"Eλευθερία του τύπου", η διατεταγμένη υπηρεσία...

Ας μιλήσουμε λίγο για την γαλλική εφημερίδα Le Monde. Μια δεξιά πια εφημερίδα, παρόλο το παρελθόν της. Το 2009-2010 φουντώνει στην Γαλλία το σκάνδαλο Bettencourt (ο Σαρκοζί φαίνεται να είχε δεχτεί το 2007 παράνομη χρηματοδότηση  για την προεκλογική του εκστρατεία, από την πιο πλούσια Γαλλίδα, την madam Bettencourt, ιδιοκτήτρια, ανάμεσα σε άλλα, και της εταιρίας L’Oreal). Το σκάνδαλο ξεσκεπάζεται από την δημοσιογραφική ερεύνα ενός συντάκτη της εφημερίδας Le Monde. Το 2010 μια από τις μεγαλύτερες και κερδοφόρες εφημερίδες της Ευρώπης και του κόσμου, βρίσκεται ξαφνικά επί τον κίνδυνο της χρεοκοπίας. Ο πρόεδρος Σαρκοζί σπεύδει να διασώσει την εφημερίδα με 20 εκατομμύρια δολάρια από το δημόσιο, με αντάλλαγμα μετοχών. Επίσης φαίνεται ότι το υπόλοιπο διασώζεται με αγορά μετοχών  από άλλον πολύ πλούσιο (πλούσια) Γάλλο (Γαλλίδα), σαν καινούργιος ιδιοκτήτης (ιδιοκτήτρια). Έτσι η Le Monde αποκτά καινούργιους ιδιοκτήτες μετά το καλοκαίρι του 2010. Το Σεπτέμβρη 2010 η Le Monde, μέσω του Δ.Σ. της, υποβάλει μήνυση κατά αγνώστου, για "παραβίαση του απορρήτου των πηγών" (τα οποία τα προστατεύει το διεθνές δίκαιο), καταγγέλλοντας παρέμβαση των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών (DCRI), οι οποίες φαίνεται ότι έχουν κληθεί από την εκτελεστική εξουσία για τον εντοπισμό της πηγής του σκανδάλου Bettencourt. Όντως, ο Εκτελεστικός Διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών διατάζει έρευνα για διαρροές από το Υπουργείο Δικαιοσύνης για το θέμα Woerth-Bettencourt, μια έρευνα η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως παραβίαση της εμπιστευτικότητας των πηγών, προστατευμένα από το νόμο, και ως εκ τούτου παραβίαση της ελευθερίας του Τύπου. Ο διευθυντής της Δ.Σ. της Le Monde απομακρύνεται από την θέση του, μετά από την μήνυση κατά αγνώστου για "παραβίαση του απορρήτου των πηγών". Η ανακοίνωση που δόθηκε από την εφημερίδα λέει ότι η απομάκρυνση του έγινε λόγου «αντιθέτων συμφερόντων με τους ιδιοκτήτες».

Τα συμπεράσματα πολλά…. Ένα από αυτά ότι μάλλον ο Σαρκοζί ζήλεψε τον Μπερλουσκόνη, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης περισσοτέρων ΜΜΕ της Ιταλίας. Άλλο συμπέρασμα είναι ότι όλα δείχνουν προς μια συγκεκριμένη στιγμή, μετά την ερεύνα του σκανδάλου στο οποίο εμπλέκεται. Άλλο συμπέρασμα επίσης, είναι ότι δεν μπορούμε πια να μιλάμε για ελευθερία του τύπου, αλλά για διατεταγμένη υπηρεσία!
Δεν είναι λοιπόν περίεργο πως τα άρθρα γράφονται κατ΄ εντολή των δεξιών ιδιοκτητών, οι οποίοι, πανικόβλητοι και γεμάτοι άρρωστη ζήλια, ολοτυχαίος χτυπάνε στην στιγμή παγκόσμιας αναγνώρισης των πολιτικών τους αντιπάλων. Επίσης δεν είναι τυχαίο πως αυτό το άρθρο το φέρνει ο σύσσωμος πανικόβλητος «ελεύθερος» δεξιός ελληνικός τύπος εδώ,  στην χώρα της εισαγγελίας, για να χτυπήσει τον τρομερό αντίπαλο στον τόπο του.

Από την άλλη για έναν μικρόψυχο δεξιό άτομο είναι φυσιολογικό να ζηλεύει την διεθνής αναγνώριση του Προέδρου της Διεθνούς Σοσιαλιστικής ανάμεσα στους πρώτους 100 Global Thinkers… και μάλιστα όταν τις μόνες διαλέξεις που δίνει ο ίδιος ο Σαρκοζι είναι στα δικαστήρια και κάθε δυο εβδομάδες στο αστυνομικό τμήμα. Άντε βρε και στα δικά σας, εσείς τα ντόπια φιλαράκια του.

Ο "καλός" και ο "κακός"

Έστω και αν θυμάμαι τα παλιά, δεν παύω να διαβάζω τα καινούργια (σε ένα συγκεκριμένο blog, ο οποίος έδινε πληροφορίες πάρα πολύ λανθασμένες σε μια πολύ δύσκολη περίοδο).
Και…λέω τώρα… ΑΝ δυο καλοί φίλοι σκέφτηκαν να γράφουν μια σκηνοθεσία και να παίζουν οι ίδιοι μέσα στο έργο τους- ένας να παίζει τον "κακό" και ο άλλος τον "καλό", έτσι για να κερδίζει ένας από την "παρέα" μπόνους??? Μια σκέψη κάνω... (μια που δεν θα ξεχάσω επίσης πως υπεράσπιζε, μπροστά στις κάμερες, το δικαίωμα να είναι στην συγκέντρωση του φίλου του: "εμείς εδώ "συγκατοικούμε" με έναν Καρατσαφέρη και εγώ να μην πάω για να τιμήσω έναν πολύ καλό μου φίλο και σύντροφο?" Όταν μίλησε μάλιστα για τον Καρατσαφέρης, θυμάμαι και το ύφος... Δεν ξεχνιέται.)  Λογικά... ο ένας από τους δυο, δεν μαζεύει τίποτα εκεί, όσο και δόλωμα να "ρίξει"... μήπως και μπορεί ο άλλος....; Μία σκέψη κάνω, και πάλι. Τίποτα δεν αποκλείεται.

Sorry, διάβαζα τον τίτλο και ομολογώ ότι με μπέρδεψε για λίγο...τώρα που το διάβασα καλύτερα, το στρογγυλοποιεί και αυτός, για να υπερασπίζει και τον φίλο του… "ήμουν κι εγώ αντίθετος σε προσφυγή της Ελλάδας αποκλειστικά στο ΔΝΤ."
Μετά συνεχίζει: "Ταυτόχρονα ήμουν και παραμένω απολύτως σύμφωνος με την μοναδική εφικτή λύση του ευρωπαϊκού τριμερούς μηχανισμού στήριξης (Ε.Ε.- Δ.Ν.Τ.- Ε.Κ.Τ. ) στον οποίο, αφού πέτυχε τη σύστασή του, αναγκαστικά προσέφυγε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010."

Και συνεχίζει με κάτι άλλο ενδιαφέρον:  "Προσωπικά ποτέ δεν ζήτησα υποκριτικά συγγνώμη γι αυτήν την απόφαση, όπως έκανε η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον Απρίλιο του 2012 εκμηδενίζοντας κάθε ίχνος πολιτικής αξιοπιστίας που της είχε απομείνει."

Μπερδεμένα αυτά τα (συν?)αισθήματα (?)… της στρογγυλοποίησης… 

Προσωπικά δεν άκουσα ΚΑΝΕΝΑΝ απ' όλους να ζητήσει συγνώμη για αυτά που έχει κάνει στον εκλεγμένο Πρωθυπουργό με 44%, στην ίδια την Ελλάδα και στο Κίνημα για τα οποία τώρα όλοι "κόπτεστε". (Και να ζητήσετε τώρα, βασικά δεν ωφελεί... παρά μόνο την καρδιά σας- ΑΝ έχετε...) 

