Η αληθινή Δημοκρατία πρέπει να αναγεννηθεί, έτσι ώστε να υπάρξει μέλλον.

Το βρόμικο σύστημα που συμφωνεί με την Μέρκελ, με τον Σαρκοζί, με τον Ερντογάν, τον Μπους, τον Πούτιν, κτλπ, γενικά με όλους τους συντηρητικούς που απαγορεύουν πρακτικά στους λαούς το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι για την μοίρα τους, είναι πάνω από τα σύνορα, πάνω από τα κόμματα (οπού τοποθετούν όμως τους υπηρέτες τους), πάνω από τα χρώματα, με μοναδικό τους «πιστεύω» το χρηματικό κέρδος. Από την οικονομική κρίση, είτε καλά σχεδιασμένη δεκαετίες τώρα, από τα πολιτικά τους τσιράκια, είτε επακολουθώντας τυχαία τις «υπεύθυνες» τους πολιτικές, η παγκόσμια ολιγαρχία γίνεται όλο και πιο πλούσια, με ακόμα περισσοτέρους ΔΙΣεκατομμυριούχους από ΟΛΕΣ τις χώρες, την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία του κόσμου φτάνει, ολοένα και πιο πολύ, στα όρια, η κάτω από τα όρια της φτώχιας. Αυτή η διεθνής διαπλοκή και διαφθορά ανάμεσα σε αγορές και τους… πολιτικούς, φοβάται. Φοβάται όλους εμάς. Αυτούς που συνήθισε να ξεζουμίσει αιώνες τώρα, αυτούς που κρατούσε στο σκοτάδι της υπακοής με διάφορα τερτίπια, από τα δήθεν όργανα της τάξης και του νόμου (τον οποίο νόμο όμως, η πρώτη που ΔΕΝ υπάκουγε ήταν η ίδια η ολιγαρχία!), έως τα γήινα όργανα της… θεϊκής δικαιοσύνης, τοποθετημένα πάλι από αυτά τα συμφέροντα όμως, με μοναδικό σκοπό την ανοχή και την υπομονή των πολλών, με υποσχέσεις μιας αλλιώτικης ζωής στο… επάνω. Κατά καιρούς, όταν η κατάσταση φτάνει σε κομβικά σημεία, τα τσιράκια τους μας ξεφουρνίζουν και μια βαθύστοχη έκφραση τύπου- “ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος”. Όχι, μέγα ψέμα, ο κόσμος είναι θεϊκά πλασμένος, το θέμα είναι ότι οι δαίμονες έκαναν κατάληψη σε καίρια σημεία της κοινωνίας, οδηγώντας την στο να γίνει κόλαση επί της Γης. 

Ο μεγάλος τους φόβος είναι η ενότητα μας, όλων των πολλών αδικημένων. Για αυτό πότε- πότε μας βομβαρδίζουν με την προπαγάνδα του «κινδύνου της παγκοσμιοποίησης», “ξεχνώντας” να μας πούνε όμως ότι η παγκοσμιοποίηση ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΕΝΝΟΙΑ υπάρχει εδώ και πολύ καιρό, από την στιγμή που τα συμφέροντα είναι ενωμένα διεθνώς εναντίον μας. Δεν είναι μάλλον περίεργο ότι από την κατάρρευση του “υπαρκτού” σοσιαλισμού στο τέλος της δεκαετίας του ’80, έως και τώρα, οι πλουσιότεροι άνθρωποι στον πλανήτη γίνονται ολοένα και πιο πλούσιοι, ολοένα και πιο θρασύτατοι, δείχνοντας περίπου δίχως κάλυψη, ότι αυτοί αποτελούν το σύστημα που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, εκείνοι είναι αυτοί που αποφασίζουν και διατάζουν για τι φαγητό και αν θα φάμε εμείς οι πολλοί, αν τα αυτοκίνητα μας θα κινούνται με βενζίνη η με νερό, αν μια αρρώστια θα εξαλειφθεί η όχι, αν ΟΛΟΙ εμείς, τέλος- πάντων, έχουμε δικαίωμα στην ζωή και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ο ψυχρός (καυτός) πόλεμος δεν έχει να κάνει με συστήματα “υπαρκτού” σοσιαλισμού η καπιταλισμού, έχει να κάνει με το ποιοι τοποθετούνται στη κορυφή ενός κινήματος, μιας κυβέρνησης, ενός πολιτικού συστήματος. Διότι οι ιδεολογίες στηρίζονται πραγματικά από Ανθρώπους που έχουν σαν στάση ζωής αυτό το «πιστεύω» και διαδίδονται (η εξαλείφονται) με προσωπικό παράδειγμα των ηγετών. Διότι οι ιδέες παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τα κουβαλάει (όπως λέει ο ποιητής). Αν και άυλες, οι ιδεολογίες παίρνουν σάρκα και οστά μόνο από τους μεγάλους ιδεαλιστές- πραγματοποιητές τους. Από αυτούς που το σύστημα προσπαθεί να τους αφήσει στο περιθώριο, η να τους βγάλει από το παιχνίδι με τον ένα η με τον άλλο τρόπο. Από αυτούς τους «αγγέλους» που οι δαίμονες προσπάθησαν αιώνες τώρα να κάνουν πέρα.

Όσο εμείς θα αρκεστούμε στο να μην κάνουμε το κακό και όχι να το πολεμάμε, θα βολευτούμε στο να γυρίζουμε το κεφάλι για να κοιτάξουμε από την άλλη, όταν συναντάμε μια αδικία, όσο εμείς δεν θα νιώσουμε σαν να αδικούμαστε οι ίδιοι όταν πληγώνεται ένας συνάνθρωπος μας, όσο εντέλει θα ευχαριστιόμαστε με τα «όσα φάμε και ότι πιούμε», θα έχουμε όλο και πιο λίγα να φάμε, τόσο εμείς, όσο και τα παιδιά που κάναμε δίχως να τους ρωτήσουμε, όσο και τα παιδιά που ΛΕΜΕ ότι τα αγαπάμε.

Η αληθινή Δημοκρατία πρέπει να αναγεννηθεί, για να υπάρξει μέλλον. Η επίπλαστη δημοκρατία μας λέει να εκλέξουμε ανάμεσα σε κάφρους, η τον λιγότερο κακό ανάμεσα σε χειροτέρους. Αυτή η ψεύτικη δημοκρατία είναι το φαίνεσθε -χωρίς ουσία- μιας  ολιγαρχίας που μας επιβάλλει τους υποψηφίους, αρεστοί στον βρόμικο σύστημα στην πραγματικότητα. Η αληθινή Δημοκρατία πρέπει να αναγεννηθεί, έτσι ώστε να υπάρξει μέλλον. Η Δημοκρατία πρέπει να ρωτήσει τους λαούς τι θέλουν να αποφασίζουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Η πραγματική Δημοκρατία παλεύει για ισονομία, για την κοινωνική απελευθέρωση, για ένα ευπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όλους, για το δικαίωμα στην δουλειά για όλους, υποχρεώνοντας το σύστημα να τους την δώσει, δίχως να λυγίζει τους πολλούς με ανεργίες, η με δυσανάλογες οικονομικές υποχρεώσεις. Η Δημοκρατία διαλέγει τους ικανούς -που όντως θέλουν και μπορούν να πάνε όλη την κοινωνία προς έναν καλύτερο μέλλον- αυτούς που βάζουν το κοινό καλό μπροστά του προσωπικού.  Εκείνους που θέλουν αληθινά να δώσουν δύναμη στους λαούς, να αγγίζουν καρδιές και να ανοίξουν μυαλά, αυτούς που όντως αγαπάνε και νιώθουν τον πόνο του διπλανού τους, παλεύοντας να τον εξαφανίζουν.

Η αληθινή Δημοκρατία πρέπει να αναγεννηθεί, έτσι ώστε να υπάρξει μέλλον. Για αυτό πρέπει να κάνουμε επιτέλους πέρα τους ΜΗ-δημοκράτες, τους ψεύτες και υποκριτές πολιτικάντες παγκοσμίως, οι οποίοι εξυπηρετούν την διαιώνιση του βρόμικου πολιτικού και οικονομικού συστήματος της ολιγαρχίας !

Με λίγα λόγια όλα αυτά θα μπορούσα να τα γράφω σε περίληψη:

Ταλαίπωροι και αδικημένοι όλου του κόσμου, ενωθείτε ενάντια αυτών που πλουτίζουν εις βάρος σας! Μην τους αφήσετε ούτε μια σπιθαμή για περιθώριο να διεισδύσουν ανάμεσα σας και να σας διαιρέσουν εκ νέου. Γιατί η δύναμη μας είναι η ενότητα μας! Αυτό τρέμουν, αυτό απέφευγαν έως τώρα. Και όμως, ας τους πούμε όλοι μαζί, με μια φωνή:  “το πεπρωμένο για σας φυγείν αδύνατον- Power to the people. Η δύναμη ανήκει στους λαούς. ΕΜΕΙΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Εσείς είστε απλά ένα παρελθόν που, από εδώ και μπρος ΔΕΝ θα διαιωνίζεται. Αυτό το υποσχόμαστε ΕΜΕΙΣ στα παιδιά μας! ΕΜΕΙΣ που έχουμε το σθένος να υποστηρίζουμε- σώμα και ψυχή- ότι η εξάλειψη της πείνας ΔΕΝ είναι μια απλή φιλανθρωπική πράξη, αλλά μια απόλυτη πράξη δικαιοσύνης. Και αυτό αποτελεί η βασικότερη αρχή της πραγματικής προόδου μιας ανθρώπινης απελευθερωμένης κοινωνίας.”