Επειδή, ιδιαίτερα, η εποχή της κρίσης ήταν πρωτόγνωρη για την ελληνική κοινωνία, οι διάφορες θεωρίες δεν περνούσαν απαρατήρητες και μέρος των αδαών πολιτών αναρωτιότανε για την ορθότητά τους. Το πρώτο πλήγμα, το δέχτηκαν αυτές οι θεωρίες της συνομωσίας, όταν ο Παπανδρέου ανακοίνωσε τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.
Εκεί οι συνομωσιολόγοι βρέθηκαν στη πολύ δύσκολη θέση να εξηγήσουν πως είναι δυνατόν ο ,,εντολοδόχος,, να βρίσκεται αντιμέτωπος με όλους αυτούς που σύμφωνα με τις θεωρίες σχεδίαζαν το τέλος της χώρας. Περιορίστηκαν στο ότι ήταν κίνηση ,,μπλόφας,, αλλά βρέθηκαν για πρώτη φορά σε δυσχερή θέση, αφού το δημοψήφισμα είχε βρει σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας θετική ανταπόκριση. Πρόσφατα, η προσφυγή της Κύπρου στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή μιας από τις πλέον διαδεδομένες θεωρίες «συνωμοσίας», οι οποίες ευδοκίμησαν όλο το διάστημα της διετούς διακυβέρνησης Παπανδρέου.
Ας θυμηθούμε ότι όλη η θεωρία των συνομωσιολόγων, όλων αυτών που έβλεπαν πίσω από την προσπάθεια διάσωσης της χώρας, σενάρια εξόντωσής της από ξένες δυνάμεις του κακού, είχαν στηρίξει τη θεωρία τους στο γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης, ενώ υπήρχαν άλλες δυνατότητες αυτόνομης λύσης, όπως Ρωσία και Κίνα. Όταν αποδείχθηκε ότι η αριστερή κυβέρνηση του ΑΚΕΛ δεν είναι σε θέση να βρει λύση μέσα από τους συντρόφους της Ρωσίας και της Κίνας, όταν αυτές οι δυνάμεις δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν ώστε να βοηθήσουν την Κύπρο, η οποία φυσικά, παρουσιάζει και λιγότερα οικονομικά και διαθρωτικά προβλήματα, είναι προφανές ότι αυτή η θεωρία συνομωσίας κατέρρευσε.
Βέβαια, το θέμα μας δεν είναι μόνο η ανθρώπινη και πολιτική δικαίωση του Γ. Παπανδρέου, αλλά ότι ιστορικά θα αποδειχτεί πως σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή για τη χώρα, σε μια χρονική στιγμή που αποτελούσε ουσιαστική ευκαιρία για την ανάταξη της χώρας, οι εύκολες θεωρίες συνομωσίες την καθυστέρησαν, την υπονόμευσαν, και ίσως μάλιστα, την ματαίωσαν οριστικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου