Γράμμα από τον Οδυσσέα Ελύτη, σήμερα στην γιορτή της Αγάπης

...Και αυτός αλήθεια που ήμουνα

Ο πολλούς αιώνες πριν
Ο ακόμη χλωρός μες στη φωτιά
Ο άκοπος απ' τον ουρανό
ίδια η μνήμη γινάμενη παρόν

"Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος
και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι
Διάβασε και προσπάθησε
και πολέμησε" είπε
"Ο καθείς με τα όπλα του" είπε

Και αυτός αλήθεια που ήμουνα.
Ο πολλούς αιώνες πριν.
Ο ακόμη χλωρός μες στη φωτιά.
Ο άκοπος απ' τον ουρανό.
Πέρασε μέσα μου Έγινε
αυτός που είμαι.

Μετά από ένα μικρό και περαστικό πρόβλημα υγείας (και όχι μόνο τότε), σκέφτεσαι με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό, όλους αυτούς που η ζωή τους όλη ήτανε αφιερωμένη για ένα δίκαιο σκοπό. Αυτοί που έβαλαν μπροστά από το δικό τους καλό, το καλό όλων, μεγάλα ονόματα αποθανόντων, που πέρασαν στην ιστορία και ονόματα αυτών που μείνανε και μας διδάξουν μαθήματα θάρρους και προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Αυτή τη στιγμή μου έρχεται στο μυαλό ο Πρόεδρος των Νεφροπαθών, αλλά σίγουρα υπάρχουν και άλλοι πολλοί, πολιτικοί που λειτουργούν και εδώ, στο ακριτικό μας νησί, όπως σε ολόκληρη την χώρα, δίπλα μας, για μας. Σας ευχαριστούμε!

Τους αφιερώνω ένα στίχο από τον δικό μας Οδυσσέα Ελύτη:

« Χαρά στους που 'ναι οι Δυνατοί γι' αυτούς δεν έχει «εγώ» κι «εσύ».

Και μια που μου έμειναν τα τελευταία λόγια της Μαριλίζας Ξενογιανακοπούλου, από την ομιλία της στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, σε μια κατάμεστη αίθουσα:

Tη νύχτα που είναι μόνο νύχτα δεν την ξέρω πια

Ένα και δυό: τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας

Ένα και δυό: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς.

Θα ήθελα να καταγράφω εδώ ένα απίστευτο ενθουσιασμό του απλού κόσμου που πλημμύρισε το χώρο καθώς και ένα ευχαριστώ από το λεσβιακό λαό, που φιλάει Θερμοπύλες, εδώ, στην άκρη της Ελλάδος!

Εκεί που ελπίζει ο κόσμος.

Εκεί που ο άνθρωπος δε θέλει

παρά να 'ναι ο άνθρωπος

Μόνος του και χωρίς καμιά Ειμαρμένη!

Ιδού εγώ λοιπόν

ο πλασμένος για τις μικρές Κόρες και τα νησιά του Αιγαίου

ο εραστής του σκιρτήματος των ζαρκαδιών

και μύστης των φύλλων της ελιάς

Ο ηλιοπότης και ακριδοκτόνος

Ιδού εγώ καταντικρύ

του μελανού φορέματος των αποφασισμένων

Μοίρα των αθώων, πάλι μόνη, να σε στα Στενά!

Μοίρα τω αθώων, είσαι η δική μου η Μοίρα!

Συντρόφισσα, μας εμψύχωσες, μας μίλησες στις καρδιές μας με αλήθεια και ανθρωπιά! Ναι, είπες το αυτονόητο που το ξέρουμε όλοι: ότι μας χωρίζει σαν άνθρωποι δεν μπορεί να μας χωρίζει σαν σοσιαλιστές και δημοκράτες. Όλοι ενωμένοι μπορούμε να σηκώσουμε τον Ήλιο!

Σήμερα είναι η γιορτή της Αγάπης, της Πίστης, της Σοφίας και της Ελιάς (Ολίβιας). Γιορτάζω μαζί με τους Πολλούς άλλους την Πίστη ότι εμείς κρατάμε στα χέρια μας το μέλλον μας, την Σοφία ότι μπορούμε να το κάνουμε πράξη και να διδάξουμε στα παιδιά μας την Αγάπη για τον συνάνθρωπο, για την ζωή και για τις αληθινές αξίες της.

Ναι, ξέρουμε ότι από εδώ, από την ευλογημένη χώρα του Ήλιου και της Ελιάς, μπορεί να ξαναχτίζουμε το Όνειρο.

Τι πιο κατάλληλο από τους στίχους του Ελύτη:

Ώ έλα μαζί μου να ιδρύσουμε τα όνειρα

Το πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μας
Ένας θεός το ξέρει.
Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες
Φίλε μου, όσοι δεν ένιωσαν ποτέ, με τί
Σίδερο με τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά
Χτίζουμε, ονειρευόμαστε και τραγουδούμε!