Ξεκινάει η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων

Οι φαρμακοποιοί θα είναι τελικά το πρώτο κλειστό επάγγελμα που ανοίγει. Την Τετάρτη κατατίθεται Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο, το οποίο προβλέπει τη σχεδόν ολοκληρωτική απελευθέρωση του επαγγέλματος του φαρμακοποιού. Με βάση τις προθεσμίες που προβλέπονται, υπολογίζεται ότι η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής θα πραγματοποιηθεί στις 8 Φεβρουαρίου.

Όπως έγινε γνωστό το νοµοσχέδιο,

- καταργεί τους ιδιοκτησιακούς περιορισμούς που υπήρχαν ως τώρα σε σχέση µε τις άδειες λειτουργίας των φαρμακειών

- δίνει την ευχέρεια στους φαρμακοποιούς να επεκτείνουν ανεμπόδιστα τις ώρες και ηµέρες λειτουργίας των φαρμακειών

–δίνει το δικαίωµα σε όποιον επιθυµεί και διαθέτει τις υπό του νόµου προβλεπόμενες αναγκαίες προϋποθέσεις, να ασκήσει το επάγγελµα του φαρμακοποιού

-µειώνει στους 1.000 κατοίκους ανά φαρμακείο το κριτήριο για το άνοιγµα ενός φαρμακείου - ως τώρα ίσχυε το κριτήριο του 1 φαρμακείου ανά 1.500 κατοίκους

Το νοµοσχέδιο θα λύνει το πρόβληµα της καθυστέρησης των πληρωµών της φαρμακευτικής δαπάνης. Ο χρόνος πληρωµής των φαρμακοποιών από το ∆ηµόσιο μειώνεται µε το νοµοσχέδιο στον 1 µήνα έως 40 ηµέρες, αντί της πολύµηνης καθυστέρησης που ισχύει ως καθεστώς σήµερα.

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ

Επιμένουμε ελληνικά

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Άργησα άλλα γύρισα επιτέλους

Άργησα άλλα γύρισα επιτέλους
Μεγάλη καθυστέρηση, μια που έλειπα στο εξωτερικό , λόγο υγείας συγγενικών μου προσώπων. Πέρασα όμορφα, βρέθηκα υποψήφια στην τελευταία ακριβώς στιγμή, πλήρωσα τα εισιτήρια μου και αρρώστησα.

Κατά τα άλλα, δεν έχω υπολογιστή, έπεσε κεραυνός στην αυλή μου όσο έλειπα.
Όλα σε μένα συμβαίνουν;
Αυτά…

Ο Καρχιμάκης πρωτοσέλιδο στο διεθνή Τύπο, ως ο τιμωρός της διαφθοράς!

Πηγή : cretalive.gr

Wall Street Journal και La Repubblica για τον αγώνα του Μ. Καρχιμάκη κατά της διαφθοράς

Ο αφρός του διεθνούς Τύπου, δια χειρός Markus Walker στην αμερικάνικη Wall Street Journal και Ettore Livini στην ιταλική La Repubblica, σε μια προσπάθεια εμβάθυνσης στα πολιτικά δρώμενα στη χώρα μας, παρουσιάζει τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Μιχάλη Καρχιμάκη, ως ένα δυνατό όπλο στη φαρέτρα του Έλληνα Πρωθυπουργού, για την καταπολέμηση της διαφθοράς.

Οι διεθνώς αναγνωρισμένες για την εγκυρότητά τους εφημερίδες, καταγράφουν με ακρίβεια την οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας, παραθέτοντας, ακριβή στοιχεία για δεκάδες παράνομες συναλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν.

Τα σχετικά ρεπορτάζ, εξάρουν την αποφασιστικότητα του Υφυπουργού Μιχάλη Καρχιμάκη, να διορθώσει τα κακώς κείμενα, επιβάλλοντας το ήθος και τις αρχές που πρέπει να διέπουν κάθε δημόσιο λειτουργό.

Ειδικότερα, ο διεθνείς Τύπος αναφέρεται στην ακαριαία αντίδρασή του κρητικού πολιτικού, να οδηγήσει στη Δικαιοσύνη υπάλληλο του Υπουργείου, η οποία αν και ήταν γνωστό στην προηγούμενη ηγεσία ότι λάμβανε παράνομα χρήματα, -το γνωστό «φακελάκι»-συνέχιζε να εκβιάζει και να παρανομεί ανενόχλητη.

