Ο σύμβουλος του Σαμαρά με 5 εκατομμύρια στην λίστα Λαγκάρντ...

Κ. Σαμαρά και κύριοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, πως τα μπερδεύετε έτσι??? Λέτε ΔΗΜΟΣΙΑ στον ελληνικό λαό, που πληρώνει δυσβάσταχτα ανάλογα ποσά με τα έσοδα του, ότι μόνο αυτοί που ΑΝ βρεθούν ότι έχουν ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ χρήματα στο εξωτερικό θα πληρώσουν 45% φορολογία «που τους αναλογεί». Αυτό που έπρεπε να στηρίζετε είναι το ΣΩΣΤΟ, δηλαδή ότι ΟΛΟΙ πρέπει να πληρώσουν 45% φορολογία και ότι αυτοί που θα βρεθούν με αδικαιολόγητη περιουσία (με άλλα λόγια με περιουσία από παράνομες δραστηριότητες), ΘΑ ΚΑΤΑΣΧΕΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ! ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Διακρίνω μια εκ νέου προσπάθεια αποπροσανατολισμού η κάνω λάθος?!

Και επί την ευκαιρία, ο σύμβουλος σας, ο οποίος έχει το όνομα του στην λίστα Λαγκάρντ με 5 εκατομμύρια ευρώ, έχει πληρώσει τουλάχιστον -αν δικαιολογείται η κατάθεση του- το 45% φορολογία προς το ελληνικό κράτος??? Επίσης μέχρι θα αποδειχθεί πως απέκτησε αυτή την υπέρογκη περιουσία θα εξακολουθεί να εκτελεί τα καθήκοντα του σαν σύμβουλος του πρωθυπουργού, η θα δηλώσει παραίτηση, όπως οφείλει, έτσι ώστε να διευκολύνει την διεκπεραίωση της δικαιοσύνης??? Κ. Πεπόνη, προς τα εκεί ΓΙΑΤΙ δεν κοιτάτε καθόλου?! Τον σύμβουλο του πρωθυπουργού ΓΙΑΤΙ δεν τον καλείτε να δώσει εξηγήσεις για την εμπλοκή του ονόματος του στην λίστα Λαγκάρντ?

Υ.Γ. Εκτός και αν πληρώνει- ο οποιοσδήποτε από τα ονόματα της λίστας Λαγκάρντ -την φορολογία προς το κράτος οπού έχει τις καταθέσεις και τότε δεν μπορεί να φορολογηθεί εις διπλούν. Αλλά αυτό έχει τουλάχιστον ηθική υπόσταση: την στιγμή που οι Έλληνες καλούνται να στηρίζουν το τραπεζικό σύστημα της χώρας, ο σύμβουλος του πρωθυπουργού στηρίζει πρακτικά αυτόν της Ελβετίας??? Μήπως θα έπρεπε να στήσετε και άλλη κάλπη εκεί στην βουλή και για αυτό το όνομα?
Κύριε Σαμαρά, μια που υποστηρίζετε με θράσος ότι “επί των ημερών σας σαν πρωθυπουργός, ανέκτησε την αξιοπιστία η χώρα μας στο εξωτερικό”, μήπως θα έπρεπε να κοιτάτε και την αξιοπιστία του συμβούλου του πρωθυπουργού με 5 εκατομμύρια κατάθεση στην λίστα Λαγκάρντ?! Διότι όταν μιλάς για αξιοπιστία πρέπει να μην έχεις αναξιόπιστους συμβούλους… Η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται τίμια… τουλάχιστον.

Καλή Χρονιά!

Εύχομαι την καινούργια χρονιά που έρχεται να ψάξετε βαθιά μέσα στην ψυχή σας και να βρείτε την ΑΓΑΠΗ, να κοιτάξατε την ΑΛΗΘΕΙΑ κατάματα και να καταλάβετε ότι είναι ο μόνος πραγματικός θησαυρός που όσο και να τον σκορπάς, τόσο πιο πολύ μεγαλώνει. Εύχομαι για ΟΛΟΥΣ  να κάνουμε πράξη την ΑΝΘΡΩΠΙΑ μας. Άλλωστε είναι μια αληθινή ΑΞΙΑ της ζωής μας στην Γη που δεν στοιχίζει μια δεκάρα! Ας ξαναγίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Βοήθεια μας!

Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα… κάπως έτσι η Γερμανική εφημερίδα δίνει το βραβείο του καλύτερου ευρωπαίου πολιτικού στον Αντωνάκη. Γιατί η Μερκέλ έζησε το μύθο της εξαιτίας του… έως το Σεπτέμβρη. Καλύτερου πολιτικάντη έπρεπε να πει για να είναι σωστή! Όλα δια μαγείας λύθηκαν: τα ΜΜΕ τον χειροκροτούν, ο κόσμος δεν αγανακτεί, η συντηρητική Ευρώπη τον επιβραβεύει, οι ίδιοι δεξιοί που έκρυψαν τα σκουπίδια της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή κάτω από τα χαλιά … μαζί με αυτούς επιβραβεύει την πολιτική Σαμαρά και οι Γκόλντμαν Σάκς… sucks το λέει η λέξη- κάτι βρομάει εδώ. Περιμένουμε μέρος της δόσης και όλα λύνονται δια της μαγείας??? Αν κατάλαβα καλά…επιβραβεύουν τον «μεγάλο πολιτικό» επειδή καθυστέρησε την δόση με την ανεύθυνη στάση που κράτησε επί δυο χρόνια… επειδή καθυστέρησε την δόση πολλούς μήνες με κίνδυνο να βρισκόμαστε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας… επειδή δεν συμφώνησε παλιά σε ενότητα στην οποία τώρα συμφωνούν οι κέντρο- αριστεροί, επειδή οι «δημοκράτες» που έριξαν εκλεγμένο πρωθυπουργό με 44% στηρίζουν άλλον εκλεγμένο με 29% με το «έτσι θέλω» του και των συμφερόντων …επειδή «με εντολή Σαμαρά» δεν συμμετέχουν στα βάρη και οι τραπεζίτες (θυμίζω ότι ο Παπανδρέου αυτό σκόπευε όταν τον έριξαν- να συμμετέχουν οι τραπεζίτες στα βάρη!)… επειδή δίχως τον Αντωνάκη πρωθυπουργό- και αν θα ήταν ακόμα ο ΓΑΠ- δεν θα είχε πάρει η βουλή τα δυσβάσταχτα μετρά για το τρίτο μνημόνιο… δια της μαγείας οι εταίροι μας δεν μιλάνε για αποτυχία, αλλά για επιτυχία εκεί οπού πληρώνουν μόνο οι φτωχοί και καθόλου οι πλούσιοι… αυτές οι συντηρητικές δυνάμεις κάνουν τα επικοινωνιακά τους τρικ και πάλι. Ξαφνικά όλα πήγαν καλά και πριν το 2009, όπως πάνε και τώρα… όπως και όλοι αυτοί που στην πραγματικότητα ευθύνονται από θύτες έγιναν επικριτές του μοναδικού πολιτικού που δεν φυγομάχησε στην πιο δύσκολη στιγμή και έβαλε πάνω από τον εαυτό του την χώρα. Βροχή από βιβλία των επικριτών του πέφτει από τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους που δεν έπαιρναν επιδοτήσεις επί δυο χρόνια… όπως και οι μεγάλοι δημοσιογράφοι, υπάκουα σκυλάκια των καναλαρχών- τραπεζιτών συνεχίζουν την λάσπη για αυτόν που δεν επέτρεπε πια τα θαλασσοδάνεια και υμνούν την πολιτική Σαμαρά που τα συνεχίζει… 

Και ο Αντωνάκης βραβεύτηκε… μάλλον για να καλύψουν το τέλος των αγορών και της συντηρητικής Ευρώπης που τις εξυπηρετεί… έτσι και αλλιώς έχουμε μέχρι τις εκλογές της Γερμανίας… αναβάλλεται για μετά η συνΤΕΛΕΙΑ… έως τότε βραβεύτηκε ο παραδειγματισμός δια μέσου του Σαμαρά, βραβεύτηκε το «καλό» παράδειγμα ενός «σωστού», υπάκουου ευρωπαϊκού πρωθυπουργού… πρωθυπουργού  μιας Ευρώπης ΟΧΙ των λαών, αλλά των χρημάτων… τι να πρωτοθυμηθώ από τον «μεγάλο» αυτό πολιτικό- πως σαν υπουργός εξωτερικών κράτησε μια «υπεύθυνη» στάση που παραλίγο να μας είχε βάλει τότε σε περιπέτειες, που μετά έκανε το δικό του επιτυχημένο κόμμα (η δεύτερη του «μεγάλη» επιτυχία, μετά την πιτσαρία…), τα εκατομμύρια ευρώ που μπήκε μέσα το υπουργείο πολιτισμού επί της υπουργίας του, οι (αντί)μνημονιακές κωλοτούμπες του… είναι λίγα από αυτά που θυμάμαι… όπως έφτιαξε τότε την «πολιτική άνοιξη», έτσι θα φτιάξει και την οικονομική «άνοιξη» της Ελλάδας… Βοήθεια μας!... κάτι τέτοιο βλέπουν και άλλοι και φτιάχνουν κόμματα με μελλοντικό όνειρο την πρωθυπουργική καρέκλα… εδώ που τα λεμέ γιατί να μην το σκεφτούν, μια που το κατάφερε μέχρι και ο Αντώνάκης… Η γερμανική φυλλάδα λοιπόν επιβραβεύει την (αν)άξια της υπακοής στις αγορές- το δια ταύτα: Ζήτω οι χρηματάνθρωποι και όλα τα πρόβατα στο μαντρί (για ανελέητο άρμεγμα!). Έπεται το γδάρσιμο…

Υ.Γ. Μια που οι «αγανακτισμένοι» δηλώνουν τώρα «εξοργισμένοι» από τον ασφαλή καναπέ τους, μήπως μπορεί κάποιος να μου μεταφράζει τι θέλουν να πουν με αυτό… τι δεν κατάλαβα… μάλλον, ότι τους «ψεκάζουν» ιδιωτικές επιδοτήσεις, έτσι για να πεθάνει εντελώς η ανεξαρτησία της πολιτικής στην Ελλάδα… γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;

Ο Σαμαράς βραβεύτηκε 21/12/2012… μένει να δούμε αν είναι όντως το τέλος του κόσμου η αν ξυπνήσουν επιτέλους τα πρόβατα και καταλαβαίνουν ότι είναι υπεύθυνα… και ότι στο χέρι μας είναι η αναγέννηση και όχι στους όποιους «σωτήρες» πολιτικάντες που η μόνη τους συνέπεια είναι στην κωλοτούμπα… . Αρκεί να χρησιμοποιήσουμε επιτέλους το μυαλό!!! 

Μάρμαρα Παρθενώνα: Ο λόγος της Μελίνας Μερκούρη στην Oxford Union

"Στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης θα κρατηθεί κενός χώρος για τη μεγάλη μέρα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στο σπίτι τους.

Η Μελίνα έλεγε: «…ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ…»" Jules Dassin

Ο λόγος της Μελίνας Μερκούρη στην Oxford Union:

«Κύριε Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη, Κυρίες και Κύριοι

Καταρχήν επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω την OXFORD UNION που έφερε το θέμα αυτό για συζήτηση και ευχαριστώ που με προσκαλέσατε. Νομίζω ότι θα ήταν καλό αυτό το βράδυ ν΄ ακουστεί μια ελληνική φωνή. Μια φωνή έστω με τη φτωχή μου προφορά. Την ακούω και μορφάζω. Θυμάμαι εκείνο που είπε κάποτε ο Brendan Behan για κάποιο εκφωνητή «Μιλάει σαν να΄ χει τα Ελγίνεια Μάρμαρα στο στόμα του.»

Θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης το μεγάλο αριθμό Βρετανών πολιτών που συνηγόρησαν υπέρ των θέσεων της κυβέρνησης με τα αξιότιμα μέλη και των δύο σωμάτων του κοινοβουλίου που εκδήλωσαν ενδιαφέρον και συμπάθεια για το αίτημα της επιστροφής των μαρμάρων. Και βεβαίως εκφράζω τη βαθιά ευγνωμοσύνη μου στη Βρετανική Επιτροπή για την Eπιστροφή των Mαρμάρων του Παρθενώνα, για τις προσπάθειες της να αποκαλύψει την αλήθεια στο Βρετανικό λαό. Υπάρχουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα . Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα. ΄Οπως υπάρχει ο Δαβίδ του Michael Angelo. Yπάρχει η Αφροδίτη του Da Vinci. Υπάρχει ο Ερμής του Πραξιτέλη. Υπάρχουν οι Ψαράδες στη θάλασσα του Turner. Υπάρχει η Capella Sixtina. Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα. Ξέρετε , λένε ότι εμείς οι ΄Ελληνες είμαστε ένας θερμόαιμος λαός. Να σας πω κάτι, είναι αλήθεια. Και είναι γνωστό πως δεν αποτελώ εξαίρεση. Γνωρίζοντας τι σημαίνουν τα.γλυπτά αυτά για τον ελληνικό λαό δεν είναι εύκολο να μιλήσω ψύχραιμα για το πως πάρθηκαν τα Μάρμαρα από την Ελλάδα, αλλά θα προσπαθήσω. Το υπόσχομαι.

Ένας από τους διακεκριμένους καθηγητές σας με συμβούλεψε να εξιστορήσω το πως πάρθηκαν τα μάρμαρα από την Αθήνα και έφθασαν στις Βρετανικές ακτές . Ισχυρίστηκα ότι αυτό είναι αρκετά γνωστό, αλλά μου είπε ακόμη και αν υπάρχει και ένα άτομο σ΄ αυτό το ακροατήριο στο οποίο τα γεγονότα αυτά είναι ασαφή, το ιστορικό πρέπει να ειπωθεί. Ετσι θ΄ αρχίσω όσο μπορώ σύντομα.

Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Ναπολέων σκέφτεται να αποπειραθεί να εισβάλει στην Αγγλία. Αποφασίζει να μην το πράξει. Αντί αυτού εισβάλει στην Αίγυπτο αποσπώντας την από την τουρκική κυριαρχία, γεγονός που δυσαρεστεί πολύ τους Τούρκους. Διακόπτουν τις διπλωματικές σχέσεις με τη Γαλλία και κηρύσσουν πόλεμο. Η Βρετανία βρίσκει ότι αυτή είναι μια πρώτης τάξεως στιγμή να διορίσει πρεσβευτή στην Τουρκία. Τα καθήκοντα αναλαμβάνει ο Λόρδος Elgin. Μόλις έχει παντρευτεί την όμορφη Mary Nisbett και τελειώνει το ωραίο εξοχικό του. Ο αρχιτέκτονας του, του μιλάει για τα θαύματα της ελληνικής αρχιτεκτονικής και γλυπτικής και του λέει πως θα ήταν μια θαυμάσια ιδέα να κάνει αντίγραφα από τα πραγματικά έργα στην Αθήνα. «Θαυμάσιο πράγματι» λέει ο Elgin. Αρχίζει να συγκροτεί μια ομάδα ανθρώπων που θα μπορούσαν να κάνουν αρχιτεκτονικά σχέδια με επικεφαλής έναν ικανό ζωγράφο που δεν ήταν άλλος από τον ιταλό Giovanni Lusieri.

Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να μη σας πω ένα ανέκδοτο. Ο Elgin είχε προηγουμένως πλησιάσει τον Turner. Ναι τον Turner. Ο νεαρός ζωγράφος ενδιαφέρθηκε και ο Elgin θέτει τους παρακάτω όρους. Το κάθε σχέδιο και σκίτσο που θα έκανε ο Turner θα περιερχόταν στην κυριαρχία του και στον ελεύθερο χρόνο θα έκανε μαθήματα σχεδίου στη Λαίδη Elgin. « Okay» λέει ο Turner, «αλλά τότε θα ήθελα 400 λίρες το χρόνο». «Όχι» λέει ο Elgin, «Είναι πολλά, πάρα πολλά». ΄Ετσι έγιναν τα πράγματα χωρίς τον Turner. Τέλος του ανέκδοτου. Εφημέριος της ομάδας του Elgin ήταν ο Αιδεσιμότατος Philip Hunt. Δεν θα μιλήσω με πολύ σεβασμό γι΄αυτόν. Αν είχα να εξαιρέσω του Λόρδο Elgin ο αρχιαπατεώνας στην υπόθεση όπως τη βλέπω ήταν ο Αιδεσιμότατος Hunt, αλλά γι΄ αυτόν θα μιλήσω αργότερα. Οι Elginsγίνονται δεκτοί στην Κων/πολη με μεγαλοπρέπεια. Ανταλλάσσονται πλούσια δώρα. Οι άνεμοι του πολέμου είναι ευνοϊκοί για τους Βρετανούς και ο Σουλτάνος είναι ικανοποιημένος. Ας στραφούμε τώρα στην Ελλάδα. Την Ελλάδα εκείνη που για 400 τόσα χρόνια βρίσκεται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.

Η ομάδα των καλλιτεχνών του Elginφθάνει στην Αθήνα. Οι Τούρκοι έχουν ορίσει δύο κυβερνήσεις, μια πολιτική και μια στρατιωτική. Πολλά έχουν ειπωθεί και συνεχίζονται να λέγονται για το πόσο λίγο ενδιαφέρον εκδήλωναν οι Τούρκοι για τους θησαυρούς της Ακρόπολης. Εν τούτοις, χρειάστηκαν 6 μήνες για να επιτραπεί η είσοδος στην ομάδα του Elgin. Αλλά τα κατάφεραν με 5 λίρες , στο χέρι του στρατιωτικού κυβερνήτη, για κάθε επίσκεψη. Αυτό εγκαινίασε μια διαδικασία δωροδοκίας και διαφθοράς των αξιωματικών που δεν θα σταματούσε μέχρι να συσκευαστούν και να φορτωθούν τα μάρμαρα για την Αγγλία.

Όμως όταν στήθηκαν οι σκαλωσιές και τα αντίγραφα ήταν έτοιμα να γίνουν, ξαφνικά έφθασαν φήμες για προετοιμασία στρατιωτικής δράσης των Γάλλων. Ο Τούρκος κυβερνήτης διέταξε την ομάδα του Elgin να κατέβει από την Ακρόπολη. Με 5 λίρες την επίσκεψη ή όχι, η πρόσβαση στην Ακρόπολη ήταν απαγορευμένη. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να τους επιτραπεί η είσοδος ξανά. Να χρησιμοποιήσει ο Elginτην επιρροή του πάνω στο Σουλτάνο στην Κων/πολη, ν΄ αποσπάσει ένα έγγραφο το λεγόμενο φιρμάνι που θα διέταζε τις αρχές των Αθηνών να επιτρέψουν τη συνέχιση των εργασιών.

Ο Αιδεσιμότατος Hunt πηγαίνει στην Κων/πολη να συναντήσει τον Λόρδο Elgin. Ζητά στο έγγραφο να αναφέρεται ότι οι καλλιτέχνες -- παρακαλώ προσέξτε το αυτό -- είναι αποκλειστικά στην υπηρεσία του Βρετανού Πρεσβευτή . Ο Elgin επισκέπτεται το Σουλτάνο και αποσπά το φιρμάνι. Το κείμενο του εγγράφου είναι μάλλον ύπουλα συντεταγμένο. Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω τις εντολές που δόθηκαν από το Σουλτάνο και που αφορούν τη συζήτηση μας. Παραθέτω.

« Οι καλλιτέχνες να μη συναντήσουν αντίδραση στο να περπατήσουν, να επιθεωρήσουν, να μελετήσουν τις μορφές και τα κτίρια που επιθυμούν να σχεδιάσουν ή να αντιγράψουν, ή στο να τοποθετήσουν σκαλωσιές γύρω από τον αρχαίο ναό, ή στο να αντιγράψουν σε ασβεστόλιθο ή σε γύψο τα αναφερόμενα κοσμήματα και μορφές ή στο να σκάψουν, αν το βρίσκουν αναγκαίο, σε αναζήτηση επιγραφών ανάμεσα στα απορρίμματα. Ούτε να παρεμποδιστούν από το να πάρουν οποιαδήποτε κομμάτια από πέτρες με επιγραφές ή με μορφές».

(Η μετάφραση του Hunt που παρουσιάστηκε αργότερα στην Εξεταστική Επιτροπή λέει -- Qualche pezzi di pietra--μερικά κομμάτια από πέτρα). Οι εντολές αυτές δόθηκαν στους Κυβερνήτες και το σημείο αυτό τονίζεται στο φιρμάνι, «χάριν των λαμπρών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες» και παραθέτω ξανά:

«Ιδιαίτερα αφού δεν βλάπτουν τα αναφερόμενα κτίρια επιθεωρώντας τα, μελετώντας τα και σχεδιάζοντάς τα».

Πριν καλά καλά φθάσει το φιρμάνι στην Αθήνα, γίνεται μια φοβερή επίθεση πάνω σ΄ ένα οικοδόμημα που μέχρι σήμερα θεωρείται από πολλούς, η ευγενέστερη και ωραιότερη από τις ανθρώπινες δημιουργίες. Όταν έγινε η έφοδος στην πύλη των Καρυάτιδων ο πυρετός ανέβηκε τόσο που ο Αιδεσιμότατος Hunt έριξε την ιδέα να μετακινηθεί όλο το κτίριο αν από τη Βρετανική πολεμική μηχανή μπορούσε να αποσταλεί ένας άνθρωπος γι΄ αυτό. Ο Elgin ανατρίχιασε με την ιδέα και ζήτησε να σταλεί ένα καράβι. Το αίτημα δεν θεωρήθηκε εξωφρενικό, αλλά εκείνη τη στιγμή, δεν υπήρχε διαθέσιμο καράβι.

Για να αφηγηθώ όλη την «αχαλίνωτη καταστροφή», «αξιοθρήνητη συντριβή και συμφορά» δεν είναι δικές μου για να χαρακτηριστεί το γεγονός. Ειπώθηκαν από τους σύγχρονους του Elgin. Ο Horace Smith αναφέρεται στον Elgin σαν τον «ληστή των μαρμάρων». Ο Lord Byron τον αποκάλεσε πλιατσικολόγο. Ο Thomas Hardy χαρακτήρισε αργότερα τα μάρμαρα σαν «αιχμάλωτους σ΄ εξορία».

Η κυβέρνησή μου έχει ζητήσει την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μας το αρνήθηκαν. Ας σημειωθεί ότι δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το αίτημα αυτό. Επιτρέψτε μου να απαντήσω τα μόνιμα επιχειρήματα ενάντια στην επιστροφή και να ασχοληθώ με αυτά ένα προς ένα.

Τα μάρμαρα πάρθηκαν με νόμιμη διαδικασία. Ρωτώ αν η δωροδοκία και εξαχρείωση των αξιωματικών δεν αντιτίθενται στη «νόμιμη διαδικασία». Όταν ορίστηκε η Εξεταστική Επιτροπή, μελετώντας την πρόταση να αγοραστούν τα μάρμαρα, ο Elgin υπέβαλε ένα αναλυτικό πίνακα των δαπανών για τη απόκτησή τους. Παραθέτω απόσπασμα του: «Τα εμπόδια, οι διακοπές και οι αποθαρρύνσεις που δημιουργήθηκαν από τις ιδιοτροπίες και τις προκαταλήψεις των Τούρκων» υποβάλει κονδύλι 21.902 λιρών για δώρα στις αρχές των Αθηνών. Είναι νόμιμο ποσό. Και βεβαίως θα πρέπει να ρωτήσουμε. Είναι νόμιμο να διαπραγματεύεται με τους Τούρκους για το πιο πολύτιμο από τα ελληνικά υπάρχοντα όταν η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τουρκικό ζυγό;

Παραμένει ένα δεύτερο επιχείρημα παρά το ότι έχει έκτοτε αμφισβητηθεί από πολλούς Βρετανούς περιηγητές στην Ελλάδα την εποχή αυτή.

«Οι αδαείς και δεισιδαίμονες Έλληνες ήταν αδιάφοροι για την τέχνη και τα μνημεία τους».

Αυτό βέβαια υπονοεί ότι ήταν τυφλοί , ασυνείδητοι και άκαρδοι. Ποιοι; Οι Έλληνες που πολύ μετά του Περικλή δημιούργησαν τα θαύματα της Βυζαντινής Τέχνης. Οι Έλληνες που, ακόμα και κάτω από την Οθωμανική κατοχή, δημιούργησαν σχολές τέχνης και χειροτεχνίας. Οι ΄Ελληνες που παρά 400 χρόνια τουρκικής κατοχής, διατήρησαν με πείσμα τη γλώσσα και τη θρησκεία τους. Οι ίδιοι ΄Ελληνες που κατά τον αγώνα για την ανεξαρτησία τους έστειλαν στους Τούρκους στρατιώτες βόλια να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους. Ναι, εναντίον τους. Οι Τούρκοι στρατιώτες κλεισμένοι στην Ακρόπολη έμειναν από πολεμοφόδια και άρχισαν να καταστρέφουν τις κολώνες για να αφαιρέσουν το μολύβι να κάνουν με αυτό βόλια. Οι ΄Ελληνες τους έστειλαν πολεμοφόδια με το μήνυμα, «Να τα βόλια, μην αγγίξετε τις κολώνες». Μόλις έγινε ανεξάρτητη η Ελλάδα, ένα από τα πρώτα νομοθετικά διατάγματα πού πέρασαν από την ελληνική κυβέρνηση ήταν εκείνο για την προστασία και συντήρηση των εθνικών μνημείων. Είναι αυτό αδιαφορία; Θεωρούμε αυτή την κατηγορία τερατώδη. Θα έχετε σίγουρα ακούσει, αλλά επιτρέψτε μου, να επαναλάβω τι είπε ένας γέρος Έλληνας στον J.C. Hobhouse. «Παίρνετε τους θησαυρούς μας. Σας παρακαλώ να τους φυλάξετε καλά.

Μια μέρα θα τους ζητήσουμε πίσω». Μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο άνθρωπος αυτός μιλούσε για λογαριασμό του;

Τώρα τελευταία έχει προταθεί μια καινούργια θεωρία. Ωραίο και αυτό. Ο κύριος Gavin Stamp που θα έχω την τιμή να τον συναντήσω απόψε, έχει την άποψη ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν είναι απόγονοι του Περικλή. Μας πήραν τα μάρμαρα. Ποιος θα διεκδικήσει τα λείψανα των προγόνων μας;

Ως Υπουργός Πολιτισμού προσκαλώ τοv κύριο Stamp να έρθει στην Αθήνα. Θα του οργανώσω εκπομπή σε ώρα μεγάλης ακροαματικότητας στην τηλεόραση για να μιλήσει στους Έλληνες δημοσιογράφους και τον ελληνικό λαό για την ταυτότητά τους.

Επιχείρημα 3ο. Αν τα μάρμαρα επιστραφούν, αυτό θα αποτελέσει ένα προηγούμενο που μπορεί να οδηγήσει στην εκκένωση των μουσείων. Συγχωρέστε με, αλλά αυτό είναι κοινή κολακεία. Ποιος πρόκειται να ζητήσει και ποιος πρόκειται να επιτρέψει το άδειασμα των μουσείων; Επιτρέψτε μου να δηλώσω, για άλλη μια φορά, ότι πιστεύουμε πως οπουδήποτε και αν βρίσκονται τα μουσεία, αποτελούν ζωτική κοινωνική και πολιτιστική ανάγκη και πρέπει να προστατεύονται. Έχω επανειλημμένα δηλώσει ότι ζητούμε ένα αναπόσπαστο μέρος κτιρίου που ακρωτηριάστηκε. Σε όλο τον κόσμο το ίδιο το όνομα της πατρίδας μας είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον Παρθενώνα.

Ζητούμε απλώς κάτι μοναδικό, κάτι απαράμιλλο, κάτι ιδιαίτερο της ταυτότητάς μας. Αγαπητοί φίλοι, αν υπήρχε ο παραμικρός κίνδυνος για τα μουσεία, τότε γιατί το Διεθνές Συμβούλιο των Μουσείων πρότεινε μια «ανοιχτόμυαλη στάση» στα μέλη του.

Επιχείρημα 4ο. Αυτή είναι η πρόσφατη σοδειά. Μόλυνση. Μόλυνση πάνω από την Ακρόπολη. Τι σας λέει αυτό; Όταν το Λονδίνο αντιμετώπιζε το σοβαρό πρόβλημα μόλυνσης, υπήρξαν κραυγές πανικού για τα μάρμαρα; Βεβαίως όχι. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα μάρμαρα ήταν στεγασμένα στο Βρετανικό Μουσείο. Εμείς δεν προφασιζόμαστε ότι τα γλυπτά θα επανατοποθετηθούν. Νομίζουμε ότι αυτό δεν γίνεται, αλλά η κυβέρνησή μου έχει διατυπώσει ότι την ημέρα που θα επιστραφούν τα μάρμαρα στην Αθήνα θα υπάρχει έτοιμο να τα δεχθεί ένα όμορφο μουσείο με τα πιο προηγμένα συστήματα ασφάλειας και συντήρησης, δίπλα στην Ακρόπολη.

Μπορώ να προσθέσω ότι είμαστε περήφανοι για τις συνεχιζόμενες εργασίες στην Ακρόπολη. Η δουλειά αυτή παρουσιάστηκε σ΄ ένα συμβούλιο κορυφαίων αρχαιολόγων απ΄ όλο τον κόσμο που προσκλήθηκαν στην Αθήνα ειδικά. Ο έπαινος ήταν ομόφωνος και ενθουσιαστικός. Από τότε έχει παρουσιαστεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις. Με χαρά την υποδέχθηκε και το Βρετανικό Μουσείο. Οι Financial Times αναφέρθηκαν στην ποιότητα της εργασίας αυτής και την παραδειγματική ικανότητα των ελλήνων συντηρητών. Ζήτησα να υπάρχουν αντίγραφα στη διάθεση όσων από σας ενδιαφέρονται.
Το μόνιμο επιχείρημα των Βρετανών είναι ότι μετακινώντας τα μάρμαρα, τα έσωζαν από τη βαρβαρότητα των Τούρκων. Το να αρνηθώ το βανδαλισμό των Τούρκων θα μ΄ έβαζε σε δύσκολή θέση, αλλά γεγονός είναι ότι οι Τούρκοι δεν έδωσαν άδεια στον να μετακινηθούν γλυπτά από τα μνημεία και τους τοίχους της Ακρόπολης και ότι με την ευλογία του Αιδεσιμότατου Hunt μετακινήθηκαν κατά βάρβαρο τρόπο. Παραθέτω ένα από τα γράμματα του Lusieri προς τον Elgin:

«Έχω την ευχαρίστηση να σας ανακοινώσω την απόκτηση της 6ης μετόπης, εκείνης με τον κένταυρο που απαγάγει τη γυναίκα. Με το έργο αυτό είχαμε πολλά προβλήματα από κάθε άποψη, και αναγκάστηκα να γίνω λίγο βάρβαρος». Σε άλλο γράμμα ελπίζει ότι, «οι βαρβαρισμοί που ήμουνα υποχρεωμένος να διαπράξω ελπίζω να ξεχαστούν».

Ο Edward Dodwell έγραψε:

«Ένοιωσα την απερίγραπτη ταπείνωση να είμαι παρών όταν ο Παρθενώνας απογυμνώνονταν από τα λαμπρότερα γλυπτά του. Είδα ορισμένες μετώπες της ακραίας νότιας πλευράς του ναού να σέρνονται κάτω. Ήταν σφηνωμένες ανάμεσα στις τρίγλυφους με μια εσοχή και προκειμένου να τις σηκώνουν, ήταν απαραίτητο να ρίξουν στο έδαφος το θαυμάσιο γείσο με το οποίο καλύπτονταν. Η νοτιοανατολική πλευρά του αετώματος μοιράστηκε την ίδια τύχη».

Δεν μπορούμε παρά να καταραστούμε το βάρβαρο πνεύμα που τους παρότρυνε να θρυμματίσουν και να ακρωτηριάσουν, να λεηλατήσουν και να ανατρέψουν τα λαμπρά έργα που είχε αναθέσει ο Περικλής και που είχε εκτελέσει η απαράμιλλη μεγαλοφυία του Ικτίνου και του Φειδία. Ένας άλλος μάρτυρας ο Robert Smirke γράφει:

«Ταράχθηκα ιδιαίτερα όταν είδα την καταστροφή που γινόταν με το γκρέμισμα των ανάγλυφων της ζωοφόρου. Κάθε πέτρα καθώς έπεφτε έσειε το έδαφος με το ασήκωτο βάρος της και ο βαθύς υπόκωφος ήχος που έκανε έμοιαζε σαν αγωνιώδες βογκητό του πληγωμένου πνεύματος του ναού».

Το 1816 ορίζεται η Εξεταστική Επιτροπή για να μελετήσει την πρόταση του Elgin. Τα μάρμαρα είχαν ήδη εκτεθεί σε διάφορους χώρους και αποθήκες. Ο Elgin αντιμετώπιζε δυσκολίες στο να πουλήσει τα μάρμαρα στην Κυβέρνηση. Η Επιτροπή είχε να αποφασίσει: Με ποια διαδικασία αποκτήθηκε η συλλογή. Κάτω από ποίες προϋποθέσεις εκχωρήθηκε η δικαιοδοσία. Ποια ήταν η αξία των μαρμάρων σαν έργα τέχνης. Τι ποσό θα έπρεπε να διατεθεί για την πιθανή αγορά τους. Αν διαβάσετε την έκθεση, θα δείτε ότι το βάρος πέφτει στο πόσο καλά ήταν τα μάρμαρα και τι θα έπρεπε να πληρώσουν για την απόκτησή τους. Αλλά προκειμένου να υποδειχθεί η αγορά τους έπρεπε να βρεθεί μια κομπίνα. Ότι δηλαδή οι διαδικασίες της συναλλαγής ήταν σωστές και ότι τα μάρμαρα πάρθηκαν από τον Elgin τον ιδιώτη και όχι κάτω από την επιρροή του ως Βρετανού Πρεσβευτή. Διαβάζω από την έκθεση της Εξεταστικής Επιτροπής .

«Ο Κόμης Aberdeen σε απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο το κύρος και η επιρροή μιας δημόσιας θέσης ήταν κατά τη γνώμη του αναγκαία για να πραγματοποιηθεί η μετακίνηση αυτών των μαρμάρων απάντησε ότι δεν νομίζει πως ένας ιδιώτης θα μπορούσε να έχει καταφέρει ότι κατάφερε ο Elgin».
(O Κόμης Aberdeen συλλέκτης ο ίδιος, ήταν στην Ελλάδα την εποχή αυτή και σε θέση να γνωρίζει τα πράγματα.) Διαβάζω από την έκθεση:

«Ο Doctor Hunt, καλά πληροφορημένος πάνω σ΄ αυτό το θέμα, όταν ερωτήθηκε, έδωσε την παρακάτω απάντηση. 'Ενας βρετανός πολίτης, μη πρεσβευτής , δεν θα μπορούσε να αποσπάσει ένα τέτοιο φιρμάνι με τόσο εκτεταμένες δικαιοδοσίες από την τουρκική κυβέρνηση». Διαβάζω από την έκθεση:

«Οι επιτυχίες του βρετανικού στρατού στην Αίγυπτο και η αναμενόμενη απόδοση της επαρχίας αυτής στην Πύλη, είχε σαν αποτέλεσμα μια πολύ θετική μεταστροφή προς το έθνος μας στις συνειδήσεις όλου του κόσμου». Κι ακόμα ακούστε αυτό το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Λόρδος Elgin έβλεπε τον εαυτό του σ΄ ένα ρόλο τελείως διαφορετικό από εκείνο της επίσημης θέσης του. Αλλά το κατά πόσο η κυβέρνηση από την οποία απέσπασε την άδεια τον έβλεπε ή όχι έτσι, είναι ερώτημα που μπορεί ν΄ απαντηθεί μόνο με εικασίες μη έχοντας συγκεκριμένη μαρτυρία»

(Αν αυτό δεν είναι διφορούμενος λόγος τότε τι είναι;) Απουσία συγκεκριμένης μαρτυρίας; Παραθέτω απόσπασμα εγγράφου του Λόρδου Elgin προς την Επιτροπή:

«Είχα να διαπραγματευθώ με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του κράτους».

Μπορούσε πράγματι η Επιτροπή να πιστεύει ότι ένας απλός πολίτης μπορούσε να φτάσει στο να διαπραγματεύεται με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του τουρκικού κράτους;

Ο Λόρδος Elgin μιλάει στην Επιτροπή για την ευγνωμοσύνη που αισθάνθηκε επειδή του παραχωρήθηκε πλοίο της Αυτού Μεγαλειότητας για τη μεταφορά των κιβωτίων με τα μάρμαρα. Μπορούσε ένας απλός πολίτης να έχει στη διάθεση του ένα βασίλειο οπλιταγωγό;

Ερώτηση της Επιτροπής προς τον Αιδεσιμότατο Hunt:

«Φαντάζεστε ότι το φιρμάνι έδωσε την άδεια να μετακινηθούν μορφές και τμήματα γλυπτών από τους ναούς ή θα πρέπει να ήταν θέμα ιδιωτικής διαπραγμάτευσης με τις τοπικές αρχές»;

Ο Hunt απαντά:

« Αυτή ήταν η ερμηνεία που υποχρεώθηκε να δώσει ο κυβερνήτης των Αθηνών».

Πείσθηκε από ποιόν; Από έναν ιδιώτη; Απουσία συγκεκριμένης μαρτυρίας; Από έναν ιδιώτη ή από έναν Πρεσβευτή; Λοιπόν ας δούμε το ίδιο το φιρμάνι. Η άδεια δόθηκε στον Λόρδο Elgin. Παραθέτω: «Χάριν της φιλίας ανάμεσα στην Υψηλή και Αιώνια Οθωμανική Αυλή και εκείνη της Αγγλίας».

Κύριε Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη, Κυρίες και Κύριοι. Με όλο το σεβασμό νομίζω ότι η απόφαση της Επιτροπής ότι ο Λόρδος Elgin έδρασε σαν ιδιώτης είναι είτε πολύ αφελής είτε αμφίβολης πίστης.
Όμως αυτό έγινε πριν 170 χρόνια.. Αυτή είναι μια διαφορετική Αγγλία. Διαφορετικές είναι οι αντιλήψεις για τις έννοιες Αυτοκρατορία και κατάκτηση. Επικρατεί διαφορετική ηθική. Θα ήταν ενδιαφέρον να ξέραμε ποιο θα ήταν το πόρισμα μιας Εξεταστικής Επιτροπής σήμερα αν λαβαίναμε υπόψη τη μαρτυρία εκείνων που κλήθηκαν να καταθέσουν ενώπιον της και τις κρίσεις εκείνων που δεν κλήθηκαν. Θα έβαζα ένα μικρό στοίχημα, ακόμα και μεγάλο, ότι το πόρισμα θα ήταν διαφορετικό.

Έχω πάρει πολύ χρόνο και ξέρω πως η συζήτηση είναι αυτή που θα αγγίξει τις συνειδήσεις. Ελπίζω η συζήτηση να προκαλέσει μερικές ερωτήσεις. Θέτω μερικές από αυτές. Τα μάρμαρα πάρθηκαν κακώς; Και αν κακώς πάρθηκαν, είναι σωστό να κρατούνται; Ακόμα, αν είναι σωστό το ότι πάρθηκαν, είναι λάθος να επιστραφούν; Τι βαρύτητα θα πρέπει να δοθεί στο επιχείρημα ότι αν δεν τα είχε πάρει ο Elgin, άλλος ΄Αγγλος ή Γάλλος θα τα είχε πάρει; Πειράζει που το 95% του ελληνικού λαού μπορεί ποτέ να μη δει τα λαμπρότερα έργα της ελληνικής δημιουργίας;

Είναι δυνατόν μια ελεύθερη Ελλάδα να είχε επιτρέψει τη μετακίνηση των μαρμάρων;

Η Αγγλία και η Ελλάδα είναι φίλες χώρες. Αγγλικό αίμα έτρεξε στα ελληνικά χώματα στη διάρκεια του πολέμου κατά του φασισμού. Και οι Έλληνες έδωσαν τη ζωή τους για να προστατεύσουν του ΄Αγγλους πιλότους. Διαβάστε τον Churchill, μιλάει για το πόσο σημαντικός ήταν ο ελληνικός ρόλος στην αποφασιστική νίκη στην έρημο κατά του Ρόμελ.

Το περασμένο καλοκαίρι έγινε ένα αφιέρωμα στον Σαίξπηρ στο Αμφιθέατρο που βρίσκεται στους πρόποδες της Ακρόπολης. Το Covent Garden έπαιξε το Μάκβεθ του Βέρντι.Το Εθνικό σας θέατρο ήρθε με τον Κοριολανό. ΄Ηταν αξέχαστες βραδιές.΄ Οχι μόνο για την υψηλή ποιότητα των παραστάσεων αλλά επίσης για την εκπληκτική επικοινωνία ανάμεσα στους βρετανούς καλλιτέχνες και το ελληνικό κοινό. Ο Ian McKellenας με συγχωρέσει αν μιλήσω για τα δάκρυα του από συγκίνηση καθώς και για εκείνα των συναδέλφων του καλλιτεχνών καθώς το ελληνικό κοινό επευφημούσε. Τα δάκρυα αυτά είχαν να κάνουν με την επαφή ανάμεσα στους λαούς, με φιλία, με τον Σαίξπηρ που παρουσιάζονταν σ΄ αυτό τον ιερό χώρο. Ήταν θαυμάσια, αξέχαστα. Στο όνομα αυτής της φιλίας σας λέμε, έγινε μια αδικία που μπορεί τώρα ν΄ αποκατασταθεί.

Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν για μας τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Είναι η υπερηφάνεια μας, είναι οι θυσίες μας. Είναι το ευγενέστερο σύμβολο τελειότητας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι οι φιλοδοξίες μας και το ίδιο το όνομα μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητας. Είμαστε έτοιμοι να πούμε ότι θεωρούμε όλη την πράξη του Elgin σαν άσχετη προς το παρόν. Λέμε στην Βρετανική Κυβέρνηση: Κρατήσατε αυτά τα γλυπτά για δύο σχεδόν αιώνες. Τα φροντίσατε όσο καλύτερα μπορούσατε, γεγονός για το οποίο και σας ευχαριστούμε. Όμως τώρα στο όνομα της δικαιοσύνης και της ηθικής παρακαλώ δώστε τα πίσω. Ειλικρινά πιστεύω ότι μια τέτοια χειρονομία εκ μέρους Μεγάλης Βρετανίας θα τιμούσε πάντα τ΄ όνομά της.

Ευχαριστώ.

Από το 'Iδρυμα Μελίνα Μερκούρη

Απέναντι στην Ξενοφοβία και τον Ρατσισμό

Άρθρο του Γιώργου Α. Παπανδρέου

"Απέναντι στην Ξενοφοβία και τον Ρατσισμό"

με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστευσης

"Η μετανάστευση και η προσφυγιά, είναι μέρος της ιστορικής πορείας του Ελληνισμού.

Μετανάστες είμαστε όλοι. Ο καθένας μας.

Εδώ και χιλιετίες το ταξίδι, η μετανάστευση, η ξενιτιά, είναι μέρος της κοινής μας πορείας, της ιστορίας και της μυθολογίας μας.

Ο Όμηρος με την Οδύσσεια -και την Ιλιάδα- αποτέλεσε τη βάση της παιδείας μας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Οι ελληνικές αποικίες παλαιότερα, οι παροικίες αργότερα, άνθισαν ακόμη και επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κρατώντας ζωντανή την γλώσσα, την ιστορία και την παράδοσή μας.

Τα τελευταία 100 χρόνια ζήσαμε αλλεπάλληλα κύματα μετανάστευσης και προσφυγιάς του Ελληνισμού, ενώ πρόσφατα γίναμε εμείς, η δικιά μας πατρίδα, η Ελλάδα, προορισμός επιλογής πολλών και διαφορετικών πολιτισμών.

Όσοι, για αυτά τα φαινόμενα, χτίζουν πάνω στον θυμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, απλά καλλιεργούν μίση. Και το μίσος δεν αποτελεί λύση.

Αντίθετα δημιουργεί χάσματα, ρήξεις, βία και αδικία. Βία που θα αγγίξει εμάς και τα παιδιά όλων μας, σήμερα και αύριο.

Είναι μια κακή επένδυση για το μέλλον της πατρίδας μας.

Δημιουργεί αδιέξοδα, αποδυναμώνει τις κοινωνίες μας αντί να παρέχει λύσεις.

Πόσο αστείο ακούγεται αλήθεια, ότι "για όλα φταίνε οι ξένοι".

Δηλαδή, ο Έλληνας μετανάστης στην Αμερική, τον Καναδά, την Βραζιλία, την Ρωσία, όσοι ζουν στην Γερμανία, στην Αυστραλία, τη Νότια Αφρική, αυτοί αποτελούν κατά τους ρατσιστές τους φταίχτες, είναι και αυτοί υπαίτιοι οποιασδήποτε οικονομικής δυσπραγίας ή δυσκολίας στις χώρες αυτές.

Αυτό υποστηρίζουν ουσιαστικά οι σημερινοί νεοναζί στη χώρας μας.

Μετατρέπουν έτσι την πραγματική αντίθεση μεταξύ δικαίου και αδίκου, ανομίας και ευνομίας, διαφάνειας και αδιαφάνειας, ιδιοτελούς συμφέροντος και κράτους δικαίου, ανισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης, σε μια διαδικασία γκρίζα, χωρίς ιδεολογία και πολιτική ταυτότητα, που οδηγούν στη βία.
Τη βία, που με τη σειρά της, ενισχύει ακόμη περισσότερο τους ισχυρούς και τα κατεστημένα συμφέροντα.

Και έτσι, πίσω από το γκρίζο, σιγά σιγά, όλοι βρίσκονται σε θέση διωκόμενου, μετατρέπονται σε "ξένους" στα μάτια των υπερασπιστών μιας δήθεν και σίγουρα κτηνώδους καθαρότητας.

Βέβαια δεν εθελοτυφλούμε. Έχουμε πολλά να αλλάξουμε στην Ευρώπη.

Δεν παραβλέπουμε τις ευθύνες της ΕΕ να διαμορφώσει μια σοβαρή πολιτική που θα κατανέμει τα βάρη της μετανάστευσης (παράνομης και μη) καθώς και της προσφυγιάς, μεταξύ των χωρών - μελών της Ευρώπης.

Δεν παραβλέπουμε την ευθύνη τους να προστατέψουν τα κοινά ευρωπαϊκά σύνορα, που αρχίζουν από τα νησιά μας και φτάνουν μέχρι τον Έβρο - μια ευθύνη που τα τελευταία χρόνια με σκληρές διαπραγματεύσεις καταφέραμε να κατανοήσουν και να ανταποκριθούν σε κάποιο βαθμό με συγκεκριμένες αποφάσεις και ενέργειες.

Δεν παραβλέπουμε τις ευθύνες της διεθνούς κοινότητας, που είτε με την αβλεψία είτε με σκόπιμες πολιτικές επιλογές, ανέχεται τις εθνοτικές συγκρούσεις, την καταπίεση, την αδικία, την φτώχεια, αλλά και την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος με την εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής.

Όλα αυτά είναι που εντείνουν την ανάγκη του κατατρεγμένου ανθρώπου για φυγή και διεκδίκηση μιας καλύτερης μοίρας σε μια άλλη γωνιά του κόσμου.

Ξέρουμε ότι η χώρα μας, όπως και κάθε χώρα, έχει πεπερασμένα περιθώρια υποδοχής μεταναστών.

Ξέρουμε όμως, ότι πολλές φορές όσοι φθάνουν στα παράλια και τα σύνορά μας βρίσκονται στην Ελλάδα από ανάγκη.

Τους "κυνηγούν" οι συνθήκες που βιώνουν. Και εδώ -παρά τις δυσκολίες- βρίσκουν καλύτερες συνθήκες.

Όπως έσπρωξαν και εμάς πολλές φορές να αναζητήσουμε θαλπωρή σε έναν ξένο τόπο.

Η μετανάστευση είναι και θα είναι μέρος της καθημερινής μας ιστορίας.

Δεν πρόκειται να κοπάσει ποτέ αυτή η ιστορία.

Όμως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, δεν αντιμετωπίζουν αυτά τα φαινόμενα.

Αντί λοιπόν να τα ξορκίζουμε, ας τα αντιμετωπίσουμε ρεαλιστικά και ανθρώπινα.

Η μετανάστευση πρέπει να αντιμετωπιστεί με συγκροτημένο σχεδιασμό σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, αν δεν θέλουμε όσοι ξένοι για λόγους πολιτικούς ή οικονομικούς μπαίνουν στη χώρα μας να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων. Γιατί τα κυκλώματα αυτά, που φέρνουν στην Ελλάδα μετανάστες με την απατηλή υπόσχεση ότι θα τους οδηγήσουν στη συνέχεια σε κάποια άλλη χώρα της Δύσης, τους κατευθύνουν σε δραστηριότητες παράνομες και τους κακομεταχειρίζονται, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ιδιαίτερα σοβαρά φαινόμενα κοινωνικής έντασης, όπως αυτά που βιώνουμε σήμερα σε πολλές συνοικίες της Αθήνας, της Πάτρας και άλλων πόλεων.

Η πηγή του προβλήματος, δεν είναι οι απλοί άνθρωποι του μόχθου, του πόνου, που ξενιτεύονται.

Μπορούμε και πρέπει να βοηθήσουμε όσους θα παραμείνουν στην πατρίδα μας να γίνουν μέρος της λύσης. Μέρος της ανάπτυξης, μέρος της καινοτομίας, να εμπλουτίσουν με τις δικές τους εμπειρίες τον τόπο μας, να αισθανθούν την ανθρωπιά του Έλληνα και όχι το βάρβαρο μίσος, που ούτε με την παράδοση ούτε με τις ελληνικές αξίες έχει σχέση.

Έχουμε πολλά να αλλάξουμε στην πατρίδα μας.

Πολλά που θεωρούμε και είναι άδικα, αναποτελεσματικά, απρόσφορα, άνισα, πελατειακά. Πολλά που προκαλούν εξαρτήσεις αντί να μας απελευθερώνουν.

Οι απαντήσεις στα ζητήματα που απασχολούν εμάς αλλά και την ανθρωπότητα, δεν μπορεί παρά να είναι και υπερεθνικές, να γεφυρώνουν αντί να χωρίζουν, και στη δική μας περίπτωση οι λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι και Ευρωπαϊκές.

Και πρέπει να συνεχίσουμε να δίνουμε αυτόν τον αγώνα συντεταγμένα, με πίστη στις δυνάμεις μας, υπερασπιζόμενοι όσα συνιστούν ένα κράτος δικαίου, την ισότητα και την ευνομία - αξίες συνδεδεμένες με την πορεία της Ευρώπης.

Παράλληλα να οικοδομήσουμε μια Ελλάδα αυτοδύναμη, με δυνατότητες για όλους.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι ανθρώπων και πολιτισμών, αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα που οφείλουμε να αξιοποιήσουμε.

Όπως και την κρίση.

Για να γίνουμε πιο δημιουργικοί, πιο αποφασιστικοί, περισσότερο εξωστρεφείς, με δυνατή φωνή παντού.

Είναι στο χέρι μας.

Και θα το καταφέρουμε.

Αρκεί να συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε πριν 3 χρόνια: να αλλάζουμε.

Και θα αλλάξουμε οριστικά την πορεία της χώρας προς το καλύτερο και το δικαιότερο, αν μαζί με τη δημοσιονομική υπευθυνότητα, επιδείξουμε ακόμη μεγαλύτερη μεταρρυθμιστική τόλμη.

Μεταρρυθμιστική τόλμη που έχει έναν μεγάλο εχθρό: την πολιτική του φόβου.
Τον φόβο που καλλιεργούν μέσω της μυθοπλασίας, της αναζήτησης εξιλαστήριων θυμάτων και της άκρατης συνωμοσιολογίας, οι θιασώτες του σκότους. Είναι εκείνοι που απλά θέλουν να εκμεταλλευτούν τον θυμό, την αγανάκτηση, την οργή των ανθρώπων που δικαιολογημένα μπορεί πολλοί να αισθάνονται, αντί να συμβάλλουν στην ενδυνάμωση της ελληνικής κοινωνίας, στην αίσθηση της κοινότητας και στη λύση των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα.

Τα φαινόμενα του ρατσισμού, του φασισμού και του ναζισμού, η βία που ασκείται, είναι δείγμα φόβου. Δεν είναι δείγμα τόλμης.

Η ξενοφοβία, καθιστά τον κάθε αδύναμο συνάνθρωπό μας εξιλαστήριο θύμα και τον θύτη αιχμάλωτο του μίσους του.

Ο ρατσισμός καλλιεργεί το φόβο, για κάθε τι διαφορετικό, για κάθε νέα σκέψη και ιδέα, για κάθε προσπάθεια για πρόοδο.

Η αλληλεγγύη γεννά την ελπίδα.

Οι Έλληνες, εδώ και περίπου τρία χρόνια δίνουμε, με μεγάλες θυσίες, μια δύσκολη μάχη.

Όμως, αντί να μας φταίνε οι μετανάστες για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, ας σκεφτούμε ότι μπορεί να είναι καθημερινοί μας σύμμαχοι, αλληλέγγυοι απέναντι στην αδικία και την ανομία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση.

Αυτός ο αγώνας, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αλλαγές στην ίδια την κοινωνία μας υπέρ των πιο αδύναμων, όπως και σε αλλαγή των συσχετισμών πανευρωπαϊκά. Να σπάσει η συντηρητική "πολιτική του φόβου" που και μέσα στην Ευρώπη διαιρεί λαούς και καλλιεργεί την βία, ώστε να καταστούν δυνατές μεγάλες δημοκρατικές συμμαχίες και θεσμικές αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.

Αλλαγές που θα μας δώσουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε τη ρίζα των προβλημάτων που ευθύνονται για την κρίση και τη διεύρυνση των ανισοτήτων. Να φτιάξουμε -και μαζί με τους μετανάστες- μια κοινωνία δημοκρατίας, δικαίου και ανθρωπιάς: τα διαχρονικά γνωρίσματα του Ελληνισμού."

πηγή

Οδηγός ταξί σε Λοβέρδο: Αν εσύ ήσουν υπουργός του Παπανδρέου, εγώ είμαι ο Ομπάμα

Ένα αστείο περιστατικό στη Νέα Υόρκη

Εναν ενδιαφέρον και αστείο διάλογο είχε σύμφωνα με το iefimerida, ο πρώην υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος με οδηγό ταξί στη Νέα Υόρκη, όπου βρέθηκε κατά τη διάρκεια κοινοβουλευτικής αποστολής.

O Λοβέρδος επιβιβάστηκε σε ταξί και έγχρωμος οδηγός μόλις έμαθε πως ο επιβάτης του είναι Ελληνας, ξεκίνησε να μιλά με τα καλύτερα λόγια για τον.... πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

Ο κ. Λοβέρδος σε κάποια στιγμή της κουβέντας αποκάλυψε στον οδηγό ταξί πως ήταν υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου, ωστόσο η απάντηση που έλαβε τον άφησε άφωνο, αλλά και με το χαμόγελο στα χείλη. Ο ταξιτζής του είπε «Ναι; Κι εγώ ξέρεις, είμαι ο Μπαράκ Ομπάμα».

πηγή

Διαβάζοντας το άρθρο της parapolitikhs αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ έλεγε αυτά ο ταξιτζής, τι λόγια άκουσε από τον Λοβέρδο…
Και δεν μπορώ να προσθέτω παρά μόνο μια παράγραφο από την Ομιλία του Γιώργου Α.Παπανδρέου στην Κ.Ο. του ΠΑ.ΣΟ.Κ. 2/02/2012, που αποδεικνύει για άλλη μια φορά το μεγαλείο ψυχής ενός Πολιτικού που έχει βάλει την Ελλάδα πάνω από οποιοδήποτε προσωπικό θώκο :

“Και οι Υπουργοί έχουν κάνει λάθη. Και θα μπορούσα και εγώ να ονοματίσω, πολλοί ήταν αυτοί που απογοήτευσαν και εμένα. Σε κανέναν, όμως, δεν επέβαλα να είναι Υπουργός. Δεν επέβαλα σε κανέναν να παραμείνει Υπουργός στην Κυβέρνηση, αλλά θα ήταν μικρότητα να μπω σε μια τέτοια λογική. Έχω άλλη προσέγγιση. Τα λάθη δεν είναι δικά τους, είναι δικά μου. Και οι επιτυχίες τους, είναι επιτυχίες όλων μας. Μην τις λησμονούμε, όμως. Μην λησμονούμε τις επιτυχίες όλων μας.”

Πρόεδρε, αν ήταν όλοι αυτοί δίπλα σου όπως είναι τώρα δίπλα στον Σαμαρά, και όχι απέναντι σου για τις μελλοντικές τους προσωπικές βλέψεις, δεν θα είχαμε χάσει χρόνο και η σωτηρία όλων μας θα είχε πάρει το δρόμο της!

Προσωπική μου μαρτυρία – άκουσα τηλεφωνικές παρεμβάσεις απλών πολιτών σε τηλεοπτικές εκπομπές στο εξωτερικό, οι οποίοι όχι μόνο που μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον πρώην Πρωθυπουργό, αλλά έλεγαν επίσης ότι “οι τεμπέληδες Έλληνες δεν έχουν καταλάβει τι έχασαν, δεν τον αξίζουν” και ότι είναι κρίμα που δεν τον είχανε αυτοί που μπορούν να εκτιμάνε έναν πραγματικό Πολιτικό που γίνεται θυσία για την χώρα του. 

Έρευνα για το ''δωράκι'' Βενιζέλου στην Proton Bank

Μια ιδιαίτερα σοβαρή εισαγγελική έρευνα, που έχει ως στόχο τη διερεύνηση της σκανδαλώδους πριμοδότησης της τράπεζας Proton Bank με 100 εκατομμύρια ευρώ τον Ιούλιο του 2011, βρίσκεται σε εξέλιξη.

Στο μικροσκόπιο των εισαγγελικών Αρχών μπαίνει το....

σχέδιο που εξύφανε και ολοκλήρωσε ο τότε υπουργός Οικονομικών και νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος, λίγους μήνες προτού ξεσπάσει το σκάνδαλο του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, φρόντισε να πριμοδοτήσει «για λόγους δημοσίου συμφέροντος» την υπό κατάρρευση τράπεζα.

Μάλιστα, ο κ. Βενιζέλος φρόντισε, εκ των υστέρων, να «αθωώσει» τον εαυτό του και μάλιστα αναδρομικά, καθώς με μια διάταξη της «ντροπής» έδωσε «συγχωροχάρτι» για όλες τις πριμοδοτήσεις τραπεζών από υπουργούς Οικονομικών, από το 1997 και εντεύθεν.

Ωστόσο, με εντολή της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου διενεργείται ποινική προκαταρκτική εξέταση, προκειμένου να διαπιστωθεί πώς ακριβώς στήθηκε το colpo-grosso με την πριμοδότηση της Proton και μάλιστα δύο μήνες προτού ξεκινήσει η εισαγγελική έρευνα του κ. Ιωάννη Δραγάτση για τα «θαλασσοδάνεια» που οδήγησαν στην άσκηση κακουργηματικών διώξεων.

Είχε προηγηθεί μηνυτήρια αναφορά που είχε κατατεθεί από την «Κίνηση Πολιτών», ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η ποινική διερεύνηση της υπόθεσης ξεκίνησε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2012, όταν κλήθηκαν να καταθέσουν οι πρώτοι μάρτυρες.

 Μεταξύ των προσώπων που αναμένεται να κληθούν είναι και στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ), όπως ο κ. Στέλιος Μαραβελάκης, ο οποίος είχε διαφωνήσει ενυπόγραφα με την πριμοδότηση, καταγγέλλοντας, τότε, τους κινδύνους για τη ζημία του ελληνικού Δημοσίου.

Η zougla.gr ανοίγει σήμερα τον «φάκελο της ντροπής». Πρωταγωνιστής της δυσώδους υπόθεσης είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος από τη θέση του υπουργού Οικονομικών όχι μόνο έδωσε «δωράκι» στην τράπεζα του κ. Λαυρεντιάδη, αλλά, αδιαφορώντας για τις ενστάσεις που προέβαλαν τα στελέχη του ΓΛΚ, φρόντισε στη συνέχεια να αμνηστεύσει τον εαυτό του.

Τα έγγραφα-ντοκουμέντα τα οποία συμπεριλαμβάνονται στη δικογραφία αποκαλύπτουν τις «ομηρικές μάχες» που διαδραματίστηκαν λίγο προτού αποφασιστεί η τοποθέτηση μέρους των διαθεσίμων του ελληνικού Δημοσίου στην Proton.

Το σκεπτικό του Βενιζέλου

Ιούλιος 2011. Δύο μήνες προτού οι εισαγγελικές Αρχές ξεκινήσουν να «σκαλίζουν» την υπόθεση Λαυρεντιάδη και ενώ οι «φήμες» για ένα σκάνδαλο το οποίο βρισκόταν προ των πυλών πύκνωναν, ο κ. Βενιζέλος διαβίβασε, μέσω του τότε γενικού γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής κ. Ηλία Πεντάζου, στη Δ49 Διεύθυνση Χρηματοδοτικού Προγραμματισμού, την εντολή να πιστώσει στην τράπεζα Proton Bank 100.000.000 ευρώ από τα διαθέσιμα του ελληνικού Δημοσίου.

 Στο έγγραφο αναφέρεται ότι ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση, αφού πρώτα συνεννοήθηκε με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, κ. Προβόπουλο, και έλαβε υπ' όψιν του τα ακόλουθα:

- το νέο πλαίσιο κάτω από το οποίο ζητείται να λειτουργήσουν οι τράπεζες στην Ελλάδα σήμερα (PSI, πιθανές αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων, αν δεν πληρούνται οι δείκτες σύμφωνα με το μνημόνιο, πολιτική ρευστότητας της Ε.Κ.Τ.), καθώς και τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης που έχουν δημιουργήσει ασφυκτικό κλοιό γύρω από το τραπεζικό σύστημα

- την ανάγκη διατήρησης της συστημικής ευστάθειας του εγχώριου χρηματοπιστωτικού τομέα

- την επερχόμενη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της άσκησης προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων του τραπεζικού συστήματος

- τις ιδιαιτέρως δυσμενείς εκθέσεις των Διεθνών Οίκων Αξιολόγησης Πιστοληπτικής Ικανότητας και του σχεδίου συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στη διευθέτηση του ελληνικού χρέους (PSI)

- τους υφιστάμενους λόγους ύψιστου δημοσίου συμφέροντος.

Διαφώνησε η επιτροπή

Για να εγκριθεί η απόφαση, έπρεπε να συμφωνήσουν και τα στελέχη του ΓΛΚ και ειδικότερα η Διεύθυνση Χρηματοδοτικού Προγραμματισμού και Διαχείρισης Κρατικών Διαθέσιμων.

Συγκεκριμένα, ζητήθηκαν οι υπογραφές του γενικού γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής, κ. Πεντάζου, του γενικού διευθυντή, κ. Καρακούση, του διευθυντή της Δ49 Διεύθυνσης Χρηματοδοτικού Προγραμματισμού, κ. Μαραβελάκη, και του εισηγητή, κ. Αναγνωστόπουλου.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τόσο ο διευθυντής της παραπάνω Διεύθυνσης όσο και ο εισηγητής απέρριψαν κατηγορηματικά την πρόταση καταβολής 100.000.000 ευρώ στην τράπεζα, εκθέτοντας μάλιστα εγγράφως και τους λόγους που τους οδήγησαν στη συγκεκριμένη απόφαση.

Ο κ. Μαραβελάκης ανέφερε ότι διαφωνεί με τη διενέργεια της έκτακτης τοποθέτησης, διότι:

α) υπερβαίνει το ύψος των ορίων τοποθέτησης (50% των ιδίων κεφαλαίων) που έχει θεσπιστεί κατά 92 εκατομμύρια ευρώ

β) η ανωτέρω τράπεζα μετά δυσκολίας επέστρεψε τα 65 εκατομμύρια ευρώ -λήξης 14/7- ενώ μας ειδοποίησε για αντικειμενικής αδυναμίας επιστροφή ποσού από τοποθέτησης ύψους 70 εκατομμυρίων ευρώ λήξης 15/7/11

γ) φήμες της αγοράς δείχνουν ισχυρά προβλήματα ρευστότητας στην εν λόγω τράπεζα, με αποτέλεσμα η πρόσφατη τοποθέτηση να αυξάνει τον πιστωτικό κίνδυνο του ελληνικού Δημοσίου περαιτέρω.

Δηλαδή, με απλά λόγια, οι αρμόδιοι υπάλληλοι ραπίζουν και εγγράφως την επιλογή Βενιζέλου και δεν εγκρίνουν την πίστωση χρημάτων σε μια τράπεζα που την ιδία ημέρα (!) αδυνατούσε να επιστρέψει στο ελληνικό Δημόσιο 70 εκατομμύρια ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι όλα αυτά πραγματοποιήθηκαν στις 14 Ιουλίου του 2011.

Δείτε το έγγραφο

Διάταξη - σκάνδαλο

Στις 22 Αυγούστου του 2011, δηλαδή έναν μήνα μετά, ο κ. Βενιζέλος, μέσω νομοθετικής πράξης, αποφασίζει να αθωώσει τον εαυτό του. Νομιμοποιεί μια διάταξη -με αναδρομική ισχύ από το 1997 (!)-, η οποία «λύνει τα χέρια» στο Υπουργείο Οικονομικών, καθώς ουσιαστικά επιτρέπει την τοποθέτηση διαθεσίμων του ελληνικού Δημοσίου σε οποιαδήποτε τράπεζα χωρίς να απαιτείται η έγκριση της πίστωσης από επιτροπή.

Σύμφωνα με τον εν λόγω νόμο (Ν 4002/ ΦΕΚ/180/Α/22.8.2011), αρμόδιο για την παροχή διαθεσίμων του ελληνικού Δημοσίου είναι μόνο το Υπουργείο Οικονομικών σε συνεννόηση με την Τράπεζα της Ελλάδος.

«Όταν συντρέχουν λόγοι γενικού συμφέροντος και ειδικότερα λόγοι σχετικοί με τη συστημική ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος, το Υπουργείο Οικονομικών, σε συνεννόηση με την Τράπεζα της Ελλάδος και ανάλογα με την κατάσταση και τις πρακτικές της διατραπεζικής αγοράς, μπορεί να τοποθετεί για τον αναγκαίο χρόνο τα διαθέσιμα κατά τρόπο που να διασφαλίζει τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και τα στρατηγικά χρηματοοικονομικά συμφέροντα του Δημοσίου» αναφέρεται χαρακτηριστικά στη διάταξη-σκάνδαλο.

Δείτε τη διάταξη

πηγή

ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΜΜΕ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ…