Ήταν ένας δύσκολος Οκτώβριος, η Ελλάδα μέσα στη δίνη της κρίσης και οι πολιτικοί να πιέζονται να βρουν λύσεις να αποφευχθεί η χρεωκοπία, ενώ οι πολίτες έχοντας υποστεί σοβαρές απώλειες σε μισθούς, συντάξεις και την ανεργία στα ύψη, ξεσπούσαν σε μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, όπου κυρίαρχο σύνθημα ήταν «Άμεση Δημοκρατία». Ήταν αργά το απόγευμα, όταν κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ -που είχε την πλειοψηφία στη ελληνική Βουλή - ο Πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, ανακοινώνει τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος, ώστε να αποφασίσει ο ελληνικός λαός, αν θα αποδεχτεί τη νέα δανειακή σύμβαση που θα υπέγραφε η καταχρεωμένη χώρα με τους δανειστές της.
Ήταν γνωστή η ιδιαίτερη προτίμηση του Παπανδρέου για τα δημοψηφίσματα, όπως και ήταν γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ- και όχι μόνο- ότι θα προχωρούσε σε κάποια τέτοια κίνηση. Άλλωστε, είχε ψηφιστεί πρόσφατα και ο σχετικός νόμος, που έδινε τη δυνατότητα, οπότε όλοι είχαν φανταστεί το λόγο για τον οποίο -εν μέσω οικονομικής κρίσης- ο Πρωθυπουργός είχε δώσει προτεραιότητα σ’ αυτόν το νόμο.
Σίγουρα, δεν το έκανε για να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για το αν θα έπρεπε να πεζοδρομηθεί η Πανεπιστημίου.
Αμέσως, υπήρξαν κάποιες αρνητικές αντιδράσεις από μερικά- μικρής όμως εμβέλειας- τηλεοπτικά κανάλια, τα οποία, παράλληλα παρότι πανηγύριζαν για το επικείμενο ,,κούρεμα του χρέους,, της τάξεως του 21% ωρύονταν για το κούρεμα στο 50% που προέβλεπε η νέα δανειακή σύμβαση. Αλλά, αυτές οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες. Όλος ο πνευματικός και πολιτικός κόσμος υποστήριξε την πρόταση. Ακόμη και τα κομμουνιστικά κόμματα, στην περίπτωση αυτή ξεπέρασαν το φοβικό τους σύνδρομο προς τα «αστικά» κόμματα και το μικροπολιτικό συμφέρον τους, που τους οδηγεί στην περιχαράκωσής τους και χαιρέτησαν την απόφαση αυτή. Το είδαν και ως την ευκαιρία να καταψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση.
Ακόμη και το μεγάλο, παλλαϊκό, κίνημα ,,δεν πληρώνω,, μέσω facebook χειροκρότησε την απόφαση και σταμάτησε να χρεώνει το ελληνικό δημόσιο με την ελεύθερη διέλευση των ΙΧ από τα διόδια που επί μήνες είχαν τεθεί υπό τον δημοκρατικό τους έλεγχο.
Ο ενθουσιασμός ήταν ιδιαίτερα μεγάλος και στα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έβλεπαν μια από τις κεντρικές πολιτικές στρατηγικής, αυτό της λαϊκής κυριαρχίας, να γίνεται, επιτέλους, πράξη.
Ο ενθουσιασμός, όμως, ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα. Οι Γερμανοί, οι οποίοι δυσφορούσαν με την παρουσία της χώρας και την ήθελαν εκτός ευρωζώνης, ενώ, επίσης, αμφισβητούσαν την πρόθεση αλλά και την διάθεση του ελληνικού λαού να εφαρμόσει το δανειακό πρόγραμμα, το υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό και μαζί με τους υπόλοιπους εταίρους, υποστήριξαν ότι, επιτέλους, θα ξέρουμε τι μας περιμένει. Η Ελλάδα μέσα στο ευρώ ή έξω;
Η ιδέα ταξίδεψε τον Ατλαντικό και ενθουσίασε ακόμη και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ομπάμα, ο οποίος την χρησιμοποίησε στο νέο ιατροασφαλιστικό σύστημα που ήθελε να περάσει και το οποίο έβρισκε σφοδρή αντίσταση από τους ρεπουμπλικάνους στην γερουσία.
Ένα μήνα μετά την ανακοίνωσή του πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα και ο ελληνικός λαός αποφάσισε, με σχετικά υψηλά ποσοστά 60% ναι, σε ότι αφορούσε τη λήψη μέτρων που θα εξασφάλιζαν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και την αποφυγή της χρεοκοπίας.
Ο λαός είχε ξεπεράσει τα κόμματα, είχε εκφράσει ο ίδιος άμεσα την άποψή του, η κοινωνική ηρεμία επανήλθε, καθώς όλες οι ομάδες ,,αγανακτισμένων,, «περιθωριακές» και μη δεν είχαν λόγο και περιθώρια να αμφισβητήσουν την πλειοψηφία.
Η κυβέρνηση συνέχισε το έργο της, ο Πρωθυπουργός δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί και ολοκλήρωσε την κυβερνητική θητεία του, χωρίς απανωτές εθνικές εκλογικές διαδικασίες. Στο τέλος, ως όφειλε, ήταν επικεφαλής του κόμματός του στις εκλογές. Εκείνη την εκλογική αναμέτρηση την έχασε, καθώς παρότι οι πολίτες γνώριζαν ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή, ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για όσα έγιναν, ακόμα για σφάλματα που δεν χρεωνόταν ο ίδιος.
Ο Πρωθυπουργός, όμως, είχε τη συνείδησή του καθαρή γιατί είχε πράξει το καθήκον του. Είχε σώσει τη χώρα από την χρεοκοπία και είχε με την απόφαση του δημοψηφίσματος φέρει την απαραίτητη κοινωνική ηρεμία στη χώρα.
Υστερόγραφο του παραμυθιού.
Ποιοι θα είχαν απελπιστεί από την εξέλιξη αυτή της φανταστικής ιστορίας; Εκείνοι που σήμερα θεωρούν το δημοψήφισμα τεράστιο λάθος και αποστασιοποιούνται από αυτό. Είναι εκείνοι που δεν θα ήθελαν αυτό να ακουστεί ούτε, απλά ως ένα παραμύθι. Για τους δικούς τους πολλούς και διαφορετικούς για τον καθένα λόγους.
PROTOVOULIA PAPANDREOU
PROTOVOULIA PAPANDREOU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου