Η αναζήτηση

Ένας παλιός ινδικός μύθος διηγείται, πως κάποια εποχή όλοι οι άνθρωποι ήσαν θεοί. Όμως, καταχράστηκαν τόσο πολύ τη θειότητά τους, ώστε ο Μπράχμα, ο κύριος των θεών, αποφάσισε να τους αφαιρέσει την θεία εξουσία και να την κρύψει σε ένα σημείο, όπου θα ήταν αδύνατο να την ξαναβρούν. Το μεγάλο πρόβλημα που ανέκυψε, λοιπόν, ήταν το να βρεθεί μία κρύπτη.

Όταν οι ελάσσονες θεοί κλήθηκαν σε συμβούλιο για να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα, πρότειναν το εξής: «Ας θάψουμε την θειότητα του ανθρώπου μέσα στη γη».

Όμως, ο Μπράχμα απάντησε: «Όχι, δεν αρκεί, γιατί ο άνθρωπος θα σκάψει και θα την βρει».

Τότε, οι θεοί απάντησαν: «Σ΄ αυτή τη περίπτωση, ας ρίξουμε την θειότητά του στα τρίσβαθα των ωκεανών».

Όμως και πάλι ο Μπράχμα απάντησε: «Όχι, γιατί αργά ή γρήγορα ο άνθρωπος θα εξερευνήσει τα βάθη όλων των ωκεανών και είναι βέβαιο, πως μια μέρα θα την ξαναβρεί και θα την επαναφέρει στην επιφάνεια».

Τότε, οι ελάσσονες θεοί κατέληξαν: «Δεν ξέρουμε πού να την κρύψουμε, γιατί δε φαίνεται να υπάρχει πάνω στη γη ή μέσα στη θάλασσα κάποιος τόπος στον οποίο να μη φθάσει μια μέρα ο άνθρωπος».

Τότε ο Μπράχμα είπε: «Να, τι θα κάνουμε με την θειότητα του ανθρώπου: Θα την κρύψουμε στα τρίσβαθα του ίδιου του του εαυτού, γιατί εκεί είναι το μόνο μέρος όπου δεν θα σκεφθεί να ψάξει».

Από εκείνη την εποχή, καταλήγει ο μύθος, ο άνθρωπος έκανε το γύρο της γης, σκαρφάλωσε, βυθίστηκε και έσκαψε, αναζητώντας κάτι το οποίο βρίσκεται μόνο μέσα του.

πηγή

Καλή Ανάσταση!

Καλή Ανάσταση! Με αγάπη και υγεία.

Και βεβαία καλή ελευθέρωση από τα μεγάλα συμφέροντα που ξεζούμισαν την Ελλάδα και τους Έλληνες, μαζί με την βοήθεια των διεφθαρμένων πολιτικάντων που έδρασαν έως το 2009, όπως κάνουν και εδώ και δυο χρόνια τώρα, μετά την εκτέλεση της πολιτικής αποστασίας του 2011 που διατάχτηκε από τους τραπεζίτες εντός και εκτός Ελλάδας. Όπως και από όλα τα τσιράκια τους κρυφά η φανερά, μεγάλα η μικρά. 

Περί εκατομμυρίων που μοίραζε η κυβέρνηση εκ νέου στα ΜΜΕ και περί επιλεκτικής κακής λειτουργίας server του Internet

Ελπίζω ότι η ξαφνική κακή λειτουργία (εκ νέου) του Ιντερνετ στο δικό μου server του Otenet δεν έχει καμιά σχέση με άρθρα όπως αυτό που μόλις συμπλήρωσα (με ένα ακόμα Υ.Γ. 2)… παρόλο που όταν γράφω κάτι τέτοιο πάντα συμβαίνει… τυχαία.

Έτσι και αλλιώς θα συνεχίζω να γράφω αυτά που βλέπει όλος ο κόσμος... και ας μην έχει την δυνατότητα να μιλάει δημοσίως, νομίζω ότι θα αδράξει την ευκαιρία να εκφραστεί δεόντως στις εκλογές. Έτσι ώστε να καταλάβουν όλοι ότι ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Ούτε ότι "φταίει ο κόσμος" διότι ψήφισε αυτούς, μιας και τέτοιους υποστηρίζετε τόσο κομματικά όσο και στα ΜΜΕ σε όλη την χώρα, όπου βρήκατε άλλο ένα πλεόνασμα ώστε να μοιράζετε σε δυο μέρες πάνω από 50 εκατομμύρια ευρώ σε όλες τις τοπικές τηλεοράσεις και radio σε ολόκληρη την χώρα, προεκλογικά…όπως και άλλα 80 εκατομμύρια στο ΔΟΛ… Για να διαφημίζουν ποιους υποψήφιους άραγε;;… 

Χρόνια πολλά και περήφανα Ελλάδα!

Του κόσμου θα είμαι πάντα οδηγήτρα, το κάστρο της πανώριας λευτεριάς, της αρετής, του πνεύματος γεννήτρα, και φάρος της ανθρώπινης καρδιάς.

Ξαφνικά...

