Μ. Σουλτς: Υπάρχουν χώρες που τάσσονται υπέρ ενός ελληνικού δημοψηφίσματος

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΡΤΙΝ ΣΟΥΛΤΣ ΣΤΟΝ ΣΚΑΙ TV ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΑ ΚΟΣΙΩΝΗ

Ερ: Εν πολλοίς οι πολίτες καταδίκασαν τα κόμματα που υποστήριξαν το μνημόνιο και ενίσχυσαν τα κόμματα που τάχθηκαν κατά των μέτρων λιτότητας. Η δική σας ερμηνεία αυτού του εκλογικού αποτελέσματος ποια είναι και τι περιμένετε από τη νέα εκλογική αναμέτρηση;

Μ. ΣΟΥΛΤΣ: Ερμηνεύω το εκλογικό αποτέλεσμα έτσι όπως το παρουσιάσατε κι εσείς. Πρόκειται περί διαμαρτυρίας. Δεν μπορώ να κρίνω αν είναι διαμαρτυρία κατά των μέτρων λιτότητας.

Υπάρχει μια αντίφαση: από τη μια μεριά οι ψηφοφόροι ενισχύουν κόμματα που λένε δε θέλουμε πια περικοπές, δεν μας ενδιαφέρουν συμφωνίες και μνημόνια. Την ίδια στιγμή το 80% των ψηφοφόρων είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ. Νομίζω ότι πρόκειται για αποδοκιμασία των μέχρι τώρα κυβερνήσεων και των κομμάτων. Δε νομίζω ότι πρόκειται για αποδοκιμασία κατά της ΕΕ. Γι΄αυτό άλλωστε θα γίνουν οι νέες εκλογές.

Θα ήθελα να δώσω τη συμβουλή να επιδείξουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Στο πλαίσιο αυτής της εμπιστοσύνης η Ευρώπη διέθεσε στην Ελλάδα τεράστια ποσά: 130 δις ευρώ.

Αυτό το πρόγραμμα βοήθειας περιλαμβάνει πολλά λεφτά. Η ΕΕ το έκανε αυτό έχοντας εμπιστοσύνη στην Ελλάδα ότι θα τηρήσει τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις της. Αυτό είναι σκληρό για τον ελληνικό λαό. Από την άλλη πλευρά όμως δεν υπάρχει άλλη λύση. Τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη χειρότερα.

Ερ: Είναι οι νέες εκλογές κάτι σαν δημοψήφισμα για την Ελλάδα υπέρ ή κατά του ευρώ;

Μ. ΣΟΥΛΤΣ: Αυτό θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που θα εκφραστούν τα κόμματα. Σίγουρα όμως τα ερωτήματα τι θα κάνουμε με τις συμφωνίες, τι θα κάνουμε με το ευρώ, θα καθορίσουν τον προεκλογικό αγώνα. Σίγουρα το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να το ερμηνεύσει κανείς προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση

Ερ: Τότε για ποιο λόγο ήταν λάθος η απόφαση του προηγούμενου Πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου να κάνει ένα δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του ευρώ στη χώρα;

Μ. ΣΟΥΛΤΣ: Δεν ξέρω αν ήταν λάθος η πρόταση του Γ. Παπανδρέου. Θυμάμαι καλά ότι είχα μιλήσει με το Γ. Παπανδρέου την ημέρα που έκανε την πρόταση για το δημοψήφισμα. Εκείνη τη μέρα ήμουν στα Ιεροσόλυμα και ήμουν της άποψης ότι υπήρχαν πολλοί λόγοι για να γίνει. Αλλά εντάξει. Όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήταν τότε εναντίον της πρότασης. Σήμερα ένα μέρος από αυτές είναι υπέρ του δημοψηφίσματος. Δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Αντ΄αυτού οι εκλογές θα είναι η έκφραση της λαϊκής θέλησης. Αυτοί θα εκλέξουν είτε κόμματα που θέλουν να ακολουθήσουν το δρόμο της προηγούμενης κυβέρνησης ή θα ψηφίσουν κόμματα που δε θέλουν να συνεχίσουν αυτό το δρόμο. Μετά τις 17 Ιουνίου θα το ξέρουμε καλύτερα

Ερ: Τον τελευταίο καιρό ακούμε δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων περί εξόδου της χώρα από το ευρώ. Πιστεύετε ότι θα ήταν μια επιλογή για την Ελλάδα και για την Ευρώπη; Και ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις;

Μ. ΣΟΥΛΤΣ: Πρώτα από όλα θα υπάρχουν συνέπειες για την Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή το χρέος της Ελλάδας είναι ξεκάθαρο και θέλουμε να το περιορίσουμε το 2020 στο 120 % του ΑΕΠ. Η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει στις αγορές. Χρηματοδοτείται μόνο μέσω των πακέτων βοήθειας. Αν τεθούν σε αμφισβήτηση αυτά τα πακέτα και θα τεθούν αν καταργηθεί αυτή η δανειακή σύμβαση, ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει χρηματοδότηση. Θα καταρρεύσει η ελληνική οικονομία

Ερ: Πιστεύετε ότι υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί ντόμινο στον υπόλοιπο κόσμο από μια πιθανή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ;

Μ. ΣΟΥΛΤΣ: Υπάρχει πρώτα από όλα ο κίνδυνος για την Ελλάδα. Σίγουρα θα δημιουργηθεί ντόμινο από την πιθανή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Θα υπάρξουν κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον άλλων χωρών. Γι΄αυτό συστήνω να παραμείνουμε ενωμένοι. Δεν πρέπει όμως να δημιουργηθεί η παρεξήγηση που καλλιεργείται στην Ελλάδα από πολλούς πολιτικούς ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν άλλη εναλλακτική και πρέπει να διατηρήσουν την Ελλάδα στο ευρώ. Ανήκω σ΄εκείνους που πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ με κάθε τρόπο και μπορώ να σας πω ότι υπάρχουν χώρες που δε θέλουν. Αν τεθεί σε αμφισβήτηση η δανειακή σύμβαση θα δείτε ότι θα υπάρξουν χώρες που θα θέσουν βέτο κατά της χρηματοδότησης. Μετά θα είναι θέμα ημερών να έχει πρόβλημα η Ελλάδα. Γι΄αυτό πιστεύω ότι ο δρόμος του ευρώ είναι σκληρός. Ο δρόμος όμως εκτός ευρώ είναι σκληρότερος.

Η Μέρκελ ζητάει να γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα

Σκέψεις για τη διενέργεια δημοψηφίσματος παράλληλα με τις εκλογές, με το ερώτημα κατά πόσον επιθυμούν οι Έλληνες πολίτες την παραμονή στην ευρωζώνη, μετέφερε η Άνγκελα Μέρκελ στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια
κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής τους επικοινωνίας το πρωί της Παρασκευής.

Πόσο δίκαιο είχε τελικά ο Γιώργος Α. Παπανδρέου!!!!!!!!!!!!

www.smartpost.gr

ΕΙΝΑΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ Ο ΝΕΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟΥ ’74;

Πολλοί το τελευταίο διάστημα επιχειρούν να βρουν ομοιότητες του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ της πρώιμης περιόδου και υποστηρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Ουδεμία σχέση. Και το ένα και κυρίως ο άλλος.

Ας ξεκινήσουμε από τον Ανδρέα και τον Αλέξη. Ο Παπανδρέου ήταν ένας ώριμος πολιτικός όταν ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ. Ήταν μια καταξιωμένη διεθνώς ακαδημαϊκή προσωπικότητα, με βαθειές οικονομικές γνώσεις, με διεθνείς σχέσεις και επαφές που του έδιναν τη δυνατότητα να βλέπει τη «μεγάλη εικόνα», με συγγραφικό -επιστημονικό και πολιτικό- έργο. Είχε μια αδιαμεσολάβητη σχέση με τον κόσμο που έφτανε ως και τα όρια του λατρευτικού δοξασμού. Ήταν χαρισματικός ηγέτης, δημεγέρτης, κοινοβουλευτικός, αλλά και «μπαλκονάτος» ρήτωρ. Μπορούσε με την ίδια ευκολία να σταθεί στα σαλόνια της διακυβέρνησης και της ευρωπαϊκής διαπραγμάτευσης, αλλά και στα ρετιρέ ή τα υπόγεια του λαϊκισμού.

Για να γίνει πρωθυπουργός χρειάστηκε να περάσει τρεις επταετίες πολιτικής δράσης με διαφορετικό κάθε φορά ρόλο. Μέχρι το 1967 ήταν βουλευτής και υπουργός της Ένωσης Κέντρου με ξεχωριστό στίγμα. Μέχρι το 1974 ασκήθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα, ιδρύοντας το ΠΑΚ που προωθούσε την ένοπλη πάλη. Μέχρι το 1981 κάθησε στα έδρανα της αντιπολίτευσης, ιδρύοντας ένα μαζικό κόμμα-Κίνημα που κυβέρνησε τη χώρα για περισσότερο από 20 χρόνια.

Ο Τσίπρας είναι ένας νεαρός πολιτικός που διακρίθηκε κυρίως στον πολιτικό ακτιβισμό. Ηγείται ενός κόμματος με 12 συνιστώσες, ορισμένες εκ των οποίων υπερτερούν σε αριστερισμό του ΜΛ-ΚΚΕ και άλλες που σε κομμουνιστική ορθοδοξία συναγωνίζονται τον Περισσό. Το ότι καταφέρνει να ενοποιεί το χώρο πιστώνεται στα υπέρ του, αλλά το στοίχημά του είναι να καταφέρει να μετεξελίξει το ΣΥΡΙΖΑ από δυναμικό και φασαριόζικο ομοσπονδιακό κόμμα σε υπεύθυνη δύναμη και φορέα κυβερνητικής εξουσίας. Ο Τσίπρας είναι ένα φρέσκο, όμορφο και μαχητικό πρόσωπο στην πολιτική. Σίγουρα έχει αυτό που λέμε άστρο, όμως χρειάζεται να διανύσει ακόμη δρόμο για να μετατρέψει την αλλαζονεία της νιότης σε πολιτικό ηγετισμό.

Προσώρας τον τραβά από το ένα μανίκι ο Λαφαζάνης και από το άλλο ο Παπαδημούλης. Όταν καταφέρει να είναι αυτός που θα τραβά τα αυτιά στους «συνασπιστές» και στους «αριστερορευμίτες» τότε θα έχει κάνει ένα αποφασιστικό βήμα για να γίνει κεντρικό πρόσωπο στην όσμωση και την ανασύνθεση του χώρου της αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας με φόντο τη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Ο ίδιος φαίνεται ότι έχει συλλάβει τα μηνύματα των καιρών κι αυτό προσπαθεί να κάνει. Προσώρας η μόνη σχέση που έχει με τον Αντρέα Παπανδρέου είναι ότι τα ονόματα και των δύο αρχίζουν από άλφα. Ο ένας άλλαξε την Ελλάδα, ο άλλος προσπαθεί ν’ αλλάξει το κόμμα του για να επιχειρήσει να αλλάξει την Ελλάδα. Η διαφορά είναι τεράστια. Εξάλλου αυτά είναι τα μεγέθη σύγκρισης των ηγετών και όχι το πως βαφτίζεις κάποιον.

Πάμε τώρα στη σχέση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ του 1974 δημιουργήθηκε μετά από μια στρατιωτική δικτατορία. Υπήρχε έντονη πολιτικοποίηση και διάχυτη αισιοδοξία. Οι άνθρωποι ήταν φτωχοί, αλλά υπήρχε αγροτική ακόμη και βιομηχανική παραγωγή. Η οικονομία της χώρας εισήρχετο σε έναν ανοδικό, ανάρετο κύκλο που με την είσοδο στην ΕΟΚ απογειώθηκε. Σήμερα, υπάρχει εκτεταμένη κοινωνική δυσαρέσκεια, το πολιτικό σύστημα είναι απαξιωμένο. Η οικονομία είναι σε καθοδικό κύκλο, η ύφεση και η ανεργία θερίζουν. Η τότε «ευλογία» της ΕΟΚ είναι σήμερα η «κατάρα» της τρόϊκας. Το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε την ελπίδα και την προοπτική της κοινωνικής ανόδου και της ευμάρειας. Τα ΜΟΠ, τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, οι γενναίες κοινοτικές επιδοτήσεις στα οποία στηρίχθηκαν εν πολλοίς οι οικονομικές πολιτικές δεν υπάρχουν, έχουν αντικατασταθεί από τα επαχθή δάνεια της τρόϊκας.

Η πολιτικοποίηση της δεκαετίας του ’70, που τροφοδότησε και κατέστησε κυρίαρχο το ΠΑΣΟΚ, αναπτύχθηκε σε μια στέρεη οικονομική βάση. Σήμερα η πολιτικοποίηση είναι απότοκο απόγνωσης. Δεν έχει σταθερή οικονομική βάση να αναπτυχθεί. Τότε ήταν η ελπίδα που ριζοσπαστικοποιούσε τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Σήμερα είναι ο φόβος και η ανασφάλεια που τις καθορίζει. Τότε ήταν οι δρόμοι της οικονομικής ανάπτυξης που τροφοδοτούσαν την πολιτική. Σήμερα είναι τα δύσβατα μονοπάτια της ύφεσης που απαξιώνουν έτι περαιτέρω την πολιτική και θέτουν τεράστια εμπόδια στην ηγεμονία ενός κόμματος.

Τότε ήταν η μικροαστική θάλασσα, οι μη προνομιούχοι -που ζητούσαν ζωτικό χώρο στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι- που έσπρωχναν το ΠΑΣΟΚ στην κορυφή. Σήμερα είναι οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι πετσοκομένοι μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι φοβισμένοι υπάλληλοι του δημοσίου που συσπειρώνονται γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τότε το σύστημα ευνοούσε τις μονοκομματικές κυβερνήσεις και η πολιτική σταθερότητα ήταν συνάρτηση των κομματικών αυτοδυναμιών. Σήμερα ο δικομματισμός κατέρρευσε και η διακυβέρνηση μπορεί να επιτευχθεί μόνον μέσω πολιτικών συμμαχιών.

Τότε η Ευρώπη σε καλούσε να ενταχθείς στους κόλπους της. Σήμερα απειλεί να σε διώξει. Τότε υπήρχε, παγκόσμια, διπολισμός. Σήμερα ο κόσμος είναι πολυπολικός. Τότε ο μονοπωλιακός καπιταλισμός περνούσε στη φάση της πολυεθνικής ανάπτυξης του. Σήμερα έχουμε παγκοσμιοποίηση. Τότε υπήρχε ο σοσιαλισμός σαν τρίτος δρόμος, ενδιάμεσος του κομμουνισμού και της δεξιάς. Σήμερα υπάρχει η δεξιά, η σοσιαλδημοκρατία και ενδυναμώνεται η άκρα δεξιά και ο χώρος των εναλλακτικών κινημάτων.

Η αλήθεια είναι ότι ο νεαρός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθεια του να διευρύνει το ακροατήριό του και να μετεξελίξει το ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εξουσίας, προσπαθεί να αντιγράψει τη ρητορική του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να κερδίσει οπαδούς απο τη Δημοκρατική Παράταξη και να δημιουργήσει ένα μύθο γύρω από το όνομα του. Κατανοητή και θεμιτή η προσπάθεια, τόσου του ιδίου όσο και ενός κύκλου συνεργατών του που με ακριτομύθιες, φήμες και συγκρίσεις καλλιεργούν αυτό το μύθο.

Ακατανόητη και δυσεξήγητη η στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ που ακόμη κι αυτό το ισχυρό -για να προσεγγίσει τα λαϊκά στρώματα και τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους- χαρτί, αφήνει να το παίξουν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας. Μόνον κάποιος πολιτικά κρεττίνος ή κάποιος που έχει σοβαρό ψυχαναλυτικό πρόβλημα με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και την οικογένεια Παπανδρέου θα απεμπολούσε ένα τέτοιο πλεονέκτημα.

Ακόμα και να θέλει κάποιος να το διαλύσει το ΠΑΣΟΚ επειδή «σάπισε», επειδή δεν του αρέσει, επειδή θέλει να φτιάξει δικό του «μαγαζί», επειδή, επειδή… δεν αποτάσσεις τους Παπανδρέου. Είναι σαν η Ν.Δ. να μην θέλει να έχει σχέση με τον Καραμανλή. Οι Παπανδρέου είναι για 50 χρόνια η βασική συνιστώσα, για να μιλήσουμε με όρους ΣΥΡΙΖΑ, της Δημοκρατικής Παράταξης.

Ακόμα και οι Παπανδρέου όταν, έφτιαχναν δικά τους κόμματα (Ένωση Κέντρου, ΠΑΣΟΚ) τα έφτιαχναν στο πλαίσιο και ως συνέχεια της λεγόμενης Δημοκρατικής Παράταξης. Όχι μόνον δεν εξαφάνισαν τον γενάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά αντίθετα επιτιμούσαν ακόμα και διέγραφαν όσους αμφισβητούσαν αυτη τη συνέχεια. Μάλιστα κάθε φορά που έδιναν καινούργια κομματική έκφραση στην παράταξη το έκαναν πάντα από αριστερά.

Ενώ τώρα, εκτός από την κατάλυση των δεσμών με τους Παπανδρέου, η νέα κομματική έκφραση της Δημοκρατικής Παράταξης, που φαίνεται ότι θέλει να δημιουργήσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, γίνεται από δεξιά. Έτσι όμως φτιάχνεις ΚΟΔΗΣΟ και όχι νέο ριζοσπαστικό φορέα της Κεντροαριστεράς. Αυτό το κενό εκμεταλλεύονται ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Έρχονται από αριστερά και προσπαθούν να ενσωματώσουν το πρώιμο ΠΑΣΟΚ, τη ριζοσπαστική του παράδοση και τον ιδρυτή του. Μόνον έτσι, διευρύνοντας την λαϊκή και εκλογική τους βάση, μπορούν να διεκδικήσουν την κυβερνητική εξουσία. Πολιτικά ευφυές απο την πλευρά τους, πολιτική ευήθεια απο την πλευρά ΠΑΣΟΚ και Βενιζέλου…


http://www.matrix24.gr

Η αλήθεια είναι μια και δεν έχει τρακ!!!

Όπως το ξέρουμε όλοι ο κ.Καμμένος επαινεί την «εντιμότητα του τρακ» της συνεργάτιδας του (όταν δεν έχει επιχειρήματα για το πως θα μείνουμε στο ευρώ δίχως το μνημόνιο. Η απάντηση της είναι: «εεεεεεεε, δεν μπορώ να σας το πω… εεεεεεεεεεεεε»).

«Με αυτούς θα κυβερνήσω» υπογραμμίζει ο κ. Καμμένος, στηρίζοντας την στενή του  συνεργάτιδα Κατερίνα Αναστασοπούλου με γραπτή του δήλωση. Την επαινεί μάλιστα για την «εντιμότητα του τρακ».

Ο κ. Καμμενος λέει μετάξι άλλων ότι θα αλλάξουν την Ελλάδα με πάθος ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ.
Κύριοι «ανεξάρτητοι» («εμείς δεν είμαστε τίποτα από όλα αυτά», όπως λέει και η αναπληρώτρια πολιτικού σχεδιασμού του κόμματός σας) η αλήθεια είναι μια και δεν έχει τρακ!!!

Η απάντηση στον Καμμενο από το γραφείου τύπου του Προέδρου της Διεθνούς Σοσιαλιστικής και πρώην Πρωθυπουργού, Γεωργίου Α. Παπανδρέου:

Αθήνα, 25 Απριλίου 2012

"Από καιρό, ο κ. Καμμένος έχει υιοθετήσει την τακτική της δημαγωγίας και της πατριδοκαπηλίας.

 Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ο Γιώργος Παπανδρέου και όλη η οικογένεια Παπανδρέου, ανεξαιρέτως, υπηρετούν τα σκοτεινά συμφέροντα όλων των εχθρών της πατρίδας, άπληστων κερδοσκόπων, εκπροσώπων παγκόσμιων συνομωσιών και οποιουδήποτε άλλου έχει βάλει στο μάτι την Ελλάδα.

 Σήμερα το πρωί στον ΣΚΑΙ, αποκάλεσε τον Γιώργο Παπανδρέου "απατεώνα" και υποστήριξε και πάλι ότι εσκεμμένα παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ και στο Μνημόνιο "εκτελώντας συγκεκριμένο σχέδιο".

 Εναγωνίως προσπαθεί να τεκμηριώσει τις απόψεις τους με συνεχή ψεύδη.
Χθες μάλιστα, σε συνέντευξη του στη ΝΕΤ, επικαλέστηκε δήθεν δήλωση του Ρώσου ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν το 2010, ο οποίος, σύμφωνα με τον κ. Καμμένο, είχε δηλώσει δημοσίως ότι «αφού δεν θέλετε τα 22 δισ. που σας δίνουμε, να πάτε στο ΔΝΤ».

 Μία ακόμη απόδειξη ότι χρησιμοποιεί ασύστολα ψεύδη για να κάνει το σόου του σε βάρος της αλήθειας.

 Φυσικά τέτοια δήλωση δεν υπάρχει.

 Το αντίθετο μάλιστα, υπάρχει μόνο η δημόσια προτροπή του τότε Προέδρου της Ρωσίας κ. Μεντβέντεφ προς την Ελλάδα, στις 16 Φεβρουαρίου 2010. Στην συνάντησή του με τον τότε επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, R. Zoellick, ο κ. Μεντβέντεφ είχε πει: «Μόλις συναντήθηκα με τον Έλληνα Πρωθυπουργό και του σύστησα να στραφεί στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα για να λύσει τα προβλήματα της Ελλάδας».

 Ο Γιώργος Παπανδρέου ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο για να υπάρξει στήριξη προς την Ελλάδα και να μην καταρρεύσει η χώρα. Έδωσε πραγματική μάχη, σε αντίθεση με την τότε παράταξη του κ. Καμμένου, τον ίδιον και όλη την κυβέρνηση Καραμανλή, που φυγομάχησαν μπροστά στο φάσμα της χρεοκοπίας. Ο Γιώργος Παπανδρέου διαπραγματεύτηκε σκληρά στην ΕΕ, για το πακέτο στήριξης που έσωσε τη χώρα και τους πολίτες από την βέβαιη χρεοκοπία το Μάιο του 2010.

 Το ποιους και τι εξυπηρετεί η δημαγωγία και η πατριδοκαπηλία, ας το απαντήσει ο ίδιος ο κ. Καμμένος και ας το αξιολογήσει ο Έλληνας πολίτης.

 Τα φαινόμενα αυτά συσκοτίζουν τα πραγματικά προβλήματα, τα πραγματικά αίτια και τους πραγματικούς υπεύθυνους για αυτά που περάσαμε και περνάμε ως κοινωνία τα τελευταία χρόνια.

 Ο Ελληνικός λαός ζητά αλήθειες και όχι παραμύθια που αποπροσανατολίζουν.

 Ο κ. Καμμένος, με όσα υποστηρίζει, παραμένει ψεύτης και έκθετος, πολιτικά και ηθικά.

 Όσο για τη ΝΔ, να χαίρεται το τέρας δημαγωγίας που ανέχτηκε, καλλιέργησε και δημιούργησε, με στόχο τη συστηματική λασπολογία και κατασυκοφάντηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

 Τώρα πλέον, αποτελεί και αυτή θύμα του και θύμα της δημαγωγίας του.

 Αλλά δεν μπορεί ούτε η Ελλάδα ούτε ο Ελληνικός λαός, σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ιστορίας μας, να είναι θύμα της δημαγωγίας.

 Το μέλλον του τόπου υπηρετείται μόνο με την αλήθεια."

Η βία και το αυγό του φιδιού, δεν έχουν χρώμα

Αθήνα, 21 Απριλίου 2012

Γιώργος Α. Παπανδρέου (Φωτο: Αρχείου)

Γραφείο Γιώργου Α. Παπανδρέου —

Η βία και το αυγό του φιδιού, δεν έχουν χρώμα

Δήλωση του Γιώργου Α. Παπανδρέου

"Σήμερα, σαράντα πέντε χρόνια από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και την επικράτηση της χούντας, οι φασιστικές επιθέσεις εναντίον μελών του Κοινοβουλίου, επιβεβαιώνουν με τον πλέον καταλυτικό τρόπο, ότι η κρίση που βιώνει η χώρα μας, δεν είναι απλώς οικονομική.

Η αδήριτη ανάγκη για εθνική κυριαρχία, να ορίζουμε, δηλαδή, εμείς οι Έλληνες την τύχη μας, συνειδητοποιήθηκε όσο ποτέ άλλοτε τότε, με την τραγωδία της Κύπρου, η οποία ξεκίνησε με την απόπειρα ανατροπής του Μακαρίου από την χούντα των συνταγματαρχών και κατέληξε στην τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.

Σήμερα η οικονομική κρίση, και η περιπέτεια που περνά η χώρας μας, σηματοδοτεί όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη να αναπτύξουμε τις δικές μας παραγωγικές δυνάμεις, τη δικιά μας σύγχρονη πολιτική και πολιτιστική παρουσία στην Ευρώπη και αλλού, να σταθούμε χωρίς δάνειες δυνάμεις στα δικά μας πόδια.

Σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια, για μια Ελλάδα περήφανη και αυτοδύναμη, δεν χωρούν τραμπουκισμοί και νεοφασισμοί.

Δεν χωρά η βία και η αλητεία.

Απαιτείται η νηφάλια, οργανωμένη και δημοκρατική απάντηση στα φαινόμενα της πελατειακής πολιτικής, των μικρών ή μεγάλων ολιγαρχιών, της ανομίας και της έλλειψης κράτους δικαίου.

Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική. Αυτό αποτελεί την κορυφή ενός παγόβουνου, είναι σύμπτωμα μιας γενικότερης κρίσης, που αφορά τους θεσμούς και τη λειτουργία τους, τη σχέση της πολιτικής και των πολιτικών με την οικονομία, τη σχέση της πολιτικής με τους ίδιους τους πολίτες, είναι εντέλει κρίση που αφορά την πολιτική, τον πολιτισμό, την κοινωνία.

Σε αυτές τις προκλήσεις καλούμαστε όλοι να απαντήσουμε και συλλογικά και ατομικά.

Γιατί είναι κρίση που αφορά τη Δημοκρατία και τη λειτουργία της.

Τον καθημερινό μας δημοκρατικό πολιτισμό.

Τις υποχρεώσεις μεταξύ μας και ευρύτερα, απέναντι στην κοινωνία. Η κρίση θα αντιμετωπισθεί μόνο δημοκρατικά, αλλιώς δεν θα αντιμετωπισθεί. Αυτό το διακύβευμα είναι και Ελληνικό και Ευρωπαϊκό.

Σήμερα παρά ποτέ, το διακύβευμα στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο ολόκληρο, είναι η Δημοκρατία.

Είναι η προάσπιση της Δημοκρατίας, με την εμβάθυνση και εμπέδωση ουσιαστικών αντιπροσωπευτικών θεσμών και θεσμών ελέγχου, στην οικονομία, ιδίως του παρασιτικού κεφαλαίου, στην λειτουργία του πολιτικού συστήματος, στην δημόσια διοίκηση, την τοπική αυτοδιοίκηση, τον συνδικαλισμό.

Δυστυχώς, την ίδια ώρα, που απαιτείται περισσότερη δημοκρατία, πολιτικές δυνάμεις που υποτίθεται ότι λειτουργούν στο όνομα του λαού, καλλιεργούν την άρνηση, το μίσος, τη βία.

Σε όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα, τα ακροδεξιά φασιστικά κόμματα εκμεταλλεύονται τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, για να καλλιεργήσουν αισθήματα ρατσισμού κάθε είδους, για να πολεμήσουν τη διαφορετικότητα.

Επιχειρούν μέσω ενός εύκολου λαϊκισμού, να αμφισβητήσουν τα ίδια τα θεμέλια και τη λειτουργία της Δημοκρατίας.

Ο Ελληνικός λαός δεν ξεχνά τις τραγικές συνέπειες του χουντικού πραξικοπήματος. Στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές, έχει πλήρη συνείδηση της αξίας μιας ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας.

Σε αυτές τις δυνάμεις, προστίθενται και εκείνες, οι υποτιθέμενες προοδευτικές, που καλλιεργούν τη "σιδηρά αντιπαράθεση" με εκδηλώσεις τύπου "καρφίτσας". Εκδηλώσεις που ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν έχουν πληρώσει ακριβά πρωτίστως οι ίδιοι και όλοι οι δημοκράτες πολίτες.

Η βία και το αυγό του φιδιού, δεν έχουν χρώμα.

Ενισχύουν τις επιδιώξεις όλων εκείνων των συμφερόντων που προσμένουν σχεδόν λυτρωτικά να επικρατήσει η ισχύς της βίας, η δύναμη του ισχυρού.

Αντιστρατεύονται έτσι, το δημόσιο συμφέρον.

Και πάνω από όλα, απαξιώνουν και αποδομούν την αναγκαιότητα μιας πολιτικής που επιδιώκει την ευνομία, τη διαφάνεια, τις μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, το κράτος, το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

Με την άρνηση, τελικώς, παρατείνουν την λειτουργία ενός συστήματος που παράγει ανισότητες. Ανισότητες που κάθε μέρα μεγαλώνουν όλο και περισσότερο. Αδικούν ακόμη περισσότερο τους αδύναμους.

Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα και σε αυτές τις πρακτικές, δεν αρκεί η καταγγελία και η καταδίκη.

Απαιτείται η ενεργός συμμετοχή όλων των δημοκρατών πολιτών στη διαμόρφωση της καθημερινής μας ζωής, στη διαμόρφωση του μέλλοντός μας.

Οι επιθέσεις εναντίον πολιτικών και πολιτών, είναι η κορυφή του παγόβουνου.

Το δίλλημα μπροστά μας δεν είναι απλά οικονομικό.

Όσο και εάν πονάει σήμερα η Ελλάδα, καθοριστικό για το μέλλον θα είναι το πως αντιμετωπίζουμε την κρίση. Τα μέσα με τα οποία θα αγωνιστούμε, οι πρακτικές που θα ακολουθήσουμε και οι αντιλήψεις που θα καλλιεργήσουμε, αφορούν και το αποτέλεσμα, το τι θα δρέψουμε αύριο. Για αυτό, το δίλημμα σήμερα, είναι μεταξύ της δημοκρατίας και της βαρβαρότητας.

Απέναντι στη βία και την επιχείρηση εκφασισμού της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, δεν δικαιολογείται καμία παραίτηση."

www.papandreou.gr

Οι Βρετανοί διώχνουν την «Ολυμπιάδα» από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου

Η αρχαία ελληνική τριήρης προγραμματιζόταν να πλεύσει στον Τάμεση με την Ολυμπιακή φλόγα στη διαδρομή της για το στάδιο

Η «Ολυμπιάς» δεν θα καταπλεύσει στον Τάμεση για τους 30ους Ολυμπιακούς Αγώνες;

 

 

Η Ολυμπιακή Επιτροπή της Αγγλίας ακύρωσε αναπάντεχα τη συμμετοχή της αρχαίας ελληνικής τριήρους στην τελετή έναρξης των 30ων Ολυμπιακών Αγώνων.

Το 480 π.Χ. οι τριήρεις οδήγησαν τους Έλληνες στη νίκη κατά των Περσών στη μάχη της Σαλαμίνας. Το 1987 «χτίστηκε» ένα ακριβές αντίγραφο του πλοίου, το οποίο συνδέθηκε με όσα σηματοδότησε για την ευρωπαϊκή ιστορία εκείνη η νίκη, και καθελκύστηκε για λογαριασμό του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Το 2004 μετέφερε την Ολυμπιακή φλόγα για τους Αγώνες της Αθήνας και τον Ιούλιο του 2012 έμελλε να αναβιώσει περασμένα μεγαλεία, καθώς θα οδηγούσε την ολυμπιακή φλόγα κατά μήκος του Τάμεση, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Από το κατάστρωμά του θα ξεκινούσε η φλόγα για την τελική της διαδρομή προς το στάδιο.

Αντί να πλεύσει «περήφανα» στον λονδρέζικο ποταμό, ωστόσο, η «Ολυμπιάς», το ακριβές αντίγραφο της αρχαίας τριήρους που συμμετείχε στη νίκη της Σαλαμίνας, παραμένει μη αξιόπλοη και… μισοσυντηρημένη στο φαληρικό όρμο.

Αιτία είναι η απόφαση της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου να ακυρώσει την τελευταία στιγμή τη συμμετοχή της τριήρους στην τελετή έναρξης.

«Η απόφαση ήταν όχι μόνο αναπάντεχη και αδικαιολόγητη, αλλά και απολύτως προσβλητική προς τον ελληνικό λαό», τονίζει μιλώντας στο «ΒΗΜΑ» η κυρία Ζορζέτ Αληθινού, διευθύντρια του ελληνικού τμήματος της εταιρίας «International Advantage Corporation», η οποία ανέλαβε σε συνεργασία με το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό τη συντήρηση της τριήρους και τη μεταφορά της μέχρι το Λονδίνο, όπου υπό το βλέμμα πέντε δισεκατομμυρίων ανθρώπων θα έπλεε στον Τάμεση μεταφέροντας την ολυμπιακή φλόγα και την ελληνική σημαία λίγο πριν την τελετή έναρξης των αγώνων.

«Οι διοργανωτές των Αγώνων κινητοποίησαν λυτούς και δεμένους - ολόκληρο το διπλωματικό μηχανισμό σε Ελλάδα και Μεγάλη Βρετανία - για να επιτευχθεί η συμφωνία για τη συμμετοχή της τριήρους. Η υλοποίηση του εγχειρήματος θα αποτελούσε όχι μόνο κορυφαίο γεγονός των αγώνων αλλά και εξαιρετικό συμβολισμό της συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες», τονίζει η κυρία Αληθινού.

Πράγματι, Ελλάδα και Μεγάλη Βρετανία έχουν συνεργαστεί ποικιλοτρόπως από την αρχή της κατασκευής της τριήρους. Το 1987 Βρετανοί ναυπηγοί κατασκεύασαν για λογαριασμό του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού το ακριβές αντίγραφο της αρχαίας τριήρους, σύμφωνα με όλα τα πρότυπα και τα υλικά που χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους Έλληνες ναυπηγούς.

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, οι 170 κωπηλάτες που θα οδηγούσαν την τριήρη κατά μήκος του Τάμεση, φέροντας την ελληνική σημαία και την ολυμπιακή φλόγα, επρόκειτο να είναι Βρετανοί και να επιλεγούν από το περίφημο «Καταπίστευμα Τριήρους» (Trireme Trust) της Μεγάλης Βρετανίας.

Απόρριψη και υποψίες

Όλα ανατράπηκαν, ωστόσο, στις 20 Μαρτίου, όταν η κυρία Αληθινού έλαβε ένα email από τον Βρετανό κ. Μάρτιν Γκριν, διευθυντή τελετών για την οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών του Λονδίνου, με το οποίο ενημέρωνε την ελληνική πλευρά ότι η παρουσία της τριήρους θα έκανε το εγχείρημα «υπερβολικά δημοφιλές» και θα συγκέντρωνε «υπερβολικά μεγάλο αριθμό ανθρώπων», με αποτέλεσμα να προκύψουν πιθανά προβλήματα ασφαλείας.

Σύμφωνα μάλιστα με δημοσίευμα των Financial Times της Πέμπτης, ο κ. Γκριν επικαλέστηκε σε email του το ενδεχόμενο να προκύψει κυκλοφοριακό χάος στις όχθες του Τάμεση, καθώς και τον κίνδυνο οι θεατές να… πηδήξουν από τις γέφυρες του Τάμεση στην προσπάθεια τους να θαυμάσουν το αντίγραφο του αρχαίου πλοίου!

«Πρόκειται για προσβολή όχι μόνο απέναντι στους Έλληνες αλλά και προς τους Βρετανούς. Ο κίνδυνος πτώσης από τις γέφυρες και τα άλλα προβλήματα ασφαλείας που επικαλέσθηκε η βρετανική πλευρά ακούγονται σαν κακόγουστο αστείο», σχολίασε η κυρία Αληθινού.

Αξίζει να σημειωθεί, μάλιστα, ότι το δημοσίευμα των Financial Times έλαβε δεκάδες σκωπτικά σχόλια από απλούς πολίτες που σατίριζαν την πιθανότητα «οι πολίτες του Λονδίνου το 2012 να πηδήξουν από μία γέφυρα για να δουν ένα πλοίο να περνά»!

Το κόστος αποκατάστασης της τριήρους ήταν 350.000 ευρώ, από τα οποία είχαν ήδη καταβληθεί τα 150.000 για τις επισκευές που πραγματοποίησαν οι περίπου εβδομήντα Έλληνες μηχανικοί και ναυπηγοί, όταν η βρετανική πλευρά αποφάσισε να ακυρώσει το εγχείρημα.

Διπλωματικά επεισόδια και απειλές

Το μεγάλο ερώτημα, βέβαια, είναι το τι μέλει γενέσθαι καθώς η μισοσυντηρημένη τριήρης παραμένει μη αξιόπλοη στον φαληρικό όρμο. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, η αρχική συμφωνία περιείχε λεπτομερή πρόβλεψη για σύγχρονα πειράματα ευσταθείας και υδατοστεγανότητας ώστε η τριήρης να καταστεί πλήρως πλεύσιμη, ενώ η ελληνική πλευρά είχε εξασφαλίσει και την απουσία οποιασδήποτε διαφήμισης στο σώμα της τριήρους, την οποία θα κοσμούσαν μόνο δύο μεγάλες ελληνικές σημαίες.

Όταν όλες οι παραπάνω προβλέψεις έπεσαν στο κενό, η δυσαρέσκεια της ελληνικής πλευράς ήταν εμφανής. Ειδικότερα, το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ακύρωσε την ειδική εκδήλωση που είχε προγραμματίσει για τις 17 Μαΐου, κατά την οποία βρετανική αποστολή θα ανέβαινε στην τριήρη στο φαληρικό όρμο και θα παραλάμβανε την ολυμπιακή φλόγα.

Η εν λόγω απόφαση όξυνε ακόμα περισσότερο τις σχέσεις ανάμεσα στην ελληνική και τη βρετανική πλευρά. Αξίζει να σημειωθεί, άλλωστε, ότι η συνεισφορά της τριήρους θα αποτελούσε τη μοναδική ελληνική συμμετοχή στις τελετές των αγώνων του 2012, γεγονός που καθιστά το «πλήγμα» για την ελληνική πλευρά ακόμα ισχυρότερο.

«Προς στιγμήν θέλουμε να ασκήσουμε πιέσεις σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο, να κερδίσουμε την υποστήριξη του ελληνικού και του βρετανικού λαού. Στη συνέχεια, ωστόσο, δεν θα διστάσουμε να κινηθούμε και σε νομικό επίπεδο, καθώς η βρετανική πλευρά παραβίασε τις συμβατικές της υποχρεώσεις και οφείλει να λογοδοτήσει γι' αυτό», καταλήγει η κυρία Αληθινού.

 

Πηγή Βήμα

Παραμύθι για ένα δημοψήφισμα στην Ελλάδα

Ήταν ένας δύσκολος Οκτώβριος, η Ελλάδα μέσα στη δίνη της κρίσης και οι πολιτικοί να πιέζονται να βρουν λύσεις να αποφευχθεί η χρεωκοπία, ενώ οι πολίτες έχοντας υποστεί σοβαρές απώλειες σε μισθούς, συντάξεις και την ανεργία στα ύψη, ξεσπούσαν σε μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, όπου κυρίαρχο σύνθημα ήταν «Άμεση Δημοκρατία». Ήταν αργά το απόγευμα, όταν κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ -που είχε την πλειοψηφία στη ελληνική Βουλή - ο Πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, ανακοινώνει τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος, ώστε να αποφασίσει ο ελληνικός λαός, αν θα αποδεχτεί τη νέα δανειακή σύμβαση που θα υπέγραφε η καταχρεωμένη χώρα με τους δανειστές της.

