Προχωρώντας

Κρατώ ακόμα στην σκέψη μου αυτό που λογάριαζα κάθε ατέλειωτη στιγμή της προηγούμενης εβδομάδας… ότι με την ψήφο εμπιστοσύνης ο σημερινός πρόεδρος ήθελε να φιμώσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, στην ουσία ένας «πνιγμένος» πολιτικά που ήθελε να τραβήξει και άλλους μαζί του, κερδίζοντας απλά ακόμα λίγο προσωπικό του χρόνο.

Αν και μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα ήλπιζα και ήθελα με όλη μου την καρδιά ότι το προχθές θα σήμαινε ένα δυνατό Come back, η ένα μικρό σημάδι τουλάχιστον, ένα μικρό φωτάκι έστω που να μας δείξει το δρόμο σε όλους εμάς που έπρεπε να προχωράμε «στα τυφλά» σε ένα δρόμο που το διάλεξε η καρδιά μας… οπότε το σοκ μας -που το λαχταράμε πραγματικά- ήταν σφοδρό. Ειδικά που ολόκληρη την εβδομάδα που πέρασε, πολλοί ήταν συγχυσμένοι, μπερδεμένοι, πολλοί άλλαζαν τις δικές τους απόψεις καθημερινά, έως και λίγο πριν, κάτι ώρες δηλαδή πριν την μεγάλη στιγμή (η μπορεί να το αισθανόμουν έτσι εγώ, διότι μερικοί μπορεί να σκεφτόταν σταθερά από την αρχή),
όπου κάποιοι σταθεροποιηθήκαν σε κάτι που έμοιαζε εχθρικό προς εμάς που επιθυμούσαμε απελπισμένα αυτό το σημάδι. Αναρωτιόμουν αν έπρεπε να εμπιστεύομαι την άποψη τους, η αν είναι κρυφοί εχθροί, διότι η λογική τους πάει αντίθετα με την καρδιά μου. Ειδικά αν τους λέγαμε να σταματήσουν να το παίζουν «καφετζούδες», (διότι έτσι και αλλιώς περιμέναμε «στα καρβουνά» μόνο ένα στόμα!, αλλά και γιατί η απλή λογική για το πώς μπορεί θα το αντιλαμβάνει-αντιδράσει ο πολύς κόσμος, όπως και διότι η καρδιά μας έλεγε άλλα από την άποψη τους), δεχόμασταν έως και «χτυπήματα κάτω από την μέση» με άδικες και ψεύτικες προσβολές επί προσωπικού. Που αδίκησαν και τους ίδιους που τις έκαναν στην ουσία. Χαρακτηρισμοί που μπορεί να τους είχαν πάντα στο μυαλό τους προς εμένα. Αν ήθελα «κάτι για μένα και για αυτό βιαζόμουν», διότι μου το είπαν και αυτό, δεν θα βιαζόμουν να πιάσει την κρίσιμη στιγμή άλλος, μια στιγμή που πιστεύω ακράδαντα ότι θα τον είχε σπρώξει μπροστά. Αν ήθελα «κάτι για μένα» θα χειροκροτούσα ήρεμη και χαλαρή οτιδήποτε που, αν και νόμιζα ότι μπορεί να κάνει κακό στους άλλους, διότι εμένα δεν θα με ένοιαζε, από την στιγμή που θα ήμουν καλλημένη επί προσωπικού - με οποιοδήποτε τρόπο που εδώ και 11 χρόνια, προσωπικά και οικογενειακά δεν έχω, απλά διότι δεν ζήτησα τίποτα ποτέ. Το μόνο που ήθελα ποτέ μου ήταν το δίκαιο και το ανθρώπινο για τους πολλούς, για αυτό και στήριξα άλλον που νόμιζα ότι και θέλει και μπορεί. Και ότι δεν ξέσπασα που είδα την προσβολή, αλλά απεναντίας γέλασα μέσα σε στιγμές στεναχώριας, όντως μπορεί για μια και μοναδική φορά αγανακτισμένη μπροστά σε μια απόλυτη και τεράστια προσβολή, αλλά ποτέ "ξεγάνωτη", διότι ένα "ξεγάνωτο" δεν θα έκανε τόση δουλειά τόσα χρόνια! παρά μόνο αν κάποιοι την "δίχως αμοιβή" την λένε "ξεγανωτιά" ώστε να νιώθουν σπουδαίοι... επαναφέρομαι στην αρχή της φράσης- ότι δεν ξέσπασα που είδα την προσβολή με κάνει να νιώθω περήφανη ως άνθρωπος. Όσο και αν περνάει ο καιρός, ανακαλύπτω τρομερές πτυχές του ανθρώπινου θαύματος.
Μαζί τις προσβολές, ειπώθηκαν με σιγουριά και υποθέσεις τους για το τι θα κάνω προσωπικά, υποθέσεις που ουσιαστικά έδειξαν μάλλον τις δικές τους επιθυμίες σε ότι αφορά το άτομο μου. Έμαθα ότι όταν δίνεσαι πολύ και ειλικρινά σε ένα ανώτερα ανθρώπινο σκοπό, μερικοί συνοδοιπόροι σου μπορεί και να σε βλέπουν με άλλο μάτι. Έτσι και αλλιώς, αισθανόμουν μοναξιά εδώ που ζω, αλλά τουλάχιστον τώρα καταλαβαίνω ότι μπορεί να είναι ακόμα πιο μεγάλη, αλλά μόνο οι πολύ δυνατοί την αντέχουν, πεπεισμένοι μέσα τους ότι δεν είναι πραγματικά μόνοι. Αυτές οι άδικες πολλαπλές προσβολές με τον προβοκατόρικο τρόπο που έγιναν, προκάλεσαν την αξιοπρέπεια μου ως άνθρωπος. Η οποία αξιοπρέπεια βρήκε άθικτη και ακόμα πιο δυνατή. Δεν μου έκανε κακό λοιπόν που τα ειπώθηκαν. Ένα ευχαριστώ για το μάθημα τους προς εμένα, μάλλον τους το οφείλω.

Η μια λογική και άποψη υπερκράτησε στην ύστατη στιγμή.

Όμως, με απέραντη «χιονοστιβάδα» σκέψεων, η κάθε στιγμή που πέρασε από τότε έως τώρα ήταν σαν να μην κουνιούνται οι δείκτες του ρολογιού. Και όμως προχωράνε. Έτσι θα πρέπει να κάνουμε και εμείς. Να κοιτάμε μπροστά και να είμαστε ευγνώμων για όλες τις εμπειρίες έως τώρα. Κάπως έτσι , και ξεπερνώντας κάθε τέτοιες στιγμές, ανεβάζουμε ως άνθρωποι την συνείδηση μας σε κάτι ανώτερο. Πάντα με κατανόηση και αγάπη. 

Ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός της ύπαρξης των καμένων ξοφλημένων στην Βουλή?

Και καμένος και ψεκασμένος και ξοφλημένος

Για άλλη μια φορά ο «ανεξάρτητος» δεξιός Καμένος αποδεικνύει με την εμπάθεια του, ότι ο μοναδικός σκοπός της ίδρυσης του κόμματος του ήταν να ξεπλύνει τις ευθύνες τις κυβέρνησης Καραμανλή, όπου εκτέλεσε και ο ίδιος υπουργικά καθήκοντα, ως κολλητός έως και τώρα του ιδίου του Καραμανλή. Μια κυβέρνηση που σε 5μιση χρόνια φέσωσε το δημόσιο χρέος με 170 δισεκατομμύρια. Και αυτό ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, όσο και αν θέλει ο κάθε καμένος να στρέφει αλλού τα βλέμματα. Πολύ θα ήθελα να ξέρω με ποια χρήματα ξεκίνησε το ΑΝ.ΕΛ.…!!! Όνομα κόμματος που ουσιαστικά ξεφτιλίζει τους ψηφοφόρους που τους εμπιστεύονται, διότι ούτε ανεξάρτητοι ΔΕΝ είναι, ούτε δεν καταλαβαίνουν ότι τα αρχικά ΑΝ.ΕΛ. μοιάζουν πιο πολύ με ναυτιλιακή εταιρία… Ένα μόνο σωστό και λογικό που μένει στους ψηφοφόρους του, είναι να μην δώσουν την εμπιστοσύνη τους σε καμένους ξοφλημένους φαφλατάδες, διότι δεν πρέπει να έχουν καμία θέση στην Βουλή εκείνοι που μας κάνουν να πληρώσουμε εμείς οι πολλοί τα χρέη που αυτοί έκαναν!!!

Την ίδια στιγμή που για όλα τα κακά που έκανε εκείνος με τους δικούς του φίλους και ομοϊδεάτες, προσπαθεί ως ΔΗΘΕΝ «ανεξάρτητος» να φέρει στα μαλακά τον άλλο του ομοϊδεάτη που συνεχίζει στην ουσία την πολιτική τους έως το 2009 και όχι από εκεί που πήραν το «νήμα» το 2011. Ένας Σαμαράς που στην ουσία κλείνει το μάτι στους καμένους και αθωώνει τους Καραμανλίδες από τα χρέη, όπως και από τα σκάνδαλα τους. Ένας σημερινός πρωθυπουργός που σήμερα συνεχίζει τις ίδιες λοβιτούρες εναντίον στον Γ. Παπανδρέου, μην παραλείποντας στην κάθε ομιλία του να κάνει τις διαστρεβλώσεις που τον έφεραν σήμερα στην εξουσία.

 Ο ρόλος του κάθε καμένου λοιπόν έχει ένα και μοναδικό σκοπό- να τα ρίχνει όλα τα δικά τους στραβά, σε ένα και μοναδικό πρόσωπο, ο οποίος τα έδειξε.  

ΦΤΑΝΕΙ!!! Ως εδώ!!!!!

Η απελευθέρωση- Καλή Κυριακή

Σαν σήμερα έγινε η απελευθέρωση της Αθήνας από τους γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.

Οι εκλεκτοί για το Νόμπελ Ειρήνης 2014

Η Μαλάλα Γιουσαφζάι και ο Κάιλας Σατιάρτ είναι τελικώς οι «εκλεκτοί» για το Νόμπελ Ειρήνης 2014, όπως ανακοίνωσε το μεσημέρι της Παρασκευής η αρμόδια νορβηγική επιτροπή. Η μεν είναι διάσημη υπερασπίστρια του δικαιώματος των κοριτσιών του Πακιστάν στην εκπαίδευση, και ο δε, πολέμιος της παιδικής εργασίας στην Ινδία.

 Το Νόμπελ Ειρήνης μοιράσθηκαν η Ινδία και το Πακιστάν σε μια περίοδο που υπάρχουν ανταλλαγές πυρών από τις δύο πλευρές των συνόρων στο διαφιλονικούμενο έδαφος του Κασμίρ. Στην πρώτη αντίδρασή του, ο Σατιάρτι δεν έκανε καμιά αναφορά ούτε στη σύγκρουση ούτε στην Μαλάλα.

"Τα εύσημα πηγαίνουν στους Ινδούς που μάχονται για να κρατήσουν τόσο ζωντανή τη δημοκρατία, στην οποία μπόρεσα να συνεχίσω να δίνω τη μάχη μου", δήλωσε ο Σατιάρτι. "Κάτι που γεννήθηκε στην Ινδία έχει γίνει παγκόσμιο και τώρα έχουμε ένα παγκόσμιο κίνημα εναντίον της παιδικής εργασίας. Μετά τη βράβευση αυτή, αισθάνομαι πως οι άνθρωποι θα δώσουν περισσότερη προσοχή στην υπόθεση των παιδιών στον κόσμο". Ο ινδός υποστηρικτής των δικαιωμάτων των παιδιών Κάιλας Σατιάρτι αφιέρωσε στα παιδιά που ζουν σε συνθήκες δουλείας το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης που μοιράσθηκε με την Πακιστανή Μαλάλα Γιουσαφζάι, η οποία βρίσκόταν στο σχολείο και έκανε δηλώσεις μετά το τέλος των μαθημάτων.

"Είναι μια τιμή προς όλα αυτά τα παιδιά που εξακολουθούν να υποφέρουν σε συνθήκες δουλείας, καταναγκαστικής εργασίας και τράφικινγκ", δήλωσε ο Σατιάρτι προς το ειδησεογραφικό δίκτυο CNN-IBN μετά την ανακοίνωση του βραβείου.

Ο Κάιλας Σατιάρτι ίδρυσε το 1980 την οργάνωση Μπατσπάν Μπατσάο Αντολάν –Κίνημα Σώστε την Παιδική Ηλικία– και έχει αναλάβει δράση για την προστασία των δικαιωμάτων 80.000 παιδιών.

"Είναι μια τιμή προς τους συμπατριώτες μου Ινδούς. Ευχαριστώ όλους αυτούς που υποστηρίζουν τον αγώνα μου εδώ και περισσότερο από τα τελευταία 30 χρόνια", δήλωσε ο Σατιάρτι.

Η επιτροπή του Νόμπελ Ειρήνης υπογράμμισε τις σημαντικές προόδους που έχουν επιτευχθεί στη μάχη εναντίον της παιδικής εργασίας, επισημαίνοντας το γεγονός ότι ο παγκόσμιος αριθμός των παιδιών που εργάζονται μειώθηκε από 246 εκατ. το 2000 σε 168 εκατ. σήμερα.

Η 17χρονη Πακιστανή Μαλάλα Γιουσαφζάι βρισκόταν από την πλευρά της "στο σχολείο όπως συνήθως" στο Μπέρμιγχαμ, στην κεντρική Αγγλία, όταν ανακοινώθηκε πως τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

"Είναι στο σχολείο, όπως συνήθως", δήλωσε μια εκπρόσωπος της επιχείρησης δημοσίων σχέσεων Edelman η οποία διαχειρίζεται την εικόνα της.

Η νεαρή Πακιστανή έδωσε συνέντευξη Τύπου αργότερα μέσα στην ημέρα.

Ζει στο Μπέρμιγχαμ από τον Οκτώβριο του 2012.

«Με τιμά η επιλογή της επιτροπής των βραβείων Νόμπελ», τόνισε η Μαλάλα, μιλώντας από το Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας όπου διαμένει πλέον. «Είμαι υπερήφανη που είμαι η πρώτη Πακιστανή, η πρώτη γυναίκα στην οποία γίνεται αυτή η τιμή»

Ο πακιστανός πρωθυπουργός Ναουάζ Σαρίφ εξέφρασε, σε ανακοίνωση που εξέδωσε μερικά λεπτά μετά την ανακοίνωσή του βραβείου, την ικανοποίησή του για τη βράβευση της Μαλάλα, χαρακτηρίζοντάς την "το καμάρι του Πακιστάν".

Η 17χρονη μαθήτρια Μαλάλα Γιουσαφζάι επέζησε από επίθεση των Ταλιμπάν και έγινε σύμβολο του αγώνα για το δικαίωμα των κοριτσιών στην σχολική εκπαίδευση και όχι μόνο.

«Εθνική ηρωίδα», «Περηφάνια του Έθνους», «Ασυνήθιστο θάρρος», «Κόρη του έθνους»: είναι μερικοί από τους τίτλους των εφημερίδων που εγκωμιάζουν την Μαλάλα. «Πλάι στους τρομοκράτες, τους βιαστές, τους ληστές και τους ψεύτες που παράγει το κράτος μας, υπάρχουν ήρωες που εργάζονται σιωπηλά για την ειρήνη, τις μεταρρυθμίσεις, την εκπαίδευση, την κοινωνική πρόνοια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αλήθεια. Η Μαλάλα είναι ταυτόχρονα ένας από αυτούς τους ανθρώπους και όλοι οι άνθρωποι αυτοί μαζί», ««Αν υπάρχει το πάθος και η ειλικρίνεια, οι προσπάθειες θα ξεπεράσουν τις αντιξοότητες και τα χειρότερα εμπόδια, αυτό είναι το μήνυμα αυτού του Νόμπελ», υπογραμμίζουν οι εφημερίδες.

Από την άλλη, ο Ινδός ακτιβιστής Κάιλας Σατιάρτ έχει αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα στη χώρα του κατά της ανήλικης παιδικής εργασίας.

Μάλιστα, έχει τεθεί επικεφαλής σε πολλές ειρηνικές πορείες στο Νέο Δελχί και την Βομβάη, ενώ έχει συμβάλει στην σύναψη σημαντικών διεθνών συμβάσεων για τα δικαιώματα των παιδιών.

Η Μαλάλα ήταν και πέρυσι υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης, ωστόσο η αρμόδια νορβηγική επιτροπή είχε επιλέξει την οργάνωση για την «Μη Διάδοση των Χημικών Όπλων».

Τα μέλη της επιτροπής φαίνεται πως αναγνώρισαν με ένα χρόνο καθυστέρηση το λάθος τους.

Διότι περί λάθους πρόκειται δεδομένου ότι η νεαρή μαθήτρια έδειξε ηρωισμό, αντιστρόφως ανάλογο με το «αδύναμο» του φύλου της και με τη μικρή της ηλικία.

Είχε δεχθεί δολοφονική επίθεση από Ταλιμπάν που εισέβαλαν στο σχολικό λεωφορείο που βρισκόταν και την τραυμάτισαν σοβαρότατα στο κεφάλι.

Η Μαλάλα είχε μεταφερθεί στη Βρετανία, όπου και κατάφερε να ξεπεράσει τον τραυματισμό της.

Εξάλλου, ο Άλφρεντ Νόμπελ (1833-1896) ήταν σαφής :

«Το βραβείο αυτό πρέπει να δίνεται στο πρόσωπο που είχε τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην αδελφοποίηση των εθνών, στην κατάργηση ή τη μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων και στη διεξαγωγή και προώθηση ειρηνευτικών διαδικασιών», ανέφερε στη διαθήκη του ο Σουηδός βιομήχανος και εφευρέτης

Κοίτα να δεις κάτι… «ξεγάνωτοι»… από κάπου είχαν και ένα ευχαριστώ για την τεράστια τους προσπάθεια. Το ήθος τους, πέρα από κάθε αμφιβολία, φαίνεται ξεκάθαρα και στον αξιοπρεπέστατο τρόπο που μοίρασαν  το «ευχαριστώ» που πήραν με εκείνους για τους οποίους πολέμησαν.

Προοδευτικών ψήφος εμπιστοσύνης

Οι πραγματικά προοδευτικοί βουλευτές στα κόμματα της συγκυβέρνησης μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Οι επιλογές τους είναι τρεις: ή υπερψηφίζουν υποκύπτοντας στον πόλεμο που θα δεχτούν αν καταψηφίσουν, ή καταψηφίζουν, ή δίνουν ψήφο ανοχής.

Το βασικό που πρέπει να ειπωθεί εδώ είναι πως ακόμα κι αν καταψηφίσουν αυτοί οι 4-5 προοδευτικοί δεν θα πέσει η κυβέρνηση - οι ψήφοι επαρκούν με το παραπάνω για τη διατήρηση της ισχνής δεδηλωμένης που απολαμβάνουν οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, εσχάτως ενισχυμένη με την προσθήκη των κ.κ. Δ. Σταμάτη, Α. Λοβέρδου, Ν.Κακλαμάνη και Δ.Μπριάνη (κατόπιν παραιτήσεως του ανεξάρτητου Σταυρογιάννη). Σήμερα Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ αριθμούν σε 126 και 28 βουλευτές αντίστοιχα, ενώ ξεπερνάνε τους 154 αν μετρήσει κανείς την περίπτωση Αϊδόνη κλπ.

Τέλος, με τους οχτώ προφυλακισμένους βουλευτές της Χρυσής Αυγής (Ν.Μιχαλολιάκος, Η.Κασιδιάρης, Γ.Λαγός, Χ.Παππάς, Ν.Μίχος, Π.Ηλιόπουλος, Στ.Μπούκουρας και Γ.Γερμενής) και προτού, ενδεχομένως, αποχωρήσουν κάποιοι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ για να αποφύγουν το βάρος της ψήφου κατά το σύνηθες, η πλειοψηφία των παρόντων διαμορφώνεται στις 146+1.

Δεν υπάρχουν σε αυτό το κοινοβούλιο 8 βουλευτές στα δύο κόμματα της συμπολίτευσης για να κινδυνεύσει να πέσει η κυβέρνηση, οπότε η ψήφος των 4-5 προοδευτικών βουλευτών είναι ελεύθερη από το βάρος που θα έφερε το να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές. Αν αυτό ισχύει μία φορά για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ισχύει δέκα για εκείνους της ΔΗΜΑΡ.

Οι λόγοι για να ασκήσει πίεση κάποιος σε αυτή την κυβέρνηση καταψηφίζοντας στη σημερινή ψηφοφορία καταγράφονται καθημερινά και δεν χρειάζεται εκ νέου απαρίθμηση τους εδώ. Η ανάγκη αλλαγής πολιτικής, η ασυνέχεια της πορείας που επιχείρησε το ΠΑΣΟΚ μέχρι το τέλος του 2011, η οπισθοδρόμηση σε κάθε επίπεδο διακυβέρνησης και πολιτικών, η ανυπαρξία μας στο εξωτερικό και το μηδαμινό μεταρρυθμιστικό έργο που υπερκαλύπτεται από την απορύθμιση και την αντιμεταρρύθμιση βρίθουν παραδειγμάτων.

