Πάμπλο Λόπεζ- ένα άλλο μεγάλο ταλέντο στην αφάνεια και στην ανέχεια της ανθρώπινης κοινωνίας… έως τώρα…

Ένας άστεγος άντρας ανεβαίνει για να τραγουδήσει στο Μεξικό Έχεις Ταλέντο. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…

Δεν χρειάζεται να μιλάτε ισπανικά για να εκτιμήσετε τη σαγηνευτική απόδοση του 43χρονου Πάμπλο Λόπεζ στο Μεξικανικό Got Talent. Άλλωστε το τραγούδι που ερμηνεύει είναι το αγγλικό Old time Rock n Roll του Bob Seger.

Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον η τραγική ιστορία του άντρα που εντυπωσίασε κριτές και θεατές.

Ο Λόπεζ γεννήθηκε στη βόρεια μεξικανική πολιτεία της Coahuila. Όταν ήταν 5 ετών, περιπλανήθηκε μακριά από το σπίτι του και χάθηκε. Μην γνωρίζοντας πως θα μπορέσει να επιστρέψει σπίτι του τριγυρνούσε στους δρόμους της πόλης πεινασμένος και φοβισμένος ώσπου τον βρήκαν οι άνθρωποι του Ερυθρού Σταυρού.

Τον έστειλαν σε ένα ορφανοτροφείο από όπου τον υιοθέτησε ένα ζευγάρι Αμερικανών. Αλλά, όπως λέει, γρήγορα τον έστειλαν ξανά πίσω στο ορφανοτροφείο γιατί κουράστηκαν από την συμπεριφορά του.

Όταν έγινε 18 ετών έφυγε από το ορφανοτροφείο και από τότε ζει ως άστεγος στους δρόμους της πόλης. Κάποια μέρα ένας φίλος του του έδωσε ένα μαγνητόφωνο. Πάτησε το Play και άρχισε να τραγουδάει. Αυτό ήταν..

«Καλά, στο μετρό έχει περισσότερα χρήματα» λέει ο 43χρονος άντρας στους κριτές του παιχνιδιού προσπαθώντας να τους εξηγήσει γιατί τραγουδάει στους δρόμους. «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που με βλέπουν στο μετρό και με ευχαριστεί να τους δίνω λίγη χαρά».

Ο Λόπεζ παίρνει το μικρόφωνο και χωρίς κανείς να το περιμένει, τραγουδά με μια βραχνή, δυνατή φωνή, γεμάτη συναίσθημα, μια φωνή που θα ζήλευε ακόμη και αυτός ο Bob Seger. Μια φωνή που κυριολεκτικά γεμίζει με δάκρυα τα μάτια κριτών και θεατών που τον κοιτούν εκστασιασμένοι..

πηγή

Δείτε και βίντεο όπου ο ίδιος άνδρας τραγουδούσε θεσπέσια στους σταθμούς του μετρό, χωρίς μικρόφωνα, χωρίς φίλτρα και άλλα ακουστικά βοηθήματα των διάσημων στούντιο που παρασκευάσουν… ταλέντα, ένα  ανθρώπινο θαύμα βρισκόμενο άδικα στα υπόγεια, αλλά οι βιαστικοί άνθρωποι δεν του έριξαν ούτε καν ένα κέρμα, η τουλάχιστον ένα βλέμμα… μπορεί μερικοί από αυτούς να υπήρχαν και ανάμεσα στο κοινό που τον αποθέωσε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες… 

Σε ένα κόσμο όπου οι ψεύτικες δήθεν «αξίες» προβάλλονται στο προσκήνιο σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, όπου οι αληθινές αξίες σπρώχνονται στο περιθώριο από ένα βρόμικο σύστημα που επιβάλλει σε μια απαθή κοινωνία διαβολικούς κανόνες λειτουργίας, χαίρομαι αφάνταστα όταν μερικοί αληθινά άξιοι μπορούν να γίνουν γνωστοί, κάνοντας την διαφορά και ξυπνώντας καρδιές και συνειδήσεις.

Δεν θα πάψω ποτέ να αγωνίζομαι ώστε να αλλάξει προς το καλύτερο η ροή της ανθρώπινης κοινωνίας, πεπεισμένη βαθιά ότι η ανθρωπότητα φτιάχτηκε με σκοπό να γίνει «κατ’ ομοίωση». Η επιλογή δική μας. Το σφάλμα το να μην αντιδράσουμε, θα βαραίνει πάντα τον καθένα από μας χωριστά, αλλά και όλους μαζί εδώ και τώρα.

Με την ελπίδα ότι το δίκαιο θα θριαμβεύσει: «Αλλά πολλοί που είναι πρώτοι θα είναι τελευταίοι και οι τελευταίοι πρώτοι.»! Νομίζω ότι άρχισε να γίνεται.

Απλά χρειάζεται να είμαστε πιο προσεκτικοί στις αντιδράσεις και τις επιλογές μας απέναντι στους άλλους και ειδικά απέναντι σε αυτούς τους «διάφανους» δίπλα από τους οποίους περνάμε πολλές φορές αδιαφορώντας… Δώστε τους μια ευκαιρία… εκτός που θα τους γεμίσετε χαρά, μπορεί να μας αλλάξουν την ζωή. Όλων…