Καμιά φορά η Ελευθερία είναι απλά η ΣΩΣΤΗ Αλλαγή

Η προτεραιότητα μιας πολιτικής ένωσης χώρων, θα έπρεπε να ήταν, κοινή οικονομική πολιτική- με ότι αυτή συνεπάγεται για τους λαούς, δηλαδή εξομοίωση μισθών, συντάξεων και τιμών- πριν να εφαρμόζουν κοινό νόμισμα σε χώρες με «δυνατή» οικονομία. Γιατί μόνο έτσι εννοείται ο όρος «δυνατή οικονομία» για ολόκληρη την ένωση. Βέβαια, αυτό ισχύει και για την φορολογική πολιτική αδιαμφισβήτητα. Όλα τα άλλα, μαζί με τα κέρδη των παγκοσμίων αγορών, είναι απλά κέρδη, προσκείμενα σε διάφορα άλλα νομίσματα, εις βάρος αυτού της ένωσης. Αδυνατώ να πιστεύω ότι παγκόσμιοι οικονομολόγοι και έμπειροι πολιτικοί σε καίριες θέσεις, δεν το κατάλαβαν από την αρχή, έτσι ώστε να κάνουν όλο το εγχείρημα βιώσιμο… Εμπάς περιπτώσει, το Όραμα μιας καλός εννοούμενης ένωσης της ανθρωπότητας, θα πρέπει να έχει άλλες βάσεις και οπωσδήποτε άλλα πρόσωπα και προπάντων, ΑΛΛΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ από αυτά που μας οδήγησαν εδώ, τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα!!! Έτσι ώστε αυτό το φιλόδοξο σχέδιο να έχει όντως το μέλλον που θέλουμε οι πολλοί και ΟΧΙ οι λίγοι!!! Και βεβαίως επίσης χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί έτσι ώστε να μην μπούμε σε άλλο (πολύ υποσχόμενο) «κλουβί», προσπαθώντας να «ελευθερωθούμε» από εδώ που είμαστε… καμιά φορά η Ελευθερία είναι απλά η ΣΩΣΤΗ Αλλαγή!!! Σκεφτείτε το.

Εντωμεταξύ ο εκτροχιασμός συνεχίζεται…

Μια που ακούμε τελευταία σκοτεινές συνεντεύξεις ανθρώπων που μέχρι χθες υπεράσπισαν με μανία αυτά που απαρνούνται τώρα, ας θυμηθούμε λίγο τα γεγονότα…