Συγκεκριμένα, απόσπασμα από το ρεπορτάζ της Wall Street Journal αναφέρει «Οι Έλληνες που επιλέγουν νΆ αγωνισθούν κατά τις διαφθοράς, μπορεί να τα βρουν σκούρα. Η οικογενειακή επιχείρηση του Γιώργου Θεοδωρίδη, που εισάγει φρέσκα ψάρια από την Τουρκία, έπρεπε να «λαδώνει» επί χρόνια μία κτηνίατρο του δημοσίου, η οποία απειλούσε ότι θα έκρινε τα ψάρια ακατάλληλα για εισαγωγή…

Όταν η οικογένεια Θεοδωρίδη θέλησε να εισάγει στρείδια, η κτηνίατρος αύξησε την τιμή της, ζητώντας 30.000 ¤ για την παράδοση. «Μας είπε επίσης, να αγοράσουμε από συγκεκριμένες τουρκικές εταιρείες» δήλωσε ο κ. Θεοδωρίδης.

Ο έμπορος παραπονέθηκε στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, στις αρχές του περασμένου χρόνου, χωρίς όμως να λάβει καμία απάντηση.

…Το Νοέμβριο όμως, ο κ. Θεοδωρίδης ήταν τυχερός. Ο νέος Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Μιχάλης Καρχιμάκης, επί πολλά χρόνια πολέμιος της διαφθοράς, αντέδρασε άμεσα. Η κτηνίατρος οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη, καταδικάσθηκε, απολύθηκε και της επιβλήθηκε πρόστιμο…».

Στο ίδιο πνεύμα, κινείται και η La Repubblica, η οποία προχωρά ένα βήμα παραπέρα, συγκρίνοντας το στίγμα ηθικής που εκπέμπει η Κυβέρνηση Παπανδρέου με την άφρονα πολιτική που είχε κυριαρχήσει στο πρόσφατο παρελθόν.

Πάντως, και οι δύο εφημερίδες παραθέτουν λεπτομερή στοιχεία, μέσα από τα οποία αναδεικνύονται τα μεγάλα προβλήματα που κληρονόμησε η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, στις 4 του περασμένου Οκτώβρη.

Μάλιστα, η ιταλική εφημερίδα ονομάζει αυτή την κληρονομιά «Μολώχ» και την χρεώνει στην κεντροδεξιά κυβέρνηση, η οποία ευθύνεται για 150.000 κομματικές προσλήψεις.

Αξιοσημείωτο ενδιαφέρον, παρουσιάζει η αναγνώριση και από τα δύο έντυπα, του Μιχάλη Καρχιμάκη, ως τον κύριο εκφραστή του πολυμέτωπου και πολυμορφικού αγώνα της Κυβέρνησης Παπανδρέου, κατά της διαφθοράς και της αδιαφάνειας στο δημόσιο βίο.

Συγκεκριμένα, ο Ιταλός δημοσιογράφος Ettore Livini, γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας κλείνει την αναφορά του στον αγώνα και στην αποτελεσματικότητα του Υφυπουργού Μ. Καρχιμάκη, γράφοντας «Αν αυτό το μήνυμα, φτάσει σε όλους, από τον Πειραιά έως τον Αϊ Στράτη, ο Παπανδρέου θα έχει την ευκαιρία να αλλάξει πραγματικά την Ελλάδα».

Λέσβος ακριβός προορισμός

Λέσβος
ακριβός προορισμός

Γράφει: Μανάβης Νίκος
10/06/2010

Τεράστιο οικονομικό κόστος καλούνται να πληρώσουν οι κάτοικοι της Λέσβου για τις μετακινήσεις τους από και προς την Αθήνα, όπως και οι τουρίστες και όλοι οι επισκέπτες του νησιού. Κι αυτό είτε πρόκειται να ταξιδέψουν με αεροπλάνο είτε με καράβι. Οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων δεν έχουν ανέβει φέτος, όμως αυτό δε σημαίνει ότι έπαψαν να είναι ακριβές.

Ίσως γι’ αυτό και να εξετάζουν οι εταιρείες τη μείωση των τιμών τους, όπως μας είπε ο ταξιδιωτικός πράκτορας Αντώνης Πίκουλος. Και οι αεροπορικές εταιρείες, όμως, κρατούν σταθερές τις τιμές τους, αν και πριν από δύο εβδομάδες περίπου η Aegean ανέβασε τα εισιτήρια που δίνονται σε προσφορά, κατά τέσσερα ευρώ.

Λιγότερες προσφορές
«Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τα αεροπλάνα είναι ότι μετά τη μείωση των πτήσεων κατά δύο την ημέρα, οι θέσεις σε προσφορά είναι πολύ περιορισμένες πλέον. Σε αυτό συμβάλλει και η αυξημένη κίνηση της θερινής περιόδου. Έτσι, ένα ταξίδι μετ’ επιστροφής στην Αθήνα κοστίζει 300 ευρώ», τονίζει στο «Ε» ο ταξιδιωτικός πράκτορας Γιάννης Σαμιώτης. Το κόστος αυτό είναι απαγορευτικό για τους περισσότερους κατοίκους της Λέσβου, αλλά και για τους υποψήφιους επισκέπτες.
«Στην πραγματικότητα, κανείς δε γνωρίζει πώς ακριβώς διαμορφώνονται οι τιμές στα εισιτήρια. Θα έπρεπε να υπάρχει μια επιτροπή στην οποία οι εταιρείες θα έπρεπε να ανακοινώνουν τις προθέσεις τους για αυξήσεις ή μειώσεις. Μετά από μια εβδομάδα, η επιτροπή θα έπρεπε να απαντήσει είτε θετικά είτε αρνητικά. Κι αμέσως μετά να γίνονταν οι δημόσιες ανακοινώσεις. Δεν υπάρχει κανένα νόημα να υπάρχει μια επιτροπή η οποία θα δίνει απαντήσεις στα αιτήματα των εταιρειών μετά από μήνες», υπογραμμίζει ο κ. Σαμιώτης.
Παρεμφερής είναι η θέση της Ένωσης Καταναλωτών Λέσβου για το ζήτημα αυτό, η οποία πολλές φορές έχει εκφραστεί δημόσια. Η ΕΝΚΑΛ θεωρεί ότι η σημερινή κατάσταση μόνο τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών δεν προωθεί.

Σύγκριση με Κρήτη
Σε ό,τι αφορά στις ακτοπλοϊκές γραμμές, η σύγκριση των τιμών των εισιτηρίων στη γραμμή Πειραιάς - Μυτιλήνη με τις γραμμές Πειραιάς - Ηράκλειο και Πειραιάς - Χανιά είναι απογοητευτική, ιδιαίτερα αν συνεκτιμήσουμε ότι οι αποστάσεις είναι περίπου ίδιες. Μάλιστα τα πλοία που δραστηριοποιούνται στις γραμμές της Κρήτης είναι κατά πολύ ταχύτερα από τα πλοία που δραστηριοποιούνται στην κύρια γραμμή του βορείου Αιγαίου. Κατά συνέπεια, ακόμη και στις περιπτώσεις που έχουμε ίδιες ή περίπου ίδιες τιμές στις θέσεις σε κατάστρωμα ή στην οικονομική θέση, ο χρόνος του ταξιδιού προς τα δύο μεγάλα λιμάνια της Κρήτης είναι μικρότερος κατά τρεις με τρεισήμισι ώρες.
Στις τιμές που καταγράφουμε παρακάτω, δεν περιλαμβάνονται οι διάφορες προσφορές και τα πακέτα που δίνουν οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις ακτοπλοϊκές γραμμές της Κρήτης.
Η έλλειψη ανταγωνισμού είναι ένα μόνιμο πρόβλημα στη γραμμή Πειραιάς - Χίος - Μυτιλήνη. Το οποίο πολύ δύσκολα θα αντιμετωπισθεί, καθώς δεν μπορούν να έρθουν στα νησιά μας μεγάλα και σύγχρονα πλοία. Κάτι που οφείλεται στην αδυναμία του λιμανιού της Χίου να υποδεχθεί τέτοιας κατηγορίας πλοία.