Πεδίον δόξης λαμπρό λοιπόν. Η υπερψήφιση με ανοχή μέχρι την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, κάτι που μοιάζει να είναι γραμμή μερικών βουλευτών, δεν αρκεί. Η κυβέρνηση έχει δείξει κατ’ επανάληψη πως δεν δέχεται απόψεις πλην όσων εκφράζονται από τους δύο αρχηγούς στις συναντήσεις τους που υποκατέστησαν το θεσμικά επιβεβλημένο υπουργικό συμβούλιο.

Ακόμα και αν ο πρωθυπουργός αποφάσιζε να ‘χρησιμοποιήσει’ την ψήφο αυτών των λίγων βουλευτών για να πάει στις κάλπες, κάτι που αποκλείεται κρίνοντας από τη μανία του ανδρός για την καρέκλα του στο Μαξίμου και τις σημερινές δημοσκοπήσεις, το γεγονός θα είναι ευτυχές. Γιατί στις δημοκρατίες δεν είναι μείζον το αν πέσει μία κυβέρνηση, αλλά το γιατί. Αυτό είναι που καθορίζει και τις εξελίξεις στη συνέχεια.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα αγαπητοί. Αντέχετε; Θερμή παράκληση, αν δεν μπορείτε, μη μας κουράσετε άλλο με την 'προοδευτική' αρθρογραφία σας - με τη δική σας εκδοχή του "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός". Υπάρχουν χειρότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή από το να σε διαγράψει ο Ευάγγελος Βενιζέλος... Το φιάσκο της υπερψήφισης της πρότασης παραπομπής Παπακωνσταντίνου, και του νόμου για τις τράπεζες δεν θα γίνει ανεκτό για μία ακόμα φορά.

Αν υπερψηφίσετε, μείνετε παρέα με τον εικονιζόμενο κύριο, συγκυβερνήστε, διαπραγματευτείτε την επόμενη εκλογική σας θέση στα ψηφοδέλτια, και απελευθερώστε το ενδιαφέρον όσων προοδευτικών πολιτών κρατάτε ακόμα να αναζητήσουν λύσεις όπως και όπου αυτοί καταλαβαίνουν.

του Κωνσταντίνου Αλεξάκου

Χθες το άρθρο - όπου θέλω να πιστέυω ότι διαφαίνεται ξεκάθαρα η αγωνία και το πάθος του κόσμου- το αναδημοσίεψαν στο φεισμπούκ αρκετοί της «Από την αρχή, όχι από μηδέν». Από εκεί το "τσάκωσα" κιόλας. Το βάζω το άρθρο από εδώ, διότι λέει  τι σκέφτεται 90% του κόσμου – και όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ. Τώρα είναι η ύστατη στιγμή. 
Προς το παρόν αυτά… αν και στο φεισμπούκ απάντησα -με όμορφο και ευπρεπή τρόπο- σε μερικούς που κουνάνε το δάχτυλο διότι «πρέπει να την δώσει» την ψήφο... Αναρωτιέμαι γιατί πραγματικά το θέλουν αυτό... Μέρες τώρα και με απίστευτη τρελή εμμονή γράφουν  το "τι θα λένε τα κανάλια αν…" και "για αυτό πρέπει να λέει ναι"… Δεν καταλαβαίνω αν καταλαβαίνουν ότι τον προσβάλλουν με αυτό. Θα δώσει δηλαδή σημασία στα κανάλια??? Η μήπως τώρα δεν τον έχουν ως στόχο? Με αυτά και τι θα πουν θα "πρέπει" να λειτουργεί πολιτικά?? Αφού δεν το έκανε ποτέ αυτό!
 Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί τόση εμμονή με ένα ψήφο και με το δήθεν «θα ρίξει» το ένα ψήφο… Μα είναι δυνατόν??? Ποιοι είναι αυτοί που τα γράφουν?? Επιτέλους. 
Η «να μην κάνει το ίδιο με τους αποστάτες, να μην γίνει και ο ίδιος…»… Μα είστε σοβαροί??? Πότε ένας επαναστάτης έγινε το ίδιο με τους αποστάτες??? Άλλο αποστάτης, άλλο επαναστάτης!!! 
 Ο καθένας κάνει αυτό που νομίζει και που θέλει. Η εικόνα που παρουσιάζουν όμως στα γραπτά τους τον αδικεί! όπως και τις... καλες "πρέπει" συμβουλές που δίνουν- επιβάλλουν... για ποιο σκοπό άραγε? (καινούργιους δρόμους σε άλλα πρόσωπα, η απλά έτσι ώστε να περάσει η ύστατη ώρα χωρίς να την προλάβουμε??? Δεν ξέρω. Θα δείξει...) 
Το τι θα κάνει, θα το πει Ο ΙΔΙΟΣ! Και μόνο εκείνος. Όπως ο καθένας μας.
Άσε που δεν θα είχα καν ανοίξει καμία τέτοια συζήτηση, όπως ούτε δεν άνοιξα προσωπικά! Όμως αρκετές μέρες τώρα γίνονται με ιδιαίτερη εμμονή αυτές οι δημοσιεύσεις- απειλές στην ουσία. έτσι τις βλέπω πια. Όποτε τους απάντησα, αν και στην αρχή έμεινα άφωνη. Τους απάντησα - με όμορφο και ευπρεπή τρόπο- και γιατί λαχταρούν πολλοί άλλοι το «όχι» (και όχι με το τι "πρέπει" να κάνει κανείς!), όπως το λαχταρώ και εγώ: Για τον απλό πολίτη και για το μέλλον ΟΛΩΝ εκείνων που πρέπει και επιθυμούμε τόσο καιρό να έχουν μέλλον... Μερικές απαντήσεις που πήρα γραπτώς δεν είχε όμως το δικό μου τρόπο.... Οι ίδιοι που πριν 5 μέρες έγραψαν για την προσβολή του Γιακουματο κτλπ. Μας μπερδεύετε…

Και μια που στην ομιλία με την οποία άνοιξε την συζήτηση ο Βορίδης μας διαχώρισε σε «καλούς» -αυτοί που τους θέλουν δηλαδή- και σε «κακούς»- αυτοί που δεν τους θέλουν, ξεκαθαρίζω ότι η θέση μου είναι με τους «κακούς» που δεν επιτρέπουν στο πραγματικό κακό να εξαπλώνεται, αλλά το πολεμάνε. Πάντα και πάντοτε.

Υ.Γ. Βεβαίως υπάρχει και η αντίθετη άποψη εδώ. Που οφείλω στον εαυτό μου να την αναφέρω. 

Θεωρώ αυτονόητο ότι όταν νοιάζεσαι πραγματικά δεν χειροκροτάς όταν καταλαβαίνεις ότι πρόκειται να γίνει ένα μεγάλο λάθος, αλλά προσπαθείς να το δείχνεις ώστε να μην γίνει, όπως νομίζω ότι θα είχε κάνει όποιος αληθινά ήθελε να είχε ένα πρόσωπο συνέχεια στο προσκήνιο. Πιθανών άλλοι μπορεί να μην το είδαν λάθος, η πιθανών είναι απλά αυτά που αποφάσισαν προσωπικά. Σεβαστή όμως η κάθε προσωπική ανθρώπινη απόφαση. Αν είναι λάθος η σωστή, θα δείξει.

