Τατιάνα Κούνεβα: Δικαιοσύνη, Ανθρωπιά, Σοφία!

Μαζί με την ουσιώδης ανάρτηση του alzap, αφήνω κάτι δίκες μου σκέψεις.
Θυμάμαι την φοβερή ιστορία της Τατιάνας Κούνεβα, όπως την διάδωσαν τα ΜΜΕ και τα blogs, πριν 1 χρόνο περίπου. Πέρασε τόσος χρόνος και η γυναίκα είναι ακόμα στο νοσοκομείο...με μια άρρωστη μητέρα (καρκινοπαθής), αναγκασμένη να φροντίζει της πληγές της κόρης της και της αόρατες πληγές της ψυχής του μικρού της εγγονού, να τους στηρίζει υλικά και ψυχολογικά…
Η Τατιάνα είναι μια ιστορία από τις πολλές, των οικονομικών μεταναστών από τις πρώην «κομουνιστικές» χώρες. Πολύ ξεχωριστή κατά τα άλλα, όπως ξεχωριστοί αποδεικνυόμαστε καθημερινά ο καθένας από μας, έλληνες η μη, που κουβαλάμε τον δικό μας σταυρό.
Η Τατιάνα δεν ήρθε σαν απλή οικονομική μετανάστρια στην Ελλάδα που τόσο θαύμαζε, αλλά εγκαταστάθηκε αναγκασμένη, σαν μάνα που πρέπει να γιατρεύει τον καρδιοπαθή μοναχοπαίδι της. Ιστορικός σαν επάγγελμα στην χώρα της, η Τατιάνα γνωρίζει τι σημαίνει η εκμετάλλευση από τον άνθρωπο εδώ, στην χώρα της δημοκρατίας. Δουλεύει την νύχτα 8-ωρο με 500 ευρώ το μήνα… το μόνο της δικαίωμα ήταν να πει "ευχαριστώ" για αυτό το πενιχρό μισθό, που βασικά είναι της πείνας για οποιονδήποτε είναι αναγκασμένος να ζει σε ελληνικές συνθήκες (δυσανάλογο ποσό ενοικίου η τιμών διατροφής!). Μετά περνά στην ανεργία και οι εγχειρήσεις του παιδιού μαζί με την συνεχής γιατρική παρακολούθηση του μικρού τις επέβαλαν την διαμονή της εδώ, αρχίζει να δουλεύει σαν καθαρίστρια σε ένα συνεργείο καθαρισμού. Υπογράφει συμβάσεις χωρίς να ξέρει να διαβάζει ελληνικά, με καλή πίστη στα λεγόμενα των εργοδοτών που την εξαπατούν ανελέητα, όπως κάνουν και με όλες τις άλλες. Σηκώνει όμως ανάστημα και παλεύει σαν συνδικαλίστρια, όχι μόνο για αυτήν, αλλά για το ΔΙΚΙΟ ΟΛΩΝ, Ελληνίδες η μη! Αυτό που μου έμεινε έντονα στο μυαλό από εκείνες τις πρώτες πληροφορίες στα ΜΜΕ, είναι ένα συνταρακτικό γεγονός… Οι εργοδότες της την φώναξαν και της προσέφεραν έναν πολύ καλό ποσόν για να μην συνεχίζει τον αγώνα της, αλλά τους απάντησε αρνητικά! Μετά άρχιζαν η απειλές για την ζωή της... Θυμάμαι ότι αυτό που είπε τότε περίπου, ήταν ότι δεν μπορούσε να δεχτεί γιατί θα είχε προδώσει όλες τις άλλες, ελληνίδες και ξένες. Αναρωτιέμαι αν το να προσφέρεις στους έλληνες, να προσφέρεις ψυχή και σώμα, δεν είναι η ουσία του ελληνισμού; Αυτό ρωτώ πολλούς που είναι «γέννημα- θρέμμα έλληνες» και θεωρούν «μαγκιά» και «εξυπνάδα» οτιδήποτε λαμογιά τους βοηθάει επί προσωπικού και σε βάρος των άλλων Ελλήνων… (τελευταία πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν την έννοια του «αυτοδημιούργητου»- με ξένα κόλλυβα!).
Στην ουσία αναρωτιέμαι τι άλλο σημαίνει να είσαι Έλληνας παρά να παλεύεις για το Δίκιο ΟΛΩΝ που ζούν εδώ;
Από εκείνες τις μέρες θυμάμαι επίσης την συμπαράσταση που είχε από τον Τομέα Γυναικών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., από τον Πρόεδρο τον ίδιο… Τώρα, προς τιμή του, ο Μιχάλης Χρυσοχοιδης ανοίγει την υπόθεση που ήταν μισοτελειωμένη, χωρίς ουσιαστικά να ερευνηθεί ποτέ από την προηγούμενη κυβέρνηση. Θέλει να αποδώσει επιτέλους Δικαιοσύνη!
Τα λόγια μου για την Τατιάνα Κούνεβα, είναι φτωχά… Απλά υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο ψυχής της. Της Ελληνικής Ψυχής της, γιατί, αν μη τι άλλο, απέδειξε ότι να είσαι Έλληνας δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός της μοίρας, δεν σημαίνει να είσαι απλά «γέννημα- θρέμμα», αλλά να είσαι έτοιμος να δώσεις την ψυχή σου για το μεγάλο Δίκιο ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ που ζούμε στην Ελλάδα, Έλληνες και μη… Δεν είναι μόνο να βλέπεις την Ακρόπολη (πολλές φορές ούτε καν αυτό!) και να διαβάσεις την ιστορία για την χώρα που γέννησε την Δημοκρατία, αλλά ΠΡΩΤΑ απ’όλα, να την τιμάς!
Μερικές φορές, ένας καταδικασμένος «ασήμαντος» από τους υποκριτικούς κανόνες μιας άδικης κοινωνίας της αγοράς, αποδεικνύεται μεγάλος Άνθρωπος σε κρίσιμες στιγμές… Η Τατιάνα είναι ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ πάνω απ’όλα… δεν ζήτησε, δεν λύγισε, δεν κλάφτηκε… Πάλεψε… Αν μη τι άλλο, εμείς τώρα πρέπει να αναλογιστούμε όχι μόνο τι δικαιώματα έχει, αλλά ΠΡΩΤΑ απ’όλα τι υποχρεώσεις έχουμε Εμείς απέναντι σε αυτούς τους Ανθρώπους!