Φτώχεια 2

Οι Οκτώ Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας

Goal 1 Να τερματιστεί η ακραία φτώχεια και η πείνα

Στόχος 1. Να μειωθεί στο μισό η αναλογία των ανθρώπων των οποίων το εισόδημα είναι μικρότερο από 1$

Στόχος 2. Να μειωθεί στο μισό το ποσοστό αυτών που πεινάνε

Goal 2 Να επιτευχθεί καθολική πρόσβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση

Στόχος 3. Να εξασφαλιστεί ότι μέχρι το 2015, παιδιά σε όλο τον κόσμο, αγόρια και κορίτσια, θα έχουν τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν ένα πλήρες πρόγραμμα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης

Goal 3 Να προωθηθεί η ισότητα των φύλων και η ενδυνάμωση των γυναικών

Στόχος 4. Να τερματιστεί η ανισότητα ως προς το φύλο στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, κατά προτίμηση μέχρι το 2005 και σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης όχι αργότερα από το 2015

Goal 4 Να μειωθεί η παιδική θνησιμότητα

Στόχος 5. Να μειωθεί κατά 2/3 μέχρι το 2015 η παιδική θνησιμότητα

Goal 5 Να βελτιωθεί η μητρική υγεία

Στόχος 6. Να μειωθεί η μητρική θνησιμότητα κατά τρία τέταρτα μέχρι το 2015

Goal 6 Να καταπολεμηθεί το HIV/AIDS, η ελονοσία και άλλες ασθένειες

Στόχος 7. Να μπει φρένο και να αντιστραφεί μέχρι το 2015 η διάδοση του HIV/AIDS.

Στόχος 8. Να μπει φρένο και να αντιστραφούν μέχρι το 2015 τα περιστατικά της ελονοσία και άλλων μεγάλων ασθενειών.

Goal 7 Να εξασφαλιστεί η περιβαλλοντική βιωσιμότητα

Στόχος 9. Να ενσωματωθούν οι αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης στις πολιτικές των κρατών και σε προγράμματα ώστε να αντιστραφεί η εξάντληση των φυσικών πόρων

Στόχος 10. Να μειωθεί στο ήμισυ ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και βασικές υποδομές υγιεινής

Στόχος 11. Μέχρι το 2020 να έχει επιτευχθεί σημαντική βελτίωση στη ζωή των 100 εκ. ανθρώπων που ζουν σε τενεκεδουπόλεις

Goal 8 Nα αναπτυχθεί η παγκόσμια συνεργασία για την ανάπτυξη

Στόχος 12. Να υπολογιστούν οι ανάγκες των λιγότερο ανεπτυγμένων κρατών

Στόχος 13. Να αναπτυχθεί ένα ανοικτό, προβλέψιμο και μη μεροληπτικό εμπορικό και οικονομικό σύστημα

Στόχος 14. Να γίνει ορθολογική διευθέτηση των χρεών αναπτυσσόμενων χωρών

Στόχος 15. Σε συνεργασία με αναπτυσσόμενες χώρες να αναπτυχθούν στρατηγικές για αξιοπρεπείς και παραγωγικές θέσεις εργασίες για τους νέους

Στόχος 16. Σε συνεργασία με φαρμακευτικές εταιρείες να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε φτηνά φάρμακα στις αναπτυσσόμενες χώρες

Στόχος 17 Σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα να γίνουν διαθέσιμα τα οφέλη της νέας τεχνολογίας, ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την πληροφορία και τις επικοινωνίες

Οι άδικες πρακτικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου

1. Η Παγκόσμια Τράπεζα και η Ινδία: Εκτοπίσεις, υποβάθμιση του περιβάλλοντος και μεγαλύτερη φτώχεια Πηγή: Προκαταρκτικά πορίσματα των ενόρκων του Δικαστηρίου των Ανεξάρτητων Πολιτών σχετικά με την Παγκόσμια Τράπεζα στην Ινδία, 24 Σεπτεμβρίου 2007. «Ακούσαμε μαρτυρίες από ανθρώπους από τις φτωχότερες κοινότητες των Ντάλτ και Αντιβάσι να περιγράφουν την επιδείνωση της κατάστασης στις κοινότητές τους, από τη φτώχεια στην απόλυτη ένδεια, εξαιτίας της αναγκαστικής τους εκτόπισης που προκλήθηκε από τα έργα που χρηματοδοτεί η Παγκόσμια Τράπεζα. Πολλά από αυτά τα έργα είναι διαβόητα και οι κοινότητες διεκδικούν επανορθώσεις εδώ και χρόνια: Τα μεγάλα δάνεια της Τράπεζας για την ανάπτυξη παραγωγής θερμικής ενέργειας στο Singrauli τη δεκαετία του 1980 εκτόπισαν δεκάδες χιλιάδες φτωχούς, οι οποίοι επιδίωξαν οικονομική αποκατάσταση και βελτίωση των τοξικών περιβαλλοντικών συνθηκών, δίχως καμία επανόρθωση από την Τράπεζα ή την ινδική κυβέρνηση. Ακούσαμε για τα δεινά εκατοντάδων οικογενειών, οι οποίες οδηγήθηκαν στην πτώχευση λόγω του εκτοπισμού τους για να υλοποιηθεί το χρηματοδοτούμενο από την Τράπεζα έργο για την Αποκατάσταση του Τομέα Παραγωγής ’νθρακα, παρά τους αρχικούς ισχυρισμούς για την ύπαρξη ενός παράλληλου έργου για την Περιβαλλοντική και Κοινωνική Ελάφρυνση το οποίο θα χρηματοδοτούσε η Τράπεζα. Παρότι το Ανεξάρτητο Τμήμα Ερευνών της ίδιας της Τράπεζας διαπίστωσε το 2002 ότι η διοίκηση της Τράπεζας καταστρατήγησε τις δικές της περιβαλλοντικές πολιτικές και πολιτικές μετεγκατάστασης σε 37 περιπτώσεις, η Τράπεζα δεν προχώρησε σε οποιεσδήποτε αποτελεσματικές ενέργειες για να βελτιώσει την κατάσταση αυτών των οικογενειών». Για περισσότερες πληροφορίες http://www.worldbanktribunal.org/

2. Παραγωγή φτώχειας: Η περίπτωση του Μαλί Πηγή: World Bank Campaign Europe Το Μαλί, μαζί με τις γειτονικές του χώρες της δυτικής Αφρικής, βρίσκονται ανάμεσα στις κύριες χώρες που παράγουν βαμβάκι στον κόσμο. Παρά τις μεθόδους έντασης εργασίας που παραδοσιακά χρησιμοποιούνται για την παραγωγή βαμβακιού, αυτές οι χώρες κατάφεραν να εδραιώσουν μια ανταγωνιστική βιομηχανία παλεύοντας με τις τεχνητά χαμηλές τιμές στην παγκόσμια αγορά, λόγω της ύπαρξης επιδοτήσεων σε άλλες χώρες, όπως στις ΗΠΑ. Η ντόπια εταιρεία �Compagnie malienne de developpement des textiles�, βασικός μέτοχος της οποίας είναι το κράτος του Μαλί, υπήρξε στόχος της Παγκόσμιας Τράπεζας για πολλά χρόνια. Το 1999 η Τράπεζα, η οποία δεχόταν έντονες επικρίσεις, ανακοίνωσε τη λήξη των προγραμμάτων «Διαρθρωτικής Προσαρμογής» και δήλωσε ότι δε θα εξακολουθούσε να υπαγορεύει οικονομικές πολιτικές στις φτωχές χώρες, αλλά ότι θα άφηνε τις ίδιες να αποφασίζουν ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να καταπολεμήσουν τη φτώχεια. Όμως μέχρι σήμερα η Τράπεζα δεν έχει σταματήσει να επιβάλλει όρους. Το 2004 η Τράπεζα ανέστειλε τη χορήγηση δανείου ύψους 50 εκατομμυρίων δολαρίων στο Μαλί, ώσπου το 2005 η κυβέρνηση της χώρας ενέδωσε και απελευθέρωσε τον τομέα παραγωγής βαμβακιού καταργώντας τους μηχανισμούς ρύθμισης των τιμών που διασφάλιζαν στους αγρότες σταθερό εισόδημα. Αυτό οδήγησε άμεσα στη μείωση κατά 20% του εισοδήματος 3 εκατομμυρίων κατοίκων του Μαλί. Το Μαλί είναι μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, με το 90% του πληθυσμού της να επιβιώνουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. Το βαμβάκι αποτελεί τη βασικότερη πηγή εισοδήματος για τη χώρα, ένας στους τέσσερις κατοίκους εξαρτάται από το βαμβάκι για να επιβιώσει. Για περισσότερες πληροφορίες http://www.worldbankcampaigneurope.org

3. Οι όροι των διεθνών χρηματοοικονομικών οργανισμών και η Αφρική Πηγή: Oxfam «Έρευνα της νορβηγικής κυβέρνησης το 2006 για τους όρους που επιβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο [ΔΝΤ], αποκάλυψε ότι τα δάνεια του ΔΝΤ σε 26 από τις 40 φτωχές χώρες εξακολουθούν να συνοδεύονται από όρους που επιβάλλουν ιδιωτικοποίηση και απελευθέρωση. Με τα σχέδια αντιμετώπισης της φτώχειας, που σχεδιάζονται από τις ίδιες τις χώρες, υπήρξαν κάποιες βελτιώσεις στην ενίσχυση του ελέγχου που έχουν οι ίδιες πάνω στις μεταρρυθμίσεις που κάνουν. Όμως, όταν το 2005 η Παγκόσμια Τράπεζα απηύθυνε ένα ερωτηματολόγιο στο κυβερνητικό προσωπικό των φτωχών χωρών, το 50% εξακολουθούσε να αισθάνεται ότι «η Τράπεζα εισήγαγε στοιχεία τα οποία δεν ήταν μέρος του κρατικού προγράμματος». Επίσης το ΔΝΤ και η Τράπεζα δεν προβαίνουν σε συστηματική αποτίμηση του αντίκτυπου που έχουν για τους φτωχούς οι μεταρρυθμίσεις της οικονομικής πολιτικής. Το Μαλί είναι μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου και χρονίως λαμβάνει υπερβολικά μικρή βοήθεια. Παρότι το 90% του πληθυσμού της επιβιώνει με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα (το μεγαλύτερο ποσοστό παγκόσμια), λαμβάνει λιγότερη από τη μισή βοήθεια κατά κεφαλή σε σύγκριση με τη γειτονική Σενεγάλη, η οποία είναι πιο πλούσια. Η Παγκόσμια Τράπεζα εσκεμμένα εμπόδισε την κυβέρνηση του Μαλί να λάβει περισσότερη βοήθεια με την αιτιολογία ότι παρέλειψε να ιδιωτικοποιήσει την εγχώρια παραγωγή βαμβακιού. Σήμερα το Μαλί λαμβάνει 72 εκατομμύρια δολάρια λιγότερα από ότι θα μπορούσε να λάβει. Τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να πληρωθούν 5.000 δάσκαλοι για τα επόμενα δέκα χρόνια, σε μια χώρα όπου μόλις το 17% των γυναικών ηλικίας 15 έως 24 γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση. Το 2003 η «Στρατηγική Συνεργασία για την Αφρική», ένα φόρουμ δωρητών για αναπτυξιακές υπηρεσίες που δραστηριοποιούνται σε χώρες με χαμηλό εισόδημα στην Αφρική, διεξήγαγε έρευνα μεταξύ των δωρητών και των κυβερνήσεων σε 18 αφρικανικά κράτη. Η έρευνα έδειξε ότι το 48% των καθυστερημένων ή χαμένων χρηματοδοτήσεων ήταν λόγω ανεκπλήρωτων όρων πολιτικής. ’λλη πρόσφατη μελέτη για τις χώρες οι οποίες πληρούν τις προϋποθέσεις για διαγραφή των χρεών τους, έδειξε ότι η παράλειψη των χωρών να ικανοποιήσουν τους όρους της Τράπεζας και του ΔΝΤ ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που καθυστέρησε η διαγραφή των χρεών τους. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι, σύμφωνα με την έρευνα, το πρόβλημα δεν ήταν η παράλειψη των χωρών να εκπληρώσουν τους όρους που απαιτούσαν αύξηση των κοινωνικών δαπανών, αλλά η παράλειψή τους να εφαρμόσουν όρους οικονομικής πολιτικής, όπως η ιδιωτικοποίηση». Για περισσότερες πληροφορίες http://www.oxfam.org/en/policy/briefingpapers/bp96_kicking_the_habit_061127

