Καλή Ανάσταση!

Χριστός Ανέστη!

Υγεία, Αγάπη και ανάταση ψυχής σε όλο το κόσμο!

Μεγάλη Τέταρτη: Η Πίστη και η αληθινή Αγάπη σώζει

Ημέρα προσπάθειας αποτροπής από την προδοσία, μετάνοιας και συγχώρεσης.

Σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Ιησούς προσκλήθηκε σε δείπνο στο σπίτι του Σίμωνος (του λεπρού)  που άνηκε στην τάξη των Φαρισαίων. Επίσης στην πόλη βρισκόταν μία πόρνη που μόλις έμαθε ότι ο Ιησούς ήρθε στην πόλη θέλησε να μάθει σε ποιο σπίτι ήταν, προκειμένου να πάει για να τον συναντήσει.

(Μπορεί να ήταν η ίδια γυναίκα που ο Ιησούς έσωσε από το λιθοβολισμό με τα λόγια «Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλετώ», η ένας γενικώς παραλληλισμός στην “αμαρτωλή” γυναίκα, μιας και τότε οι γυναίκες θεωρούνταν κατώτερες των ανδρών, αν και σε πλήρη αντίθεση με το τεράστιο συναίσθημα της απόλυτης αγάπης των γυναικών προς τους άνδρες της ζωής τους- πατέρες, αδέλφια, σύζυγοι και γιους, ταυτόχρονα με την παραδοχή -από τις ίδιες τις γυναίκες- του εαυτού τους σε δεύτερο ρόλο, με μια πανάρχαια σοφία της αυτοθυσίας που έχει σκοπό να μην διαταράξει την ηρεμία του συνόλου. Με μια δύναμη ψυχής που απορρέει από την μεγάλη αγάπη των γυναικών προς τον πλησίον τους. Ο Ιησούς όμως τους βλέπει όλους τους ανθρώπους ως ίσους και τους ξεχωρίζει μόνο βάση των πράξεων τους, βάση των ελεύθερων επιλογών τους γενικά, αλλά και ιδιαίτερα στις κρίσιμες στιγμές, ανθρώπινες επιλογές που αντικατροπτίζουν τα βαθιά τους αισθήματα, αλλά και την καθαρότητα της συνείδησης τους και το μεγαλείο της ψυχής τους).

Ενώ ο Ιησούς έτρωγε και συζητούσε με τους άλλους παραβρισκόμενους μπήκε ξαφνικά στο σπίτι η γυναίκα, κρατώντας στα χέρια της αλαβάστρινο δοχείο γεμάτο με μύρο. Προχώρησε στο μέρος του Ιησού και αφού στάθηκε πίσω του, γονάτισε και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται γοερά. Η γυναίκα άνοιξε το δοχείο και άρχισε να αλείφει το κεφάλι του Ιησού με μύρο και να πλένει τα πόδια του, ενώ ταυτόχρονα έπεφταν τα δάκρυα της που έτρεχαν σαν ποτάμι από τα μάτια της. Αφού άδειασε το δοχείο ξέπλεξε τα μαλλιά της και σκούπισε με αυτά τα πόδια του Ιησού ενώ τα φιλούσε αδιάκοπα.

(Το έκανε αυτό θέλοντας να Τον τιμήσει εξαιρετικά και ήταν σαν να πρόσφερε το µύρο στο Θεό, γιατί γνώριζε καλά ότι στις θυσίες προσέφεραν λάδι στο Θεό και οι ιερείς χρίονταν µε µύρο κι ακόµα ότι και ο Ιακώβ κάποτε άλειψε µε µύρο µία στήλη και την αφιέρωσε στο Θεό. Η γυναίκα δεν υπολογίζει χρήματα μπροστά στην αφοσίωση της στον Θεϊκό Ιησού, μπροστά στην κολόνα του Βασιλείου του Θεού πάνω στην γη. Οι θείοι Ευαγγελιστές Ιωάννης και Μάρκος προσέθεσαν ακόµη και το είδος του µύρου, όνοµάζοντάς το «πιστικό» και πολύτιµο. Συνηθίζουν να ονοµάζουν το µύρο «πιστικό», για να δείξουν ότι είναι γνήσιο, ανόθευτο και εγγυηµένο, καθαρό. Ίσως ακόµα η λέξη «πιστικό» να ήταν ονοµασία του αρίστου και πρώτης ποιότητος µύρου.
 Στο ίδιο συμβάν, η γυναίκα παρουσιάζεται να υπερβάλει στις κινήσεις λατρείας, έως που περιγράφεται να είχε σπάσει κατά λάθος το αλαβάστρινο δοχείο με το ακριβό μύρο, πιθανών και ως παραλληλισμός της υπεράνθρωπης αγάπης που μια γυναίκα μπορεί να σκορπίσει, με υπερβολικό πάθος, έως και καμιά φορά σε άσχετα πρόσωπα δυσανάλογα ψυχικής αξίας του εαυτού της.
Το σίγουρο είναι ότι η γυναίκα, όσο και «αμαρτωλή» να την κρίνουν οι «αναμάρτητοι», δεν υπολογίζει ούτε χρήματα, ούτε υλικά στοιχεία, μπροστά στην Αγάπη. Η Αγάπη ως δώρο του Θεού προς τους ανθρώπους. Και η Θεϊκή Αγάπη είναι που σώζει εντέλει όλες τις ψυχές που την δέχονται).

Ο Φαρισαίος οικοδεσπότης απόρησε με τον Ιησού καθώς αναρωτήθηκε ότι από την στιγμή που ήταν προφήτης γιατί δεν εμπόδισε αυτή την γυναίκα που ήταν μια πόρνη. Τότε ο Ιησούς τον κοίταξε και του είπε: «Έχω να πω το εξής στις σκέψεις σου» και ο Σίμωνας του απάντησε: «Μίλα μου δάσκαλε».

Ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος δάνεισε χρήματα σε δύο ανθρώπους. Στον πρώτο έδωσε πεντακόσια δηνάρια και στον δεύτερο πενήντα. Όταν έπρεπε να τα επιστρέψουν δεν είχαν χρήματα και ο δανειστής τους τα χάρισε. Ποιος από τους δύο θα χρωστάει μεγαλύτερη χάρη στον δανειστή;» και ο Σίμωνας απάντησε: «Αυτός που του χαρίστηκε το μεγαλύτερο ποσό».

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Σωστά απάντησες. Για κοίταξε αυτή την γυναίκα. Εγώ μπήκα στο σπίτι σου και δεν μου έπλυνες τα πόδια με νερό, όμως εκείνη μου τα έπλυνε με τα δάκρυα της και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Χαιρετισμό δε μου έδωκες, όμως αυτή δε σταμάτησε στιγμή να μου φιλάει τα πόδια. Με λάδι δεν μου άλειψες το κεφάλι, όμως αυτή με πανάκριβο μύρο μου άλειψε τα πόδια. Δεν αξίζει να της πω: “σου συγχωρούνται οι τόσες πολλές αμαρτίες σου, διότι με αγάπησες τόσο πολύ;”»

Αμέσως ο Ιησούς γύρισε προς την γυναίκα και της είπε: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Έπειτα όλοι οι παραβρισκόμενοι άρχισαν να διερωτώνται ποιος είναι αυτός που μπορεί να συγχωρέσει αμαρτίες και ο Χριστός γύρισε ξανά προς την γυναίκα και της είπε: «Η πίστη σου σε έσωσε, πήγαινε στο καλό».

Επιπροσθέτως είπε στην γυναίκα ότι η πράξη της θα αναφερθεί στο ευαγγέλιο που θα κηρυχτεί σε όλο τον κόσμο και αυτό θα αποτελεί ένα μνημόσυνο γι’ αυτήν.

«ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας• αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψέ μου τοὺς πόδας. οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ• ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ. εἶπε δὲ αὐτῇ• Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι» (Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, 7.46.).

Η τιμή του μύρου ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια και γι’ αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ’ όλους ο Ιούδας. Γνώριζαν οι μαθητές καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε πάντοτε ο Χριστός για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς. Ο Ιησούς επέπληξε τους μαθητές του λέγοντας πως η γυναίκα του έκανε καλό με την πράξη της αφού τον ετοίμασε για την ταφή. Με την συγκεκριμένη φράση του προσπάθησε να αποτρέψει τον Ιούδα από την προδοσία αλλά ήταν μάταιο. Άλλωστε, είπε στους μαθητές, “εμένα θα με έχετε για λίγο ακόμα κοντά σας, τους φτωχούς θα τους βοηθάτε καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής σας”. Ο Ιούδας αποχώρησε δυσαρεστημένος και πήγε στους Αρχιερείς, όπου και διαπραγματεύτηκε την παράδοση του Διδασκάλου του έναντι 30 αργυρίων, επιλέγοντας να ανταποδίδει με προδοσία στην θεϊκή διδασκαλία του Ιησού.

Η παράδοση της Εκκλησίας χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο περιστατικό, συγκρίνοντας τη μετάνοια της πόρνης με το ολίσθημα του Ιούδα και παραλληλίζει τις δύο ψυχικές καταστάσεις. Η πόρνη ελευθερώνεται από την αμαρτία και μετανοεί, ενώ ο Ιούδας αιχμαλωτίζεται από τη φιλαργυρία και αποχωρίζεται απ’ το Θεό.

Θα μπορούσα να διακινδυνέψω εδώ με ένα προσωπικό μου συμπέρασμα. Ενώ η γυναίκα δεν υπολόγισε μπροστά στον Ιησού ούτε τα χρήματα για τον ακριβό μύρο και δοχείο, ούτε την ίδια της την εικόνα ταπείνωσης μπροστά σε άλλους, είτε τα κάλλη της σκουπίζοντας με τα μαλλιά της τα πόδια του Χριστού. Σε αντίποδα ο Ιούδας πρόδωσε την εμπιστοσύνη του Ιησού Χριστού, πουλώντας αντί χρημάτων Εκείνον που είναι πιο πάνω από οποιοδήποτε κόστος. Όσο και αμαρτίες της σάρκας υποτίθεται ότι έχει μια γυναίκα σε σύγκριση με ένα άνδρα, ο Θεός διακρίνει την καθαρή  ψυχή που μοιράζει απλόχερα την Αγάπη, συγχωρώντας την, σε αντίθεση με τον «ενάρετο» και «σοφό» άνδρα, ο οποίος όμως στο πρώτο υποτιθέμενο «ολίσθημα» επιλεγεί να κρίνει και να τιμωρεί μέχρι και τον Γιο του Θεού, καταδικάζοντας έτσι με αυτή του την πράξη ο ίδιος  την ψυχή του. Διότι μόνο ο Θεός έχει το δικαίωμα να κρίνει.