“ΣΗΜΑΔΕΨΕ, ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ, ΣΚΟΤΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΕ”

Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα.

Στις 12:00 το μεσημέρι, στις 18/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του στρατού (συνταγματάρχης Νικόλαος ΝτερτιλήςΉ). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ (Γ΄ Σεπτεμβρίου) σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

Αυτόπτης μάρτυρας της σκηνής ήταν και ο συνθέτης Μίμης Τραϊφόρος, που κατοικούσε τότε με τη σύντροφό του Σοφία Βέμπο στην οδό Στουρνάρη. Η κατάθεσή του είναι συγκλονιστική:  “περί ώραν 2:15 της Κυριακής 18/11/1973 ευρισκόμουν εις το μπαλκόνι του σπιτιού μου επί της οδού Πατησίων και αντελήφθην έναν νεαρό άνδρα, ύψους περίπου 1,80 μ. με μακριά μαλλιά, να κατέρχεται την οδόν Στουρνάρη, ήσυχος και αδιάφορος. Καθώς είχεν φθάσει εις το μέσον της διασταυρώσεως των άνω οδών, φαίνεται ότι κάποιος από το Πολυτεχνείο του φώναξε κάτι, εγώ δεν άκουσα τίποτε, αλλά το συμπεραίνω, διότι τον είδα να επιταχύνη το βήμα του και στον τρίτο – τέταρτο βηματισμό του άκουσα δύο πυροβολισμούς. Εκ των υστέρων έμαθα ότι ο ανωτέρω αποβιώσας ωνομάζετο Μυρογιάννης, υιός θυρωρού, ο οποίος πήγαινε να επισκεφθή τον πατέρα του εις κάποιαν πολυκατοικίαν επί της οδού Γ΄ Σεπτεμβρίου. Ο πατέρας του επεσκέφθη την σύζυγόν μου, Σοφίαν Βέμπο, και της άφηκε μιαν φωτογραφίαν του νεκρού με αφιέρωσιν, εγώ έλειπα κατά την επίσκεψιν του ανωτέρω."

(στοιχεία από το περιοδικό Ταχυδρόμος /2003)

«Με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!».

Aυτά ήταν τα λόγια του ταγματάρχη Νικόλαου Ντερτιλή στον οδηγό του, το μεσημέρι της 18ηςΝοεμβρίου 1973. Ο Ντερτιλής μόλις είχε δολοφονήσει εν ψυχρώ με το υπηρεσιακό του όπλο τον 20χρονο Μιχάλη Μυρογιάννη, στη γωνία Στουρνάρη και Πατησίων.

Μία ημέρα μετά την αιματηρή κατάπνιξη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η περιοχή του κέντρου της Αθήνας θύμιζε πεδίο μάχης. Αστυνομία και στρατός συνέχιζαν να συλλαμβάνουν, να κακοποιούν και να «εξαφανίζουν» όποιον έμοιαζε ύποπτος για συμμετοχή στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Παράλληλα, με μεγάλες μάνικες έπλεναν τον προαύλιο χώρο της σχολής από αποκαΐδια, αίματα και άλλα σημάδια που θα μπορούσαν να προδώσουν τι είχε συμβεί το περασμένο βράδυ.

Σύμφωνα με την κατάθεση του οδηγού του, Αντώνη Αγριτέλη, στη δίκη των δικατόρων, ο Ντερτιλής μετά τη δολοφονία τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και μπήκε πάλι στο αυτοκίνητό του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Είχε πυροβολήσει τον Μιχάλη Μυρογιάννη γιατί του φάνηκε «ύποπτος». Ο 20χρονος νεαρός ήταν από τη Μυτιλήνη και εργαζόταν σαν ηλεκτρολόγος. Όμως δεν δολοφονήθηκε μόνο επειδή βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Ο Μυρογιάννης σκοτώθηκε γιατί είχε μακριά μαλλιά. Το χαρακτηριστικό του αυτό, το πλήρωσε με τη ζωή του.

Η φωτογραφία του Ντερτιλή με το πιστόλι στο χέρι χρονολογείται από τις μέρες της εξέγερσης. Ο Μιχάλης Μυρογιάννης ίσως να μην ήταν το μόνο θύμα του. Δεκάδες άλλοι σαν τον Μυρογιάννη κακοποιήθηκαν, τραυματίστηκαν και δολοφονήθηκαν τις ημέρες του πολυτεχνείου από τους επιόρκους αξιωματικούς της χούντας και τους αστυνομικούς που συνεργάστηκαν μαζί τους.

Βεβαίωση με ένορκη κατάθεση του Αντώνη Αγριτέλλη, οδηγού του Ντερτιλή, την ημέρα της σφαγής του Πολυτεχνείου*
«Είδα τον Ντερτιλή να δολοφονεί το Μυρογιάννη» 



«Είδα τον Ν. Ντερτιλή να βγάζει το περίστροφό του και να σκοτώνει ένα νεαρό στην οδό Πατησίων. Μια κόκκινη λιμνούλα από αίμα σχηματίστηκε γύρω από το κεφάλι του νεαρού στην άσφαλτο και μια ακόμα μικρότερη άσπρη από χυμένα μαλλιά.» 
Η ένορκη βεβαίωση που κατατέθηκε στο Δικαστήριο έχει ως εξής: «Ήμουνα προσωπικός οδηγός του Συνταγματάρχη Ντερτιλή. Την Παρασκευή το απόγευμα (16ης Νοεμβρίου) τον παρέλαβα από το σπίτι του και τον μετέφερα με το τζιπ στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών στην οδό Σταδίου 10, γύρω στις 7 το βράδυ. Κατά τις 10 η ώρα βγήκε ο Ντερτιλής μαζί με κάποιον ανώτερο αξιωματικό της Αστυνομίας και έφυγαν. Πότε επέστρεψαν δεν τους αντελήφθην.
Στις 4 ή 4:30 ξημερώνοντας Σάββατο παρέλαβα τον Ντερτιλή και τον μετέφερα από την ΑΣΔΕΝ στο Πολυτεχνείο με το τζιπ. Σταμάτησα κοντά στην κατεστραμμένη πύλη, ο Ντερτιλής κατέβηκε και συζητούσε με κάποιον αξιωματικό της Αστυνομίας. Ξαφνικά αντελήφθην φασαρία και φωνές προς τη μεριά της διασταύρωσης Πατησίων και Στουρνάρα. Παρετήρησα ότι αστυφύλακες έδερναν έναν νεαρό. Ξαφνικά αυτός κατόρθωσε να αποσπασθεί από τους αστυφύλακες. Τότε ο Ντερτιλής, που μόλις είχε αντιληφθεί το επεισόδιο, έβγαλε από το μπουφάν του το περίστροφό του και πυροβόλησε χωρίς να πολυσκεφθεί.
Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο. Έμεινε επί τόπου ακριβώς στην διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρα, προς την πλευρά της Ομόνοιας. Εγώ φαντάστηκα ότι του έριξε στα πόδια και περίμενα να κινηθεί. Όταν όμως είδα να σχηματίζεται μια λίμνη από αίμα και μια μικρή άσπρη λιμνούλα από μυαλά, κατάλαβα ότι τον πυροβόλησε στο κεφάλι και ήταν ήδη νεκρός.
Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και κτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε “με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μια τον πέτυχα στο κεφάλι”. Εγώ τα είχα χάσει και ήμουνα φοβερά ταραγμένος και φοβισμένος. Συνεχίσαμε προς την Πατησίων και φθάσαμε στο Μουσείο. Εκεί κάποιος υπάλληλος των τρόλεϋ ήταν μπλοκαρισμένος και οι αστυφύλακες του φώναζαν και τον έσπρωχναν. Ο Ντερτιλής κατέβηκε απ’ το τζιπ, κόλλησε το περίστροφό του στο στομάχι του ανθρώπου και τον φοβέριζε ότι θα τον σκοτώσει αν δεν εξαφανιστεί.
Μετά προχωρήσαμε προς τον ΟΤΕ όπου ευρίσκοντο αρκετοί πολίτες.
Ο Ντερτιλής έβγαλε το περίστροφό του και άρχισε να πυροβολεί χωρίς να μπορώ να διαπιστώσω αν χτυπήθηκε κανείς. Από τον ΟΤΕ γυρίσαμε πίσω και φθάσαμε στα Χαυτεία ακριβώς έξω από τον ΜΠΡΑΒΟ. Ενώ δεν είχαμε σταματήσει ακόμη, ο Ντερτιλής αντελήφθη πάνω από τον Κινηματογράφο “Αλάσκα” πολίτες που είχαν αποκλεισθεί. Κατέβηκε αμέσως από το αυτοκίνητό του και διέταξε τους ΛΟΚατζήδες να κάνουν έφοδο και να τους πιάσουν. Ο ίδιος έδινε διαταγές με το περίστροφο στο χέρι λέγοντας: “Βαράτε στο ψαχνό, πέντε παληόπαιδα θα μας κάνουν ό,τι θέλουν;” Μετά από λίγο, οι ΛΟΚατζήδες κατέβασαν τριάντα περίπου άτομα και τους έβαλαν επάνω σε καμιόνια και τους πήραν.
Από το σημείο εκείνο φύγαμε και πήγαμε στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου και Μάρνη, σε μια υπηρεσία της Χωροφυλακής. Το διεπίστωσα αυτό, γιατί μόλις κατέβηκε ο Ντερτιλής έτρεξαν οι Χωροφύλακες και τον υποδέχτηκαν.
Αυτός όμως τους είπε, σαν να τους μάλωνε, “τι φοβάστε ρε; Βαράτε στο ψαχνό, εγώ έκανα την αρχή.”. Τότε κατάλαβα ότι είχε μαθευτεί η πράξις του Ντερτιλή.
Μετά από μέρες με ρώτησε ο Ντερτιλής: “Θυμάσαι ρε, αυτόν που πυροβόλησα στο Πολυτεχνείο; Ε, τη γλύτωσε τελικά.”
Φυσικά ήταν προφανής ο σκοπός του, ήθελε να απαλύνει την τρομερή εντύπωση που μου είχε δημιουργήσει με τον φόνο που έκανε εν ψυχρώ και να τον λησμονήσω. Αλλά το φοβερό αυτό γεγονός θα το θυμάμαι σ’ όλη μου τη ζωή. Έκανα πως τον πίστεψα αλλά δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι ο νεαρός ήταν νεκρός. Πράγμα που το διάβασα αργότερα στις εφημερίδες.
Μετά από αρκετές μέρες μ’ έδιωχναν με δυσμενή μετάθεση στο Πολύκαστρο. Με κάλεσε ο Ντερτιλής και μου είπε: “Παιδί μου, δεν πρέπει να ξεχνάς ένα πράγμα, ότι στην Υπηρεσία μας ό,τι ακούμε και ό,τι βλέπουμε μένει για την Υπηρεσία, δεν το λέμε αυτό ούτε στην μάνα μας.”
Κατάλαβα τι εννοούσε. Η μετάθεσή μου στο Πολύκαστρο γινόταν επειδή ήμουν προσωπικός οδηγός του Ντερτιλή. Την δικαιολόγησαν όμως ότι είχα σπάσει τον καθρέπτη του αυτοκινήτου του και για τιμωρία έπαιρνα την μετάθεση αυτή.
Επίσης, θέλω να προσθέσω ότι κατά την διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου ο Ντερτιλής έλεγε συνεχώς σε όποιον συναντούσε, “βαράτε στο ψαχνό”. Έλεγε ακόμη σε μερικούς άλλους ότι: “Όταν δείτε τέσσερα, άτομα τον έναν να τον σκοτώνετε και τους τρεις να τους βάζετε στο καμιόνι”.».

Aυτοί είναι οι νεκροί του Πολυτεχνείου

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ’ Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ

ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!!

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ!!!!! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΠΟΤΥΠΩΔΗΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ!!!!! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΝΑ ΤΟ ΕΜΠΕΔΩΣΕΤΕ! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ- ΜΗΝ ΒΑΖΕΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑ ΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΤΕ ΟΛΑ! ΚΑΙ ΠΡΩΤΑ Π’ ΟΛΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!!!!! ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ! ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ ΛΟΓΙΑ! ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΝΤΥΠΑ! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!!

Kαινούργια μέρα

Είμαι σίγουρη ότι ένας άνθρωπος που παίρνει 5- 8οοο δεν θα πιστεύει ποτέ έναν με 500 (για οικογένεια). Δεν θα σκεφτεί ποτέ ότι είναι αβάσταχτο να κάνει καν μια απονεύρωση, όταν η πιο φθηνή είναι 90 ε και έχει να πληρώσει και ρεύμα, τηλέφωνο, Ιντερνετ, φαγητό, βενζίνη, κτλπ, γιατί δεν υπάρχουν παντού μέσα μεταφοράς. Μόνο ένας τέτοιος θα τους είχε καταλάβει όλους που υποφέρουν πραγματικά σαν και αυτός, θα είχε το κουράγιο -και μάλλον μαζί με το χάρισμα-να κάνει το αδύνατο δυνατό. Αυτό που όμως ξέρω σίγουρα είναι ότι σε ένα “σπίτι” οπού τα “κεραμίδια” πάλιωσαν και “σάπισαν”, ο άνθρωπος που είναι μέσα “βρέχεται”. Και τα παλιά τα “κεραμίδια” θα συνεχίζουν για πάντα το άρρωστο τους παιχνίδι, συνενοημένα μεταξύ τους, από φόβο ότι επιτέλους θα καταλάβει ο άνθρωπος ότι τα καινούργια χαρισματικά “κεραμίδια” επιτέλους θα φτιάξουν ένα γερό “οικοδόμημα”.

