«Να μην προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας.»

Αλβέρτος Αϊνστάιν

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ανθρώπινα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ανθρώπινα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Στην αγκαλιά του Αϊ-Νικόλα όπως το ’22

Στην αγκαλιά του Αϊ-Νικόλα όπως το ’22


Η παρουσία προσφύγων έχει ευαισθητοποιήσει και στο παρελθόν, τους κατοίκους του χωριού


Στην εκκλησία του Άι Νικόλα στο λιμάνι του Μολύβου, εκεί που κούρνιαζαν το Σεπτέμβρη του 1922 οι βρεγμένοι και πεινασμένοι πρόσφυγες της Μικρασίας, βρήκαν καταφύγιο και το βράδυ της περασμένης Τετάρτης 26 πρόσφυγες από χώρες της μακρινής Ανατολής κι ανάμεσα τους πέντε ανήλικα παιδιά, που όλοι έφθασαν στην ακτή βρεγμένοι, παγωμένοι από το κρύο και ταλαιπωρημένοι. Τους είχαν μαζέψει άνδρες του Λιμενικού Σώματος μετά από επιχείρηση διάσωσής, αφού η βάρκα τους είχε μείνει ακυβέρνητη μέσα στην κακοκαιρία. Δεν βρέθηκε όμως τρόπος να τους μεταφέρουν από το Μόλυβο στη Μυτιλήνη, γι’ αυτό και διανυκτέρευσαν στη μικρή εκκλησία. Κι αν δεν κινητοποιούνταν μέσα στη νύχτα κάτοικοι της περιοχής, να συγκεντρώσουν στεγνά ρούχα, θα «έβγαζαν» τη νύχτα βρεγμένοι. Η χθεσινή παγκόσμια ημέρας του μετανάστη, τιμήθηκε δεόντως!

Σε συναγερμό έθεσε τις λιμενικές αρχές το βράδυ της Τετάρτης, σήμα από το θάλαμο επιχειρήσεων του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας ότι ένα ακυβέρνητο σκάφος βρισκόταν ανοιχτά του Μολύβου με άγνωστο αριθμό επιβαινόντων. Στο σημείο έσπευσαν σκάφη του Λιμενικού, που εντόπισαν σε απόσταση 2,5 ναυτικών μιλίων από το Μόλυβο, ένα φουσκωτό ταχύπλοο στο οποίο επέβαιναν 26 άτομα και η μηχανή είχε τεθεί, λόγω βλάβης, εκτός λειτουργίας. Ανάμεσά τους τρεις γυναίκες και πέντε παιδιά ηλικίας από δυο μέχρι 10 ετών. Όλοι τους βρεγμένοι και τρομαγμένοι καθώς η μηχανή δεν λειτουργούσε και πάλευαν για ώρες μέσα στα κύματα. Όλοι επιβιβάστηκαν στο ανοικτό κατάστρωμα του σκάφους του Λιμενικού Σώματος και μεταφέρθηκαν στο λιμάνι του Μολύβου γύρω στις 12.30 μετά τα μεσάνυχτα.

Βοήθεια από τους κατοίκους
Οι λιμενικοί ζήτησαν τη βοήθεια κατοίκων της περιοχής, που έχουν και άλλες φορές προσφέρει ρούχα και τρόφιμα στους ανθρώπους που φθάνουν στην περιοχή τους. Δεν φρόντισε κανείς όμως για τη μεταφορά τους στη Μυτιλήνη και δεδομένου ότι δεν υπάρχει πουθενά αλλού χώρος φιλοξενίας τους για τη νύχτα, έμειναν στην εκκλησία του Άι Νικόλα.
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο καθώς μόλις πριν από μια εβδομάδα, περίπου 40 Σομαλοί έμειναν όλη τη νύχτα μέσα στη βροχή, όπως μας λέει ο Δήμαρχος Μολύβου, Στέλιος Καραντώνης. Ο ίδιος δηλώνει εξοργισμένος γιατί οι δημόσιες καταγγελίες που είχε κάνει πριν λίγο καιρό για τις συνθήκες που ζουν οι μετανάστες, που φθάνουν στην περιοχή του, δεν άλλαξαν τίποτα.
«Όχι μόνο δεν άλλαξε τίποτα, αλλά στην καρδιά του χειμώνα βλέπουμε τους ανθρώπους αυτούς να φθάνουν στο νησί και να βιώνουν τριτοκοσμικές συνθήκες εξαιτίας της έλλειψης μέριμνας από την πολιτεία. Αν δεν ήταν ευαισθητοποιημένος ο κόσμος εδώ, για να προσφέρει στεγνά ρούχα και τρόφιμα στους ανθρώπους, ποιος ξέρει τι θα γινόταν», λέει χαρακτηριστικά ο Δήμαρχος.

