Τον Αύγουστο του 1907, πενήντα οχτώ γυναίκες από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στη πρώτη Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Στουτγάρδη και αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια Διεθνή Γραμματεία Γυναικών, με υπεύθυνη την Κλάρα Ζέτκιν από την Γερμανία. Η Συνδιάσκεψη υιοθέτησε ένα Ψήφισμα για την απελευθέρωση της Γυναίκας, το οποίο απετέλεσε και την απαρχή ενός ακαταπόνητου αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα των Γυναικών.
Η θέση για την απελευθέρωση της Γυναίκας υιοθετήθηκε και από το Διεθνές Σοσιαλιστικό Συνέδριο που ακολούθησε τη Συνδιάσκεψη των Γυναικών. Την εποχή εκείνη υπήρχαν διάφορες γυναικείες οργανώσεις με αδύναμη όμως επιρροή . Ορισμένα Εργατικά Συνδικάτα φρόντιζαν για τις εργαζόμενες γυναίκες ωστόσο οι μισθοί και τα ημερομίσθια των γυναικών ήταν πολύ πιο χαμηλά από εκείνα των ανδρών. Υπήρχαν όμως και ορισμένες εξαιρέσεις : Στη Φιλανδία και την Νορβηγία η απελευθέρωση των Γυναικών είχε ήδη κερδιθεί. Η Χίλζα Πάρσιννεν εκπρόσωπος της Φιλανδίας στο Συνέδριο της Στουτγάρδης ήταν βουλευτής στο Φιλανδικό Κοινοβούλιο. Αντίθετα, η εκπρόσωπος της Ινδίας, η οποία αναφέρεται στα πρακτικά ως «συντρόφισσα Ράμα από την Βομβάη» και η εκπρόσωπος της Ιαπωνίας , Τοκυίρο Κάτο, μίλησαν για δυσπερίγραπτη φτώχεια, εκμετάλλευση και απουσία οποιουδήποτε δικαιώματος για τις γυναίκες στις χώρες τους.
Στην δεύτερη Συνδιάσκεψη που έγινε στην Κοπενχάγη το 1910, υιοθετήθηκε η απόφαση να ορισθεί μια ημέρα του έτους ως « Ημέρα της Γυναίκας» και αυτή την ημέρα όλες οι γυναίκες του κόσμου να κινητοποιούνται ταυτόχρονα τόσο για την διεκδίκηση του δικαιώματος της ψήφου όσο και των άλλων πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Στην ίδια Συνδιάσκεψη υιοθετήθηκε επίσης ένα ψήφισμα για την Ειρήνη. Η χρονική στιγμή για ένα τέτοιο ψήφισμα ήταν ή πλέον κατάλληλη δεν μπόρεσε όμως να βάλει φρένο στην εξέλιξη των γεγονότων. Το 1912 η Σοσιαλιστική Διεθνής συγκάλεσε μια έκτακτη Συνδιάσκεψη στην Βασιλεία και ζήτησε να μπει ένα τέλος στους Βαλκανικούς πολέμους. Σ’ αυτή την Συνδιάσκεψη η Κλάρα Ζέτκιν εκφώνησε έναν λόγο που καταχειροκροτήθηκε από το ακροατήριο : « Οι γυναίκες σοσιαλίστριες όλου του κόσμου» είπε « αγωνίζονται στο πλευρό της Σοσιαλιστικής Διεθνούς εναντίον του πολέμου. Ο μοντέρνος πόλεμος είναι μια μηχανή μαζικών καταστροφών και δολοφονιών. Ο πόλεμος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επέκταση των δολοφονικών μεθόδων που χρησιμοποιεί ο καπιταλισμός την κάθε ώρα, της κάθε μέρα, κατά του προλεταριάτου. Χρόνο με χρόνο, στα καπιταλιστικά ανεπτυγμένα έθνη, πέφτουν στο πεδίο της εργασίας, εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, περισσότερα απ’ αυτά που πέφτουν στο πεδίο της μάχης. Ο πόλεμος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πιο στυγνή έκφραση της εκμετάλλευσης των μαζών από τον καπιταλισμό. Είναι κυρίως τα παιδιά της εργαζόμενης τάξης που οδηγούνται στην αλληλοσφαγή.
Οι γυναίκες, οι μητέρες, θρηνούν γι’αυτό το έγκλημα. Δεν σκέφτονται μόνον τα ακρωτηριασμένα κορμιά των παιδιών τους ή των συγγενών τους αλλά και τον ευνουχισμό που συντελείται στις ψυχές τους. Ο πόλεμος απειλεί με αφανισμό όλες τις ωραίες ιδέες που διδάσκουν τα παιδιά τους – όπως είναι η αλληλεγγύη σε μια διεθνοποιημένη κοινωνία. Οι γυναίκες μπορεί να εμπνέουν τα παιδιά τους με βαθιά αισθήματα εναντίον του πολέμου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι έτοιμες οι ίδιες να κάνουν μεγάλες θυσίες. Γνωρίζουν ότι είναι αναγκαίο να αγωνιστούν και να πεθάνουν ακόμη, για την ελευθερία. Και οι δυο αγώνες, δηλαδή ο αγώνας κατά του πολέμου και ο αγώνας για την ελευθερία, δεν μπορούν να γίνουν χωρίς την συμμετοχή των γυναικών». Και με το σύνθημα «Krieg dem Krieg» ( Πόλεμος κατά του Πολέμου) έκλεισε την ομιλία της.
Ωστόσο, όλα αυτά τα λόγια δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Το 1914 ξέσπασε ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Μια μέρα ακριβώς πριν την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Γυναικών που θα γινόταν στην Βιέννη. Η Ιδέα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και η Οργάνωση της διαλύθηκε σαν καπνός από τον πόλεμο. Παρόλα αυτά, όπως γράφει η Μαριάνε Πόλλακ στο φυλλάδιο του 1948 «.. οι γυναίκες ήταν αυτές που γρηγορότερα από τους άνδρες, ξαναβρήκαν τις δυνάμεις τους και πήραν την κατάσταση στά χέρια τους. Έτσι το Μάρτιο του 1915 συγκάλεσαν στην Βέρνη μία Διεθνή Συνδιάσκεψη Γυναικών – την Πρώτη διεθνή συνδιάσκεψη σοσιαλιστών μετά το πέρας του πολέμου».
Στις 25 Μάρτη 1911
Ενα εργοστάσιο παίρνει φωτιά, αλλά οι πόρτες ήταν κλειδωμένες για να μην μπούν οι συνδικαλιστές. Γι αυτό δεν υπήρχε καμμία διέξοδος και οι εργάτριες πηδούσαν φλεγόμενες από τον 9ο όροφο ή στο φρεάτιο του ασανσέρ. Κάηκαν 146 γυναίκες οι περισσότερες έφηβες κάτω των 18 χρονών.
Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο το γυναικείο κίνημα επαναδραστηριοποιήθηκε. Το 1925, η Έντιθ Κέμμις ανέλαβε την Γραμματεία Γυναικών στην Ζυρίχη, κάτω από την καθοδήγηση του Φρίντριχ ΄Αντλερ, Γραμματέα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο οποίος στήριζε ανεπιφύλακτα τον αγώνα των γυναικών.
Στη συνέχεια, το 1928, την Γραμματεία ανέλαβε η Μάρθα Τάουσκ , μέλος του Κοινοβουλίου της Συρίας, την οποία και εγκατέλειψε αναγκαστικά το 1934 όταν άρχισαν οι διώξεις εναντίον των Αυστριακών Σοσιαλιστών, πολλοί από τους οποίους στάλθηκαν στην εξορία. Ένα χρόνο αργότερα η Γραμματεία μεταφέρθηκε στις Βρυξέλλες και Γραμματέας έγινε η Άλις Πέλς μέχρι το 1940.
Τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε η Σοσιαλιστική Διεθνής Γυναικών στην περίοδο του μεσοπολέμου ήταν μεταξύ άλλων : «Γυναίκες και Φασισμός» και «Η Οικονομική Κρίση». Η έναρξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου κατέστησε αδύνατη τη συνέχιση των εργασιών της Σοσιαλιστικής Διεθνούς . Για ακόμη μια φορά η Οργάνωση διαλύθηκε. Το Μάρτιο του 1941, η Μαίρη Σάδερλαντ και οι γυναίκες του Εργατικού Κόμματος της Αγγλίας οργάνωσαν την Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας στην οποία συντρόφισσες από τις χώρες με φασιστικό καθεστώς, απηύθυναν λόγους στο ακροατήριο στην μητρική τους γλώσσα. Αυτή ήταν και η τελευταία συνάντηση της Διεθνούς Γυναικών για αρκετά χρόνια.
8 Μάρτη 1945
Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης για γυναίκες στο Ράβενσμπρουκ οι κρατούμενες γιόρτασαν την Ημέρα της Γυναίκας.
Το 1955 ιδρύθηκε το Διεθνές Συμβούλιο των Σοσιαλδημοκρατικών Γυναικών το οποίο και διοργάνωσε μία σειρά από διεθνείς συνδιασκέψεις γυναικών, απαιτώντας την αναγέννηση του κινήματος. Η Οργάνωση πήρε το σημερινό της όνομα, Σοσιαλιστική Διεθνής Γυναικών, το 1978.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 2001…
Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών στις συναντήσεις της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γυναικών συζητήθηκαν, αποφασίστηκαν και υιοθετήθηκαν οι παρακάτω θέσεις και ψηφίσματα :
- Πλήρης Σεβασμός στα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών.
- Γυναίκες και Υγεία : Εναρμόνιση εργασίας και ιδιωτικής ζωής.
- HIV/AIDS : Μέτρα για τον περιορισμό της ευπάθειας των γυναικών στο AIDS.
- Αναχαιτίζοντας τη βία κατά των Γυναικών.
- Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και οι επιπτώσεις τους.
- Γυναίκες του Αφγανιστάν.
- Γυναίκες : Πολιτικές και Ανάπτυξη.
- Για μια μεγαλύτερη συμμετοχή των Γυναικών στην πολιτική : Στρατηγικές και Πραγματικότητα.
- Γυναίκες και Μετανάστευση σ’ ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο: Ενσωμάτωση, Ασφάλεια και Ίσες Ευκαιρίες.
- Για ένα Πέμπτο Παγκόσμιο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις Γυναίκες.
- Βενεζουέλα.
- Ακτή του Ελεφαντοστού.
- Διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης : Μια ιστορική πρόκληση για τις Γυναίκες.
- Γυναίκες και Ιράκ.
- Γυναίκες και Ανθρώπινη Ασφάλεια.
- Βία κατά των Γυναικών – μια ακραία έκφραση της ανισότητας.
- Κοινωνική ειρήνη και βία κατά των Γυναικών.
- Οι Γυναίκες μιλούν για τους Αναπτυξιακούς Στόχους του ΟΗΕ για την Χιλιετία.
- Η Ενδυνάμωση των Γυναικών : πέρα από τους αριθμούς.
- Ο ρόλος των Γυναικών στην επίλυση των συγκρούσεων και την οικοδόμηση της ειρήνης.
- Διεθνής Ημέρα κατά του γενετικού ακρωτηριασμού.
- Γυναίκες και πολιτικές ειρήνης.
ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΜΕΛΗ
ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΟΣΟΣΤΏΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Βέλγιο: Οι γυναίκες αποτελούν το 70% του 1,3 δισεκατομμυρίου ανθρώπων που είναι φτωχοί στον κόσμο, σύμφωνα με το CISL. Η ΕΕ θα ιδρύσει ινστιτούτο για την προώθηση της ισότητας μεταξύ των φύλων.
Ημερομηνία - Ώρα : 08/03/2005-1600
Βέλγιο Βρυξέλλες ΑΠΕ-Γαλλ.Πρακτ.-Γερμ.Πρακτ.-Ρόιτερ
Η αναλογία των γυναικών που εργάζονται αυξάνεται, όμως εξακολουθούν να αποτελούν το 70% του 1,3 δισεκατομμυρίου ανθρώπων στον κόσμο που ζουν υπό συνθήκες φτώχειας, επισημαίνει σήμερα η Διεθνής Συνομοσπονδία Ελεύθερων
Συνδικάτων με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
"Οι τάσεις στην παγκόσμια αγορά εργασίας δείχνουν ότι 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι εργάζονταν το 2003 και ότι το 39% από αυτούς -1,1 δισεκατομμύριο- ήταν γυναίκες, μια αναλογία πολύ πιο αυξημένη από ποτέ άλλοτε", σημειώνει η CISL σε
ανακοίνωση που εξέδωσε στις Βρυξέλλες.
Η CISL δίνει ωστόσο έμφαση στα όλο και περισσότερα εμπόδια τα οποία εγείρονται στις γυναίκες, ιδιαίτερα στον τομέα της εργασίας, στον οποίο οι καλύτερα αμειβόμενες θέσεις προορίζονται "σε συντριπτική πλειοψηφία" για τους άνδρες.
"Για να αντιμετωπιστούν οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ των φύλων, οι οποίες συμβάλλουν στο να εξακολουθούν οι γυναίκες να ζουν υπό συνθήκες φτώχειας, το διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα θα καταβάλει κάθε προσπάθεια ώστε οι γυναίκες να
πάψουν να εκπροσωπούν το 70% του 1,3 δισεκατομμυρίου ανθρώπων στον κόσμο που ζουν σε συνθήκες φτώχειας", καταλήγει η CISL.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε την ίδρυση ενός νέου ινστιτούτου για την προώθηση της ισότητας μεταξύ των φύλων και την καταπολέμηση των διακρίσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών, όπως και για τη γεφύρωση του χάσματος στις μισθολογικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων στις 25 χώρες μέλη της Ένωσης.
"Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να γιορταστεί η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας από την πρόταση για τη δημιουργία μιας συγκεκριμένης υπηρεσίας που θα είναι αφιερωμένη στην ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών;", δήλωσε ο Επίτροπος
Απασχόλησης, Κοινωνικών Θεμάτων και Ίσων Ευκαιριών Βλαντίμιρ Σπίντλα, προσθέτοντας ότι "η ισότητα των φύλων είναι θεμελιώδες δικαίωμα βάσει της Συνθήκης της ΕΕ και προτεραιότητα της πολιτικής της Ένωσης".
Παρά την πρόοδο στην προώθηση της ισότητας μεταξύ των φύλων, η διαφορά στους μισθούς των δύο φύλων στις χώρες της ΕΕ εξακολουθεί να βρίσκεται στο 15%, υπενθύμισε ο Σπίντλα, σημειώνοντας ότι το νέο ινστιτούτο θα διαδραματίσει
ζωτικό ρόλο στην παροχή των γνώσεων που χρειάζονται για την ανάπτυξη πολιτικής για την ισότητα μεταξύ των φύλων στις χώρες της Ένωσης.
Παράλληλα θα φωτιστεί το εμβληματικό μνημείο Atomium στις Βρυξέλλες, το οποίο παρουσιάζει ένα άτομο σιδήρου μεγεθυμένο κατά 160 δισεκατομμύρια φορές, κυρίως για να τιμηθεί η γαλλίδα δημοσιογράφος Φλοράνς Ομπενά που κρατείθηκε όμηρος στο Ιράκ.
Επίσης το δημοτικό συμβούλιο των Βρυξελλών υιοθέτησε κατάλογο με τα ονόματα 24 γυναικών που σφράγισαν την Ιστορία του 20ου αιώνα, τα οποία μπορεί να δοθούν προσεχώς σε δρόμους ή δημόσιους χώρους της βελγικής πρωτεύουσας.
Μεταξύ αυτών βρίσκονται η Φρίντα Κάλο, η Άννα Φρανκ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ.
