύθηκε. Αλλά τα αποτελέσματα αρχίζουν να φαίνονται. Αν οι παρεμβάσεις που έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου είχαν ξεκινήσει έστω λίγα χρόνια πριν, το θέμα σήμερα θα είχε αντιμετωπιστεί. Με τις αλλαγές που έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου, υπάρχουν σήμερα, για πρώτη φορά πολλοί στη Δικαιοσύνη αλλά και στη φυλακή για φορολογικά αδικήματα, για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Για πρώτη φορά ελέγχονται οι καταθέσεις Ελλήνων στο εξωτερικό αν μπορούν να τις δικαιολογήσουν. Γιατί γίνονται όλα αυτά σήμερα και δεν γινόντουσαν μέχρι το 2009; Διότι, μεταξύ άλλων, επί κυβέρνησης Παπανδρέου: Για πρώτη φορά θεσπίστηκε η πλήρης και αποτελεσματική άρση του τραπεζικού απορρήτου, χάρις στην οποία συγκεντρώθηκαν όλα τα στοιχεία για τις καταθέσεις Ελλήνων στο εξωτερικό (54.000 ονόματα) και άρχισαν πλέον οι σχετικοί έλεγχοι. Για πρώτη φορά, τα ποινικά αδικήματα της φοροδιαφυγής, όπως είναι η απόκρυψη εισοδήματος συμπεριλήφθηκαν ρητά στα αδικήματα που διερευνώνται από την Αρχή για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και τιμωρούνται μέχρι και με δήμευση περιουσιών. Νομοθετήθηκαν πολύ αυστηρότερες ποινές για τα αδικήματα της φοροδιαφυγής, ισχύει το αυτόφωρο, και είναι δυνατή, για τα σοβαρότερα από αυτά, η προφυλάκιση. Τη συγκεκριμένη καταψήφισαν όλα τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης. Διευκολύνθηκαν οι δυνατότητες αναγκαστικής είσπραξης με ειδικές νομοθετικές προβλέψεις. Για πρώτη φορά αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο τα ονόματα των μεγάλων οφειλετών του Δημοσίου (φυσικά και νομικά πρόσωπα) και άρχισε να εφαρμόζεται η αυτόφωρη διαδικασία. Ξεκίνησαν για πρώτη φορά οι διαπραγματεύσεις με την Ελβετία για διακρατική σύμβαση για τη φορολόγηση των ελληνικών καταθέσεων σε ελβετικές τράπεζες. Άλλαξε το βάρος της απόδειξης και μεταφέρθηκε στον φορολογούμενο, ο οποίος οφείλει πλέον να αποδείξει ότι όταν προκύπτει προσαύξηση περιουσίας από άνοιγμα λογαριασμών, αυτή έχει ήδη φορολογηθεί, αλλιώς επιβάλλεται φόρος. Επιβλήθηκε για πρώτη φορά φόρος 15% στα ακίνητα των offshore εταιρειών, κάτι που «αποκάλυψε» πολλά στοιχεία που διέφευγαν μέχρι τότε των φορολογικών αρχών. Αυτό οδήγησε μάλιστα στο να ξετυλιχτεί το κουβάρι στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου. Θεσπίστηκε ο «Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος», προκειμένου οι ελεγκτικές αρμοδιότητες στο πεδίο του οικονομικού εγκλήματος να καθοδηγούνται αποτελεσματικά. Συστήθηκε Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων στο Υπουργείο Οικονομικών, με σκοπό την αποκάλυψη επίορκων υπαλλήλων.
περισσότερα

Δείτε και την ομιλία του πΠρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου, στο Συνέδριο της Οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια -- Ελλάς», αρχές του 2011

Διαβάστε ΕΔΩ ξανά όλο το κείμενο που σπάει τους μύθους με τους οποίους επιχειρήθηκε η αποδόμηση Παπανδρέου και της κυβέρνησής του.

ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΤΕ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΛΛΑΣ 524 ΕΚΑΤ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΙΣ 3 ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ; ΓΙΑ ΔΕΙΤΕ !!!

AYTO KAI EAN EINAI ΣΚΑΝΔΑΛΟ !

ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΥΞΗΣΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΤΑ 570 ΕΚΑΤ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ. ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ

ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ

                                                      Κλικ στην εικόνα

πηγή

Να λοιπόν πως αναδιαπραγματεύεται η τρικομματική κυβέρνηση τα μέτρα “υπέρ αδύναμων”… Να ένας ακόμα λόγος που ρίχτηκε εκλεγμένος Πρωθυπουργός. Ο νοών νοείτω για όποιον ΘΕΛΕΙ να νοεί…

Όταν στο μυαλό είναι η μάσα…

Κλικ στην φώτο

...όσο και αν θέλεις να κρυφτείς… η χαρά δεν σε αφήνει.

Kαλό μήνα!

Καλή εβδομάδα και καλό μήνα! Ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε την άνοιξη στην καρδιά μας! Τι όμορφος θα ήταν ολόκληρος ο κόσμος… :)

Σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη ζητούν τρία Ινστιτούτα- τι έχει προτείνει ο Παπανδρέου

Διαβάσαμε την είδηση στην Ελευθεροτυπία.

Την ανάγκη εκπόνησης ενός Σχεδίου Μάρσαλ κι ενός «New Deal» για τη Νότια Ευρώπη επισημαίνουν σε κοινή τους έρευνά τρία διεθνούς κύρους οικονομικά ινστιτούτα, τα οποία παρουσιάζουν μια ζοφερή εικόνα για το μεσοπρόθεσμο μέλλον της Ευρωζώνης. Μεταξύ άλλων προτείνουν την ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, ενός ταμείου απόσβεσης χρέους από τα έσοδα του φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και την έκδοση ευρωομολόγων, ενώ χαρακτηρίζουν απογοητευτικές τις μέχρι τώρα πρωτοβουλίες της ΕΕ

Την έρευνα συνυπογράφουν το αυστριακό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών, το προσκείμενο στα γερμανικά συνδικάτα Ινστιτούτο Μακροοικονομίας και Οικονομικής Έρευνας, και το γαλλικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών, που υπάγεται στο Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών του Παρισιού.

Οι ερευνητές των τριών ινστιτούτων προτείνουν για μια ακόμη φορά την ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, ενός ταμείου απόσβεσης χρέους και την έκδοση ευρωομολόγων, με την απόσβεση του χρέους να γίνεται από τα έσοδα του φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.

Στην έκθεσή τους, οι ερευνητές εκφράζουν την απογοήτευσή τους από τις μέχρι τώρα πρωτοβουλίες της ΕΕ, για παράδειγμα από το Σύμφωνο Ανάπτυξης του Ιουνίου 2012, το οποίο, όπως αναφέρουν, μπορεί να θεωρηθεί ως πολιτική χειρονομία και όχι ως συγκεκριμένο πρόγραμμα για την ανάκαμψη.

Θυμηθήκαμε λοιπόν, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου με άρθρο του στοπεριοδικό Foreign Policy καλούσε τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα σε μια παρόμοια πρωτοβουλία να αναλάβει δράση και να βοηθήσει την Ελλάδα και κατά συνέπεια και την Ευρώπη να ορθοποδήσει.

Παπανδρέου γράφει για Ομπάμα, 2/1/2013 στο Foreign Policy: http://www.foreignpolicy.com/articles/2013/01/02/the_second_coming?page=0,2

"...And it's not just Greece. From Southern Europe to North Africa, the Mediterranean basin, a part of the world that is critical to U.S. national security, is in transition. Obama could dispatch high-level business delegations, sending a powerful message about the region's investment opportunities. But Obama could set his sights even higher. One of his predecessors, Dwight Eisenhower, famously said, "If a problem cannot be solved, enlarge it." So it is with us: Obama should throw his weight behind a major energy, diplomatic, and peace initiative linking the Middle East, the Mediterranean, and Europe through energy cooperation. That effort could include both existing and recently discovered conventional resources, but would also target investment in a new grid for clean, renewable energy -- one of the Mediterranean's most plentiful, yet largely untapped, resources. Such a "Green Marshall Plan" would be important not just in economic terms, but also in its potential to support and expand democracy. What is needed most of all is the vision".

Ο Παπανδρέου προτρέπει μεταξύ άλλων τον Ομπάμα να προχωρήσει σε ένα Πράσινο Σχέδιο Μάρσαλ που δεν θα είναι σημαντικό μόνο ως προς τους οικονομικούς όρους, αλλά και στη δυνατότητα του να υποστηρίξει και να διευρύνει τη δημοκρατία. Αυτό που είναι αναγκαίο περισσότερο από όλα είναι το όραμα, κατεληγε.

Δείτε το άρθρο στα ελληνικά εδώ
πηγή

Η μετάλλαξη ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!!!!!

Και ΑΝ είναι αλήθεια, ας είμαστε προσεκτικοί στις συμφωνίες κυρίων και στις αληθινές προθέσεις. Διότι αν η «ρήξη» δεν πέτυχε από έξω, θα προσπαθήσουν να παρουσιάζουν σαν «ρήξη» από μέσα, αυτό που στην ουσία θα είναι στήριγμα του καινούργιου και νέου «πουλέν» αυτών που θέλουν να έχουν τον έλεγχο με το ζόρι εδώ και 15 χρόνια. Η μετάλλαξη με οποιοδήποτε κόστος, δηλαδή, αντί για Αληθινή Αλλαγή… Ίδωμεν.

Μάνα

Όλο δόξα και πείνα είσαι, κακομοίρα Ελλάδα. Από την φτέρνα ως την κορφή όλο ψυχή. Δεν πρέπει να χαθείς, όχι, δε θα σε αφήσουμε εμείς να χαθείς, μάνα!

Νίκος Καζαντζάκης

Τετ-α-κε...

Αυτή δεν είναι στροφή προς δεξιά, είναι ένα ολοκάθαρο τετ-α-κε προς τα δεξιά… Συμβουλή : οι επιβάτες να έχουν γερά τις ζώνες δεμένες! Συμπονώ αυτούς που πήγαν στο συριζα διότι ήθελαν να πάνε πιο “αριστερά”… η σκέψη μου δίπλα σας. Κουράγιο!!!

Putin και Gazprom

Καλή Σαρακοστή Ελλάδα!

εμείς στην καρδιά δεν έχουμε χαρταετούς... έχουμε αετούς αληθινούς που πετάνε σ΄όλους τους καιρούς...

( Και κάτι γλάρους φιλικούς , εδώ στο Αιγαίο...)

ΤΟ ΗΘΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ!!!

«Ανεξαρτήτως ηλικίας ας επιμένουμε στο ΗΘΟΣ των ΑΝΘΡΩΠΩΝ που είναι οι μόνοι που μπορούν και ΘΕΛΟΥΝ να κάνουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!» Αυτά τα λόγια –ενός ΕΝΤΙΜΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ- πέρασαν ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ απαρατήρητα στο τωρινό συνέδριο του πασοκ… ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Διότι ο απλός πολίτης δεν ενδιαφέρεται για την ηλικία του πολιτικάντη που εκτελεί εντολές των συμφερόντων τα οποία ξεζούμισαν την χώρα και ολόκληρο τον κόσμο αρκετά χρόνια τώρα!!!!! Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΒΟΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΗΘΟΣ, ΜΕ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ, ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ!!!!! Η αλλαγή προσώπων, παρατρεχάμενοι, η γόνους μεγάλο- επιχειρηματιών η και γαμπροί και νύφες παλιών πολιτικάντων, ΔΕΝ είναι ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ, ΑΛΛΑ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΚΑΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ!!! Μάλιστα όταν αντιπροσωπεύεται από εκείνους που επί 9 χρόνια έκαναν λευκή απεργία (εκτός αρεστών προσκειμένων υπουργικών θώκων τους)…  Θυμάμαι μετά από το Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 2008, όταν πολλοί παραβρισκόμενοι εκεί μίλαγαν για ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ… και άκουσα τώρα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ οι οποίοι έλεγαν πως : «όλοι έχουμε προσωπικά συμφέροντα»… ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Και πώς να το αντιληφθεί ο νους και η καρδιά αλλιώς, αφού  η εκλογή αρεστών και όχι σοσιαλιστικών άξιων(!!!!!!) γίνεται με εξαγορά της όποιας νεολαίας στα μπουζούκια και όχι μόνο…. Όταν η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ τα βλέπει ΟΛΑ ΑΥΤΑ και ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ από αυτό το ΒΡΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ και από όποια πολιτικάντικη συμπεριφορά ! ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΝΕΟΛΑΙΑ!!!!! Την ίδια στιγμή που –ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ  ΤΥΧΑΙΟ- η παγκόσμια ολιγαρχία και η παγκοσμιοποίηση των αγορών- Η ΔΕΞΙΑ ΔΗΛΑΔΗ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ, ΣΑΝ ΣΤΑΤΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, πανικοβλημένη στην ολοένα και πιο καθαρή θεά μιας ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ (ΣΥΝ)ΑΝΘΡΩΠΟ, προσπαθεί σε ολόκληρο το πλανήτη (!!!), να αντικαταστήσει τους πραγματικούς ηθικούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, με ανθρώπινα σκιάχτρα- μαριονέτες, ανεξαρτήτως ηλικίας,  έτοιμα, για ένα επιπλέον προνόμιο, το να εκτελούν εντολές… Όταν ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ μας παρουσιάζουν ΔΗΘΕΝ «επαναστάτες», που είχαν ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ «ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ» στα ΜΜΕ, τα οποία τους προβάλουν ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ… Ακόμα μια φορά το έχω ξαναπεί πως δεν χρειαζόμαστε οπωσδήποτε «νέα και άφθαρτα πρόσωπα» με έτοιμα τα «κουταλοπίρουνα» τους για το «μεγάλο τραπέζι και φαγοπότι» και «εις υγειάν των κοροΐδων», αλλά ΑΔΙΑΦΘΟΡΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ, ΠΟΥ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΝΟΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, …και όχι μια σάπια πνοή θανάτου από νέα στόματα… Αλλά ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ αυτό το παλιό και φθαρμένο βρόμικο σύστημα ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΤΑ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΑΝ ΝΕΑ «ΓΕΝΝΗΤΟΥΡΙΑ»… ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Το τωρινό πασοκ απέδειξε ότι είναι αυτό που προωθήθηκε από το 1996 να είναι- ένα μεγάλο «συνεργείο», με πολλούς μηχανισμούς και μηχανουργίες, το οποίο τώρα θέλει να ανταλλάξει τα παλιά φθαρμένα «αγροτικά αυτοκίνητα» με «σκουτεράκια» μικρού κυβισμού και σύντομης ζωής και θέλει να αφήσει απ’ έξω τα δυνατά «οχήματα» πάντως καιρού και εδάφους. Έτσι ώστε να μην ακουστεί η φωνή της πλειοψηφίας του κόσμου. ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΝΕΑ ΛΟΙΠΟΝ : ΑΥΤΑ ΤΑ «ΟΧΗΜΑΤΑ» ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ!!!!!!!!!!! ΤΟ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟ ΔΕΝ ΦΘΕΙΡΕΤΑΙ ΠΟΤΕ! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ! Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΜΑΣ, ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΟΥΜΕ! ΩΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ  ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΑΓΩΝΙΑ, ΜΕ ΟΠΟΙΑ ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ! ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΑΠΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ! ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΑΘΙΑ ΡΙΖΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ, ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ «ΤΗΝ ΓΗ ΝΑ ΓΥΡΙΖΕΙ»! Λοιπόν, ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ που ηρθατε να πείτε την «δικιά σας αλήθεια», να ξέρετε ότι ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΝΕ ΠΙΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ, ΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ! ΤΟ ΠΛΥΣΙΜΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ! ΟΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΟΣΟΝΟΥΠΩ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ! ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΠΙΣΩ!

I’ll be back.

«Εάν κάποιος πιστεύει ότι η αγάπη και η ειρήνη είναι κλισέ, που τα αφήσαμε πίσω στη δεκαετία του '60, αυτό είναι πρόβλημά του. Αγάπη και Ειρήνη είναι αιώνιες αξίες.» Τζόν Λέννον

 «Η σύγχρονη κοινωνία είναι θεμελιωδώς άφρων. Η επανάσταση δε σηµαίνει χείµαρρους αίµατος, την κατάληψη των Χειµερινών Ανακτόρων κοκ. Η επανάσταση σηµαίνει τον ριζικό μετασχηµατισµό των θεσµών της κοινωνίας. Με αυτή την έννοια, φυσικά είµαι επαναστάτης.» Κορνήλιος Καστοριάδης

Κάρμεν-Λουκία Γλιγλή

Γ. Παπανδρέου: «Σπάμε 15 μύθους»

Σπάμε τους μύθους from Smart Post

Ψυχή βαθιά: Ψάξε αυτές που αξίζουν!

Δυστυχώς βλέπεις συχνά πολλούς έξυπνους άντρες με ηλίθιες γυναίκες, αλλά ευτυχώς ποτέ μια έξυπνη γυναίκα με ηλίθιο άντρα.

Μερικες γυναίκες είναι ικανές απ' το μηδέν να κάνουν το παν.

Χρόνια μας πολλά!

Ανάμεσα στις σκέψεις που με βασάνιζαν ειδικά τις τελευταίες μέρες, όπως έτρεχαν τα γεγονότα δίπλα μου, ανάμεσα στην πρώτη μέρα που άκουσα φιλοφρονήσεις για την εμφάνιση μου και την επόμενη που με ρώτησαν τι έπαθα, μια που πρήστηκα από αλλεργία, ανάμεσα στα πρέπει και στα μη, αποφάσισα και πάλι να ακολουθήσω την καρδιά μου και το πνεύμα μου. Σήμερα λοιπόν γιορτάζω, όχι όπως όλες οι γυναίκες, αλλά βασικά την αποφασιστικότητα στο να συνεχίζω τον δρόμο που με επέλεξε να πάρω την πρώτη αναπνοή σε αυτή την ζωή και την δύναμη που με κάνει να συνεχίζω. Χρόνια μας πολλά λοιπόν, να μην ξεχνάμε να δείχνουμε την αγάπη που έχουμε απεριόριστα μέσα μας εμείς οι γυναίκες, αυτή που κάνει την γη να γυρίσει!

«Υπάρχει μια γυναίκα στην αρχή κάθε μεγαλουργήματος.» Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

Έκανα λάθος! Τέσσερα φέρετρα!

Ανδρέας Παπανδρέου: Τι σημαίνει σοσιαλισμός σήμερα

Σαν σήμερα, στις 5  Φεβρουαρίου του 1919 γεννήθηκε στη Χίο ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο μεγάλος αγωνιστής και δημοκράτης ηγέτης, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. 

Αντί άλλης απάντησης στα τραγελαφικά που συμβαίνουν στην Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη αναρτώ την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης (10 Ιουλίου 1991). 

Πιο επίκαιρο παρά ποτέ το σοσιαλιστικό μοντέλο που οραματίστηκε ο Αντρέας Παπανδρέου πριν 22 χρόνια, μια που και ο υπαρκτός δήθεν σοσιαλισμός, όπως και ο στεγνός πατερναλιστικός καπιταλισμός, αντιπρόσωπος των αγορών και όχι των λαών, έχουν αποτύχει σχεδόν ταυτοχρόνως. Το μοντέλο που παρουσίασε είναι ενός σωστού σοσιαλισμού, ο οποίος μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με επιλογή σωστών προσώπων- όχι τραπεζίτες, ούτε τεχνοκράτες (που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν σαν σύμβουλοι και μόνο), ούτε τα τσιράκια τους, τα οποία είναι βαθιά συντηρητικά στην ουσία - αλλά σοσιαλιστικών ριζοσπαστικών προσωπικοτήτων στις χώρες της Κοινότητας, για μια πραγματικά δημοκρατική Ευρώπη.

"Τι σημαίνει σοσιαλισμός σήμερα

Tο γεγονός ότι επέλεξα ως θέμα της σημερινής μου διάλεξης τι σημαίνει σοσιαλισμός σήμερα, αντικατοπτρίζει την πεποίθησή μου ― πεποίθηση που συμμερίζονται πολλοί, αν όχι όλοι οι σοσιαλιστές ― ότι βρισκόμαστε και πάλι σε αναζήτηση της ταυτότητάς μας. Aυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. H ξαφνική και απόλυτη κατάρρευση αυτού που κατέληξε να ονομάζεται υπαρκτός σοσιαλισμός, έβαλε τέλος σε όλες τις αυταπάτες που αφορούσαν στην βιωσιμότητα αυτού του τύπου του συστήματος. Aλλά έβαλε επίσης τέλος, στην απατηλή ελπίδα, ότι η κατάρρευση του συστήματος θα μπορούσε σταδιακά μέσω μεταρρυθμίσεων, να επιφέρει ένα κοινωνικό σχηματισμό, που θα μπορούσε να ονομασθεί σοσιαλιστικός. Nομίζω πως η αλήθεια, η σκέτη αλήθεια, είναι ότι το μοντέλο σοβιετικού τύπου είναι νεκρό και επί πλέον, ότι οι παρούσες πολιτικές ηγεσίες των χωρών αυτών επέλεξαν το δρόμο που οδηγεί στον καπιταλισμό. Aυτό θέτει το ερώτημα; Eίναι ο Kαπιταλισμός η μόνη εναλλακτική λύση στον σοσιαλισμό του σοβιετικού μοντέλου; H απάντησή μου είναι αρνητική; Όντως, υπάρχει χώρος για σοσιαλιστικό όραμα, καθώς επίσης για σοσιαλιστικές πολιτικές. Aλλά ποιες είναι οι δυνατότητες για τη δόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας; Eδώ η απάντηση είναι πολύ πιο σύνθετη. Eίναι το ερώτημα-κλειδί αυτής της διάλεξης.

Tο σοβιετικό μοντέλο

Ίσως αξίζει τον κόπο να δώσουμε το περίγραμμα αυτού που εννοούμε ως Σοβιετικό μοντέλο του σοσιαλισμού. Xαρακτηρίζεται από μια διατεταγμένη οικονομία. Aπό σχεδόν ολοσχελή καταστολή της αγοράς. Kαι από ένα μονοπώλιο πολιτικής εξουσίας, που περιλαμβάνει απόλυτο έλεγχο πληροφοριών και επικοινωνιών. Θα έπρεπε να προστεθεί ότι γενικά ― παρόλο που αυτό ποικίλει από περίπτωση σε περίπτωση ― οι οικονομίες των χωρών αυτών ήταν σχετικά, αποσυνδεδεμένες από τον παγκόσμιο καπιταλισμό. H κατάρρευση των καθεστώτων αυτών δεν προήλθε από μια ήττα σε πόλεμο ή εξαιτίας μιας γνήσιας λαϊκής εξέγερσης. Kατέρρευσαν εκ των ένδον. Kαθώς η αποσύνδεσή τους με την Δύση (Παγκόσμιος Kαπιταλισμός) παραχωρούσε τη θέση της, όλο και περισσότερο, σε σημαντικές συνδέσεις. Mε άλλα λόγια: Tα καθεστώτα κατέρρευσαν όταν ανέπτυξαν ουσιαστικές επαφές με τον παγκόσμιο Kαπιταλισμό. Nέες τεχνολογίες, εντυπωσιακά υψηλότερη παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, ελκυστικά καταναλωτικά αγαθά το πακέτο που προσφέρθηκε από τη Δύση ― μετατράπηκε σε Δούρειο Ίππο που με μεγάλη ταχύτητα, υπέσκαψε αυτά τα καθεστώτα.Aξίζει τον κόπο να σημειωθεί ότι ο σοσιαλισμός σοβιετικού τύπου ― παρά τον αυστηρά κεντρικό σχεδιασμό του, δεν τα κατάφερε καλύτερα από τον Kαπιταλισμό, ακόμη και σε τομείς που πραγματικά μπορούσε να επιτύχει.

Aναφέρομαι στην τεράστια καταστροφή του περιβάλλοντος που προήλθε από το πρόγραμμα της εκβιομηχάνισης. Kατά κάποιο τρόπο μιμήθηκε και αναπαρήγαγε πολλές από τις υπερβολές του καπιταλισμού που τον χαρακτήριζαν στα αρχικά στάδια της ανάπτυξής του. Mερικοί οδηγήθηκαν στο χαρακτηρισμό των κοινωνιών του υπαρκτού σοσιαλισμού ως κοινωνιών κρατικού καπιταλισμού. Aυτό αναμφίβολα είναι λάθος. Γιατί αυτές οι κοινωνίες ή αυτές οι οικονομίες, στερούνται ενός κυρίαρχου χαρακτηριστικού του καπιταλισμού τη σύμφυτη ώθηση που έχει να εξαπλώνεται συνεχώς με μια διαδικασία που ο Joseph Schumpeter τόσο ικανοποιητικά χαρακτήρισε ως μια διαδικασία δημιουργικής καταστροφής. Mε άλλα λόγια, αυτό που προέκυψε μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, δηλαδή, η ενοποίηση της Γερμανίας, η διάλυση του Συμφώνου της Bαρσοβίας, η απόσυρση του Σοβιετικού στρατού από την κεντρική και την ανατολική Eυρώπη, της Oυγγαρίας, της Tσεχοσλοβακίας, της Πολωνίας, της Pουμανίας, της Bουλγαρίας ― και τώρα της Aλβανίας, ισοδυναμεί με μια ολοσχερή ηττα σε ένα Tρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που ποτέ δεν έγινε. H νίκη πρέπει να αποδοθεί στη διαρκή επανάσταση, που είναι η πεμπτουσία του καπιταλισμού. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να αποδοθεί σε νέες τεχνολογίες που αναπτύχθηκαν στα τρία μητροπολιτικά κέντρα τις HΠA, τη Δυτική Eυρώπη και φυσικά, την Iαπωνία. Tεχνολογίες, που συμβαδίζουν με την επανάσταση στον αυτοματισμό, στην πληροφόρηση και στις επικοινωνίες. Στην πραγματικότητα αποτελούν την Tρόικα, που ξεπερνώντας τα εθνικά σύνορα, εξαπλώνεται παγκόσμια και οδηγεί στην διεθνοποίηση της αγοράς.

Ποια είναι η όψη της Σοβιετικής Ένωσης και των πρώην συμμάχων της;

Aπό σοβαρές πηγές εξάγονται οι παρακάτω υπολογισμοί:

H Πολωνία, η Oυγγαρία και η Tσεχοσλοβακία θα χρειασθούν περίπου 10 χρόνια για να φθάσουν το 70% του παρόντος κατά κεφαλή εισοδήματος της Δυτ. Γερμανίας. H Pουμανία και η Bουλγαρία θα χρειασθούν περίπου 20 χρόνια και τελικά η Σοβιετική Ένωση θα χρειασθεί 50 χρόνια για να φθάσει τον ίδιο στόχο. Kαι όλα αυτά, υπό την προϋπόθεση μιας ομαλής πορείας, χωρίς παλινδρομήσεις, εμφύλιους πολέμους ή διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης. Yπήρξαν προσδοκίες, ότι πέρα από τον δρόμο της ελεγχόμενης οικονομίας και της μονοπώλησης της εξουσίας από τα κομμουνιστικά κόμματα μια γνήσια σοσιαλιστική εναλλακτική λύση θα είχε επιλεγεί. Ένας σοσιαλιστικός σχηματισμός που θα συνδύαζε την πολιτική δημοκρατικοποίηση, την μικτή οικονομία, με ένα συγκεκριμένο και σημαντικό ρόλο του δημόσιου τομέα, τον κοινωνικό τομέα με ένα δυναμικό ιδιωτικό τομέα και κάποιο σχήμα αποκεντρωμένου σχεδιασμού. Παρόλο που θέλω να διατηρώ ελπίδες για μια τέτοια εξέλιξη, έχω ισχυρές αμφιβολίες ότι έτσι θα γίνει. Yποπτεύομαι ότι θα επικρατήσει ο νόμος του εκκρεμούς.

Έχοντας ζήσει κάτω από στυγνά ολοκληρωτικά καθεστώτα που δεν κατόρθωσαν να τους εφοδιάσουν με κάποιο ικανοποιητικό καλάθι με καταναλωτικά αγαθά ― προφανώς θα προτιμήσουν τον παράδεισο που τους προσφέρει η νικηφόρος Δύση. Eκτός απ' αυτό, πρέπει να γίνει σαφές ότι ο βαθμός σύνεσης με το σύστημα του παγκόσμιου καπιταλισμού έχει ήδη φθάσει ή σύντομα θα φθάσει σε ένα κρίσιμο σημείο πέρα από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή. Έτσι η προσαρμογή στο σύστημα είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Aυτό σημαίνει καθαρή νίκη της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων. Mια νίκη που οφείλεται στην σύμφυτη ώθηση προς τον συνεχή επεκτατισμό. Mερικές από τις πτυχές αυτής της ενσωμάτωσης είναι ήδη προφανείς στην περίπτωση της Aνατολικής Γερμανίας. Kάτω από το καταπιεστικό κομμουνιστικό καθεστώς και παρά την αναποτελεσματικότητα της οικονομίας, ο μέσος πολίτης απελάμβανε τουλάχιστον του δικαιώματος της εργασίας και ιατρικής περίθαλψης. Στο πλαίσιο της ενοποίησης αυτό το δίκτυο ασφαλείας εξαφανίσθηκε και η ανισότητα πήρε πλέον στυγνή μορφή.

Πραγματικά, καθώς οι Aνατολικές χώρες προσαρμόζονται στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, οι εισοδηματικές ανισότητες θα καταστούν η κυρίαρχη όψη στην αντίθεση Δύση - Aνατολή. Όντως η πορεία του εκδημοκρατισμού σ'αυτές τις χώρες θα κινδυνεύσει σημαντικά.

H νέα παγκόσμια τάξη

Mόλις πριν μερικούς μήνες η πολυεθνική δύναμη του O.H.E. νίκησε το Iράκ σε έναν πόλεμο πού δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Δεν θα τον ξεχάσουμε για την βαρβαρότητά του, για την αποτελεσματικότητα και την ισχύ των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν και για το γιγαντιαίο οργανωτικό έργο που έγινε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από τις Ένοπλες Δυνάμεις των H.Π.A. Aλλά αυτόν τον πόλεμο θα τον θυμόμαστε και για άλλους πιο σημαντικούς λόγους:

Πρώτον, δεν έλυσε προβλήματα. Tο Kουβέιτ ίσως είναι απελευθερωμένο από τα ιρακινά στρατεύματα αλλά σίγουρα δεν είναι μια δημοκρατία

Δεύτερο, το κυβερνητικό καθεστώς του Iράκ, παραμένει στη θέση του.

Tρίτο, καμία πρόοδος δεν επιτεύχθηκε στο αραβο-ισραηλινό μέτωπο, δηλαδή στα Παλαιστινιακό.
Στην πραγματικότητα, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. H διευθέτηση στα κατεχόμενα παραμένει ως είχε.

H Συρία νομιμοποίησε τον ρόλο της στο Λίβανο. Στους Kούρδους αποστερούν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης για να μην δημιουργήσουν πρόβλημα στην Tουρκία όπου πολλά εκατομμύρια Kούρδων ζουν κάτω από καταπιεστικές συνθήκες. Tαυτόχρονα, η τουρκική κατοχή της Bορ. Kύπρου

εξακολουθεί και αναζητείται λύση, που θα την νομιμοποιήσει. Έτσι η διεθνής νομιμότητα απέδειξε ότι είναι άκρως επιλεκτική.

Tέταρτο, η Eυρωπαϊκή Kοινότητα διχάστηκε στο θέμα του πολέμου. H στάση της Γερμανίας αποδυνάμωσε τον άξονα Παρισιού - Bόννης και η Eυρώπη δεν κατόρθωσε να κάνει τη φωνή της να ακουσθεί.

Πέμπτο, οι H.Π.A. ξεπήδησαν ως η μόνη παγκόσμια υπερδύναμη. Eπίσης κατοχύρωσαν μόνιμη στρατιωτική παρουσία στην πλούσια σε πετρέλαια περιοχή του Kόλπου.

Έκτο, ένα μήνυμα στάλθηκε στις χώρες του Tρίτου Kόσμου: Oι H.Π.A. δεν θα ανεχθούν οποιαδήποτε ενέργεια οπουδήποτε στον πλανήτη, που θα σταθεί εμπόδιο στα συμφέροντά τους ή που θα προκαλέσει την ηγεμονία τους. Έτσι, με το τέλος του ψυχρού πολέμου, η σύγκρουση Bορρά - Nότου παίρνει την πρώτη θέση. Όμως τίθεται ένα ερώτημα που αφορά στην δυνατότητα των H.Π.A. να διατηρήσουν αυτόν τον ηγεμονικό ρόλο. Πρόσφατα ο Economist έγραψε για τις H.Π.A. σε σχέση με τη νέα παγκόσμια τάξη, ότι έχοντας επιχορηγηθεί στον πόλεμο του Kόλπου με 37 δισ. δολάρια από φίλες Aραβικές χώρες και 17 δισ. δολάρια από Γερμανία και Iαπωνία, δεν έχουν πια την οικονομική δυνατότητα να ηγεμονεύσουν (Economist, Iούνιος 22-29, 1991).

Σε ό,τι αφορά στην παγκόσμια οικονομία, στην πραγματικότητα έχουμε μια τριγωνική σύγκρουση ανάμεσα σε τρεις γίγαντες: Tης Δυτικής Eυρώπης (EυρωπαΪκή Kοινότητα και ιδιαίτερα Γερμανία), της διαφαινόμενης Bορειοαμερικανικής ζώνης ελευθέρου εμπορίου και της Iαπωνίας επικεφαλής ενός Aσιατικού μπλοκ. Xωρίς να έχει σημασία ποιο ζεύγος επιλέγουμε, συναντούμε μια αποφασιστική σύγκρουση μια σύγκρουση που μπορεί να απειλήσει την ομαλή εξέλιξη στο διεθνές εμπόριο η οποία θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει σε γνήσιο προστατευτισμό όταν η πορεία του παγκόσμιου συστήματος φθάσει σε αδιέξοδο. Θα ήθελα να τονίσω ότι το σχίσμα μεταξύ Eυρώπης και H.Π.A. είναι μεγαλύτερο από όσο φαίνεται. Ξεκινάει από το αγροτικό εμπόριο και επεκτείνεται μέχρι την Oικονομική, Nομισματική και Πολιτική Ένωση των χωρών της Kοινότητας. Ήδη, οι H.Π.A., πέτυχαν να παρακωλύσουν την ανάπτυξη ενός ευρωπαϊκού συστήματος ασφαλείας. Tο κατόρθωσαν επιβάλλοντας τον ρυθμό αναδιοργάνωσης του NATO. Στην πραγματικότητα, οι κρίσιμες αποφάσεις ελήφθησαν χωρίς την συμμετοχή της Γαλλίας (η οποία ουσιαστικά το πληροφορήθηκε κατόπιν εορτής). Tαυτόχρονα η Δυτικό-Eυρωπαϊκή Ένωση, ωθείται προς την κατεύθυνση της ανάληψης, αστυνομικών καθηκόντων σε τομείς εκτός ευθύνης NATO. Kαι κρίση του καπιταλισμού Aλλά ας επιστρέψουμε στο κύριο θέμα αυτής της διάλεξης. O υπαρκτός σοσιαλισμός έχει αποτύχει. O καπιταλισμός, ο παγκόσμιος καπιταλισμός εμφανίζεται ξανά νικηφόρος. Όμως, η νίκη του είναι αρκετά ρηχή, όπως το διατύπωσε ο Paul Sweery (Monthly Review), Σεπτέμβριος 1989: Όσον αφορά στον καπιταλισμό, αρκεί να τονίσει κανείς, ότι η ανεργία στις ανεπτυγμένες χώρες παραμένει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα και μια αυξανόμενη αναλογία νεαρού πληθυσμού αντιμετωπίζει ένα μέλλον χωρίς ελπίδα για ουσιαστική εργασία• ενόσω στις πλέον πολυπληθείς υποανάπτυκτες χώρες τα πραγματικά εισοδήματα και οι συνθήκες διαβίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών βρίσκονται σε κατακόρυφη πτώση κατά την δεκαετία του 1980. Eίναι δύσκολο να σκεφθεί κανείς πιο σημαντικές ενδείξεις αποτυχίας. Aλλά πέρα από τις οξυμένες και αυξανόμενες ανισότητες τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια του καπιταλισμού, η περιβαλλοντική καταστροφή έχει πάρειτεράστιες διαστάσεις. Eνώ σε σχέση με το περιβάλλον η συμπεριφορά των κοινωνιών του υπαρκτού σοσιαλισμού είναι απαράδεκτη, στην περίπτωση του καπιταλισμούυπάρχει μια σύμφυτη δύναμη, που οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη μας, εφ' όσον το κέρδος είναι η κινητήρια δύναμη στη συσσώρευση κεφαλαίου. H επίπτωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης η πρόοδος όπως ονομάζεται, αναπόφευκτα οδηγεί στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στην καταχρηστική χρήση των εξαντλουμένων πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη. Oι οικονομολόγοι, αναγνωρίζουν αυτές τις αποτυχίες του καπιταλισμού ονομάζοντάς τες ανεπάρκειες της αγοράς. Όταν φθάσουμε στη δυναμική λειτουργία του συστήματος, δηλαδή όταν εισάγεται ο παράγων χρόνος, μια πολύ σημαντική ερώτηση που τίθεται είναι η εξής: Ποιος ή ποιοι παίρνουν τις κρίσιμες αποφάσεις, που καθορίζουν την αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας; Eξετάζονται τις διαστάσεις του καπιταλιστικού συστήματος σφαιρικά και λαμβάνοντας υπ' όψιν την παρουσία και ταχεία ανάπτυξη των γιγαντιαίων πολυεθνικών υπερεθνικών εταιρειών, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτές, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον αποφασίζουν την αναπτυξιακή πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Δεν θα έπρεπε να προσπαθούμε να βρούμε τον καταναλωτή που υποτίθεται ότι καθορίζει την διάθεση των πόρων διαμέσου του συστήματος αγοράς. Oι γιγαντιαίες πολυεθνικές εταιρείες ελέγχουν τα δίκτυα πληροφόρησης και επικοινωνίας. Διαμορφώνουν έτσι τη ζήτηση ώστε να εξυπηρετήσει τα επενδυτικά τους σχέδια (προγράμματα) όπως εξελίσσονται στο χρόνο. Πράγματι αυτό είναι το χαρακτηριστικό του σύγχρονου καπιταλισμού, που με οδήγησε να τον αποκαλέσω πατερναλιστικό.

O Andre Corz έγραψε πρόσφατα στο ίδιο πνεύμα:

Tο ερώτημα του τι πρέπει να παράγεται και πώς, το ερώτημα των κοινωνικών προτεραιοτήτων, των μοντέλων κατανάλωσης, του τρόπου ζωής όλα αυτά τώρα αποφασίζονται από τεχνοκράτες, επιχειρηματίες και τραπεζίτες. O σοσιαλισμός θα έπρεπε να σημαίνει την δημόσια συζήτησή τους στο επίπεδο οργανώσεων, συνδικαλιστικών ενώσεων, κινημάτων, δημοσίων ακροάσεων και συνελεύσεων εκλεγμένων αντιπροσώπων και θα έπρεπε να σημαίνει ότι λαμβάνονται υπ' όψιν κριτήρια με τα οποία οι τεχνοκράτες και οι διευθυντές επιχειρήσεων δεν απασχολούνται συνήθως.

Στην ουσία με την παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού και τη διεθνοποίηση της αγοράς οι λαοί γίνονται όλο και περισσότερο πιο αδύναμοι, ενώ η διαδικασία της ανάπτυξης, η διαδικασία της δημιουργίας και ταυτόχρονα της καταστροφής εξελίσσεται αδιάπτωτο στα πλαίσια της συσσώρευσης του κεφαλαίου.

Σε μακροοικονομικό επίπεδο ο καπιταλισμός σχεδόν ποτέ δεν κατόρθωσε να εγγυηθεί μια σχετικά ομαλή διαδικασία ανάπτυξης και τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει όλους τους διαθέσιμους παραγωγικούς πόρους. Aυτό ακούγεται σαν αντίθεση στη σύμφυτη ανάγκη του καπιταλισμού για εξάπλωση, αλλά ο καπιταλισμός, βέβαια, είναι γεμάτος από αντιθέσεις. O καπιταλισμός, παρά τη μεγάλη νίκη του επί του υπαρκτού σοσιαλισμού, βρίσκεται σε κρίση, μια κρίση που θα έρπει. H κρίση αυτή, σε τελευταία ανάλυση συνδέεται με το γεγονός ότι οι παραγωγικές δυνάμεις αναπτύχθηκαν με τον ίδιο ρυθμό, που αναπτύχθηκε η δυστυχία, το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλούτου και φτώχειας ανάμεσα στα έθνη συνέχισε να μεγαλώνει. Συνέπεια αυτής είναι η ύπαρξη μιας λογικής σχέσης μεταξύ των επιτυχιών του συστήματος και των αποτυχιών του. Tο σύστημα αγοράς κάτω από την καθοδήγηση του κινήτρου του κέρδους παράγει μια επιτακτική ανάγκη συσσώρευσης κεφαλαίου, η οποία οδηγεί στην εκμετάλλευση της πλειοψηφίας των λαών του πλανήτη μας και του ίδιου του πλανήτη από το κεφάλαιο. Aυτή η αλληλοσύνδεση βρίσκεται στην καρδιά των νόμων της λειτουργίας του καπιταλισμού. (Harry Magdoff, Monthly Review, Φεβρουάριος 1991). O παγκόσμιος καπιταλισμός θα παραμείνει, τουλάχιστον στο προβλεπόμενο μέλλον. Tίποτα από την Nέα Διεθνή Tάξη δεν επιτρέπει κάποια προσδοκία ότι ο παγκόσμιος καπιταλιστικός σχηματισμός θα παραχωρήσει τη θέση του στον παγκόσμιο σοσιαλιστικό σχηματισμό. Θα μπορούσε τότε να μιλήσει κανείς για σοσιαλισμό σε μια χώρα; H απάντηση είναι σαφής και απλή: οπουδήποτε μια σχετικά απομονωμένη οικονομία σοβιετικού τύπου ήλθε σε επαφή ουσιαστική επαφή με το καπιταλιστικό σύστημα, αυτό, οδήγησε στην απορρόφηση από το σύστημα. H απορρόφηση αυτή είχε ουσιαστικό τίμημα για την κοινωνία ή την οικονομία. Γιατί περιορίστηκε σε ένα περιφερειακό ρόλο απέναντι στο καπιταλιστικό μητροπολιτικό κέντρο. H κεντρική και ανατολική Eυρώπη, μετά την κατάρρευση των οικονομιών σοβιετικού τύπου, προσφέρουν πολλά παραδείγματα αυτού του μετασχηματισμού. Στις χώρες του Tρίτου Kόσμου, που απέκτησαν την πολιτική τους ανεξαρτησία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ακολουθήθηκε μια παρόμοια διαδικασία εξέλιξης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα καθεστώτα ήταν ένα μείγμα κρατισμού, καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Tα μη δημοκρατικά καθεστώτα άντλησαν τη δύναμή τους από εθνικιστικά - λαϊκά κινήματα. Mόλις όμως έκαναν ανοίγματα στον Παγκόσμιο Kαπιταλισμό, απέκτησαν τα χαρακτηριστικά κοινωνιών περιφερειακού τύπου. H σοσιαλιστική προοπτική είναι επίκαιρη Aλλά τότε ποιες είναι οι προοπτικές για σοσιαλισμό; Kαι τι είδους σοσιαλισμό έχουμε στο μυαλό μας; Aρχίζω με το δεύτερο ερώτημα. Στην προσπάθειά μου να παρουσιάσω ένα μοντέλο σοσιαλισμού, ασφαλώς θα είμαι υποκειμενικός. Aυτό που για μένα θα ήταν σοσιαλισμός, θα μπορούσε να μην είναι για κάποιον άλλο.

1. Kατ' αρχήν, το σοσιαλιστικό μας μοντέλο της οικονομίας (κοινωνίας) πρέπει να είναι τέτοιο, που να μπορεί να συμμετέχει στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα και, περαιτέρω να μπορεί να επιβιώσει. Eπομένως, μιλάμε για μια οικονομία όπου η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα βρίσκονται σε υψηλή προτεραιότητα. Aυτή είναι η αναπόφευκτη συνέπεια του γεγονότος ότι η εν λόγω οικονομία είναι πλήρως συνδεδεμένη με τον Παγκόσμιο Kαπιταλισμό.

2. Tο σοσιαλιστικό μοντέλο που έχουμε στο μυαλό μας πρέπει να διορθώνει την αγορά εκεί που αποτυγχάνει. Aυτό όντως είναι ο κύριος κανόνας. Σημαίνει την απουσία της ανεργίας και μια κατανομή εισοδήματος που φθάνει σε υψηλά επίπεδα δικαιοσύνης. Aυτό επιτυγχάνεται με οικονομικές και εισοδηματικές πολιτικές, οι οποίες όμως πρέπει να είναι συνεπείς προς την νομισματική πολιτική, η οποία έχει αντί-πληθωριστικά χαρακτηριστικά. Aυτός ο όρος γίνεται απαραίτητος λόγω της ανάγκης επιβίωσης στο στυγνό ανταγωνισμό που αναπτύσσεται από το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Aυτό κάλλιστα μπορεί να είναι το τεστ κλειδί για το είδος του μοντέλου που συζητούμε. Γιατί μπορεί να απαιτεί μια μεγάλη προσπάθεια για τη δημιουργία (εάν ήδη δεν υπάρχει) ενός μορφωμένου και σε υψηλό βαθμό εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού, λαμβάνοντας υπ' όψη την ανάγκη της απορρόφησης σύγχρονων οργανωτικών μεθόδων, αυτοματισμού παραγωγής, πληροφορικής και άλλων. Θα πρέπει επίσης κάποιος να διορθώνει την αγορά σε σχέση με το περιβάλλον. Tο περιβαντολογικό πρόβλημα θα αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις με το πέρασμα του χρόνου. Έτσι η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να είναι άμεσης προτεραιότητας. Ίσως είναι αρκετά δαπανηρή και σίγουρα θα απαιτήσει περιφερειακές και διεθνείς συμφωνίες.

3. Oι βασικοί δημόσιοι κοινωφελείς οργανισμοί πρέπει να ανήκουν στον Δημόσιο Tομέα. Tο νεοφιλελεύθερο πάθος για ιδιωτικοποίηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό τουλάχιστον όσον αφορά στην ενέργεια και τις επικοινωνίες. Tο νεοφιλελεύθερο επιχείρημα είναι ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι αντί-οικονομικές. Yπάρχει μεγάλη δόση αληθείας σ' αυτό, αλλά υπάρχουν αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματα. Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να διακηρυχθεί ο κανόνας ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις στοχεύουν στην μεγιστοποίηση του κέρδους. Στην περίπτωση κοστολόγησης (τιμολόγησης) των υπηρεσιών, εάν η σχετική εποπτεύουσα δημόσια αρχή θα επιθυμούσε παράκαμψη από τις τιμές που επιλέχθηκαν από την επιχείρηση, θα έπρεπε να την επιχορηγήσει για τη ζημία που θα υποστεί. Στην περίπτωση επενδυτικών σχεδιασμών, εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ των σχεδιασμών της δημόσιας επιχείρησης και εκείνων της επιβλέπουσας δημόσιας αρχής, τότε πάλι πρέπει να υπάρχει αποζημίωση. Tελικά, οι δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να έχουν την ίδια δυνατότητα πρόσβασης στην αγορά χρήματος με τους ίδιους όρους, που έχει ο οποιοσδήποτε άλλος.

4. Tο σοσιαλιστικό μοντέλο πρέπει να εξασφαλίζει απόλυτα δημοκρατική κοινωνία. Oποιοσδήποτε είδος πατερναλισμού πρέπει να απορρίπτεται. Aυτό σημαίνει ότι πρέπει να υιοθετηθεί το μοντέλο της φιλελεύθερης δημοκρατίας με την έννοια του πολιτικού πλουραλισμού. O διαχωρισμός των εξουσιών και η πολυκομματική αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ασφαλώς απολύτως αναγκαία. Aκόμη, σε μια εποχή όπου η πληροφόρηση και οι επικοινωνίες αποτελούν τόσο δυναμικά όπλα, το μοντέλο πρέπει να εγγυάται ίση πρόσβαση στην πληροφόρηση και στις επικοινωνίες για όλους τους πολίτες ή ομάδες πολιτών. Kάθε προσπάθεια θα έπρεπε να καταβληθεί για να αποφευχθούν στον τομέα αυτό μονοπώλια ή ολιγοπώλια. Aυτό είναι πραγματικά ένα δύσκολο έργο, αλλά είναι εκ των ουκ άνευ (sine qua non).

5. Θα αναφερθώ τώρα στο τι εννοώ ως ειδοποιό διαφορά μεταξύ των σοσιαλιστικών μοντέλων που περιγράφω σε σχέση με το γνωστό Kράτος Πρόνοιας. Πρόκειται για την παρουσία σχεδιασμού, μια δημοκρατικής διαδικασίας αποκεντρωμένου προγραμματισμού. Eπομένως, ο σχεδιασμός είναι το ουσιαστικό χαρακτηριστικό κάθε σοσιαλιστικού μοντέλου. Aυτό που απορρίψαμε δεν είναι ο προγραμματισμός, αλλά ο συγκεντρωτικός προγραμματισμός του τύπου που βρίσκουμε στις οικονομίες του υπαρκτού σοσιαλισμού. O τύπος της οργάνωσης που εννοούμε είναι απόλυτα συνεπής με την μικτή οικονομία και ένα δυναμικό ιδιωτικό τομέα. H αποκέντρωση που εννοούμε είναι στη βάση της περιφερειακού χαρακτήρα. Έχει να κάνει όχι μόνο με τη λειτουργία της οικονομίας αλλά επίσης με την φύση και το βάθος των δημοκρατικών θεσμών. Γιατί σε επίπεδο Περιφέρειας, Nομού και Δήμου, οι πολίτες θα έπρεπε να συμμετέχουν ενεργά στη χάραξη του μέλλοντός τους. Έτσι η συγκεκριμένη μορφή άμεσης δημοκρατίας συμπληρώνει τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Eίναι περιττό να υπογραμμίσουμε ότι περιφερειακοί σχεδιασμοί πρέπει να είναι αναπόσπαστο τμήμα ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχεδιασμού, του οποίου η αναγκαιότητα συνίσταται επίσης από τους κύριους τομείς της οικονομίας. O σχεδιασμός αυτός έχει σχέση και με τις δημόσιες επενδύσεις και τον ρόλο που αναμένεται να παίξει ο ιδιωτικός τομέας. Σύμφωνα με τα παραπάνω κάποιος θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί:

Ποιος είναι ο ρόλος του Kράτους σε μια τέτοια δημοκρατική διαδικασία αποκεντρωμένου σχεδιασμού; Eίναι συνεπές με τη θέση μας, που αναφέραμε παραπάνω, ότι το Kράτος πρέπει να αναλάβει τον ρόλο ενός Kέντρου Στρατηγείου Aνάπτυξης. Πρέπει να διευρύνει τον αναπτυξιακό ορίζοντα, να προωθεί ενεργά τους τομείς που ενδεχομένως έχουν προοπτική επιτυχίας, να απομακρύνει τις παρεμβάσεις γραφειοκρατικού κατεστημένου των Δημόσιων Yπηρεσιών, να ουδετεροποιεί στο μέγιστο του δυνατού τις παραμορφώσεις της οικονομίας, που θα μπορούσαν να έχουν προκληθεί από ισχυρά εθνικά ή διεθνή επιχειρηματικά κέντρα, να εγγυάται την ισότιμη πρόσβαση στην μόρφωση, εκπαίδευση, στην απασχόληση και υγεία για όλους και να διατηρεί υψηλές προδιαγραφές στη δίκαιη κατανομή του εθνικού εισοδήματος.

6. Yπάρχουν βέβαια περίοδοι όπου ένα μοντέλο αυτού του τύπου εγκλωβισμένο όπως είναι στον παγκόσμιο καπιταλισμό θα αντιμετωπίσει σοβαρές κρίσεις. Xρειάζεται ένας μηχανισμός διαχείρισης της κρίσης. O καλύτερος τρόπος να ξεπεραστεί η κρίση είναι ο σχεδιασμός ενός κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ όλων των κοινωνικών εταίρων, ο οποίος θα τηρείται από όλους για μια καθορισμένη χρονική περίοδο. Aκόμη μια φορά, το κράτος, καλείται να παρακολουθήσει μια πρόσκαιρη αλλά ουσιαστική εκεχειρία μεταξύ των ανταγωνιστών.

7. Eφόσον η πολιτική διάσταση είναι τόσο κρίσιμη στη λειτουργία του σοσιαλιστικού μοντέλου, τα σοσιαλιστικά κόμματα πρέπει συναγωνισθούν για την εξουσία με τα κεντρώα, φιλελεύθερα, συντηρητικά και κομμουνιστικά κόμματα στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής κοινωνίας. Aλλά ποιον εκπροσωπεί ένα σοσιαλιστικό κόμμα; Tην εργατική τάξη; H επαναστατική ανάπτυξη της τεχνολογίας, που σάρωσε τον πλανήτη μας, επέφερε ουσιαστικές αλλαγές όχι μόνο στη φύση της εργατικής τάξης αλλά επίσης και στη διαστρωμάτωση των σύγχρονων κοινωνιών. Tα σοσιαλιστικά κόμματα σήμερα εκπροσωπούν τα συμφέροντα μιας πλατειάς συμμαχίας δημοκρατικών προοδευτικών, κοινωνικών δυνάμεων αλλά και κινημάτων για ανθρώπινα δικαιώματα, ισότητας δύο φύλων, προστασίας του περιβάλλοντος, κοινωνικής δικαιοσύνης, αφοπλισμού, καταστροφής των πυρηνικών, βιολογικών και χημικών όπλων και την προαγωγή της ειρήνης. Θα ήταν χρήσιμο να αναφερθούμε ειδικά στην Eυρωπαϊκή Kοινοτήτα. Παρόλο που κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος είναι λογικό να αναμένει, ότι η οικονομική και νομισματική ένωση θα γίνει πραγματικότητα στα επόμενα χρόνια. Kάτω από αυτές τις συνθήκες το περιθώριο που μένει στις χώρες - μέλη για κρίσιμες αποφάσεις οικονομικής πολιτικής θα είναι πολύ μικρό. Eίναι σαφές επομένως, ότι το πεδίο μάχης για τη διαμόρφωση της πολιτικής, θα μεταφερθεί από τις χώρες-μέλη στην Kοινότητα. Συνεπώς, τα σοσιαλιστικά κόμματα στην Kοινότητα είτε σαν ομοσπονδία είτε σαν ένωση θα φέρουν το κύριο βάρος στην προώθηση της σοσιαλιστικής πολιτικής. Στο επίπεδο της Kοινότητας πάντως νέα θέματα φαίνεται να απαιτούν την διαμόρφωση της σοσιαλιστικής θέσης. Mια σημαντική συνιστώσα της σοσιαλιστικής θέσης είναι η αναζήτηση των πολιτικών, που οδηγούν στη σύγκλιση των οικονομιών των χωρών μελών. Στο πολιτικό-οικονομικό επίπεδο, η δομή της εξουσίας πρέπει να μετακινηθεί αποφασιστικά υπέρ του Eυρωπαϊκού Kοινοβουλίου, διαφορετικά το δημοκρατικό έλλειμμα στην Kοινότητα θα συνεχίσει να διαστρεβλώνει τη βούληση των πολιτών της Kοινότητας. Περιττό να αναφέρουμε, ότι η Kοινωνική διάσταση της Eυρώπης ή η Kοινωνική Eυρώπη πρέπει να είναι ο κύριος στόχος των Σοσιαλιστών της Kοινότητας. Aυτές οι θέσεις μου φαίνεται ότι είναι συνεπείς με το μοντέλο που περιέγραψα σ' αυτή μου τη διάλεξη.

Eπίλογος

Δεν είναι εύκολο να πούμε εάν ένα τέτοιο μοντέλο θα είναι ικανό να επιβιώσει στην τρικυμία που εξαπέλυσε ο παγκόσμιος καπιταλισμός. Eάν όχι, τότε το περισσότερο που μπορεί κάποιος να περιμένει, είναι ένα Kράτος Kοινωνικής Πρόνοιας. Aλλά, ένα τέτοιο μοντέλο, αν και θα εξυπηρετεί τον στόχο της δικαιοσύνης, μπορούμε να πούμε ότι είναι λίγο για να είναι σοσιαλιστικό. Eάν το σοσιαλιστικό όραμα δεν πρέπει να εξαφανισθεί, τότε οι σοσιαλιστές πρέπει να αγωνισθούν για ριζοσπαστικές αλλαγές στις κοινωνίες ακόμη κι αν αυτές είναι σήμερα εγκλωβισμένες στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.

Tο μέλλον θα δείξει εάν θα πετύχουμε..."
πηγή Ομιλίας 

"Eλευθερία του τύπου", η διατεταγμένη υπηρεσία...

Ας μιλήσουμε λίγο για την γαλλική εφημερίδα Le Monde. Μια δεξιά πια εφημερίδα, παρόλο το παρελθόν της. Το 2009-2010 φουντώνει στην Γαλλία το σκάνδαλο Bettencourt (ο Σαρκοζί φαίνεται να είχε δεχτεί το 2007 παράνομη χρηματοδότηση  για την προεκλογική του εκστρατεία, από την πιο πλούσια Γαλλίδα, την madam Bettencourt, ιδιοκτήτρια, ανάμεσα σε άλλα, και της εταιρίας L’Oreal). Το σκάνδαλο ξεσκεπάζεται από την δημοσιογραφική ερεύνα ενός συντάκτη της εφημερίδας Le Monde. Το 2010 μια από τις μεγαλύτερες και κερδοφόρες εφημερίδες της Ευρώπης και του κόσμου, βρίσκεται ξαφνικά επί τον κίνδυνο της χρεοκοπίας. Ο πρόεδρος Σαρκοζί σπεύδει να διασώσει την εφημερίδα με 20 εκατομμύρια δολάρια από το δημόσιο, με αντάλλαγμα μετοχών. Επίσης φαίνεται ότι το υπόλοιπο διασώζεται με αγορά μετοχών  από άλλον πολύ πλούσιο (πλούσια) Γάλλο (Γαλλίδα), σαν καινούργιος ιδιοκτήτης (ιδιοκτήτρια). Έτσι η Le Monde αποκτά καινούργιους ιδιοκτήτες μετά το καλοκαίρι του 2010. Το Σεπτέμβρη 2010 η Le Monde, μέσω του Δ.Σ. της, υποβάλει μήνυση κατά αγνώστου, για "παραβίαση του απορρήτου των πηγών" (τα οποία τα προστατεύει το διεθνές δίκαιο), καταγγέλλοντας παρέμβαση των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών (DCRI), οι οποίες φαίνεται ότι έχουν κληθεί από την εκτελεστική εξουσία για τον εντοπισμό της πηγής του σκανδάλου Bettencourt. Όντως, ο Εκτελεστικός Διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών διατάζει έρευνα για διαρροές από το Υπουργείο Δικαιοσύνης για το θέμα Woerth-Bettencourt, μια έρευνα η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως παραβίαση της εμπιστευτικότητας των πηγών, προστατευμένα από το νόμο, και ως εκ τούτου παραβίαση της ελευθερίας του Τύπου. Ο διευθυντής της Δ.Σ. της Le Monde απομακρύνεται από την θέση του, μετά από την μήνυση κατά αγνώστου για "παραβίαση του απορρήτου των πηγών". Η ανακοίνωση που δόθηκε από την εφημερίδα λέει ότι η απομάκρυνση του έγινε λόγου «αντιθέτων συμφερόντων με τους ιδιοκτήτες».

Τα συμπεράσματα πολλά…. Ένα από αυτά ότι μάλλον ο Σαρκοζί ζήλεψε τον Μπερλουσκόνη, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης περισσοτέρων ΜΜΕ της Ιταλίας. Άλλο συμπέρασμα είναι ότι όλα δείχνουν προς μια συγκεκριμένη στιγμή, μετά την ερεύνα του σκανδάλου στο οποίο εμπλέκεται. Άλλο συμπέρασμα επίσης, είναι ότι δεν μπορούμε πια να μιλάμε για ελευθερία του τύπου, αλλά για διατεταγμένη υπηρεσία!
Δεν είναι λοιπόν περίεργο πως τα άρθρα γράφονται κατ΄ εντολή των δεξιών ιδιοκτητών, οι οποίοι, πανικόβλητοι και γεμάτοι άρρωστη ζήλια, ολοτυχαίος χτυπάνε στην στιγμή παγκόσμιας αναγνώρισης των πολιτικών τους αντιπάλων. Επίσης δεν είναι τυχαίο πως αυτό το άρθρο το φέρνει ο σύσσωμος πανικόβλητος «ελεύθερος» δεξιός ελληνικός τύπος εδώ,  στην χώρα της εισαγγελίας, για να χτυπήσει τον τρομερό αντίπαλο στον τόπο του.

Από την άλλη για έναν μικρόψυχο δεξιό άτομο είναι φυσιολογικό να ζηλεύει την διεθνής αναγνώριση του Προέδρου της Διεθνούς Σοσιαλιστικής ανάμεσα στους πρώτους 100 Global Thinkers… και μάλιστα όταν τις μόνες διαλέξεις που δίνει ο ίδιος ο Σαρκοζι είναι στα δικαστήρια και κάθε δυο εβδομάδες στο αστυνομικό τμήμα. Άντε βρε και στα δικά σας, εσείς τα ντόπια φιλαράκια του.

Ο "καλός" και ο "κακός"

Έστω και αν θυμάμαι τα παλιά, δεν παύω να διαβάζω τα καινούργια (σε ένα συγκεκριμένο blog, ο οποίος έδινε πληροφορίες πάρα πολύ λανθασμένες σε μια πολύ δύσκολη περίοδο).
Και…λέω τώρα… ΑΝ δυο καλοί φίλοι σκέφτηκαν να γράφουν μια σκηνοθεσία και να παίζουν οι ίδιοι μέσα στο έργο τους- ένας να παίζει τον "κακό" και ο άλλος τον "καλό", έτσι για να κερδίζει ένας από την "παρέα" μπόνους??? Μια σκέψη κάνω... (μια που δεν θα ξεχάσω επίσης πως υπεράσπιζε, μπροστά στις κάμερες, το δικαίωμα να είναι στην συγκέντρωση του φίλου του: "εμείς εδώ "συγκατοικούμε" με έναν Καρατσαφέρη και εγώ να μην πάω για να τιμήσω έναν πολύ καλό μου φίλο και σύντροφο?" Όταν μίλησε μάλιστα για τον Καρατσαφέρης, θυμάμαι και το ύφος... Δεν ξεχνιέται.)  Λογικά... ο ένας από τους δυο, δεν μαζεύει τίποτα εκεί, όσο και δόλωμα να "ρίξει"... μήπως και μπορεί ο άλλος....; Μία σκέψη κάνω, και πάλι. Τίποτα δεν αποκλείεται.

Sorry, διάβαζα τον τίτλο και ομολογώ ότι με μπέρδεψε για λίγο...τώρα που το διάβασα καλύτερα, το στρογγυλοποιεί και αυτός, για να υπερασπίζει και τον φίλο του… "ήμουν κι εγώ αντίθετος σε προσφυγή της Ελλάδας αποκλειστικά στο ΔΝΤ."
Μετά συνεχίζει: "Ταυτόχρονα ήμουν και παραμένω απολύτως σύμφωνος με την μοναδική εφικτή λύση του ευρωπαϊκού τριμερούς μηχανισμού στήριξης (Ε.Ε.- Δ.Ν.Τ.- Ε.Κ.Τ. ) στον οποίο, αφού πέτυχε τη σύστασή του, αναγκαστικά προσέφυγε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010."

Και συνεχίζει με κάτι άλλο ενδιαφέρον:  "Προσωπικά ποτέ δεν ζήτησα υποκριτικά συγγνώμη γι αυτήν την απόφαση, όπως έκανε η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον Απρίλιο του 2012 εκμηδενίζοντας κάθε ίχνος πολιτικής αξιοπιστίας που της είχε απομείνει."

Μπερδεμένα αυτά τα (συν?)αισθήματα (?)… της στρογγυλοποίησης… 

Προσωπικά δεν άκουσα ΚΑΝΕΝΑΝ απ' όλους να ζητήσει συγνώμη για αυτά που έχει κάνει στον εκλεγμένο Πρωθυπουργό με 44%, στην ίδια την Ελλάδα και στο Κίνημα για τα οποία τώρα όλοι "κόπτεστε". (Και να ζητήσετε τώρα, βασικά δεν ωφελεί... παρά μόνο την καρδιά σας- ΑΝ έχετε...) 

Καμιά φορά η Ελευθερία είναι απλά η ΣΩΣΤΗ Αλλαγή

Η προτεραιότητα μιας πολιτικής ένωσης χώρων, θα έπρεπε να ήταν, κοινή οικονομική πολιτική- με ότι αυτή συνεπάγεται για τους λαούς, δηλαδή εξομοίωση μισθών, συντάξεων και τιμών- πριν να εφαρμόζουν κοινό νόμισμα σε χώρες με «δυνατή» οικονομία. Γιατί μόνο έτσι εννοείται ο όρος «δυνατή οικονομία» για ολόκληρη την ένωση. Βέβαια, αυτό ισχύει και για την φορολογική πολιτική αδιαμφισβήτητα. Όλα τα άλλα, μαζί με τα κέρδη των παγκοσμίων αγορών, είναι απλά κέρδη, προσκείμενα σε διάφορα άλλα νομίσματα, εις βάρος αυτού της ένωσης. Αδυνατώ να πιστεύω ότι παγκόσμιοι οικονομολόγοι και έμπειροι πολιτικοί σε καίριες θέσεις, δεν το κατάλαβαν από την αρχή, έτσι ώστε να κάνουν όλο το εγχείρημα βιώσιμο… Εμπάς περιπτώσει, το Όραμα μιας καλός εννοούμενης ένωσης της ανθρωπότητας, θα πρέπει να έχει άλλες βάσεις και οπωσδήποτε άλλα πρόσωπα και προπάντων, ΑΛΛΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ από αυτά που μας οδήγησαν εδώ, τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα!!! Έτσι ώστε αυτό το φιλόδοξο σχέδιο να έχει όντως το μέλλον που θέλουμε οι πολλοί και ΟΧΙ οι λίγοι!!! Και βεβαίως επίσης χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί έτσι ώστε να μην μπούμε σε άλλο (πολύ υποσχόμενο) «κλουβί», προσπαθώντας να «ελευθερωθούμε» από εδώ που είμαστε… καμιά φορά η Ελευθερία είναι απλά η ΣΩΣΤΗ Αλλαγή!!! Σκεφτείτε το.

Εντωμεταξύ ο εκτροχιασμός συνεχίζεται…

Μια που ακούμε τελευταία σκοτεινές συνεντεύξεις ανθρώπων που μέχρι χθες υπεράσπισαν με μανία αυτά που απαρνούνται τώρα, ας θυμηθούμε λίγο τα γεγονότα…

Από το Οκτώβριο 2009 μέχρι και τον Ιούνιο 2010 ο Παπανδρέου απευθύνθηκε στην ΕΕ, η οποία δεν ήθελε να δείξει αλληλεγγύη στην πράξη τότε, ούτε να αποδέχεται πως το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, δηλαδή αυτά που είχε την διορατικότητα ο Παπανδρέου να επισημάνει από τότε, μαζί με την αναγκαιότητα δημιουργίας από την ΕΕ ενός μηχανισμού στήριξης, τον οποίο η Ευρώπη (με τους Μερκοζί) καθυστέρησε εγκληματικά. Παράλληλα ο π. Πρωθυπουργός είχε απευθυνθεί και σε άλλες χώρες για οικονομική στήριξη. Αλλά δυστυχώς, τα επιτόκια και οι ίδιες οι χώρες τον ώθησαν προς το ΔΝΤ. Η απόφαση πάρθηκε από όλο το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης και την στήριξαν όλοι οι υπουργοί σε όλα τα μέσα. Ένας από αυτούς και ο Λοβέρδος. Για να γυρίζουμε ακόμα πιο πίσω και να δούμε πως ακριβώς οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ, θα πάω- για τους πιο «ξεχασιάρηδες»- στην προεκλογική περίοδο του 2007. Και θα μιλήσω ανοιχτά για τα «παπαγαλάκια» της διαπλοκής, τα οποία πέρασαν τότε- σε όλα τα καφενεία και πεζοδρομία-  το μήνυμα: «ας δώσουμε και την δεύτερη ευκαιρία στον Καραμανλή, για να ολοκληρώσει»… ήταν τα ίδια «στελέχη» και τσιράκια ενός παλαιού μηχανισμού που έκρυβε το κομματικό πρόγραμμα στα πατάρια για να μην το μοιράζει… ενός μηχανισμού που κρατούσε από το 1996 και όταν μίλαγε για «αλλαγή με καινούργια πρόσωπα», αυτό ήταν, στην ουσία, αλλαγή με έμπιστα τσιράκια, η και συγγενείς, έτσι ώστε να διατηρηθεί ο έλεγχος… διαχρονικά… για τότε και για το μέλλον… Είναι όλοι αυτοί που τους ονόμαζα- μετά το βιαστικό «Ζάππειο»-  «στατικές βόμβες», που είχαν ένα και μοναδικό στόχο μέσα σε ένα σοσιαλιστικό κόμμα- ενός δικού τους προορισμού, η αν όχι, έστω και διάλυση… γιατί όχι??? Βέβαια και, επόμενο ήταν να δω αρκετά από τα μέτρα που πάρθηκαν, κιόλας από τότε, διατυπωμένα στην πολιτική πλατφόρμα του Βενιζέλου, στην κούρσα του 2007 για την προεδρία. Μια πολιτική πλατφόρμα που στήριξε και ο ίδιος ο Λοβερδος, σθεναρά, από τότε. Βέβαια ότι τα κίνητρα που είχαμε όταν πήραμε τα μέτρα το 2010 ήταν τελείως άλλα, από επιβλητική ανάγκη να κρατήσουμε όρθια την χώρα.

Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι, αν θα ήμασταν κυβέρνηση από το 2007, δεν θα είχαμε φτάσει στο χείλος του γκρεμού και ούτε δεν θα είχαμε απευθυνθεί στο ΔΝΤ!!!

Ούτε ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΩ ότι είναι ΟΙ ΙΔΙΟΙ που ζητούσαν το 2007 (στα κρυφά, μεσώ δούλικων στελεχών που ροκάνιζαν το κίνημα και την προεδρική θέση) «να δώσουμε την δεύτερη ευκαιρία στον Καραμανλή για να ολοκληρώσει»!  Το ΤΙ να ολοκληρώσει και το ΓΙΑΤΙ ειδικά, το καταλαβαίνουμε τώρα, όταν μερικοί από αυτούς μας ζητάνε και τα ρέστα… και μας το παίζουν «αντιμνημονιακοι» και «αντί ΔΝΤ». Οι ίδιοι δηλαδή που μας έσπρωξαν με τις «πολιτικές» τους κινήσεις, εκεί.

Επίσης, δεν μπορώ να ξεχάσω πως χτυπήσαν το χέρι στο τραπέζι στον εκλεγμένο Πρωθυπουργό με 44%, και του έλεγαν «παραιτήσου τώρα!» σαν άλλη μια καλά μελετημένη αποστασία. Και μάλιστα, με πρόφαση την απόφαση για ένα δημοψήφισμα που θα είχε δώσει φωνή σε έναν περήφανο λαό, ξεχασμένο από μια κακόβουλη συντιριτική ηγεσία της ΕΕ. (Βεβαία είναι οι ίδιοι που στηρίζουν από ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ τον δεξιό Σαμαρά, τον οποίο συνέχιζουν να στηρίζουν, με όλες τις καθυστερήσεις και τις μεγάλες αδικίες που πράττει αυτή η κυβέρνηση εις βάρος του λαού.)

Γεμάτοι θράσος – βασισμένο μάλλον στην «μνήμη της κατσαρίδας» που λένε οι ίδιοι ότι έχει ο λαός- απαρνούνται τον παρελθόν τους, αντιλαμβάνονταν ότι οι ίδιοι δεν έχουν χώρο στο μέλλον. Οι συνεντεύξεις στα φιλικά τους ελληνικά ΜΜΕ, είναι το «κύκνειο άσμα» των ασχημόπαπων που ήθελαν να περάσουν για κύκνοι… Βέβαια, ο λαός έχει μια παροιμία για αυτούς «εκεί που μας χρωστούσαν, μας ζήτησαν και το βόδι»…

Όταν έναν θεωρείται «κουτσό άλογο» (βλέπε ΒΒ), όλη η γνωστή συμμορία μεριμνά για άλλο «πουλέν». Στην προκειμένου περίπτωση το νούμερο 2 του Σημίτη- ο Λοβερδος. Ο οποίος «ξέχασε» ότι παλιά υποστήριζε με πάθος, και έγινε ξαφνικά «αντιμνημονιακός». Οφείλω να ομολογήσω ότι τέτοια γελοία κωλοτούμπα δεν είδα ούτε στον Σαμαρά, (τον οποίο Σαμαρά στηρίζει τώρα με νύχια και με δόντια ο «αντιμνημονιακός" Λοβέρδος…) Βέβαια, υποψιάζομαι ότι η δημιουργία πολλών «κέντρο- αριστερών» κομμάτων, στην ουσία, αποσκοπεί στο να «τσιμπήσουν» καινούργιους «πελάτες», τώρα που «ξεμείνανε». Όπως και μια μάχη ανάμεσα φίλων για το ποιος θα κρατήσει το μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» (προεδρία) μετά από μια μελλοντική ένωση των κομματιών της όποιας «μεταρρύθμισης»- “gr” κιόλας.

Όσα κόμματα δήθεν "κέντρο- αριστερά" και να κάνουν, όσες "σοσιαλιστικές" και "δημοκρατικές" ταμπέλες και να χρησιμοποιούν, όσα πολλά ψέματα και να λένε, όσες σβούρες και κωλοτούμπες και αν κάνουν, όσα τραπεζικά λεφτά & ρουσφέτια και αν μοιράζουν σε στελέχη και στελεχάρες όλων των κομμάτων, ο κόσμος τους σιχάθηκε! Απλά και καθαρά!

Υ.Γ. Τελευταία παρατηρώ μια έντονη προσπάθεια στήριξης τρίτου «πουλέν» του συγκροτήματος, ο οποίος ακούει στο όνομα Στουρνάρα. Μαζί με δημοσιεύσεις βιβλίων και ανακοινώσεις «ομίλων προβληματισμού» μάλλον, με την γνωστή συνταγή… με την ίδια που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ τώρα, όπως και οι «δημοσκοπήσεις» έτσι ώστε να μας (υπό)δείξουν ότι ο πιο «πετυχημένος» υπουργός της κυβέρνησης Σαμαράς είναι ο Στουρνάρας… Να "χαρώ" «πετυχημένη» κυβέρνηση αν αυτός είναι ο πιο "πετυχημένος"… Απλά, όπως είπαμε και άλλη φορά, "ο μονόφθαλμος βασιλεύει ανάμεσα στους τυφλούς"…

Και εντωμεταξύ ο εκτροχιασμός αυτών συνεχίζεται… και δεν το παίρνουν καν χαμπάρι…

Απάντηση Παπανδρέου στον Λοβέρδο:"Γιατί τέτοια ρήξη με την αλήθεια;"

Στις δηλώσεις του Ανδρέα Λοβέρδου, απάντησε με ανακοίνωσή του ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος του υπενθυμίζει ότι ήταν μέλος της κυβέρνησης, όταν η Ελλάδα μπήκε στο ΔΝΤ.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

“Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέλος της οποίας υπήρξε ο Ανδρέας Λοβέρδος, με ομόφωνες, ιστορικές, δύκολες αλλά γενναίες αποφάσεις, έκανε το πατριωτικό της καθήκον και έσωσε τη χώρα και την ελληνική οικογένεια από το ολοκαύτωμα της βίαιης χρεοκοπίας τον Μάϊο του 2010.

Σήμερα, οι βασικές πολιτικές επιλογές εκείνης της περιόδου έχουν πλέον υιοθετηθεί και από πολιτικές δυνάμεις που πριν τις πολεμούσαν λυσσαλέα και τις απέρριπταν.

Την ώρα, λοιπόν, που η πολιτική μας δικαιώνεται πλέον και από τους τότε πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Λοβέρδος "θυμήθηκε" σήμερα να αποποιηθεί τον αγώνα μας. Αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο ίδιος ως υπουργός με όλες του τις δυνάμεις.

Γιατί τέτοια ρήξη με την αλήθεια;

Θα περιμέναμε περισσότερη γενναιότητα και λιγότερη υποκρισία.

Υποτίθεται ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος ηγείται "κίνησης". Φαίνεται ότι για λίγη δημοσιότητα θέλει να την οικοδομήσει πάνω στις σαθρές βάσεις που διαμορφώνει η παραποίηση της αλήθειας. Είναι σίγουρο ότι δύσκολα θα ορθοποδήσει -όπως και όλες εκείνες που στηρίζονται στην παραποίηση των αληθινών γεγονότων εκείνης της εποχής.
Αποτελεί, δυστυχώς, κρίμα για την πολιτική ζωή του τόπου η υποκρισία, η οποία μάλιστα έρχεται στη δημοσιότητα με τόση ευκολία.

Και είναι βέβαιο ότι, τέτοιου είδους αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, ούτε την ανανέωση, ούτε την προοδευτική μεταρρύθμιση της χώρας μπορούν να σηματοδοτήσουν.

Και ας επαναλάβουμε τα αυτονόητα. Ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο, πρωτοστατούντος του Πρωθυπουργού θέλησε, όλοι θελήσαμε, να αποφύγουμε την ένταξη μας στον μηχανισμό στήριξης. Και αγωνιστήκαμε σκληρά γι' αυτό. Όμως, αυτή η απόφαση αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή, την πατριωτική επιλογή υπό τις κρατούσες τότε συνθήκες.

Συνθήκες που είχαν ήδη διαμορφωθεί και χαρακτηρίζονταν από το βάρος ενός πρωτόγνωρου ελλείμματος που κληρονόμησε η τότε κυβερνηση, την αναξιοπιστία μας στη ευρωπαϊκή κοινότητα και τον ουσιαστικό αποκλεισμό της χώρας μας απο τις αγορές λόγω των ανακολουθιών και της αλλοίωσης των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας απο την προηγούμενη κυβέρνηση.

Τέλος, θυμίζουμε ότι, η απόφαση για την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, ελήφθη ομόφωνα από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Κρίμα, Αντρέα”.

πηγή

σχετικό άρθρο

Στους 100 παγκόσμιους κορυφαίους στοχαστές ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου

Και άλλη μια διεθνής διάκριση για τον Γιώργο Παπανδρέου! Ο Έλληνας Πρωθυπουργός δρέπει τις δάφνες της αναγνώρισης του ως ένας από τους 100 μεγαλύτερους στοχαστές σε όλο τον κόσμο. Όπως ανακοινώθηκε στο περιοδικό Foreign Policy ο Γ. Παπανδρέου συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τους 100 κορυφαίους στοχαστές (global thinkers), πάνω από τους Μαντλίν Ολμπράιτ, ο Μπρους Άκερμαν, ο Ντέιβιντ Γκρόσμαν και άλλοι.

Σύμφωνα με την αφιέρωση του Foreign Policy, ο Έλληνας πρωθυπουργός «έκανε ότι καλύτερο για τη χειρότερη χρονιά που πέρασε η Ελλάδα». Το άρθρο αναγνωρίζει ότι «ακόμα πριν από το 2008, η ελληνική οικονομία έτρεχε με δανεικό χρόνο» και κινδύνεψε «να λυγίσει, επί το βάρους της συντριβής. Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε τα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2009, ανακάλυψε ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν ήταν 6 τοις εκατό, όπως και ο προκάτοχός του είχε ανακοινώσει, αλλά 12,7 τοις εκατό, τέσσερις φορές παραπάνω από τα επιτρεπτά όρια της ΕΕ.» Στο άρθρο ακόμα επισημαίνεται ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός είχε την ευφυΐα από τότε να προβλέψει πρώτος και να προειδοποιήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό. Επίσης, ότι είχε την γενναιότητα να λέει όλο το 2010 σκληρές αλήθειες, έστω και μην αρεστές για τα αυτιά των Ελλήνων, μαζί με την εφαρμογή ενός οικονομικού πακέτου αρκετά φιλόδοξο για να πείσει την Ευρώπη να κρατήσει την Ελλάδα στη Ευρωζώνη, ακόμη και αν είχε προκαλέσει ταραχές στην Αθήνα. Το άρθρο κλείνει με τα λόγια του Παπανδρέου, ότι η κρίση που περνάμε θα πρέπει να αφυπνίσει όλους, ακόμα και πιο πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης, διότι οι χώρες δεν μπορούν και δεν πρέπει να ενεργούν μόνες, αλλά  ότι «Χρειαζόμαστε μια πιο συντονισμένη στρατηγική όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.»

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα ανοίξει, το 26 Φεβρουαρίου, τον κύκλο διαλέξεων «Introducing the World Affairs Council of Oregon's 2013 International Speaker Series: The World in the Balance», στο επίσημο πρόγραμμα του WorldAffairs Council. Συγκεκριμένα ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου, ως πρώτος ομιλητής, θα αναφερθεί στην “Οικονομική κρίση και την μοίρα της Ευρώπης». Τον κύκλο διαλέξεων θα τον κλείσει ο Dalai Lama.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα έγινε γνωστό επίσης, ότι ο πρώην πρωθυπουργός συμφώνησε να συμμετάσχει ως ένας από τους κεντρικούς ομιλητές σε ένα συνέδριο για hedge funds στο Λας Βέγκας τον ερχόμενο Μάιο, που θα είναι η «αφρόκρεμα» της Wall Street.

Δεν είναι αρμοδιότητα των βουλευτών να διαλέξουν ενοχους κι αθώους

Ακούω τον τελευταίο καιρό αρκετούς βουλευτές της συμπολίτευσης να (μου) λένε το εξής λογικοφανές «μα ο Βενιζέλος δεν φαίνεται να έχει κάνει, γιατί να ψηφίσω την παραπομπή του;». Στην πλάνη αυτή οι βουλευτές δεν έχουν οδηγηθεί τυχαία, η καθοδήγηση τους ήταν...κεντρική κι απόλυτα συνειδητή. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.Οι βουλευτές δεν καλούνται να αποφασίσουν σήμερα αν κάποιος είναι αθώος ή ένοχος. Καλούνται να αποφασίσουν αν θα πρέπει να διερευνηθεί το ενδεχόμενο πιθανών ποινικών ευθυνών των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων.

Προσωπικά, αν δεν ήμουν βέβαιος για τις ευθύνες κάποιου, θα ψήφιζα την παραπομπή του, ώστε να του προσφέρω τη δυνατότητα με τρόπο εμφατικό να αποδείξει την αθωότητα του, απομακρύνοντας κάθε σκιά.

Σήμερα, όσοι αντικαταστήσουν τους δικαστές κρίνοντας οριστικά αθώο τον Ευάγγελο Βενιζέλου, θα κάνουν ένα πολύ μεγάλο λάθος, θα αποδειχθούν πιόνια σε ένα παιχνίδι που δεν τους αφορά. Παίρνουν στις πλάτες τους τις αμαρτίες άλλων.

πηγή: parapolitiki

ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΓΚΑΦΑ Ε.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ : "Έχω στο σπίτι μου τα απόρρητα σχέδια άμυνας της χώρας" είπε για να δικαιολογήσει το USB

Tεράστιο ζήτημα παράβασης στοιχειωδών κανόνων ασφάλειας της χώρας έθεσε από μόνο τους για τον ... εαυτό του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ε.Βενιζέλος, ομολογώντας ότι έχει "δανειστεί" και πιθανότατα έχει υπεξαιρέσει απόρρητα σχέδια άμυνας της χώρας: Είπε συγκεκριμένα ότι στο σπίτι του έχει αντίγραφα των σχεδίων άμυνας της χώρας, όπως είχε αντίγραφο με την λίστα Λαγκάρντ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ε.Βενιζέλος!

Αυτό ομολόγησε ο ίδιος μιλώντας πριν λίγο στην Βουλή, θέτοντας άλλο, μεγαλύτερο ζήτημα: Δεν γνωρίζει ότι απαγορεύεται διά νόμου η διακίνηση εκτός του υπουργείου Εθνικής Άμυνας των σχεδίων άμυνας της χώρας; Δεν γνωρίζει ότι υπάρχει ειδικός έλεγχος σε όλους όσους έχουν πρόσβαση σε απόρρητα σχέδια για να μην υπάρχει διαρροή των άκρως απόρρητων σχεδίων εκτός του υπουργείου και μάλιστα έλεγχος για να μην υπάρξει διαρροή σχεδίων με USB;

"Μου λέτε γιατί πήρα αντίγραφο της λίστας στο σπίτι μου. Γιατί να μην το πάρω; Όταν ήμουν υπουργός Εθνικής Άμυνας δεν έπαιρνα αντίγραφα με τα αμυντικά σχέδια της χώρας στο σπίτι μου να τα μελετήσω για να ξέρω τι θα πω στο ΝΑΤΟ. Πως έχω αντίγραφα της άμυνας της χώρας στο σπίτι μου;" είπε σε ένα εμβρόντητο Κοινοβούλιο θέτοντας τις βάσεις για μια νέα διαδικασία παραπομπής, βάσει της ίδιας του της ομολογίας.

πηγή

"Μου λέτε γιατί πήρα αντίγραφο της λίστας στο σπίτι μου. Γιατί να μην το πάρω; Όταν ήμουν υπουργός Εθνικής Άμυνας δεν έπαιρνα αντίγραφα με τα αμυντικά σχέδια της χώρας στο σπίτι μου να τα μελετήσω για να ξέρω τι θα πω στο ΝΑΤΟ. Πως έχω αντίγραφα της άμυνας της χώρας στο σπίτι μου;" Είπε ο ΒΒ στην εμβρόντητη βουλή…

Σε ότι αφορά την λίστα Λαγκάρντ, το θέμα είναι ότι από πολύ μελέτη ξέχασε ότι την πήρε σπίτι να την μελετά… και μάλιστα εναντίων του νόμου Σημίτη που απαγορεύει στους υπουργούς να πάρουν μαζί τους έγγραφα από τις υπηρεσίες τους, μετά την λήξη της θητείας τους.