Τιμές εισιτηρίων στα πλοία
Ενδεικτικό του αυθαίρετου τρόπου καθορισμού των τιμών είναι τα όσα συμβαίνουν στις τιμές των εισιτηρίων της ακτοπλοΐας. Το πλοίο της ΑΝΕΚ «Λισσός» προσφέρει μια θέση στο κατάστρωμα προς 37 ευρώ για τη διαδρομή Μυτιλήνη - Πειραιάς. Αν ο επιβάτης επιλέξει κάθισμα αεροπορικού τύπου σε εσωτερικό σαλόνι, θα πληρώσει 41 ευρώ. Η τιμή για κρεβάτι σε τετράκλινη καμπίνα φθάνει τα 71 ευρώ και η τιμή για Ι.Χ. αυτοκίνητο είναι 103 ευρώ.
Το πλοίο της ΝΕΛ «Μυτιλήνη», αν και είναι το ίδιο παλιό με το «Λισσός» και εκτελεί το δρομολόγιο στις ίδιες ώρες περίπου, έχει αισθητά χαμηλότερες τιμές. Συγκεκριμένα, για κάθισμα στο κατάστρωμα ο επιβάτης πληρώνει 29 ευρώ (οκτώ ευρώ η διαφορά). Για κάθισμα σε εσωτερικό σαλόνι η τιμή είναι 34 ευρώ (επτά ευρώ η διαφορά), για κρεβάτι σε τετράκλινη καμπίνα η τιμή είναι 55 ευρώ (16 ευρώ η διαφορά), ενώ η μεταφορά ενός Ι.Χ. αυτοκινήτου με το «Μυτιλήνη» στοιχίζει 98 ευρώ (πέντε ευρώ η διαφορά).
Το τρίτο πλοίο που δραστηριοποιείται στη γραμμή Πειραιάς - Χίος - Μυτιλήνη είναι το «Νήσος Χίος» της Hellenic Seaways. Τo πλοίο άλλαξε προσφάτως τα δρομολόγιά του και δεν προσεγγίζει τα λιμάνια της Σύρου και της Μυκόνου. Παράλληλα, κινείται με μειωμένη ταχύτητα και εκτελεί το δρομολόγιο σε 10 ώρες. Η τιμή για κάθισμα στο κατάστρωμα είναι 36,5 ευρώ, για κάθισμα οικονομικής θέσης σε εσωτερικό σαλόνι 39,5 ευρώ, η τιμή για κρεβάτι σε τετράκλινη καμπίνα είναι 61 και η τιμή για τη μεταφορά Ι.Χ. αυτοκινήτου είναι 99 ευρώ.



Οι τιμές στην Κρήτη
Στη γραμμή Πειραιάς - Χανιά δραστηριοποιούνται δύο εταιρείες, η ΑΝΕΚ και η Blue Star. Το πλοίο «Blue Horizon» προσφέρει τη σπέσιαλ οικονομική θέση προς 25 ευρώ το άτομο και την οικονομική προς 30 ευρώ. Το κρεβάτι σε τετράκλινη καμπίνα προς 52 ευρώ το άτομο, ενώ η μεγάλη έκπληξη είναι ότι η μεταφορά ενός Ι.Χ. αυτοκινήτου είναι 56 ευρώ.
Το πλοίο «Λατώ» της ΑΝΕΚ, που εκτελεί το δρομολόγιο σε 8,5 ώρες, χρεώνει 19 ευρώ το εισιτήριο στην οικονομική θέση, αλλά δεν περιλαμβάνεται εξασφαλισμένο κάθισμα οπότε προφανώς πρόκειται για εισιτήρια που αφορούν τις θέσεις στο κατάστρωμα. Η οικονομική θέση σε εσωτερικό σαλόνι με κάθισμα φθάνει τα 39 ευρώ. Το κρεβάτι σε τετράκλινη καμπίνα είναι 49 ευρώ και τιμή για την απλή μεταφορά του Ι.Χ. αυτοκινήτου είναι μόλις 55 ευρώ (οι τιμές προέρχονται από την επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας).
Στη γραμμή Πειραιάς - Ηράκλειο - Πειραιάς η απλή μετάβαση σε θέση στο κατάστρωμα στοιχίζει 37 ευρώ με το πλοίο «Κνωσός Παλλάς» των «Μινωικών Γραμμών», που εκτελούν το δρομολόγιο σε επτά ώρες. Πρόκειται για υπερσύγχρονο πλοίο με μεγάλους και άνετους χώρους, που φεύγει στις 10 το βράδυ από τον Πειραιά και φθάνει στις 5 το πρωί στο λιμάνι του Ηρακλείου.
Το πλοίο «Super Fast XII» του ομίλου Attica που δραστηριοποιείται στην ίδια γραμμή, η τιμή στη σούπερ οικονομική θέση διαμορφώνεται στα 19 ευρώ και η τιμή στη σπέσιαλ οικονομική θέση στα 29. Το κρεβάτι σε τετράκλινη εσωτερική καμπίνα διαμορφώνεται στα 48 ευρώ και η τιμή για τη μεταφορά Ι.Χ. αυτοκινήτου είναι 56 ευρώ από Πειραιά προς Ηράκλειο και 69 ευρώ για το δρομολόγιο από Ηράκλειο προς Πειραιά. To «Super Fast XII» αναχωρεί από Πειραιά στις 3:00 το απόγευμα και φθάνει στις 9:30 το βράδυ (6,5 ώρες ταξίδι).

EmprosNet

Ιστορία μου, αμαρτία μου...

Tου Πασχου Μανδραβελη

Ολοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι δεν μαθαίνει από αυτά. Κι έτσι επαναλαμβάνει κινήσεις για τις οποίες πριν από λίγο καιρό δήλωνε μετανοημένη. Για παράδειγμα, το 1997 ο κ. Κώστας Καραμανλής, αμέσως μετά την εκλογή του, ξεσήκωνε τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας κατά του πρώτου προγράμματος συνένωσης δήμων «Καποδίστριας». Υποσχέθηκε, τότε, πως σαν γίνει κυβέρνηση θα καταργήσει τις συνενώσεις και θα κάνει τοπικά δημοψηφίσματα για εθελοντικές συνενώσεις. Τελικά ως κυβέρνηση αναγνώρισε την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης και υποσχέθηκε τη διεύρυνσή της. Ο γαλάζιος «Καποδίστριας ΙΙ» ήταν μια ακόμη υπόσχεση που έμεινε υπόσχεση.

Σήμερα ο κ. Σαμαράς ακολουθεί την πεπατημένη Καραμανλή. Αμέσως μετά την εκλογή του ξεσηκώνει τους οπαδούς του κατά του «Καλλικράτη». Η κριτική είναι όπως και του 1997: γενική και αόριστη. Π.χ. «Η νέα χωροταξική κατανομή των δήμων, αφενός να γίνει με αντικειμενικά κριτήρια (πληθυσμιακά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά)... Να ληφθεί ειδική μέριμνα για ορεινούς, απομονωμένους και νησιωτικούς δήμους, έτσι ώστε η ελληνική ακριτική γη να μη μαραζώσει». Αυτό είναι μια πρόταση με την οποία συμφωνούν όλοι, όπως δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με την πρόταση «καλύτερα υγιής και πλούσιος, παρά φτωχός και άρρωστος».

Υπάρχει όμως και η πρόταση που χαϊδεύει τα αυτιά όλων των έξαλλων κοτζαμπάσηδων οι οποίοι κλείνουν τους δρόμους για να μη χάσουν την κουτάλα της διεφθαρμένης δημαρχιακής τους εξουσίας. «Να διατηρηθούν οι ιστορικοί μας δήμοι», πρότεινε ο κ. Σαμαράς. Ωραία! Να διατηρηθούν. Αλλά γιατί; Για συναισθηματικούς λόγους; Τι σχέση έχει μια διοικητική μεταρρύθμιση με την Ιστορία; Αν ένα χωριό ή μια κωμόπολη έχει Ιστορία, αυτό σημαίνει ότι πρέπει σώνει και καλά να έχει δική του υπηρεσία καθαριότητας και ξέχωρους (πληρωμένους από τη φορολογία μας) δημοτικούς άρχοντες και δημοτικούς συμβούλους; Κι αν συνενωθεί με ένα παράπλευρο χωριό χάνεται η Ιστορία;

Αλλά ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι η Ιστορία πρέπει να ορίζει ποιος θα έχει τα απορριμματοφόρα, ποιο είναι το κριτήριο της ιστορικότητας; Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα παράγει περισσότερη Ιστορία από εκείνη που μπορεί να καταναλώσει. Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς κάποια ιστορία θα υπάρχει. Κάπου πολέμησαν οι αρχαίοι, αλλού μεγαλούργησαν οι Βυζαντινοί, κάποιο άλλο μέρος μάτωσε επί τουρκοκρατίας, άλλα χωριά στέγασαν τα στρατηγεία κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και κάποιες κωμοπόλεις μαρτύρησαν επί γερμανικής Κατοχής. Επειδή δεν υπάρχει ζύγι στην Ιστορία (π.χ. είναι πιο «ιστορικό» ένα χωριό που μαρτύρησε επί τουρκοκρατίας ή κάποιο άλλο που μαρτύρησε επί κατοχής;) κανονικά κάθε γειτονιά έπρεπε να είναι ξεχωριστός δήμος. Ολο και κάποια ιστορία θα υπάρχει σε επίπεδο γειτονιάς για να ικανοποιεί το κριτήριο του «ιστορικού δήμου».

Το θέμα είναι ότι δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις του 2010 με όρους του 17ου ή του 5ου π.Χ. αιώνα. Η Ιστορία είναι σεβαστή, αλλά όχι στα διοικητικά. Η μεγαλύτερη δε χρησιμότητα της Ιστορίας είναι για να διδάσκει. Και ο κ. Σαμαράς έπρεπε κάτι να διδαχθεί, τουλάχιστον από την Ιστορία του 1997.

kathimerini.gr