Ιστορία μου, αμαρτία μου...

Tου Πασχου Μανδραβελη

Ολοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι δεν μαθαίνει από αυτά. Κι έτσι επαναλαμβάνει κινήσεις για τις οποίες πριν από λίγο καιρό δήλωνε μετανοημένη. Για παράδειγμα, το 1997 ο κ. Κώστας Καραμανλής, αμέσως μετά την εκλογή του, ξεσήκωνε τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας κατά του πρώτου προγράμματος συνένωσης δήμων «Καποδίστριας». Υποσχέθηκε, τότε, πως σαν γίνει κυβέρνηση θα καταργήσει τις συνενώσεις και θα κάνει τοπικά δημοψηφίσματα για εθελοντικές συνενώσεις. Τελικά ως κυβέρνηση αναγνώρισε την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης και υποσχέθηκε τη διεύρυνσή της. Ο γαλάζιος «Καποδίστριας ΙΙ» ήταν μια ακόμη υπόσχεση που έμεινε υπόσχεση.

Σήμερα ο κ. Σαμαράς ακολουθεί την πεπατημένη Καραμανλή. Αμέσως μετά την εκλογή του ξεσηκώνει τους οπαδούς του κατά του «Καλλικράτη». Η κριτική είναι όπως και του 1997: γενική και αόριστη. Π.χ. «Η νέα χωροταξική κατανομή των δήμων, αφενός να γίνει με αντικειμενικά κριτήρια (πληθυσμιακά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά)... Να ληφθεί ειδική μέριμνα για ορεινούς, απομονωμένους και νησιωτικούς δήμους, έτσι ώστε η ελληνική ακριτική γη να μη μαραζώσει». Αυτό είναι μια πρόταση με την οποία συμφωνούν όλοι, όπως δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με την πρόταση «καλύτερα υγιής και πλούσιος, παρά φτωχός και άρρωστος».

Υπάρχει όμως και η πρόταση που χαϊδεύει τα αυτιά όλων των έξαλλων κοτζαμπάσηδων οι οποίοι κλείνουν τους δρόμους για να μη χάσουν την κουτάλα της διεφθαρμένης δημαρχιακής τους εξουσίας. «Να διατηρηθούν οι ιστορικοί μας δήμοι», πρότεινε ο κ. Σαμαράς. Ωραία! Να διατηρηθούν. Αλλά γιατί; Για συναισθηματικούς λόγους; Τι σχέση έχει μια διοικητική μεταρρύθμιση με την Ιστορία; Αν ένα χωριό ή μια κωμόπολη έχει Ιστορία, αυτό σημαίνει ότι πρέπει σώνει και καλά να έχει δική του υπηρεσία καθαριότητας και ξέχωρους (πληρωμένους από τη φορολογία μας) δημοτικούς άρχοντες και δημοτικούς συμβούλους; Κι αν συνενωθεί με ένα παράπλευρο χωριό χάνεται η Ιστορία;

Αλλά ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι η Ιστορία πρέπει να ορίζει ποιος θα έχει τα απορριμματοφόρα, ποιο είναι το κριτήριο της ιστορικότητας; Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα παράγει περισσότερη Ιστορία από εκείνη που μπορεί να καταναλώσει. Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς κάποια ιστορία θα υπάρχει. Κάπου πολέμησαν οι αρχαίοι, αλλού μεγαλούργησαν οι Βυζαντινοί, κάποιο άλλο μέρος μάτωσε επί τουρκοκρατίας, άλλα χωριά στέγασαν τα στρατηγεία κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και κάποιες κωμοπόλεις μαρτύρησαν επί γερμανικής Κατοχής. Επειδή δεν υπάρχει ζύγι στην Ιστορία (π.χ. είναι πιο «ιστορικό» ένα χωριό που μαρτύρησε επί τουρκοκρατίας ή κάποιο άλλο που μαρτύρησε επί κατοχής;) κανονικά κάθε γειτονιά έπρεπε να είναι ξεχωριστός δήμος. Ολο και κάποια ιστορία θα υπάρχει σε επίπεδο γειτονιάς για να ικανοποιεί το κριτήριο του «ιστορικού δήμου».

Το θέμα είναι ότι δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις του 2010 με όρους του 17ου ή του 5ου π.Χ. αιώνα. Η Ιστορία είναι σεβαστή, αλλά όχι στα διοικητικά. Η μεγαλύτερη δε χρησιμότητα της Ιστορίας είναι για να διδάσκει. Και ο κ. Σαμαράς έπρεπε κάτι να διδαχθεί, τουλάχιστον από την Ιστορία του 1997.

kathimerini.gr

Eνδιαφέρουσα ανοιχτή επιστολή που συγκλονίζει του ποιητή Δημήτρη Ιατρόπουλου, στους Έλληνες τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές κι ...

Θα μπορούσε να είναι μια απάντηση στον πρόεδρο του ΣΕΒ, αλλά προηγείται της ομιλίας του (όπου παρουσιάζει τους επιχειρηματίες σαν «σωτήρες» της οικονομίας μας) .
Έλαβα ενα Email από την roadartist (και της ευχαριστώ πολύ), με αυτή την ενδιαφέρουσα επιστολή:

Eνδιαφέρουσα ανοιχτή επιστολή που συγκλονίζει του ποιητή Δημήτρη Ιατρόπουλου, στους Έλληνες τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές κι αρχοντοδεσπότες

.«Κυρίες και Κύριοι, αδελφοί Συνέλληνες. Τώρα που πέσανε πια όλες οι μάσκες, τώρα που η χώρα αυτή, για άλλους Πατρίδα, για άλλους χώρος επιχειρήσεων και για άλλους κερδοσκοπικός παράδεισος, κινδυνεύει όχι πλέον να πτωχεύσει αλλά να σβηστεί απ τον παγκόσμιο χάρτη κυριολεκτικά, σε ελάχιστα μονάχα χρόνια, τώρα λοιπόν που οι κατεργάρηδες μέσα κι έξω απ τον τόπο, είναι τόσοι πολλοί ώστε να μην υπάρχουν πάγκοι για να καθίσουν, ας κοιταχτούμε στα μάτια, στα ίσα, κι ας κουβεντιάσουμε σταράτα και κάθετα.

Γνωριζόμαστε όλοι σ' αυτό τον τόπο. Εννοώ κι εσάς τους 10.000 -δεν είσαστε περισσότεροι- κι εμάς που παροικούμε την Ιερουσαλήμ της Ενημέρωσης ως ένοικοι του Δημόσιου Βήματος αυτής εδώ της τραυματισμένης Δημοκρατίας.

Δεν ωφελεί κανέναν μας πια, η Οπισθοδακτυλοκρυψία, το Συναξάρισμα, η Επαγγελματική Υποκρισία και το Αλληλοπαραμύθιασμα. Η Ελλάδα έγινε Μπατεσκυλαλεσταρία. Απευθύνομαι σ' εσάς, -με ξέρετε όλοι, περνάτε καλά μαζί μου όταν «τα χώνω» από τηλεοράσεως, έχετε διασκεδάσει με τα τραγούδια μου, κοντά μισόν αιώνα τώρα, και σε κάποιες εξαιρέσεις σας μάλιστα, έχετε επικοινωνήσει και με τον καθαρό ποιητικό μου λόγο, κλπ.

Απευθύνομαι σ εσάς, διότι εσείς κυβερνάτε εδώ και πολλά χρόνια τον τόπο. Αγοράζετε και εξαγοράζετε επίορκους, ανίκανους και φτωχομπινέδες πολιτικούς, -οι εξαιρέσεις, πασίγνωστες και φωτεινές δεν αρκούν να τουμπάρουν τη ζυγαριά- φτιάχνετε νόμους και καθιερώνετε διατάξεις σύμφωνα με τα κλειστά δικά σας συμφέροντα, γράφοντας στα παλιά σας τα παπούτσια το λαό αυτής της χώρας. Τον οποίο συχνά πυκνά φωνάζετε να σκύψει κι άλλο και να βγάλει απ τη μύγα το ξύγκι να το καταθέσει στις ατέλειωτες τεράστιες δεξαμενές χρημάτων που είτε κληρονομικά, είτε με τη δικιά σας μαεστρία και ικανότητα, έχετε αποθηκεύσει για πολλές-πολλές γενιές των οικογενειών σας.

Απευθύνομαι σ' εσάς γιατί δεν είσαστε όλοι παλιοτόμαρα, η συντριπτική σας πλειοψηφία έχει σπουδάσει, συνήθως στο εξωτερικό, έχετε λάβει και ελληνική παιδεία, ξέρετε γλώσσες αλλά μιλάτε και την ελληνική πολύ καλά.

Έχετε διαβάσει ιστορία και μετέχετε των παραδόσεων στο βαθμό που οι τελετές τους σας εξασφαλίζουν ένα μίνιμουμ ψυχικής ευφορίας.

Πολλοί από σας είσαστε και αληθινά φιλοπάτριδες. Και βοηθάτε μακριά από τη δημοσιότητα με συγκεκριμένο φιλανθρωπικό έργο.

Κανείς δεν δικαιούται να σας βάλει σ' ένα καζάνι όλους μαζί, έτσι απλουστευτικά και αφελώς.
Απευθύνομαι λοιπόν σ εσάς, γιατί ετούτες τις μέρες η Ιστορία μας η Ελληνική, μας χτυπάει τα τζάμια των παραθύρων, έρχεται τη νύχτα στον ύπνο μας, κυκλοφορεί αμεταμφίεστη πλέον στους δρόμους μας, τη βλέπετε βουρκωμένη να κρεμιέται σαν την πρώτη τυχούσα πουτάνα στα περίπτερα...

Κατ αρχήν, εσείς οι τραπεζίτες μας. Όπως η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας ομολογεί, το ενεργητικό σας είναι 580 δισεκατομμύρια Ευρώ. Τα τελευταία χρόνια μονάχα, κερδίσατε 350 δις!

Κι εσείς οι επιχειρηματίες μας. Τα «Νέα» γράφανε το Μάη του 09, αυτό που αποκαλύπτει το παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης, ότι έχετε 10.000 οφ- σορ εταιρίες δικές σας και κάνετε κάθε χρόνο τζίρο, 500 δις!
6.000 από σας χρωστάτε 15 δις ευρώ στο κράτος! Αλλά τα ρέπος σας, γίνανε τα τελευταία χρόνια 277 δις ευρώ! Και οι προθεσμιακές σας καταθέσεις στις τράπεζες είναι άλλα 136 δις!

Και το επίσημο Ενεργητικό των επιχειρήσεών σας, (τα λέει η ICAP αυτά) έχει φτάσει στα 700 δις! Την ίδια ώρα αυτή η κυβέρνηση, έχει κιόλας ανακοινώσει τη χρηματοδότησή σας με 10 δις ευρώ μέσω του ΕΣΠΑ, με άλλα 7,2 δις ευρώ μέσω του Επενδυτικού Νόμου, με άλλα 6 δις μέσω των «Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα», ενώ άλλα 4 δις ευρώ σας τα χαρίζει για τις πληρωμές των ασφαλιστικών εισφορών που οφείλετε!

Τι άλλο θέλετε πια; ΄Ελεος!

Εσείς οι εφοπλιστές μας, πάλι, το έλλειμμα των 30 δις ευρώ για το οποίο πάμε να βουλιάξουμε έναν ολόκληρο λαό στη μιζέρια, ισοδυναμεί, («Καθημερινή» (8/9/2009)), με μια και μόνο παραγγελία σας για τη ναυπήγηση των νέων 777 ποντοπόρων πλοίων σας εντός του 2009!

Όσο για σας αρχοντοδεσπότες, με την αμύθητη περιουσία που δεν μπορεί να μετρηθεί καν, τι να πει κανείς, οι αριθμοί χλομιάζουν! Δισεκατομμύρια ευρώ, τεράστια φιλέτα της χώρας, χιλιάδες ακίνητα, κτήρια, μέγαρα, καταθέσεις, μετοχές, ΜΚΟ μαϊμούδες, λιβάδια, κοπάδια...

Λοιπόν; Τι θα κάνουμε Κύριοι; Βλέπετε ένα λαό στη συντριπτική του πλειοψηφία ολιγογράμματο, μαστουρωμένο απ τον μπανιστηρτζίδικο λαϊκισμό, και πανικόβλητο. Έχετε κι εσείς, -ξέρετε ποιοι- ευθύνη γι αυτή την κατάντια.