4. Το χρέος και οι κοινωνικές δαπάνες στην Αφρική Πηγή: DATA - ΟΛΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΩΝ ΤΩΝ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ, 8 Ιουνίου 2004 Η Τανζανία χρησιμοποίησε με επιτυχία τα χρήματα που εξοικονόμησε από τη διαγραφή των χρεών της, για να αυξήσει τις δαπάνες για την παιδεία και για να καταργήσει τα σχολικά δίδακτρα, επιτρέποντας έτσι σε 1,6 εκατομμύριο παιδιά να επιστρέψουν στο σχολείο. Ωστόσο κατά την τριετία 2005-2007 η Τανζανία έπρεπε ακόμα να πληρώνει ετησίως κατά μέσο όρο 26 και 46 εκατομμύρια δολάρια αντίστοιχα στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο [ΔΝΤ], δηλαδή 72 εκατ. δολάρια το χρόνο. Αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την περαιτέρω βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος της Τανζανίας, με την πρόσληψη δασκάλων και την αγορά θρανίων για τις καινούργιες αίθουσες διδασκαλίας, που χτίστηκαν με τα χρήματα από την προηγούμενη διαγραφή των χρεών. Η Γκάνα έχει προγραμματιστεί να πληρώνει κατά μέσο όρο 28 και 24 εκατομμύρια δολάρια αντίστοιχα στην Τράπεζα και στο ΔΝΤ, συνολικά δηλαδή 52 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Αυτό το ποσό είναι σχεδόν αρκετό για να χρηματοδοτηθεί το σχέδιο Μείωσης της Φτώχειας της Γκάνα για το 2005, προϋπολογισμού 53 εκατομμυρίων δολαρίων, επιτρέποντας στη χώρα να κατευθύνει πόρους σε προτεραιότητες όπως η βελτίωση έργων υποδομής, ο εκσυγχρονισμός του αγροτικού τομέα, η ενίσχυση της παροχής βασικών υπηρεσιών όπως η παιδεία και η υγεία, και η ενδυνάμωση των θεσμών χρηστής διοίκησης. Η Σενεγάλη έχει μακρύ ιστορικό χρηστής διοίκησης και χρήσης των περιορισμένων πόρων της για να επενδύσει στους κατοίκους της. Ωστόσο ακόμα και μετά τη βελτιωμένη πρωτοβουλία για τις Υπερχρεωμένες Φτωχές Χώρες, έχει προγραμματιστεί να πληρώνει 19 και 25 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο αντίστοιχα στην Τράπεζα και στο ΔΝΤ, συνολικά 44 εκατ. Δολάρια ετησίως για το διάστημα 2005-2007. Σύμφωνα με κοινό έγγραφο του ΔΝΤ και της Τράπεζας, η Σενεγάλη θα μπορούσε να απορροφήσει αποτελεσματικά 221 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για να καταπολεμήσει τη φτώχεια και να βελτιώσει τη ζωή των Σενεγαλέζων. Για περισσότερες πληροφορίες http://www.data.org/issues/debt_2004_0608.html

Τα σχόλια δικά σας!

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
"ΜΑΖΙ ΠΑΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
Χώρα σε ασφαλή τροχιά αλλαγών και μεταρρυθμίσεων"

Τα σχόλια δικά σας!

Αγγελιοφόρος της Μακεδονίας
Ημερομηνία: 9/10/2008 - Σελίδα: 17
Τίτλος: Διαδήλωση φτώχειας

"Σε συλλαλητήριο φτώχειας, με δεκάδες ηλικιωμένους συνταξιούχους να στριμώχνονται κάτω από τον ήλιο για μισό λίτρο γάλα και ένα κεσεδάκι γιαούρτι, εξελίχθηκε χτες το μεσημέρι, μπροστά στο Λευκό Πύργο, η συμβολική διαμαρτυρία των κτηνοτρόφων για τις χαμηλές τιμές των προϊόντων τους.

«Αν είχαμε πάει στην Αριστοτέλους και όχι στο Λευκό Πύργο θα γινόταν συγκέντρωση που θα έκλεινε και την οδό Εγνατία», παραδέχονταν οι κτηνοτρόφοι, βλέποντας ότι τα 140 λίτρα γάλα και τα 100 κεσεδάκια γιαούρτι, που είχαν φέρει στην καρότσα ενός φορτηγού για να τα μοιράσουν στον κόσμο, εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγα λεπτά.

«Δεν είναι μόνο ότι το μοιράζουν δωρεάν, αλλά και επειδή είναι φρέσκο γάλα, το οποίο μετά από βράσιμο είναι 30 φορές καλύτερο από αυτό που πουλάνε οι εταιρίες στα σούπερ μάρκετ», σημείωσε ένας ηλικιωμένος.

Συνταξιούχοι των 500 - 800 ευρώ το μήνα, που επιλέγουν στο σούπερ μάρκετ το γάλα των 1,25 - 1,35 ευρώ λόγω τιμής και όχι τα ακριβότερα των 1,50 - 1,70 ευρώ, με απλωμένα τα χέρια, στα οποία κρατούσαν τα μικρά πλαστικά μπουκαλάκια, ζητούσαν από τους κτηνοτρόφους να τους τα γεμίσουν με φρέσκο γάλα, ενώ δεν έλειψε προς στιγμή και η ένταση μεταξύ τους για τη σειρά προτεραιότητας.

«Μας δίνουν 3,5% αύξηση και από την άλλη τσέπη μας παίρνουν πολύ περισσότερα με τις καθημερινές αυξήσεις στις τιμές», τόνισε συνταξιούχος του ΙΚΑ.

Κανένας δεν ήθελε να μιλήσει επώνυμα, διατηρώντας την προσωπική του αξιοπρέπεια, παρά την ανέχεια και τη δύσκολη κατάσταση την οποία βιώνουν. «Ηρθαμε για συμπαράσταση στους κτηνοτρόφους, γιατί και εμείς από χωριό είμαστε, όμως και με τα 800 ευρώ σύνταξη το μήνα από τις οικοδομές δε φτάνουν για να ζήσεις», επισήμανε συνταξιούχος οικοδόμος του ΙΚΑ.

Κτηνοτρόφοι σε απόγνωση

«Βρισκόμαστε σε απόγνωση. Αντί να μοιράζουν φιλέτα στους μοναχούς, να μας δώσουν και εμάς από τα ψίχουλα που περισσεύουν. Είμαστε όλοι με το ένα πόδι στη φυλακή. Πουλάμε φτηνά και οι καταναλωτές αγοράζουν τα προϊόντα ακριβά. Καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε την πολιτική αδιαφορία και εγκατάλειψη. Ξεκινάμε τη διαμαρτυρία μας από τη Θεσσαλονίκη, θα συνεχίσουμε στην περιφέρεια, την Ηπειρο και τη Θεσσαλία και θα καταλήξουμε στα μέσα Νοεμβρίου μαζί με τα αιγοπρόβατα στην Αθήνα», τόνισε ο Δημήτρης Καμπούρης, πρόεδρος του Συλλόγου Κτηνοτρόφων Χαλκιδικής και επικεφαλής του Πανελλήνιου Συντονιστικού Oργάνου των Κτηνοτρόφων.

Παράλληλα, ο κ. Καμπούρης κατήγγειλε ότι συνεχίζεται η νοθεία, τόσο στο γάλα όσο και στη φέτα, καθώς οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν επαρκούν για αποτελεσματικούς ελέγχους στη διακίνηση των προϊόντων.

Τι ζητούν

Oι κτηνοτρόφοι ζητούν οικονομική ενίσχυση ύψους 50 ευρώ ανά ζώο, αποζημιώσεις μέσω ΕΛΓΑ, λόγω της παρατεταμένης φέτος ξηρασίας, μείωση της «ψαλίδας» των τιμών ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή, με αυξήσεις των τιμών του γάλακτος στο 1,30 ευρώ το λίτρο για το πρόβειο (σήμερα πωλείται 0,85 - 0,90), στα 0,90 για το κατσικίσιο (πωλείται 0,50 - 0,55) και 0,60 ευρώ για το αγελαδινό (πωλείται 0,35 - 0,40). Επίσης διεκδικούν επιδοτήσεις των ζωοτροφών, οι τιμές των οποίων ανέβηκαν έως και 120% την τελευταία διετία, αυξήσεις των τιμών των κρεάτων με μέση τιμή στα 7 ευρώ το κιλό, κατάργηση του φόρου τέλους ακίνητης περιουσίας στις σταβλικές εγκαταστάσεις και άμεση καταβολή της εξισωτικής αποζημίωσης, η οποία σύμφωνα με δεσμεύσεις του Αλ. Κοντού επρόκειτο να δοθεί περί τα τέλη Σεπτεμβρίου.

Oπως επισημαίνουν, οι γαλακτοβιομηχανίες παίρνουν το γάλα τους με «ανοικτές» τιμές και αναμένεται να τους πληρώσουν, όπως και τα προηγούμενα δύο χρόνια, περίπου 0,80 - 0,85 το πρόβειο, 0,50 ευρώ το κατσικίσιο και 0,35 - 0,40 ευρώ το αγελαδινό.

«Αν δεν μπορεί ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης να μας δώσει λύση, θα επιδιώξουμε συνάντηση με τον πρωθυπουργό», φώναζαν οι κτηνοτρόφοι. «Εχουμε καταγγείλει εδώ και δύο χρόνια ότι υπάρχει καρτέλ στο γάλα. Είμαστε σε αδιέξοδο χωρίς διαπραγματευτική δύναμη», πρόσθεσε ο Γιάννης Παναγιωτίδης, πρόεδρος του Συλλόγου Κτηνοτρόφων Λαγκαδά.

«Είμαστε ίσως ο μοναδικός κλάδος στον κόσμο που δίνει τα προϊόντα του με ανοικτές τιμές και μας πληρώνουν όσο θέλουν. Με τα καρτέλ να κυριαρχούν έχουμε γονατίσει», συμπλήρωσε ο Στέργιος Κύρτσιος, πρόεδρος των αιγοπροβατοτρόφων του νομού Ημαθίας.

Oι περίπου 50 κτηνοτρόφοι, εκπρόσωποι των συλλόγων απ� όλους τους νομούς της Μακεδονίας, συγκεντρώθηκαν για περίπου μιάμιση ώρα στην πλατεία του Λευκού Πύργου, όπου, αφού μοίρασαν δωρεάν γάλα και γιαούρτια, κρατώντας μαύρες σημαίες και πανό που έγραφαν: «Λεφτά για την καρδάρα και όχι για την κουμπάρα» κ.ά., αποχώρησαν, δίνοντας ραντεβού για νέες δυναμικές κινητοποιήσεις μέσα στον επόμενο μήνα.

Συρρικνώνεται ο κλάδος

Μέσα σε 15 χρόνια, ο κλάδος των κτηνοτρόφων έχει συρρικνωθεί σε ποσοστό πάνω από 60%. Σύμφωνα με τον Στυλιανό Βογιατζή, εκπρόσωπο των κτηνοτρόφων της ανατολικής Θεσσαλονίκης, πριν από 15 χρόνια αριθμούσαν συνολικά περί τους 180.000 - 190.000 κτηνοτρόφους σε όλη τη χώρα. Σήμερα έχουν παραμείνει στο επάγγελμα 125.000 και σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που έγινε μέσα στην επόμενη πενταετία εκτιμάται ότι θα αριθμούν περίπου 75.000 - 80.000.

«Διαρκώς φεύγει κόσμος. Τα νέα παιδιά αποφεύγουν τις δυσκολίες της δουλειάς που δεν αποφέρουν εισόδημα και αναζητούν αλλού την τύχη τους. Θέλουμε να αυξηθούν οι τιμές του παραγωγού, χωρίς όμως αυτές οι αυξήσεις να μετακυλιστούν στους καταναλωτές. Πολλοί παραγωγοί αναγκάζονται και πωλούν ακόμη και σε χαμηλότερες τιμές από πέρσι και οι εταιρίες, όπως βλέπουμε στα ράφια, πωλούν όσο θέλουν», τόνισε ο κ. Βογιατζής."

Ποιος φταίει…

Μετά τα δάνεια των διακοπών, της θέρμανσης, των κηδειών, μετά τα δάνεια για το φαγητό στα σουπερ μάρκετ… γιατί σκέπτομαι τα λόγια του Τσαουσέσκου που έλεγε στο λαό του λίγο πριν πεθάνει: «Σφίξτε το ζωνάρι, βαλτέ μια κουβέρτα παραπάνω…»;
Ααααααααααα, ξέρω γιατί: «φταίει» ο Barel…

Κούρσα τιμών πετρελαίου: Καλοί εναντίον Κακών στην Ελλάδα

Οι καθημερινές αναφορές στην τρελή κούρσα τιμών του πετρελαίου και τις συνέπειες για την ελληνική οικονομία και ευημερία υιοθετούν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο ανάλυσης και ερμηνείας. Το πλαίσιο αυτό προσεγγίζει το όλο ζήτημα / πρόβλημα ως απόρροια δυο παραγόντων, ενός εξωτερικού (διεθνής κερδοσκοπία, διεθνής εξελίξεις) και ενός εσωτερικού (αισχροκέρδεια οικονομικών δρώντων στη συγκεκριμένη αγορά). Σε ποιό βαθμό αυτό το πλαίσιο ανταποκρίνεται στην πολύπλοκη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα; Γιατί άλλες χώρες δεν αντιμετωπίζουν τις ίδιες επιπτώσεις από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου; Ποιές διαστάσεις του προβλήματος δεν θίγονται και γιατί; «Καθημερινά, ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος, εγχώριος και μη, αναφέρεται στην «τρελή κούρσα των τιμών του πετρελαίου», «στην επικείμενη ύφεση και κρίση», «στην τεράστια ακρίβεια που πλήττει το μέσο οικογενειακό εισόδημα» και άλλα παρόμοια. Ως παράγοντες ερμηνείας των παραπάνω τάσεων και καταστάσεων προβάλλονται συνήθως δυο, ένας εξωτερικός και ένας εσωτερικός. Ο εξωτερικός παράγοντας αφορά την εξέλιξη των διεθνών τιμών του πετρελαίου, στοιχείο που δεν επηρεάζεται από την ελληνική δημόσια πολιτική και επομένως χρησιμοποιείται ως πλήρη δικαιολογία και απαλλαγή για όποιες ευθύνες του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Ο εσωτερικός παράγοντας αφορά την ύπαρξη κερδοσκοπίας στην εμπορία πετρελαιοειδών στη χώρας μας, «ενοχοποιώντας» κυρίως τους ιδιοκτήτες βυτιοφόρων και τους πρατηριούχους για «αδικαιολόγητες» αυξήσεις τιμών. Αν και σε κάποιο βαθμό οι παραπάνω διαπιστώσεις και εξηγήσεις αντανακλούν πτυχές της πραγματικότητας, δεν παύουν να αποτελούν «εύκολες», «βολικές» και «ευκολοχώνευτες» εξηγήσεις. Η «στοχοποίηση» των κακών παραγόντων (εξωτερικών και εσωτερικών) εγκλωβίζει την όποια συζήτηση είτε στη μοίρα της φτωχής Ελλαδίτσας που είναι έρμαια των διεθνών εξελίξεων είτε στην ισχύ των κακών και ασυνείδητων εγχώριων κερδοσκόπων που οι «καλές» κυβερνήσεις μας προσπαθούν να πατάξουν! Η ελληνική πραγματικότητα όμως επιδέχεται πολλαπλών αναγνώσεων και ερμηνειών. Οι αντιδράσεις και οι προτάσεις πολιτικής (;) στο συγκεκριμένο πεδίο (δημόσια πολιτική ενέργειας) μπορούν να ενταχθούν κάλλιστα στο υπόδειγμα της επικοινωνιακής διαχείρισης των προβλημάτων έναντι της πραγματικής άσκησης πολιτικής. Με άλλα λόγια, βλέπουμε να εξελίσσεται για άλλη μια φορά η τάση του κυβερνητικού μηχανισμού να διαχειρίζεται τα προβλήματα με όρους «επικοινωνίας» και όχι με όρους επίλυσης προβλημάτων. Πολιτική Επιστήμη Η επικοινωνιακή πολιτική ενδιαφέρεται να απαντήσει σε ερωτήματα, όπως: Πώς θα αποφευχθεί το εκλογικό κόστος από τις εξελίξεις; Πώς θα αποφευχθεί η μείωση της δημοτικότητας του πρωθυπουργού και βασικών στελεχών της κυβέρνησης; Πώς θα πεισθούν οι πολίτες ότι η σκληρή πραγματικότητα είναι απόρροια διεθνών παραγόντων και εγχώριων κακών επαγγελματιών; Η προσέγγιση της επίλυσης προβλημάτων, δηλαδή η παραγωγή πολιτικής εστιάζει διαφορετικά ερωτήματα: Ποιοι λόγοι επιτείνουν την τάση αύξησης των τιμών; Για ποιους λόγους σε άλλες χώρες οι επιπτώσεις είναι μικρότερης έντασης; Για ποιους λόγους η χώρα μας δεν ανέπτυξε καμία προληπτική πολιτική απεξάρτησης από το πετρέλαιο; Για ποιους λόγους η χώρα μας δεν ενσωμάτωσε στο σχεδιασμό και την άσκηση δημόσιας πολιτικής τα «μαθήματα» που άλλες χώρες άντλησαν από προηγούμενες πετρελαϊκές κρίσεις; Ποιες ομάδες του πληθυσμού πλήττονται από τις τωρινές εξελίξεις; Πώς θα μπορούσε να «αξιοποιηθεί» η τρέχουσα κρίση προς όφελος καινοτομιών και μεταρρυθμίσεων; Από την ενδεικτική παράθεση ερωτημάτων και μόνο διαφαίνεται η διαφορετική φιλοσοφία των δυο πολιτικών προσεγγίσεων. Η επικοινωνιακή προσέγγιση είναι κοντόφθαλμη, ενδιαφέρεται για στενά ορισμένα συμφέροντα, τείνει προς τη δαιμονοποίηση ή ηρωοποίηση καταστάσεων και προσώπων, τείνει πολλές φορές να αντανακλά ή και να επιδιώκει την εγκαθίδρυση μιας «εικονικής πραγματικότητας», και εν τέλει υπονομεύει τη δύναμη της πολιτικής ως βασικής συνιστώσας της δημοκρατικής πολιτείας. Αντιθέτως, η προσέγγιση της επίλυσης προβλημάτων εστιάζει στην πολλαπλότητα και συνθετότητα των οικονομικών και κοινωνικών φαινόμενων, αναγνωρίζει κερδισμένους και χαμένους, υιοθετεί προληπτικές δράσεις, συνηγορεί στη δημιουργία μεταρρυθμιστικών συμμαχιών, ενισχύει στρατηγικές επιλογές έναντι ευκαιριακών ελιγμών και βελτιώνει μακροπρόθεσμα τους όρους ποιότητας της ζωής των πολιτών, κατ’ επέκταση και τους όρους ποιότητας της δημοκρατίας. Ενεργειακή πολιτική Στο συγκεκριμένο πεδίο της ενεργειακής πολιτικής, η κυρίαρχη επικοινωνιακή προσέγγιση του προβλήματος αποφεύγει να καταδείξει ότι η σημερινή δυσβάσταχτη ελληνική πραγματικότητα (αύξηση τιμών – ακρίβεια – πληθωρισμός- μείωση αγοραστικής δύναμης νοικοκυριών κ.ά.) είναι σε μεγάλο βαθμό απόρροια της έλλειψης μιας προληπτικής πολιτικής απεξάρτησης από το πετρέλαιο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η Ελλάδα κατατάσσεται μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ με το χαμηλότερο μερίδιο συμμετοχής των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη συνολική προσφορά ενέργειας. Τα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (www.iea.org) είναι ενδεικτικά της ελληνικής «αδιαφορίας»: η χώρα εξαρτάται (στοιχεία 2004) κατά 59,5% από το πετρέλαιο, κατά 28,1% από το κάρβουνο, κατά 6,8% από το φυσικό αέριο και μόνο κατά 5,1% από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (υδροηλεκτρική, γεωθερμική, αιολική, ηλιακή). Τα αντίστοιχα μερίδια το 1973 ήταν: 77,7% από πετρέλαιο, 17% από κάρβουνο και 4,1% από ανανεώσιμες πηγές. Με άλλα λόγια, η μέχρι σήμερα απεξάρτηση από το πετρέλαιο έγινε στο πλαίσιο επέκτασης του δικτύου φυσικού αερίου, χωρίς καμία πρόοδο όσον αφορά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η πραγματικότητα γίνεται ακόμα πιο αποκαλυπτική και συνάμα θλιβερή αν εξετάσουμε τη σχετική εξέλιξη σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χώρες συγκρίσιμες με την Ελλάδα, όπως η Πορτογαλία στηρίζονται κατά 14,8% στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενώ οι σκανδιναβικές χώρες ίσως βρίσκονται ήδη στη μετα-πετρελαϊκή εποχή! Εκτός όμως από την έλλειψη μιας προληπτικής δημόσιας πολιτικής στον τομέα της ενέργειας, η ελληνική πραγματικότητα καθίσταται ακόμα πιο επαχθής λόγω σειράς κυβερνητικών αποτυχιών σε άλλα πεδία πολιτικής. Σημαντικότερο είναι το παράδειγμα της πολιτικής μεταφορών. Η «απροθυμία» ενδυνάμωσης του Προαστιακού σιδηροδρόμου σε συνδυασμό με τη γενική εγκατάλειψη των σιδηροδρομικών δικτύων της χώρας, έχουν αναγάγει τις μετακινήσεις με τροχοφόρα σε εθνικό «φετίχ»: όλα σχεδιάζονται (;) και δομούνται με αποκλειστικό κριτήριο την εξυπηρέτηση των ιδιωτικών επιβατικών αυτοκινήτων. Σε αυτό το πλαίσιο, δικαιολογείται η μη προώθηση των μέσων μαζικής μεταφοράς (πχ., λεωφορεία) υπέρ των ΙΧ και των ταξί (βλέπε πχ. αντιδράσεις για λωρίδες κυκλοφορίας μόνο των λεωφορείων), η μη επιβολή απαγόρευσης ή περιορισμού της εισόδου των ΙΧ στις μεγάλες πόλεις, η απροθυμία επέκτασης του δικτύου ποδηλατοδρόμων, η περιβαλλοντική υποβάθμιση των πόλεων (πχ., κάλυψη Κηφισού) και της υπαίθρου, η απροθυμία επιβολής οικονομικών αντικινήτρων για χρήση των ΙΧ στις πόλεις, η διάνοιξη ασφαλτωμένων δρόμων σε πολλά νησιά της χώρας για να έχουν πρόσβαση τα ΙΧ στις παραλίες κ.ά. Με άλλα λόγια, η ιδιότητα του κατόχου / οδηγού ΙΧ φαίνεται να έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα στο σχεδιασμό των δημόσιων πολιτικών σε σύγκριση με την ιδιότητα του πολίτη, του κατοίκου, του πεζοπόρου, του ποδηλάτη, του φυσιολάτρη. Αντί επιλόγου Καταληκτικά, η τρέχουσα ελληνική κρίση του πετρελαίου δεν οφείλεται αποκλειστικά στην ύπαρξη των εξωτερικών και εσωτερικών κακών, δηλαδή των διεθνών και εγχώριων κερδοσκόπων. Οφείλεται πρωτίστως στην αποτυχία του εφαρμοζόμενου προτύπου οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και στις αποτυχίες των κυβερνητικών συστημάτων. Η «φετιχοποίηση» της ιδιωτικής αυτοκίνησης και των ιδιωτικών λύσεων δεν αποτελεί παρά αντανάκλαση των κυβερνητικών αποτυχιών στο σχεδιασμό και την υλοποίηση βιώσιμων, αειφόρων και κοινωνικά δίκαιων πολιτικών. Η εναπόθεση της εξασφάλισης των όρων ποιότητας της ζωής στα χέρια των κατακερματισμένων ιδιωτικών μονάδων υπονομεύει, αργά αλλά σταθερά, την εξασφάλιση των συλλογικών όρων ποιότητας της ζωής μας. Εν τέλει, υπονομεύει τη δημοκρατία!» © 2008 Δημήτρης Μπουρίκος