 Ήταν γνωστή η ιδιαίτερη προτίμηση του Παπανδρέου για τα δημοψηφίσματα, όπως και ήταν γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ- και όχι μόνο- ότι  θα προχωρούσε σε κάποια τέτοια κίνηση. Άλλωστε, είχε ψηφιστεί πρόσφατα και ο σχετικός νόμος, που έδινε τη δυνατότητα, οπότε όλοι είχαν φανταστεί το λόγο για τον οποίο -εν μέσω οικονομικής κρίσης- ο Πρωθυπουργός είχε δώσει προτεραιότητα  σ’  αυτόν το νόμο.

Σίγουρα, δεν το έκανε για να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για το αν θα έπρεπε να πεζοδρομηθεί η Πανεπιστημίου.

 Αμέσως, υπήρξαν κάποιες αρνητικές αντιδράσεις από μερικά- μικρής όμως εμβέλειας- τηλεοπτικά κανάλια, τα οποία, παράλληλα παρότι πανηγύριζαν για το επικείμενο ,,κούρεμα του χρέους,, της τάξεως του 21% ωρύονταν για το κούρεμα στο 50% που προέβλεπε η νέα δανειακή σύμβαση. Αλλά, αυτές οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες. Όλος ο πνευματικός και πολιτικός κόσμος υποστήριξε την πρόταση. Ακόμη και τα κομμουνιστικά κόμματα, στην περίπτωση αυτή ξεπέρασαν το φοβικό τους σύνδρομο προς τα «αστικά» κόμματα και το μικροπολιτικό συμφέρον τους, που τους οδηγεί στην περιχαράκωσής τους και χαιρέτησαν την απόφαση αυτή. Το είδαν και ως την ευκαιρία να καταψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση.

 Ακόμη και το μεγάλο, παλλαϊκό, κίνημα ,,δεν πληρώνω,, μέσω facebook  χειροκρότησε την απόφαση και σταμάτησε να χρεώνει το ελληνικό δημόσιο με την ελεύθερη διέλευση των ΙΧ από τα διόδια που επί μήνες είχαν τεθεί υπό τον δημοκρατικό τους έλεγχο.

 Ο ενθουσιασμός ήταν ιδιαίτερα μεγάλος και στα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έβλεπαν μια από τις κεντρικές πολιτικές στρατηγικής, αυτό της λαϊκής κυριαρχίας, να γίνεται,  επιτέλους, πράξη.

 Ο ενθουσιασμός, όμως, ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα. Οι Γερμανοί, οι οποίοι δυσφορούσαν με την παρουσία της χώρας και την ήθελαν εκτός ευρωζώνης, ενώ, επίσης, αμφισβητούσαν την πρόθεση αλλά και την διάθεση του ελληνικού λαού να εφαρμόσει το δανειακό πρόγραμμα, το υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό και μαζί με τους υπόλοιπους εταίρους,  υποστήριξαν ότι, επιτέλους, θα ξέρουμε τι μας περιμένει. Η Ελλάδα μέσα στο ευρώ ή έξω;

 Η ιδέα ταξίδεψε τον Ατλαντικό και ενθουσίασε ακόμη και τον πρόεδρο των ΗΠΑ,  Ομπάμα, ο οποίος την χρησιμοποίησε στο νέο ιατροασφαλιστικό σύστημα που ήθελε να περάσει και το οποίο έβρισκε σφοδρή αντίσταση από τους ρεπουμπλικάνους στην γερουσία.

 Ένα μήνα μετά την ανακοίνωσή του πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα και ο ελληνικός λαός αποφάσισε, με σχετικά υψηλά ποσοστά 60% ναι, σε ότι αφορούσε τη λήψη μέτρων που θα εξασφάλιζαν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και την αποφυγή της χρεοκοπίας.

 Ο λαός είχε ξεπεράσει τα κόμματα, είχε εκφράσει ο ίδιος άμεσα την άποψή του, η κοινωνική ηρεμία επανήλθε, καθώς όλες οι ομάδες ,,αγανακτισμένων,, «περιθωριακές» και μη δεν είχαν λόγο και περιθώρια να αμφισβητήσουν την πλειοψηφία.

 Η κυβέρνηση συνέχισε το έργο της, ο Πρωθυπουργός δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί και ολοκλήρωσε την κυβερνητική θητεία του, χωρίς απανωτές εθνικές εκλογικές διαδικασίες. Στο τέλος, ως όφειλε, ήταν επικεφαλής του κόμματός του στις εκλογές. Εκείνη την εκλογική αναμέτρηση την έχασε, καθώς παρότι οι πολίτες γνώριζαν ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή, ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για όσα έγιναν, ακόμα για σφάλματα που δεν χρεωνόταν ο ίδιος.

 Ο Πρωθυπουργός, όμως, είχε τη συνείδησή του καθαρή γιατί είχε πράξει το καθήκον του. Είχε σώσει τη χώρα από την χρεοκοπία και είχε με την απόφαση του δημοψηφίσματος φέρει την απαραίτητη κοινωνική ηρεμία στη χώρα.

Υστερόγραφο του παραμυθιού.

Ποιοι θα είχαν απελπιστεί από την εξέλιξη αυτή της φανταστικής ιστορίας; Εκείνοι που σήμερα θεωρούν το δημοψήφισμα τεράστιο λάθος και αποστασιοποιούνται από αυτό. Είναι εκείνοι που δεν θα ήθελαν αυτό να ακουστεί ούτε, απλά ως ένα παραμύθι. Για τους δικούς τους πολλούς και διαφορετικούς για τον καθένα λόγους.

PROTOVOULIA PAPANDREOU