Βλέπετε αναρίθμητους προβοκάτορες να καταστρέφουν τα πάντα, να καίνε τη χώρα βάσει σχεδίου, να βομβαρδίζουν την όποια εναπομείνασα εθνική φυσιογνωμία, να διαλύουν τον κοινωνικό ιστό.

Βλέπετε μια νεολαία ζαλισμένη, και με το δίκιο της. Βλέπετε την ξευτίλα, την υποτέλεια, την υποταγή, η Ελλάδα κινδυνεύει για πρώτη φορά μετά από την ΄Αλωση της Πόλης με μια καινούργια Άλωση.

Θα το επιτρέψετε; Τι σόι αίμα κυλάει στις φλέβες σας; Πόσο νομίζετε ότι θα ζήσετε; Μια μπριζόλα χωράει η κοιλιά σας κι αυτή μετά από άδεια του γιατρού. Για τους απογόνους σας φροντίσατε δεν κινδυνεύουν για πολλές γενιές, τα είπαμε.

Δεν υπάρχει ανάμεσα σας ένας Έλληνας μωρέ, μια αληθινή Ελληνίδα, να βουρκώσει επιτέλους, γαμώ τα λεφτά σας, γαμώ; Η πατρίδα κυλιέται σαν τσούλα στα πεζοδρόμια, οι κωλοσύμμαχοι βγάζουνε όλα τους τα κόμπλεξ, οι ανθέλληνες περιμένουν σαν κοράκια να μοιράσουν τις σάρκες μας, κι εσείς μετράτε τι ακόμα θα κερδίστε απ' αυτό το σαρακοφαγωμένο «νεοελληνικό» κρανίο, που πάνε να του αφαιρέσουν εντελώς τη φαιά ουσία απ την κρανιακή κάψα;

Τα παιδιά μας μισογραμματιζούμενα, οι γέροι μας πανικόβλητοι, οι ψυχές μας πεταγμένες στα πεζοδρόμια, τα όνειρά μας σκέτοι εφιάλτες, ηγέτες δεν έχουμε, πολιτικούς δεν έχουμε, πνευματικούς ανθρώπους δεν έχουμε, μαλάκες οι περισσότεροι, τελεία ο τόπος και πάμε για την παύλα.

ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ:
Ε, όχι λοιπόν, όχι! Εσείς κυβερνάτε! Κάντε κάτι. Τη σκόνη μονάχα να δώσετε, σώθηκε η πατρίδα. ΄Εχετε και τον τρόπο και τη δύναμη. Κρατείστε την Ελλάδα, γιατί φεύγει! Και δεν το θέλετε ούτε εσείς, που διαβάζετε την ιστορία, να σας σκατοψυχάνε οι μεταγενέστεροι! Δώσετε στην Ελλάδα τη σκόνη από τα αμύθητα πλούτη σας, για να μην διαλυθεί η σκόνη της μνήμης σας κάποτε, στους πέντε ανέμους. Κάντε αυτό που πρέπει. Τώρα. Εσείς, και αμέσως!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ! Daniel Cohn-Bendit ζητάει διαφάνεια, υπευθυνότητα και δικαιοσύνη από την Ε.Ε. για την Ελλάδα.

Χρόνια Πολλά, Μητέρες!

ΔΙΚΗ ΑΜΑΡΥΝΘΟΥ: ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Oργή και θλίψη μας προκάλεσε η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση της Αμαρύνθου. Ήταν τον Οκτώβριο του 2006, που η ανήλικη αλλοδαπή μαθήτρια είχε καταγγείλει τον ομαδικό βιασμό της από 4 συμμαθητές της, ενώ 3 συμμαθήτριες βιντεοσκοπούσαν το «κατόρθωμά» τους.

Τρεισήμισυ χρόνια αργότερα, η υπόθεση αναβίωσε στο δικαστήριο, αλλά για εμάς είναι φανερό ότι δεν έγινε δυνατόν να βγεί στο φως η αλήθεια. Κατά τη διαδικασία κατέθεσαν περίπου 40 μάρτυρες υπέρ των κατηγορουμένων, μεταξύ των οποίων και εκπαιδευτικοί, ενώ από την πλευρά της καταγγέλλουσας δεν υπήρξε κανείς και καμία μάρτυρας, εκτός βέβαια της μητέρας της. Και μάλιστα, το δικαστήριο δεν δέχθηκε καν να υποβληθεί το πόρισμα της εξέτασης της καταγγέλλουσας από εγκεκριμένη κλινική ψυχολογίας διαπιστευμένη με διεθνή στάνταρ. Οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι και κατηγορούμενες, ανέφεραν σημεία και τέρατα εναντίον της, σε βαθμό πραγματικού βασανιστηρίου (που το δικαστήριο δεν απέτρεψε) ενώ μέσα στην αίθουσα κυριαρχούσαν συνθήκες κατατρομοκράτησης, ώστε να μην τολμήσει κανένας και καμία να προσέλθει ως μάρτυρας για να καταθέσει αντικρούοντας τις αδιανόητες κατηγορίες.

Τις προηγούμενες από τη δίκη ημέρες, κάποιες και κάποιοι από τους κατηγορούμενους είχαν δώσει και συνεντεύξεις για τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος, ενώ είχαν φροντίσει, από την πρώτη ημέρα της καταγγελίας κιόλας, να εξαφανιστεί το βίντεο.

Στη σύγχρονη ξενοφοβική και ρατσιστική Ελλάδα είναι προφανές ότι κυριάρχησε το κλίμα να «προστατεύσουμε τα δικά μας παιδιά έναντι της ξένης».

Στη σύγχρονη σεξιστική Ελλάδα εξακολουθεί να κυριαρχεί η άποψη ότι το θύμα του βιασμού «τα ήθελε», ότι ο βιασμός δεν είναι ξένος προς τη «γυναικεία φύση», και υπάρχουν δυστυχώς πολλές σχετικές αποδείξεις και από άλλες καταγγελίες βιασμών που εκδικάζονται δικαστήρια. Η μικρή μαθήτρια από τη Βουλγαρία τιμωρείται για το πολλαπλό έγκλημά της: 1) είναι φτωχή (είναι γνωστό ότι ήταν εργαζόμενη και παράλληλα αριστούχα μαθήτρια) 2) είναι ξένη και 3) είναι γυναίκα. Την καθορίζει, δηλαδή, «διαφορετικότητα» τάξης φυλής και φύλου, και παρ’ όλα αυτά τολμά να καταγγείλει ότι έπεσε θύμα βιασμού. Το ότι το θύμα κατέληξε αιμόφυρτο στο νοσοκομείο δεν φαίνεται να αξιολογείται από τους κρίνοντες και να αίρει κάθε ένοια «συναίνεσής» της στην «ασέλγεια» που διαπράχθηκε σε βάρος της.

Υπενθυμίζουμε ότι, 11 γυναικείες συλλογικότητες είχαν οργανώσει διαδήλωση στην Αμάρυνθο στις 4-11-2006, στην οποία είχαν συμμετάσχει εκατοντάδες γυναίκες και είχε πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε το χειρότερο σενάριο, όπως αναφερόταν και στην τότε ανακοίνωση: «Επειδή δεν ξεχνούμε ότι ο βιασμός μπορεί να συμβεί σε κάθε γυναίκα, νέα ή μεσήλικα ή ακόμα υπερήλικα, το πρωί ή το βράδυ, σε πολυσύχναστες ή ερημικές περιοχές, συχνότερα μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Η εποχή που, όταν η γυναίκα που έπεφτε θύμα βιασμού έπρεπε να δικαστεί και να καταδικαστεί από την κοινωνία και καμιά φορά και από τα δικαστήρια σαν να ήταν η ίδια ένοχη, πρέπει να πάψει να αναβιώνει, πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας».

Επίσης υπενθυμίζουμε ότι υπήρξε ευρύτατη συμπαράσταση από πολύ περισσότερους φορείς, καθώς και από θεσμικά πρόσωπα. Η επιτροπή αλληλεγγύης που είχε σχηματισθεί τότε, φρόντισε για κάλυψη των πολύπλευρων αναγκών που δημιούργησε η δίωξη και ο εξοβελισμός της νεαρής μαθήτριας και της μητέρας της, για κατοικία, δουλειά και σχολείο.

Σήμερα, μετά τρεισήμισυ χρόνια, οι καθηγητές και ο διευθυντής γνωστού ιδιωτικού σχολείου το οποίο της έδωσε υποτροφία και απ’ όπου αποφοίτησε, διαβεβαιώνουν τόσο για τις επιδόσεις της όσο και για το άμεμπτο ήθος της σε όλη τη διάρκεια της φοίτησής της.

Πιστεύουμε ότι η αντιμετώπιση της υπόθεσης Αμαρύνθου εντάσσεται στο κλίμα συγκάλυψης της βίας κατά των γυναικών και της κατίσχυσης της οικογενειακής ή κοινωνικής (στην προκειμένη περίπτωση) «συνοχής» έναντι του δικαιώματος των γυναικών για αυτονομία του σώματος και σεβασμό της αξιοπρέπειας, και αναβιώνει επικυρώνοντας το πατριαρχικό δικαίωμα για τον έλεγχο του σώματος των γυναικών.

Επαναβεβαιώνουμε σήμερα την αλληλεγγύη μας προς την νεαρή, ενήλικη πλέον, παθούσα και καταγγέλλουσα, και ζητούμε την αποδοχή του αιτήματός της για έφεση της εκδοθείσας απόφασης.

Αθήνα, 12 Απριλίου 2010

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ

* Παγκόσμια Πορεία Γυναικών
* Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας
* Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη
* Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών
* Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας
* Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης
* Πολιτικός Σύνδεσμος Γυναικών
* Ομάδα Γυναικών ΟΚΔΕ-Σπάρτακος
* Ομάδα φύλου Νεολαίας ΣΥΝ
* Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ
* Τομέας Γυναικών ΠΑΣΟΚ
* Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Οικολόγων Πρασίνων

ΠΟΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΕ ΔΙΩΧΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ?

Πριν ένα χρόνο περίπου πέρναγα από το κέντρο της Αθήνας ένα πρωινό μιας αργίας. Ανάμεσα σε μαύρους, πακιστανούς, σκυλιά, πρεζάκια που ξέρναγαν, μπότες αστυνομικών που πάταγαν, γυναίκες ελαφρών ηθών, ελληνίδες και ξένες ενωμένες που φώναζαν στους αστυνομικούς για να ελευθερώσουν τον νταβατζή τους. Είχα πολλά χρόνια να περάσω από εκεί και ομολογώ ότι δεν ήταν αυτό που περίμενα. Η εικόνα που μου έμεινε στο μυαλό αρχίζει σιγά-σιγα να ξεθωριάζει, αλλά μου έμεινε η μυρωδιά. Αυτή η άθλια ανάμιξη ιδρώτα, σάπιας αναπνοής, "αμαρτωλών" υγρών, εμετού και πόνου. Όλα εκεί είναι μοιρασμένα στα δυο. Οι «καταπιεσμένοι» και τα όργανα της τάξης. Ναι, κατάλαβα ότι εκεί δεν υπάρχει ρατσισμός, ότι εκεί όλοι είναι αδέρφια. Συμφιλιωμένοι μπρος σε θάνατο και «ζωή», παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Δεν ασχολήθηκαν με μένα ούτε για να μου ρίξουν μακάρι ένα βλέμμα. Ήμουν ξένο σώμα. Δεν είχα το θάρρος να φαντάζομαι τότε πως όλα μπορεί να τα αλλάξει η νύχτα, με τον γλυκό απατηλό μανδύα της που όλα τα σκεπάζει και τους δίνει άλλο χρώμα, αλλάζοντας τις ισορροπίες. Όταν τα βαποράκια και οι νταβαζτίδες πουλάνε ένα κομμάτι στιγμιαίας «ευτυχίας», μάλλον ανενόχλητοι. Δεν ήθελα να μου μείνει ούτε καν η ανάμνηση. Μέχρι χθες την νύχτα. Όταν άκουσα ότι ένα παιδί πέθανε, σκεπάζοντας με αίμα και με κομμάτια του κορμιού του την ίδια του την μάνα. Όταν η μικρή του αδελφή κινδυνεύει να χάσει την όραση της, με σοβαρά εγκαύματα σε όλο της το σώμα. Όταν μια οικογένεια κατατρεγμένων ψάχνοντας στα σκουπίδια για ζωή, βρήκε απλώς τον θάνατο. Ξένο σώμα και αυτοί στις ίδιες περιοχές. Δεν ξέρω ποιοι έβαλαν την βόμβα και γιατί, δεν ξέρω αν λυπούνται η αν το κοιτάζουν ψυχρά, λογαριάζοντας αυτές τις ψυχές σαν «παράπλευρες απώλειες». Ξέρω όμως ποιοι είναι αυτοί που χαίρονται. Είναι όλοι αυτοί οι «περήφανοι Έλληνες» που μεταφέρουν την κληρονομία των μεγάλων προγόνων από τα πάτρια εδάφη στις ελβετικές τράπεζες. Αυτοί που πήγαν τις επιχειρήσεις τους σε άλλες χώρες για φτηνότερα χέρια εργασίας και μεγαλύτερο προσωπικό κέρδος. Αυτοί που δεν ήθελαν τους συμπατριώτες τους στις δουλειές, αλλά ξένους εργάτες, για τον ίδιο λόγο. Οι ίδιοι που λένε ότι εμείς δεν θέλουμε δουλειές και ας βλέπουν ότι πτυχιούχοι γλύφουν και ζητιανεύουν για μια δουλειά στην οικοδομή η στα σκουπίδια του κάθε δήμου. Οι ίδιοι που μας τρομάζουν τώρα με συνθήματα τύπου ότι για όλα φταίνε οι άλλοι- που ήρθαν για μια καλύτερη ζωή σε μια καινούργια πατρίδα. Εκείνοι που φωνάζουν σε παρελάσεις συνθήματα που κάνουν τους ήρωες του έθνους να στριφογυρίζουν μες στο τάφο τους. Που μαθαίνουν στα παιδιά τους να χειροκροτούν τέτοια φαινόμενα, αντί να τα καταδικάζουν. Αυτοί που τα πήγαν όλα σε offshore εταιρίες για να ξεφύγουν της φορολογίας. Εκείνοι που δείχνουν την περίφημη ελληνική «φιλοξενία» μόνο όταν μπορούν να ΠΑΙΡΝΟΥΝ και όχι να δίνουν. Όλοι οι «καλοί χριστιανοί» που πάνε οικογενειακώς στην εκκλησία ειδικά στις προεκλογικές περιόδους και ειδικά πριν από τις εκλογές στην αυτοδιοίκηση. Αυτοί οι «καλοί Σαμαρείτες» που δίνουν ένα κομμάτι σαν δωρεά, για να τους συγχωρεθεί το αμάρτημα του «ου κλέψεις». Που φωτογραφίζονται την ημέρα στα ιδρύματα και το βράδυ αγοράζουν το βίντεο της κάθε Τζούλιας. Αυτοί οι μεγαλοδημοσιογράφοι που μας κάνουν «πολιτική εκπαίδευση» από τα παράθυρα των καναλιών, με απώτερο σκοπό το να περάσουν στις συνειδήσεις μας τι είναι «εφικτό» και τι όχι, συμφώνα με τις εντολές των αφεντικών τους. Αυτοί που σαν «μεγάλα κεφάλαια» της ΕΕ δεν αναγνωρίζουν τα σύνορα μας έμπρακτα σαν σύνορα της Ευρώπης. Οι ίδιοι που δεν ξέρουν τι σημαίνει η αλληλεγγύη με τον υπόλοιπο κόσμο. Που δεν καταλαβαίνουν ότι έχουμε μια γη για όλους κάτω από τα πόδια μας και ότι φροντίζοντας την δίκαια σημαίνει να προστατεύεις τους αδύναμους της γης πρώτα απ’όλα.
Ναι, τους ακούω και εγώ τόσα χρόνια με το ίδιο τροπάριο. Αυτό που σαν βάση έχει το «διαίρε και βασίλευε».
Σας κοιτάζω σήμερα λοιπόν, τώρα όταν αρχίζω και συνηθίζω την μυρωδιά του αίματος, και σας λέω: Ναι, ρε, το κατάλαβα, για όλα φταίνε οι ξένοι. Μόνο που πρέπει να καταλάβουμε που να τους ψάξουμε. Και σας λέω και εσάς στους άλλους, να μην ψάξετε να τους βρείτε στην λάθος μεριά. Γιατί όλοι μας, εμείς εδώ κάτω, πρέπει να μάθουμε να τους κοιτάζουμε κατάμουτρα και με θάρρος, όλους αυτούς τους αληθινούς «ξένους».
"Δε μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους μ' ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος."
Μέγας Αλέξανδρος

Η αλήθεια είναι όμως ότι Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς αλληλεγγύη δεν υφίσταται.

Πέντε συμπατριώτες της Ανγκελα Μέρκελ που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας μιλούν για τη στάση της καγκελαρίου αλλά και του γερμανικού λαού απέναντι στην ελληνική οικονομική κρίση.

ΓΙΟΥΤΑ ΛΕΓΚΙΝ
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
«Πήραν, πήραν στην Κατοχή...»

« Οταν συγγενείς και φίλοιστη Γερμανία αναφέρονται στην Ελλάδα,μιλούν για το “πηγάδι που καταπίνει λεφτά”.Καιρό τώρα,είναι απρόθυμοι να δώσουν έστω και ένα ευρώ, στους Ελληνες- τους “κλέφτες”, τα “τζιτζίκια”-, επιμένοντας ότι και η νέα βοήθεια θα εξαφανιστεί,χωρίς να πιάσει τόπο. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα βρίσκονται πια σε άλλη κατεύθυνση. Ο Γιώργος Παπανδρέου προσπαθεί, πρώτη μου φορά βλέπω να κινείται κάτι! Βρίσκω σωστά τα φορολογικά μέτρα, θα μπορούσαν να είναι ακόμη πιο αυστηρά. Μένω πάνω από δύο δεκαετίες σε αυτή τη χώρα, και ακόμη δυσανασχετώ με τη φοροδιαφυγή του Ελληνα. Το Δημόσιο είναι μεγάλη πληγή, ας μειώσει δραστικά τους υπαλλήλους του.Πώς γίνεται σε χώρα ευρωπαϊκήνα είναι 25 άνθρωποι υπεύθυνοι για μία υπογραφή;Η επαφή με το σύστημα είναι απογοητευτική.Φίλη που έτυχε να βρεθεί προχθές σε νοσοκομείο, εξυπηρετήθηκε σε κλάσμα του δευτερολέπτου όταν οι νοσοκόμες έμαθαν ότι είναι δικηγόρος- την αγνοούσαν μέχρι τότε. Από την άλλη πλευρά, θεωρώ άδικες τις επιθέσεις μέσω του “Focus”.Κάτω από τα επιτρεπτά όρια. Και συμφωνώ απολύτως με τον ΘόδωροΠάγκαλο . Πήραν,πήραν οι Γερμανοί στην Κατοχή.

ΧΕΡΜΑΝ ΜΠΛΑΟΥΤ
Ζωγράφος
«Φταίνε και οι “μεγάλοι”»

«Ασφαλώς και δεν είμαστε αθώοι, όλοι εμείς που ζούμε στην Ελλάδα. Η μενταλιτέ του έλληνα πολίτη δεν του δίνει τη δυνατότητα να σκεφθεί συλλογικά, υπερέχει πάντα η μονάδα. Του στερεί τη δυνατότητα να γνωρίζει ότι εκτός από δικαιώματαυπάρχουν και ευθύνες, υποχρεώσεις.Από την άλλη πλευράόμως,οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης δεν είναι άμοιρες ευθυνών για αυτά που συμβαίνουν στις μικρότερεςκαι ασθενέστερες οικονομικά.Τα χρέη της Ελλάδας δεν οφείλονται σε μεγάλο μέρος στις δαπάνες για αμυντικό εξοπλισμό; Γερμανικό, πολλές φορές. Ας τους θυμίσει κάποιος ότι το Αιγαίο και τα νησιά τουδεν είναι μόνο τα σύνορα της Ελλάδας,αλλά και τα σύνορα της Ευρώπης.Η στάση της Ανγκελα Μέρκελ εξηγείται, αν σκεφθεί κανείς το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία. Τα προβλήματα με τον ΓκίντοΒεστερβέλε και τις προσεχείς τοπικές εκλογές.Δεν θέλει να της πουν ότι σπαταλά τα λεφτά του γερμανού φορολογούμενου.Η αλήθεια είναι όμως ότι Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς αλληλεγγύη δεν υφίσταται.Κάποια μέρα θα διαλυθεί. Με τις εξελίξεις της Συνόδου Κορυφήςελπίζω να σταματήσουν και τα προσβλητικά δημοσιεύματα».

Διαβάστε περισσότερα: ΕΔΩ.