Ζητά αλλά…
Ο ίδιος έχει ζητήσει ενίσχυση των μέτρων φύλαξης, αύξηση του αριθμού του προσωπικού στο Λιμενικό και στην Αστυνομία αλλά πάνω απ’ όλα να υπάρχει μέριμνα για τη μεταφορά των ανθρώπων αυτών στη Μυτιλήνη ώστε να μη χρειάζεται να διανυκτερεύουν στις εκκλησίες ή στους δρόμους! «Ο κόσμος εδώ είναι πολύ ευαισθητοποιημένος και ζητά μάλιστα να δημιουργηθεί μια υποδομή για τη φιλοξενία τους όταν φθάνουν εδώ. Ζητάμε ως Δήμος Μήθυμνας, να μεταφέρονται οι άνθρωποι αμέσως μόλις αποβιβάζονται στην περιοχή, στη Μυτιλήνη».
Το Λιμεναρχείο απαντά στο θέμα αυτό, ότι η κλούβα που διαθέτει δεν χωρούσε στη συγκεκριμένη περίπτωση τόσο μεγάλο αριθμό ατόμων. Θα μπορούσε βέβαια να ζητηθεί η βοήθεια της Αστυνομίας, αφού η λύση να διανυκτερεύσουν μέσα σε μια εκκλησία, δεν τιμά κανένα.

Μέριμνα από τους πολίτες
Ο κ. Θοδωρής Κοσμέτος και η γυναίκα του ήταν οι πρώτοι που ειδοποιήθηκαν από τους λιμενικούς για να προσφέρουν βοήθεια στους μετανάστες. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν αυτό, γι’ αυτό άλλωστε και ειδοποιήθηκαν. Είναι ιδιοκτήτες ενός εστιατορίου στο λιμάνι του Μολύβου και έχουν δει πολλά τα μάτια τους όλα αυτά τα χρόνια. «Έτυχε να έχουμε συγκεντρώσει ήδη κάποια ρούχα στο πλαίσιο ενός χριστουγεννιάτικου παζαριού που οργανώνει κάθε χρόνο ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου μας. Τα ρούχα αυτά τα διαθέτουμε σε ιδρύματα ή φτωχιές οικογένειες. Τώρα προέκυψε αυτή η ανάγκη και αμέσως μαζέψαμε όλα όσα είχαμε και πήγαμε να ζεστάνουμε αυτούς τους ανθρώπους, που έφθασαν μέσα στη νύχτα στην περιοχή μας και απ’ ότι μάθαμε, κινδύνευσαν και να πνιγούν».
Ο κ. Κοσμέτος μάλιστα μαζί άλλους πέντε συμπολίτες του, προσφέρθηκαν να μεταφέρουν με τα αυτοκίνητά τους (!) τους αλλοδαπούς στη Μυτιλήνη όταν είδαν ότι θα κατέληγαν να κοιμηθούν μέσα στην εκκλησία. «Μας είπαν από το Λιμενικό ότι αυτό βεβαίως δεν μπορεί να γίνει για λόγους ασφάλειας και για τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών, όμως εμείς δεν μπορούσαμε να μείνουμε άπραγοι μπροστά στην εικόνα μικρών παιδιών, που σπαρταρούσαν κυριολεκτικά από το κρύο, αφού είχαν φθάσει παγωμένοι στο λιμάνι. Φανταστείτε αυτά τα παιδιά, τις γυναίκες και τους άνδρες όλοι βρεγμένοι πάνω στο κατάστρωμα του σκάφους του Λιμενικού, που λογικά θα είχαν παγώσει. Τους δώσαμε ρούχα ν’ αλλάξουν και κουβέρτες για να ζεσταθούν».
Ο κ. Κοσμέτος και άλλοι κάτοικοι του Μολύβου συζητούν τώρα να συνεχίσουν την προσπάθεια συγκέντρωσης ρούχων και ειδών πρώτης ανάγκης, για να μπορούν να προσφέρουν αυτή τη βοήθεια και σε άλλους αλλοδαπούς, που μπορεί να φθάσουν στην περιοχή τους.