Σκέπτομαι επίσης όταν κάποιος επισκέπτεται κάποιο νησί, πάντα θα παινεύει έναν που τον ταΐζει και του κάνει όλα τα χατίρια και ας είναι και ψεύτης, η και πιο ανάξιος από άλλους. Τα κονέ καλά κρατάνε, έστω και αν οι "βίδες" λασκάρουν…

Προς τι τότε να τα καταλάβεις όλα, προς τι να καταλάβεις ποιος είσαι και γιατί είσαι, όταν απλά δεν σε αφήνουν να κάνεις αυτό που πρέπει;;;

Νυστάζω, πονάω, πληγώθηκα. Σήμερα τα διάβαζα όλα, σήμερα έπρεπε να έχω αμφιβολίες, να ρωτώ γιατί αυτή η αυτός εκεί. Το “παιχνίδι” είναι βρόμικο και ακόμα παίζεται από πολλούς.

 Όλα καλά όμως. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα. Και θα την φτιάξω μαζί! Γιατί έτσι θέλω, γιατί έτσι πρέπει! Γιατί το σωστό είναι τα καινούργια γερά "κεραμίδια" να μην μουχλιάζουν αχρησιμοποίητα μόνα τους έξω στην βροχή.

Και ο λόγος είναι αδύναμος μπροστά στην κραυγή της καρδιάς.

Έστω και αν προσπαθώ πάλι να χαμογελάω.

περισσότερα

Ζαβαρακατρανέμια

Ξεπουλιέται μόνο αυτός που δεν έχει αξία σαν άνθρωπος!

Κύριε Στουρνάρα, ΑΝ ήθελες ΟΝΤΩΣ...

Κύριε Στουρνάρα,

ΑΝ ήθελες ΟΝΤΩΣ να βάζεις στο ίδιο μισθολογικό καθεστώς τους όποιους υπαλλήλους (και της βουλής συμπεριλαμβανομένους) θα έπρεπε να το είχες κάνει από την αρχή και να τους είχες βάλει στο νομοσχέδιο. Το ότι οι άλλοι τσίμπησαν το δόλωμα, με πρόφαση την αντισυνταγματικότητα, δεν σας βγάζει από την ευθύνη ότι δεν έβλεπες (ΑΝ όντως δεν έβλεπες!) αυτό που είναι κάτω από την μύτη σου! Όπως πήρες πίσω από χθες το πρωί (και κανείς δεν αντέδρασε!) την μείωση μισθών για φοροτεχνικούς και τελωνιακούς (μια που έχετε πολλούς από δ’ άυτους στους κομματικούς μηχανισμούς!), μπορούσες να είχες αντιδράσει έγκυρα για όλα. Και όχι με δυο μέτρα και δυο σταθμά, όπως και οπότε σας «καπνίζει», ώστε να προκαλείτε εντυπώσεις (όχι πως δεν καταλάβαμε -και αυτούς και εσάς).. Έτσι μπορούσες να τους είχες βάλει στο ίδιο καθεστώς όλους- ΚΑΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ- ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ!!! Όχι, δεν με εκφράζει κανένας άλλος που λέει κάτι το ίδιο, μόνο επειδή τα αφεντικά του τον βάλανε να είναι λαοπλάνος εκεί στην βουλή! Η βουλή έδειξε χθες ότι είναι ναός των βολεμένων και όχι της δημοκρατίας, από την στιγμή που έχετε μέσα τους περισσοτέρους που λυγίζουν σε οποιοδήποτε οικονομικό και προσωπικό συμφέρον, από τι στιγμή που μου μιλάνε εκ μέρος των κομμάτων που ΔΗΘΕΝ αντιπροσωπεύουν τον λαό, όλοι που θα κάνουν όλες τις κωλοτούμπες στα μέσα και έξω αφεντικά, μόνο για να επιβιώσουν «πολιτικά». Και αν μου έδειξες ότι οι άλλοι είναι πολύ μικροί πολιτικά και κάνουν στείρα αντιπολίτευση και φωνάζουν δίχως ουσία, τόσο πιο πολύ κατάλαβα ότι όλοι σας ξεβρακωθήκατε χθες και φαινόταν με καθαρό μάτι όλη η σκηνοθεσία, μια που μέχρι και η Αλέκα την κατάλαβε. Αν ήθελες ΟΝΤΩΣ να μειώσεις τους μισθούς, ας το έκανες ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ και ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! Αυτό που ήθελες όντως, ήταν να θολώσετε τα νερά, έτσι ώστε να νιώσει μια γεύση παρηγοριάς ο πικραμένος λαός πριν να πάρετε τα μέτρα. Το μεγάλο μας τσίρκο… Καρώτο- μαστίγιο… Και επειδή δεν αφήνετε ΠΟΤΕ κανέναν όντως άξιο, που να ταρακουνήσει και να κινήσει τα πάντα μπροστά, αρκείστε στο ποιος είναι ο μονόφθαλμος ανάμεσα στους τυφλούς! Έχετε τελειώσει και δεν το πήρατε καν πάρει χαμπάρι! Άλλους σαν και εσάς, ΔΗΘΕΝ «άφθαρτους» (στην ουσία τα τσιράκια σας), οι οποίοι περιμένουν με τα κουταλοπήρουνα στα χέρια, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ! Θέλουμε ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΥΣ !!!!! ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΤΕ, ΜΑ ΠΟΤΕ, ΜΕΤΡΟ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΓΙΑ ΜΑΣ!!!!! ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΑΣ!!!!! Ξεγυμνωθήκατε! ΟΛΟΙ!!!!! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!!!

Υ.Γ. ΜΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ  ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ!!!!!

Αρκετά πια.

Από το γραφείο του Γιώργου Α. Παπανδρέου εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Το δημοσίευμα της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, που αφορά τον Γιώργο Α. Παπανδρέου, διαπνέεται από αγοραία αντίληψη για την δημοσιογραφία και την αποστολή της.

Αντίληψη, η οποία είναι προφανές ότι χαρακτηρίζει το όλο εγχείρημα της συγκεκριμένης εφημερίδας, που υλοποιείται συνειδητά και με εντεινόμενους ρυθμούς την τελευταία περίοδο.

Όπου εγχείρημα, η εργολαβία κατασυκοφάντησης του Γιώργου Παπανδρέου.

Αυτή είναι η δημοσιογραφία που υπηρετούν.

Τα δήθεν στοιχεία τους, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Το δημοσίευμα βρίθει ασύστολων ψευδών και ανακριβειών. Όπως, το ότι ανακάλυψαν 18 ομιλίες του Γιώργου Παπανδρέου με την μυθική αμοιβή του 1 εκατ. δολαρίων.

Η κατασυκοφάντηση θα αποδεικνύεται άμεσα, από τη φορολογική του δήλωση και το πόθεν έσχες. Εκεί καταγράφονται τα πάντα.

Μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο και οι συκοφάντες του Γιώργου Παπανδρέου;

Και όλα αυτά, ενώ σε όλο τον κόσμο αναγνωρίζεται ότι, η παρουσία πολιτικών ηγετών σε διεθνείς εκδηλώσεις αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία προβολής εθνικών θέσεων, όπως και προβολής των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε χώρας για επενδύσεις.

Γιατί αυτό είναι το αντικείμενο των ομιλιών του Γιώργου Παπανδρέου: η Ελλάδα, οι μεγάλες θυσίες των Ελλήνων και τα πρωτοφανή αποτελέσματά τους, οι αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί, οι δυνατότητες της Ελλάδας, οι προοπτικές της, όπως και οι εξελίξεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, μαζί με τις θεσμικές αλλαγές που πρέπει να προωθηθούν άμεσα στην Ευρώπη και διεθνώς, αλλά και οι πολιτικές που πρέπει να υιοθετηθούν για την ρύθμιση και τον έλεγχο των αγορών και των φορολογικών παραδείσων.

Όσο περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες και προσωπικότητες της χώρας θα μπορούσαν να συμμετέχουν και σε όσο το δυνατόν περισσότερες διεθνείς εκδηλώσεις, τόσο το καλύτερο για τη χώρα.

Είναι ηλίου φαεινότερον όμως, ότι αυτά δεν εμπίπτουν στο πεδίο ενδιαφέροντος της λαμπρής σκέψης που χαρακτηρίζει τους πάσης φύσεως τιμητές.

Μέχρι σήμερα, ο Γιώργος Παπανδρέου, αντιμετώπιζε είτε με τη σιωπή, είτε με πολιτικά μέσα τους εργολάβους επικριτές του. Δυστυχώς, κάποιοι εκλαμβάνουν την ευγένεια και την αξιοπρέπεια ως αδυναμία που τους επιτρέπει να εξαπολύσουν και νέες αήθεις επιθέσεις.

Κάτι τέτοιο όμως, δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Αρκετά πια.