Ημέρες της Αγάπης

Όλες αυτές τις ημέρες μας υπενθυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι.

Γιατί μόνο τώρα νιώθουμε την ανάγκη να είμαστε κοντά ο ένας στον άλλον??? Είτε πρόκειται για συγγενείς η για άλλους?

Όλη αυτή η θυσία, ανθρώπου η Θεού, δεν πήγε χαμένη... Όλη αυτή η αναζήτηση, πιστεύουμε η όχι, ήταν η όχι Θεός, είναι για το καλό. Υπάρχει πνεύμα, υπάρχει αναζήτηση, υπάρχει κάτι παραπέρα από την φθορά της ύλης? Μόνο η ερώτηση αρκεί. Εμείς πάμε παραπέρα. Και το πνεύμα υπάρχει έτσι, με αυτή την ερώτηση, μέσα μας.

Δεν ξέρω να γράφω καλά, δεν έχω την φιλοδοξία να «δείξω» κάτι που δεν είμαι, απλά, οποιαδήποτε τέτοια ερώτηση- είμαι σίγουρη ότι την κάνετε και εσείς κατά καιρούς- και την έχω κάνει και εγώ. Εδώ και τώρα, με πολύ απλά και φτωχά ελληνικά που διαθέτω, θα κάνω την αναζήτηση μου. Ευτυχώς για μένα, τώρα μπορώ να έχω κάτι παραπάνω από ημερολόγιο. Και ακόμα καλύτερα, να είμαι «κρυμμένη», αλλά να ζητάω και γνώμες πάνω στην αυτοανάλυση μου.

Αν δεν θα υπήρχε Χριστός, Άνθρωπος η Θεός, θα είχαμε πάει στην αναζήτηση?

Ναι, μας λένε η γραφές. Ναι, γιατί πριν από αυτόν ήταν ο Βούδας, ο Τάο και άλλοι.

Όχι, μου απαντάω εγώ, γιατί κανένας πριν από αυτόν δεν μας είχε βάλει σε δίλημμα- αν δεν ήταν Θεός, τότε- με τις πράξεις του- ένας Άνθρωπος (Αληθινά Άνθρωπος), μπορεί να κάνει «θεϊκές» πράξεις?

Όσο γράφω, αρχίζω να θολώνομαι… Μπας και λέω πολλά? Μπας και ξεπερνάω τα όρια? Και πια είναι τα όρια? Και ποιος είναι αυτός που τα ορίζει? Γιατί ο Θεός δεν τα ορίζει…Μήπως υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να μας βάζουνε όρια? Για να μην ψαχνόμαστε? Μα ο Χριστός είχε πει «Ψάξε και θα βρεις». Ψάξε μέσα σου και θα με βρεις. Αυτά τα κρυμμένα ευαγγέλια, ειδικά της Μαρίας Μαγδαληνής… Ψάξε μέσα σου, Άνθρωπε και θα με βρεις. Γιατί και εσύ έχεις τον Θεό μέσα σου. Αρκεί να τον βρεις.

Όταν έπλυνε τα πόδια των μαθητών του- σπουδαίο μάθημα. Κανείς δεν είναι πάνω από τους άλλους. Εμείς «κάνουμε» τον εαυτό μας κατώτερο η ανώτερο και όχι με το να είμαστε πιο πλούσιοι, αλλά με το να είμαστε πιο Ανθρώπινοι η πιο κτήνη...

Και εσύ έχεις τον Θεό μέσα σου- αρκεί να ψάξεις. Ψάχνουμε, η μας συμφέρει να πιστεύουμε, τι είναι πιο εύκολο για μας, ότι δεν χρειάζεται μεγάλο κόπο- πνευματικό η σωματικό. Άλλο είναι να προσποιηθούμε ότι «πιστεύουμε»,να ακολουθήσουμε δόγματα και να «πληρώσουμε» τις αμαρτίες μας με χρήματα στις εκκλησίες…και άλλο είναι να προσπαθήσουμε να κάνουμε το σωστό για μας και για όλους τους άλλους, γιατί αυτό νιώθουμε μέσα μας. Άλλο είναι, με λίγα και απλά λόγια να φοβόμαστε τον Θεό και να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών και άλλο να αγαπάμε τον Θεό (που ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, σε όλους και σε όλα) και να κάνουμε το καλό από αγάπη και μόνο, σε οτιδήποτε υπάρχει πάνω στην γη και όχι μόνο.

Δεν ξέρω αν ο Θεός θα πάρει, στις πρώτες θέσεις στο παράδεισο- αυτούς που κλέβουν με διάφορους τρόπους τους άλλους, επειδή θα πληρώσουν παραπάνω το «χρέος» τους στις εκκλησίες. Και δεν ξέρω αν αυτοί, που για μας είναι οι «ονειροπόλοι» σήμερα, δεν είναι και οι σωστοί. Η αν θα πάρει δίπλα του- τους «άθεους», που δεν πατάνε στην εκκλησία, αλλά κάνουνε μόνο πράξεις αγάπης και σεβασμού προς όλες τις μορφές ζωής η ενέργειας πάνω στην γη. Και όχι από «φόβο» στο Θεό, αλλά από αγάπη προς αυτό που είναι Δημιούργημα του Θεού. Και φτάνω, άθελα μου, στο ερώτημα- τι είναι η Αγάπη?

Είναι κάτι που μπορείς να το αποστομίζεις αν δεν το νιώθεις? Είναι κάτι που μπορεί ο καθένας να το νιώσει?

Η Αγάπη, τόσο μέσα στον κόσμο της εκδήλωσης όσο και στον αόρατο κόσμο, αποτελεί το θεμελιώδη λίθο της δημιουργίας. Eίναι μια δύναμη που διαχέεται παντού, αγκαλιάζει και υπάρχει μέσα στα πάντα, υπάρχει στη φύση, στον περιβάλλοντα αέρα, ακτινοβολεί σε όλη τη γήινη αύρα όπως και σε όλο το Σύμπαν. Η Αγάπη από τη φύση της, είναι μία από τις λίγες δυνάμεις που μπορούν να λειτουργήσουν ενωτικά και καταπραϋντικά μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Η Αγάπη είναι μια από τις ισχυρότερες κινητήριες δυνάμεις που χαρακτηρίζεται από απόλυτη αρμονία. Είναι μια δύναμη που υπάρχει διάχυτη σε όλη την ύπαρξη και επιφέρει ισορροπία. Τα ενεργειακά της ρεύματα διαποτίζουν τα πάντα και δημιουργείται μια ανταποδοτική διαδικασία. Η Αγάπη, ως εκδηλωμένη ενέργεια, έχει την ιδιότητα της εξάπλωσης, της μετάδοσης, της διάχυσης της δυναμικής της.

Η αρχέτυπη όψη της Αγάπης δεν έχει σχέση με την όψη της Αγάπης που εμείς γνωρίζουμε σήμερα, αλλά και γενικότερα οι άνθρωποι, χαρακτηρίζουμε ως τέτοια και που κύρια λειτουργεί με το συναίσθημα. Η Αγάπη παρομοιάζεται σαν μια ενεργειακή θάλασσα που διαποτίζει τα πάντα, χωρίς να χρωματίζει με κάποιες μορφές συναισθημάτων. Η Αγάπη μεταδίδει την άπλετη ισορροπία και την εσωτερική γαλήνη που μέσα στην ίδια την εκδήλωση εξαπλώνει στα πάντα.

Στην υλική-καθημερινή έκφρασή της, χρησιμοποιούμε την αγάπη σαν μέσο επικοινωνίας, σαν μέσο ανταλλαγής και επιρροής ανάμεσα στους ανθρώπους και όχι μόνο. Το μεγαλύτερο τμήμα της ανθρωπότητας, σχεδόν, συλλαμβάνει τα ενεργειακά ρεύματα της αγάπης εντελώς ασυνείδητα και ευκαιριακά. Η έλλειψη δεκτικότητας, η αδυναμία διεύρυνσης, ο ανύπαρκτος συντονισμός, είναι οι κύριες αιτίες για τη μη ολοκληρωμένη ή ατελή λειτουργία του ανθρώπου, για την ύπαρξη της αδυναμίας του να λειτουργήσει με αγάπη, να λάβει και να προσφέρει αγάπη. Αυτή η έλλειψη δημιουργεί μια απομόνωση και ένα επιπλέον κλείσιμο από τα ενεργειακά ρεύματα της αγάπης.

Η πραγματική ενεργειακή ροή της Αγάπης είναι εντελώς διαχωρισμένη από το ανθρώπινο συναίσθημα, πρόκειται για μια υπερβατική δύναμη που αγκαλιάζει, ενεργοποιεί, μαγνητίζει, αλλά δεν δεσμεύει. Το συναίσθημα, που όλοι βιώνουμε στην πορεία της καθημερινότητάς μας, λειτουργεί δεσμευτικά-κτητικά, ενώ η Αγάπη, από τη φύση της, λειτουργεί απελευθερωτικά. Η Αγάπη μας ανοίγει τους ορίζοντες της ίδιας μας της ψυχής, η Αγάπη δίνει φτερά στην ύπαρξή μας και την οδηγεί στην υπέρβαση της καθημερινότητας, ενώ το συναίσθημα λειτουργεί και δραστηριοποιείται μέσα σε συγκεκριμένα και στενά πλαίσια ενώ παράλληλα καθορίζει την προσωπική μας ταυτότητα προς τα έξω..

Η δύναμη της Αγάπης, είναι ο λόγος που υφίσταται σαν ολότητα το σύμπαν. Από τη στιγμή όμως που υλοποιείται η σύλληψή της από τον ανθρώπινο νου, αρχίζει και η χροιά που μπορεί να της δώσει ο καθένας από μας, που ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, την αντίληψη που έχει για την ζωή, τα βιώματα και την βιολογική του εξέλιξη, οριοθετείται και η καθαρότητα της επαφής της συνείδησης του με την αγνή όψη της Αγάπης.

Η Αγάπη λοιπών είναι άνευ όρων και δεν έχει παρά μόνο απόλυτη έννοια. Είναι στενά συνδεδεμένη με την Ελευθέρια της ψυχής. Λέμε «Η αγάπη δίνει φτερά». Η αγάπη ελευθερώνει από τα κοινά δεσμά της γης και της ύλης, προσβλέπει στις ουράνιες ενέργειες και η σκέψη της, ονειροπόλα και αισιόδοξη, δεν αφήνεται να βυθιστεί στο βούρκο της απαισιοδοξίας και της φθοράς. Η αγάπη από την φύση της είναι αισιόδοξη, γιατί δίνει ελπίδα και γαληνή και όλα αυτά μας δίνουν την πίστη ότι η αγάπη δεν τελειώνει και ότι υπάρχει και πέρα από την ζωή, με την όψη που γνωρίζουμε τώρα και ακόμα παραπάνω. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη συνείδηση του εαυτού μας, αλλά και με το ένστικτο, με την υποσυνείδηση. Όπως έχει άμεση σύνδεση και με την αληθινή ατομική ελευθέρια. Π.χ. αν γνωρίζεις υποσυνείδητα (ενστικτωδώς) τι είναι ο πόνος, προσπαθείς να μην το προκαλείς στους άλλους, τουλάχιστον όχι στους κοντινούς, και αυτή την προστασία, την αλληλέγγυα σου, την προσφέρει απλά η αγάπη. Έχεις όμως την ελευθέρια να την ακολουθήσεις συνειδητά η να τους δεσμεύεις εγωιστικά (τους κοντινούς σου), στο όνομα της.

Επίσης η επίδραση του ανθρώπου μέσω της Αγάπης πάνω σε όλα τα όντα του πλανήτη δεν πρέπει να θεωρηθεί ως κυριαρχία ή ως θέση ισχύος, αλλά ως μια ευκαιρία απέναντι στην εξελικτική του διαδικασία, απέναντι στην ίδια την εξέλιξη στην οποία και ο ίδιος μετέχει ενεργά.

Η ανθρωπότητα ως σύνολο έχει κατορθώσει ελάχιστα να συλλάβει και να εξαπλώσει την αγάπη, όχι μόνο απέναντι στα μέλη της αλλά και σε άλλες υπάρξεις . Είναι γνωστό πως οι φόβοι και ειδικότερα η άγνοια του ίδιου μας του εαυτού, προκαλούν αναστολές της γενικής δεκτικότητάς μας και επομένως της απορρόφησης της αγάπης.

Για αυτό η γνώση του εαυτού μας θα μας απελευθερώσει και με την σειρά μας θα μπορέσουμε να παρέχουμε ελευθέρια, αρχίζοντας από τους διπλανούς μας. Με αυτό ελευθερώνουμε την ψυχή, το υποσυνείδητο μας και μετά την ανθρώπινη μας συνείδηση.

Όπως λέγεται συχνά, ο Νόμος που διέπει την ελευθερία είναι: «Είσαι ελεύθερος, όσο δε στερείς την ελευθερία του διπλανού σου».

Τι πιο όμορφο από το να μάθεις ένα παιδί, (το παιδί σου η άλλο, που θα μπορούσε να ήταν δικό σου) να είναι αληθινά ελεύθερος. Να λέει ελεύθερα την γνώμη του, να κάνει και να θέλει να κάνει, σωστές πράξεις, από αγάπη και όχι από φόβο. Αυτό είναι θεϊκό. Η ελευθερία της γνώμης και της πεποίθησης, πρέπει να εξαπλώνεται στους γύρο μας και όχι να την έχουμε κλείσει μέσα μας. Για αυτό και η ανάγκη για αυτό- ανάλυση. Η γνώση ελευθερώνει. Και εμάς και την συνείδηση μας. Και αυτό που νομίζουμε με το ένστικτο (υποσυνείδητο) ότι είναι σωστό, με την γνώση του εαυτού μας, μπορεί να γίνει ελπίδα. Η ελπίδα είναι η πίστη ότι κάτι μπορεί να γίνει, χωρίς να είμαστε βέβαιοι ότι θα γίνει. Αυτό μας πάει στη πίστη. «Αφήστε τα παιδιά να’ έρθουνε σε μένα». Μα τι είναι τα παιδιά, παρά μόνο εμείς, η καλύτερα οι ανθρώπινες μας ψυχές?

Ελπίδα, πίστη, ελευθέρια της ψυχής, αγάπη. Αυτά είναι η Αλήθεια. Αυτός είναι ο Δρόμος προς μια ανώτερη συνείδηση και αυτός είναι ο Λόγος ύπαρξης μας. Οποίος τα έχει βρει όλα αυτά, έχει βρει την γαλήνη. Ότι υπάρχουνε αυτοί οι «ονειροπόλοι» και οι ιδεολόγοι που πιστεύουν όντως, (οι οποίοι βρήκαν την απλή απάντηση στην αναζήτηση της ψυχής) μας δίνει Εμπιστοσύνη ότι υπάρχει Ελπίδα σε έναν μέλλον με αγάπη, που μπορεί να μας απελευθερώνει σαν ανθρωπότητα.

Μέχρι να τους καταλαβαίνουμε- όλους αυτούς που μας πάνε μπροστά- ας ψάξουμε βαθιά μέσα μας. Που ξέρεις, μπορεί να ελευθερώσουμε κανένα «παιδί» από τα δεσμά του «πρέπει» έτσι όπως τα αντιλαμβάνουμε εμείς τώρα. Και μπορεί η Ελπίδα να γίνει Εφικτή.

Μην θυσιάζετε άλλο την Αγάπη. Είμαστε στην εποχή του Υδροχόου. Απελευθερώστε την. Απλά, για να έχουμε μέλλον και Ελπίδα για το κόσμο.

Το να αγαπάμε τον εαυτό μας σημαίνει, για μένα, να γνωρίζουμε την ψυχή μας και να μην δώσουμε σημασία στην ύλη. Με αυτό θα αυτό- ελευθερωθούμε και θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε το Δρόμο του Θεού και την μόνη Αλήθεια. Θα καταλάβουμε ότι όλοι μας είμαστε ένα σύνολο στον μεγάλο ωκεανό του σύμπαν και θα μπορέσουμε να βρούμε την γαλήνη στην αναζήτηση μας προς την απόλυτη Αγάπη.

«Αφήστε τα παιδιά να έρθουνε σε μένα». Και με αυτά τα λόγια νιώθω την Αγάπη Του να με πλημμυρίζει. Ξέρω ότι βρήκα το Δρόμο.

Καλό Πάσχα

Το Μεγάλο Σάββατο λέει το ένα αρνί στο άλλο: «Πάμε αύριο μια βόλτα?» και εκείνο του απαντάει: «Δεν μπορώ- έχω… γύρισμα».

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε όλους.

Νίκος Κοτζιάς: Παγκόσμιες αλλαγές, πείνα και οικονομική κρίση: κράτος και αγορές

"Τις τελευταίες εβδομάδες καταγράφονται δύο αλληλένδετα μεταξύ τους φαινόμενα: η κρίση στο διεθνές τραπεζικό – χρηματοπιστωτικό σύστημα και η κρίση στον τομέα της διατροφής μεγάλου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι δύο αυτές κρίσεις, με κοινές ρίζες προέλευσης, έχουν μεγάλες αρνητικές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή εκατομμυρίων πολιτών. Αποτελούν δε, μέγιστη αποκάλυψη για τις περιορισμένες δυνατότητες των αγορών να αντιμετωπίσουν τα νέα προβλήματα του 21ου αιώνα. Αγνοια και έλλειψη κανόνων Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είχε γίνει ένα είδος τοκογλύφου της πραγματικής οικονομίας. Μια μεγάλη μηχανή ανακατανομή εισοδήματος υπέρ των κατόχων άυλων μέσων και σύγχρονων εργαλείων χρηματοδότησης. Σ’ αντίθεση με παλιούς θεσμούς και διαδικασίες, τα νέα πεδία – εργαλεία του χρηματοπιστωτικού τομέα δεν υπόκειντο στον έλεγχο του κεντρικού τραπεζικού συστήματος και οι χρήστες δεν ήταν υποχρεωμένοι να ενημερώνουν οποιαδήποτε δημόσια αρχή. Δίπλα σε ένα σύστημα τραπεζών που λειτουργούσε με τους παλιούς κανόνες, συγκροτήθηκε ένα δεύτερο σύστημα ιδιωτικών θεσμών που δεν υπόκειντο σε αυτούς τους «παλιούς κανόνες». Η πλήρης ελευθερία, ορθότερα ασυδοσία, του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στο απόγειό της. Όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, πολλοί απ’ αυτούς που αποκόμιζαν υπέρογκα κέρδη από την αξιοποίηση αυτών των σύγχρονων εργαλείων δεν γνώριζαν τον ακριβή τρόπο λειτουργίας τους. Αλλά δεν τους ένοιαζε. Το κύριο ήταν να διαδέχεται το ένα ρεκόρ κερδών το άλλο. Ακόμα και έμπειροι τραπεζίτες και χρηματιστές αγνοούσαν πολλές από τις ακριβείς λειτουργίες των εργαλείων που υπήρχαν στην αγορά. Οι αρμόδιοι θεσμοί δεν καταλάβαιναν τον τρόπο που λειτουργούσαν αυτά τα εργαλεία και οι τυχόν επιπτώσεις που θα είχαν. Σε αυτές τις συνθήκες ήταν σχεδόν φυσικό όταν τα εργαλεία αυτά «παραφούσκωσαν» να αρχίζουν να σκάνε σαν τα μπαλόνια, πιο ορθά να συσσωρεύονται κρισιακά φαινόμενα. Μεγάλες τράπεζες βρέθηκαν να είναι κάτοχοι υποθηκών σπιτιών, δανείων χωρίς διασφαλίσεις και πριν απ’ όλα χρηματοπιστωτικών εργαλείων που είχαν υπερτιμηθεί νωρίτερα και απαξιωθεί στην τωρινή φάση. Οι «μπουρμπουλήθρες» έσκαγαν στα χέρια εκείνων που έκαναν μέγιστα κέρδη πριν λίγο καιρό. Κέρδη ιδιωτικά – ζημιές δημόσια Τα τελευταία χρόνια, το χρηματοπιστωτικό σύστημα «πετούσε» από ρεκόρ κερδών σε ρεκόρ κερδών. 150% κέρδη ανά έτος φάνταζαν σχεδόν ως αποτυχία. 200% κέρδος γίνονταν ανεκτό. Με 250% άρχιζε η ικανοποίηση, ενώ άνω των 300% ποσοστό κέρδους σε έναν χρόνο ήταν ο ορισμός της επιτυχίας που μπορούσε να φτάνει και στα 600%, αν όχι και τα 700%. Το νεοφιλελεύθερο επιχείρημα δικαιολόγησης αυτών των κερδών, ήταν ότι οι επενδυτές και ιδιαίτερα οι τράπεζες έπαιρναν ρίσκο με τα δικά τους χρήματα και για λογαριασμό των πελατών τους. Ότι τα μεγάλα ποσοστά κερδών ήταν η ανταμοιβή των επιχειρηματικών επιλογών τους. Η επιβράβευση τους για έξυπνες πολιτικές, ικανοποιητική χρήση των νέων χρηματοπιστωτικών εργαλείων, ορθές επιλογές. Κατά συνέπεια οι τράπεζες και άλλοι χρηματοπιστωτικοί οίκοι δεν χρωστάγανε σε οποιονδήποτε οτιδήποτε. Δεν είναι τυχαίο, ότι λίγο καιρό προηγούμενα, στην εποχή των παχιών αγελάδων, υποστηριζόταν ότι αν τυχόν υπήρχαν ζημιές, αυτές θα τις πλήρωναν οι ίδιες οι επιχειρήσεις. Ό,τι, κατά συνέπεια, δικαιούνται και τα κέρδη που έκαναν. Και ξαφνικά!!! Και ξαφνικά ο «σύγχρονος σοσιαλισμός» έκανε την εμφάνισή του στην κοινωνική καθημερινή ζωή. Τα ιδιωτικά κέρδη απαιτούν κοινωνικοποίηση των ζημιών. Οι αμαρτωλές αγορές που δεν ήθελαν κανέναν έλεγχο από το δημόσιο, καμία κρατική ρύθμιση, κανένα κανόνα, ανακάλυψαν την αγάπη τους για το κράτος. Το τελευταίο κλήθηκε να παρέμβει. Να θέσει κανόνες. Στις διεθνείς τους συναντήσεις οι ισχυροί αυτού του κόσμου ανακάλυψαν ότι οι αγορές δεν αρκούν από μόνες τους. Ότι χρειάζονται κρατικές παρεμβάσεις προκειμένου να σωθούν τράπεζες από πτώχευση. Να σωθούν μεγαλομέτοχοι από την καταστροφή. Να διατηρηθεί το σύστημα κερδοφορίας σε λειτουργία. Να πληρώσουν οι άγρια φορολογούμενοι πολίτες τις ζημιές. Τα παλαιότερα κέρδη να μείνουν στα χέρια των λίγων και να διαμορφωθούν προοπτικές για μελλοντικά κέρδη. Όλα τα νεοφιλελεύθερα δόγματα χάθηκαν δια μιας από τον ορίζοντα. Ξαφνικά η θεωρία ότι η αγορά «εκκαθαρίζει» τις κακές επενδύσεις και επιβραβεύει τις καλές κατάρρευσε. Για τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, αποδείχτηκε ότι είναι εύκολο -όταν υπάρχουν υπέρμετρα κέρδη- να υποστηρίζει ότι τα κέρδη και οι ζημιές είναι ιδιωτική υπόθεση. Αντίθετα, όταν έρχονται οι φάσεις που συσσωρεύονται οι ζημιές τότε αποκαλύπτεται η υποκρισία του. Τότε είναι που απαιτεί την «κοινωνικοποίηση των ζημιών». Που απαιτεί να στηρίζονται οι επιχειρήσεις άμεσα από τον δημόσιο κορβανά. Που κηρύσσει το τέλος στο καλαμπούρι «της αναγκαστικής απόσυρσης του κράτους» και επιδιώκει να κατασκευαστεί ένα «κοινωνικό κράτος για τις επιχειρήσεις». Φαρισαϊκά υποστηρίζεται ότι αν κλείσει ένας χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, τότε μπορεί να υπάρξουν καταστροφικές επιπτώσεις στο σύνολο της κοινωνίας. Η θεωρία ότι η αγορά πρέπει να αφήνεται να λειτουργεί μόνη της στέλνεται στην εξορία. Τις ζημιές των αποτυχημένων επιχειρήσεων οφείλει να πληρώσει το κράτος. Επιχειρήσεων που παρόλο που είναι αποτυχημένες σύμφωνα με όλους τους νόμους της αγοράς, ενάντια στα αγοριαία δόγματα, οφείλουμε ξαφνικά ως κοινωνία να διατηρήσουμε στη ζωή. Διότι αλλιώς, τάχατες, θα την πληρώσει, λένε, ο μικρός καταναλωτής. Στήριξη στους τραπεζίτες ή στους καταναλωτές? Και σε αυτό ακριβώς το σημείο προκύπτει ένα τεράστιο ερώτημα: γιατί να στηριχτούν οι δανειστές ή οι χρηματιστές των μικρών καταναλωτών και όχι οι τελευταίοι; Ας εξηγήσουμε περισσότερο το ερώτημά μας: Εάν επί παραδείγματι μια τράπεζα παράγει χιλιάδες στεγαστικά δάνεια τα οποία οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν, τότε κινδυνεύουν οι μεν πολίτες να χάσουν τα σπίτιά τους, η δε τράπεζα να κηρύξει πτώχευση. Σύμφωνα με τα περί ελεύθερης αγοράς υποκριτικά δόγματα, κάποιες τράπεζες κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστεί να κηρύξουν πτώχευση και οι καταναλωτές να απολέσουν αυτά τα οποία αγόρασαν με τα δάνεια που δεν μπορούν να ξεπληρώσουν. Σύμφωνα με τα πραγματικά δόγματα που αντιλαμβάνεται το κράτος ως το συνεργείο αποκατάστασης των ζημιών του καπιταλισμού, ο δημόσιος τομέας οφείλει να επιδοτεί τις τράπεζες που ακολούθησαν λάθος πολιτική. Τράπεζες που αρχικά απόσπασαν πολλαπλά περισσότερα κέρδη του «φυσιολογικού» μέσου όρου και αργότερα κινδυνεύουν με πτώχευση. Το κράτος καλείται κάποια στιγμή να καταργήσει «προσωρινά» τη λειτουργία του συστήματος. Μόλις τεθούν κεφάλαια σε τροχιά απαξίωσης, καλείται ο δημόσιος τομέας να παραβιάσει τους κανόνες τις αγοράς στο όνομα της αγοράς (!). Να σταματήσει την λειτουργία της αγοράς, την στιγμή που εκείνη τείνει στην εκκαθάριση της από τους «άχρηστους». Σε αυτά τα πλαίσια, καλείται το κράτος να στηρίξει μεγάλες τράπεζες στο όνομα του δήθεν γενικού καλού και ας χάσουν οι καταναλωτές – πολίτες τα σπίτιά τους. Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος δρόμος: το δημόσιο να στηρίξει τους πολίτες που δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους προς τις τράπεζες. Με αυτό τον τρόπο, θα έσωναν οι πολίτες τις περιουσίες τους. Η όποια «ανόητη» τράπεζα θα είχε μια ευκαιρία να μην κλείσει, ενώ θα αύξανε η κατανάλωση της κοινωνίας συνολικά. Σε αυτή την δεύτερη περίπτωση, τα έξοδα για το δημόσιο θα ήταν το πολύ εξίσου μεγάλα όσα και στην περίπτωση των δράσεων «σωτηρίας και στήριξης» συγκεκριμένων χρηματοπιστωτικών θεσμών. Πολλοί απορρίπτουν μια κρατική πολιτική στήριξης των πολιτών στο όνομα ενός υποκριτικού αντικρατισμού. Στην πραγματικότητα, προτιμούν να παρεμβαίνει το δημόσιο ευθέως υπέρ των ισχυρών επιχειρήσεων. Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό που συνέβη στις διεθνείς αγορές, ήταν ότι οι πολίτες πλήρωσαν τις μέχρι πριν λίγο καιρό κερδοφόρες τράπεζες. Κλήθηκαν να μοιραστούν τις ζημιές, αλλά όχι τα κέρδη τους. Με αυτές τις κρατικές ενέσεις στο χρηματιστηριακό κεφάλαιο, δόθηκε στο τελευταίο η δυνατότητα να μετακινηθεί σε παράγωγα, δηλαδή σε επενδύσεις μέσα στον χρόνο. Οι επενδύσεις αυτές έγιναν ως επί το πλείστον σε ορυκτά αγαθά και τρόφιμα. Με αυτό τον τρόπο, η «σωτηρία» τραπεζικών κεφαλαίων, επέτρεψε την μετακίνησή τους από επενδύσεις σε περιοχές άυλες και υψηλού ρίσκου σε περιοχές σίγουρες που αφορούν την μαζική κατανάλωση. Αυτή η μετακίνηση που έγινε με κοινωνικό κόστος, συνέβαλε, ταυτόχρονα, στην αύξηση των τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης, όπως είναι η ενέργεια και πιο πρόσφατα τα είδη διατροφής. Με άλλα λόγια μεταφέρθηκε η κρίση κερδών από τη σφαίρα των χρηματοπιστωτικών δράσεων στον τομέα της διατροφής των πολιτών."