«Φοβάμαι πως θα ρισκάρουν…»

Ο Κεντρικός Λιμενάρχης Μυτιλήνης, κ। Μιχάλης Παριάρος, εκφράζει φόβους ότι και με ακόμη πιο δυσμενείς συνθήκες μπορεί να ρισκάρουν να ταξιδέψουν παράνομοι μετανάστες από τα απέναντι τουρκικά παράλια. «Δείχνουν να μην υπολογίζουν καθόλου τον καιρό και τι μπορεί να συναντήσουν μέσα στη θάλασσα ξεκινώντας το ταξίδι τους. Είτε ξέρουν και ρισκάρουν, είτε δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει θάλασσα. Περιμένουμε ότι θα έχουμε και άλλα τέτοια περιστατικά διάσωσης μέσα στο χειμώνα», τόνισε ο κ. Παριάρος.

Πηγή: Emprosnet

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Δεύτερος θάνατος

Δεύτερος θάνατος

Μέσα σε μια μοναδική συγκυρία και με πάνδημα εκδηλωμένη την κοινωνική κατακραυγή και αντίδραση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων στη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, και κάποιοι δικαστές αποφάσισαν ότι τέσσερα μεγαλοστελέχη της «μεγάλης φίλης» Εθνικής Τράπεζας, που πλούτισε από τις κρατικές καταθέσεις και τις συντάξεις, δεν πρέπει να τιμωρηθούν μαζί με ένα μεγαλογιατρό, για μια άλλη δολοφονία οκτώ περίπου χρόνια πριν. Τη δολοφονία του Παναγιώτη Βασιλέλλη που είχε προκαλέσει αντίστοιχες μαζικές αντιδράσεις, οργής και αγανάκτησης και δηλώσεις «για το μαχαίρι που θα φτάσει ως το κόκκαλο»!

Με το 197/2008 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αιγαίου, που εκδόθηκε προχθές, μία μέρα πριν την κηδεία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, έγιναν δεκτές οι εφέσεις τεσσάρων μεγαλοστελεχών της Εθνικής Τράπεζας και ενός μεγαλογιατρού. Σύμφωνα με αυτό και παρά την αντίθετη πρωτόδικη κρίση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Μυτιλήνης που τους είχε παραπέμψει στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, κανένας δεν ευθύνεται και κανένας δεν πρέπει να παραπεμφθεί για το αδίκημα της θανατηφόρου εκθέσεως, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο-δολοφονία στις 4 Μαρτίου 2001 του τετράχρονου τότε Παναγιώτη Βασιλέλλη. «Κανένας μεγάλος ποτέ δεν πάει φυλακή και δεν έχει καμμία αξία μια ανθρώπινη ζωή μπροστά στην παντοδυναμία του χρήματος και της εξουσίας», ανέφεραν χθες, σε ανακοίνωσή τους, οι γονείς του τότε τετράχρονου Παναγιωτάκη.