Οφείλω να αναγνωρίζω τους φίλους που ψύχραιμα και λογικά λένε ότι δεν γίνεται να μην υπάρχουν και διαφωνίες περί λαθών, όταν μιλάμε για πλουραλισμό δημοκρατικό.

Αυτό όμως που με παραξένευε όμως πολύ, ήταν ότι πολλοί οι οποίοι χθες υποστήριζαν με τα γραπτά τους στο φμπ ότι «πρέπει» να πει όχι ("πρέπει" και όχι τι θα επιθυμούσαν οι ίδιοι ώστε να υπάρχει συνέχεια!), σήμερα έβαλαν και υποστηρίζουν αυτό το άρθρο. Σε κάτι ώρες δηλαδή... και αν κιόλας ώρες. Άλλοι και πάλι, που έβαλαν πριν λίγες μέρες ένα άλλο άρθρο με απειλές για διαγραφές και άλλες. τέτοιες «καλοσυνάτες» αρλούμπες, βεβαίως σχολιάζοντας ότι «ας τολμήσει. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι με τι θα γίνει», (σχόλιο που αντιλήφθηκα ως μια απόφαση και στήριξη προς όχι, αν δεν κάνω λάθος)… οι τελευταίοι λοιπόν (αν και λίγοι έως ελάχιστοι) αποφάσισαν να μην με έχουν πια ως @φίλη. Και ας έχουν από οπουδήποτε αλλού φίλους. Αν και δεν στεναχωριέμαι, διότι σε αρκετά χρόνια τώρα ούτε μια στιγμή δεν άκουσα από αυτούς μια ευχή προς εμένα όταν γιόρταζα… ούτε την πιο απλή… «Συντροφικές λοβιτούρες» πολλές, (όπως κατάλαβα από μερικούς που πριν λίγο υποστήριξαν άλλα και τώρα άλλα στα γραπτά τους στο διαδίκτυο) τις οποίες προσωπικά δεν τις έδωσα προς άλλους, ούτε αν είχα καν αφορμή… αλλά μάλλον οι άνθρωποι με καθαρή καρδιά πρέπει να μείνουν στο περιθώριο, ώστε να χωράνε οι άλλοι… Πάντως πως αλλάζει απ’την μια στιγμή στην άλλη η οπτική γωνία μερικών ιδεολόγων…

Για την πληροφορία των «καλοθελητών» που μου «μπαίνουν» αδικαιολόγητα εδώ και καιρό (όπως νομίζω και με άλλες δυο… ξαφνικές "συντρόφισσες" που βάλανε μπροστά την άλλη φορά όπου απάντησα), αν και υποτίθεται ότι αυτοί οι «καλοθελητές» ήταν- είναι-  στην «ίδια ομάδα», πληροφορώ και πάλι -παρόλο που το ΞΕΡΟΥΝ- ότι δεν υπήρξα «αγανακτισμένη» τότε! Εδώ και 11 χρόνια, αν και μπορεί να διαφώνησα σε λεπτομέρειες (όπου μάλλον η πορεία δικαίωσε εμένα, δυστυχώς), μόνο στηρίζω τις αποφάσεις του. Ένα αγώνα για ένα πιστεύω που περιμένω να υποστηριχτεί από το κεντρικό πρόσωπο, όπως όλος ο κόσμος.  Σίγουρα όμως δεν στήριξα ποτέ κανέναν που είχε προσβάλει το πρόσωπο που υποστήριξα με πάθος και ειλικρίνεια τόσα χρόνια, κανέναν δηλαδή που πήρε το μέρος του Βενιζέλου (…!) η του Σαμαρά η οποιουδήποτε άλλου, ούτε σε αυτοδιοικητικές, ούτε πουθενά αλλού, όπως έκαναν άλλοι που με πρόσβαλαν και εμένα με φωτογραφίες που δεν αντιπροσωπεύουν τα λόγια που έχουν κολλημένα από κάτω, προς σχόλια άλλων που γίνονται στο τοίχο μου! Οι οποίες δήθεν λόγια θα ήθελαν να με πάρουν και μένα στις δήθεν «δηλώσεις» που καταλήγουν στο «δεν θα μας λείψετε… goodbyeeee». Ούτε δεν το «έπαιξα» ποτέ κάτι άλλο που  δεν ήμουν, ούτε δεν έριξα λάσπη προσωπικά...! Όπως δεν κάνω ούτε τώρα. Συντονισμένη προσπάθεια προβοκάτσιας εκ μέρος τους, που όμως πάει στο κενό. Η αδικούν και πάλι τον αγώνα που λένε ότι κάνουν. Εμένα σίγουρα ΔΕΝ με αγγίζει από πουθενά! Ξηγημένα. Κρίμα που η λάσπη την οποία ρίχνετε γυρίζει μπούμερανγκ. Δεν είναι η πρόθεση μου.

Είπε ο Σαμαράς χθες ανάμεσα σε άλλα, απευθυνόμενος προς την αντιπολίτευση (για την οποία μίλησε επί ώρες στην ομιλία του όπου ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση… «Η ανάπτυξη δεν πρόκειται να γίνει. Δεν πρόκειται να δει η χώρα άσπρη μέρα. Όταν τρομάζεις τους επενδυτές όπως το κάνετε εσείς ως αντιπολίτευση.» Θύμισε μας και άλλες δικές σου στιγμές πριν το 2011, Αντώνη… η της εκπροσώπου της κυβέρνησης και πάλι πριν...  σκεφτήκαμε πολλοί που παρακολουθούσαμε με αγωνία την όλη συζήτηση… Προς σε αυτόν τον πρώην «αγανακτισμένο» (που χθες υποστήριξε στην βουλή τον Πρετεντέρη...), όπως και για την δεξιόστροφη του πολιτική, λοιπόν, όπως και προς τον Γιακουμάτο, η προς την εκπρόσωπου τους, ήθελα και λαχταρούσα για μια άλλη απάντηση από το εκεί παρόν ΠΑΣΟΚ. Όπως ήθελαν όλοι της καθαρής αδιόριστης βάσης που αγαπάνε το σοσιαλισμό και την αλήθεια. Απλά.

Μπορεί να κάνω λάθος εγώ, άνθρωπος είμαι. Μην πω ότι καμιά φορά θα το ήθελα. Αλλά αυτό που θέλω πολύ είναι, αν κάποιος θα με ρωτήσει τι λάθη έκανα, να του απαντήσω ειλικρινά "τα καλύτερα". 

Συμπέρασμα: ο κερδισμένος της ψήφου εμπιστοσύνης ήταν ο Ντερμπεντέρης...

Αλλά αυτό έγινε χθες.

Υ.Γ. 2  Μετά δυο μέρες... Προς μερικούς… βρε παιδιά, μην τρελαίνεστε άλλο- ΕΣΕΙΣ που φωνάζετε σήμερα για το ναι, μέρες τώρα ΦΩΝΑΖΑΤΕ για το όχι ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ  ΣΑΣ  ΤΟΙΧΟΥΣ!!! (Και δεν απαντούσατε με τις επιθυμίες σας, με αγωνία και ευπρέπεια προς αποφυγήν λαθών, σε εμμονές- δημοσιεύσεις άλλων!...).  Πως και αλλάξατε έτσι και τόσο γρήγορα? (Αυτό δεν αναιρεί ότι σέβομαι την κάθε ανθρώπινη απόφαση. Ούτε στο ελάχιστο!) Δικαίωμα του καθενός και σεβαστή η κάθε απόφαση. Το ξαναείπα. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί άλλους να το παίζουν ότι πάντα ήταν "όπου πέφτει η μπίλια". Μερικοί άλλοι από αυτούς που είτε έγραψαν για το όχι, είτε αδιαφορούσαν παντελώς για την δικιά τους σιγουριά, σήμερα είναι αποφασισμένοι να μπλοκάρουν και να στείλουν σε άλλα κόμματα άλλους… Μήπως το θέλανε από παλιά? Όπα , λέμε, κάποιοι η κάτι δεν πάει καλά εδώ… Ειδικά όταν είναι στενοί φίλοι με άλλους… καλοθελητές. Αν και καταλαβαίνω καλά ότι αυτό που τους ενώνει είναι ένα σχόλιο για τα άδικα που έκανε ο «κινέζος» απέναντι στον π. Πρόεδρο για τον οποίο λένε ότι κόπτονται… η τους ενώνει ο ίδιος ο "κινέζος"...? Οι ίδιοι που σήμερα εντελώς ξαφνικά δήθεν ότι είναι εναντίον του "κινέζου"... Βρε, αλλού να το χάψουνε!
Σταματάω εδώ, διότι δεν γίνεται να παρακολουθώ άλλο όλο αυτό.

Από μένα προς τους ψευτοσωτήρες

Βρε ξεφτίλα «πολιτικέ» του κακού καιρού, εξαπάτησες η όχι το λαό στα Ζάππεια με τα 19 δισεκατομμύρια που θα μοίρασες, με το μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας που θα είχες φτιάξει σε δυο χρόνια το πολύ, με το 13^ο και 14^ο μισθό που δεν θα έκοβες, με τους μεγαλύτερους μισθούς και τις συντάξεις που «εγγυόσουν προσωπικά» για όλους, με μικρότερη φορολογία, όχι απολύσεις στο δημόσιο και με άλλα τόσα τεράστια ψέματα που έλεγες για να παραπλανήσεις τον ευκολόπιστο κόσμο, ώστε να σε ψηφίσει?!!! Αντί για αυτό, έδωσες και πάλι τα θαλασσοδάνεια στους καναλάρχες και το υπερκέρδος στους μεγαλοτραπεζίτες, καμία φορολόγηση στους εφοπλιστές, όπως έκαναν και οι δεξιοί σου προκάτοχοι έως το 2009. Επιπλέον έκρυψες και τις λίστες με τους μαυραγορίτες ελληναράδες με τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, τις οποίες τις έφερε η κυβέρνηση Παπανδρέου από το εξωτερικό, όπως και αυτός ήταν ένας από τους στόχους σας για να τον ρίξετε. Κρατάς και την άλλη δεξιά ξεφτίλα (έστω και κρυμμένο πίσω από τις ελιές δήθεν κέντρο-«αριστερές», τρομάρα του!) ως δεκανίκι και συνένοχος στην διαπλοκή και την διαφθορά με την οποία εξυπηρετείτε την ολιγαρχία που θρέφετε εις βάρος ενός λαού. Τον οποίο λαό τον φτάσατε σε μόλις δυο χρόνια σε ποσοστό 63% στα όρια της φτώχιας, αφήνοντας όλη την ολιγαρχία να ασελγεί εις βάρος του, με δήθεν «νόμους» κομμένους και ραμμένους στα μέτρα σας, όπως και με μια πλέον διεφθαρμένη δικαιοσύνη στην πλειοψηφία της… εκεί φτάσατε την «δημοκρατία» σας, τόσο πολύ που «σώζετε» αυτό το αδικημένο αλλά πλέον καταδεχτικός λαός απέναντι στους πραγματικούς δήμιους του… Τώρα ζητάτε αντί πιστοποιητικό θανάτου «ψήφο εμπιστοσύνης» από εκείνον που απαξιώνετε- τόσο ο Σαμαράς σε κάθε του ομιλία, όσο και ο Βενιζέλος με την δική του σιωπή απέναντι στις προσβολές της δεξιάς, αλλά και στις δικές του ομιλίες. Και όχι μόνο ζητάτε, αλλά εκβιάζετε και απειλείτε περί ΔΗΘΕΝ «σταθερότητας» και «για το καλό του τόπου» να σας δώσει άφεση αμαρτιών, ώστε μετά να τον βαφτίζεστε «συνένοχο» στο δικό σας πρόγραμμα, που είναι έτη- φωτός μακριά από το δικό του. Ο τόπος δεν υπάρχει χωρίς τους ανθρώπους του, ξεφτίλες!!! Και το μόνο «άλλοθι» που δήθεν έχετε είναι η «ανεύθυνη αντιπολίτευση», η οποία έπαψε να είναι μπαμπούλας απέναντι και στην Μέρκελ ακόμη?! Όσο για το μικρό ναι η το μεγάλο όχι, αυτοί που θα πούνε ένα στοπ στα εγκλήματα σας εις βάρος ενός ολόκληρου λαού, θα είναι αντάρτες και λυτρωτές!!! Και όχι αποστάτες, όπως είστε ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ!!! Φτάνει με την «σωτηρία» σας, σάτιρες της κακιάς ώρας!!! Ας να μην σωθείτε.

Σας το λέει από τα βάθη της καρδιάς της, η Κάρμεν.

Υ.Γ. Άντε και αρκετά ασχολήθηκα μαζί σας!!! Καιρός να πάω για άλλα.

Η ψήφος εμπιστοσύνης μπορεί να απελευθερώσει τις υγιείς δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ

Η ψήφος εμπιστοσύνης μπορεί να αποδειχθεί ένα πολύτιμο πολιτικό εργαλείο για μία κυβέρνηση τούτως ώστε να υπερβεί αντιδράσεις που αφορούν στο εσωτερικό της για ένα συγκεκριμένο πολιτικό ζήτημα ή μία συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Η χρήση της ψήφου εμπιστοσύνης θέτει τον κάθε βουλευτή προ των συλλογικών του ευθυνών και τον καλεί να διαλέξει αν θα συνεχίσει να υπερασπίζεται την πολιτική της κυβέρνησης ή όχι...

Εν προκειμένω, η χρήση του συγκεκριμένου θεσμικού εργαλείου από τους Σαμαρά-Βενιζέλο γίνεται περισσότερο στα όρια της φάρσας παρά σε αυτά της πολιτικής στρατηγικής. Δεν υπάρχει κάποιο διακύβευμα, μία συγκεκριμένη πολιτική πρόταση προς ψήφιση, μία πολιτική κατεύθυνση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Υπάρχει το μάζεμα στο μαντρί των δύο κοινοβουλευτικών ομάδων, και κυρίως αυτής του ΠΑΣΟΚ, η οποία αντιδρά σε ένα ακόμη εικονικό συνέδριο που σκοπό έχει να παρατείνει τη θητεία του Βενιζέλου χωρίς εντάσεις και αντίθετες φωνές.

Αν η συγκυβέρνηση αναζητά την εμπιστοσύνη των βουλευτών στο οικονομικό πεδίο, δεν υπάρχει καλύτερο πεδίο από αυτό του προϋπολογισμού, ο οποίος κατατίθεται ως προσχέδιο στις 5 Οκτωβρίου στην επιτροπή και ακολουθεί συζήτηση στην ολομέλεια του κοινοβουλίου.

Αν η συγκυβέρνηση αναζητά την εμπιστοσύνη των βουλευτών στην περίπτωση της εκλογής του ΠτΔ, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από την ψηφοφορία του Φεβρουαρίου για να μετρήσει τις δυνάμεις της.

Αν η συγκυβέρνηση αναζητά τη φίμωση των βουλευτών, τότε, αυτός είναι ο κατάλληλος τρόπος για να το πετύχει, μία ψήφος εμπιστοσύνης άνευ ουσίας, χωρίς πολιτικό αντίκρυσμα, προς βραχυπρόθεσμη αποφυγή των κραδασμών.

Είναι περίεργη η αντίφαση που δημιουργείται από την πρόταση της κυβέρνησης για ψήφο εμπιστοσύνης που υποδεικνύει πρόβλημα στη λειτουργία της κυβέρνησης, συγκριτικά με το διθυραμβικό success story, την έξοδο από το ΔΝΤ και την έξοδο από το μνημόνιο που παραθέτει μέσω δηλώσεων στον τύπο. Είναι άραγε πραγματική η εικόνα μίας χώρας η οποία ξεπερνά την κρίση, ανακάμπτει και δύναται να αποτινάξει κάθε εξωτερικό έλεγχο και να σταθεί οικονομικά στα πόδια της; Προφανώς όχι και αυτό γίνεται αντιληπτό στον κάθε πολίτη, όπως έχει γίνει αντιληπτό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα σκίσει κανένα μνημόνιο και μάλιστα η οικονομική πολιτική πάνω στην οποία θα διαπραγματευτεί σύμφωνα με τους Δραγασάκη-Σταθάκη θα βασιστεί στα θεμέλια του μνημονίου. Και για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, αν δεν υπήρχε μνημόνιο, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολιτικά στον αέρα.

Έλλειψη σχεδίου

Ας δούμε όμως τη συγκυβέρνηση, η οποία έχει και την κύρια ευθύνη για τη χώρα και πολλές φορές επικαλείται τη σταθερότητα για να αποκρύψει την πραγματική πολιτική ευθύνη που της αναλογεί· και αυτή είναι η έλλειψη σχεδίου. Δυστυχώς, η ΝΔ του Σαμαρά αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων καθότι κινήθηκε συντηρητικά, παλαιοκομματικά, πελατειακά, τρέφοντας την αιτία που χρεοκόπησε τη χώρα, τον άκρατο πελατειασμό. Σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο κινήθηκε και το ΠΑΣΟΚ, πατώντας πάνω στο πτώμα της δημόσιας τηλεόρασης, κάτι που ήδη έχει καταγραφεί ως μαύρη σελίδα στην ιστορία του. Οι δυο τους, συμμάχησαν τον Ιούλιο του 2013 και μοιράστηκαν τα υπουργεία, πάνω σε ένα υποτιθέμενο σχέδιο, μία προγραμματική συμφωνία, η οποία ήρθε 4 μήνες μετά! Μάλιστα, ο Βενιζέλος αποφάσισε μόνος την προγραμματική συμφωνία, την οποία, κατόπιν, κοινοποίησε ως θέσφατο στην Κ.Ο.. Αν δε, ξαναδιαβάσει κανείς τα 43 σημεία της προγραμματικής συμφωνίας [εδώ], θα διαπιστώσει ότι η κυβέρνηση τα 2 τελευταία χρόνια δεν έχει κάνει τίποτα πλην των όσων ορίζει το μνημόνιο.

Ας υποθέσουμε όμως ότι η συγκυβέρνηση έκανε την προγραμματική συμφωνία για τα μάτια, με κύριο στόχο την πλήρη εφαρμογή του μνημονίου, που αποτελεί από μόνο του ένα σχέδιο, όχι το ιδανικό, αλλά παραμένει σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος, χρονοδιάγραμμα και έλεγχο. Δυστυχώς, η συγκυβέρνηση δεν εφαρμόζει ούτε αυτό, με 670 εκκρεμούσες υποχρεώσεις απέναντι στην τρόικα, τις οποίες αναβάλλει χωρίς να αιτιολογεί το γιατί και πώς.

Έτσι, η συγκυβέρνηση πορεύεται χωρίς κανέναν προσανατολισμό, χωρίς σχέδιο, με μοναδικό αφήγημα τη σταθερότητα, την οποία έχει μετατρέψει σε εκβιαστικό δίλημμα. Αυτό είναι το δίλημμα που καλούνται -πλην του ελληνικού λαού- να απαντήσουν και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού. Στο ΠΑΣΟΚ, υπάρχει πλέον μία ομάδα βουλευτών που δρα ατομικά αλλά διαχωρίζει τη θέση της από την κατεύθυνση που έχει πάρει το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτοί τους οποίους ο Βενιζέλος θα προσπαθήσει να εγκλωβίσει μέσω της ψήφου εμπιστοσύνης.

Μπορεί όμως αυτό να αποδειχθεί μπούμεραγκ για τον Βενιζέλο, αν και εφόσον οι συγκεκριμένοι βουλευτές -και αυτοί που έχουν δημόσια τοποθετηθεί αλλά και αυτοί που μέχρι σήμερα διαφωνούν με τη σιωπή τους- αποφασίσουν να θέσουν ένα νέο πολιτικό πλαίσιο στο οποίο θα πρέπει να κινηθεί το ΠΑΣΟΚ,  με χρονικό ορίζοντα τις εκλογές για ΠτΔ, (?) και, ξεκαθαρίζοντας ότι η οικονομική συμπόρευση δεν σημαίνει απαρέγκλιτα και ιδεολογική συμπόρευση (?). Αν το πλαίσιο που θα τεθεί προς παράθεση και διαβούλευση, συνδεθεί με την ψήφο για την ΠτΔ, ο Βενιζέλος θα υποχρεθωθεί να αναλάβει τις ευθύνες του ως προς το πραγματικό προοδευτικό πρόσημο, το οποίο παραμένει αδρανές στα δικά του χέρια.

Και αναφέρω τελείως ενδεικτικά:

1) Δημόσια Τηλεόραση / από την αρχή, με συγκεκριμένους κανόνες διαφάνειας που θα διασφαλίσουν την ανεξάρτητη φωνή της Δημόσιας Τηλεόρασης.

2) Σύνταγμα / συνταγματική μεταρρύθμιση στην οποία θα ενταχθούν κανόνες διαφάνειας και αξιοκρατία (δι@υγεια, opengov), πλαίσιο που θα αποτρέπει την συστημική διαφθορά (με συμμετέχον και το πολιτικό σύστημα το οποίο δημιουργεί νόμιμο περιβάλλον) αλλά και θα περιορίζει την ηθική διαφθορά, εκσυγχρονισμό των θεσμών κτλ.

3) Εκλογικός Νόμος / σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών με μονοεδρικές και απεξάρτηση από τα συστημικά ΜΜΕ, λίστα, κτλ

4) Ενιαίο ψηφοδέλτιο στην τοπική αυτοδιοίκηση / αποκομματικοποίηση των δήμων και περιφερειών, αποδόμηση των κακώς εννοούμενων μηχανισμών που λυμαίνονται την τοπική εξουσία.

4) Νόμος για πλήρη διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων.

5) Επέκταση του προγράμματος δι@ύγεια με εφαρμογή στα πανεπιστήμια, τους δήμους, τα νοσοκομεία.

6) Αξιολόγηση των Δ.Υ./ χωρίς πλαφόν απολύσεων, με στόχο την επιμόρφωσή των και ένα παραγωγικότερο Δ.Τ. (το πρόβλημα δεν είναι ο αριθμός των ΔΥ αλλά ο αντιπαραγωγικός Δ.Τ.). Αξιοκρατία σε επιλογές στη Δημόσια Διοίκηση, επιλογές με υποχρεωτική θητεία και συνεχή ποιοτικό έλεγχο.

7) Υγεία / συγκεκριμένοι άξονες για την ΠΦΥ, σύνδεση με 2 και 3-βαθμια, άμεση ενίσχυση με προσωπικό, κυρίως στην περιφέρεια που οι ελλείψεις είναι ζωτικής σημασίας.

8) Περισσότερη συμμετοχή του λαού / διαβούλευση, δημοψηφίσματα, η πολιτική στο προσκήνιο και όχι στο παρασκήνιο.

Κατά αυτόν τον τρόπο, θα γίνει διακριτά ορατός στο ΠΑΣΟΚ ένας άλλος πόλος, ο οποίος θα είναι δεσμευτικός για το σημερινό ΠΑΣΟΚ που έχει μετατραπεί σε κόμμα του ενός. Και βέβαια, η σημερινή του ηγεσία θα έχει πεδίο να απολογηθεί, διότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Έτσι, μαζί με στελέχη της Κ.Ο., της Κ.Ε. αλλά και άλλα επιφανή στελέχη, τα οποία στελέχη πρέπει να καθίσουν και να τα βρουν μεταξύ τους (?), θα έχει και ο κόσμος  μία ξεκάθαρη άποψη που συμβαδίζει με τις αρχές και τις αξίες του προοδευτισμού, θα είναι μαζί, θα είναι κοντά, θα δύναται να εκφραστεί και να πιέσει αν χρειαστεί, πιο συγκροτημένα και συντονισμένα -μαζί!

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος βουλευτής ο οποίος θέλει να ρίξει την σημερινή κυβέρνηση με το έτσι θέλω. Ούτε όμως θα πρέπει να υπάρχει κάποιος βουλευτής που να ψηφίζει εν λευκώ, βιάζοντας την ίδια του συνείδηση, για να δικαιολογήσει και μόνο την ύπαρξή του (!). Αν θεωρεί εαυτόν παγιδευμένο από την κίνηση Βενιζέλου, ας βγει από τον λάκο, ας σκάψει έναν νέο λάκο, ιδεολογικό και όχι τυχοδιωκτικό, και, ας πετάξει τον νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ μέσα. Είναι πολλοί οι 5 μήνες μέχρι τον Φεβρουάριο για να έχουμε πολιτικά δείγματα γραφής. Δε θα ΄χει λιοντάρια  ο λάκος , ιδέες και αξίες θα ΄χει, του σοσιαλισμού. Ας τις υπερασπιστεί ή ας τις πολεμήσει. Να τελειώνουμε με τα μεζοβέζικα και κροκοδείλια δάκρυα της σταθερότητας.

Πηγή επίκαιρο

Σχόλιο μου:

Τα γαλάζια είναι υπογραμμίσεις του «επίκαιρου». Τα κόκκινα δικά μου. Και επειδή το «ναι μεν, αλλά…» δεν μου άρεσε ποτέ, θα πω απλά ότι από το άρθρο μου αρέσει ΠΟΛΥ ο τίτλος, όπως και είμαι σίγουρη ότι η ψήφος εμπιστοσύνης μπορεί να απελευθερώσει τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ… αρκεί να είναι υγιείς… Και σίγουρα τις ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ δυνάμεις θα τις απελευθερώσει με τον ένα η με τον άλλο τρόπο…! Άλλωστε, όπως λέει και η «παραπολιτική», «τον Βενιζέλο δεν τον ενδιαφέρει αν θα του φύγουν όλοι οι ιδεολόγοι σοσιαλιστές στο Συριζα, αρκεί να μείνει στην κυβέρνηση, έστω και με ένα πιο μικρό σχήμα». Για να δούμε αν στις επόμενες εκλογές το «μικρό του σχήμα» θα είναι τόσο μεγάλο ώστε να μπει στην Βουλή…

Υπενθυμίζω ότι ένας εκ γενετής εγωιστής, όταν βλέπει ότι σίγουρα πνίγεται, φωνάζει για «βοήθεια» με ένα μοναδικό σκοπό: να πάρει και άλλους μαζί του.

Υ.Γ. Όσο για τους «εγκλωβισμούς» και «ακυβερνησίες» που διαβάζω… ας σοβαρευτούμε! Σαν πως σήμερα υπάρχει κυβέρνηση??? Προσθέτω εδώ και αυτό το χθεσινό μου σχόλιο στο facebook:

Μιλάνε για «ανωμαλία» οι ανώμαλοι… για «σταθερότητα» οι ανισόρροποι… για «σεβασμός προς τους θεσμούς» αυτοί που πρώτοι τους προσβάλουν… για «αξιολόγηση» οι ανάξιοι… για αβάσταχτα χαράτσια στο λαό αυτοί που απαλλάξουν με άδικους «νόμους» από τους φόρους και ελέγχους το παράνομο υπερκέρδος της ολιγαρχίας των τραπεζιτών, εφοπλιστών, καναλαρχών, κτλπ… και το αποκορύφωμα της ξεδιάντροπης ξεφτίλας τους- απαιτούν εμπιστοσύνη οι αποστάτες… Αποστάτες των συμφέροντος του λαού πρώτα και κύρια, και ταυτόχρονα υπάλληλοι στο βωμό του κέρδους των λίγων. Συμπέρασμα: Οι αποστάτες του λαού δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μιλάνε για «αποστασία». Για την πραγματική αποστασία ΤΟΥΣ και των υποστηρικτών τους, μόνο ο λαός έχει δικαίωμα να μιλήσει! (Ένας λαός που ακόμα περιμένει για το μεγάλο ναι η το μεγάλο όχι.) Τέλος.

Οι «βασιλιάδες» είναι γυμνοί!!! Κάτω οι «βασιλιάδες»!!!!!!!!!

Νομίζω ότι τα είπα ΟΛΑ.