Δημοσιεύτηκε στην Αξία του Σαββάτου 19.4.08


Είναι πασιφανές ότι υπάρχει και άλλη λύση. Και μάλλον δόθηκε από τον ΓΑΠ. Μια ενδιάμεση λύση, που να τους βοηθάει όλους, αρκεί να υπάρχει βούληση.
Θα συνεχίζω σε λίγες μέρες με ένα κείμενο που ήθελα εδώ και καιρό να αναρτήσω. Προς το παρόν επισύναψα αυτή την εξαιρετική ανάλυση του Νίκου Κοτζιά.
Συνιστώ να την διαβάζετε με προσοχή και υπομονή. Αξίζει.

Να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, ζητά από το Πεκίνο ο πρόεδρος της ΔΟΕ

Ο πρόεδρος της ΔΟΕ Ζακ Ρογκ ζητά από το Πεκίνο να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώμτα, λέγοντας ότι Ολυμπιακοί θα επανακάμψουν από την κρίση. Να μην πολιτικοποιηθούν οι Αγώνες απαντά το Πεκίνο.

Ο Ζακ Ρογκ δήλωσε κατά τη διάρκεια σύσκεψης στο Πεκίνο ανάμεσα στην Ένωση Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών και του εκτελεστικού συμβουλίου της ΔΟΕ ότι οι χώρες τους πρέπει να είναι βέβαιες ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα πετύχουν.

Ο πρόεδρος της ΔΟΕ εξέφρασε τη θλίψη του για τις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της λαμπαδηδρομίας, δήλωσε όμως ότι θεωρεί το ταξίδι της Φλόγας μέσα από το Σαν Φρανσίσκο ως πρόοδο.

«Ωστόσο, δεν ήταν το χαρούμενο πάρτι που ελπίζαμε να είναι» δήλωσε.

Είπε ότι οι χώρες θα πρέπει να καθησυχάσουν τους αθλητές τους. «Πείτε τους να μην χάνουν την πίστη τους. Πείτε τους ότι θα αποτελέσουν παράδειγμα και ότι ο κόσμος θα τους παρακολουθεί. Έχουμε 120 ημέρες για να το πετύχουμε αυτό και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε» δήλωσε.

Κάλεσε ωστόσο την Κίνα να σεβαστεί τις δεσμεύσεις της σχετικά με την βελτίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.

«Πριν την ανάθεση, οι (Κινέζοι) εκπρόσωποι είχαν δηλώσει, και σας το λέω όπως το θυμάμαι, ότι 'η ανάθεση των Αγώνων στην Κίνα θα συμβάλλει στην πρόοδο των κοινωνικών θεμάτων, ειδικά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων'» επισήμανε μιλώντας σε δημοσιογράφους ο Ζ.Ρογκ.

«Αυτό το θεωρώ περισσότερο ως ηθική και όχι ως νομική δέσμευση. Ζητάμε κατηγορηματικά από την Κίνα να σεβαστεί αυτήν την ηθική δέσμευση» τόνισε ο πρόεδρος της ΔΟΕ.

Το Πεκίνο απαντώντας στον Ζ.Ροκ κάλεσε τη ΔΟΕ να μην πολιτικοποιήσει τους Αγώνες.
«Πιστεύω ότι οι υπεύθυνοι της ΔΟΕ υποστηρίζουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ότι παραμένουν προσηλωμένοι στον ολυμπιακό χάρτη, ο οποίος ορίζει ότι δεν πρέπει να υπεισέρχονται άκαιροι και άτοποι πολιτικοί παράγοντες» δήλωσε η εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Τζιανγκ Γιου

Μποϊκοτάζ ζητά ο Ομπάμα

Μια μέρα μετά τις δηλώσεις της Χίλαρι Κλίντον για μποϊκοτάζ της τελετής έναρξης, και ο έτερος υποψήφιος των Δημοκρατικών για το προεδρικό χρίσμα Μπάρακ Ομπάμα είπε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους θα πρέπει να μποϊκοτάρει την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, εάν η Κίνα δεν λάβει μέτρα για τη γενοκτονία στο Νταρφούρ και δεν βελτιώσει την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Θιβέτ.

«Εάν οι Κινέζοι δεν λάβουν μέτρα για να σταματήσει η γενοκτονία στο Νταρφούρ και δεν σεβαστούν την αξιοπρέπεια, την ασφάλεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα των Θιβετιανών, τότε ο πρόεδρος θα πρέπει να μποϊκοτάρει την τελετή έναρξης (των Αγώνων)» δήλωσε ο Μπ.Ομπάμα.

Πρόσθεσε επίσης ότι οποιαδήποτε απόφαση θα πρέπει να ληφθεί όταν πλησιάζει η ημερομηνία της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, τον Αύγουστο.

Ζητά κοινή ευρωπαϊκή θέση
Υπέρ ενός ενδεχόμενου μποϊκοτάζ της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών η Ευρωβουλή

Associated Press
Η σημαία του Θιβέτ στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες

Στρασβούργο
Να πασχίσει να εξασφαλίσει κοινή ευρωπαϊκή θέση ως προς τη συμμετοχή στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων -εξετάζοντας και την επιλογή του μποϊκοτάζ- καλεί τη σλοβενική προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία.
Σχετικό, μη δεσμευτικό, ψήφισμα υιοθετήθηκε την Πέμπτη με 580 ψήφους υπέρ, 24 κατά και 45 αποχές σε συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.
«Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την ευρωπαϊκή προεδρία να καταβάλει προσπάθειες για μια κοινή στάση της ΕΕ όσον αφορά την παρουσία [των Ευρωπαίων ηγετών] στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων με την επιλογή της μη παρουσίας [τους] σε αυτήν εάν δεν επαναληφθεί ο διάλογος μεταξύ των κινεζικών Αρχών και του Δαλάι Λάμα» αναφέρεται στην απόφαση.
Έκκληση για μποϊκοτάζ της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου έχουν απευθύνει πολλές οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF).
Στο πρόσφατο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίστηκε διχασμένη ως προς τη στάση που πρέπει να τηρήσει απέναντι στην Κίνα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, έπειτα από τις ταραχές στο Θιβέτ.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, του οποίου η χώρα θα φιλοξενήσει τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, θα δώσει το «παρών» στο Πεκίνο.
Σε διαφορετικό μήκος κύματος, ο Γάλλος ομόλογός του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος θα κρατά τα ηνία του Συμβουλίου της ΕΕ την περίοδο διεξαγωγής των Αγώνων, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να απουσιάζει.
Τσεχία και Πολωνία έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να εκπροσωπηθούν σε πολιτικό επίπεδο στην τελετή έναρξης.
Newsroom ΔΟΛ

Και στα…δικά μας

Αυξάνονται τα χρέη των Ελλήνων

08.04.2008 Ειδήσεις Οικονομίας


"Σφίγγει όλο και περισσότερο η “θηλιά” του δανεισμού για ένα μεγάλο μέρος των νοικοκυριών στην Ελλάδα. Τα χρέη των Ελλήνων αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και σʼ αυτό συμβάλλουν κυρίως τα στεγαστικά δάνεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι για κάθε 100 ευρώ συνολικού χρέους ενός νοικοκυριού τα 67 ευρώ αφορούν χρήματα που έχουν κατευθυνθεί στο ακίνητο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των τραπεζών, τα υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων στο τέλος του 2007 ήταν 69,4 δισ. ευρώ, φέτος θα φτάσουν τα 81 δισ. ευρώ και το 2009 θα εκτοξευτούν στα 93 δισ. ευρώ. Το 2003 ήταν μόλις 26,7 δισ. ευρώ, επομένως μέσα σε 6 χρόνια τετραπλασιάστηκαν. Όμως, το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι του χρόνου ο ρυθμός αύξησης της στεγαστικής πίστης θα υποχωρήσει στο 15%, που σημαίνει ότι μέσα σε μια τετραετία καταγράφεται εντυπωσιακή υποχώρηση της τάξης περίπου των 20%. Γιατί λοιπόν, ενώ δίνονται λιγότερα δάνεια κάθε χρόνο και αυξάνονται θεαματικά τα υπόλοιπα; Οι λόγοι είναι πολλοί:

- Κατʼ αρχάς οι Έλληνες πλέον δανείζονται περισσότερα χρήματα για να αγοράσουν σπίτι, εξαιτίας των υψηλών τιμών των ακινήτων. Από 75.000 ευρώ που δανειζόταν κάποιος κατά μέσο όρο το ποσό έχει φτάσει στα 140.000 ευρώ.

- Έχει υποχωρήσει δραματικά η αποταμίευση με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι να αναγκάζονται να δανείζονται έως και το 100% της αξίας του σπιτιού, πολλές φορές και το 120% με “κρυφά” επισκευαστικά δάνεια κι άλλες παροχές που έδιναν οι τράπεζες μέχρι πρόσφατα.

- Οι απανωτές αυξήσεις των επιτοκίων έχουν απογειώσει τη μηνιαία δόση. Υψηλότερες δόσεις είναι αναγκασμένοι να πληρώσουν και χιλιάδες οικογένειες που σύναψαν δάνεια με euribor το οποίο είναι πολύ ακριβότερο. Έτσι, χιλιάδες νοικοκυριά αποπληρώνουν στεγαστικό το οποίο μαζί με το περιθώριο των τραπεζών ξεπερνά το 6%, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις μηνιαίες δόσεις."

Επισημαίνω ότι η Οδηγία της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι η οφειλόμενη μηνιαία δόση να μην ξεπερνάει το 1/3 του μισθού.
Η λέξη Ρύθμιση Οφειλών θυμίζει τίποτα?
Επίσης «δάνειο κηδείας», «θέρμανσης», κ.λ.π.

ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ

Περισσότεροι από 1 δισ. άνθρωποι ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα, με το σχεδόν μισό πληθυσμό της γης (2,8 δισεκατομμύρια) να ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα.


Κάθε βράδυ 800 εκατομμύρια άνθρωποι κοιμούνται νηστικοί.


Ο ένας στους πέντε ανθρώπους του πλανήτη, δηλαδή 1.6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.


Οι δύο στους πέντε ανθρώπους του πλανήτη, δηλαδή 2.6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν έχουν πρόσβαση σε κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής και αποχέτευσης.


114 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση στη βασική παιδεία και 584 εκατομμύρια γυναίκες είναι αναλφάβητες.


Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση Ελέγχου της UNESCO του 2007, η εξασφάλιση της βασικής παιδείας σε όλους τους ανθρώπους θα κόστιζε 11 δισ. δολάρια κάθε χρόνο… τα μισά χρήματα δηλαδή από αυτά που ξοδεύουν οι Αμερικανοί για παγωτό.


600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Κάθε χρόνο περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και από αρρώστιες οι οποίες θα μπορούσαν να προληφθούν - αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους 30.000 παιδιά, ένα παιδί δηλαδή κάθε τρία δευτερόλεπτα.


Κάθε μέρα ο ιός του HIV/AIDS σκοτώνει 6.000 ανθρώπους και 8.200 μολύνονται από το θανατηφόρο ιό.


Κάθε χρόνο περισσότερες από μισό εκατομμύριο χάνουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους και της γέννας - αυτό σημαίνει ένας θάνατος κάθε λεπτό.


70% των ανθρώπων που υποφέρουν από έσχατη ένδεια είναι γυναίκες.



ΕΜΠΟΡΙΟ
Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών οι άδικοι εμπορικοί όροι που επιβάλλονται στερούν από τις φτωχές χώρες 700 δισ. δολάρια κάθε χρόνο. Λιγότερο από το 0.01% αυτού του ποσού θα μπορούσε να σώσει από την τύφλωση 30 εκατομμύρια ανθρώπους.


Παρότι oι 49 φτωχότερες χώρες αποτελούν το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν μόλις το 0,4% του παγκόσμιου εμπορίου. Το μερίδιο τους έχει μειωθεί σήμερα στο μισό απ' ότι ήταν το 1980.


Το παγκόσμιο εμπόριο κλέβει από τις φτωχές χώρες 1,3 δισ. δολάρια την ημέρα - αυτό είναι 14 φορές το ποσό που λαμβάνουν σε βοήθεια.


Οι σημερινοί εμπορικοί κανόνες αναγκάζουν τους αγρότες στο Μεξικό, οι οποίοι επιβιώνουν με 1 δολάριο την ημέρα, να συναγωνιστούν τους Αμερικανούς αγρότες, οι οποίοι λαμβάνουν επιδοτήσεις ύψους πάνω από 20.000 δολάρια το χρόνο ο καθένας.


Κατά μέσο όρο οι καλλιεργητές του καφέ λαμβάνουν 1 δολάριο για κάθε κιλό, ενώ οι καταναλωτές πληρώνουν περίπου 15 δολάρια - πρόκειται δηλαδή για ανατίμηση της τάξης του 1500%.


Το παγκόσμιο εμπόριο αποφέρει 10 εκατομμύρια δολάρια το λεπτό και το 70% αυτού ελέγχεται από πολυεθνικές εταιρείες.



ΧΡΕΟΣ
7 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα της κρίσης που προκαλεί το χρέος.


Κάθε χρόνο η Υποσαχάρια Αφρική, η φτωχότερη περιοχή του κόσμου, δαπανά 14,5 δισ. δολάρια για να ξεπληρώσει δάνεια προς τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου και τους διεθνείς οργανισμούς, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.


Το 2004 η Ζάμπια έδωσε 377 εκατομμύρια δολάρια σε εξοφλήσεις δανείων. Από αυτά τα 247 εκατομμύρια θα πάνε κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό σημαίνει ότι το 2004 η κυβέρνηση της Ζάμπια πλήρωσε, μόνο στο ΔΝΤ, 25 εκατομμύρια δολάρια περισσότερα απ' όσα δαπάνησε για την παιδεία.


Εάν θέλουμε να επιτύχουμε τον Αναπτυξιακό Στόχο της Χιλιετίας να μειωθεί μέχρι το 2005 στο μισό ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερό από 1 δολάριο την ημέρα, πρέπει να διαγραφούν όλα τα χρέη των φτωχότερων χωρών.


Τα χρέη χωρών, όπως η Κένυα και το Μπαγκλαντές, δεν διαγράφονται με την αιτιολογία ότι το χρέος τους θεωρείται βιώσιμο, παρότι ήδη διαφαίνονται οι πρώτες συνέπειες των κλιματικών αλλαγών όπως είναι η ερημοποίηση περιοχών και οι πλημμύρες.


Εκτιμάται ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες χρειάζονται 50 δισ. δολάρια κάθε χρόνο προκειμένου να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές. Εντωμεταξύ κάθε χρόνο, μόνο οι φτωχότερες χώρες του κόσμου καταβάλλουν για αποπληρωμή χρεών 43 δισ. δολάρια.



ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ
Οι πλούσιες χώρες δαπανούν κάθε χρόνο 100 δισ. δολάρια για να προστατεύσουν τις αγορές τους με δασμούς, ποσοστώσεις και επιδοτήσεις - ποσό διπλάσιο από εκείνο που παρέχουν για βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.


Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε κάθε αγελάδα δίνονται επιδοτήσεις κατά μέσο όρο πάνω από 2 δολάρια την ημέρα, ενώ περίπου 3 δισ. άνθρωποι στις αναπτυσσόμενες χώρες αγωνίζονται να επιβιώσουν με λιγότερα.


Το 1970, 22 από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου δεσμεύθηκαν ότι θα δαπανούν το 0.7% του εθνικού τους εισοδήματος σε αναπτυξιακή βοήθεια. 34 χρόνια μετά μόνο 5 χώρες κράτησαν την υπόσχεσή τους.

Οι Οκτώ Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας

Οι Οκτώ Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας
Goal 1 Να τερματιστεί η ακραία φτώχεια και η πείνα
Στόχος 1.
Να μειωθεί στο μισό η αναλογία των ανθρώπων των οποίων το εισόδημα είναι μικρότερο από 1$
Στόχος 2.
Να μειωθεί στο μισό το ποσοστό αυτών που πεινάνε
Goal 2 Να επιτευχθεί καθολική πρόσβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση
Στόχος 3.
Να εξασφαλιστεί ότι μέχρι το 2015, παιδιά σε όλο τον κόσμο, αγόρια και κορίτσια, θα έχουν τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν ένα πλήρες πρόγραμμα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
Goal 3 Να προωθηθεί η ισότητα των φύλων και η ενδυνάμωση των γυναικών
Στόχος 4.
Να τερματιστεί η ανισότητα ως προς το φύλο στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, κατά προτίμηση μέχρι το 2005 και σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης όχι αργότερα από το 2015
Goal 4 Να μειωθεί η παιδική θνησιμότητα
Στόχος 5.
Να μειωθεί κατά 2/3 μέχρι το 2015 η παιδική θνησιμότητα
Goal 5 Να βελτιωθεί η μητρική υγεία
Στόχος 6.
Να μειωθεί η μητρική θνησιμότητα κατά τρία τέταρτα μέχρι το 2015
Goal 6 Να καταπολεμηθεί το HIV/AIDS, η ελονοσία και άλλες ασθένειες
Στόχος 7.
Να μπει φρένο και να αντιστραφεί μέχρι το 2015 η διάδοση του HIV/AIDS.
Στόχος 8.
Να μπει φρένο και να αντιστραφούν μέχρι το 2015 τα περιστατικά της ελονοσία και άλλων μεγάλων ασθενειών.
Goal 7 Να εξασφαλιστεί η περιβαλλοντική βιωσιμότητα
Στόχος 9.
Να ενσωματωθούν οι αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης στις πολιτικές των κρατών και σε προγράμματα ώστε να αντιστραφεί η εξάντληση των φυσικών πόρων
Στόχος 10.
Να μειωθεί στο ήμισυ ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και βασικές υποδομές υγιεινής
Στόχος 11.
Μέχρι το 2020 να έχει επιτευχθεί σημαντική βελτίωση στη ζωή των 100 εκ. ανθρώπων που ζουν σε τενεκεδουπόλεις
Goal 8 Nα αναπτυχθεί η παγκόσμια συνεργασία για την ανάπτυξη
Στόχος 12.
Να υπολογιστούν οι ανάγκες των λιγότερο ανεπτυγμένων κρατών
Στόχος 13.
Να αναπτυχθεί ένα ανοικτό, προβλέψιμο και μη μεροληπτικό εμπορικό και οικονομικό σύστημα
Στόχος 14.
Να γίνει ορθολογική διευθέτηση των χρεών αναπτυσσόμενων χωρών
Στόχος 15.
Σε συνεργασία με αναπτυσσόμενες χώρες να αναπτυχθούν στρατηγικές για αξιοπρεπείς και παραγωγικές θέσεις εργασίες για τους νέους
Στόχος 16.
Σε συνεργασία με φαρμακευτικές εταιρείες να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε φτηνά φάρμακα στις αναπτυσσόμενες χώρες
Στόχος 17
Σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα να γίνουν διαθέσιμα τα οφέλη της νέας τεχνολογίας, ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την πληροφορία και τις επικοινωνίες

Πολλοί από μας ήταν κάποτε μετανάστες

08/04/08 20:43
«Στη μαύρη λίστα
Νέα επίπληξη της Ελλάδας από την Κομισιόν για θέματα ασύλου σε μετανάστες

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάλεσε εκ νέου την Ελλάδα να εφαρμόσει τα απαραίτητα μέτρα για τις συνθήκες υποδοχής των μεταναστών στη χώρα μας και να ενσωματώσει στο εθνικό της δίκαιο ορισμένες διατάξεις του κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ», σχετικά με τις αιτήσεις για άσυλο σε χώρες μέλη της ΕΕ.

Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Φρίζο Ρόσκαμ Αμπινγκ κληθείς να σχολιάσει καταγγελίες μη κυβερνητικών οργανώσεων για καθυστέρηση χορήγησης ασύλου σε πολίτες τρίτων χωρών στην Ελλάδα, καθώς και για τις συνθήκες υποδοχής των προσφύγων στη χώρα μας, υπενθύμισε ότι για το θέμα αυτό εκκρεμεί διαδικασία επί παραβάσει σε βάρος της Ελλάδας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία σχετίζεται με τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ.

Ο εκπρόσωπος Τύπου τόνισε ότι η ΕΕ στηρίζει την Ελλάδα στο θέμα υποδοχής και εξέτασης των αιτούντων άσυλο και σημείωσε ότι για το σκοπό αυτό το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων έχει χορηγήσει την τελευταία επταετία στην Ελλάδα, οικονομική βοήθεια ύψους 5,5 εκατ. ευρώ, ενώ μέσα στο 2008 πρόκειται να χορηγηθεί βοήθεια ύψους 1,5 εκατ. ευρώ.»
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πολλοί από μας ήταν κάποτε μετανάστες. Τώρα…?

Αθάνατη Ελληνική Ανθρώπινη Περήφανη Ψυχή

Θέλω πρώτα απ όλα την περηφάνια των Ελλήνων, θέλω αυτούς τους Έλληνες που ξέρουν ότι δώσανε την δημοκρατία σε ολόκληρο τον κόσμο. Θέλω αυτή την Ελλάδα και τους Έλληνες της Ψυχής. Θέλω αξιοπρέπεια. Θέλω αξιοκρατία. Θέλω το «ΘΕΛΩ» και το «ΠΙΣΤΕΥΩ». Θέλω να λένε οι Έλληνες «Αξίζω» και μετά θα έρθουν όλα τα άλλα. Που είστε εσείς, Έλληνες? Αθάνατη Ελληνική Ψυχή. ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ.Θέλω την ΤΟΛΜΗ. Θέλω ότι με απομακρύνει από τα μικρά της ζωής. Θέλω την ΑΛΗΘΕΙΑ και το ΔΙΚΑΙΟ.  αγωνιστείτε όλοι εσείς που είστε άνθρωποι με συνείδηση και ευθύνη, όλοι που νιώσετε Αγάπη για τον συνάνθρωπο και την Ελλάδα, όλοι εσείς που θέλετε να αφήσετε κληρονομιά στις καινούργιες γενιές μια Ελλάδα των Αξιών, όλοι εσείς που έχετε Αθάνατη Ελληνική Ψυχή. Όλοι εσείς που είστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.