Ξαφνικά από χθες στο OTE δήθεν είχα πρόβλημα στο router (το οποίο λύθηκε χθες σε 5 λεπτά από το τηλέφωνο) σήμερα πιθανόν έχω πρόβλημα στην σύνδεση με το Ιντερνετ… (έχω 5 λεπτά την ώρα Ιντερνετ και αν... σαν καψόνια ένα πράγμα μου φαίνονται!!!... ειδικά όταν το... πρόβλημα έφτιαξε χθες ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ με τις οδηγίες που μου έδωσε η κοπέλα- τέχνικο... άλλα επαναεμφανίστηκε και πάλι απο το πρωί, όταν έρχονται και οι διοικητικοί στην δουλειά...) ) το οποίο πρόβλημα θα το κοιτάξουν οι τεχνικοί του ΟΤΕ ΨΗΦΙΑΚΑ ΈΩΣ ΑΥΡΙΟ … ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ… σπασμωδικά θα γράφω πιθανών από το Ιντερνετ καφέ… ΑΝ δεν θα πάθει και αυτό ζημιά στην περιοχή μου

Εντωμεταξύ ο Νίκος Ανδρουλάκης συνεχίζει ως άλλος ένας Άρη Σπυλιοτόπουλο (που έλεγε “Kαραμανλή η τανκς")… οποίος είναι εναντίον του Βενιζέλου είναι Χρυσή Αυγή για τον διορισμένο του γραμματέα, όπως και για άλλους τέτοιους… δημοκράτες...

Η αλλιώς ο Νίκος Ανδρουλάκης συνεχίζει την «ενωτική» του στρατηγική, την οποία την πρόβαλε από τις πρώτες μέρες από το κανάλι του Mega (τους), έως και στην τελευταία του δημόσια ομιλία στην «ελιά» οπού ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο διορισμένος βενιζελικος γραμματέας υποστήριξε ότι "ο Γιώργος Παπανδρέου έφερε την ΧΑ στην βουλή" (αυτό έρχεται μετά που ο κολλητός του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο ως εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ του Βενιζελου ζήτησε συγνώμη στην βουλή απότον Κώστα Καραμανλή "για την αντιπολίτευση που του έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου")  … Τους υπενθυμίζω ότι ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΡΙΞΑΝ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΑΠΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΧΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ.

Αν έχεις τέτοιους "προοδευτικούς κεντροΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ" τι τους χρειάζεστε τους δεξιούς συντηρητικούς;;; Βλέποντας τους σκέφτομαι το "νέο ήθος των άφθαρτων" του Βενιζέλου και ανατριχιάζω... 

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΔΙΟΤΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑΜΠΕΛΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΡΑΤΑΝΕ ΚΑΙ ΥΨΗΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.

Υ.Γ. Με τα τσιράκια του γραμματέα που με έβριζαν χυδαία, όπως έβριζαν και ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ ΈΩΣ ΤΟ 2012 (αναφέρομαι στην Gwgw Peleki και στην Μαρία Καλογεράκη, οι οποίες δηλώνουν ότι δεν ήταν  και δεν είναι μέλη του ΠΑΣΟΚ ούτε τώρα…απλά η τελευταία διοργανώνει εκδηλώσεις του Τομέα Γυναικών στο Ηράκλειοι "με τα έσοδα της" όπως δηλώνει η ίδια, όπως και ΤΩΡΑ έγινε "ΞΑΦΝΙΚΑ" φίλη με την Σουλαδάκη και μπορεί να δημοσιεύει στην ΕΠΙΣΗΜΗ σελίδα του ΙΣΤΑΜΕ στο φεισμπουκ, όπου οι παπανδρεΪκοι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ... ) δεν γίνεται «ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ με τις αρχές και αξίες του Ανδρέα Παπανδρέου» όπως έφτιαξαν ένα προφίλ χρήστη του fb -με αυτό το όνομα- οι ίδιες. μαζί με ένα πρώην πολέμιος του προγράμματος Καλλικράτη (με το οποίο πρόγραμμα μπήκε ένα πρώτο φρένο στις σπατάλες στους δήμους, στις νομαρχίες και περιφέρειες!) , όπως δήθεν κάνουν στο φεισμπουκ οι εχθροί όλων των μεταρρυθμίσεων επί της κυβέρνησης του ΓΑ Παπανδρέου… Παρά μόνο αν σφετερισατε και αυτές, εκτός από τις ηγετικές θέσεις στο κόμμα… ΤΡΟΜΑΡΑ ΣΑΣ!!!!!!!!!!!

Ο ανεξάρτητος και ασυμβίβαστος άνθρωπος Αϊνστάιν

Η αξία ενός ανθρώπου θα πρέπει να εξετάζεται με βάση ότι δίνει και όχι ότι μπορεί να λάβει. Να μην προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας.

Ο άνθρωπος  Αϊνστάιν (14 Μαρτίου 1879 – 18 Απριλίου 1955)

  Το βρέφος με το παράξενο κεφάλι        Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί          Υπολοχαγοί και λοχίες           

  Η πυξίδα               Η Γεωμετρία                      Το βιολί        Ο καθηγητής δεν φοράει κάλτσες        Γέλιο

  Διάβασμα                  Σπίτι                  Εσωτερική ελευθερία           Ο θεός             Ο έρωτας                      

  Στοιχεία παραδοξότητας.         Ένας εχθρός των βεβαιοτήτων μας           Και οι αντιφάσεις

Το βρέφος με το παράξενο κεφάλι

Λίγο πριν από το μεσημέρι της 14ης Μαρτίου του 1979 η Paulin Einstein ταράχτηκε. Είχε μόλις αντικρίσει το πρώτο δικό της νεογέννητο και ένιωσε ότι γέννησε ένα παραμορφωμένο παιδί . Το  πίσω μέρους ήταν τεράστιο και μπορούσε να διακρίνει πάνω του ένα σωρό γωνίες. Καμία συμμετρία καμία σφαιρικότητα.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί

Στον Hermann Einstein άρεσε πολύ να διαβάζει μεγαλόφωνα ποίηση, έδειχνε προτίμηση στον Heine  και στον Rilke ενώ η γυναίκα του Paulin αγαπούσε τη μουσική, έπαιζε πιάνο και ήθελε κάνοντας παιδιά να ενθαρρύνει τις μουσικές του ικανότητες. Στις 14 Μαρτίου του 1879 γέννησε ένα παιδί που του δόθηκε το όνομα Albert. O μικρός άργησε τόσο να μιλήσει που οι δικοί του νόμιζαν ότι δεν θα μιλήσει ποτέ. Οι φόβοι τους όμως διαψεύστηκαν γιατί η γέννηση της αδελφής του όταν εκείνος ήταν δυόμισι ετών τον ώθησε να αρχίσει να μιλάει. Η ΘΑΛΠΩΡΉ ΤΗΣ οικογένειας Αϊνστάιν και η ελεύθερη σκέψη τους, απαλλαγμένη από θρησκευτικές προκαταλήψεις, φαίνεται πως τόνωσαν την αυτοπεποίθηση του Αλβέρτου. Στα τέσσερα χρόνια του μπορούσε να κυκλοφορεί μόνος του στους δρόμους του Μονάχου. «Η ανεξαρτησία ήταν ήδη ριζωμένη στον χαρακτήρα του» θυμόταν αργότερα η αδελφή του η Μάγια. Παρότι του έλειπαν οι φίλοι προτιμούσε να παίζει μόνος του, κάνοντας παζλ ή  φτιάχνοντας πολυώροφα κτίρια με τα χαρτιά της τράπουλας.

Υπολοχαγοί και λοχίες

Πήγε σε δημόσιο δημοτικό σχολείο και οι δάσκαλοι δεν τον εύρισκαν ιδιαίτερα έξυπνο γιατί του έπαιρνε πάρα πολύ ώρα για να λύσει ασκήσεις. Προτιμούσε να τις εξετάζει αργά και συστηματικά παρά να απαντά αυτόματα όπως ήθελαν οι δάσκαλοί του. Η επιμονή, η υπομονή και η οργάνωση, στοιχεία καίρια για τη μετέπειτα πορεία του έκαναν από νωρίς την εμφάνισή τους.

Η παρεξήγηση έγινε ακόμα χειρότερη όταν ο Αϊνστάιν μπήκε στο Γυμνάσιο Luitpold του Μονάχου σε ηλικία δέκα ετών. «Δεν θα καταφέρεις να κάνεις τίποτα στη ζωή σου» του είπε κάποτε ο δάσκαλος των αρχαίων ελληνικών. Αργότερα έγραψε για τα μαθητικά του χρόνια: « οι δάσκαλοι στο Δημοτικό μου θύμιζαν λοχίες και στο Γυμνάσιο υπολοχαγούς».

   Οι δύο πιο ζωντανές επιστημονικές εμπειρίες που διατήρησε από τα παιδικά του χρόνια ήταν η πυξίδα και το πυθαγόρειο θεώρημα. Οι δύο αυτές εμπνεύσεις είναι σχεδόν δύο ιδανικά παραδείγματα των συμπληρωματικών όψεων των επιστημονικών φαινομένων.

Η πυξίδα

« Ένα τέτοιο θαυμασμό ένιωσα ως παιδί 5 ετών όταν ο πατέρας μου έδειξε μια πυξίδα.  Το ότι η βελόνα μπορούσε να συμπεριφέρεται με τέτοιο συνεπή τρόπο δεν ταίριαζε με τη φύση των γνωστών γεγονότων. Ακόμα θυμάμαι ότι η εμπειρία αυτή μου έκανε βαθιά και ανεξάλειπτη εντύπωση. Κάτι το βαθιά κρυμμένο θα έπρεπε να υπάρχει πίσω από τα πράγματα. Αυτά που βλέπει μπροστά του ο άνθρωπος από την παιδική του ηλικία δεν τον προκαλούν τέτοιου είδους αντιδράσεις. Δεν τον ξαφνιάζει η πτώση των σωμάτων, ο άνεμος και η βροχή ούτε το γεγονός ότι το φεγγάρι δεν πέφτει» έγραφε στα 67 του χρόνια

Paul Arthur Schlipp : Albert Einstein: Philosopher – Scientist, 1949

Η Γεωμετρία

« Σε ηλικία 12 ετών είχα μια δεύτερη θαυμαστή εμπειρία.. Ένα μικρό βιβλίο που είχε ως θέμα την Ευκλείδεια Γεωμετρία το οποίο βρέθηκε στα χέρια μου στην αρχή κάποιας σχολικής χρονιάς. Εδώ υπήρχαν προτάσεις – όπως η τομή και των τριών υψών ενός τριγώνου σε ένα μόνο σημείο - οι οποίες αν και δεν ήταν με κανένα τρόπο προφανείς μπορούσαν να αποδειχθούν με τέτοια βεβαιότητα που κάθε  αμφιβολία φαινόταν αδύνατη. Αυτή η διαύγεια και η βεβαιότητα μου προκαλούσαν μία απερίγραπτη αίσθηση.

Τα αντικείμενα τα οποία πραγματεύεται η Γεωμετρία μου φαίνονταν ότι δεν ήταν διαφορετικού τύπου από τα αντικείμενα των αισθητηριακών μας αντιλήψεων, αυτά τα οποία μπορούμε να δούμε και αγγίξουμε. Η πρωτόγονη αυτή ιδέα στηρίζεται και στο γεγονός ότι η σχέση των γεωμετρικών αντικειμένων με τα αντικείμενα της άμεσης εμπειρίας ήταν ασυνείδητα παρούσα

Paul Arthur Schlipp : Albert Einstein: Philosopher – Scientist, 1949

 Το βιολί, ο Μότσαρτ και ο Μπαχ

Από την εφηβεία του και τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι και τη δεκαετία του 1940 που πλησίαζε τα εβδομήντα  η μουσική βρισκόταν στο επίκεντρο της δημιουργικής ζωής του Einstein και ο Μότσαρτ με το βιολί στο επίκεντρο της μουσικής του.

Στα δεκάξι του χρόνια στο κυλικείο του σχολείου σκεπτόμενος τη ρήση «η μπύρα κάνει τον άνθρωπο βλάκα και τεμπέλη»  ο Αϊνστάιν ορκίστηκε ότι θα γινόταν θεωρητικός φυσικός και ότι στο εξής δεν θα μεθούσε πια με μπίρα αλλά με Φυσική και με την Κριτική του καθαρού λόγου του Kant. Για να το γιορτάσει κάλεσε τον φίλο του  Χανς Μπίλαρντ να τον συνοδεύσει στο πιάνο σε μια σονάτα του Μότσαρτ. Αυτό που ακολούθησε έμεινε χαραγμένο για πάντα στη μνήμη του Μπίλαρντ. « Όταν το βιολί του άρχισε να τραγουδά, οι τοίχοι του δωματίου έμοιαζαν να υποχωρούν για πρώτη φορά εμφανίστηκε μπροστά μου ο πραγματικός Μότσαρτ ποτισμένος με την ελληνική ομορφιά και τις καθαρές γραμμές της ατίθασος, παιχνιδιάρικος και μεγαλειώδης».

Ο Αϊνστάιν προτιμούσε την αυστηρά δομημένη ντετερμινιστική μουσική του Μπαχ και του Μότσαρτ. Φανταζόταν τον Μότσαρτ να αρπάζει μελωδίες στον αέρα που πετούσαν αενάως στο Σύμπαν και σκεφτόταν ότι ο ίδιος δούλευε σαν τον Μότσαρτ όχι απλώς φτιάχνοντας θεωρίες αλλά ανταποκρινόμενος στη Φύση, σε μια αρμονία με το Σύμπαν. «Αυτό έχω να πω για το έργο του Μπαχ: να ακούς, να παίζεις να αγαπάς, να σέβεσαι και να κρατάς το στόμα σου κλειστό». Η μουσική του Ντεμπισί είχε γι αυτόν μια εκλεπτυσμένη πολυχρωμία . Από την άλλη έβρισκε τον Μπετόβεν πολύ μελοδραματικό, τον Ρίχαρντ Στράους προσηλωμένο στην εξωτερική όψη των πραγμάτων και είχε δηλώσει ευθαρσώς ότι «ο θεός να με συγχωρέσει αλλά ο Βάγκνερ δεν είναι του γούστου μου»

Τα γούστα του στη μουσική και στη φυσική ήταν αλληλένδετα.

Έβλεπε τις μουσικές και τις επιστημονικές αλήθειες ως πλατωνικές μορφές, τις οποίες η ανθρώπινη διάνοια καλείται να διαισθανθεί.

Ο καθηγητής δεν φοράει κάλτσες

Στα νιάτα του, γράφει ο Philip Frank,  ήταν πολύ έξυπνος και συνήθιζε να χρησιμοποιεί λογοπαίγνια. Είχε μία ακατανίκητη αίσθηση χαράς και ευθυμίας συνδυασμένη με μια βαθιά αίσθηση εσωτερικής γαλήνης και μία σχεδόν αδιαπέραστη πανοπλία επιφυλακτικότητας.

  Ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε στους διοικούντες το Πανεπιστήμιο ήταν ο ίδιος με εκείνον με τον οποίο μιλούσε στην καθαρίστρια του εργαστηρίου.

Είχε ήδη αποκτήσει ένα εσωτερικό αίσθημα ασφάλειας. Η πίεση που συχνά τον βάραινε στα νιάτα του είχε πια φύγει. Μπορούσε πια να ντύνεται όπως ήθελε αρκεί να νιώθει άνετα και συχνά κυκλοφορούσε χωρίς να φοράει κάλτσες.

Όταν τον ρώτησαν κάποτε γιατί δεν φοράει κάλτσες παρενέβη η Helen  Dukas η γραμματέας του λέγοντας « Ο καθηγητής δεν φοράει ποτέ κάλτσες. Ακόμα κι όταν τον προσκάλεσε ο Πρόεδρος Roosevelt στον Λευκό οίκο δεν φορούσε κάλτσες».

 (Einstein, a Centenary Volume, επιμέλεια A. P. French, Heinemann, Oxford, 1979 )

Γέλιο

Η αίσθηση του χιούμορ του ήταν έκδηλη. Όταν κάποιος έλεγε ένα αστείο η αντίδρασή του ήταν πολύ ζωηρή. Το γέλιο του ανάβλυζε από τα βάθη του είναι του ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του που τραβούσε αμέσως την προσοχή.

Η συζήτησή  του ήταν συχνά ένας συνδυασμός αθώων αστείων και καυστικής χλεύης, έτσι που πολλοί να μην μπορούν να επιλέξουν εάν θα έπρεπε να γελάσουν ή να νιώσουν θιγμένοι. Έτσι η εικόνα που έδινε στους γύρω του ήταν κάτι  ανάμεσα στους δύο πόλους της παιδικής ευθυμίας και του κυνισμού. Εκείνο πάντως που έμενε ήταν εντύπωση ενός ζωντανού ανθρώπου η συντροφιά του οποίου άφηνε τους συνομιλητές του πλουσιότερους από την εμπειρία της.

Ήθελα να έχω την ευκαιρία να ακούω το γέλιο του το οποίο φώτιζε το   πρόσωπό του και τον έκανε να μοιάζει σαν αγόρι που διασκεδάζει με μία φάρσα.

Διάβασμα

Δεν ήταν βιβλιοφάγος. Από ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ προτιμούσε κυρίως του Ρώσους, όπως τον Ντοστογιέφσκι και τον Τολστόι.

Θαύμαζε τον Γκαντι, ου οποίου την αυτοβιογραφία διάβαζε μεγαλόφωνα στην οικογένειά του. Διάβαζε και Ηρόδοτο. Τα περισσότερα βιβλία του τα έστελναν άνθρωποι που ήθελαν να τα διαβάσει. Δεν διάβαζε σχεδόν ποτέ βιβλία που αναφέρονταν στον ίδιο.

Σπίτι

Στο γραφείο του που επικοινωνούσε κατευθείαν με την κρεββατοκάμαρα υπήρχαν μερικές όχι ιδιαίτερα αναπαυτικές καρέκλες και το τραπέζι στο οποίο εργαζόταν. Υπήρχαν και αρκετά φυτά. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι ράφια, στα περισσότερα υπήρχαν βιβλία, ορισμένα φιλοξενούσαν και τη δισκοθήκη του.

Στους τοίχους ήταν κρεμασμένες λίγες φωτογραφίες και χαλκογραφίες. Ένα σκίτσο του Γκάντι, μια φωτογραφία της μητέρας και μία της μοναδικής αδελφής του. Είχε φέρει μαζί του και τρεις χαλκογραφίες των τριών φυσικών που θαύμαζε ιδιαίτερα. Του Νεύτωνα, του Φαρανταίη και του Μάξγουελ. Αυτά σε συνδυασμό με την απόλυτη απλότητα των υπόλοιπων χώρων έδιναν στο διαμέρισμα μια αίσθηση γαλήνης και απομόνωσης ταυτόχρονα.

Μια άλλη γκάμα εντυπώσεων κυμαινόταν από την εντύπωση ενός ανθρώπου που συνέπασχε βαθιά και με ένταση για τη μοίρα κάθε αγνώστου ως την εντύπωση ενός ανθρώπου που σε πλησιέστερη επαφή αποτραβιόταν στο καβούκι του.

Εσωτερική ελευθερία

Ποτέ του δεν είχε ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ.  Ακόμα και σε μεγάλη ηλικία  ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ, ανεξάρτητα μάλιστα από τις καιρικές συνθήκες ή κυκλοφορούσε με ποδήλατο. Το καλοκαίρι πήγαινε στη θάλασσα όπου μπορούσε να ασχοληθεί με την αγαπημένη του ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑ . Ενίοτε κυκλοφορούσε χωρίς να φοράει κάλτσες, απέφευγε τις κοσμικές εμφανίσεις, πάλευε την ούτως ή άλλως υπαρκτή  ματαιοδοξία του και του άρεσε να κάθεται σε μια γωνιά και να καπνίζει  πίπα;

Δεν ανήκε σε κανέναν θεσμό, σε καμία ΧΩΡΑ ούτε καν στα μέλη της οικογένειάς του.

Απολάμβανε πολύ τη συντροφιά ορισμένων διαλεχτών ατόμων και      διατηρούσε μια τεράστια και τακτική αλληλογραφία με ανθρώπους κάθε είδους, αλλά έδινε την εντύπωση ότι η Σκέψη του και η ύπαρξή του ήταν αλλού.  Είχε απόλυτη συνείδηση της κατάστασής του, όπως και του παράδοξου της απόλυτης ανάγκης του για απομόνωση και της συνεπαγόμενης μοναξιάς

ο Θεός

Αν και παρέμεινε συνεπής αγνωστικιστής, σε ότι αφορά κάθε είδους πίστη σε κάποιον Θεό, αναφερόταν συχνά και φιλικά στον «ΘΕΟ» τον οποίο πολλές φορές αποκαλούσε Γέροντα. Με αυτή την έννοια  «ο Θεός» αντιπροσώπευε τις έλλογες συνδέσεις, τους νόμους που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος. Jeremy Bernstein: Einstein 2th edition, 1973

« Η κύρια πηγή των σημερινών αντιπαραθέσεων μεταξύ Θρησκείας και Επιστήμης  βρίσκεται στην έννοια ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Στόχος της Επιστήμης είναι η διατύπωση γενικών κανόνων που καθορίζουν τις αλληλεξαρτώμενες έννοιες για τα αντικείμενα μέσα στον χώρο και στον χρόνο. Όσο περισσότερο ένας άνθρωπος διαποτίζεται από την εύρυθμη κανονικότητα των όσων συμβαίνουν, τόσο πιο στέρεη γίνεται η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει χώρος για αίτια διαφορετικής φύσεως. Γι αυτόν ούτε η κυριαρχία της ανθρώπινης βούλησης ούτε η κυριαρχία της θεικής βούλησης υφισταται ως ΑΙΤΙΑ των φυσικών γεγονότων.

Βέβαια το δόγμα ενός προσωπικού Θεού Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ δεν θα μπορέσει ποτέ να καταρριφθεί, με την πλήρη σημασία της λέξης, από την Επιστήμη διότι το δόγμα αυτό μπορεί πάντα να καταφεύγει στους χώρους εκείνους στους οποίους δεν έχει ακόμα εδραιωθεί η επιστημονική γνώση. Στη σφαίρα της θρησκείας ανήκει η ΠΙΣΤΗ ότι οι κανόνες που διέπουν τον κόσμο της ανθρώπινης ύπαρξης είναι έλλογοι, ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει κατανοητός με τη σκέψη. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν πραγματικό επιστήμονα δίχως τη βαθιά αυτή πίστη.

Philip Frank:Einstein: His Times and Life, New York, ed. Alfed Knopf, 1947

ο Έρωτας

Ένας από τους ελάχιστους λόγους που έκαναν τον Αϊνστάιν να βγαίνει από τον «μικρό κόσμου του»  ήταν οι γυναίκες. Εκείνες τον έβρισκαν ελκυστικό στην όψη και η έλξη αυτή μεγάλωνε από την ανέμελη συμπεριφορά του, το ξεχωριστό και παθιασμένο στυλ που είχε στο βιολί και αργότερα βέβαια, το θρυλικό μυαλό του. Όπως είπε μια φίλη του αργότερα ‘ήταν το είδος της αντρικής ομορφιάς που ειδικά  στις αρχές του εικοστού αιώνα έκαιγε καρδιές»  ( Antonina Valentin, 1954,  Einstein : A Biography )

 Όταν σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο  ερωτεύτηκε τη μοναδική φοιτήτρια του τμήματος τη Μίλεβα Μάριτς, τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του σέρβικής καταγωγής και γυναίκα με ισχυρή θέληση. Ένα παράξενο ζευγάρι. Εκείνος γεροδεμένος και φαινομενικά εξωστρεφής, η Μίλεβα του έφθανε μέχρι τον ώμο κούτσαινε εξ αιτίας της φυματίωσης που είχε περάσει στα παιδικά της χρόνια και είχε μια αύρα σλάβικης μελαγχολίας. Ήταν όμως πολύ όμορφη με εντυπωσιακά μάτια  και μαύρα μαλλιά. Η κόρη τους η Λίζερλ γεννή8ηκε χωρίς ακόμα να έχουν παντρευτεί. Το 1903 παντρεύτηκαν και έκαναν δύο παιδιά ακόμα. Τον Χανς Άλμπερτ και τον Έντουαρντ. Γι α αρκετά χρόνια ήταν ερωτευμένοι τρελά. Αντάλλασσαν γράμματα γεμάτα πάθος που περιείχαν όμως και σκέψεις για ι τη φυσική. Τα γράμματα αυτά αποκαλύφθηκαν από μια δισέγγονή τους το  1986 σε μια τραπεζική θυρίδα στο Λος Άντζελες και εκδόθηκαν με τη μορφή βιβλίου. Αλβέρτος Αϊνστάιν : Τα ερωτικά γράμματα. Ο ενθουσιασμός για τη δουλειά του και ο έρωτάς του για τη Μίλεβα διαπλέκονται μέσα στα γράμματα αυτά. Στα πρώτα χρόνια της ερωτικής τους σχέσης ήταν εκείνος που την είχε ανάγκη, μια γυναίκα τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του που ήταν σύμβουλος εμψυχωτής, παιδαγωγός και υποστηρικτής του. Καθώς όμως προχωρούσε η σχέση η Μίλεβα επισκιαζόταν όλο και περισσότερο από τον εραστή της και στα χρόνια ακολούθησαν η Μίλεβα ήταν απόλυτα εξαρτημένη από τον άνδρα της, ένα οικονομικό και συναισθηματικό φορτίο. Η σχέση τους γνώρισε κρίση. Πολύ αργότερα ο Αϊνστάιν έγραψε γι αυτήν «ήταν σκυθρωπή και κυκλοθυμική και γενικά πολύ ψυχρή και καχύποπτη με όποιον με πλησίαζε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο».

Το 1912 ο Αϊνστάιν, 33 ετών, παντρεμένος ακόμα με τη Μίλεβα έγινε εραστής της  Έλσας Λόβενταλ . Η Έλσα τον ανακούφιζε από την κυκλοθυμικότητα της Μίλεβα. Για να προλάβει όμως τα αναπόφευκτα προβλήματα ο Αϊνστάιν  διέκοψε γρήγορα τον δεσμό τους αλλά η Έλσα επέμεινε. Ένα χρόνο αργότερα  άρχισε  να της στέλνει ερωτικά γράμματα σαν αυτά που έγραφε στη Μίλεβα όταν ήταν νέος. Τελικά  το 1919 ο γάμος με τη  Μίλεβα διαλύθηκε. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Έλσα και εκείνη τον φρόντιζε για πολλά χρόνια. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 ο  Αϊνστάιν, 45 περίπου χρονών, ήταν πια μία  παγκόσμια διασημότητα  και ήταν τότε που διαπίστωσε ότι η έλξη που ασκούσε στις γυναίκες είχε αυξηθεί κατακόρυφα. Με αρκετά  φαρδιές πλάτες, σχετικά καλοδιατηρημένος, φημισμένος για την τεράστια ευφυία του ήταν μία φιγούρα εντυπωσιακή.

 Στοιχεία παραδοξότητας.

Η σκέψη του Αϊνστάιν – η μεγαλοφυία του οποίου συνίσταται και στο ότι μπορεί να ξεσκεπάζει τις ασυμμετρίες τον φυσικών νομών να βρίσκει λύσεις για τα παράδοξα και να ενοποιεί τις αντιτιθέμενες καταστάσεις  - είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσωπικότητά του, η οποία περιέχει στοιχεία παραδοξότητας. Γέρο - σοφός και ταυτόχρονα ζωηρός έφηβος ,  άθεος και συγχρόνως με έναν δικό του τρόπο θρήσκος, μοναχικός αλλά και δημόσιο πρόσωπο ορθολογιστής αλλά και εμπιστευόμενος την προσωπική του διαίσθηση, προσφέρεται για το παιχνίδι της μυθοποίησης για τη δημιουργία μιας εικόνας η  οποία αμέσως θα παραπέμπει και στην αντίθετή της.             
Gerald Holton

Ένας επικίνδυνος εχθρός των βεβαιοτήτων μας

Ο Αϊνστάιν υπήρξε θύμα μια σειράς από υποψίες από και εξονυχιστικές εξετάσεις για τον ρόλο του και για την προσωπικότητά του . Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου ορισμένοι Γάλλοι αντισημίτες είχαν έντεχνα υπογραμμίσει την γερμανο - εβραϊκή καταγωγή του και η υπογράμμιση της καταγωγής του δεν έπαψε να κάνει την εμφάνισή της ποτέ. Άλλοι πάλι τον κατηγορούσαν για σνομπισμό ενώ ορισμένοι χαρακτήριζαν τη Θεωρία της Σχετικότητας ως ένα καθαρά διανοητικό κατασκεύασμα. Και δυστυχώς γι αυτούς είχαν σπεύσει να κοινοποιήσουν τους χαρακτηρισμούς λίγο πριν αρχίσουν η μια μετά την άλλη να έρχονται οι πειραματικές επιβεβαιώσεις της θεωρίας του. Αργότερα επιχείρησαν να του αποδώσουν την πατρότητα  της ατομικής βόμβας . Τέλος με τη συγκατάθεση της Μίλεβα Μάριτς επεδίωξαν να αποδώσουν σε αυτήν την μητρότητα της Σχετικότητας. Τελευταίο χρονολογικά επεισόδιο είναι οι ψίθυροι στα σαλόνια ότι ο Αϊνστάιν ήταν τρελός και με αυτό θα μπορούσαν να εξηγηθούν όλα.

Γιατί άραγε τόσος φθόνος για έναν άνθρωπο που ενίοτε κυκλοφορούσε χωρίς να φοράει κάλτσες, απέφευγε τις κοσμικές εμφανίσεις, πάλευε τη ματαιοδοξία του και του άρεσε να κάθεται σε μια γωνιά και να καπνίζει  πίπα;    Μήπως επειδή κρέμασε σοβαρά ερωτηματικά κάτω από τα προφανή με τα οποία έχουμε μεγαλώσει; Μήπως επειδή αμφισβήτησε τις βεβαιότητες πάνω στις οποίες εδράζεται η λαϊκή σοφία, τις ποικίλες βεβαιότητες που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά και οι οποίες συντηρούν τον κοινωνικό σεβασμό προς την ιερότητα της ορθολογικής    σκέψης; Το ότι Η ΜΑΖΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ , το ότι ο χρόνος μπορεί να  διαστέλλεται και να σμίγει με τον χώρο, είναι ιδέες που πριονίζουν το κλαδί στο οποίο στηρίζονται ( ή μήπως ταλαντεύονται ; )  ο κοινός νους και η «υγιής» σκέψη. Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν γίνεται ένας επικίνδυνος εχθρός των κοινωνικών βεβαιοτήτων και πρέπει να πληρώσει: το τίμημα είναι να μείνει περιθωριακός για πάντα. Και εκείνο που επείγει είναι να μυθοποιηθεί από την κορυφή ως τα νύχια μέσα από τη φωτογραφία που τον δείχνει να βγάζει έξω τη γλώσσα, μέσα από τον εγκέφαλό του που θα ανατεθεί για έρευνα στην ανατομία προς έρευνα είτε μέσα από την εξίσωση που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΜΑΓΙΚΗ

Και οι αντιφάσεις

Ωστόσο όπως όλοι οι άνθρωποι είχε κι εκείνος τις αντιφάσεις του. Αν παρακολουθήσει κανείς τη διαδρομή του μετά το 1920 εύκολα μπορεί να διακρίνει έναν άνθρωπο που είχε την τάση να αναζητεί  θεμελιώδεις Αρχές , κάποιες δηλαδή ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ στις οποίες θα μπορούσε να στηριχτεί.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ΤΩΡΑ -  ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ - ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΕΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ.

Το  αναλλοίωτο της ταχύτητας του φωτός, η ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, η ισοτιμία επιτάχυνσης και βαρύτητας και η Αρχή της Αιτιότητας ήταν μερικές μόνο από αυτές.

πηγή

Ναρκοπέδιο ο νόμος για τις τράπεζες

ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΒΡΙΖΟΥΝ ΞΑΦΝΙΚΑ τον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ...

Ως ζήτημα άμεσης προτεραιότητας τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την τρόικα αντιμετωπίζεται η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τη σταδιακή επιστροφή τους στον ιδιωτικό τομέα. Η ανάγκη αλλαγής του θεσμικού πλαισίου, που «πάγωσε» προ μηνών, όταν η τρόικα έθεσε βέτο στο σχέδιο νόμου που επεξεργάστηκε το υπ. Οικονομικών προκειμένου να υπάρχει πλήρης εικόνα για τη χρήση του 2013 και τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών, επανέρχεται πλέον με ένταση, καθώς αφενός αποτελεί προαπαιτούμενο για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αφετέρου αποτελεί προϋπόθεση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την είσοδο στην ελληνική αγορά, έπειτα από πολλά χρόνια, ισχυρών funds που φέρονται έτοιμα να επενδύσουν στην Eurobank. Ωστόσο, η διαδικασία αλλαγής του θεσμικού πλαισίου μέσα από τη Βουλή αποτελεί δοκιμασία για την κυβέρνηση.

Κυβερνητικές πηγές εκτιμούσαν χθες πως η προώθηση του νέου θεσμικού πλαισίου, μέσω νομοσχεδίου το οποίο θα περιλαμβάνει και την κάλυψη του ΤΧΣ προκειμένου να διαθέσει μετοχές τραπεζών σε τιμές χαμηλότερη από εκείνη που έχει υπολογιστεί με βάση τα κεφάλαια τα οποία έχει διαθέσει για την εκάστοτε τράπεζα, «δεν μπορεί να περιμένει μέχρι τις ευρωεκλογές», ωστόσο η υλοποίηση του σχετικού σχεδιασμού κάθε άλλο παρά εύκολη μοιάζει. Και τούτο διότι παρά το επιχείρημα ότι το ΤΧΣ θα καλύψει όποιες πρόσκαιρες απώλειες από τη μελλοντική αύξηση της τιμής των μετοχών που θα εξακολουθήσει να κατέχει, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μπορεί να αποτελέσει αιτία κυβερνητικής περιδίνησης.

Ηδη από χθες ο ΣΥΡΙΖΑ προειδοποίησε για τη σκληρή στάση που θα κρατήσει, αμφισβητώντας ευθέως τα αποτελέσματα των stress tests που δημοσιοποίησε η Τράπεζα της Ελλάδος. Την ίδια στιγμή, η ανοικτή αντιπαράθεση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ δημιουργεί προϋποθέσεις ατυχήματος, καθώς ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε επιμείνει, τόσο ως πρωθυπουργός όσο και μετέπειτα, ότι η ανακεφαλαιοποίηση θα έπρεπε να γίνει με κοινές μετοχές, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγετο την αυτόματη «έκπτωση» των τραπεζικών διοικήσεων, εκδοχή που εν τέλει δεν υιοθετήθηκε.

Καθώς ο δρόμος της απλής μη συμμετοχής του ΤΧΣ στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου δεν διασφαλίζει, στην περίπτωση της Eurobank, τα συμφέροντα του Δημοσίου, θα πρέπει να υπάρξει αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου από τη Βουλή. Και υπό το πρίσμα της σοβούσας αντιπαράθεσης μεταξύ των κ. Ευ. Βενιζέλου και Γ. Παπανδρέου, αλλά και της σκληρής κριτικής που αναμένεται να ασκήσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελάσσων αντιπολίτευση, αυτή η κοινοβουλευτική μάχη μπορεί να αποτελέσει ναρκοπέδιο. Είναι ενδεικτικό ότι κυβερνητικοί παράγοντες δεν έκρυβαν χθες τον προβληματισμό τους για το ενδεχόμενο «επανάστασης» εκ μέρους του πρώην πρωθυπουργού και «παπανδρεϊκών στελεχών» (σ.σ. ο κ. Παπανδρέου είχε καταψηφίσει και την παράταση στις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών) δημιουργώντας συνθήκες κρίσης στην κυβέρνηση, λίγες εβδομάδες πριν από τις κάλπες.

Οι διαβουλεύσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης αναμένεται να εντατικοποιηθούν με την επιστροφή του κ. Γ. Στουρνάρα στην Αθήνα με στόχο να υπάρξει άμεση κατάληξη για το επόμενο βήμα, ενώ ήδη αναζητούνται συμβιβαστικές λύσεις προκειμένου το ΤΧΣ να διατηρήσει περί το 50% της Eurobank, προσδοκώντας σε μεσομακροπρόθεσμη κάλυψη των απωλειών.

πηγή

Σχετικό άρθρο εδώ