Κράτος δικαίου;
Σημειώνεται ότι σε αυτή την υπόθεση που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο πριν επτά χρόνια, η οικογένεια Βασιλέλλη, μετά από μεγάλο αγώνα, στον οποίο είχε απέναντί της την Εθνική Τράπεζα, το ελληνικό Δημόσιο, αλλά ακόμα και τη Βουλή των Ελλήνων που νομοθέτησε δυο φορές φωτογραφικά σε βάρος της κατά τη διάρκεια της δίκης, μετά από μεγάλες καθυστερήσεις, εσφαλμένες διώξεις, εφέσεις, νέες ανακρίσεις και σωρεία άλλων ενεργειών, που σε ένα πραγματικό κράτος δικαίου ουδέποτε θα χρειάζονταν, πέτυχε μοναδικής ηθικής αξίας πράγματα:
- Να της αποδοθεί ένα μέρος (το υπόλοιπο είναι σε δικαστική εκκρεμότητα) του παρανόμως τότε δεσμευθέντος τραπεζικού λογαριασμού
- και να επιδικαστεί σε βάρος της Εθνικής Τράπεζας, η μεγαλύτερη ίσως μέχρι σήμερα (για ελληνικό δικαστήριο) αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης, ποσού δυο εκατομμυρίων ευρώ, που μετά την προχθεσινή κρίση κινδυνεύει.

Στάση ηθικής
Είναι πάντως ιδιαίτερα σημαντικό στις μέρες μας, που κυριαρχούν η διαφθορά, η διαπλοκή και ο παράνομος πλουτισμός, ότι η φτωχή οικογένεια του Παναγιώτη Βασιλέλλη από τη Γέρα, που σήμερα ζουν μαζί με το νέο τους παιδί, την Παναγιώτα, στο Πλωμάρι, ο πατέρας Στρατής δουλεύει εργάτης και η μητέρα Γεωργία εργάζεται στο Γηροκομείο Πλωμαρίου, δε θέλουν για τον εαυτό τους ούτε ένα ευρώ. Μοναδικός τους σκοπός, η υλοποίηση ενός οράματος-στόχου ζωής, η δημιουργία ενός ιδρύματος με το όνομα του παιδιού τους, στο οποίο θα πάνε όλα τα χρήματα που θα τους επιδικαστούν και το οποίο θα έχει ως σκοπούς τη δημιουργία ενός Πολύκεντρου Υγείας στην περιοχή της Γέρας, την οργάνωση και εμπλουτισμό σε συνεργασία με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων της δεξαμενής δοτών μυελού των οστών, ώστε να γίνουν πάνω από 200.000 και να μπορεί αυτή να καλύπτει το 70% των περιπτώσεων στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, τη λειτουργία σε αυτό το Πολύκεντρο Υγείας ενός συμβουλευτικού κέντρου πληροφοριών για τους γονείς των παιδιών με αντίστοιχα προβλήματα και τη δημιουργία, μαζί με την Ιατρική Σχολή Αθηνών, ενός ερευνητικού κέντρου. Πόσο αλήθεια κινδυνεύει με το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αιγαίου αυτό το όνειρο;

Πηγή: Emprosnet

Το θέμα το είχα αναπτύξει εδώ.


Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Εμπόριο ανθρώπινου πόνου και “Ημέρες των… Ζώων”;



Διαβάζω σήμερα με κατάπληξη στο τοπικό ΜΜΕ, για «γύπες» που εμπορεύονται τις εξωλέμβιες μηχανές των βαρκών με τις οποίες φτάνουν οι μετανάστες στα παράλια του νησιού μας.
Όπως γράφουν στα «Αιολικά Νέα», έγιναν δυο συλλήψεις δυο ατόμων από το Μανταμάδο, οι όποιοι στήσαμε μια τέτοια «επιχείρηση». Και συνεχίζει η εφημερίδα: “ Υπάρχουν και πολλοί ακόμα άλλοι που καραδοκούν στις ακτές περιμένοντας (ακόμα και με βάρδιες) μέχρι να φτάσει κάποιο σκάφος από τα απέναντι παράλια στη Βόρεια Λέσβο για να αφαιρέσουν από αυτό οτιδήποτε αντικείμενο αξίας έχει επάνω του.”
Δηλαδή υπάρχουν κάποιοι επιτήδειοι που έστησαν καινούργιες μπίζνες, αρπάζοντας την λεία τους στην κυριολεξία κάτω από τα πόδια εξουθενωμένων ανθρώπων, χωρίς άλλο σκοπό και χωρίς σεβασμό προς αυτούς, αλλά μόνο για το προσωπικό τους κέρδος.

Την ίδια στιγμή διαβάζω με απορία και πόνο καρδιάς, ένα άλλο άρθρο στο «ΕμπροςΝετ», που μας περιγράφει ότι οι αγανακτισμένοι γιατροί, μην μπορώντας να κάνουν το χρέος τους προς τους συνανθρώπους τους, δήλωσαν παραίτηση. Το άρθρο πιο κάτω:

«Φύγαμε γιατί δεν μπορούσαμε να εργαστούμε»

Γράφει η ΠΕΛΛΗ ΓΙΑΚΟΥΜΗ
1/10/2008

"Στα προβλήματα πρόσβασης των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» στους αλλοδαπούς που φιλοξενούνται στο Κέντρο Υποδοχής, αλλά και στην αναποτελεσματικότητα των τοπικών αρχών να καλύψουν τις ανάγκες των κρατούμενων εκεί, εστίασε τους λόγους της αποχώρησης της οργάνωσης από τη Μυτιλήνη, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου στην Αθήνα, ο υπεύθυνος προγραμμάτων μεταναστών κ. Γιώργος Καραγιάννης.

Ο κ. Καραγιάννης, στη χθεσινή συνέντευξη, ζήτησε από τις αρμόδιες αρχές να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προσφέρουν την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για τους μετανάστες. «Δεν στρεφόμαστε απέναντι συγκεκριμένα σε κάποια Αρχή, στρεφόμαστε απέναντι στο αποτέλεσμα. Όποιος και αν ευθύνεται, το αποτέλεσμα δεν είναι καλό», εξήγησε μιλώντας στο «Ε» ο κ. Καραγιάννης. «Φύγαμε όχι γιατί οι συνθήκες ήταν δύσκολες ή γιατί έχουν λυθεί τα προβλήματα, αλλά γιατί με τη σημερινή κατάσταση, δεν μπορούμε να εργαστούμε κατάλληλα στο Κέντρο Υποδοχής», σημείωσε ο ίδιος.
«Η επείγουσα παρέμβαση των ΓΧΣ ξεκίνησε τον Ιούνιο 2008, έπειτα από διερευνητική αποστολή που κατέδειξε την έλλειψη στην πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και σε ψυχολογική υποστήριξη και γενικά τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης μέσα στο Κέντρο Κράτησης», είπε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο κ. Καραγιάννης. Και συνέχισε: «Η έλλειψη υποστήριξης και δέσμευσης από τις Αρχές επηρέασε, όμως, σοβαρά τις προσπάθειες της οργάνωσης να βελτιώσει τις συνθήκες για τον κρατούμενο πληθυσμό. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι ΓΧΣ θεωρούν πως περαιτέρω συνέχιση της παρέμβασης μέσα στο Κέντρο Κράτησης δεν μπορεί να είναι ουσιαστικά επωφελής».
Ο ίδιος τόνισε: «Η περιορισμένη και ασυνεχής συνεισφορά των Αρχών εμπόδισε τις προσπάθειές μας να προσφέρουμε ιατρική βοήθεια και να βελτιώσουμε τις συνθήκες μέσα στο Κέντρο Κράτησης».

«Εξέταση… από τα κάγκελα»
Περιγράφοντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κλήθηκαν να λειτουργήσουν οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα», ο κ. Καραγιάννης είπε: «Σε πολλές περιπτώσεις αναγκαστήκαμε να εξετάσουμε ασθενείς μέσα από τα κάγκελα, μια και δεν επιτρεπόταν στους μετανάστες να βγουν από τους θαλάμους. Χρειάστηκε να περάσουν περισσότεροι από 3 μήνες (και να υπάρξουν πιέσεις από τους ΓΧΣ και άλλες οργανώσεις) για να μπορέσει ο πληθυσμός αυτός να προαυλίζεται σε τακτική βάση, για να οριστεί δεύτερος ιατρός στο Κέντρο και για να αρχίσουν βασικά έργα συντήρησης. Τα έργα που πραγματοποιήθηκαν από την οργάνωση θα είχαν βελτιώσει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης, αλλά οι Αρχές δεν μπόρεσαν να εγγυηθούν διαδικασίες καθαρισμού και συντήρησης ούτε στο ελάχιστο. Θα πρέπει επιτέλους να δείξουν τη δέσμευση που απαιτούν οι συνθήκες, μια και υπάρχουν ακόμη γυναίκες και παιδιά που κρατούνται στους ίδιους χώρους με τους ενηλίκους, κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, χωρίς ειδική πρόβλεψη για τις ανάγκες τους», τόνισε ο κ. Καραγιάννης.
Από της αρχή της επέμβασης, η οργάνωση παρείχε ιατρική περίθαλψη και ψυχολογική υποστήριξη στους μετανάστες στο Κέντρο Κράτησης, οι οποίοι προέρχονται από χώρες όπως Αφγανιστάν, Σομαλία και Παλαιστίνη και τις οποίες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν εξαιτίας του πολέμου, της βίας, της πείνας και των κακουχιών.
Είναι ενδεικτικό πως ο συνολικός αριθμός συλληφθέντων μεταναστών έφθασε τους 6.863 ως και τον Αύγουστο 2008 (σύμφωνα με στοιχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λέσβου), ξεπερνώντας το συνολικό αριθμό του 2007 (6.147 άτομα). Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε χθες ο κ. Καραγιάννης, παρά την περιορισμένη πρόσβαση, οι ΓΧΣ περιέθαλψαν 1.202 ασθενείς, οι οποίοι εμφάνιζαν κυρίως αναπνευστικές και δερματολογικές παθήσεις. Επιπλέον, παρείχαν ψυχολογική υποστήριξη στους μετανάστες, οι οποίοι εμφάνιζαν κυρίως άγχος, κατάθλιψη και μετατραυματικό στρες. Η οργάνωση θεωρεί πως ο αριθμός των ατόμων που έλαβαν τελικά βοήθεια θα μπορούσε να είναι διπλάσιος αν είχε εξασφαλιστεί η ελεύθερη πρόσβαση στους μετανάστες.
Οι ΓΧΣ υπογραμμίζουν την ανάγκη για λήψη μέτρων από την πλευρά των Αρχών, που να διασφαλίζουν άμεσα ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και ιατρική φροντίδα, ειδικότερα για τις γυναίκες και τα παιδιά. Η οργάνωση, συνεχίζοντας την παρέμβασή της στον καταυλισμό της Πάτρας, θα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μεταναστών χωρίς έγγραφα στην Ελλάδα."

Την ίδια στιγμή, όλη η Μυτιλήνη ψιθυρίζει πως πεταχτήκανε έξω ο Πρόεδρος και ο Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Αστυνομικών Νομού Λέσβου, από το 11ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για το Άσυλο των Μεταναστών, που έγινε στην Λέσβο τις προηγούμενες μέρες.

Αναρωτιέται κανείς: η αλληλεγγύη και ο εθελοντισμός πρέπει να υπάρχουν μόνο σαν λόγια;
Οι μόνοι που τιμωρούνται σε τούτη την άγρια εποχή που διανύουμε, είναι μόνο αυτοί που μείνανε ακόμα Άνθρωποι. Την ίδια στιγμή που επιβραβεύονται ψεύτικοι εκπρόσωποι τις «αγάπης» και οι υποστηρικτές τους (Εφραιμ, κ.λπ.), την εποχή που θέλουν να περάσουν στα παιδιά μας ότι «όλοι είναι το ίδιο» και να έχουν σαν κατευθυντήριο ζωής το «ότι φάμε και ότι πιούμε» (με ότι αυτό συνεπάγεται, όπως π.χ. αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κ.α.), αντιστέκομαι και δηλώνω υπεύθυνα ότι δίδαξα πάντα τις Αληθινές Ανθρώπινες Άξιες, τηρώντας αντίστοιχη στάση ζωής! Αντιστέκομαι και αγωνίζομαι για το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ μέλλον του Κόσμου.

Για τους άλλους- τους «ότι φάμε και ότι πιούμε», περιμένω την αυριανή Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων (χωρίς να θέλω να τα προσβάλλω τα τελευταία!)…