Μύθοι γύρω από την αναπηρία

Ο Ρόλος των Μύθων και Στερεοτύπων για την Αναπηρία που Διαιωνίζουν τις Διακρίσεις και άλλες Παραβιάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων-Μύθοι, στερεότυπα και κοινωνικό στίγμα αναφορικά με την αναπηρία αποτελούν τροχοπέδη στην αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία.
Οι μύθοι και τα στερεότυπα για την αναπηρία είναι παγκοσμίως διαδομένα, σε κάθε χώρα και περιοχή της υφηλίου, και έχουν ως αφετηρία μία πλειάδα δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων: έλλειψη αντίληψης, προκαταλήψεις, μετάδοση ειδησεογραφίας και ρεπορτάζ με αντιεπαγγελματικό τρόπο, και φόβους που συνδέονται με την αναπηρία.
Τα παραδοσιακά μοντέλα για την αναπηρία έχουν συνδράμει στην ενδυνάμωση και συντήρηση αυτών των μύθων και στερεοτύπων. Τα ιατρικά / φιλανθρωπικά μοντέλα για την αναπηρία τοποθετούν την αναπηρία ως ένα ατομικό πρόβλημα που χρειάζεται να επιλυθεί ή να θεραπευτεί από τους επαγγελματίες των ιατρικών επαγγελμάτων ή να χειριστούν από τους φορείς παροχής υπηρεσιών πρόνοιας.
Οι συνήγοροι των ατόμων με αναπηρία έχουν καταφέρει να τοποθετήσουν την αναπηρία σε ένα πλαίσιο νέο ως κοινωνικό ζήτημα που στηρίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα που ουσιαστικά αφορά τον κατακερματισμό των εμποδίων εντός της κοινωνίας που αποτρέπουν τους ανθρώπους με αναπηρία από το να αναγνωρίσουν και να μάθουν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Τοιουτοτρόπως, μία ενδεχόμενη συνθήκη χρειάζεται να στηριχθεί στο κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας.
Μύθοι και στερεότυπα για την αναπηρία...
Δεν είμαι κανονικοί * Είμαστε άρρωστοι και κακόμοιροι * Οι αναπηρίες μας είναι μεταδοτικές * Είμαστε επικίνδυνοι, βίαιοι, θυμωμένοι και χολεμένοι * Είμαστε ηλίθιοι και δεν μπορούμε να λάβουμε αποφάσεις για τους εαυτούς μας * Γεννάμε ανάπηρα παιδιά * Δεν μπορούμε να είμαι σωστοί γονείς * Δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε - είμαστε πολύ άρρωστοι για κάτι τέτοιο * Σε κάθε περίπτωση χρειαζόμαστε ειδική εκπαίδευση * Πρέπει να μας προστατεύουν από την υπόλοιπη κοινωνία * Αποτελούμε κίνδυνο και ασφαλιστική υπευθυνότητα στον τόπο εργασίας * Είμαστε αναξιόπιστοι για να εργαστούμε * Εμείς και οι οικογένειές μας είμαστε καταραμένοι * Χρειαζόμαστε ελεημοσύνη * Είμαστε εντελώς εξαρτημένοι από άλλους * Κοστίζουμε πολύ * Δεν χρειαζόμαστε ανώτερη εκπαίδευση - είναι άδικος κόπος * Δεν έχουμε σεξουαλικότητα και δεν μπορούμε να συνάψουμε προσωπικές σχέσεις * Είμαστε επιθετικοί σεξουαλικά * Πρέπει να διαμένουμε σε ιδρύματα ή νοσοκομεία * Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό ή άλλο γραφείο υπηρεσιών προς το κοινό * Δεν είμαστε ικανοί για τίποτα. οδηγούν σε διακρίσεις και παραβιάσεις βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των ανθρώπων με αναπηρίες όπως... * Παραβίαση του δικαιώματος της ζωής, π.χ. ευθανασία, βρεφοκτονία, επιλεκτική έκτρωση * Παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας από πολλαπλές μορφές διακρίσεων * Παραβίαση του δικαιώματος για ισότητα στη θεραπεία * Παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας από μαρτύρια, π.χ. εξαναγκαστική ιατρική θεραπεία * Παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας από σεξουαλική εκμετάλλευση * Παραβίαση του δικαιώματος της προσωπικής αρτιότητας(ιδρυματοποίηση) * Παραβίαση του δικαιώματος για ίσες ευκαιρίες στην απασχόληση, όπως έλλειψη πρόσβασης σε πόστα εργασίας ή και σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας, εκμετάλλευση εργασίας, άνισοι μισθοί * Παραβίαση του δικαιώματος για πρόσβαση στην εκπαίδευση, όπως κατώτερης ποιότητας εκπαίδευση ή / και εκπαίδευση που είναι πάντα αποκλεισμένη * Παραβίαση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, όπως η υποψηφιότητα σε εκλογές και ή ενσωμάτωση στη διαδικασία λήψης αποφάσεων * Παραβίαση του δικαιώματος δημιουργίας οικογένειας, π.χ. Εξαναγκαστική στείρωση, εξαναγκαστική έκτρωση, αφαίρεση παιδιών από τους γονείς τους. * Παραβίαση του δικαιώματος σύναψης γάμου * Παραβίαση του δικαιώματος για ίση πρόσβαση στο δικονομικό σύστημα * Παραβίαση του δικαιώματος της αναγνώρισης ως φυσικών προσώπων ενώπιον του νόμου * Παραβίαση του δικαιώματος της ελευθέριας του λέγειν και σκέπτεσθαι * Έλλειψη πρόσβασης σε πληροφορίες λόγω επικοινωνιακών /φυσικών εμποδίων * Αποκλεισμός από την κοινωνία * Αποδυνάμωση και έλλειψη προσωπικής αυτονομίας και ανεξαρτησίας.

Πηγή: club fam_ameai
(πηγή:http://www.dpi.org/en/resources/topics/convention/06-16-03_bulletin01_insert.ht).

Η αναπηρία στην Ελλάδα 2

Η χώρα μας έχει τις υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες υγείας, (57%)

τον υψηλότερο δείκτη τροχαίων ατυχημάτων,

το υψηλότερο ποσοστό ατόμων με αναπηρία στην ανεργία, (85%)

το υψηλότερο ποσοστό μαθητών με αναπηρία, αποκλεισμένων από την εκπαιδευτική διαδικασία (90%).

Ανοικτή επιστολή και καταγγελία προς τους Υπουργούς Παιδείας, Οικονομίας, και Eσωτερικών

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων των Μαθητών του Ειδικού Γυμνασίου – Λυκείου Αθηνών, που εδρεύει στην Ηλιούπολη, μετά από ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μελών του, με την παρούσα ανοικτή επιστολή και καταγγελία, εκφράζει την έντονη πικρία, αλλά και αγανάκτησή του για την ανάλγητη στάση του Υπουργείου Παιδείας που καταχρηστικά υποχρεώνει 77 μαθητές του Σχολείου να βιώσουν τον πλήρη σχολικό αποκλεισμό.

Διαβάζετε την συνέχεια εδώ:

http://www.disabled.gr/lib/?p=18822#more-18822

Και συγκρίνετε με το πρόγραμμα:

Η Προσωπική Βοήθεια στη Σουηδία

Από το http://www.disabled.gr/

Προσθέτω ένα άρθρο που προσωπικά δεν μου έχει περάσει απαρατήρητο:

Ο άδικος θάνατος ενός εγκλείστου χωρίς… ονοματεπώνυμο

Ενας… «Κανένας», από τους χιλιάδες που ζουν έγκλειστοι σε Ιδρύματα διάσπαρτα ανά την Ελλάδα, από την Πέμπτη 3 Ιουλίου δεν υπάρχει πια. Ενας… «Κανένας» λιγότερος! Απονενοημένο διάβημα, βουτιά με το κεφάλι, τέλος. Τα χνάρια ζωής του αόρατα. Σχεδόν από γεννησιμιού του εγκαταλελειμμένος. Εζησε χρόνια πολλά στο ΠΙΚΠΑ Βούλας, εκεί γνώρισε την ενηλικίωση. Από το 1992 «μεταφέρθηκε» σε Ιδρυμα στην περιοχή Κολυμπίων Ρόδου.

Ταυτότητα δεν είχε ποτέ του, «ιδρυματικά» του δόθηκε ένα ονοματεπώνυμο (αρχικά Γ.Κ.) για να ‘ναι αναγνωρίσιμος, οι… εκτιμήσεις τον «θέλουν» να αυτοκτόνησε σε ηλικία περίπου 36 χρόνων. Λόγοι της αυτοκτονίας; Σε στιλ τηλε-πρωινάδικου, φήμες κυκλοφορούν στον… ιδρυματικό περίγυρο περί ασταθούς κοινωνικής συμπεριφοράς-χαρακτήρα (ελέω και χρόνιου ιδρυματισμού), συνοδευόμενες από το κλασικό αλατοπίπερο περί κάποιας πρόσφατης ερωτικής απογοήτευσης…

Οι βαθύτερες της αυτοκτονίας αιτίες: περίπου 80 «περιπτώσεις» φιλοξενούνται στο «Ιδρυμα» των Κολυμπίων. Συνθέτουν έναν… αχταρμά, κύριο σώμα του οποίου είναι καμιά σαρανταριά εγκαταλειμμένοι υπερήλικες. Αυτοί «συμπληρώνονται» από περίπου άλλους τόσους που «καλύπτουν» κάθε γκάμα ηλικίας και «τύπο» αναπηρίας (ο Γ.Κ. είχε ελαφριά κινητική αναπηρία). Στα χαρτιά το «Ιδρυμα» έχει από τις αρχές της τρέχουσας χιλιετίας αναβαθμιστεί -μετονομασθέν σε Κέντρο Κοινωνικής Αποκατάστασης (ΚΑΦΚΑ) εντάχτηκε στο… πανελλαδικό δίκτυο μονάδων κοινωνικής φροντίδας - στην πράξη όμως παραμένει περίπου μία από τα ίδια. Ελλείμματα προσωπικού, ελλείψεις χρηματοδότησης, αδυναμία πλήρης να προχωρήσουν διαδικασίες αποασυλοποίησης για τους «τρόφιμους» που μπορούν να αποασυλοποιηθούν (όπως… καλή ώρα… ο Γ.Κ.), παρά το γεγονός ότι η «αναγκαιότητα» κραυγάζει: «Πρέπει οπωσδήποτε να διαχωρίζονται οι περιπτώσεις», δηλώνει απνευστί ο προσφάτως τοποθετηθείς διοικητής Ε. Μπόνης, μιλώντας για τουλάχιστον οκτώ «περιπτώσεις» (μείον μία… πλέον), που μέσα στον υφιστάμενο αχταρμά… πολτοποιούνται.

«Ποιος θα απολογηθεί για τον χαμό του νεαρού; Ποιος θα διασφαλίσει ότι θα ‘ναι ο τελευταίος; Ποιος θα εγγυηθεί ότι οι Ελληνες και Ελληνίδες που ζουν στα Ιδρύματα θα πάψουν να ‘ναι οι πιο ξεχασμένοι πολίτες αυτής της χώρας;», τα ερωτήματα ουσίας διά στόματος προέδρου Εθνικής Συνομοσπονδίας ΑμεΑ Γ. Βαρδακαστάνη αξιώνουν άμεσες - κοφτές απαντήσεις. Σε ρόλο «Κανένα» επί χρόνια η ελληνική Πολιτεία καλείται -με αφορμή τον άδικο θάνατο του «Κανένα» της Ρόδου- να επιδείξει, επιτέλους, κάποια ορατά πιστοποιητικά της κοινωνικής της ταυτότητας…

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/07/2008