Χρωστάω, άρα δεν υπάρχω...

Τα δάνεια είναι το όπιο των λαών. Το μεγάλο κόλπο οι Τράπεζες το έβαλαν μπροστά από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και ως κόλπο υπήρξε το ανώτερο στάδιο του λαϊκού καπιταλισμού (των νεοφιλελεύθερων). Πού είναι τα πολλά λεφτά; σε αυτούς που έχουν λίγα αλλά είναι πολλοί. Απλό. Τι είναι οι πολλοί μέσα στο τρέχον σύστημα; Ανίσχυροι! Ωραίον. Συνδυάζεις αυτά τα δύο και βγαίνεις στο τετράγωνό τους. Αν λοιπόν βάλεις τους πολλούς στο γκεζί (δίνοντάς τους δάνεια) θα παίρνεις λίγα από πολλούς (διά βίου) και το διάφορο θα είναι αστρονομικό! Αν μάλιστα επιτύχεις να παίρνεις σιγά-σιγά όλο και πιο πολλά απ' τα λίγα των πολλών, τότε το διάφορο γίνεται τριφασικά αστρονομικό! Ταυτοχρόνως δε, το μπίνγκο σου βγαίνει και τζακ ποτ, διότι ο ανίσχυρος που έβαλες στο μαντρί κι αρμέγεις, όσον πιο πολύ τον απομυζάς τόσον πιο ανίσχυρος γίνεται -αλαφιασμένος, έντρομος, ζει πλέον με το άγχος των δανείων, την αγωνία του χρέους, των τόκων, των δόσεων, του επαναδανεισμού -πού καιρός για σκέψη, για πολιτική, σκλάβος σωστός, τον έχεις στο χέρι και ως πελάτη και ως πολίτη! Κι ως εργάτη! Ολο και πιο πολύ δουλεύει, όλο και πιο λίγα βγάζει, όλο και πιο πολλά σου δίνει για το χρέος, όλο και πιο πολύ φορολογείται για να υπάρχεις και να του τα παίρνεις. Κι όχι μόνον! Χαρμάνης για λεφτά, καθώς έχει γίνει, σιγά-σιγά γίνεται έτοιμος για όλα προκειμένου να τα βρει, λαδώνεται, λαδώνει, τα χώνει, του τα χώνουν, μιζάρει, φρικάρει, φλιπάρει, σκέφτεται όλο τα λεφτά, τις υποχρεώσεις, τα δανεικά, τα κλεμμένα, αυτά που θα μπορούσε να κλέψει, αυτά που δεν έκλεψε, αυτά που έκλεψε, αυτά που του κλέβουν -δηλητήριο σαν την παραμύθα έχει μπει η Τράπεζα στη ζωή του. Ναι, στην εποχή μας τα δάνεια είναι το όπιο των λαών. Και οι Τράπεζες με τον ίδιο ύπουλο τσαμπουκά του ψευτόμαγκα, του εμπόρου ηρωίνης και του προαγωγού επιμένουν το ίδιο και μέσα στην κρίση να αρπάξουν όσα ακόμα περισσότερα μπορούν, να επωφεληθούν απ' αυτήν την κρίση (που οι ίδιες δημιούργησαν) και να βγουν από δαύτην ακόμα πιο πλούσιες. Χρωστάω, άρα δεν υπάρχω...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/10/2008

Στην μνήμη μου επανέρχεται κάτι πιο σύγχρονο από ποτέ:
“Σήμερα, με την κυριαρχία της Αγοράς,

τα πάντα έχουν τιμή και τίποτα δεν έχει αξία.”
ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝ

A Dacian's Prayer

A Dacian's Prayer Mihai Eminescu

When death did not exist, nor yet eternity,
Before the seed of life had first set living free,
When yesterday was nothing, and time had not begun,
And one included all things, and all was less than one,
When sun and moon and sky, the stars, the spinning earth
Were still part of the things that had not come to birth,
And You quite lonely stood... I ask myself with awe,
Who is this mighty God we bow ourselves before.

Ere yet the Gods existed already He was God
And out of endless water with fire the lightning shed;
He gave the Gods their reson, and joy to earth did bring,
He brought to man forgiveness, and set salvation's spring
Lift up your hearts in worship, a song of praise enfreeing,
He is the death of dying, the primal birth of being.

To him I owe my eyes that I can see the dawn,
To him I owe my heart wherein is pity born;
Whene'er I hear the tempest, I hear him pass along
Midst multitude of voices raised in a holy song;
And yet of his great mercy I beg still one behest:
That I at last be taken to his eternal rest.

Be curses on the fellow who would my praise acclaim,
But blessings upon him who does my soul defame;
Believe no matter whom who slanders my renown,
Give power to the arm that lifts to strike me down;
Let him upon the earth above all others loom
Who steals away the stone that lies upon my tomb.

Hunted by humanity, let me my whole life fly
Until I feel from weeping my very eyes are dry;
Let everyone detest me no matter where I go,
Until from persecution myself I do not know;
Let misery and horror my heart transform to stone,
That I may hate my mother, in whose love I have grown;
Till hating and deceiving for me with love will vie,
And I forget my suffering, and learn at last to die.

Dishonoured let me perish, an outcast among men;
My body less than worthy to block the gutter then,
And may, o God of mercy, a crown of diamonds wear
The one who gives my heart the hungry dogs to tear,
While for the one who in my face does callous fling a clod
In your eternal kingdom reserve a place, o God.

Thus only, gracious Father, can I requitance give
That you from your great bounty vouched me the joy to live;
To gain eternal blessings my head I do not bow,
But rather ask that you in hating compassion show.
Till comes at last the evening, your breath will mine efface,
And into endless nothing I go, and leave no trace.

Στα όρια της φτώχειας 1 στους 4 Έλληνες

Σημαντικά είναι τα στοιχεία που προκύπτουν από απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε δεύτερη ερώτηση του Ευρωβουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ Σταύρου Αρναουτάκη σχετικά με το ζήτημα των φτωχών εργαζομένων στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, ο Σταύρος Αρναουτάκης ζήτησε να ενημερωθεί για τα κριτήρια (εκτός του μέσου εισοδήματος) που χρησιμοποιούνται για την κατάταξη του 13% των Ελλήνων εργαζομένων στην κατηγορία αυτή.
Στην απάντησή του, ο αρμόδιος Επίτροπος για θέματα Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Ίσων Ευκαιριών επεσήμανε ότι το «ποσοστό κινδύνου φτώχειας εργαζομένων» αφορά στο ποσοστό των ατόμων που εργάζονται και που έχουν εισόδημα κάτω από το 60% του εθνικού διαθέσιμου εισοδήματος. Τα άτομα θεωρείται ότι εργάζονται εφόσον έχουν απασχοληθεί για διάστημα μεγαλύτερο από έξι μήνες. Ο δείκτης που χρησιμοποιείται μετρά κατά πόσο το συνολικό εισόδημα που αποκτά μια οικογένεια (από εργασία, από κεφάλαιο, συντάξεις και κοινωνικές παροχές), μέλος της οποίας είναι το συγκεκριμένο άτομο που εργάζεται, είναι επαρκές για να αποτραπεί ο κίνδυνος της φτώχειας ενώ αναλύει πληροφορίες σχετικά με την απασχόληση (μισθωτός, αυτοαπασχολούμενος) και το είδος της σύμβασης (αορίστου χρόνου, ορισμένου χρόνου). Συνεπώς, οι εποχιακοί εργαζόμενοι δεν συμπεριλαμβάνονται στις μετρήσεις.
Σύμφωνα με τον Επίτροπο, οι οικογένειες με ένα μόνο εργαζόμενο μέλος αντιμετωπίζουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας από ό,τι οι οικογένειες με δύο εργαζομένους, ιδίως όταν υπάρχουν παιδιά. Όσον αφορά τις οικογένειες με παιδιά , η έκθεση του 2008 για τη φτώχεια των παιδιών υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα έχει υψηλό ποσοστό οικογενειών με ένα εργαζόμενο μέλος (38% των ζευγαριών με παιδιά, έναντι 32% στην ΕΕ), και τα παιδιά στις οικογένειες αυτές αντιμετωπίζουν πολύ πιο υψηλό κίνδυνο φτώχειας από ό,τι άλλα παιδιά (29% έναντι 20%).
Επίσης, ανησυχητικά είναι τα στοιχεία και για τους αυτοαπασχολούμενους αφού σύμφωνα με μελέτη της Eurostat του 2005 αναφέρεται ότι «οι αυτοαπασχολούμενοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο φτώχειας αφού το 25% καταγράφει εισόδημα κάτω του ορίου της φτώχειας. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τα υψηλά ποσοστά των αυτοαπασχολουμένων στην Ελλάδα (40,7% του συνόλου των εργαζομένων έναντι 16,6% στην ΕΕ-27) αυξάνει τον κίνδυνο της φτώχειας για το σύνολο του απασχολούμενου πληθυσμού που ήδη είναι αρκετά πάνω από το μέσο όρο για την ΕΕ των 15».

Πριν λίγη ώρα γιορτάσαμε όχι την Παγκόσμια Ημέρα της Διατροφής, αλλά την Παγκόσμια Ημέρα της Πείνας, ΠΕΙΝΑ που μας αγγίζει όλο και περισσότερο. Πείνα που μέχρι χθες νομίζαμε ότι υπάρχει μόνο σε χώρες τις Αφρικής η της Ασίας… Είμαστε εδώ και κοιτάμε την ΠΕΙΝΑ κατάματα! Με τους μισθούς κάτω από το πληθωρισμό ( ψεύτικο και αυτό, όπως και το ποσοστό ανεργίας- και τα δυο πολύ πιο αυξημένα από τι ανακοινώνεται δημόσιος), με δάνεια – συμπληρώματα για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., Ε.Υ.Δ.Α.Π., κ.λπ., δάνεια για αρρώστιες, για κηδείες, για φακελάκια, για διατροφή, για θέρμανση, δάνεια, τέλος- πάντων, δάνεια για να μην πεθάνουμε από το κρύο η από πείνα, είχαμε ακόμη την πολυτέλεια των δανείων… Ήμασταν ΔΟΥΛΟΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ! ΤΩΡΑ…;;!!!

Συνεχίζεται…

Φτώχεια και ανισότητα 4

923 εκατ. άνθρωποι αντιμέτωποι με την πείνα!!!
Σε πανδημία απειλεί να μετατρέψει την πείνα η έκρηξη στις τιμές των βασικών ειδών διατροφής που καταγράφεται τα τελευταία δύο χρόνια!!!!
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον 923 εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο αντιμετωπίζουν πρόβλημα σίτισης -75 εκατομμύρια περισσότεροι σε σχέση με το 2007.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, το 89%, ζουν σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής, ενώ μόνο σε 15 κράτη της Μαύρης Ηπείρου η πείνα πλήττει το 35% του πληθυσμού.
Οι περισσότεροι από τους 75 εκατομμύρια ανθρώπους που προστέθηκαν πέρσι στη λίστα των... πεινασμένων, προέρχεται από την Ασία-Ειρηνικό (41 εκατομμύρια), την υπο-Σαχάρια Αφρική (24 εκατ.), τη Λατινική Αμερική (6 εκατ.), τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (4 εκατ.).
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα; Σύμφωνα με τον FAO, απαιτούνται τουλάχιστον 30 δισ. δολάρια ετησίως, ώστε να εγγυηθεί η διατροφική ασφάλεια και να ενισχυθεί ο αγροτικός τομέας -ποσό διόλου ευκαταφρόνητο μεν, αμελητέο ωστόσο, σε σχέση με τα ποσά που δαπανώνται για τις στρατιωτικές δαπάνες ή πλέον για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Κι όμως, η διεθνής βοήθεια σε τρόφιμα έχει μειωθεί στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 40 ετών...

Βρήκαν όμως μέσα σε μια νύχτα Τρισεκατομμύρια!!!!!!!!!!!!! για τις τράπεζες.

ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ 3

• Περισσότεροι από 1 δισ. άνθρωποι ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα, με το σχεδόν μισό πληθυσμό της γης (2,8 δισεκατομμύρια) να ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα.
• Κάθε βράδυ 800 εκατομμύρια άνθρωποι κοιμούνται νηστικοί.
• Ο ένας στους πέντε ανθρώπους του πλανήτη, δηλαδή 1.6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.

· · Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση Ελέγχου της UNESCO του 2007, η εξασφάλιση της βασικής παιδείας σε όλους τους ανθρώπους θα κόστιζε 11 δισ. δολάρια κάθε χρόνο� τα μισά χρήματα δηλαδή από αυτά που ξοδεύουν οι Αμερικανοί για παγωτό.

· · 600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Κάθε χρόνο περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και από αρρώστιες οι οποίες θα μπορούσαν να προληφθούν - αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους 30.000 παιδιά, ένα παιδί δηλαδή κάθε τρία δευτερόλεπτα.

Το παγκόσμιο εμπόριο κλέβει από τις φτωχές χώρες 1,3 δισ. δολάρια την ημέρα - αυτό είναι 14 φορές το ποσό που λαμβάνουν σε βοήθεια.

Το παγκόσμιο εμπόριο αποφέρει 10 εκατομμύρια δολάρια το λεπτό και το 70% αυτού ελέγχεται από πολυεθνικές εταιρείες.

ΧΡΕΟΣ

• 7 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα της κρίσης που προκαλεί το χρέος.

· · Εάν θέλουμε να επιτύχουμε τον Αναπτυξιακό Στόχο της Χιλιετίας να μειωθεί μέχρι το 2005 στο μισό ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερό από 1 δολάριο την ημέρα, πρέπει να διαγραφούν όλα τα χρέη των φτωχότερων χωρών.

· · Τα χρέη χωρών, όπως η Κένυα και το Μπαγκλαντές, δεν διαγράφονται με την αιτιολογία ότι το χρέος τους θεωρείται βιώσιμο, παρότι ήδη διαφαίνονται οι πρώτες συνέπειες των κλιματικών αλλαγών όπως είναι η ερημοποίηση περιοχών και οι πλημμύρες.

· · Εκτιμάται ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες χρειάζονται 50 δισ. δολάρια κάθε χρόνο προκειμένου να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές. Εντωμεταξύ κάθε χρόνο, μόνο οι φτωχότερες χώρες του κόσμου καταβάλλουν για αποπληρωμή χρεών 43 δισ. δολάρια.

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

• Οι πλούσιες χώρες δαπανούν κάθε χρόνο 100 δισ. δολάρια για να προστατεύσουν τις αγορές τους με δασμούς, ποσοστώσεις και επιδοτήσεις - ποσό διπλάσιο από εκείνο που παρέχουν για βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Το 1970, 22 από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου δεσμεύθηκαν ότι θα δαπανούν το 0.7% του εθνικού τους εισοδήματος σε αναπτυξιακή βοήθεια. 34 χρόνια μετά μόνο 5 χώρες κράτησαν την υπόσχεσή τους.

http://www.stoppoverty.gr/right/giati.asp