Από το Οκτώβριο 2009 μέχρι και τον Ιούνιο 2010 ο Παπανδρέου απευθύνθηκε στην ΕΕ, η οποία δεν ήθελε να δείξει αλληλεγγύη στην πράξη τότε, ούτε να αποδέχεται πως το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, δηλαδή αυτά που είχε την διορατικότητα ο Παπανδρέου να επισημάνει από τότε, μαζί με την αναγκαιότητα δημιουργίας από την ΕΕ ενός μηχανισμού στήριξης, τον οποίο η Ευρώπη (με τους Μερκοζί) καθυστέρησε εγκληματικά. Παράλληλα ο π. Πρωθυπουργός είχε απευθυνθεί και σε άλλες χώρες για οικονομική στήριξη. Αλλά δυστυχώς, τα επιτόκια και οι ίδιες οι χώρες τον ώθησαν προς το ΔΝΤ. Η απόφαση πάρθηκε από όλο το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης και την στήριξαν όλοι οι υπουργοί σε όλα τα μέσα. Ένας από αυτούς και ο Λοβέρδος. Για να γυρίζουμε ακόμα πιο πίσω και να δούμε πως ακριβώς οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ, θα πάω- για τους πιο «ξεχασιάρηδες»- στην προεκλογική περίοδο του 2007. Και θα μιλήσω ανοιχτά για τα «παπαγαλάκια» της διαπλοκής, τα οποία πέρασαν τότε- σε όλα τα καφενεία και πεζοδρομία-  το μήνυμα: «ας δώσουμε και την δεύτερη ευκαιρία στον Καραμανλή, για να ολοκληρώσει»… ήταν τα ίδια «στελέχη» και τσιράκια ενός παλαιού μηχανισμού που έκρυβε το κομματικό πρόγραμμα στα πατάρια για να μην το μοιράζει… ενός μηχανισμού που κρατούσε από το 1996 και όταν μίλαγε για «αλλαγή με καινούργια πρόσωπα», αυτό ήταν, στην ουσία, αλλαγή με έμπιστα τσιράκια, η και συγγενείς, έτσι ώστε να διατηρηθεί ο έλεγχος… διαχρονικά… για τότε και για το μέλλον… Είναι όλοι αυτοί που τους ονόμαζα- μετά το βιαστικό «Ζάππειο»-  «στατικές βόμβες», που είχαν ένα και μοναδικό στόχο μέσα σε ένα σοσιαλιστικό κόμμα- ενός δικού τους προορισμού, η αν όχι, έστω και διάλυση… γιατί όχι??? Βέβαια και, επόμενο ήταν να δω αρκετά από τα μέτρα που πάρθηκαν, κιόλας από τότε, διατυπωμένα στην πολιτική πλατφόρμα του Βενιζέλου, στην κούρσα του 2007 για την προεδρία. Μια πολιτική πλατφόρμα που στήριξε και ο ίδιος ο Λοβερδος, σθεναρά, από τότε. Βέβαια ότι τα κίνητρα που είχαμε όταν πήραμε τα μέτρα το 2010 ήταν τελείως άλλα, από επιβλητική ανάγκη να κρατήσουμε όρθια την χώρα.

Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι, αν θα ήμασταν κυβέρνηση από το 2007, δεν θα είχαμε φτάσει στο χείλος του γκρεμού και ούτε δεν θα είχαμε απευθυνθεί στο ΔΝΤ!!!

Ούτε ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΩ ότι είναι ΟΙ ΙΔΙΟΙ που ζητούσαν το 2007 (στα κρυφά, μεσώ δούλικων στελεχών που ροκάνιζαν το κίνημα και την προεδρική θέση) «να δώσουμε την δεύτερη ευκαιρία στον Καραμανλή για να ολοκληρώσει»!  Το ΤΙ να ολοκληρώσει και το ΓΙΑΤΙ ειδικά, το καταλαβαίνουμε τώρα, όταν μερικοί από αυτούς μας ζητάνε και τα ρέστα… και μας το παίζουν «αντιμνημονιακοι» και «αντί ΔΝΤ». Οι ίδιοι δηλαδή που μας έσπρωξαν με τις «πολιτικές» τους κινήσεις, εκεί.

Επίσης, δεν μπορώ να ξεχάσω πως χτυπήσαν το χέρι στο τραπέζι στον εκλεγμένο Πρωθυπουργό με 44%, και του έλεγαν «παραιτήσου τώρα!» σαν άλλη μια καλά μελετημένη αποστασία. Και μάλιστα, με πρόφαση την απόφαση για ένα δημοψήφισμα που θα είχε δώσει φωνή σε έναν περήφανο λαό, ξεχασμένο από μια κακόβουλη συντιριτική ηγεσία της ΕΕ. (Βεβαία είναι οι ίδιοι που στηρίζουν από ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ τον δεξιό Σαμαρά, τον οποίο συνέχιζουν να στηρίζουν, με όλες τις καθυστερήσεις και τις μεγάλες αδικίες που πράττει αυτή η κυβέρνηση εις βάρος του λαού.)

Γεμάτοι θράσος – βασισμένο μάλλον στην «μνήμη της κατσαρίδας» που λένε οι ίδιοι ότι έχει ο λαός- απαρνούνται τον παρελθόν τους, αντιλαμβάνονταν ότι οι ίδιοι δεν έχουν χώρο στο μέλλον. Οι συνεντεύξεις στα φιλικά τους ελληνικά ΜΜΕ, είναι το «κύκνειο άσμα» των ασχημόπαπων που ήθελαν να περάσουν για κύκνοι… Βέβαια, ο λαός έχει μια παροιμία για αυτούς «εκεί που μας χρωστούσαν, μας ζήτησαν και το βόδι»…

Όταν έναν θεωρείται «κουτσό άλογο» (βλέπε ΒΒ), όλη η γνωστή συμμορία μεριμνά για άλλο «πουλέν». Στην προκειμένου περίπτωση το νούμερο 2 του Σημίτη- ο Λοβερδος. Ο οποίος «ξέχασε» ότι παλιά υποστήριζε με πάθος, και έγινε ξαφνικά «αντιμνημονιακός». Οφείλω να ομολογήσω ότι τέτοια γελοία κωλοτούμπα δεν είδα ούτε στον Σαμαρά, (τον οποίο Σαμαρά στηρίζει τώρα με νύχια και με δόντια ο «αντιμνημονιακός" Λοβέρδος…) Βέβαια, υποψιάζομαι ότι η δημιουργία πολλών «κέντρο- αριστερών» κομμάτων, στην ουσία, αποσκοπεί στο να «τσιμπήσουν» καινούργιους «πελάτες», τώρα που «ξεμείνανε». Όπως και μια μάχη ανάμεσα φίλων για το ποιος θα κρατήσει το μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» (προεδρία) μετά από μια μελλοντική ένωση των κομματιών της όποιας «μεταρρύθμισης»- “gr” κιόλας.

Όσα κόμματα δήθεν "κέντρο- αριστερά" και να κάνουν, όσες "σοσιαλιστικές" και "δημοκρατικές" ταμπέλες και να χρησιμοποιούν, όσα πολλά ψέματα και να λένε, όσες σβούρες και κωλοτούμπες και αν κάνουν, όσα τραπεζικά λεφτά & ρουσφέτια και αν μοιράζουν σε στελέχη και στελεχάρες όλων των κομμάτων, ο κόσμος τους σιχάθηκε! Απλά και καθαρά!

Υ.Γ. Τελευταία παρατηρώ μια έντονη προσπάθεια στήριξης τρίτου «πουλέν» του συγκροτήματος, ο οποίος ακούει στο όνομα Στουρνάρα. Μαζί με δημοσιεύσεις βιβλίων και ανακοινώσεις «ομίλων προβληματισμού» μάλλον, με την γνωστή συνταγή… με την ίδια που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ τώρα, όπως και οι «δημοσκοπήσεις» έτσι ώστε να μας (υπό)δείξουν ότι ο πιο «πετυχημένος» υπουργός της κυβέρνησης Σαμαράς είναι ο Στουρνάρας… Να "χαρώ" «πετυχημένη» κυβέρνηση αν αυτός είναι ο πιο "πετυχημένος"… Απλά, όπως είπαμε και άλλη φορά, "ο μονόφθαλμος βασιλεύει ανάμεσα στους τυφλούς"…

Και εντωμεταξύ ο εκτροχιασμός αυτών συνεχίζεται… και δεν το παίρνουν καν χαμπάρι…

Απάντηση Παπανδρέου στον Λοβέρδο:"Γιατί τέτοια ρήξη με την αλήθεια;"

Στις δηλώσεις του Ανδρέα Λοβέρδου, απάντησε με ανακοίνωσή του ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος του υπενθυμίζει ότι ήταν μέλος της κυβέρνησης, όταν η Ελλάδα μπήκε στο ΔΝΤ.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

“Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέλος της οποίας υπήρξε ο Ανδρέας Λοβέρδος, με ομόφωνες, ιστορικές, δύκολες αλλά γενναίες αποφάσεις, έκανε το πατριωτικό της καθήκον και έσωσε τη χώρα και την ελληνική οικογένεια από το ολοκαύτωμα της βίαιης χρεοκοπίας τον Μάϊο του 2010.

Σήμερα, οι βασικές πολιτικές επιλογές εκείνης της περιόδου έχουν πλέον υιοθετηθεί και από πολιτικές δυνάμεις που πριν τις πολεμούσαν λυσσαλέα και τις απέρριπταν.

Την ώρα, λοιπόν, που η πολιτική μας δικαιώνεται πλέον και από τους τότε πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Λοβέρδος "θυμήθηκε" σήμερα να αποποιηθεί τον αγώνα μας. Αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο ίδιος ως υπουργός με όλες του τις δυνάμεις.

Γιατί τέτοια ρήξη με την αλήθεια;

Θα περιμέναμε περισσότερη γενναιότητα και λιγότερη υποκρισία.

Υποτίθεται ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος ηγείται "κίνησης". Φαίνεται ότι για λίγη δημοσιότητα θέλει να την οικοδομήσει πάνω στις σαθρές βάσεις που διαμορφώνει η παραποίηση της αλήθειας. Είναι σίγουρο ότι δύσκολα θα ορθοποδήσει -όπως και όλες εκείνες που στηρίζονται στην παραποίηση των αληθινών γεγονότων εκείνης της εποχής.
Αποτελεί, δυστυχώς, κρίμα για την πολιτική ζωή του τόπου η υποκρισία, η οποία μάλιστα έρχεται στη δημοσιότητα με τόση ευκολία.

Και είναι βέβαιο ότι, τέτοιου είδους αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, ούτε την ανανέωση, ούτε την προοδευτική μεταρρύθμιση της χώρας μπορούν να σηματοδοτήσουν.

Και ας επαναλάβουμε τα αυτονόητα. Ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο, πρωτοστατούντος του Πρωθυπουργού θέλησε, όλοι θελήσαμε, να αποφύγουμε την ένταξη μας στον μηχανισμό στήριξης. Και αγωνιστήκαμε σκληρά γι' αυτό. Όμως, αυτή η απόφαση αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή, την πατριωτική επιλογή υπό τις κρατούσες τότε συνθήκες.

Συνθήκες που είχαν ήδη διαμορφωθεί και χαρακτηρίζονταν από το βάρος ενός πρωτόγνωρου ελλείμματος που κληρονόμησε η τότε κυβερνηση, την αναξιοπιστία μας στη ευρωπαϊκή κοινότητα και τον ουσιαστικό αποκλεισμό της χώρας μας απο τις αγορές λόγω των ανακολουθιών και της αλλοίωσης των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας απο την προηγούμενη κυβέρνηση.

Τέλος, θυμίζουμε ότι, η απόφαση για την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, ελήφθη ομόφωνα από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Κρίμα, Αντρέα”.

πηγή

σχετικό άρθρο

Στους 100 παγκόσμιους κορυφαίους στοχαστές ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου

Και άλλη μια διεθνής διάκριση για τον Γιώργο Παπανδρέου! Ο Έλληνας Πρωθυπουργός δρέπει τις δάφνες της αναγνώρισης του ως ένας από τους 100 μεγαλύτερους στοχαστές σε όλο τον κόσμο. Όπως ανακοινώθηκε στο περιοδικό Foreign Policy ο Γ. Παπανδρέου συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τους 100 κορυφαίους στοχαστές (global thinkers), πάνω από τους Μαντλίν Ολμπράιτ, ο Μπρους Άκερμαν, ο Ντέιβιντ Γκρόσμαν και άλλοι.

Σύμφωνα με την αφιέρωση του Foreign Policy, ο Έλληνας πρωθυπουργός «έκανε ότι καλύτερο για τη χειρότερη χρονιά που πέρασε η Ελλάδα». Το άρθρο αναγνωρίζει ότι «ακόμα πριν από το 2008, η ελληνική οικονομία έτρεχε με δανεικό χρόνο» και κινδύνεψε «να λυγίσει, επί το βάρους της συντριβής. Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε τα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2009, ανακάλυψε ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν ήταν 6 τοις εκατό, όπως και ο προκάτοχός του είχε ανακοινώσει, αλλά 12,7 τοις εκατό, τέσσερις φορές παραπάνω από τα επιτρεπτά όρια της ΕΕ.» Στο άρθρο ακόμα επισημαίνεται ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός είχε την ευφυΐα από τότε να προβλέψει πρώτος και να προειδοποιήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό. Επίσης, ότι είχε την γενναιότητα να λέει όλο το 2010 σκληρές αλήθειες, έστω και μην αρεστές για τα αυτιά των Ελλήνων, μαζί με την εφαρμογή ενός οικονομικού πακέτου αρκετά φιλόδοξο για να πείσει την Ευρώπη να κρατήσει την Ελλάδα στη Ευρωζώνη, ακόμη και αν είχε προκαλέσει ταραχές στην Αθήνα. Το άρθρο κλείνει με τα λόγια του Παπανδρέου, ότι η κρίση που περνάμε θα πρέπει να αφυπνίσει όλους, ακόμα και πιο πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης, διότι οι χώρες δεν μπορούν και δεν πρέπει να ενεργούν μόνες, αλλά  ότι «Χρειαζόμαστε μια πιο συντονισμένη στρατηγική όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.»

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα ανοίξει, το 26 Φεβρουαρίου, τον κύκλο διαλέξεων «Introducing the World Affairs Council of Oregon's 2013 International Speaker Series: The World in the Balance», στο επίσημο πρόγραμμα του WorldAffairs Council. Συγκεκριμένα ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου, ως πρώτος ομιλητής, θα αναφερθεί στην “Οικονομική κρίση και την μοίρα της Ευρώπης». Τον κύκλο διαλέξεων θα τον κλείσει ο Dalai Lama.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα έγινε γνωστό επίσης, ότι ο πρώην πρωθυπουργός συμφώνησε να συμμετάσχει ως ένας από τους κεντρικούς ομιλητές σε ένα συνέδριο για hedge funds στο Λας Βέγκας τον ερχόμενο Μάιο, που θα είναι η «αφρόκρεμα» της Wall Street.

Δεν είναι αρμοδιότητα των βουλευτών να διαλέξουν ενοχους κι αθώους

Ακούω τον τελευταίο καιρό αρκετούς βουλευτές της συμπολίτευσης να (μου) λένε το εξής λογικοφανές «μα ο Βενιζέλος δεν φαίνεται να έχει κάνει, γιατί να ψηφίσω την παραπομπή του;». Στην πλάνη αυτή οι βουλευτές δεν έχουν οδηγηθεί τυχαία, η καθοδήγηση τους ήταν...κεντρική κι απόλυτα συνειδητή. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.Οι βουλευτές δεν καλούνται να αποφασίσουν σήμερα αν κάποιος είναι αθώος ή ένοχος. Καλούνται να αποφασίσουν αν θα πρέπει να διερευνηθεί το ενδεχόμενο πιθανών ποινικών ευθυνών των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων.

Προσωπικά, αν δεν ήμουν βέβαιος για τις ευθύνες κάποιου, θα ψήφιζα την παραπομπή του, ώστε να του προσφέρω τη δυνατότητα με τρόπο εμφατικό να αποδείξει την αθωότητα του, απομακρύνοντας κάθε σκιά.

Σήμερα, όσοι αντικαταστήσουν τους δικαστές κρίνοντας οριστικά αθώο τον Ευάγγελο Βενιζέλου, θα κάνουν ένα πολύ μεγάλο λάθος, θα αποδειχθούν πιόνια σε ένα παιχνίδι που δεν τους αφορά. Παίρνουν στις πλάτες τους τις αμαρτίες άλλων.

πηγή: parapolitiki