Πρώτα επιβάλλεται να διαχωρίζουμε την ήρα από το σιτάρι

Δεν ξέρω πόσο κοντά οικονομικά ήταν η ΗΠΑ στην χρεοκοπία, αλλά αυτό που είναι μάλλον σίγουρο είναι ότι οι βουλευτές  της διαπλοκής -με τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, οι οποίοι εναντιώνονται στο κοινωνικό πρόγραμμα υγείας- εκεί βρίσκονται στην αντιπολίτευση και όχι στο ίδιο του το κόμμα, όπως έχει γίνει εδώ επί της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου.

Από το 2009 έως και το 2011 για πρώτη φορά μια κυβέρνηση τα έβαλε με τα συμφέροντα: με τα θαλασσοδάνεια και με τις επιδοτήσεις των καναλαρχών, με την μαυραγορά του πετρελαίου, με την διαπλοκή των φαρμακευτικών αντιπροσωπειών με το κλάδο της υγείας, με τις offshore εταιρίες, με τα καρτέλ που μας ανέβαζε επί δεκαετίες κάθε λίγο και λιγάκι τις τιμές στα ράφια των σούπερ-μάρκετ, με το διεφθαρμένο κομμάτι της δικαιοσύνης, με τις μίζες στο χώρο της αμύνης και όχι μόνο, με το «φακελάκι» και με την γραφειοκρατία, με την διαπλοκή στο χώρο του ποδοσφαίρου, με τα τζάμπα κονδύλια και με την σπατάλη στον χώρο της αυτοδιοίκησης, όπως και σε όλα τα υπουργεία, ζήτησε την διαφάνεια στο κράτος και την ενημέρωση του κάθε πολίτη για όλα τα έξοδα, μέσω της εφημερίδας της κυβερνήσεως και του Ιντερνετ, άρχισε την μηχανογράφηση στο κτηματολόγιο, ζήτησε τις λίστες (που τότε ήταν απαγορευμένη ενημέρωση) με τους τραπεζικούς λογαριασμούς, τα ακίνητα και τα κότερα των “ελληναράδων” στο εξωτερικό, έκανε τις πρώτες προσπάθειες για αξιοκρατία παντού και πολλά άλλα ακόμα, σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και με τόση αντίσταση, τόσο από την δεξιοαριστερή αντιπολίτευση, όσο και από τους κόλπους της ίδιας της παράταξης των σοσιαλιστών, που είναι ακόμα πιο λυπητερό… Οι ίδιοι που τον έριξαν ακριβώς την στιγμή που μπορούσαμε να πάρουμε την μεγαλύτερη ανάσα σαν λαός, όταν ο Παπανδρέου γυρίζοντας νικηφόρος από μια πολύ δύσκολη μάχη απέναντι στην συντηρητική ηγεσία Μερκοζί της ΕΕ, είχε αποφασίσει να πληρώσουν και οι τράπεζες από το υπέρογκο κέρδος που είχαν επί δεκαετίες, έτσι ώστε να μην κοπούν περαιτέρω οι μισθοί και οι συντάξεις των πολλών. Καθόλου τυχαίο, όταν μάλιστα αυτοί που τον έριξαν, σήμερα μας έκοψαν μέχρι που δεν πάει άλλο. τους μισθούς, τις θέσεις δουλειάς, μας ρουφάνε το αίμα φορολογικά και την ίδια στιγμή, δεν αγγίζουν με τίποτα τους βαμπίριδες της ολιγαρχίας που τους διόρισαν σαν κυβέρνηση.

Αν ακόμα αναρωτιέστε γιατί στηρίζω τον Γιώργο Παπανδρέου, θα το πω απλά για  τον καθένα που με ξαναρωτά: η θα αμφιβάλω σοβαρά για την νοημοσύνη του, η θα τον θεωρώ ότι έχει κρυφές οικονομικές απολαβές και για αυτό τον λόγω βρίσκεται μαζί με τα συμφέροντα που πλούτισαν εις βάρος του λαού επί δεκαετίες και που τους πληρώνουμε τώρα εμείς, έτσι όπως μας διατάζει η σημερινή κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου.

Είναι εύκολο, αλλά ανεύθυνο, να θεωρείς υπεύθυνο για τον πόνο τον γιατρό που, αντιλαμβάνονταν την γάγγραινα προσπαθεί να κόψει την σαπίλα… αλλά όταν τον σταματάς να κάνει την δουλειά του, μην ξεχνάς ότι η γάγγραινα κάποια στιγμή θα σε σκοτώσει.

Αν είναι να συγκρίνω στιγμές του προσφάτου πολιτικού παρελθόντος: ο Καραμανλής μας έλεγε ότι θα βάλει «το μαχαίρι στο κόκαλο», αλλά στην ουσία το έβαλε στο υγειές κομμάτι, ο Παπανδρέου μας υποσχέθηκε με το χέρι στην καρδιά ότι θα πάει την Ελλάδα μπροστά σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας, βάζοντας το μαχαίρι βαθιά μες’στο σάπιο κομμάτι. Αν ακόμα περιθάλπετε τον ψεύτικο Κώστα Καραμανλή και τους όμοιους του… και την ίδια στιγμή ζητάτε τα ρέστα από τον αληθινό Παπανδρέου, ο οποίος προτίμησε να «ματώσει» παρά να προδώσει τα πιστεύω του, αν ακόμα ακούτε τα παπαγαλάκια της διαπλοκής να προπαγανδίζουν εναντίον του Παπανδρέου, διότι μόνο αυτόν τρέμουν τα αφεντικά τους, ΑΝ λέω, είστε μικροί, άβουλοι, μοιραίοι και μάλλον αξίζετε την σημερινή μοίρα σας. Αλλά σε ότι με αφορά, ποτέ δεν θα σηκώσω τα χέρια ψηλά και ποτέ δεν παραδίδομαι δίπλα σας, σε μια μοίρα που θέλουν να μου την καθορίζουν τα λαμόγια.

Ως επίλογο σε όλη αυτή την κατάθεση ψυχής, θα πω ακόμα:

-         θυμάμαι στο περίπου τα πικραμένα λόγια του ΓΑΠ σε μια δύσκολη στιγμή σαν Πρωθυπουργός, στην Βουλή, προς ένα συνοδοιπόρο του, κοιτάζοντας προς τα έδρανα της τότε αντιπολίτευσης: «Οι εχθροί δεν βρίσκονται εκεί, εκεί είναι οι αντίπαλοι. Οι εχθροί δυστυχώς βρίσκονται ανάμεσα μας»

-         Όσο λέγομαι Άνθρωπος, θα συνεχίζω να παλέψω με όλη την δύναμη της ψυχής μου, για έναν καλύτερο κόσμο για όλους εμάς, με όλη την αληθινή αγάπη για τον αδικημένο συνάνθρωπο και με ελεύθερη κριτική σκέψη θα στηρίξω πάντα αυτόν η αυτούς που θέλουν και πράττουν αυτά τα απλά και δικαία για όλο τον απλό κόσμο.

Αν δεν μάθουμε να ξεχωρίζουμε σωστά τους εχθρούς από τους φίλους, κινδυνεύουμε να γινόμαστε οι ίδιοι εχθροί του εαυτού μας. Και αυτό είναι το πιο παράλογο, λυπητερό και εγκληματικό, τόσο για μας, όσο και για παιδιά μας που τόσο ΛΕΜΕ ότι τα αγαπάμε…

Πάντα θα θυμάμαι και θα θεωρώ υπεύθυνη την Μέρκελ και την συντηρητική Ευρώπη, διότι δεν είχαν τα αντανακλαστικά, η την βούληση να μην καθυστερούν με το μηχανισμό στήριξης, όταν ο Παπανδρέου επί έξι μήνες εκλιπαρούσε για αλληλεγγύη, έτσι ώστε να μην φτάσουμε στην ύστατη λύση του ΔΝΤ… όπως και πως και πάλι η Μέρκελ έκανε πίσω, δίπλα στον ακροσυντηρητικό Σαρκοζί, στο θέμα του δημοψηφίσματος, υπό την απειλή των αγορών, θορυβημένες στην εντολή των αφεντικών του κέρδους, φοβούμενοι ότι θα χάσουν τον ρόλο των υπηρετών τους στην Βουλή, οπότε και το κέρδος… αλλά δεν θα παύσω να σκέπτομαι και να λέω δυνατά ότι οι εχθροί δεν βρίσκονται εκεί, εκεί είναι οι αντίπαλοι, οι εχθροί βρίσκονται ανάμεσα μας. Δυστυχώς. Αλλά ανάμεσα μας, ευτυχώς, βρίσκονται και οι φίλοι.