«Ποιοι θα μας σώσουν;»

Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου «E» 23/2
Ενα από τα πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία των ραδιο-τηλεοπτικών πολιτικών εκπομπών είναι πρώην υπουργοί, άνθρωποι που έχουν ασκήσει επί χρόνια εξουσία, να... αναλύουν πώς θα ξεπεράσουμε την κρίση και να διεκδικούν να είναι μέρος της λύσης!
Πολλές φορές μάλιστα τα λένε και πολύ ωραία... Ενοχλούνται δε πάντα όταν ερωτώνται γιατί αυτά που λένε τώρα δεν τα έκαναν ως υπουργοί. Συνήθως κάνουν μια «γενικού τύπου» πολιτική κριτική στο παρελθόν, ενώ η δική τους ευθύνη «εξαερώνεται» μέσα στο «ευρύτερο πλαίσιο».
Τελικά, ουδείς ευθύνεται. Ή ευθύνονται «κάποιοι άλλοι». Ενώ οι ίδιοι πάντα «έλεγαν το σωστό», το οποίο όμως δεν είχε τελικά κανένα «πρακτικό αποτέλεσμα»...
Το ερώτημα «πώς μπορεί να μας σώσουν όλοι αυτοί που μας οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας;» δεν έχει απαντηθεί προς το παρόν από κανέναν. Και κυρίως από τον λαό... Και αυτό είναι επικίνδυνο!
Παρατηρούμε με έκπληξη, υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης, όχι μόνο χωρίς ντροπή, αλλά και με έπαρση, να μας κάνουν τηλεοπτικά μαθήματα σωτηρίας της χώρας! Και δεν τους λέει κανείς τίποτα... Ή όταν κάποιος επιχειρεί να πει κάτι, θεωρείται «ντεμοντέ» γιατί ασχολείται με την... «παρελθοντολογία».
Η «επωδός» είναι «να δούμε τώρα τι κάνουμε»! Οντως, να δούμε τώρα τι κάνουμε, αλλά ποιοι θα μας το πουν; Οι ίδιοι που μας οδήγησαν εδώ που μας οδήγησαν; Δυστυχώς δεν υπάρχει αυτοσυνείδηση. Ο δρόμος μιας έντιμης σιωπής μετά την παταγώδη αποτυχία είναι άγνωστος για τους περισσότερους.
Πολλοί πρωταγωνιστές ή και δευτεραγωνιστές του πολιτικού μας συστήματος δεν κατανοούν ότι πλέον μεγαλύτερη σημασία δεν έχει τόσο το «τι λέει κάποιος» όσο το «ποιος το λέει». Και τα πιο σωστά πράγματα, όταν λέγονται από «αφερέγγυα πρόσωπα», χάνουν την πειστικότητά τους και «καταστρέφονται».
Τα λέμε αυτά γιατί δυστυχώς η χώρα, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, δίνει μια μάχη εξόδου από την κρίση μέσα σ’ ένα «πεδίο απονομιμοποίησης» που το ειδικό βάρος των προσώπων στη δημιουργία του είναι σημαντικό.
Και «ταλαντούχοι πολιτικοί», ή δεν καταλαβαίνουν τη φθορά τους ή κάνουν πως δεν την καταλαβαίνουν... Υπ’ αυτή την έννοια, τα φαινόμενα «πολιτικής ανομίας» που βλέπουμε να διευρύνονται, δεν αντιμετωπίζονται μόνο μέσω μιας αυστηροποίησης «κανονιστικού χαρακτήρα», εάν δεν έχουν σαν υπόβαθρο ένα «ηθικό κοινωνικό περιεχόμενο» και φορείς τους δεν είναι πρόσωπα απαλλαγμένα από την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Φοβούμαι ότι όσο μπαίνουμε πιο βαθιά στην κρίση τόσο περισσότερο θα ’ρχονται «τα πρόσωπα στην επιφάνεια»...
Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου

Πηγή: Ethnos