Πηγή:kosmos-zine

Εμπόριο ανθρώπινου πόνου και “Ημέρες των… Ζώων”;

Διαβάζω σήμερα με κατάπληξη στο τοπικό ΜΜΕ, για «γύπες» που εμπορεύονται τις εξωλέμβιες μηχανές των βαρκών με τις οποίες φτάνουν οι μετανάστες στα παράλια του νησιού μας.
Όπως γράφουν στα «Αιολικά Νέα», έγιναν δυο συλλήψεις δυο ατόμων από το Μανταμάδο, οι όποιοι στήσαμε μια τέτοια «επιχείρηση». Και συνεχίζει η εφημερίδα: “ Υπάρχουν και πολλοί ακόμα άλλοι που καραδοκούν στις ακτές περιμένοντας (ακόμα και με βάρδιες) μέχρι να φτάσει κάποιο σκάφος από τα απέναντι παράλια στη Βόρεια Λέσβο για να αφαιρέσουν από αυτό οτιδήποτε αντικείμενο αξίας έχει επάνω του.”
Δηλαδή υπάρχουν κάποιοι επιτήδειοι που έστησαν καινούργιες μπίζνες, αρπάζοντας την λεία τους στην κυριολεξία κάτω από τα πόδια εξουθενωμένων ανθρώπων, χωρίς άλλο σκοπό και χωρίς σεβασμό προς αυτούς, αλλά μόνο για το προσωπικό τους κέρδος.

Την ίδια στιγμή διαβάζω με απορία και πόνο καρδιάς, ένα άλλο άρθρο στο «ΕμπροςΝετ», που μας περιγράφει ότι οι αγανακτισμένοι γιατροί, μην μπορώντας να κάνουν το χρέος τους προς τους συνανθρώπους τους, δήλωσαν παραίτηση. Το άρθρο πιο κάτω:

«Φύγαμε γιατί δεν μπορούσαμε να εργαστούμε»

Γράφει η ΠΕΛΛΗ ΓΙΑΚΟΥΜΗ
1/10/2008

"Στα προβλήματα πρόσβασης των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» στους αλλοδαπούς που φιλοξενούνται στο Κέντρο Υποδοχής, αλλά και στην αναποτελεσματικότητα των τοπικών αρχών να καλύψουν τις ανάγκες των κρατούμενων εκεί, εστίασε τους λόγους της αποχώρησης της οργάνωσης από τη Μυτιλήνη, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου στην Αθήνα, ο υπεύθυνος προγραμμάτων μεταναστών κ. Γιώργος Καραγιάννης.

Ο κ. Καραγιάννης, στη χθεσινή συνέντευξη, ζήτησε από τις αρμόδιες αρχές να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προσφέρουν την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για τους μετανάστες. «Δεν στρεφόμαστε απέναντι συγκεκριμένα σε κάποια Αρχή, στρεφόμαστε απέναντι στο αποτέλεσμα. Όποιος και αν ευθύνεται, το αποτέλεσμα δεν είναι καλό», εξήγησε μιλώντας στο «Ε» ο κ. Καραγιάννης. «Φύγαμε όχι γιατί οι συνθήκες ήταν δύσκολες ή γιατί έχουν λυθεί τα προβλήματα, αλλά γιατί με τη σημερινή κατάσταση, δεν μπορούμε να εργαστούμε κατάλληλα στο Κέντρο Υποδοχής», σημείωσε ο ίδιος.
«Η επείγουσα παρέμβαση των ΓΧΣ ξεκίνησε τον Ιούνιο 2008, έπειτα από διερευνητική αποστολή που κατέδειξε την έλλειψη στην πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και σε ψυχολογική υποστήριξη και γενικά τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης μέσα στο Κέντρο Κράτησης», είπε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο κ. Καραγιάννης. Και συνέχισε: «Η έλλειψη υποστήριξης και δέσμευσης από τις Αρχές επηρέασε, όμως, σοβαρά τις προσπάθειες της οργάνωσης να βελτιώσει τις συνθήκες για τον κρατούμενο πληθυσμό. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι ΓΧΣ θεωρούν πως περαιτέρω συνέχιση της παρέμβασης μέσα στο Κέντρο Κράτησης δεν μπορεί να είναι ουσιαστικά επωφελής».
Ο ίδιος τόνισε: «Η περιορισμένη και ασυνεχής συνεισφορά των Αρχών εμπόδισε τις προσπάθειές μας να προσφέρουμε ιατρική βοήθεια και να βελτιώσουμε τις συνθήκες μέσα στο Κέντρο Κράτησης».

«Εξέταση… από τα κάγκελα»
Περιγράφοντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κλήθηκαν να λειτουργήσουν οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα», ο κ. Καραγιάννης είπε: «Σε πολλές περιπτώσεις αναγκαστήκαμε να εξετάσουμε ασθενείς μέσα από τα κάγκελα, μια και δεν επιτρεπόταν στους μετανάστες να βγουν από τους θαλάμους. Χρειάστηκε να περάσουν περισσότεροι από 3 μήνες (και να υπάρξουν πιέσεις από τους ΓΧΣ και άλλες οργανώσεις) για να μπορέσει ο πληθυσμός αυτός να προαυλίζεται σε τακτική βάση, για να οριστεί δεύτερος ιατρός στο Κέντρο και για να αρχίσουν βασικά έργα συντήρησης. Τα έργα που πραγματοποιήθηκαν από την οργάνωση θα είχαν βελτιώσει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης, αλλά οι Αρχές δεν μπόρεσαν να εγγυηθούν διαδικασίες καθαρισμού και συντήρησης ούτε στο ελάχιστο. Θα πρέπει επιτέλους να δείξουν τη δέσμευση που απαιτούν οι συνθήκες, μια και υπάρχουν ακόμη γυναίκες και παιδιά που κρατούνται στους ίδιους χώρους με τους ενηλίκους, κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, χωρίς ειδική πρόβλεψη για τις ανάγκες τους», τόνισε ο κ. Καραγιάννης.
Από της αρχή της επέμβασης, η οργάνωση παρείχε ιατρική περίθαλψη και ψυχολογική υποστήριξη στους μετανάστες στο Κέντρο Κράτησης, οι οποίοι προέρχονται από χώρες όπως Αφγανιστάν, Σομαλία και Παλαιστίνη και τις οποίες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν εξαιτίας του πολέμου, της βίας, της πείνας και των κακουχιών.
Είναι ενδεικτικό πως ο συνολικός αριθμός συλληφθέντων μεταναστών έφθασε τους 6.863 ως και τον Αύγουστο 2008 (σύμφωνα με στοιχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λέσβου), ξεπερνώντας το συνολικό αριθμό του 2007 (6.147 άτομα). Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε χθες ο κ. Καραγιάννης, παρά την περιορισμένη πρόσβαση, οι ΓΧΣ περιέθαλψαν 1.202 ασθενείς, οι οποίοι εμφάνιζαν κυρίως αναπνευστικές και δερματολογικές παθήσεις. Επιπλέον, παρείχαν ψυχολογική υποστήριξη στους μετανάστες, οι οποίοι εμφάνιζαν κυρίως άγχος, κατάθλιψη και μετατραυματικό στρες. Η οργάνωση θεωρεί πως ο αριθμός των ατόμων που έλαβαν τελικά βοήθεια θα μπορούσε να είναι διπλάσιος αν είχε εξασφαλιστεί η ελεύθερη πρόσβαση στους μετανάστες.
Οι ΓΧΣ υπογραμμίζουν την ανάγκη για λήψη μέτρων από την πλευρά των Αρχών, που να διασφαλίζουν άμεσα ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και ιατρική φροντίδα, ειδικότερα για τις γυναίκες και τα παιδιά. Η οργάνωση, συνεχίζοντας την παρέμβασή της στον καταυλισμό της Πάτρας, θα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μεταναστών χωρίς έγγραφα στην Ελλάδα."

Την ίδια στιγμή, όλη η Μυτιλήνη ψιθυρίζει πως πεταχτήκανε έξω ο Πρόεδρος και ο Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Αστυνομικών Νομού Λέσβου, από το 11ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για το Άσυλο των Μεταναστών, που έγινε στην Λέσβο τις προηγούμενες μέρες.

Αναρωτιέται κανείς: η αλληλεγγύη και ο εθελοντισμός πρέπει να υπάρχουν μόνο σαν λόγια;
Οι μόνοι που τιμωρούνται σε τούτη την άγρια εποχή που διανύουμε, είναι μόνο αυτοί που μείνανε ακόμα Άνθρωποι. Την ίδια στιγμή που επιβραβεύονται ψεύτικοι εκπρόσωποι τις «αγάπης» και οι υποστηρικτές τους (Εφραιμ, κ.λπ.), την εποχή που θέλουν να περάσουν στα παιδιά μας ότι «όλοι είναι το ίδιο» και να έχουν σαν κατευθυντήριο ζωής το «ότι φάμε και ότι πιούμε» (με ότι αυτό συνεπάγεται, όπως π.χ. αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κ.α.), αντιστέκομαι και δηλώνω υπεύθυνα ότι δίδαξα πάντα τις Αληθινές Ανθρώπινες Άξιες, τηρώντας αντίστοιχη στάση ζωής! Αντιστέκομαι και αγωνίζομαι για το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ μέλλον του Κόσμου.

Για τους άλλους- τους «ότι φάμε και ότι πιούμε», περιμένω την αυριανή Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων (χωρίς να θέλω να τα προσβάλλω τα τελευταία!)…