«Να μην προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας.»

Αλβέρτος Αϊνστάιν

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Του έμεινε το κουσούρι


Έχει μετακομίσει σε ένα από τα γραφεία της βουλής, παρόλο που δεν είναι πια βουλευτής. Έχει βάλει «επιτυχημένα» πριν την ώρα της, την Ελλάδα στο ευρώ (βέβαια με βοήθεια των ευρωπαϊκών συνεταίρων, οι οποίοι έκλειναν τα μάτια τότε, όπως και τώρα), βρεθήκαμε σε ένα χορό οπού πρέπει να χορέψουμε, εξαιτίας ενός οικονομολόγου, πανεπιστημιακός στην Γερμάνια, ο οποίος φάσκει και αντιφάσκει, όπως πάντα. Είχε αφήσει τα καρτέλ να πολλαπλασιάζουν ανενόχλητα τις τιμές, είχε αφήσει τους βιομηχάνους να κλείνουν επιχειρήσεις δίχως μια αποζημίωση για το ελληνικό κράτος και τους εργαζομένους και πολλά άλλα… Επί της κυβέρνησης Καραμανλή έκανε κριτική στον… Παπανδρέου, την ίδια στιγμή όλο το κομματικό σημιτικό μηχανισμό «πα ΣΟΚ» έδωσε «την δεύτερη ευκαιρία στον Καραμανλή το 2007, για να ολοκληρώσει» το καταστροφικό του έργο σε ότι αφορά την οικονομία της χώρας και ταυτόχρονος άνοιξε ο δρόμος για το πρώτο του (χοντρό) «πουλέν» ώστε να διεκδικήσει για πρώτη φορά την προεδρία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είναι πάντα προβλέψιμος- μιλάει όταν δεν πρέπει, δεν μιλάει όταν θα έπρεπε, όταν το κάνει όμως, αναιρεί την κάθε προηγουμένη του δήλωση και μαζί με αυτό ότι σοβαρότητα του απέμεινε- και αν- σαν πολιτικός και σαν άνθρωπος. Δεν είναι τυχαίο ότι χτυπάει ταυτόχρονα με άλλους, ιδίου «μπλοκ», με ένα άλλο βιβλίο φτιαγμένο από γνωστούς εκδοτικούς οίκους,-σε καίρια στιγμή και στον μοναδικό πολιτικό που πάλεψε αυτά που όλοι οι άλλοι πασχίζουν χρόνια τώρα να καλύψουν- τους πραγματικούς υπαίτιους της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα- δηλαδή τους τραπεζίτες= εκδότες- καναλάρχες= τα πραγματικά αφεντικά των κομμάτων στην Ελλάδα. Ο Ανδρέας είπε κάποτε ότι ο Σημίτης έχει ένα κουσούρι- δεν είναι σοσιαλιστής. Η καθαρή ιδεολογικά βάση που απέμεινε, του λέει μόνο αυτό- όσες προσπάθειες και να κάνει για να διαστρεβλώσει την αλήθεια, όσα «πουλέν» των συμφερόντων να προσπαθήσει να στηρίξει, ένα μαύρο κεφαλαίο πάντα μαύρο θα μείνει- και στην μνήμη και στην ιστορία. Άιντε και…! Καλό δρόμο μαζί με τον Αντωνάκη (και με όλους σου τους «πουλέν»!!!), για εκεί οπού τον έστειλε ο Θεός μετά από τι του μίλησε! Και που είσαι, μην μας ξαναγράψεις, θα σε γράψουμε εμείς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: